Επειδή δεν είχα κατάλληλη κατάρτιση, δεν προσδοκούσα να υπηρετήσω στις μεγάλες κωμοπόλεις ή στις πόλεις, ή να κηρύξω σε εκλεπτυσμένα εκκλησιάσματα. Σκόπευα να πάω στους νέους συνοικισμούς αποίκων και να κηρύξω σε σχολικές αίθουσες, σιταποθήκες και άλση, όσο καλύτερα μπορούσα.
Ξεκίνησα να κηρύττω στο πέτρινο σχολικό κτίριο, στο χωριό Evans’ Mills. Οι άνθρωποι έδειχναν να ενδιαφέρονται πολύ, και συνωστίζονταν για να με ακούσουν να κηρύττω. Επαινούσαν το κήρυγμά μου και η μικρή Κογκρεγκασιοναλιστική εκκλησία έλπιζε να υπάρξει αναζωπύρωση.
Εμφανίζονταν μεμονωμένες περιπτώσεις ανθρώπων, που ένιωθαν έλεγχο για τις αμαρτίες τους έπειτα από κάθε κήρυγμα αλλά, καμία γενική κίνηση ανάμεσα στο πλήθος. Ήμουν πολύ λυπημένος γι αυτό. Σε μια από τις βραδυνές συναθροίσεις, και έχοντας κηρύξει ήδη αρκετές φορές, είπα στους ανθρώπους ότι είχα έρθει εκεί για να ασφαλίσω τη σωτηρία των ψυχών τους. Είπα, πως γνώριζα ότι είχαν επαινέσει ιδιαίτερα το κήρυγμα μου, αλλά δεν είχα έρθει για να τους προκαλέσω ευχαρίστηση, αλλά για να τους φέρω σε μετάνοια. Δεν με ενδιέφερε αν τους άρεσε το κήρυγμά μου ή όχι, εφόσον τελικά συνέχιζαν να απορρίπτουν τον Κύριό μου. Είπα, πως δεν θα μπορούσα να ξοδεύω το χρόνο μου μαζί τους, εκτός εάν επρόκειτο να δεχτούν το Ευαγγέλιο. Ανέφερα τα λόγια του δούλου του Αβραάμ: “Τώρα λοιπόν, εάν θέλητε να κάμητε έλεος και αλήθειαν προς τον κύριόν μου, είπατέ μοι, ει δε μη, είπατέ μοι, διά να στραφώ δεξιά ή αριστερά.” Επέμεινα, ότι έπρεπε να ξέρω ποια πορεία ήθελαν να ακολουθήσουν. Εάν δεν ήθελαν να γίνουν Χριστιανοί, ήθελα να το γνωρίζω, έτσι ώστε να μην έχανα το χρόνο μου. Τους είπα, “Δέχεστε ότι αυτό που κηρύττω είναι το Ευαγγέλιο?
Λέτε ότι το πιστεύετε, τώρα θα το δεχτείτε; Θα το αποδεχτείτε ή θα το απορρίψετε;
Θα πρέπει να έχετε κάποια άποψη γιαυτό. Αναγνωρίζετε ότι κηρύττω την αλήθεια, άρα πιστεύω είστε υποχρεωμένοι να υπακούσετε. Λοιπόν, θα εκπληρώσετε αυτήν την υποχρέωση; Θα κάνετε αυτό που γνωρίζετε πως πρέπει να κάνετε; Εάν όχι, πείτε μου, ώστε να στραφώ δεξιά ή αριστερά.”
Αφού τους το παρέδωσα και είδα ότι το κατάλαβαν καλά, και φάνηκαν πολύ έκπληκτοι από τον τρόπο που τους το έθεσα, τους είπα έπειτα, “Τώρα πρέπει να μάθω την απόφασή σας. Θέλω εσείς που έχετε αποφασίσει να γίνετε Χριστιανοί τώρα, να σηκωθείτε πάνω. Αλλά, απ' την άλλη, όσοι από σας έχετε αποφασίσει να μην γίνετε Χριστιανοί, και θέλετε ο Χριστός να το καταλάβει, μείνετε στη θέση σας.” Αφού τους το ξεκαθάρισα έτσι, ώστε να είμαι σίγουρος πως το κατάλαβαν, είπα: “Εσείς που είστε πρόθυμοι να δεσμευτείτε ενώπιόν μου και του Χριστού, ότι θα κάνετε αμέσως ειρήνη με τον Θεό, παρακαλώ σηκωθείτε. Από την άλλη μεριά, εσείς που αποφασίσατε να μη δεχτείτε το Χριστό – παρακαλώ μείνετε στη θέση σας.” Κοίταξαν ο ένας τον άλλον κι εμένα, κι όλοι έμειναν στις θέσεις τους, όπως ακριβώς περίμενα.
Αφού τους κοίταξα για μερικά λεπτά, είπα, “Άρα, έχετε αποφασίσει. Έχετε πάρει τη δική σας θέση. Έχετε απορρίψει το Χριστό και το Ευαγγέλιό Του. Είστε μάρτυρες κατηγορίας ο ένας για τον άλλον, και ο Θεός μάρτυρας κατηγορίας για όλους εσάς. Θα μπορείτε να θυμάστε όσο ζείτε, ότι έχετε δημόσια πάρει θέση ενάντια στον Σωτήρα και έχετε πει, 'Δεν θα έχουμε αυτό το πρόσωπο, Τον Ιησού Χριστό, να βασιλεύει επάνω μας.'” Αυτή είναι η ουσία των όσων τους είπα, όσο καλύτερα μπορώ να θυμηθώ. Όσο τους μιλούσα με αυτόν τον τρόπο, άρχισαν να δείχνουν θυμωμένοι, και να σηκώνονται όλοι μαζί για να φύγουν. Όταν άρχισαν να κινούνται, σταμάτησα. Γύρισαν να δουν γιατί. Είπα, “Λυπάμαι για εσάς και θα κηρύξω για σας μια ακόμα φορά, αύριο το βράδυ.”
Έφυγαν όλοι, εκτός από τον διάκονο McC, ο οποίος ήταν από την εκκλησία Βαπτιστών που υπήρχε εκεί. Είδα ότι οι Κογκρεγκασιοναλιστές είχαν κλονιστεί. Ήταν ολιγάριθμοι και πολύ αδύναμοι στην πίστη. Φάνηκε πως οι άνθρωποι από τις δυο αυτές εκκλησίες που βρίσκονταν εκεί, εκτός από τον διάκονο McC, βρίσκονταν σε απόγνωση – νομίζοντας πως είχαν όλα τελειώσει. Αλλά ο διάκονος McC πλησίασε, μου έπιασε το χέρι και είπε, “Αδελφέ Finney, τους κέρδισες. Δεν θα μπορέσουν να ησυχάσουν μετά απ' αυτό. Όλοι οι Χριστιανοί είναι αποθαρρυμένοι, αλλά εγώ όχι. Πιστεύω ότι έκανες αυτό ακριβώς που έπρεπε να γίνει, και θα δούμε τα αποτελέσματα.” Έτσι πίστευα κι εγώ, φυσικά. Είχα σκοπό να τους φέρω σε μια θέση, που θα έτρεμαν γιαυτό που είχαν κάνει. Αλλά εκείνο το βράδυ και την επόμενη μέρα, ήταν γεμάτοι θυμό. Ο διάκονος McC κι εγώ, συμφωνήσαμε να περάσουμε την επόμενη ημέρα στη νηστεία και στην προσευχή – χωριστά το πρωί και μαζί το απόγευμα. Έμαθα ότι οι άνθρωποι απειλούσαν να με αλείψουν με πίσσα και φτερά ή κάτι παρόμοιο. Κάποιοι απ' αυτούς με αναθεμάτιζαν κι έλεγαν ότι τους έβαλα κάτω από όρκο ότι δεν θα υπηρετούσαν τον Θεό. Έλεγαν πως τους είχα σύρει σε μια δημόσια δήλωση ότι απορρίπτουν τον Χριστό και το Ευαγγέλιό Του. Ήταν λίγο πολύ αυτό που περίμενα. Το απόγευμα, ο διάκονος McC κι εγώ, πήγαμε στο δάσος και περάσαμε ολόκληρο το απόγευμα στην προσευχή. Καθώς έπεφτε η νύχτα, ο Κύριος μας έδωσε υπόσχεση για νίκη. Και οι δυο μας νιώσαμε ότι είχαμε υπερισχύσει μετά του Θεού και ότι η δύναμη του Θεού θα φανερωνόταν ανάμεσα στους ανθρώπους εκείνο το βράδυ.
Η ώρα της συνάθροισης έφτασε κι αφήσαμε το δάσος για να γυρίσουμε στο χωριό. Οι άνθρωποι ήδη έσπευδαν στον τόπο λατρείας, κι εκείνοι που δεν ήταν ακόμη εκεί, άφηναν τα καταστήματα και τα γραφεία τους, ή παρατούσαν κάτω τα μπαστούνια τους του γκολφ, και γέμιζαν την αίθουσα μέχρι που δεν χωρούσε άλλους.
Δεν είχα καν σκεφτεί για τι πράγμα θα κήρυττα. Στην πραγματικότητα, αυτό ήταν κάτι συνηθισμένο για μένα εκείνο τον καιρό. Το Άγιο Πνεύμα ήταν επάνω μου, κι ένιωθα βέβαιος ότι, όταν ερχόταν η ώρα να εργαστώ θα ήξερα τι να κηρύξω. Μόλις η αίθουσα γέμισε τόσο ώστε δεν χωρούσε άλλος να μπει, στάθηκα και χωρίς να ψάλλουμε, ξεκίνησα με αυτήν την περικοπή “ Είπατε προς τον δίκαιον ότι καλόν θέλει είσθαι εις αυτόν· διότι θέλει φάγει τον καρπόν των έργων αυτού. Ουαί εις τον άνομον κακόν θέλει είσθαι εις αυτόν διότι η ανταπόδοσις των χειρών αυτού θέλει γείνει εις αυτόν.” Το Πνεύμα του Θεού ήλθε επάνω μου με τόση δύναμη, που ήταν σαν να άνοιγε πυρ ολόκληρη πυροβολαρχία επάνω τους. Για περισσότερο από μια ώρα – ίσως για μιάμιση ώρα – ο Λόγος του Θεού έβγαινε από μέσα μου με τέτοιο τρόπο, ώστε έβλεπα ότι κατακτούσε τους πάντες μπροστά του. Ήταν σαν μια φωτιά ή ένα σφυρί που έσπαζε την πέτρα – μια μάχαιρα που διαπερνούσε μέχρι “διαιρέσεως ψυχής τε και πνεύματος,” Είδα ότι ένας καθολικός έλεγχος απλωνόταν επάνω σε ολόκληρη τη συνάθροιση. Πολλοί δεν μπορούσαν να κρατήσουν ψηλά το κεφάλι τους. Δεν κάλεσα κανέναν να αναστρέψει τη στάση που κράτησε το προηγούμενο βράδυ, ούτε να κάνει οποιαδήποτε δέσμευση οποιουδήποτε είδους. Απλά θεώρησα δεδομένο, κατά τη διάρκεια ολόκληρου του κηρύγματος, ότι είχαν δεσμευθεί ενάντια στον Κύριο. Κατόπιν, ανήγγειλα ότι θα γινόταν άλλη μια συνάντηση και απέλυσα τη συνάθροιση.
Καθώς οι άνθρωποι έβγαιναν έξω, είδα μια κοπέλα στα χέρια κάποιων φιλενάδων της που την υποβάσταζαν, και πήγα να δω τι συμβαίνει. Σκέφτηκα ότι μάλλον θα 'χε λιποθυμήσει. Όμως σύντομα διαπίστωσα ότι δεν είχε λιποθυμήσει, αλλά ότι δεν μπορούσε να μιλήσει. Υπήρχε ένα βλέμμα μεγάλης αγωνίας στο πρόσωπό της. Συμβούλεψα τις γυναίκες να την πάνε στο σπίτι και να προσευχηθούν μαζί της, και να βλέπαμε τι ο Κύριος θα έκανε. Με ενημέρωσαν ότι ήταν η δεσποινίς G, αδελφή ενός πολύ γνωστού ιεραποστόλου, και ότι ήταν μέλος της εκκλησίας για αρκετά χρόνια. Εκείνο το βράδυ δέχτηκα μια πρόσκληση, και πήγα στο σπίτι μιας οικογένειας με την οποία δεν είχα μείνει ποτέ πριν. Νωρίς το πρωί διαπίστωσα, ότι είχα σταλεί για αρκετές φορές κατά τη διάρκεια της νύχτας, για να επισκεφτώ οικογένειες, στις οποίες υπήρχαν άνθρωποι που βρίσκονταν σε μεγάλη πνευματική αγωνία. Οπουδήποτε κι αν πήγαινα εκείνο το πρωί, έβρισκα μια κατάσταση θαυμαστού ελέγχου για την αμαρτία και συναγερμού για τις ψυχές τους.
Αφού έμεινε ξαπλωμένη και χωρίς να μπορεί να μιλήσει για περίπου δεκαέξι ώρες, το στόμα της δεσποινίδος G άνοιξε, κι ένας νέος ύμνος της δόθηκε. Ανέβηκε από 'λάκκο ταλαιπωρίας, από βορβορώδη πηλό', και τα πόδια της 'στήθηκαν επάνω σε πέτρα.' Αυτό οδήγησε σε μια μεγάλη αναζήτηση μέσα στη ψυχή, μεταξύ των μελών της εκκλησίας. Είπε πως είχε εντελώς εξαπατηθεί. Για οχτώ χρόνια υπήρξε μέλος της εκκλησίας, και πίστευε πως ήταν Χριστιανή, αλλά κατά τη διάρκεια του κηρύγματος το προηγούμενο βράδυ είδε ότι ποτέ δεν είχε γνωρίσει τον αληθινό Θεό. Όταν παρουσιάστηκε ο αληθινός χαρακτήρας του Θεού, η ελπίδα της εξαφανίστηκε 'ως ο σκώληξ', όπως το περιέγραψε. Είπε πως εμφανίστηκε μια τέτοια εικόνα της αγιότητας του Θεού, που έδιωξε μακριά, μέσα σε μια στιγμή, την ψεύτικη σιγουριά για τη σωτηρία της.
Υπήρχε ένας ηλικιωμένος άντρας εκεί, ο οποίος ήταν άθεος. Ήταν πολύ θυμωμένος με την αναζωπύρωση. Κάθε μέρα άκουγα για τις κατάρες του και τις βλασφημίες του, αλλά δεν έδωσα καμία σημασία δημοσίως γιαυτό. Αρνιόταν να παρακολουθήσει οποιαδήποτε από τις συναθροίσεις. Αλλά στο απόγειο της εναντίωσής του, ενώ καθόταν στο τραπέζι κάποιο πρωί, έπεσε ξαφνικά από την καρέκλα του με σπασμούς. Ο γιατρός που τον εξέτασε, είπε ότι είχε μόνο λίγο χρόνο ζωής. Αν είχε κάτι να πει, έπρεπε να το πει αμέσως. Είχε ίσα -ίσα τη δύναμη και το χρόνο να ψελλίσει, “Μην αφήσετε τον Finney να προσευχηθεί πάνω απ΄ το πτώμα μου.” Αυτή ήταν και η τελευταία εναντίωσή του στο έργο που γινόταν.
Συνάντησα τον πατέρα Nash ξανά, τον οποίο είχα δει τελευταία στην συνεδρίαση του πρεσβυτερίου. Ήταν άρρωστος με φλόγωση στα μάτια, και για αρκετές εβδομάδες ήταν κλεισμένος σε ένα σκοτεινό δωμάτιο. Δεν μπορούσε ούτε να διαβάσει ούτε να γράψει, έτσι δόθηκε σχεδόν εξολοκλήρου στην προσευχή. Πέρασε από λεπτομερή εξέταση ολόκληρο το χριστιανικό βάδισμά του, και μόλις ήταν σε θέση να δει, βγήκε με όλη του τη δύναμη για να κερδίσει ψυχές στο Χριστό.
Όταν έφτασε στο Evans’ Mills ήταν γεμάτος από το πνεύμα της προσευχής. Ήταν τελείως διαφορετικός άνθρωπος απ' ό,τι ήταν παλιά. Μου είπε ότι είχε έναν κατάλογο προσευχής, με τα ονόματα των ανθρώπων για τους οποίους προσευχόταν κάθε μέρα, και σε κάποιες περιπτώσεις, πολλές φορές την ημέρα. Διαπίστωσα ότι το χάρισμα της προσευχής που είχε ήταν θαυμάσιο, και η πίστη του σχεδόν θαυμαστή.
Υπήρχε ένας άντρας με το όνομα D, ο οποίος είχε μια ταβέρνα σε μια γωνιά του χωριού. Όλοι οι ενάντιοι της αναζωπύρωσης συναντιόνταν εκεί. Το μπαρ ήταν γεμάτο από βλασφημίες και ο ίδιος ήταν ασεβής και βλάσφημος. Ευχαριστιόταν πολύ να βρίζει και να βλαστημά όποτε έβλεπε Χριστιανό. Ένας από τους νεαρούς πιστούς, ζούσε σχεδόν στην απέναντι πλευρά του δρόμου, και μου είπε ότι ήθελε να πουλήσει το σπίτι του και να μετακομίσει μακριά, γιατί, κάθε φορά που τον έβλεπε ο D, έβγαινε έξω και έβριζε και αναθεμάτιζε και έλεγε ό,τι μπορούσε για να τον μειώσει. Δεν νομίζω να είχε παρευρεθεί σε καμιά από τις συναθροίσεις μας.
Ο πατέρας Nash μας άκουσε να μιλάμε γι αυτόν τον κ. D ως μια δύσκολη περίπτωση, και αμέσως έβαλε το όνομά του στον κατάλογο προσευχής του. Έμεινε στην πόλη μια – δυο μέρες κι έπειτα τράβηξε το δρόμο του.
Όχι πολύ καιρό μετά, κατά τη διάρκεια μιας κατάμεστης βραδινής συνάθροισης, ποιος θα μπορούσε να μπει μέσα, ποιος άλλος εκτός από αυτόν τον περιβόητο κ. D; Η είσοδός του προκάλεσε αρκετή αναστάτωση. Οι άνθρωποι ανησύχησαν, ότι είχε έρθει για να δημιουργήσει αναταραχή. Μάλιστα, κάποιοι άνθρωποι κυριολεκτικά σηκώθηκαν κι έφυγαν. Γνώριζα το πρόσωπό του και τον παρακολουθούσα. Σύντομα όμως διαπίστωσα ότι δεν είχε έρθει για να εναντιωθεί, αλλά φαινόταν ότι βρισκόταν σε μεγάλη αγωνία. Στριφογυρνούσε στη θέση του, και φαινόταν πολύ ανήσυχος. Σηκώθηκε όρθιος και τρεμάμενος με ρώτησε αν μπορούσε να πει λίγα λόγια. Του είπα ότι μπορούσε. Και τότε έκανε μια από τις πιο σπαραξικάρδιες ομολογίες που έχω ακούσει ποτέ. Στην ομολογία του, αναφέρθηκε στο πώς αντιμετώπισε τον Θεό, τους Χριστιανούς και την αναζωπύρωση, και οτιδήποτε καλό.
Αυτό, έσπασε το σκληρό έδαφος σε πολλές καρδιές. Ήταν το πιο ισχυρό γεγονός που μπορούσε να συμβεί εκείνη τη στιγμή, για να ωθήσει την αναζωπύρωση προς τα εμπρός. Ο κ. D έγινε ένας ισχυρός Χριστιανός και ξεκαθάρισε το μπαρ του από όλη τη βλασφημία και τα σχετικά που είχαν λάβει χώρα εκεί. Από εκείνη τη στιγμή και μετά, μια συνάντηση προσευχής γινόταν στο χώρο του μπαρ σχεδόν κάθε βράδυ.
Συνεχίζεται........
Η σειρά αυτή της ιστορίας της ζωής του CHARLES FINNEY, δόθηκε από τον αδελφό Μανώλη Οικονομάκη για τα Xristianikanea.gr, και μεταφράστηκε στα Ελληνικά από την Κατερίνα Παρασκευά.
Ευχαριστούμε πολύ τα αδέλφια μας γι`αυτό. Ο Κύριος να τους ευλογεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου