Blogger Widgets




9 Σεπτεμβρίου 2014

Ποιοι είναι οι άγιοι?

Η Αγία Γραφή μας διδάσκει ότι όλοι οι πιστοί ονομάζονται άγιοι! 

Ο απόστολος Παύλος γράφοντας προς τους Φιλιππησίους, έστειλε χαιρετισμούς “σε όλους τους αγίους του Ιησού Χριστού, που είναι στους Φιλίππους, μαζί με τους επισκόπους και τους διακόνους” (Φιλιππησίους 1:1).  

Για τον Παύλο, όποιος ήταν “εν Χριστό” ήταν άγιος· ακόμα και οι πιστοί της Κορίνθου που είχαν πολλά προβλήματα θεωρήθηκαν άγιοι επειδή “επικαλούνται το όνομα του Ιησού Χριστού, του Κυρίου μας” (Α΄ Κορινθίους 1:2, Β΄ Κορινθίους 1:1). 

Στην πρώτη επιστολή προς Τιμόθεο διαβάζουμε, “Οι πρεσβύτεροι, που προΐστανται καλά, ας αξιώνονται με διπλή τιμή, όσοι κοπιάζουν σε λόγο και διδασκαλία” (Α΄ Τιμόθεο 5:17). 
Το παραπάνω εδάφιο αποτελεί την μόνη προτροπή για απόδωση ιδιαίτερης τιμής σε ανθρώπους.  
Η τιμή όμως απευθύνεται προς ανθρώπους που βρίσκονται εν ζωή και όχι προς άτομα που έχουν πεθάνει.  
Παρόλο που μερικοί από τους μεγαλύτερους αγίους πέθαναν νωρίς στην ιστορία της εκκλησίας (π.χ. ο Ιωάννης ο Βαπτιστής, ο Ιάκωβο, ο Στέφανος), δεν υπάρχει καμία αναφορά στα κείμενα της Αγίας Γραφής ότι κάποιος προσευχήθηκε ή ζήτησε την μεσιτεία τους, (μερικά από τα κείμενα γράφτηκαν ακόμα και 60 χρόνια αργότερα).
Ιστορικά, υπάρχουν αναφορές ότι οι Χριστιανοί άρχισαν να αποδείδουν τιμή στους μάρτυρες κατά τον δεύτερο αιώνα μ.Χ., καθώς συγκεντρώνονταν στους τάφους τους κατά την επέτειο του θανάτου τους.  
Σιγά σιγά η συνήθεια αυτή επεκτάθηκε και συμπεριέλαυε εκδηλώσεις τιμής προς μεγάλους αρχηγούς της Εκκλησίας και προς πιστούς που έζησαν μια υποδειγματική ζωή, ιδιαίτερα αν είχαν πράξει θαύματα.  
Μέχρι το τέλος του τέταρτου αιώνα η ευλάβεια προς τους αγίους είχε φτάσει σε τέτοιο σημείο που οι πιστοί απεύθυναν προσευχές προς τους αγίους ως διαμεσολαβητές προς τον Θεό, πιστεύοντας ότι θα μπορούσαν να προστατεύσουν, να θεραπεύσουν και να βοηθήσουν τους πιστούς.  
Το επόμενο βήμα ήταν να αποδοθούν θαυματουργικές ιδιότητες στα λείψανά τους· στη συνέχεια τους αφιερώθηκαν γιορτές και λειτουργίες και το αγιολόγιο έγινε ένα σημαντικό μέρος του κοινωνικού προγράμματος.  
Τα ονόματά τους δόθηκαν στα παιδιά, οι οικογένειες είχαν εικονοστάσια με τις εικόνες τους στα σπίτια τους, και διάφοροι άγιοι έγιναν προστάτες των διαφορετικών επαγγελμάτων και πόλεων.  
Αγιος Νικόλαος - Ποσειδώνας
Τελικά οι άγιοι πήραν την θέση των αρχαίων παγανιστικών θεών στην συνείδηση του λαού.
προφήτης Ηλίας - Δίας
Παναγία - `Ισιδα
Οι θεολόγοι της Εκκλησίας προσπαθούν να κάνουν διάκριση μεταξύ της τιμής και της ευλάβειας που απευθύνεται προς τους άγιους και της λατρείας που απευθύνεται προς τον Θεό.  
Ωστόσο, ο θεολογικός αυτός διαχωρισμός δεν υπάρχει στην συνείδηση και στην πρακτική ζωή των πιστών.  
Οι προσευχές απευθύνονται προς τους αγίους, αναζητώντας την μεσιτεία τους.  
Όμως δεν υπάρχει κανένα παράδειγμα, ούτε στην Παλαιά ούτε στην Καινή Διαθήκη, στο οποίο κάποιος πιστός απεύθυνε προσευχή σε κανέναν άλλον εκτός του Θεού.  
Η Αγία Γραφή είναι σαφής: “Ένας Θεός υπάρχει, ένας είναι και ο μεσίτης μεταξύ Θεού και ανθρώπων, ο άνθρωπος Ιησούς Χριστός” (Α΄ Τιμόθεο 2:5).  
Στην πραγματικότητα είναι προσβολή προς τον Ιησού να απευθυνθείς στη μητέρα του ή τους φίλους του όταν ο Ίδιος είχε πει, “Ελάτε σε μένα όλοι όσοι κοπιάζετε και είστε φορτωμένοι, κι εγώ θα σας αναπαύσω” (Ματθαίου 11:28).
Η ιδέα ότι οι άγιοι επειδή ήταν άνθρωποι, μπορούν να καταλάβουν καλύτερα τους αγώνες κι τις αδυναμίες μας είναι αντίθετη όχι μόνο με την διδασκαλία της Αγίας Γραφής αλλά και με τον σκοπό της ενσάρκωσης του Ιησού: “Έπρεπε (ο Ιησούς) να ομοιωθεί σε όλα με τους αδελφούς, για να γίνει ελεήμονας και πιστός Αρχιερέας...  δεν έχουμε Αρχιερέα, που δεν μπορεί να συμπαθήσει στις ασθένειές μας, αλλ’ ο οποίος πειράστηκε σε όλα, κατά τη δική μας ομοιότητα, χωρίς αμαρτία.  Ας πλησιάζουμε λοιπόν, με θάρρος στον θρόνο της χάρης, για να πάρουμε έλεος, και να βρούμε χάρη για βοήθεια σε καιρό ανάγκης” (Εβραίους 2:17, 4:15,16). 
Αν πιστεύουμε ότι ο Ιησούς είναι πολυάσχολος, δεν νοιάζεται ή πρέπει να πειστεί από την μητέρα του ή τους φίλους του, τότε αποδεικνύεται ότι στην πραγματικά δεν Τον γνωρίζουμε, ούτε καταλαβαίνουμε το βάθος της αγάπης Του.  
Ο Ιησούς δεν συμπεριφέρεται όπως οι σημαίνουσες προσωπικότητες αυτού του κόσμου που δεν μας βοηθούν εκτός αν τους πλησιάζουμε διαμέσου ενός μεσάζοντα.  
Ο Ιησούς είναι ο μόνος μεσάζων μεταξύ των ανθρώπων και του Θεού.
Η δεύτερη από τις Δέκα Εντολές (Έξοδος 20:4,5) απαγορεύει την προσκύνηση ανθρώπων και γενικότερα οτιδήποτε εκτός του Θεού.  
Σε όλη η Καινή διαθήκη η λέξη προσκύνηση χρησιμοποιείται μόνο για λατρεία προς τον Θεό, τον Ιησού Χριστού, ή για την περιγραφή ψεύτικης λατρείας (η πιο συχνή χρήση στην Αποκάλυψη αναφέρει προσκύνηση του αντίχριστου).  
Η λέξη δεν χρησιμοποιείται καθόλου για την έκφραση ευλάβειας προς τους αποστόλους, τους αγγέλους ή τους νεκρούς πιστούς. 
Ένας εκατόνταρχος, ο Κορνήλιος, άκουσε σε ένα όραμα ότι θα πρέπει να καλέσει τον απόστολο Πέτρο στο σπίτι του.  “Και καθώς ο Πέτρος μπήκε μέσα, ερχόμενος ο Κορνήλιος σε συνάντησή του, έπεσε στα πόδια του, και προσκύνησε. Ο Πέτρος, όμως, τον σήκωσε, λέγοντας: Σήκω επάνω· κι εγώ ο ίδιος άνθρωπος είμαι” (Πράξεις 10:25,26). 
Όταν ο απόστολος Ιωάννης έλαβε το όραμα της Αποκάλυψης από έναν άγγελο συγκλονίσθηκε τόσο πολύ που “έπεσε μπροστά στα πόδια του (αγγέλου) για να τον προσκυνήσει· και του λέει: Πρόσεχε, μη το κάνεις αυτό· εγώ είμαι σύνδουλός σου, και των αδελφών σου... τον Θεό προσκύνησε” (Αποκάλυψη 19:10). 
Υπάρχει χτυπητή αντίθεση μεταξύ των παραπάνω εδαφίων και των πιστών που τιμούν τους αγίους καθώς προσκυνούν και ασπάζονται εικόνες, αγάλματα και λείψανα αγίων.  Προσκυνητές συχνά ταξιδεύουν μεγάλες αποστάσεις για να φτάσουν στον ναό ενός συγκεκριμένου αγίου και να ανάψουν κεριά, να δώσουν εισφορές, να προσευχηθούν και να προσκυνήσουν τις εικόνες του.
Για να μπορέσει κάποιος να λατρέψει τους αγίους, πρέπει να πιστεύει ότι είναι ακόμα ζωντανοί και βρίσκονται κάπου στον ουρανό στην παρουσία του Ιησού Χριστού, και από εκεί μπορούν να τον ακούσουν και να επικοινωνήσουν μαζί του.  Ωστόσο αυτή η πεποίθηση έρχεται σε αντίθεση με την διδασκαλία της Αγίας Γραφής, η οποία μας διδάσκει ότι οι άνθρωποι που πεθαίνουν κοιμούνται και είναι ασυναίσθητοι.  Θα παραμείνουν σε μια τέτοια κατάσταση μέχρι την ώρα της ανάστασης.  
Δεν υπάρχει καμία απόδειξη στην Αγία Γραφή ότι οι άνθρωποι οι οποίοι ήταν ιδιαίτερα άγιοι ή δίκαιοι αποτελούν μια ειδική κατηγορία και πηγαίνουν κατευθείαν στο παράδεισο μετά τον θάνατό τους.  Έχοντας υπόψη το παραπάνω, είναι απορίας άξιον πως είναι δυνατόν να απαντιούνται προσευχές που απευθύνονται σε άγιους.  Υπάρχουν δύο πιθανές εκδοχές.  Είτε ο Θεός από έλεος απαντάει τις προσευχές που προσφέρονται εν αγνοία, είτε πονηρά πνεύματα εκμεταλλεύονται την άγνοια των προσκυνητών και τους εξαπατούν. 
Ο Θεός ο Ίδιος έγινε άνθρωπος και ήρθε στη γη για να λάβει το δικαίωμα να μεσιτεύει για μας μπροστά στον Θεό.  Ως άνθρωπος έγινε όμοιος με εμάς, για να μπορούμε να τον πλησιάζουμε δίχως φόβο.  Ως Θεός μπορεί να ακούει όλες τις προσευχές που απευθύνονται προς Αυτόν κάθε στιγμή, και να απαντάει σε κάθε μια από αυτές σαν να ήταν η μοναδική.  Δεν χρειαζόμαστε κάποιον άλλον για να μας βοηθήσει· αν προσπαθήσουμε να έχουμε κάποιον άλλον μεσίτη τότε το αποτέλεσμα θα είναι να προσθέσουμε ένα επίπεδο ανάμεσα σε μας και τον Θεό, εμποδίζοντας την ανάπτυξη μιας στενής προσωπικής σχέσης μαζί Του.  “Τώρα διαμέσου του Ιησού Χριστού, εσείς που άλλοτε ήσασταν μακριά, γίνετε κοντά... επειδή Αυτός είναι η ειρήνη μας... και γκρέμισε το μεσότοιχο του φραγμού...επειδή, διαμέσου Αυτού έχουμε την είσοδο προς τον Πατέρα με ένα Πνεύμα” (Εφ. 2:13-18).

Δεν υπάρχουν σχόλια :

Πήγαινε!

Eπέστρεψε στο Χριστό

Φυλαχτείτε από ένα σοβαρό σύνδρομο....

Που είναι οι άνδρες?

Τρέξε για τη ζωή σου!

Ξύπνα εκκλησία!

Προσευχηθείτε για τη δύναμη του Θεού

Υπάρχει Ένας Άλλος Κόσμος

Zώντας την αγάπη