Blogger Widgets




6 Οκτωβρίου 2014

Κοντά στους Xαναανίτες

Γένεσις 12:6 και 13:7

Να είμαστε μέσα στον κόσμο, αλλά όχι εκ του κόσμου (Ιωαν. 17:11.16) – αυτό μας έδειξε εμπράκτως ο Κύριός μας. Πέραν αυτού δείχνει, ότι χωρισμένος από τους αμαρτωλούς (Εβρ. 7:26), ταυτόχρονα ήταν ο «πλησίον» του καθενός, ο οποίος Τον χρειαζόταν (Λουκ. 10:36.37)! Επειδή εμείς οι δικοί Του είμαστε εδώ να παραστήσουμε Αυτόν, χρειαζόμαστε αυτά τα δυο στοιχεία: αφ’ ενός τον
καθαρό χωρισμό από τον κόσμο, αφ’ ετέρου μια ανοικτή καρδιά για όλες τις εσωτερικές και εξωτερικές ανάγκες, για να μοιράζουμε ευλογία με το φρόνημά Του.
Ο Θεός μέσα στο Λόγο Του δεν μας παρουσιάζει τις θεμελιώδεις αρχές Του μόνο θεωρητικά, αλλά τις απεικονίζει στη ζωή των μαρτύρων της πίστης στην Παλαιά και την Καινή Διαθήκη. Στον Ενώχ και το Νώε βρίσκουμε περισσότερο τη δεύτερη πλευρά της διπλής αποστολής μας εδώ στη γη, διότι μέσω της πορείας και της μαρτυρίας τους εδώ στη γη έδειχναν ξεκάθαρα, ότι δεν ήταν «εκ του κόσμου». 
Στον Αβραάμ όμως βλέπουμε καί τις δυο πλευρές με θαυμαστό τρόπο, πράγμα το οποίο θέλουμε να δούμε λίγο αναλυτικότερα.
Ο Κύριος της δόξας τού εμφανίστηκε και τον κάλεσε να βγει από το ειδωλολατρικό περιβάλλον του (Πραξ. 7:2, Ιησ. 24:2). Όταν έφθασε στη Χαναάν είδε, ότι τον περιβάλλουν εκ νέου ειδωλολάτρες, οι Χαναανίτες. 
Δεν μας υποδεικνύει ήδη αυτό, ότι ο Θεός δεν καλεί τους δικούς Του να είναι μοναχοί, αλλά τους τοποθετεί ως μάρτυρες στον κόσμο; 
Ενώπιον αυτών των ειδωλολατρών ο Αβραάμ οικοδόμησε το πρώτο από τα τέσσερα θυσιαστήρια του, για να λατρέψει τον αληθινό Θεό, τον οποίο γνώριζε (Γεν. 12:7) – τί δυναμική μαρτυρία κατά της ειδωλολατρείας γύρω του!
Η αληθινή λατρεία του Θεού μπορεί να λάβει χώρα με χωρισμό από τον κόσμο. Όταν αργότερα στον επίγειο τόπο λατρείας όλα θα φέρουν τον τίτλο «αγιασμός εις τον Κύριον», «εν τη ημέρα εκείνη δεν θέλει είσθαι πλέον Χαναναίος εν τω οίκω του Κυρίου των δυνάμεων» (Ζαχ. 14:20.21). Πόσο περισσότερο μάλιστα ισχύει αυτό κατά την προσκύνηση «εν Πνεύματι και αληθεία», την οποία γνωρίζουμε και εξασκούμε (Ιωαν. 4:23)! Η σάρκα μας δεν χωράει εκεί, διότι «το πείσμα, καθώς η ασέβεια και ειδωλολατρεία» (Α΄ Σαμ. 15:23). Αποκλειστικά το Πνεύμα και ο Λόγος του Θεού μπορεί να δημιουργήσει αληθινή προσκύνηση. Ο Αβραάμ πάντως είχε ήδη συναίσθηση αυτού δια πίστεως.
Η στάση του χωρισμού δεν μας αφήνει να ξεχάσουμε, τί οφείλουμε στον κόσμο ως αληθινοί μάρτυρες του Θεού. Αυτό μας δείχνει το δεύτερο εδάφιο, όπου αναφέρονται οι Χαναανίτες. Όταν ξεσπάει διαμάχη μεταξύ των ποιμένων, βλέπουμε ότι ο Αβραάμ άμεσα ζητούσε «ειρήνην μετά πάντων, και τον αγιασμόν» (Εβρ. 12:14), ενώ δεν αποβλέπει στα δικά του δικαιώματα, αλλά αποκλειστικά στη δόξα του Θεού, αφήνοντας το νεότερο Λωτ να επιλέξει. Σίγουρα σκεπτόταν και τους Χαναανίτες, οι οποίοι με τη διαμάχη των αδελφών δεν επιτρεπόταν να λάβουν μια λανθασμένη εικόνα για τον Θεό και τους δικούς Του.
Αυτό δεν προκαλεί αισχύνη, όταν σκεπτόμαστε τη σημερινή κατάσταση ανάμεσα στο λαό του Θεού; Ήδη στην Κόρινθο υπήρχαν διαιρέσεις, οι διαμάχες έφθαναν μέχρι το σημείο αδελφός να «κρίνεται με αδελφόν, και τούτο ενώπιον απίστων» (Α΄ Κορ. 6:6)! Έτσι φθείρεται η μαρτυρία ενώπιον του κόσμο. Γι’ αυτό και είναι τόσο αναγκαίο για μας, να σκεπτόμαστε τους «Χαναανίτες» γύρω μας. Προτρεπόμαστε να προσέχουμε να περιπατούμε «ακριβώς» (Εφεσ. 5:15), επίσης να περιπατούμε «εν φρονήσει προς τους έξω» (Κολ. 4:5).
Αυτή η ξεκάθαρη στάση του Αβραάμ λοιπόν δεν οδήγησε στο να τον αποφεύγουν οι άνθρωποι γύρω του. Όταν κατοικούσε «πλησίον των δρυών Μαμβρή του Αμορραίου» (Γεν. 14:13), έφθασε σ’ αυτόν η είδηση της ήττας των Σοδόμων και της αιχμαλωσίας του Λωτ. Εδώ φανερώθηκε, ότι οι Αμορραίοι Εσχώλ, Ανήρ και Μαμβρής ήταν σύμμαχοί του, οι οποίοι ήταν έτοιμοι να ξεκινήσουν μια άνιση μάχη, για ν’ απελευθερώσουν τους αιχμαλώτους. Για να το πούμε με λόγια της Καινής Διαθήκης, ο Αβραάμ χειρίστηκε τον κόσμο, δεν τον μεταχειρίστηκε όμως σαν περιουσία του (Α΄ Κορ. 7:31), διότι οι σύμμαχοι δεν είναι «ομόζυγοι», με τους οποίους υπάρχει σταθερός δεσμός.
Πόσο εύκολα μπορούμε κι εμείς σήμερα να έρθουμε σε κατάσταση, ώστε να μπορούμε ν’ αξιοποιούμε τη βοήθεια εκ μέρους του κόσμου με ευγνωμοσύνη! Ας σκεφθούμε ανεπιθύμητες δικαστικές διαμάχες, π.χ. μετά από κάποιο τροχαίο ατύχημα. Εάν στην περίπτωση αυτή πρέπει να πάρουμε κάποιο συνήγορο, τότε αυτό δεν σημαίνει, πως γινόμαστε φίλοι του κόσμου ή ετεροζυγούμε (Ιακ. 4:4, Β΄ Κορ. 6:14). Εκείνο το οποίο όμως μας εντυπωσιάζει στο τέλος του αναφερθέντος περιστατικού, είναι το γεγονός ότι ο Αβραάμ αφ’ ενός απορρίπτει κάθε βραβείο εκ μέρους του κόσμου (του βασιλέα των Σοδώμων), αφ’ ετέρου μεριμνά για τους κοσμικούς ανθρώπους, οι οποίοι του συμπαραστάθηκαν. Σκέπτεται τις ανάγκες τους και δείχνει έτσι, ότι τους έχει στην καρδιά του (Γεν. 14:24) – πόσο παραδειγματικό είναι αυτό για μας!
Το ομορφότερο στοιχείο είναι το τελικό αποτέλεσμα αυτής της θεάρεστης στάσης του Αβραάμ – χωρισμένος για τον Θεό, στραμμένος στον κόσμο με ορθό τρόπο – την οποία βλέπουμε στην κηδεία της Σάρρας: ο κόσμος τον θεωρεί «ηγεμών του Θεού», μάλιστα «μεταξύ ημών», δηλαδή όχι απλησίαστος (Γεν. 23:6)! Είθε ο Κύριος να μπορέσει να μας χαρίσει αυτή τη στάση, η οποία Τον τιμά ενώπιον του κόσμου και απελευθερώνει την καρδιά μας να προσκυνούμε αληθινά το θαυμαστό Του όνομα!
GLΜετ.: Ιωνάς Ζάϊντελ για τα xristianikanea.gr
πηγη.Xristianikanea.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια :

Πήγαινε!

Eπέστρεψε στο Χριστό

Φυλαχτείτε από ένα σοβαρό σύνδρομο....

Που είναι οι άνδρες?

Τρέξε για τη ζωή σου!

Ξύπνα εκκλησία!

Προσευχηθείτε για τη δύναμη του Θεού

Υπάρχει Ένας Άλλος Κόσμος

Zώντας την αγάπη