Blogger Widgets




7 Νοεμβρίου 2014

Άκου τον Θεό κατά λέξη (10) Αυταπάρνηση

Όποιος ασκείται καθημερινά στην αυταπάρνηση, προχωράει πολύ πιο ελεύθερος στο δρόμο προς τον ουρανό.
Αυτή η φράση περιέχει μια σπουδαία αλήθεια για την πρακτική ζωή της πίστης. 
Ο δρόμος της αυταπάρνησης είναι ο αληθινός δρόμος του χριστιανού. 
Ο Κύριος Ιησούς λέει:
«Εάν τις θέλη να έλθη οπίσω μου, ας απαρνηθή εαυτόν και ας σηκώση τον σταυρόν αυτού καθ’ ημέραν και ας με ακολουθή» (Κατά Λουκά 9:23).
Εδώ δεν λέει ν’ αρνηθεί κάποια από τα κτήματά του. Όχι, ο μαθητής του Κυρίου λαβαίνει την οδηγία ν’ απαρνηθεί τον εαυτό του. Κάθε πρωί, όταν σηκωνόμαστε και μπαίνουμε στην καθημερινότητα, έχουμε μπροστά μας τη μεγάλη και εξαιρετικά σπουδαία αποστολή: ν’ απαρνούμαστε τους εαυτούς μας!
Το άσχημο «εγώ» – όχι η προσωπικότητά μας, αλλά ο εγωισμός μας – μας συνοδεύει σε κάθε βήμα. Γνωρίζουμε, «ότι ο παλαιός ημών άνθρωπος συνεσταυρώθη» (Ρωμ. 6:6) – ότι είναι νεκρός και θαμμένος. Εξαφανίστηκε από το οπτικό πεδίο του Θεού. Αυτό όμως ισχύει για τη θέση μας εν Χριστώ, όπως ο Θεός μάς βλέπει εν Αυτώ. Στην πράξη πρέπει κάθε μέρα, κάθε ώρα, μάλιστα κάθε στιγμή ν’ απαρνούμαι και να κατακρίνω το «εγώ». 
Η αρχή της θέσης μας πρέπει να επιδρά στην πράξη. 
Ο Θεός μας βλέπει τελείους εν Χριστώ. Δεν είμαστε πλέον «εν σαρκί». 
Η σάρκα όμως είναι μέσα μας και πρέπει με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος να παραμείνει απαρνημένη και σταυρωμένη.

Αυτό δεν ισχύει μόνο για τις μεγάλες πτυχές του «εγώ» μας, αλλά πρέπει ν’ απαρνηθούμε και τις ευγενείς και μορφωμένες πτυχές. Δεν αφορά μόνο τις κακές συνήθειες, αλλά και καλλιεργημένες τάσεις – όχι μόνο το «εγώ» με τη βιαιότητα και κακία, αλλά και στις πιο καλλοπισμένες και εύλογες μορφές.

Δεν το διακρίνουμε πάντοτε. Πολύ συχνά προστατεύουμε σαν το βασιλέα Σαούλ εκείνο το οποίο θεωρούμε το καλύτερο, και εφαρμώζουμε την κόψη της μάχαιρας μόνο «το ευτελές και το εξουδενωμένον» (Α΄ Σαμ. 15:9). Αυτό όμως δεν αρκεί. Πρέπει ν’ απαρνηθούμε το «εγώ» σε όλο το μήκος και πλάτος του – όχι μόνο μερικούς κλάδους, αλλά ολόκληρο τον κορμό του δένδρου – όχι απλώς τους καρπούς της φύσης, αλλά τη φύση καθαυτή. Είναι σχετικά εύκολο ν’ απαρνηθούμε κάποιες συνέπειες του «εγώ», ενώ το «εγώ» καθαυτό θρέφεται και ικανοποιείται πλήρως.

- Μπορώ ν’ αντισταθώ στην όρεξη για φαγητό, για να θρέψω τη θρησκευτική περηφάνεια.
- Μπορώ ακόμη και να πεινάσω, για να καλλιεργήσω την αγάπη μου προς το χρήμα.
- Μπορώ να φορέσω χαλασμένα ρούχα και ταυτόχρονα να είμαι περήφανος για εκλεκτά έπιπλα και στιλάτο εξοπλισμό του σπιτιού μου.

Γι’ αυτό πρέπει ξανά και ξανά να προτρεπόμαστε ν’ απαρνούμαστε εαυτούς.

Συνεχίζεται…
C. H. Mackintosh
Μετ.: Ιωνάς Ζάϊντελ για τα xristianikanea.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια :

Πήγαινε!

Eπέστρεψε στο Χριστό

Φυλαχτείτε από ένα σοβαρό σύνδρομο....

Που είναι οι άνδρες?

Τρέξε για τη ζωή σου!

Ξύπνα εκκλησία!

Προσευχηθείτε για τη δύναμη του Θεού

Υπάρχει Ένας Άλλος Κόσμος

Zώντας την αγάπη