Ο Παύλος λέει:Γαλ. 1:10 Γιατί, τους ανθρώπους προσπαθώ να ικανοποιήσω τώρα ή το Θεό; Ή μήπως επιδιώκω να είμαι αρεστός στους ανθρώπους; Κι άλλωστε, αν προσπαθούσα να είμαι αρεστός στους ανθρώπους, δε θα ήμουν δούλος του Χριστού.
Ο Παύλος ήταν ένας άνθρωπος του θεού, σκοπός του, ήταν να αρέσει στο θεό, όπως μας λέει ποιο πάνω.
`Οτι έκανε, το έκανε μόνο και μόνο να ικανοποιεί την καρδιά του θεού, γιατί πολύ καλά γνώριζε ότι, αν έκανε το αντίθετο ήξερε ότι θα έπαιρνε το <<μισθό>> του από τους ανθρώπους αλλά θα έχανε τον πολύτιμο, ανεκτίμητο ουράνιο μισθό του Κυρίου. `Ήξερε να αυτοεκτιμά τον εαυτό του. `Ήξερε ποιος ήταν, και εκεί έμενε. Δεν έκανε ποιο πολλά για να φανεί η ποιο λίγα. `Ήταν ειλικρινής με τον εαυτό του πρώτα, με τους γύρω του, και πολύ περισσότερο με το Θεό.`Έκανε κατά το μέτρο που ο κύριος του έδινε να κάνει.
Θέλω να αναφερθώ σε μια ιστορία, ώστε να πάρουμε παράδειγμα εμείς.
Είναι η ιστορία του Βασιλιά, και των σπόρων του.
Ο Τανγκ ήταν ένας μικρός εργάτης στο βασίλειο της Ανατολής. Δούλευε το χαλκό και κατασκεύαζε καταπληκτικά εργαλεία που πουλούσε στην αγορά. Ήταν ευτυχισμένος με τη ζωή του και είχε καλή εκτίμηση για τον εαυτό του. Δεν περίμενε τίποτα άλλο από το να βρει τη γυναίκα της ζωής του.
Μια μέρα, ένας απεσταλμένος του βασιλιά ήρθε να ανακοινώσει ότι ο μεγαλειότατος επιθυμούσε να παντρέψει την κόρη του με εκείνον τον νεαρό άντρα του βασιλείου που θα είχε την καλύτερη εκτίμηση για τον εαυτό του. Την καθορισμένη μέρα, ο Τανγκ πήγε στο παλάτι και βρέθηκε ανάμεσα σε πολλές εκατοντάδες νέους υποψήφιους μνηστήρες.
Ο βασιλιάς τους είδε όλους και ζήτησε από τον αρχιθαλαμηπόλο του να δώσει στον καθένα από πέντε σπόρους λουλουδιών. Στη συνέχεια, τους ζήτησε να φύγουν και να γυρίσουν την άνοιξη με μια γλάστρα φυτεμένη με λουλούδια, που να προέρχονται από τους σπόρους που τους είχε δώσει.
Ο Τανγκ φύτεψε τους σπόρους φροντίζοντας τους με μεγάλη προσοχή, αλλά τίποτα δεν φύτρωσε, ούτε βλαστάρια ούτε λουλούδια. Την καθορισμένη ημερομηνία, ο Τανγκ πήρε τη γλάστρα του χωρίς λουλούδια και ξεκίνησε για το παλάτι. Οι εκατοντάδες άλλοι μνηστήρες κρατούσαν τις γλάστρες τους που ήταν γεμάτες με καταπληκτικά λουλούδια και κορόιδευαν τον Τανγκ και την άδεια γλάστρα του.
Ζήτησε λοιπόν ο βασιλιάς να περάσει κάθε υποψήφιος από μπροστά του και να του παρουσιάσει τη γλάστρα του.
Ο Τανγκ εμφανίστηκε λίγο αμήχανος μπροστά στο βασιλιά: «Κανένας από τους σπόρους δε φύτρωσε, μεγαλειότατε» είπε. Και ο βασιλιάς του απάντησε: «Τανγκ, μείνε εδώ, δίπλα μου!».
Όταν παρέλασαν όλοι οι υποψήφιοι μνηστήρες, ο βασιλιάς τους έδιωξε όλους εκτός από τον Τανγκ. Έπειτα, ανακοίνωσε σε όλο το βασίλειο ότι η κόρη του και ο Τανγκ θα παντρεύονταν το επόμενο καλοκαίρι. Ήταν μια καταπληκτική γιορτή. Ο Τανγκ και η πριγκίπισσα ήταν κάθε μέρα και πιο ερωτευμένοι. Ζούσαν πολύ ευτυχισμένοι. Μια μέρα, ο Τανγκ ρώτησε το βασιλιά και πεθερό του: «Μεγαλειότατε, γιατί με επιλέξατε για γαμπρό, αν και οι σπόροι μου δεν είχαν ανθίσει;»
«Επειδή δεν μπορούσαν να ανθίσουν. Τους είχα βάλει να βράσουν ολόκληρη την προηγούμενη νύχτα! Έτσι, εσύ ήσουν ο μόνος που είχε αρκετή εκτίμηση προς τον εαυτό σου και προς τους άλλους ώστε να είσαι ειλικρινής και έντιμος. Έναν τέτοιο άνθρωπο ήθελα για γαμπρό!»
Σε τι μέτρο ειλικρινείας βρισκόμαστε?
Λυκοπάντης Γιώργος
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου