Δεν έπεσε, διότι ήτο τεθεμελιωμένη επί την πέτραν

 
«Δεν έπεσε, διότι ήτο τεθεμελιωμένη επί την πέτραν.» (Ματθ. [7]ζ΄25)
Οι άνθρωποι είχαν βαθιά συγκινηθεί από τα λόγια του Χριστού.
Είχαν ελκυσθεί από τη θεϊκή ομορφιά των αρχών της αλήθειας και οι σοβαρές προειδοποιήσεις του Χριστού τους είχαν κάνει εντύπωση σαν φωνή του καρδιογνώστη Θεού.

Τα λόγια Του είχαν κτυπήσει κατάρριζα τις προηγούμενες αρχές και αντιλήψεις τους.
Προκειμένου να συμμορφωθούν με τη διδαχή Του, τους χρειαζόταν μια γενική μεταρρύθμιση στις συνήθειες, στις σκέψεις και στις πράξεις.
Αυτό θα τους έφερνε σε σύγκρουση με τους θρησκευτικούς ηγέτες τους, επειδή θα προκαλούσε την ανατροπή ολόκληρου του οικοδομήματος που επί γενεές ολόκληρες οι ραββίνοι είχαν ανεγείρει.
Κατά συνέπεια, ενώ οι καρδιές του λαού ανταποκρίνονταν στα λόγια Του, λίγοι μόνο ήταν πρόθυμοι να τα δεχθούν για καθοδήγηση της ζωής τους.

Ο Ιησούς τελείωσε την επί του Όρους διδασκαλία Του με ένα παράδειγμα που παρουσίαζε με καταπληκτική ζωντάνια τη σημασία της πρακτικής εφαρμογής των όσων είχε πει. Ανάμεσα στα πλήθη που συνωστίζονταν γύρω από το Σωτήρα, υπήρχαν πολλοί οι οποίοι είχαν περάσει τη ζωή τους πλάι στη θάλασσα της Γαλιλαίας. Καθισμένοι καθώς ήταν στη βουνοπλαγιά και άκουγαν τα λόγια του Χριστού, μπορούσαν ταυτόχρονα να αντικρίζουν τις κοιλάδες και τις ρεματιές από όπου τρέχοντας οι βουνίσιες πηγές κατέληγαν στη θάλασσα.
Συχνά το καλοκαίρι οι πηγές αυτές στέρευαν ολότελα, αφήνοντας μοναδικά τους ίχνη μια αυλακιά από ξερή λάσπη και σκόνη.

Όταν όμως με τη βαρυχειμωνιά μανιασμένες θύελλες ξέσπαγαν επάνω στα βουνά, φούσκωναν πάλι οι ποταμοί, και αγριεμένοι οι χείμαρροι ξεχείλιζαν πολλές φορές στις λαγκαδιές παρασύροντας στο διάβα τους κάθετι μέσα στην ακατάσχετη ορμή τους.
Και τότε οι καλύβες που οι χωρικοί είχαν στήσει μέσα στις χλοερές πεδιάδες με την ιδέα ότι δε διέτρεχαν κανένα κίνδυνο, σαρώνονταν και παρασύρονταν μακριά.
Ψηλά όμως στις λοφοκορφές βρίσκονταν σπίτια κτισμένα επάνω στα βράχια.

Σε μερικά μέρη της χώρας υπήρχαν σπίτια κατασκευασμένα αποκλειστικά από πέτρα, και πολλά από αυτά είχαν αντιμετωπίσει θύελλες και για χίλια ακόμη χρόνια.
Τα σπίτια αυτά είχαν κτισθεί με μεγάλους κόπους και μόχθους. Δεν ήταν εύκολη η πρόσβαση στα σπίτια αυτά και η τοποθεσία τους ήταν λιγότερο ελκυστική για το διαβάτη από ό,τι η χλοερή πεδιάδα.
 ΄Ηταν όμως κτισμένα επάνω στο βράχο, και ενώ ανεμοδέρνονταν από τη βροχή, τη θύελλα και τον αέρα, δεν πάθαιναν τίποτε.

Ο Ιησούς είπε, ‘‘όπως οι οικοδόμοι των πέτρινων αυτών σπιτιών, έτσι είναι και αυτοί που δέχονται τα λόγια Μου και τα εφαρμόζουν για τη θεμελίωση του χαρακτήρα τους και της ζωής τους.’’
Πριν από αιώνες ο προφήτης Ησαΐας είχε γράψει: «Ο λόγος όμως του Θεού ημών μένει εις τον αιώνα.» Και ο Πέτρος, χρόνια μετά την επί του Όρους Ομιλία, επαναλαμβάνοντας τα λόγια αυτά του Ησαΐα, προσθέτει: «Και ούτος είναι ο λόγος ο ευαγγελισθείς εις εσάς.» Ο λόγος του Θεού είναι το μόνο σταθερό πράγμα που έχει γνωρίσει ο κόσμος μας. Είναι το στερεό θεμέλιο. Ο Χριστός είπε: «Ο ουρανός και η γη θέλουσι παρέλθει, οι δε λόγοι Μου δεν θέλουσι παρέλθει.» (Ησ. [40]μ΄8, Α΄ Πέτρ. [1]α΄25, Ματθ. [24]κδ΄35).

Οι μεγάλες αρχές του νόμου, οι αρχές αυτής της φύσης του Θεού, βρίσκονται ενσωματωμένες στην επί του Όρους Ομιλία του Χριστού.
 Όποιος οικοδομεί επάνω σε αυτές, οικοδομεί επάνω στο Χριστό, το Βράχο των Αιώνων.
Δεχόμενοι το λόγο, δεχόμαστε το Χριστό. Και μόνο όσοι κατ’αυτόν τον τρόπο δέχονται τα λόγια Του, οικοδομούν επάνω σε Αυτόν. «Θεμέλιον άλλο ουδείς δύναται να θέση παρά το τεθέν, το οποίον είναι ο Ιησούς Χριστός.» «Ούτε όνομα άλλο είναι υπό τον ουρανόν δεδομένον μεταξύ των ανθρώπων, διά του οποίου πρέπει να σωθώμεν.» (Α΄Κορ. [3]γ΄11, Πράξ. [4]δ΄12).
Ο Χριστός, ο Λόγος, η αποκάλυψη του Θεού - η εκδήλωση του χαρακτήρα Του, του νόμου Του, της αγάπης Του και της ζωής Του - είναι το μοναδικό θεμέλιο επάνω στο οποίο μπορούμε να οικοδομήσουμε ένα σταθερό χαρακτήρα.
Οικοδομούμε επάνω στο Χριστό μόνο όταν υπακούουμε στο λόγο Του.
Δίκαιος δε λογίζεται αυτός που του αρέσει η δικαιοσύνη, αλλά αυτός που εφαρμόζει τη δικαιοσύνη. Και η αγιοσύνη δεν είναι καμιά έκσταση, αλλά είναι το αποτέλεσμα της παραχώρησης των πάντων στο Θεό. Είναι η έμπρακτη εφαρμογή του θελήματος του ουράνιου Πατέρα μας.

Όταν ο λαός Ισραήλ έστησε τον καταυλισμό του στα σύνορα της υποσχεμένης γης, δεν αρκούσε ούτε να επαναπαύονται στις πληροφορίες που είχαν για τη Χαναάν, ούτε να ψάλουν τους τοπικούς ψαλμούς της Χαναάν.
Αυτό και μόνο δε θα έφερνε στην κατοχή τους τα εύφορα αμπέλια και τους ελαιώνες της ωραίας γης. Αυτά θα τα έκαναν δικά τους όταν θα εξασκούσαν ζώσα πίστη στο Θεό, όταν θα ιδιοποιούντο τις υποσχέσεις Του, υποτασσόμενοι στην καθοδήγησή Του.

Η θρησκεία έγκειται στην εφαρμογή των λόγων του Χριστού. Και αυτό όχι με σκοπό να εξαγοράσουμε την εύνοια του Θεού, αλλά ακριβώς επειδή, χωρίς να το αξίζουμε, μας έχει απονεμηθεί η δωρεά της αγάπης Του.

Επιθυμείτε να γίνετε οπαδοί του Χριστού χωρίς όμως να ξέρετε από πού να αρχίσετε;
Είστε στο σκοτάδι και δεν ξέρετε πού να βρείτε το φως;
Ακολουθήστε το φως που έχετε προς το παρόν.
Αποφασίστε με την καρδιά σας να εφαρμόσετε αυτό που ξέρετε ότι προέρχεται από το λόγο του Θεού. Η δύναμή Του, αυτή η ίδια η ζωή Του, περιέχονται μέσα στο λόγο Του.
Όταν τον αποδέχεσθε με πίστη, ο λόγος αυτός θα σας δώσει τη δύναμη να υπακούσετε σε αυτόν. Καθώς δίνετε προσοχή στο φως που έχετε, αυτό θα σας οδηγήσει σε περισσότερο φως.
Κτίζετε επάνω στο λόγο του Θεού, και το οικοδόμημα του χαρακτήρα σας θα φέρει την ομοιότητα του χαρακτήρα του Θεού.

Ο Χριστός, το πραγματικό θεμέλιο, είναι λίθος ζωντανός και χορηγεί ζωή σε όλους όσοι οικοδομούνται επάνω σε Αυτόν. «Και σεις, ως λίθοι ζώντες, οικοδομείσθε οίκος πνευματικός.» «Πάσα οικοδομή συναρμολογουμένη αυξάνεται εις ναόν άγιον εν Κυρίω.» (Α΄ Πέτρ. [2]β΄5, Εφεσ.[2]β΄21).
Οι λίθοι γίνονται ένα με το θεμέλιο, γιατί η ίδια η ζωή ρέει μέσα σε όλους. Ένα τέτοιο οικοδόμημα δεν καταρρέει μπροστά σε καμιά θύελλα, επειδή «Ό,τι έχει μέσα του ζωή από το Θεό, δεν καταβάλλεται ποτέ, μα μένει ζωντανό.»

Αντίθετα, κάθε οικοδομή κτισμένη σε άλλο θεμέλιο, διαφορετικό από το λόγο του Θεού, θα καταρρεύσει.
Εκείνος που, καθώς οι Ιουδαίοι της εποχής του Χριστού, προτιμάει να κτίσει επάνω σε θεμέλιο από ανθρώπινες ιδέες και αντιλήψεις, από τύπους και ιεροτελεστίες ανθρώπινης επινόησης, ή επάνω σε έργα επιτελούμενα ανεξάρτητα από τη χάρη του Χριστού, κτίζει το οικοδόμημα του χαρακτήρα του επάνω στην ασταθή άμμο.
Η άγρια θύελλα των πειρασμών θα σαρώσει το αμμουδερό θεμέλιο και θα σωριάσει το σπίτι του σαν αξιοθρήνητο ναυάγιο στις ακτές του αδάμαστου χρόνου. «Διά τούτο ούτω λέγει Κύριος ο Θεός . . . θέλω βάλει την κρίσιν εις τον κανόνα, και την δικαιοσύνην εις την στάθμην. Και η χάλαζα θέλει εξαφανίσει το καταφύγιον του ψεύδους, και τα ύδατα θέλουσι πλημμυρίσει τον κρυψώνα.» (Ησ. [28]κη΄16.17).

Σήμερα όμως η χάρη ικετεύει τον αμαρτωλό. «Ζω Εγώ, λέγει Κύριος ο Θεός, δεν θέλω τον θάνατον του αμαρτωλού, αλλά να επιστρέψη ο ασεβής από της οδού αυτού, και να ζη. Επιστρέψατε, επιστρέψατε από των οδών ημών των πονηρών, διά τί να αποθάνητε;» (Ιεζ. [33]λγ΄11).
Η φωνή που απευθύνεται σήμερα στον αμετανόητο αμαρτωλό, είναι η φωνή Εκείνου ο οποίος με σπαραγμό ψυχής αναβόησε αντικρίζοντας την αγαπημένη πόλη Του: «Ιερουσαλήμ, Ιερουσαλήμ, η φονεύουσα τους προφήτας και λιθοβολούσα τους απεσταλμένους προς αυτήν, ποσάκις ηθέλησα να συνάξω τα τέκνα σου, καθ’όν τρόπον η όρνις τα ορνίθια εαυτής υπό τας πτέρυγας, και δεν ηθελήσατε; Ιδού, σας αφίνεται ο οίκος σας έρημος.» (Λουκά [13]ιγ΄34,35)

Στην περίπτωση της Ιερουσαλήμ, ο Χριστός διέκρινε συμβολικά τον κόσμο που θα απέρριπτε και θα καταφρονούσε τη χάρη Του.
 Έκλαψε επίσης για σένα, αλύγιστη καρδιά.
Ακόμη και την ώρα εκείνη που κυλούσαν τα δάκρυά Του στη λοφοπλαγιά, ήταν καιρός να μετανοήσει η Ιερουσαλήμ και να αποφύγει τη μοιραία καταστροφή της. Και αργότερα, για λίγο ακόμη διάστημα, το υπέροχο Δώρο του ουρανού περίμενε καρτερικά μήπως και θα Τον αποδεχόταν.

Το ίδιο και στη δική σου καρδιά ο Χριστός απευθύνεται με τη φωνή της αγάπης Του: «Ιδού, ίσταμαι εις την θύραν και κρούω. Εάν τις ακούση της φωνής Μου και ανοίξη την θύραν, θέλω εισέλθει προς αυτόν, και θέλω δειπνήσει μετ’αυτού και αυτός μετ’Εμού.» 
«Ιδού τώρα καιρός ευπρόσδεκτος, ιδού τώρα ημέρα σωτηρίας.» (Αποκ. [3]γ΄20, Β΄Κορ. [6]ς΄2).

Αν επαναπαύεσθε στηρίζοντας τις ελπίδες σας στον εαυτό σας, κτίζετε επάνω στην άμμο. Δεν είναι όμως ακόμη πολύ αργά για να αποφύγετε την επικείμενη καταστροφή.
Πριν ξεσπάσει η θύελλα, ζητήστε να καταφύγετε επάνω στο στερεό θεμέλιο. «Ούτω λέγει Κύριος ο Θεός, Ιδού θέτω εν τη Σιών θεμέλιον, λίθον, λίθον εκλεκτόν, έντιμον ακρογωνιαίον, θεμέλιον ασφαλές. Ο πιστεύων επ’αυτόν δεν θέλει καταισχυνθή.»
Eπιμέλεια κειμένου: Λυκοπάντης Γιώργος

Αν έχεις απορίες, η οτιδήποτε άλλο θέλεις να μάθεις, η αν ακόμα θέλεις να έρθεις να ακούσεις ένα κήρυγμα μέσα από την Αγία Γραφή, επικοινώνησε μαζί μας στα τηλ. 6938956652 η με email κάνοντας κλικ στην παρακάτω εικόνα.

 

Διεύθυνση εκκλησίας Νικηφόρου Βρεττάκου Ασγούρου Ρόδος