Το ερώτημα που κάνω συνεχώς μέσα μου, είναι: που είναι αυτή η δυναμική παρουσία Του Θεού?
Που είναι άνθρωπε Του Θεού, όπως αποκαλείς τον εαυτό σου, η παρουσία Του Θεού στη ζωή σου?
Τι φταίει που η δύναμη Του αγίου πνεύματος δεν είναι έτσι όπως θα ήθελες να είναι?
Αυτό με απασχολεί πάρα πολύ, γιατί απλά κουράστηκα.
Κουράστηκα με τον εαυτό μου συνεχώς τα ίδια, και τα ίδια.
Κουράστηκα με τον εαυτό μου να βρίσκομαι συνεχώς στο ίδιο σημείο.
Θέλω να ζήσω με Τον Θεό...
Θέλω να δω τα μεγαλεία Του...
Θέλω να απολαύσω αυτό που λέγεται αναζωπύρωση...
Θέλω να δω Τον Θεό μου σε όλο Του το μεγαλείο....
Και ψάχνω, ψάχνω να βρω, τι είναι αυτό επιτέλους που εμποδίζει, να φανερωθεί η δύναμη Του Θεού?
Μήπως σταμάτησε το χέρι Του Παντοδύναμου να ενεργεί?
Μήπως περιμένω κάποια χρονική περίοδο για να ενεργήσει, και δεν είναι τώρα η ώρα? Αν είναι έτσι,
που είναι αυτό που λέει: `Ότι ο Ιησούς είναι ο ίδιος, χτες σήμερα και εις τους αιώνες?
Δεν μου λέει ο λόγος Του Θεού ότι θα είναι ο ίδιος, αλλά λέει ΕΙΝΑΙ Ο ΙΔΙΟΣ, ΤΩΡΑ...
Που είναι λοιπόν?
Δεν ξέρω αγαπητέ μου αδελφέ αν και εσύ αισθάνεσαι το ίδιο, η είσαι ευχαριστημένος μ`αυτό που έχεις. Αν είσαι ευχαριστημένος τότε εντάξει, αν όμως όχι τότε πρέπει να προβληματιστείς και εσύ γιατί η παρουσία Του Θεού δεν είναι στη ζωή σου.
Και δεν μιλώ μόνο για μια συναισθηματική φόρτιση που σε κάνει να αισθάνεσαι ωραία και μετά είσαι ο ίδιος, όχι κάτι τέτοιο, μιλάω για τη ζωντανή παρουσία Του Θεού που μεταμορφώνει, και φέρνει μεγάλες αλλαγές στη ζωή του ανθρώπου, και γύρω του.
Μιλάω για την παρουσία εκείνη που όταν έλθη τίποτα δεν είναι ίδιο. Τα πάντα αλλάζουν.
Ποιος είναι που δεν θα το ήθελε αυτό.
Αγαπητέ μου αδελφέ, θέλω να μοιραστώ μαζί σου το παρακάτω μήνυμα, για να μας προβληματίσει προς το καλό, να δούμε τι η πρώτη εκκλησία ζούσε και να γίνουν αλλαγές μέσα στη ζωή μας.
Το μήνυμα λέγεται: Τι είναι αναζωπύρωση. Πηγή του e-jesus.gr
Aς το διαβάσουμε με προσοχή.
ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΙΔΙΟ, ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ
Η πρώτη Εκκλησία θριάμβευσε επειδή έζησε έναν αγιασμό, που εμείς σήμερα ακόμα δεν έχουμε γνωρίσει.
Η αφιέρωσή τους άρχιζε μέσα από τα σπίτια τους.
Μία εικόνα της αναζωπύρωσης έχουμε στις Πράξεις 2/β':44-47.
Πράξ. 2:44-47 Κι όλοι οι πιστοί ήταν μαζί, και τα είχαν όλα κοινά.Ακόμη και τα κτήματα που είχαν και τα υπάρχοντά τους τα πουλούσαν, και τις εισπράξεις τις μοίραζαν μεταξύ τους, ανάλογα με την ανάγκη που είχε ο καθένας τους. Έτσι λοιπόν, κάθε μέρα με ζήλο συμμετείχαν όλοι μαζί στη λατρεία μέσα στο ναό και στα σπίτια έστρωναν το τραπέζι κι έτρωγαν σε συντροφιές με μεγάλη χαρά και με απλότητα καρδιάς, δοξολογώντας το Θεό κι έχοντας κερδίσει τη συμπάθεια όλου του λαού. Και ο Κύριος πρόσθετε κάθε μέρα στην εκκλησία εκείνους που σώζονταν.
Η ενότητα, ο φόβος του Κυρίου και η δοξολογία δημιουργούσαν ένα περιβάλλον, όπου ο Κύριος μπορούσε να κατοικήσει και να αποκαλύψει το πρόσωπό Του στους ανθρώπους και εκείνοι να προσκολληθούν στην εκκλησία. Σύνδεσμοι
Δεν ήταν κάτι επιφανειακό. Η αφιέρωσή τους ήταν ριζική, βαθιά κι επαναστατική.
Το μέτρο της προσκόλλησης μπορούμε να το δούμε από την πράξη του Βαρνάβα.
Πούλησε περιουσία και την απέθεσε στα πόδια των αποστόλων (Πραξ. 4/δ':36,37).
Πράξ. 4:36-37 Έτσι κι ο Ιωσής, ένας Λευίτης, που καταγόταν από την Κύπρο και που οι απόστολοι τον είχαν ονομάσει Βαρνάβα, που ελληνικά σημαίνει: Άνθρωπος Παρηγοριάς, πούλησε ένα χωράφι που είχε και έφερε τα χρήματα και τα έθεσε στη διάθεση των αποστόλων.
Αυτό σήμερα ακούγεται περίεργο έως δυσάρεστο.
Όμως το χρίσμα εκείνων των ημερών έφερνε μία τέτοια δοξολογία, ώστε τέτοιες πράξεις ήταν τελείως φυσιολογικές (όπως και είναι στα μάτια του Θεού).
Δεν υπήρχε τίποτα άλλο για τους χριστιανούς, παρά μόνο να λατρεύσουν με τη ζωή τους το ζωντανό Θεό κι Εκείνος με υπερφυσικό τρόπο άγγιζε τις καρδιές των απίστων μεταστρέφοντάς τους.
Στα παραπάνω εδάφια βλέπουμε τι είδους ανθρώπους θέλει να παράγει ο Κύριος. Όταν έπεσε το Πνεύμα το Άγιο την ημέρα της Πεντηκοστής σώθηκαν εκείνη την ημέρα 3000 ψυχές.
Θυμόμαστε ότι στο ανώγειο προσεύχονταν 120 άτομα.
Γιατί σήμερα τόσο δύσκολα αγγίζονται οι άνθρωποι από το Ευαγγέλιο;
Γιατί οι καρδιές τους μαλακώνουν αργά και ελάχιστοι είναι εκείνοι που με χαρά, αμέσως θα δεχθούν το Λόγο;
Άλλαξε το Πνεύμα το Άγιο; Έχασε τη δύναμή Του; Ή μήπως φυλάει τη δύναμή Του για τις μετέπειτα μέρες;
Η αφιέρωσή τους άρχιζε μέσα από τα σπίτια τους.
Μία εικόνα της αναζωπύρωσης έχουμε στις Πράξεις 2/β':44-47.
Πράξ. 2:44-47 Κι όλοι οι πιστοί ήταν μαζί, και τα είχαν όλα κοινά.Ακόμη και τα κτήματα που είχαν και τα υπάρχοντά τους τα πουλούσαν, και τις εισπράξεις τις μοίραζαν μεταξύ τους, ανάλογα με την ανάγκη που είχε ο καθένας τους. Έτσι λοιπόν, κάθε μέρα με ζήλο συμμετείχαν όλοι μαζί στη λατρεία μέσα στο ναό και στα σπίτια έστρωναν το τραπέζι κι έτρωγαν σε συντροφιές με μεγάλη χαρά και με απλότητα καρδιάς, δοξολογώντας το Θεό κι έχοντας κερδίσει τη συμπάθεια όλου του λαού. Και ο Κύριος πρόσθετε κάθε μέρα στην εκκλησία εκείνους που σώζονταν.
Η ενότητα, ο φόβος του Κυρίου και η δοξολογία δημιουργούσαν ένα περιβάλλον, όπου ο Κύριος μπορούσε να κατοικήσει και να αποκαλύψει το πρόσωπό Του στους ανθρώπους και εκείνοι να προσκολληθούν στην εκκλησία. Σύνδεσμοι
Δεν ήταν κάτι επιφανειακό. Η αφιέρωσή τους ήταν ριζική, βαθιά κι επαναστατική.
Το μέτρο της προσκόλλησης μπορούμε να το δούμε από την πράξη του Βαρνάβα.
Πούλησε περιουσία και την απέθεσε στα πόδια των αποστόλων (Πραξ. 4/δ':36,37).
Πράξ. 4:36-37 Έτσι κι ο Ιωσής, ένας Λευίτης, που καταγόταν από την Κύπρο και που οι απόστολοι τον είχαν ονομάσει Βαρνάβα, που ελληνικά σημαίνει: Άνθρωπος Παρηγοριάς, πούλησε ένα χωράφι που είχε και έφερε τα χρήματα και τα έθεσε στη διάθεση των αποστόλων.
Αυτό σήμερα ακούγεται περίεργο έως δυσάρεστο.
Όμως το χρίσμα εκείνων των ημερών έφερνε μία τέτοια δοξολογία, ώστε τέτοιες πράξεις ήταν τελείως φυσιολογικές (όπως και είναι στα μάτια του Θεού).
Δεν υπήρχε τίποτα άλλο για τους χριστιανούς, παρά μόνο να λατρεύσουν με τη ζωή τους το ζωντανό Θεό κι Εκείνος με υπερφυσικό τρόπο άγγιζε τις καρδιές των απίστων μεταστρέφοντάς τους.
Θυμόμαστε ότι στο ανώγειο προσεύχονταν 120 άτομα.
Γιατί σήμερα τόσο δύσκολα αγγίζονται οι άνθρωποι από το Ευαγγέλιο;
Γιατί οι καρδιές τους μαλακώνουν αργά και ελάχιστοι είναι εκείνοι που με χαρά, αμέσως θα δεχθούν το Λόγο;
Άλλαξε το Πνεύμα το Άγιο; Έχασε τη δύναμή Του; Ή μήπως φυλάει τη δύναμή Του για τις μετέπειτα μέρες;
Το χρίσμα της ημέρας εκείνης προήλθε από μία ενότητα, που μόνο το Πνεύμα το Άγιο μπορεί να δημιουργήσει. Ήταν τόσο πηχτή η παρουσία του Θεού, ώστε έκρινε τον Ανανία και τη Σαπφείρα για ένα αδίκημα, το οποίο εμείς σήμερα δεν θα το θεωρούσαμε και τόσο σπουδαίο.
Όταν ο Θεός έρθει, τίποτα δεν θα είναι πλέον το ίδιο.
Εμείς θα αλλάξουμε, με αποτέλεσμα το φως και το χρίσμα που θα λάβουμε να αγγίξει αμέσως τους διπλανούς μας και εκείνοι να δεχθούν το Ευαγγέλιο χωρίς δεύτερη κουβέντα.
Όταν ο Θεός έρθει, τίποτα δεν θα είναι πλέον το ίδιο.
Εμείς θα αλλάξουμε, με αποτέλεσμα το φως και το χρίσμα που θα λάβουμε να αγγίξει αμέσως τους διπλανούς μας και εκείνοι να δεχθούν το Ευαγγέλιο χωρίς δεύτερη κουβέντα.
Η ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΖΕΙ
Εκεί βλέπουμε μία κίνηση του Θεού, η οποία άλλαξε την ιστορία του τόπου εκείνου.
Είναι φοβερό πώς μια ομάδα ανθρώπων προσεύχονταν έντονα και ένθερμα (γιατί? για τις δουλιες τους, τις σπουδές τους, για τα υπάρχοντά τους..... για...για...για... όχι τόσο... )αλλά για να κατέβει η παρουσία του Θεού και όταν Εκείνος ήρθε, τότε έγινε κάτι που δεν μπορούσαν ποτέ να φανταστούν.
Χωρίς καν οι άνθρωποι να ακούσουν το Ευαγγέλιο, γονάτιζαν στο δρόμο και ζητούσαν χάρη κι έλεος από το Θεό, νιώθοντας έλεγχο για τις αμαρτίες τους.
Χωρίς να γνωρίζουν τίποτα για το Ευαγγέλιο, ένιωσαν δια της παρουσίας του Αγίου Πνεύματος, την ανάγκη να αλαφρώσουν, να ελευθερωθούν και να αποκατασταθούν μπροστά σ' εκείνο που είχαν πράξει.
Το μόνο μέρος που γνώριζαν πως μπορούσε να γίνει αυτό, ήταν το αστυνομικό τμήμα και ότι εκεί θα μπορούσαν να ελευθερωθούν από το περίεργο βάρος-συναίσθημα.
Ο διευθυντής του τμήματος μετά από λίγο κατάλαβε. Πήγε και φώναξε τον Campbell, ο οποίος βρισκόταν σε συνάθροιση στην τοπική εκκλησία τις πρώτες πρωινές ώρες (Ήταν 4 η ώρα το πρωί!).
Καθώς ερχόταν ο άνθρωπος του Θεού, περνούσε μέσα από τους δρόμους και ανάμεσα στα σπίτια. Άκουγε γοερά κλάματα και προσευχές πίσω από τα παράθυρα, πίσω από τις πόρτες και πίσω από τις γωνίες των σπιτιών. Κανείς δεν μπορούσε να κοιμηθεί. Κανείς δεν μπορούσε να ησυχάσει.
Η παρουσία του Θεού έπεσε στον τόπο εκείνο, απελευθερώνοντας μία χάρη από το θρόνο Του, ωθώντας τους ανθρώπους σε μετάνοια και σωτηρία.
Δεν τους είπε κανείς τίποτα.
Φτάνοντας στο τμήμα, είδε ένα πλήθος περίπου 200 ατόμων να κλαίνε και να φωνάζουν ότι "κάτι δεν πάει καλά". Δεν γνώριζαν αρκετά για το Θεό για να πουν ότι Εκείνος ήταν πίσω απ' όλα αυτά. Απλώς ένιωθαν ότι κάτι δεν πάει καλά και ότι ήταν ένοχοι. Ο διευθυντής δεν ήξερε τι να κάνει. Ο Campbell ήξερε!1 Κήρυξε τον Χριστό μπροστά στο αστυνομικό τμήμα και οι άνθρωποι γνώρισαν τον Σωτήρα! Αυτή η αναζωπύρωση μας δίνει μια εικόνα του τι μπορεί να κάνει το Πνεύμα του Θεού όταν κατέβει σε μία ολόκληρη περιοχή.
Χιλιάδες ήρθαν στον Χριστό χωρίς να ακούσουν ούτε ένα κήρυγμα και χωρίς να πατήσουν πόδι σε κάποια εκκλησία!!
Και αυτό έγινε σε μία εποχή χωρίς διαθέσιμα μέσα ενημέρωσης. Εκείνες τις ημέρες έγινε μία αναζωπύρωση, την οποία πολλοί εργάτες του Θεού σήμερα έχουν σαν πρότυπο και εκζητούν το Θεό να επισκεφτεί τη δική τους πόλη, το δικό τους χωριό, τη δική τους χώρα.
Δεν τους είπε κανείς τίποτα.
Φτάνοντας στο τμήμα, είδε ένα πλήθος περίπου 200 ατόμων να κλαίνε και να φωνάζουν ότι "κάτι δεν πάει καλά". Δεν γνώριζαν αρκετά για το Θεό για να πουν ότι Εκείνος ήταν πίσω απ' όλα αυτά. Απλώς ένιωθαν ότι κάτι δεν πάει καλά και ότι ήταν ένοχοι. Ο διευθυντής δεν ήξερε τι να κάνει. Ο Campbell ήξερε!1 Κήρυξε τον Χριστό μπροστά στο αστυνομικό τμήμα και οι άνθρωποι γνώρισαν τον Σωτήρα! Αυτή η αναζωπύρωση μας δίνει μια εικόνα του τι μπορεί να κάνει το Πνεύμα του Θεού όταν κατέβει σε μία ολόκληρη περιοχή.
Χιλιάδες ήρθαν στον Χριστό χωρίς να ακούσουν ούτε ένα κήρυγμα και χωρίς να πατήσουν πόδι σε κάποια εκκλησία!!
Και αυτό έγινε σε μία εποχή χωρίς διαθέσιμα μέσα ενημέρωσης. Εκείνες τις ημέρες έγινε μία αναζωπύρωση, την οποία πολλοί εργάτες του Θεού σήμερα έχουν σαν πρότυπο και εκζητούν το Θεό να επισκεφτεί τη δική τους πόλη, το δικό τους χωριό, τη δική τους χώρα.
Τα δικά μας κηρύγματα αγγίζουν επιφανειακά τις καρδιές των ανθρώπων, διότι απλώς η παρουσία του Θεού δεν είναι εκεί επαρκώς για να σπάσει τα εμπόδια, για να γκρεμίσει κάθε υπερηφάνεια και να φέρει τον άνθρωπο σε βαθιά μετάνοια. Προβάλουμε με επιμέλεια τα δικά μας σχέδια και προγράμματα βαπτίζοντάς τα απλά "θέλημα Θεού" και αμφιβάλω αν στα περισσότερα έχει αναμιχθεί ο Κύριος. Αυτή η βαθιά μετάνοια ήρθε και στις καρδιές εκείνων που άκουσαν το πρώτο μήνυμα του Πέτρου. Αυτός ο έλεγχος του Πνεύματος άγγιξε τους ακροατές, οι οποίοι με ένα εντελώς διαφορετικό πνεύμα ρώτησαν τον Πέτρο τι έπρεπε να κάνουν. Όμοια αυτής της Θείας επίσκεψης στις Εβρίδες έλαβε χώρα και την ημέρα της Πεντηκοστής αλλά σε ένα πολύ μεγαλύτερο βαθμό. Δεν ήταν τόσο τα λόγια του Πέτρου, ή οι γνώσεις του, που προκάλεσαν στους ακούοντες τη βαθιά κατάνυξη της καρδιάς τους. Ούτε μαλάκωσαν, όταν άκουσαν τους αποστόλους να λαλούν τις γλώσσες που καταλάβαιναν.
Ήταν ο ευαγγελισμός του Πνεύματος του Θεού, που μιλάει κατευθείαν μέσα στο πνεύμα του ανθρώπου, φέρνοντάς τον αντιμέτωπο με τη θανατηφόρα αμαρτία του.
Η παρουσία του Θεού είναι εκείνη, που μπορεί να προκαλέσει μια τέτοια, βαθιά αλλαγή μέσα μας. Οι πιστοί πουλούσαν σπίτια, αγρούς και περιουσίες με όλη τους την ευχαρίστηση για τους φτωχούς της Ιερουσαλήμ και αυτό μας δείχνει το βάθος της ενέργειας της δόξας του Ιησού μέσα στις ζωές τους! Η έκρηξη της παρουσίας του Θεού ήταν τόσο μεγάλη, ώστε στις Πράξεις 4/δ':4, πολύ λίγες μέρες μετά την ημέρα της Πεντηκοστής ο αριθμός των πιστευσάντων ανέβηκε στους 5000 άνδρες, δηλ. σχεδόν 20.000 με τις οικογένειές τους! Ναι, 20.000 μέσα σε λίγες ώρες! Αν αυτό το έκανε ο Θεός τότε, μπορεί να το κάνει και σήμερα σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό μάλιστα. Δεν χρειάζεται τίποτα περισσότερο από το να καταφέρουμε να προσελκύσουμε, να κατεβάσουμε, αν θέλετε, αυτή την παρουσία, που αλλάζει τόσο δραστικά τον άνθρωπο και την περιοχή.
Η παρουσία του Θεού είναι εκείνη, που μπορεί να προκαλέσει μια τέτοια, βαθιά αλλαγή μέσα μας. Οι πιστοί πουλούσαν σπίτια, αγρούς και περιουσίες με όλη τους την ευχαρίστηση για τους φτωχούς της Ιερουσαλήμ και αυτό μας δείχνει το βάθος της ενέργειας της δόξας του Ιησού μέσα στις ζωές τους! Η έκρηξη της παρουσίας του Θεού ήταν τόσο μεγάλη, ώστε στις Πράξεις 4/δ':4, πολύ λίγες μέρες μετά την ημέρα της Πεντηκοστής ο αριθμός των πιστευσάντων ανέβηκε στους 5000 άνδρες, δηλ. σχεδόν 20.000 με τις οικογένειές τους! Ναι, 20.000 μέσα σε λίγες ώρες! Αν αυτό το έκανε ο Θεός τότε, μπορεί να το κάνει και σήμερα σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό μάλιστα. Δεν χρειάζεται τίποτα περισσότερο από το να καταφέρουμε να προσελκύσουμε, να κατεβάσουμε, αν θέλετε, αυτή την παρουσία, που αλλάζει τόσο δραστικά τον άνθρωπο και την περιοχή.
Μία γυναίκα του Θεού μπήκε σ' ένα μαγαζί με γυναικεία είδη. Όταν διάλεξε αυτό που ήθελε να ψωνίσει, μπήκε στη σειρά για να φτάσει στο ταμείο να πληρώσει. Καθώς περίμενε τη σειρά της, άκουσε πίσω της ελαφρά κλάματα. Μετά από λίγο, ένα δάκτυλο κτύπησε ελαφρά τον ώμο της, που την έκανε να γυρίσει και να κοιτάξει ποιος ήταν.
Η γυναίκα που έκλαιγε ακριβώς πίσω της, της είπε: "Δεν ξέρω από που είσαι και τι έχεις να μου δώσεις, αλλά ο άντρας μου είναι δικηγόρος και βρίσκομαι στη διαδικασία να πάρουμε διαζύγιο." Η γυναίκα αυτή είπε τα προβλήματά της και κατέληξε λέγοντας: "Αυτό που θέλω να πω είναι ότι, χρειάζομαι το Θεό." Η γυναίκα του Θεού κοίταξε τριγύρω της και τη ρώτησε: "Εννοείς τώρα αμέσως;" Κι εκείνη απάντησε: "Ναι, εδώ και τώρα." Η γυναίκα στάθηκε και ρώτησε ξανά. "Καλά, αλλά οι άνθρωποι που περιμένουν στην ουρά;" Ξαφνικά, η γυναίκα γύρισε στην κυρία που στεκόταν πίσω της στην ουρά, και τη ρώτησε: "Σας πειράζει να προσευχηθώ μ' αυτή τη γυναίκα τώρα εδώ;" Όμως κι εκείνη η γυναίκα έκλαιγε και της είπε: "Ναι, εντάξει. Προσευχηθείτε και για μένα."
Μετά απ' αυτό ζήτησαν όλες οι υπόλοιπες γυναίκες που στέκονταν στην ουρά, προσευχή (μπορείτε να φανταστείτε τι γινόταν εκεί;). Το περιστατικό αυτό συνέβη λίγα χρόνια πριν.2
Όταν επέστρεφα με το τρένο είχα την αίσθηση ότι το Πνεύμα του Θεού ήταν τόσο βαρύ πάνω μου ώστε το πρόσωπό μου έπρεπε να έλαμπε (κανείς άνθρωπος δεν μπορεί να πει πότε το Πνεύμα αλλάζει ολόκληρη την όψη του).
Υπήρχαν δύο κληρικοί που κάθονταν μαζί στο βαγόνι και όταν μπήκα ξανά μέσα, ένας από αυτούς φώναξε: 'Μου προκαλείς έλεγχο για την αμαρτία'.
Μέσα σε τρία λεπτά όλοι στο βαγόνι έκραζαν στο Χριστό για σωτηρία. Αυτό συνέβη πολλές φορές στη ζωή μου.
Είναι αυτή η διακονία του Πνεύματος, για την οποία μιλάει ο Παύλος (Β' Κορ. κεφ. 3/γ'), αυτή η πλήρωση του Πνεύματος που κάνει τη ζωή μας αποτελεσματική, έτσι ώστε και οι άνθρωποι στα καταστήματα με τους οποίους εσύ συνεργάζεσαι, δεν θα αντέχουν την παρουσία σου γιατί το Πνεύμα το Άγιο τους γεμίζει με έλεγχο για τις αμαρτίες τους." 3
Η ΔΟΞΑ ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
( Ψαλμ. π/80:3 )
Αυτή τη δόξα που παρατήρησαν στο Smith Whigglesworth, παρατήρησαν και οι Ισραηλίτες στο πρόσωπο του Μωυσή και η παρουσία του Θεού εξέπεμπε φόβο ελέγχου στις καρδιές τους:
Β' ΚΟΡ. 3/γ':13 - "Και ουχί καθώς ο Μωυσής έβαλε κάλυμμα επί το πρόσωπον αυτού, δια να μη ατενίσωσιν οι υιοί Ισραήλ εις το τέλος του μέλλοντος να καταργηθή."
Β' ΚΟΡ. 3/γ':13 - "Και ουχί καθώς ο Μωυσής έβαλε κάλυμμα επί το πρόσωπον αυτού, δια να μη ατενίσωσιν οι υιοί Ισραήλ εις το τέλος του μέλλοντος να καταργηθή."
Ο Παύλος μιλά καθαρά για τη δόξα του Θεού, διότι δύο εδάφια παραπάνω μιλάει για τις δύο ένδοξες διαθήκες, την Παλαιά και την Καινή (εδ.11).
Ο Μωυσής απόλαυσε μία μοναδική σχέση με το Δημιουργό Του. Ζήτησε να δει τη δόξα του Θεού.
Κανένας άλλος Ισραηλίτης τότε δεν γνώρισε τέτοια κοινωνία. Όπως οι απόστολοι των πρώτων ημερών, όπως τόσοι εργάτες, έτσι και ο Μωυσής βίωσε μία υπερφυσική συνάντηση με το Θεό στο όρος Σινά. Πέρα από τη διακονία Του που ήταν ήδη ένδοξη, ήθελε να δει κάτι περισσότερο από το Θεό. Ζητούσε τη γνώση της αιώνιας δόξας Του. Φανταστείτε ότι είδε μόνο το πίσω μέρος του Θεού!! Ποιος μπορεί να πει τι θα γινόταν, αν έβλεπε το Θεό κατά πρόσωπο!! Δεν υπήρχε καν η τέλεια θυσία του Ιησού, που θα επέτρεπε μία τέλεια σχέση με τον Παντοδύναμο Θεό. Παρ' όλ' αυτά ο Μωυσής μεταμορφώθηκε με αυτή την όραση. Το πρόσωπό Του έλαμψε με τη δόξα του Θεού. Είχε πραγματική κοινωνία με το Θεό. Είχε συζήτηση με το Θεό. Κοιτάξτε τι λέει η Γραφή.
ΕΞΟΔ. 34/λδ':29 - "Και ότε κατέβαινεν ο Μωυσής από του όρους Σινά ... ... ο Μωυσής δεν ήξευρεν ότι το δέρμα του προσώπου αυτού έγεινε λαμπρόν ενώ ελάλει μετ' αυτού."
Ο Μωυσής απόλαυσε μία μοναδική σχέση με το Δημιουργό Του. Ζήτησε να δει τη δόξα του Θεού.
ΕΞΟΔ. 34/λδ':29 - "Και ότε κατέβαινεν ο Μωυσής από του όρους Σινά ... ... ο Μωυσής δεν ήξευρεν ότι το δέρμα του προσώπου αυτού έγεινε λαμπρόν ενώ ελάλει μετ' αυτού."
Πόσοι από μας μπορούμε να πούμε ότι μιλάμε με το Θεό; Πόσοι έχουμε αγγιχτεί από τη δόξα των παντοδύναμων λόγων Του, ώστε να μην είμαστε πλέον ίδιοι; Χρειάζεται να δούμε και να λάβουμε τη δόξα του Θεού σήμερα για την Εκκλησία Του. Η επαφή με αυτή τη δόξα μας αλλάζει ριζικά.
Μία ανάλογη συνάντηση με το Θεό είχε και ο Ησαΐας, η οποία τον μεταμόρφωσε κυριολεκτικά (Ησα. 6/ς':1-8).
Ο Παύλος μιλάει στην Β' Κορινθίους γι' αυτή τη δύναμη της δόξας, που μπορεί να μεταμορφώσει κοινωνίες ολόκληρες λέγοντας: "Ημείς δε πάντες βλέποντες ως εν κατόπτρω την δόξα του Θεού με ανακεκαλυμμένον πρόσωπον, μεταμορφούμεθα εις την αυτήν εικόνα από δόξης εις δόξαν, καθώς από του Πνεύματος του Κυρίου." (κεφ.3/γ':18)
Λίγο παρακάτω συμπληρώνει την εικόνα λέγοντας πάλι:
"Των οποίων, απίστων όντων, ο θεός του κόσμου τούτου ετύφλωσε τον νουν, δια να μη επιλάμψη εις αυτούς ο φωτισμός του ευαγγελίου της δόξης του Χριστού, όστις είναι η εικών του Θεού... Διότι ο Θεός ο ειπών να λάμψη φως εκ του σκότους, είναι όστις έλαμψεν εν ταις καρδίαις ημών, προς φωτισμόν της γνώσεως της δόξης του Θεού δια του προσώπου του Ιησού Χριστού." (κεφ. 4/δ':4,6)
"Των οποίων, απίστων όντων, ο θεός του κόσμου τούτου ετύφλωσε τον νουν, δια να μη επιλάμψη εις αυτούς ο φωτισμός του ευαγγελίου της δόξης του Χριστού, όστις είναι η εικών του Θεού... Διότι ο Θεός ο ειπών να λάμψη φως εκ του σκότους, είναι όστις έλαμψεν εν ταις καρδίαις ημών, προς φωτισμόν της γνώσεως της δόξης του Θεού δια του προσώπου του Ιησού Χριστού." (κεφ. 4/δ':4,6)
Κανένας άνθρωπος δεν θα μπορέσει να μείνει ανέγγιχτος από αυτή τη δόξα του Θεού όταν εκείνη φανερωθεί. Η καρδιά μας μπαίνει σε μία διαφορετική διάσταση κατά τη συνάντηση της παρουσίας Του. Η αποκάλυψη του Θεού μας κάνει να ταπεινωνόμαστε και να γονατίζουμε μπροστά Του. Συνάντηση με τη δόξα είχαν ο Ιωάννης (Αποκ. 1/α':17), ο Δανιήλ (Δαν. 10/ι':8-9) και τόσοι άλλοι ακόμα.
Ήρθε η σειρά μας τώρα!
Ήρθε η ώρα τώρα να μεταμορφωθεί η Εκκλησία πρώτα και μέσα από τη λάμψη αυτής της θείας επαφής θα είμαστε σε θέση να ελκύσουμε τους χαμένους στο δοξασμένο σταυρό του Χριστού.
Ήρθε η σειρά μας τώρα!
Αυτή δεν είναι η εικόνα της πρώτης αποστολικής Εκκλησίας; Δεν ήταν το Πνεύμα του Θεού που τους έφερνε σ' ένα βαθύ έλεγχο, ο οποίος αποτελεσματικά τους καθάριζε για να προστεθούν σε μία ένδοξη εκκλησία; Αυτή είναι η δύναμη μιας αληθινά αφιερωμένης εκκλησίας. Μπορείς να φανταστείς τι θα γίνει, αν το Πνεύμα του Θεού βρει μια ομάδα ανθρώπων, οι οποίοι θα αψηφήσουν προσωπικές φιλοδοξίες, θέσεις και συμφέροντα και αφιερωθούν στην εκζήτηση αυτής της ζωντανής δύναμης, που είναι πυρ καταναλίσκον; Αυτή είναι η έννοια, όταν μας λέει ο Λόγος του Θεού, ότι ο Θεός είναι πυρ καταναλίσκον. Είναι ώρα να επιδιορθώσουμε τις οδούς μας. Πρέπει να επαναπροσδιορίσουμε τη ζωή μας. Ο Ησαΐας περιγράφει και μας μιλάει για τη δόξα εκείνη, η οποία ελκύει τους ανθρώπους στον αιώνιο σκοπό του Θεού. Είναι η παρουσία του Ύψιστου, που καταλύει κάθε εμπόδιο για να συμφιλιώσει τέλεια και ολοκληρωτικά το Θεό με τον άνθρωπο. Κοιτάξτε πώς περιγράφει την αλήθεια αυτή.
Ησα. ξ'/60:1-3 - "Σηκώθητι, φωτίζου, διότι το φως σου ήλθε, και η δόξα του Κυρίου ανέτειλεν επί σε. Διότι, ιδού, σκότος θέλει σκεπάσει την γην, και ζόφος τα έθνη, επί σε όμως θέλει ανατείλει ο Κύριος, και η δόξα αυτού θέλει φανερωθή επί σε. Και τα έθνη θέλουσιν ελθεί εις το φως σου, και οι βασιλείς εις την λάμψιν της ανατολής σου."
Αυτή τη λάμψη, αυτή τη δόξα έβλεπαν οι κάτοικοι της Ιερουσαλήμ και σε όλη την Ασία πάνω στους αποστόλους και στους αγίους της πρώτης εκκλησίας γράφοντας με χρυσά γράμματα την ιστορία της Νύμφης του Ιησού. Αυτή τη δόξα έβλεπαν και μπήκαν στην ουράνια βασιλεία για να απολαύσουν τη θαυμαστή σωτηρία που τους πρόσφερε ο Θεός. Αυτή τη λάμψη έχει ανάγκη η Εκκλησία σήμερα για να κλείσουμε πάλι με χρυσά γράμματα την ιστορία της, για να αρπαχθεί στον ουρανό για να είναι πάντοτε με Εκείνον.
ΕΙΝΑΙ Ο ΘΕΟΣ ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣ;
Μια ερώτηση πολύ σοβαρή!
Είναι ο Θεός ανάμεσα μας?
Μην βιαστείς να απαντήσεις, σκέψου ειλεικρινά....
ΚΥΡΙΕ, ΣΤΡΕΨΕ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΣΟΥ ΠΑΝΩ ΜΑΣ..
Είναι ο Θεός ανάμεσα μας?
Μην βιαστείς να απαντήσεις, σκέψου ειλεικρινά....
ΚΥΡΙΕ, ΣΤΡΕΨΕ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΣΟΥ ΠΑΝΩ ΜΑΣ..
Ψάχνουμε να αρχίσουμε απο αλλού την πνευματική μας εργασία, για διάφορους προσωπικούς ίσως λόγους.....
Πριν επιτιμήσουμε την αμαρτία, που υπάρχει στη χώρα, πρέπει να αποσύρουμε την αμαρτία που κρύβεται πίσω από τη θρησκευτική μας συμπεριφορά.
Πριν κράξουμε για αλήθεια και δικαιοσύνη, πρέπει να μισήσουμε ενθέρμως το ψέμα και την αδικία εμείς.
Πρέπει να εξετάσουμε προσεκτικά τους εαυτούς μας στο ανοικτό φως του Θεού. Δεν πρέπει ν' αφήσουμε ούτε μία πέτρα αγύριστη. Είναι προτιμότερο να εκτεθούμε σε αυστηρή, εξονυχιστική έρευνα τώρα, παρά την Ημέρα εκείνη.
Λέμε ότι ο Θεός είναι στις εκκλησίες μας. Είναι "τώρα ανάμεσά μας" κλπ.
Δεν αμφιβάλλω ότι ο Κύριος βλέπει και παρατηρεί τα πάντα.
Όμως όταν πραγματικά η απτή παρουσία του Κυρίου είναι ανάμεσά μας, τότε θα συμβούν πράγματα όπως στις παραπάνω περιπτώσεις που είναι αδύνατον να φανταστούμε. Τότε θα γνωρίσουμε τον Κύριο μέσα στο μεγαλείο Του και θα αισθανθούμε καταλυτικά πότε ο Θεός είναι πραγματικά ανάμεσά μας.
Πριν επιτιμήσουμε την αμαρτία, που υπάρχει στη χώρα, πρέπει να αποσύρουμε την αμαρτία που κρύβεται πίσω από τη θρησκευτική μας συμπεριφορά.
Πριν κράξουμε για αλήθεια και δικαιοσύνη, πρέπει να μισήσουμε ενθέρμως το ψέμα και την αδικία εμείς.
Πρέπει να εξετάσουμε προσεκτικά τους εαυτούς μας στο ανοικτό φως του Θεού. Δεν πρέπει ν' αφήσουμε ούτε μία πέτρα αγύριστη. Είναι προτιμότερο να εκτεθούμε σε αυστηρή, εξονυχιστική έρευνα τώρα, παρά την Ημέρα εκείνη.
Λέμε ότι ο Θεός είναι στις εκκλησίες μας. Είναι "τώρα ανάμεσά μας" κλπ.
Δεν αμφιβάλλω ότι ο Κύριος βλέπει και παρατηρεί τα πάντα.
Όμως όταν πραγματικά η απτή παρουσία του Κυρίου είναι ανάμεσά μας, τότε θα συμβούν πράγματα όπως στις παραπάνω περιπτώσεις που είναι αδύνατον να φανταστούμε. Τότε θα γνωρίσουμε τον Κύριο μέσα στο μεγαλείο Του και θα αισθανθούμε καταλυτικά πότε ο Θεός είναι πραγματικά ανάμεσά μας.
1500 πιστοί βρίσκονται τώρα μαζεμένοι όλοι μαζί στην Κεντρική Πρεσβυτερική Εκκλησία μια Κυριακή βράδυ, αλλά...
"Οι ουρανοί έμοιαζαν να είναι αδιαπέραστοι. Ήταν δυνατόν ο Θεός να τους αρνούνταν την έκχυση για την οποία είχαν προσευχηθεί; Τότε όλοι ξαφνιάστηκαν καθώς ο πρεσβύτερος Keel, ο άνθρωπος που ήταν υπεύθυνος στην εκκλησία, στάθηκε όρθιος και είπε: 'Είμαι ένας Αχάν. (προς τιμή του, για το θάρρος του!)
Ο Θεός δεν μπορεί να ευλογήσει εξαιτίας μου.' Πριν ένα χρόνο ένας φίλος μου, καθώς πέθαινε, με κάλεσε στο σπίτι του και είπε: 'Πρεσβύτερε, κοντεύω να πεθάνω. Θέλω να διευθύνεις τις οικονομικές υποθέσεις μου, γιατί η γυναίκα μου δεν μπορεί.' Είπα: 'Ξεκούρασε την καρδιά σου. Θα το κάνω.' Διεύθυνα την περιουσία αυτής της χήρας, αλλά κατάφερα να βάλω 100 δολάρια από τα χρήματά της στη δική μου τσέπη. Στάθηκα εμπόδιο για το Θεό. Σκοπεύω να δώσω αυτά τα 100 δολάρια πίσω σ' αυτή τη χήρα αύριο το πρωί. Στη στιγμή όλοι κατάλαβαν ότι οι φραγμοί είχαν πέσει και ότι ο Θεός, ο Άγιος, είχε έρθει. Ο έλεγχος για την αμαρτία σάρωσε το ακροατήριο. Η συνάθροιση ξεκίνησε στις 7 η ώρα την Κυριακή το βράδυ και δεν τελείωσε μέχρι τις 2 η ώρα τη Δευτέρα το πρωί. Κατά τη διάρκεια όλων των ωρών δεκάδες άνθρωποι στέκονταν κλαίγοντας, περιμένοντας τη σειρά τους για να εξομολογηθούν. Μέρα με τη μέρα οι άνθρωποι συγκεντρώνονταν τώρα και πάντα ήταν φανερό ότι ο Καθαρίζων ήταν στο ναό Του" (Jonathan Goforth)
Ο Θεός δεν μπορεί να ευλογήσει εξαιτίας μου.' Πριν ένα χρόνο ένας φίλος μου, καθώς πέθαινε, με κάλεσε στο σπίτι του και είπε: 'Πρεσβύτερε, κοντεύω να πεθάνω. Θέλω να διευθύνεις τις οικονομικές υποθέσεις μου, γιατί η γυναίκα μου δεν μπορεί.' Είπα: 'Ξεκούρασε την καρδιά σου. Θα το κάνω.' Διεύθυνα την περιουσία αυτής της χήρας, αλλά κατάφερα να βάλω 100 δολάρια από τα χρήματά της στη δική μου τσέπη. Στάθηκα εμπόδιο για το Θεό. Σκοπεύω να δώσω αυτά τα 100 δολάρια πίσω σ' αυτή τη χήρα αύριο το πρωί. Στη στιγμή όλοι κατάλαβαν ότι οι φραγμοί είχαν πέσει και ότι ο Θεός, ο Άγιος, είχε έρθει. Ο έλεγχος για την αμαρτία σάρωσε το ακροατήριο. Η συνάθροιση ξεκίνησε στις 7 η ώρα την Κυριακή το βράδυ και δεν τελείωσε μέχρι τις 2 η ώρα τη Δευτέρα το πρωί. Κατά τη διάρκεια όλων των ωρών δεκάδες άνθρωποι στέκονταν κλαίγοντας, περιμένοντας τη σειρά τους για να εξομολογηθούν. Μέρα με τη μέρα οι άνθρωποι συγκεντρώνονταν τώρα και πάντα ήταν φανερό ότι ο Καθαρίζων ήταν στο ναό Του" (Jonathan Goforth)
Πόσο διαφορετικά ακούγονται όλα αυτά σε σύγκριση με τις δικές μας "αναζωπυρωτικές" συναθροίσεις!
Όταν ο Κύριος πραγματικά αγγίξει το λαό Του, δεν θα επιφέρει απλά μία συναισθηματική φόρτιση, ή κάποια ασυνήθιστη ψυχαγωγία.
Η καρδιά μας στέκεται μπροστά στο Δημιουργό, μπροστά στον αιώνιο Θεό, μπροστά στον Οποίο, όλη η κτίση θα γονατίσει. Η φωτιά του καθαρισμού του θα επιφέρει μία ριζική αλλαγή μέσα στη ζωή μας. Τότε οι άνθρωποι έπεφταν μπρούμυτα κάτω, κλαίγοντας και φωνάζοντας για έλεος, νιώθοντας τη φωτιά της κόλασης στο σβέρκο τους και αναγνωρίζοντας με όλη τη δύναμη της ψυχής τους ότι ο Σωτήρας τους άρπαξε πριν καταλήξουν στην απώλεια. Οι κραυγές τους ήταν κραυγές σωσμένων. Ήταν κλάμα ευγνωμοσύνης. Υπήρχε συντριβή και ταπείνωση σ' ένα μέτρο, που θα πρέπει ο Κύριος να το αποκαλύψει και σε μας σήμερα.
Όταν ο Κύριος πραγματικά αγγίξει το λαό Του, δεν θα επιφέρει απλά μία συναισθηματική φόρτιση, ή κάποια ασυνήθιστη ψυχαγωγία.
Η καρδιά μας στέκεται μπροστά στο Δημιουργό, μπροστά στον αιώνιο Θεό, μπροστά στον Οποίο, όλη η κτίση θα γονατίσει. Η φωτιά του καθαρισμού του θα επιφέρει μία ριζική αλλαγή μέσα στη ζωή μας. Τότε οι άνθρωποι έπεφταν μπρούμυτα κάτω, κλαίγοντας και φωνάζοντας για έλεος, νιώθοντας τη φωτιά της κόλασης στο σβέρκο τους και αναγνωρίζοντας με όλη τη δύναμη της ψυχής τους ότι ο Σωτήρας τους άρπαξε πριν καταλήξουν στην απώλεια. Οι κραυγές τους ήταν κραυγές σωσμένων. Ήταν κλάμα ευγνωμοσύνης. Υπήρχε συντριβή και ταπείνωση σ' ένα μέτρο, που θα πρέπει ο Κύριος να το αποκαλύψει και σε μας σήμερα.
Σήμερα εμείς πέφτουμε πίσω και σηκωνόμαστε μετά από λίγο χωρίς την παραμικρή αλλαγή μέσα μας! Χωρίς να λάβει θεραπεία η σκληρή και ανυπάκουη καρδιά μας. Χωρίς να νιώθουμε έλεγχο για τις τόσες και τόσες αμαρτίες που πράττουμε στο Σώμα του Χριστού.
Πού είναι σήμερα το Άγιο Πνεύμα;
Πόσο ανάγκη υπάρχει στο λαό του Θεού να αναγνωρίσουμε ότι ο Κύριος δεν είναι ανάμεσά μας στο μέτρο, ώστε να γίνει το θέλημά Του. Πόσο ανάγκη υπάρχει ν' αδειάσει η καρδιά μας από κάθε άλλη επιθυμία και να επιθυμήσουμε, να εκζητήσουμε και να διψάσουμε για την πυρωμένη και άγια παρουσία του Θεού, που μπορεί να μας αλλάξει και να μας καθαρίσει πραγματικά!
Πού είναι σήμερα το Άγιο Πνεύμα;
Πόσο ανάγκη υπάρχει στο λαό του Θεού να αναγνωρίσουμε ότι ο Κύριος δεν είναι ανάμεσά μας στο μέτρο, ώστε να γίνει το θέλημά Του. Πόσο ανάγκη υπάρχει ν' αδειάσει η καρδιά μας από κάθε άλλη επιθυμία και να επιθυμήσουμε, να εκζητήσουμε και να διψάσουμε για την πυρωμένη και άγια παρουσία του Θεού, που μπορεί να μας αλλάξει και να μας καθαρίσει πραγματικά!
Μεσ' τη Γραφή έχουμε μία πολύ σημαντική μαρτυρία για το τι μπορεί να κάνει ο Θεός, όταν πληρούνται ορισμένοι όροι. Ήταν η ημέρα που ο Σολομών εγκαινίασε το ναό, που μόλις είχε κατασκευάσει. Ήταν μια πολύ σπουδαία μέρα, όπου συγκέντρωσε όλους τους Ισραηλίτες, μαζί με πρεσβυτέρους και αρχηγούς μπροστά στο ναό για να λατρεύσουν τον Κύριο μέσα σε μία μεγαλειώδη σύναξη.
Α' Βασ. 8/η':10-11 - "Και ως εξήλθον οι ιερείς εκ του αγιαστηρίου, η νεφέλη ενέπλησε τον οίκον του Κυρίου, και δεν ηδύνατο οι ιερείς να σταθώσι δια να λειτουργήσωσιν, εξ αιτίας της νεφέλης, διότι η δόξα του Κυρίου ενέπλησε τον οίκον του Κυρίου."
Πιστεύω ότι μία απαραίτητη προϋπόθεση για να βιώσουμε την έλευση του Πνεύματος με τον παραπάνω τρόπο είναι η ενότητα, την οποία παρατηρούμε στα εδάφια 1-5 του ίδιου κεφαλαίου. Υπάρχουν σημαντικοί όροι στην περικοπή αυτή, που δηλώνουν το χαρακτήρα της πνευματικής κατάστασης του λαού εκείνη τη στιγμή:
"Τότε συνήθροισε ο βασιλεύς Σολομών..." (εδ.1),
"και συνηθροίσθησαν πάντες οι άνδρες..." (εδ.2)
"και ήλθον πάντες οι πρεσβύτεροι..." (εδ.3)
"και πάσα η συναγωγή του Ισραήλ, οι συναχθέντες προς αυτόν..." (εδ.5)
Μέσα από το Λόγο του Θεού βλέπουμε ότι η καρδιά του λαού ήταν μία στο να εκπληρώσουν το θέλημα του Θεού και να επιπέσει η δόξα Του.
Το ίδιο πράγμα βλέπουμε και στις πρώτες ημέρες των αποστόλων. Η καρδιά των μαθητών ήταν μία, το πνεύμα τους ενωμένο στο σκοπό της βασιλείας του Θεού. Ο Θεός ήρθε με έναν τέτοιο τρόπο, όπως την ημέρα του Σολομόντα και "οικοδόμησε" τον οίκο Του με τον τρόπο, που μόνο Εκείνος μπορεί να κάνει.
ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΣΧΙΣΜΑΤΩΝ
Σήμερα υπάρχουν τάσεις, μόδες, κινήματα και τρόποι ζωής, που τείνουν να καταλάβουν ολοκληρωτικά την κοινωνία μας. Βλέπουμε τους ομοφυλόφιλους να διαδηλώνουν θέλοντας ν' αλλάξουν μάλιστα (όπως δηλώνουν) την κοινωνία!! Έχουμε διδασκαλίες όπως της Νέας Εποχής, φιλοσοφίες της άνεσης και της καλοπέρασης, έχουμε παράλληλα τη δύναμη του πλούτου και των αγαθών, που είναι ικανά να καταπνίξουν ακόμα και ένα παιδί του Θεού και η Εκκλησία του Θεού κάθεται παρατηρώντας σχεδόν με απάθεια, αντιδρώντας σπασμωδικά, χωρίς καλά-καλά να έχει κάποιο σχέδιο στο νου της, χωρίς να νιώθει την θεϊκή επιβεβαίωση γι' αυτά που κάνει. Αφήνει να την παρασέρνουν τα κοσμικά ρεύματα οδηγώντας την σε σύγχυση και σχίσματα. Προσπαθεί να αντιδράσει στον επερχόμενο σκοτάδι, αλλά σπαρταράει σαν το ψάρι χωρίς να καταφέρνει τίποτα ουσιαστικό.
Είναι η ώρα να μπει η Εκκλησία μέσα στο ποτάμι του Πνεύματος του Θεού και να επηρεάσει την κοινωνία, όπως ο Ιωνάς κατάφερε να αλλάξει μία πόλη εκατομμυρίων κατοίκων. Πιστεύω ότι ο προφήτης αυτός ήταν ένας από τους μεγαλύτερους κήρυκες στην ιστορία της ανθρωπότητας. Λέτε το χρίσμα αυτό να μην υπάρχει πλέον σήμερα;
Μήπως έχουμε χάσει την πίστη μας ότι ανάλογες καταστάσεις ή και μεγαλύτερες μπορούν να συμβούν και τώρα;
Μήπως έχουμε χάσει την πίστη μας ότι ανάλογες καταστάσεις ή και μεγαλύτερες μπορούν να συμβούν και τώρα;
Αν η Εκκλησία χάσει την ευκαιρία, δεν θα τη χάσουν οι Μουσουλμάνοι, οι Βουδιστικές θεωρίες, η κίνηση της Νέας εποχής και ένα σωρό ιδεολογίες (όπως ο κομμουνισμός παλιότερα), που τείνουν να μπουν όπου βρουν κενό χώρο. Αν η Εκκλησία δεν λάβει την εξουσία και το χρίσμα που έχει δοθεί, τότε θα αρπάξει την ευκαιρία κάποιος άλλος.
Ξέρετε γιατί ο Χίτλερ κατάφερε να αιματοκυλήσει σχεδόν όλη την ανθρωπότητα; Απλά επειδή η Εκκλησία εκείνη την εποχή δεν αντιστάθηκε και δεν εγκολπώθηκε τις υποσχέσεις του Θεού, αλλά παραδόθηκε στην απραξία και την ειδωλολατρία. Έτσι, στις πνευματικές μάχες που γίνονται στα επουράνια, υπερίσχυσε το σκοτάδι, δίνοντάς μας ένα αιματηρό παράδειγμα για την ευθύνη, που έχουμε μπροστά στο σταυρό του Χριστού από τη μια πλευρά, και από την άλλη μπροστά στους ανθρώπους που χάνονται καθημερινά στο αιώνια σκοτάδι, από το οποίο δεν υπάρχει ούτε επιστροφή, ούτε μετάνοια.
ΟΤΑΝ Η ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΑΓΓΙΖΕΙ...
Όταν η παρουσία του Κυρίου αγγίξει τον άνθρωπο, τότε όλα είναι εύκολα. Το θέμα είναι εμείς, η Εκκλησία Του, να γίνουμε τα σκεύη, που θα καταφέρουμε να προσελκύσουμε το Θεό της δόξας. Να καταφέρουμε να αγγίξουμε το αιώνιο χρίσμα, που έχει τη δύναμη να γκρεμίσει μέσα σε ένα δευτερόλεπτο κάθε ανθρώπινη υπερηφάνεια και κάθε οχυρό του εχθρού και να μεταστρέψει τον άνθρωπο σε σωσμένο παιδί του Θεού.
ΒΗΜΑΤΑ ΣΤΑ ΚΑΚΟΤΡΑΧΑΛΑ ΒΟΥΝΑ, ΠΟΥ ΣΗΜΑΔΕΥΟΥΝ ΤΗΝ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ!
Μαρκ. 5/ε':1-6 - "Και ήλθον εις το πέρα της θαλάσσης, εις την χώραν των Γαδαρηνών. Και ως εξήλθεν εκ του πλοίου, ευθύς απήντησεν αυτόν εκ των μνημείων άνθρωπος έχων πνεύμα ακάθαρτον, όστις είχε την κατοικίαν εν τοις μνημείοις, και ουδείς ηδύνατο να δέση αυτόν ουδέ με αλύσεις, διότι πολλάκις είχε δεθή με ποδόδεσμα και με αλύσεις, και διεσπάσθησαν υπ' αυτού αι αλύσεις, και τα ποδόδεσμα συνεντρίφθησαν, και ουδείς ίσχυε να δαμάση αυτόν, και διαπαντός νύκτα και ημέραν ήτο εν ταις όρεσι και εν τοις μνημείοις, κράζων και κατακόπτων εαυτόν με λίθους. Ιδών δε τον Ιησούν από μακρόθεν, έδραμε, και προσεκύνησεν αυτόν."
Εκείνος ο Γαδαρηνός ξαφνικά από μακριά βλέπει τον Ιησού! Και τι κάνει; Αρχίζει να τον πλησιάζει!
Πήρε μία απόφαση μέσα στη ζωή του, κάτι που δεν μπορούσε μέχρι τότε να κάνει. Φανταστείτε ότι κατάκοβε τα χέρια του και τραυμάτιζε το σώμα του, μη μπορώντας να το ελέγξει. Δηλ. δεν μπορούσε να αποφασίσει κάτι λογικό για τον εαυτό του. Δεν είχε την ικανότητα να επιλέξει κάτι με την θέλησή του. Τώρα όμως σηκώνεται και αρχίζει να κάνει σιγανά, αλλά σταθερά βήματα προς τη δόξα! Αρχίζει να πλησιάζει έναν Άνθρωπο.
Θα σας ρωτήσω κάτι. Ποιος του το είπε; Ποιος του υπέδειξε ότι Αυτός είναι κάτι ξεχωριστό; Ποιος τους είπε να πάει και να πλησιάσει τον Ιησού; Ποιος τον έσπρωξε προς την αιωνιότητα; ...Κανείς;
Όχι. Κάποιος υπήρχε και η φωνή Εκείνου έχει τη δύναμη να το πει βαθιά μέσα στην ψυχή και το πνεύμα. Όταν Εκείνος μιλήσει, τότε δεν μπορείς να πάρεις άλλη κατεύθυνση, παρά μόνο να προχωρήσεις και να πέσεις στα πόδια του Ιησού!
Το Πνεύμα του Θεού ψιθύρισε με τη φοβερή δύναμή Του μέσα στην καρδιά του Γαδαρηνού για να τον σπρώξει με ανεπανάληπτο τρόπο προς τη σωτηρία.
Όχι. Κάποιος υπήρχε και η φωνή Εκείνου έχει τη δύναμη να το πει βαθιά μέσα στην ψυχή και το πνεύμα. Όταν Εκείνος μιλήσει, τότε δεν μπορείς να πάρεις άλλη κατεύθυνση, παρά μόνο να προχωρήσεις και να πέσεις στα πόδια του Ιησού!
Το Πνεύμα του Θεού ψιθύρισε με τη φοβερή δύναμή Του μέσα στην καρδιά του Γαδαρηνού για να τον σπρώξει με ανεπανάληπτο τρόπο προς τη σωτηρία.
Ναι, ο Κύριος τον ελευθέρωσε! Αυτό που δεν μπορούσαν να κάνουν άνθρωποι, αρχές και χωριά ολόκληρα, το έκανε ο Ιησούς, όταν απλώς βγήκε έξω από τη βάρκα και πάτησε το άγιο πόδι Του πάνω σε μια μολυσμένη γη. Εκείνος που έδειχνε τόσο βαριά αλυσοδεμένος με τα δεσμά της κόλασης, ελευθερώθηκε καθώς απλά άκουσε από μακριά τα ένδοξα βήματα του Ιησού!
Πώς θα σωθεί η Ελλάδα;
Πώς θα κάνουμε να ακουστεί η φωνή του Αγίου Πνεύματος μέσα στο πνεύμα των ανθρώπων και εκείνοι να σηκώσουν τα χέρια τους δοξάζοντας το Θεό; Έχουμε δώσει περισσότερο βάρος σε ανθρώπινες δραστηριότητες, παρά σε μια ταπεινή και συντριμμένη εκζήτηση της ζωντανής παρουσίας του Ιησού. Φτιάχνουμε προγράμματα και εκτελούμε ενδιαφέρουσες παραστάσεις. Όμως τα αποτελέσματα είναι αποθαρρυντικά, πέρα ελαχίστων εξαιρέσεων. Μόνο όταν εκείνη η παρουσία του Ιησού έρθει με ένα ζωντανό τρόπο ανάμεσα στους ανθρώπους, τότε θα γίνει αυτό που διαβάζουμε στον Ησαΐα 49/μθ':20-21.
Πώς θα κάνουμε να ακουστεί η φωνή του Αγίου Πνεύματος μέσα στο πνεύμα των ανθρώπων και εκείνοι να σηκώσουν τα χέρια τους δοξάζοντας το Θεό; Έχουμε δώσει περισσότερο βάρος σε ανθρώπινες δραστηριότητες, παρά σε μια ταπεινή και συντριμμένη εκζήτηση της ζωντανής παρουσίας του Ιησού. Φτιάχνουμε προγράμματα και εκτελούμε ενδιαφέρουσες παραστάσεις. Όμως τα αποτελέσματα είναι αποθαρρυντικά, πέρα ελαχίστων εξαιρέσεων. Μόνο όταν εκείνη η παρουσία του Ιησού έρθει με ένα ζωντανό τρόπο ανάμεσα στους ανθρώπους, τότε θα γίνει αυτό που διαβάζουμε στον Ησαΐα 49/μθ':20-21.
"Τα τέκνα, τα οποία θέλεις αποκτήσει μετά την ατεκνίαν σου, θέλουσιν ειπεί προσέτι εις τα ώτα σου, Στενός είναι ο τόπος δι' εμέ. Κάμε εις εμέ τόπον διά να κατοικήσω. Τότε θέλεις ειπεί εν τη καρδία σου, Τις εγέννησεν εις εμέ ταύτα, ενώ εγώ ήμην ητεκνωμένη, και έρημος, αιχμάλωτος, και μεταφερομένη; ταύτα δε τις εξέθρεψεν; ιδού, εγώ είχον εγκαταλειφθή μόνη. Ταύτα, πού ήσαν;"
Μόνο όταν στις βάρκες (εκκλησίες) μας υπάρχει η διαπεραστική και ζωντανή παρουσία του Ιησού, θα αποβιβασθεί η πραγματική θεραπεία στον άρρωστο κόσμο γύρω μας. Mόνο όταν καταλάβουμε ότι η παρουσία του Θεού ευαγγελίζει καλύτερα από τις δικές μας προσπάθειες και τα δικά μας κηρύγματα, θα δούμε ανθρώπους να αγγίζονται βαθιά.
Μεγάλοι άνθρωποι του Θεού, όπως ο Wesley, ο Finney, ο George Whitefield, ο Smith Whigglesworth, όπου κι αν πήγαιναν, το μήνυμά τους έβγαινε μέσα από ένα ουράνιο χρίσμα, το οποίο προκαλούσε στους ακούοντες ένα βαθύ έλεγχο, φέρνοντάς τους δάκρυα και με ικεσίες ζητούσαν έλεος από το Θεό. Αυτοί οι άνθρωποι έσπερναν φωτιές και δυστυχώς, στα ελληνικά υπάρχουν ελάχιστες πληροφορίες γι' αυτούς. Ιδιαίτερα ο Wesley ήταν ο άνθρωπος, που άλλαξε την Αγγλία, από την μία άκρη μέχρι την άλλη. Σημερινοί παρατηρητές αναφέρουν ότι η σημερινή Βρετανία, δεν θα ήταν αυτή που είναι σήμερα, αν δεν υπήρχε αυτός ο εργάτης. Ήταν σκεύη, όπου ο Θεός μέσα απ' αυτούς άγγιζε τους ανθρώπους με ένα τέτοιο τρόπο, ώστε η αλλαγή που προκαλούσε στη ζωή τους ήταν καταλυτική, βαθιά και ορατή! Η μετάνοια, που έφερνε ήταν τέτοια, ώστε πραγματικά γεννιόταν ένα εντελώς νέο κτίσμα, όπως μας λέει ο Παύλος.
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΑΝΑΦΕΡΟΥΜΕ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΣΤΟ ΠΛΟΙΟ ΜΑΣ
Δυστυχώς, σήμερα το πλοίο πλέει στο πέλαγος χωρίς τον Ιησού συνεπιβάτη και χωρίς να το έχουμε καταλάβει!!
Το Πνεύμα του Θεού "αδυνατεί" να αλλάξει τους εαυτούς μας. Φαίνεται ότι δεν μπορεί να φέρει έναν αγιασμό, που θα μας καταστήσει ικανούς ν΄ αγγίξουμε τα Άγια των Αγίων. Φοβόμαστε περισσότερο τον αγιασμό παρά την αμαρτία. Ο αγιασμός του Θεού σβήνει μέσα από τη ζωή μας τον παλιό μας εαυτό, τον οποίο αγαπάμε τόσο πολύ και έχουμε αγκαλιάσει τόσο σφικτά. Μιλάμε για μία νέα κτίση, που ο Θεός διαμορφώνει τη ζωή μας, κάτι που μετά δυσκολίας παρατηρούμε σε ένα μέσο χριστιανό στις μέρες μας. Μάλιστα, αν παρατηρήσουμε προσεκτικότερα, θα δούμε ότι μετά βίας διαφέρουμε από τον υπόλοιπο κόσμο.
Οι στόχοι, τα σχέδια, οι επιθυμίες ταυτίζονται με τα κοσμικά πρότυπα. Έχουμε γίνει χριστιανοί της Κυριακής και τις υπόλοιπες μέρες έχουμε καταδυθεί σε ένα αγώνα εκπλήρωσης των δικών μας στόχων.
Ονομάζουμε τους εαυτούς μας "πολίτες του Ουρανού" (Φιλ. γ/3:20) αλλά η καρδιά μας είναι αιχμάλωτη στους γήινους θησαυρούς. Ισχυριζόμαστε ότι είμαστε νεκροί ως προς τον κόσμο, όμως διασκεδάζουμε με Hollywood, ταινίες και τηλεόραση, ψυχαγωγούμαστε με τον ίδιο τρόπο που ψυχαγωγείται και ο κόσμος και ενδιαφερόμαστε περισσότερο για μόδες και αθλητικά παρά για αιώνιες ψυχές!!
Μήπως νομίζουμε ότι για χάρη μας, ο Θεός θα χαμηλώσει τις αιώνιες σταθερές καθώς η Γραφή λέει "...χωρίς τον αγιασμό ουδείς θέλει ιδεί τον Κύριον." (Εβρ. ιβ/12:14); Μήπως σαρκικοί χριστιανοί πηγαίνουν σε "σαρκικό ουρανό" ;
Το Πνεύμα του Θεού "αδυνατεί" να αλλάξει τους εαυτούς μας. Φαίνεται ότι δεν μπορεί να φέρει έναν αγιασμό, που θα μας καταστήσει ικανούς ν΄ αγγίξουμε τα Άγια των Αγίων. Φοβόμαστε περισσότερο τον αγιασμό παρά την αμαρτία. Ο αγιασμός του Θεού σβήνει μέσα από τη ζωή μας τον παλιό μας εαυτό, τον οποίο αγαπάμε τόσο πολύ και έχουμε αγκαλιάσει τόσο σφικτά. Μιλάμε για μία νέα κτίση, που ο Θεός διαμορφώνει τη ζωή μας, κάτι που μετά δυσκολίας παρατηρούμε σε ένα μέσο χριστιανό στις μέρες μας. Μάλιστα, αν παρατηρήσουμε προσεκτικότερα, θα δούμε ότι μετά βίας διαφέρουμε από τον υπόλοιπο κόσμο.
Οι στόχοι, τα σχέδια, οι επιθυμίες ταυτίζονται με τα κοσμικά πρότυπα. Έχουμε γίνει χριστιανοί της Κυριακής και τις υπόλοιπες μέρες έχουμε καταδυθεί σε ένα αγώνα εκπλήρωσης των δικών μας στόχων.
Ονομάζουμε τους εαυτούς μας "πολίτες του Ουρανού" (Φιλ. γ/3:20) αλλά η καρδιά μας είναι αιχμάλωτη στους γήινους θησαυρούς. Ισχυριζόμαστε ότι είμαστε νεκροί ως προς τον κόσμο, όμως διασκεδάζουμε με Hollywood, ταινίες και τηλεόραση, ψυχαγωγούμαστε με τον ίδιο τρόπο που ψυχαγωγείται και ο κόσμος και ενδιαφερόμαστε περισσότερο για μόδες και αθλητικά παρά για αιώνιες ψυχές!!
Μήπως νομίζουμε ότι για χάρη μας, ο Θεός θα χαμηλώσει τις αιώνιες σταθερές καθώς η Γραφή λέει "...χωρίς τον αγιασμό ουδείς θέλει ιδεί τον Κύριον." (Εβρ. ιβ/12:14); Μήπως σαρκικοί χριστιανοί πηγαίνουν σε "σαρκικό ουρανό" ;
Όπως έχω γράψει και προηγουμένως, οι έριδες, οι εγωισμοί και οι αντιπαλότητες που υπάρχουν στον κόσμο, είναι καταστάσεις που έντονα υπάρχουν και ζούμε και μέσα στην εκκλησία. Εάν ο χαρακτήρας μας δεν αλλάξει βαθιά, εάν δεν φύγει η χαιρεκακία, η ζήλια, οι λάθος επιθυμίες, τα σχίσματα (τα οποία δείχνουν τι υπάρχει μέσα μας) εάν δεν προσπεράσουμε το φρόνημα του κόσμου αυτού, τότε σε τι είμαστε νέα κτίση;
Ξέρετε ποιο είναι ένα από τα προβλήματα της σημερινής Εκκλησίας; Ακριβώς η έλλειψη του αγιασμού.
Πολλοί πιστοί παραμένουν απαθείς μη μπορώντας να έρθουν σε επαφή με ένα ανώτερο χρίσμα επειδή ακούν σωστά λόγια από τον άμβωνα, αλλά παρατηρούν μία τελείως διαφορετική και αντίθετη ζωή σ' αυτούς που κηρύττουν. Δεν εννοώ βέβαια όλους. Δυστυχώς όμως οι εξαιρέσεις είναι λίγες.
Οι σημερινοί πιστοί παραμένουν απογοητευμένοι, επειδή παρατηρούν την απόσταση Λόγου-πράξης. Ακούμε το Λόγο, αλλά παρατηρούμε μάχες για θέση στη διακονία. Ακούμε συνεχώς για αγάπη, αλλά βλέπουμε φιλονικίες και πικρίες μεταξύ των εργατών.
Πολλοί πιστοί παραμένουν απαθείς μη μπορώντας να έρθουν σε επαφή με ένα ανώτερο χρίσμα επειδή ακούν σωστά λόγια από τον άμβωνα, αλλά παρατηρούν μία τελείως διαφορετική και αντίθετη ζωή σ' αυτούς που κηρύττουν. Δεν εννοώ βέβαια όλους. Δυστυχώς όμως οι εξαιρέσεις είναι λίγες.
Οι σημερινοί πιστοί παραμένουν απογοητευμένοι, επειδή παρατηρούν την απόσταση Λόγου-πράξης. Ακούμε το Λόγο, αλλά παρατηρούμε μάχες για θέση στη διακονία. Ακούμε συνεχώς για αγάπη, αλλά βλέπουμε φιλονικίες και πικρίες μεταξύ των εργατών.
Ακούμε για ενότητα, αλλά παραδόξως όλοι οι υπόλοιποι Χριστιανοί είναι δεύτερης τάξης, εκτός από εκείνους της συγκεκριμένης εκκλησίας. Μιλάμε για ανεκτικότητα, ενώ είμαστε εχθρικοί, αφιλόξενοι και απότομοι με άλλες εκκλησίες άλλων δογμάτων, τις οποίες παρατηρούμε με λοξό μάτι και καχυποψία. Μιλάμε για παράδοση και αφιέρωση στο Χριστό, ενώ μπορεί κάποιος να παρατηρήσει ότι πιο σημαντικά για μας είναι τα επίγεια. Μιλάμε για υπηρεσία ενώ την ίδια στιγμή βλέπουμε την άλλη εκκλησία ή δόγμα ή αδελφό σαν απειλή για την δική μας διακονία. Προσπαθούμε να χτίσουμε ο καθένας την πνευματική του βίλα (διακονία) για να αρέσει στον εαυτό μας και παράλληλα να προκαλέσουμε εντύπωση στους υπόλοιπους. Λίγοι άνθρωποι αυξάνονται σταθερά μέσα στο τέλειο σχέδιο του Θεού διότι παρεμβαίνει πολύ ο παράγοντας άνθρωπος και βλέπουν λιγότερο Τον Ίδιο τον Κύριο μέσα στις εκκλησίες. Αγωνιζόμαστε να επιδείξουμε τους εαυτούς μας αντί να ιδρώσουμε από αγωνία για το τι θα αποκριθούμε στον Κύριο την ημέρα που θα σταθούμε στο βήμα για να δώσουμε λόγο!
"Ο κύριος κίνδυνος του 20ου αιώνα θα είναι:
Θρησκεία χωρίς το Άγιο Πνεύμα.
Χριστιανισμός χωρίς Χριστό.
Συγχώρηση χωρίς μετάνοια.
Σωτηρία χωρίς αναγέννηση.
Ουρανός χωρίς κόλαση.
Θρησκεία χωρίς το Άγιο Πνεύμα.
Χριστιανισμός χωρίς Χριστό.
Συγχώρηση χωρίς μετάνοια.
Σωτηρία χωρίς αναγέννηση.
Ουρανός χωρίς κόλαση.
Τι μας περιμένει στον 21ο αιώνα;
Ο ΔΙΚΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΑΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ
Όταν ο Ιησούς επισκεφθεί καταλυτικά τις συναθροίσεις μας τότε θα προκαλέσει τον δικό Του τέλειο αγιασμό στις καρδιές μας, κάτι που είναι πέρα από τις δικές μας προσπάθειες για αγιασμό και για τήρηση διάφορων νόμων. Ναι! Πολλοί έρχονται στις εκκλησίες μας. Πόσοι όμως μένουν; Πόσοι απ' αυτούς εργάζονται με τα σωστά κίνητρα; Πόσοι φεύγουν ταλαιπωρημένοι και περιπλανώνται από εκκλησία σε εκκλησία σαν αιώνιοι φυγάδες και καταλήγουν μέσα στον κόσμο; Πόσοι παραμένουν στις εκκλησίες νωθροί, μένοντας για πάντα βρέφη; Πόσοι μετά από ένα ξαφνικό ενθουσιασμό θα καταλήξουν να παλεύουν χρόνια ολόκληρα για την πνευματική τους επιβίωση; Πόσοι μπορούν να αυξηθούν σωστά μέσα σε ένα ανθυγιεινό περιβάλλον; Θα σας πω ένα μυστικό.
Θέλετε να μάθετε πότε οι άνθρωποι θ' αρχίσουν να έρχονται και να μένουν μέσα στις τοπικές εκκλησίες;
Θα έρθουν από τη στιγμή που θα ακούσουν ότι αυτή η ζωντανή παρουσία του Θεού είναι σ' αυτό τον τόπο.
Όταν ο Ιησούς περπατούσε, μάζευε γύρω Του αυτά τα ατέλειωτα πλήθη, γιατί έβλεπαν το Θεό να περπατάει ανάμεσά τους. Όταν ο Πέτρος περνούσε από κάποιο χωριό, μαζεύονταν τα πλήθη από τα γύρω μέρη για να γνωρίσουν την αιώνια δόξα Του!! (Πραξ. ε':15,16).
Είναι η ώρα να ανακαλύψουμε ξανά τη δύναμη της φανερωμένης δόξας του Θεού. Ο Θεός κοιτάζει να βρει πεινασμένους ανθρώπους για να λάβουν την παρουσία Του. Όταν θα έρθει, δεν θα χρειαστείς καμία διαφήμιση, καμία εφημερίδα, ραδιόφωνο ή τηλεόραση (όχι ότι και αυτά δεν είναι χρήσιμα).
Θα έρθουν από τη στιγμή που θα ακούσουν ότι αυτή η ζωντανή παρουσία του Θεού είναι σ' αυτό τον τόπο.
Όταν ο Ιησούς περπατούσε, μάζευε γύρω Του αυτά τα ατέλειωτα πλήθη, γιατί έβλεπαν το Θεό να περπατάει ανάμεσά τους. Όταν ο Πέτρος περνούσε από κάποιο χωριό, μαζεύονταν τα πλήθη από τα γύρω μέρη για να γνωρίσουν την αιώνια δόξα Του!! (Πραξ. ε':15,16).
Είναι η ώρα να ανακαλύψουμε ξανά τη δύναμη της φανερωμένης δόξας του Θεού. Ο Θεός κοιτάζει να βρει πεινασμένους ανθρώπους για να λάβουν την παρουσία Του. Όταν θα έρθει, δεν θα χρειαστείς καμία διαφήμιση, καμία εφημερίδα, ραδιόφωνο ή τηλεόραση (όχι ότι και αυτά δεν είναι χρήσιμα).
Αυτό που χρειαζόμαστε είναι ο Θεός και οι άνθρωποι θα έρθουν από κοντά ή μακριά, μέρα ή νύχτα. Δεν μιλάω με όρους επιστημονικής φαντασίας. Έχει ήδη γίνει πολλές φορές και θα γίνει και στις μέρες μας, αρκεί να αποκτήσουμε μία θεία δίψα και πείνα για να φτάσει η Εκκλησία στο επίπεδο εκείνο, όπου ο Θεός θα "εκραγεί" μέσα σε μια χαμένη γενιά ανθρώπων.
Ίσως έχει παγιωθεί μέσα μας η αντίληψη ότι η Εκκλησία θα είναι έτσι όπως την βλέπουμε και κάπως έτσι θα την αρπάξει ο Κύριος. Η προσευχή μου είναι η Εκκλησία αύριο να μην είναι όπως είναι σήμερα!!! Πόθος μας είναι μία Εκκλησία, όπου η παρουσία του Θεού σαν μαγνήτης θα διαπεράσει σπίτια, συνοικίες, και ολόκληρες κοινωνίες και από κάθε γωνιά θα ακούγονται δοξολογίες και δεήσεις στο μόνο ζωντανό Θεό. Πλατείες θα γεμίζουν, άρρωστοι θα θεραπεύονται, νεκροί θα ανασταίνονται! Το όνομα του Ιησού θα είναι η πιο διαδεδομένη λέξη από οποιαδήποτε άλλη. Ο φόβος του Θεού θα οδηγήσει τους ανθρώπους να έρθουν κατά κύματα κάτω από το σταυρό του Χριστού. Ο εχθρός ίσως μας έχει πείσει ότι δεν μπορούν να αλλάξουν και πολλά πράγματα. Είναι ειδικότητά του να θέτει όρια στην πίστη μας. Είναι δυνατό μία πόλη να κερδιστεί για το Χριστό; Μάλλον στο σημερινό περιβάλλον αδυνατούμε να το πιστέψουμε.
ΑΝ ΕΓΙΝΕ ΤΟΤΕ, ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ
Έρχομαι και ρωτάω. Πώς μπόρεσαν οι πρώτοι χριστιανοί (γύρω στο 100-300 μ.Χ) ν' αλλάξουν όλη την τότε γνωστή κοινωνία και να εξαπλώσουν το όνομα του Χριστού στον τότε πολιτισμένο κόσμο; Πώς κατάφεραν να εκτοπίσουν ειδωλολατρικές θρησκείες, που λάτρευαν οι άνθρωποι επί ολόκληρους αιώνες; Πώς κατάφεραν να γκρεμίσουν τα είδωλα των θρησκειών τους, να γεμίσουν με εκκλησίες κάθε χωριό, να δοξάσουν την ουράνια βασιλεία με εκατομμύρια καινούργιες ψυχές; Πώς τα κατάφεραν χωρίς Γραφές, μέσα μεταφοράς, τηλεοράσεις, ραδιόφωνα, κασέτες, βιβλία, μέσα στα δόντια του Ρωμαίου λύκου και κάτω από το βάρος της ελληνιστικής φιλοσοφίας, που είχε κατακτήσει τον πνευματικό χώρο σε όλη την Ευρώπη; Πώς τα κατάφεραν χωρίς νομική προστασία, χωρίς οργανώσεις για ανθρώπινα δικαιώματα, με τον κίνδυνο ανά πάσα στιγμή να χάσουν περιουσίες αλλά και την ίδια την ζωή τους; Τι χρησιμοποίησαν για να τα καταφέρουν;
Θα καθίσουμε να δούμε πώς το έκαναν ή θα βυθιστούμε στην κινούμενη άμμο της προσωπικής μας απάθειας και απιστίας; Έχουμε τελικά ανάγκη από μία φωτιά όπως αυτήν της Πεντηκοστής από τον ουρανό ή είμαστε ικανοποιημένοι; Μπορούν ο δήμαρχος, ο αστυνόμος, ο δικηγόρος και ο δάσκαλος να δώσουν την καρδιά τους στον Κύριο; Βεβαίως !
Θα καθίσουμε να δούμε πώς το έκαναν ή θα βυθιστούμε στην κινούμενη άμμο της προσωπικής μας απάθειας και απιστίας; Έχουμε τελικά ανάγκη από μία φωτιά όπως αυτήν της Πεντηκοστής από τον ουρανό ή είμαστε ικανοποιημένοι; Μπορούν ο δήμαρχος, ο αστυνόμος, ο δικηγόρος και ο δάσκαλος να δώσουν την καρδιά τους στον Κύριο; Βεβαίως !
Πολλές φορές μοιάζουμε σαν αιχμάλωτοι πολέμου μέσα στις ίδιες τις εκκλησίες μας!! Ο εχθρός δεν θα ανησυχήσει και τόσο αν έχουμε μερικούς επισκέπτες στην εκκλησία. Θα χάσει τον ύπνο του όμως, αν εμείς αποφασίσουμε να κατακτήσουμε την πόλη, το χωριό, το έθνος μας για την δόξα του Ιησού Χριστού!! Είναι η ώρα, η εκκλησία από θεατής να γίνει πρωταγωνιστής και να ορίζει εκείνη τα γεγονότα αντί να την ορίζουν εκείνα!
Χρησιμοποιούμε το Διαδίκτυο για να εκφράσουμε την αγωνία μας, την όρασή μας και να μεταδώσουμε παρηγοριά και κουράγιο στο σώμα του Χριστού για περαιτέρω προσευχή, ταπείνωση και συντριβή για τη δόξα του Ιησού Χριστού.
Δεν μας ενδιαφέρουν και τόσο οι ανταλλαγές απόψεων, όσο το να δημιουργήσουμε σχέσεις βασισμένες στην προσευχή και εκζήτηση για να διασπάσει η εξουσία του εχθρού και να αλλάξει η χώρα μας. Θέματα διδασκαλικά, θεολογικά ή δογματικά έρχονται σε δεύτερη μοίρα, ενώ αυτό που μας καίει είναι να αγγίξει ο Κύριος όλες τις εκκλησίες της Ελλάδας, να οικοδομήσει μία ενότητα, να εκζητήσουμε και να νηστέψουμε όλοι μαζί σαν πραγματικό σώμα του Χριστού για να σωθούν όσο περισσότεροι γίνεται από το γκρεμό της κόλασης.
Η ΕΝΟΤΗΤΑ ΚΑΤΑΛΥΕΙ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΕΧΘΡΟΥ
Η Εκκλησία στην Ελλάδα είναι κομμάτια, τα δόγματα μεταξύ τους δεν είναι εύκολο να συνδεθούν (δεν μιλάω για απλή επικοινωνία, αλλά για μία ενότητα του Πνεύματος, η οποία πάει πέρα από τις απλές ανθρώπινες επαφές και αγγίζει τα βάθη των καρδιών μας με μία ελπίδα και μία βαθιά επιθυμία για συμφιλίωση, αγάπη, αποκατάσταση και Φιλαδέλφεια).
Το Πνεύμα του Θεού δυσκολεύεται να κινηθεί και οι πιστοί "σχοινοβατούν" πάνω σε ένα κοσμικό φρόνημα αναμειγμένο με βιβλικά εδάφια.
Το Πνεύμα του Θεού δυσκολεύεται να κινηθεί και οι πιστοί "σχοινοβατούν" πάνω σε ένα κοσμικό φρόνημα αναμειγμένο με βιβλικά εδάφια.
Δεν ζητάμε τίποτα λιγότερο από το να πέσει η φωτιά του Πνεύματος πάνω στην Εκκλησία, να μας μεταστρέψει μέχρι τα βάθη των καρδιών μας, να αγκαλιάσουμε ο ένας τον άλλο σε οποιοδήποτε δόγμα κι αν βρισκόμαστε, με μία ειλικρινή επιθυμία για να δοξαστεί ο Χριστός και μόνο Αυτός. Να φύγει οποιαδήποτε καχυποψία, να οικοδομηθεί εμπιστοσύνη, να επιθυμήσουμε ο ένας τον άλλο, να νιώσουμε ανάγκη ο ένας για τον άλλο, να καταλάβουμε ότι το διπλανό δόγμα είναι το δικό μας χέρι, ότι ο απέναντι χριστιανός είναι το μάτι μας, και όλοι μαζί συνθέτουμε το ένα και μοναδικό σώμα του Χριστού, το οποίο μόνο έτσι θα μπορέσει να λάβει επαγγελίες σε εθνικό επίπεδο.
Όταν έρθει η ενότητα των εκκλησιών σε μία πόλη ή μία περιοχή, αυτομάτως καταλύεται το μέτρο της εξουσίας του σκότους πάνω από αυτή την περιοχή.
Υπάρχει θλίψη στην καρδιά μου, όταν άνθρωποι έχουν τον ίδιο ουράνιο Πατέρα, όταν έχουμε πλυθεί όλοι με το ίδιο άγιο αίμα του Ιησού Χριστού, όταν προοριζόμαστε όλοι για την ίδια θέση πάνω στον ουρανό (στο θρόνο του Ιησού), όταν όλοι έχουμε τον ίδιο εχθρό και καλούμαστε όλοι να βαδίσουμε το ίδιο μονοπάτι και όλοι εμείς βρισκόμαστε σε μάχες, έριδες, βασιλεύουν τα σχίσματα, τα κουτσομπολιά, οι κατηγορίες και βαθιά μεσ' την καρδιά μας, ανταγωνισμός, ζήλια και περιφρόνηση.
Πώς είναι δυνατόν με τέτοιες πληγές και ελαττώματα, αμαρτίες και υποκρισίες να νικήσουμε τον εχθρό και να επεκτείνουμε τη βασιλεία του Θεού; Πώς θα νικήσουμε όταν στο τραπέζι του Πατέρα μας, καθόμαστε και τσακωνόμαστε; Με τι θάρρος βγαίνουμε στον άμβωνα και κηρύττουμε αγάπη και ταπείνωση, όταν η ζωή μας χαρακτηρίζεται από αναστάτωση, σύγχυση και ζήλια; Με τι θάρρος θα βγούμε αύριο να επιτιμήσουμε το διάβολο, όταν αυτός γελάει με τις δικές μας ανόητες προσπάθειες; Τι θα δώσουμε στους ανθρώπους έξω όταν ο Οίκος από μέσα είναι σε τέτοια ακαταστασία;
...ΕΠΙΛΑΜΨΟΝ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΣΟΥ, ΚΑΙ ΘΕΛΟΜΕΝ ΛΥΤΡΩΘΕΙ !!
( Ψαλμ. π/80:3 )
Είναι ώρα ο λαός του Θεού να αντιληφθεί ότι η θέση μας αυτή τη στιγμή δεν είναι καθόλου, μα καθόλου ευχάριστη. Είναι καιρός να αντιληφθούμε ότι πρέπει να πεθάνουμε ως προς τη φήμη, τη θέση μας, τη φιλοδοξία μας, το δόγμα μας, τις ατομικές μας πεποιθήσεις, να γίνουμε υπηρέτες και με δάκρυα και οδυρμούς να κλάψουμε για την Εκκλησία και για τους ανθρώπους που χάνονται απ' έξω. Είναι ώρα να ζητήσουμε τον Ιησού, το ζωντανό Θεό και να σταματήσουμε να δίνουμε όλο το βάρος σε καλομελετημένα κηρύγματα, οργανωμένες χορωδίες και μεγαλεπήβολες εκδηλώσεις, οι οποίες έχουν τη θέση τους, χωρίς όμως τη ζωντανή παρουσία του Χριστού, καταλήγουν ανθρώπινα ξερά έργα.
Στην πράξη στις αναζωπυρώσεις δεν υπερίσχυσαν τα έξυπνα κηρύγματα και η διδασκαλία.
Αν κρατούσαμε χρονόμετρο, θα βλέπαμε ότι ο περισσότερος χρόνος δινόταν σε προσευχή, κλάμα και μετάνοια, παρά σε διδασκαλία και κηρύγματα. Στην αναζωπύρωση της Αμερικής το 1857-59 στην ουσία δεν υπήρχε καθόλου κήρυγμα. Αντίθετα, αυτή η κίνηση προκάλεσε το μεγαλύτερο θερισμό ψυχών από κάθε άλλη αφύπνιση στην αμερικανική ιστορία. Εκτιμήσεις λένε ότι 1.000.000 έδωσαν την καρδιά τους στον Κύριο στις ΗΠΑ τον καιρό, που ο πληθυσμός της χώρας ήταν 30.000.000 κάτοικοι. Αυτό στην δική μας χώρα μας θα σήμαινε 340.000 ψυχές μέσα σε δύο χρόνια!! Πώς έγινε αυτό;
Αν κρατούσαμε χρονόμετρο, θα βλέπαμε ότι ο περισσότερος χρόνος δινόταν σε προσευχή, κλάμα και μετάνοια, παρά σε διδασκαλία και κηρύγματα. Στην αναζωπύρωση της Αμερικής το 1857-59 στην ουσία δεν υπήρχε καθόλου κήρυγμα. Αντίθετα, αυτή η κίνηση προκάλεσε το μεγαλύτερο θερισμό ψυχών από κάθε άλλη αφύπνιση στην αμερικανική ιστορία. Εκτιμήσεις λένε ότι 1.000.000 έδωσαν την καρδιά τους στον Κύριο στις ΗΠΑ τον καιρό, που ο πληθυσμός της χώρας ήταν 30.000.000 κάτοικοι. Αυτό στην δική μας χώρα μας θα σήμαινε 340.000 ψυχές μέσα σε δύο χρόνια!! Πώς έγινε αυτό;
Ένας επιχειρηματίας με το όνομα Jeremiah Lanphier άρχισε την Τετάρτη το απόγευμα συναντήσεις προσευχής σε μία ολλανδική εκκλησία στη Νέα Υόρκη κοντά στη Wall Street. Την πρώτη βδομάδα έξι άνθρωποι έλαβαν μέρος. Τη δεύτερη βδομάδα ήρθαν 20. Την επόμενη 40. Αποφάσισαν να κάνουν την προσευχή σε καθημερινή βάση. Υπήρχε μία έντονη κίνηση του Πνεύματος στο να ωθεί τους ανθρώπους σε ένθερμη προσευχή. Δεν συναθροίζονταν για να κηρυχθεί ο Λόγος, αντίθετα ο καθένας ήταν ελεύθερος να προσευχηθεί. Πρόσεξε τι έγινε αμέσως μετά.
Μέσα σε ένα μήνα περισσότερες από 1400 τράπεζες κατέρρευσαν. Οι άνθρωποι άρχισαν να κράζουν στο Θεό πιο σοβαρά από ποτέ.
Σε μια γειτονική εκκλησία, στην John Street Methodist Church προσεύχονταν επίσης με ιδιαίτερη θέρμη. Σύντομα ένα θέατρο εκεί κοντά γέμισε ασφυκτικά με 3.000 ανθρώπους να προσεύχονται κάθε απόγευμα.
Αυτή η σκηνή ξετυλίχθηκε και στη Βοστόνη, στη Φιλαδέλφεια, στην Ουάσινγκτον και στο Νότο.
Την επόμενη άνοιξη 2.000 πιστοί από το Σικάγο συγκεντρώνονταν κάθε μέρα για να προσευχηθούν.
Τότε ήταν που ένας 21χρονος έφτασε στο Σικάγο και καλέστηκε από τον Κύριο στη διακονία.
Το όνομά του ήταν Dwight L. Moody. 4
Την επόμενη άνοιξη 2.000 πιστοί από το Σικάγο συγκεντρώνονταν κάθε μέρα για να προσευχηθούν.
Το όνομά του ήταν Dwight L. Moody. 4
Όλα τα παραπάνω βασίστηκαν σε καρδιές που θέλησαν να δουν ν' αλλάζει η χώρα τους!!
Πέρα από τα παραπάνω, πιστεύω ότι η Εκκλησία βρίσκεται τελικά στο σωστό δρόμο για να συναντήσει την κατάλληλη στιγμή το Νυμφίο. Προχωράει σιγά, αλλά σταθερά προς το μεγαλύτερο ραντεβού της ιστορίας της, προς τη μεγαλύτερη αναζωπύρωση στην ανθρώπινη Ιστορία. Η πορεία προς την τελική απολύτρωση δεν είναι εύκολη και ανώδυνη και πάνω σ' αυτό βλέπουμε στη Γραφή την εκκλησία πολλές φορές να βρίσκεται σε ωδίνες γέννας. Είναι η στιγμή που η Εκκλησία παίρνει μία δύσκολη στροφή για να αντικρίσει σε λίγο το σημείο τερματισμού.
Όχι! Δεν έχει χάσει από τα χέρια της τη σκυτάλη, παρόλο που φαίνεται ότι πολλές φορές βγαίνει από τις γραμμές της, είναι σίγουρο ότι σε λίγο την περιμένει ο στέφανος της δόξας. Στο παγκόσμιο σώμα του Χριστού παρατηρούμε την εγχείριση που διενεργεί το Άγιο Πνεύμα για να μορφωθεί η άμωμη και άσπιλη Νύμφη. Πέρα από τα όποια προβλήματα και τις όποιες δυσάρεστες καταστάσεις που βιώνουμε σαν λαός του Θεού, το χέρι Του είναι σταθερό, δυνατό και κραταιό πάνω στην Εκκλησία Του. Σαν Πατέρας, άλλοτε με το μαστίγιο και άλλοτε με αγάπη, θα φέρει τα τέκνα Του μέσα στη λάμψη του θρόνου Του. Προσεκτικά και επιδέξια την οδηγάει μέσα από τις Συμπληγάδες της πεσμένης της φύσης και της σαρκικότητας, στον ωκεανό της δόξας Του.
Το μήνυμα είναι χαρμόσυνο. Τα νέα καλά. Το θέλημα του Θεού θα υπερισχύσει και ο ζήλος Του θα επικρατήσει πάνω σε κάθε σκοτάδι προς χαρά του αγιασμένου λαού δια του αίματος του Υιού Του.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου