Toυ Al Baker, ένα υπέροχο και αληθινό κήρυγμα που πρέπει να μας προβληματίσει!

…Την μέρα της Πεντηκοστής το Πνεύμα το Άγιο ήρθε, εκπληρώνοντας εκείνη την υπόσχεση και το αποτέλεσμα ήταν να υπάρχει μία κουλτούρα αναζωπύρωσης στην πρώτη εκκλησία. Θα εξηγήσω σε ένα λεπτό τί εννοώ κουλτούρα αναζωπύρωσης. Αλλά πρώτα απ’όλα να σας δώσω ένα παράδειγμα μέσα από τη Βίβλο: Πράξεις 4 θα διαβάσουμε από το εδάφιο 13 μέχρι το εδάφιο 20.” Όταν είδαν το θάρρος του Πέτρου και του Ιωάννη και ξέροντας ότι είναι άνθρωποι αγράμματοι και απλοϊκοί έμειναν κατάπληκτοι. Τους ήξεραν ότι αυτοί ήταν μαζί με τον Ιησού. Βλέποντας όμως και τον άνθρωπο που θεραπεύτηκε να είναι μαζί τους δεν μπορούσαν να φέρουν καμιά αντίρρηση. Τους διέταξαν λοιπόν να βγουν έξω από την αίθουσα του συνεδρίου και έκαναν συμβούλιο και είπαν Τί να κάνουμε με τους ανθρώπους αυτούς; έλεγαν. Σ’όλους τους κατοίκους της Ιερουσαλήμ είναι φανερό πως μέσω αυτών έγινε ένα σπουδαίο θαύμα και δεν μπορούμε να το αρνηθούμε. Αλλά για να μη διαδοθεί περισσότερο στο λαό, να τους απειλήσουμε να μην ξαναμιλήσουν πια για το πρόσωπο αυτό σε κανέναν. Τους κάλεσαν λοιπόν και τους έδωσαν εντολή να μην μιλούν καθόλου ούτε να διδάσκουν για τον Ιησού. Τότε ο Πέτρος και ο Ιωάννης τους αποκρίθηκαν, Αποφασίστε μόνοι σας αν είναι σωστό ενώπιον του Θεού να ακούμε περισσότερο εσάς παρά τον Θεό. Εμείς πάντως δεν μπορούμε να μη μιλάμε γι’αυτά που είδαμε και ακούσαμε.”

Να θυμηθούμε λιγάκι το πλαίσιο αυτής της ιστορίας.
Την ημέρα της Πεντηκοστής το Πνεύμα το Άγιο ήρθε με δύναμη, κι ο Πέτρος ο οποίος ήταν δειλός και είχε αρνηθεί τρεις φορές το Χριστό τώρα κηρύττει με τόλμη.
Το Πνεύμα ανοίγει τις καρδιές αυτών που ακούγαν και τους βλέπουμε πως ελέγχθηκαν μέσα στην καρδιά τους και είπαν: Τί πρέπει να κάνουμε; και ο Πέτρος τους είπε: Πρέπει να πιστέψετε στο όνομα του Ιησού Χριστού και οι αμαρτίες σας θα συγχωρεθούν και θα λάβετε τη δωρεά του Αγίου Πνεύματος. Μερικές μέρες μετά που αυτοί οι τρεις χιλιάδες άνδρες σώθηκαν, και φυσικά μετρούσαν τους άνδρες μόνο τότε, άρα ήταν πολύ περισσότεροι αν υπολογίσουμε τις γυναίκες, τους νέους και τα παιδιά.

Μετά λοιπόν ο Πέτρος και ο Ιωάννης πηγαίναν στο ναό για να λατρεύσουν το Θεό. Και υπάρχει ένας τυφλός που ζητιανεύει και ο Πέτρος καρφώνει το βλέμμα του και έχει οπτική επαφή με τον άνδρα. Εκείνος, ο τυφλός, ελπίζει ότι θα του δώσει ο Πέτρος κάποια χρήματα. Και ο Πέτρος λέει εκείνα τα περίφημα λόγια: Χρυσάφι και ασήμι δεν έχω αλλά αυτό που έχω είναι στο όνομα του Ιησού Χριστού σήκω και περπάτα. Και ο άνθρωπος εκείνος πιστεύει, στέκεται όρθιος, και αρχίζει να περπατά δοξάζοντας τον Κύριο. Τώρα όλοι αυτοί που το παρατηρούν αυτό, γνωρίζουν αυτόν τον φίλο, που είναι τυφλός για πάρα πολλά χρόνια. Είναι επίσης ένας άνθρωπος με δυσκολίες κινητικές, δεν μπορεί να περπατήσει.. Έτσι λοιπόν το πλήθος συγκεντρώνεται τριγύρω, και εκεί λοιπόν ο Πέτρος βρίσκει την ευκαιρία να κηρύξει ξανά το Χριστό στο πλήθος. Και μαθαίνουμε από τον ευαγγελιστή Λουκά ότι άλλες δύο χιλιάδες άνθρωποι δέχονται τον Χριστό και το Ευαγγέλιο.

Βέβαια στο σημείο εκείνο πια, η θρησκευτική εξουσία και το κατεστημένο είναι θορυβημένα.

Κι έτσι συλλαμβάνουνε τον Πέτρο και τον Ιωάννη και τους ρίχνουνε αμέσως στη φυλακή.
Και σκέφτονται ότι όσο τους έχουμε μέσα στη φυλακή έστω και για μια νύχτα, θα πανικοβληθούν, θα τους τρομοκρατήσουμε και πια δεν θα κηρύττουν όπως πριν.
Την επόμενη Κυριακή λοιπόν τους απελευθερώνουν και τους πηγαίνουν μπροστά στους θρησκευτικούς ηγέτες.
Και όλοι αυτοί οι θρησκευτικοί ηγέτες μένουν έκθαμβοι μ’ αυτό που βλέπουν. Ξέρουν ότι είναι αγράμματοι, απλοϊκοί άνθρωποι, ψαράδες, όμως μιλούν με μία ασυνήθιστη δύναμη και εξουσία.
Και συνειδητοποιούν ότι αυτοί ήταν άνθρωποι που ήταν με τον Ιησού.

Και έτσι τους απειλούν και τους λένε πρέπει να σταματήσετε να μιλάτε γι’ αυτόν τον Ιησού.
Και ξανά ο Πέτρος με ασυνήθιστη τόλμη και παρρησία λέει: Λοιπόν μπορείτε εσείς να συζητάτε αν πρέπει ή δεν πρέπει να μιλάμε εμείς για τον Χριστό, εμείς όμως ξέρουμε ότι δεν υπάρχει άλλο όνομα δοσμένο υπό τον ουρανό δια του οποίου άνθρωποι θα σωθούν. ΄Έτσι λοιπόν εσείς συζητήστε εάν θέλετε ή δεν θέλετε να μιλάμε εμείς για το Χριστό, αλλά σε ότι αφορά εμάς, εμείς δεν μπορούμε να σταματήσουμε να μιλούμε γι’ αυτό που είδαμε και ακούσαμε.

Λοιπόν αυτή η αντίληψη και στάση χαρακτήριζε την αρχέγονη εκκλησία.
Ήταν άνθρωποι που βρέθηκαν με τον Χριστό, οι απόστολοι ήταν μαζί του για τρια χρόνια, είδανε τα θαυμάσια έργα του, είδαν το δυναμικό κύρυγμά του, είδανε την δύναμή του να εκχέεται με θαύματα. Επίσης οι νέοι πιστοί είδανε παρόμοια.
Τους άκουσαν να μιλούν με άλλες γλώσσες, ήξεραν ότι το Άγιο Πνεύμα ήρθε πάνω τους. Είδανε τον Θεό να εργάζεται θαυμάσια εν τω μέσω αυτών. Αν συνεχίζαμε και διαβάζαμε στις Πράξεις 4 θα βλέπαμε ότι οι άνθρωποι συγκεντρώθηκαν και δόξαζαν τον Θεό και αυτό επειδή θεώρησαν τον εαυτό τους – άξιο να πάθουν χάριν του Χριστού. Και το μέρος το οποίο ήταν εκεί και λάτρευαν διαβάζουμε ότι σείστηκε και μια αίσθηση δέους κατέλαβε όλους, τους κυρίεψε.

Μετά έρχεται ο διωγμός στην Ιερουσαλήμ και οι πιστοί αναγκάζονται να φύγουν απ’ την πόλη. Και διαβάζουμε στις Πράξεις 8 εδάφ.4 ότι συνεχίζουν και ευαγγελίζονται.
Και τώρα προσέξτε δεν είναι πια οι απόστολοι που ευαγγελίζουν, ο κάθε ένας ξεχωριστά ευαγγελίζει.
Ο καθένας με άλλα λόγια συμμερίζεται αυτό που ο Πέτρος και ο Ιωάννης είπανε: Εσύ μπορείς να μου λες να σταματήσω, αλλά εμείς είναι αδύνατο να σταματήσουμε να μιλούμε γι’ αυτό που είδαμε και ακούσαμε.

Τί είναι λοιπόν μια κουλτούρα αναζωπύρωσης;
Τί είναι αυτό που πρέπει να χαρακτηρίζει την εκκλησία μας;
Τί είναι αυτό που πρέπει να χαρακτηρίζει την εκκλησία του Χριστού στην Ελλάδα;
Τί είναι αυτό που πρέπει να χαρακτηρίζει την εκκλησία του Χριστού στην Ασία και στη Αφρική;
Τί πρέπει να χαρακτηρίζει την εκκλησία του Χριστού στις Ηνωμένες Πολιτείες;
Τί σημαίνει λοιπόν κουλτούρα αναζωπύρωσης; Και πώς φτάνουμε εκεί;
Να λοιπόν τα χαρακτηριστικά, όλα μέσα από το βιβλίο των Πράξεων.
Πράγματα τα οποία πρέπει να ισχύουν και να αφορούν την εκκλησία.
Πράγματα που δεν είναι έκτακτα ή δεν αφορούν μόνο την εποχή των αποστόλων.
Πράγματα που πρέπει να είναι αληθινά για κάθε εκκλησία, κάθε εποχή.

Το πρώτο: Δυναμική προσευχή.

Διαβάζουμε στις Πράξεις 1, η εκκλησία προσεύχεται.

Εκατόν είκοσι άνθρωποι είναι εκεί, και για δέκα μέρες συνεχόμενα προσεύχονται στο ανώγειο. Ο Χριστός τους είπε μετά την ανάσταση, Να περιμένετε στην πόλη μέχρι να λάβετε δύναμη εξ ύψους.
Και στις Πράξεις 1 πριν ακόμα από την ανάληψή Του, τους είπε, Θα είστε μάρτυρές μου, όταν το Πνεύμα το Άγιο θα έρθει πάνω σας, και θα φέρετε το Ευαγγέλιο στον κόσμο.

Και ίσως θα περιμένατε πως αν υπήρχε έστω και κάποιος έτοιμος να φέρει το Ευαγγέλιο στον κόσμο θα ήταν οι μαθητές. Ήταν με τον Ιησού για τρία χρόνια, είδανε τα θαύματα του Ιησού, είδαν τον Χριστ
ό να βγάζει δαιμόνια, είδαν τον Χριστό να θεραπεύει ανθρώπους, είδαν τον Χριστό ακόμη να ανασταίνει ανθρώπους, άκουσαν τον Χριστό να κηρύττει δυναμικά κηρύγματα, ο Ιωάννης ήταν εκεί και τον είδε να πεθαίνει στο σταυρό.
Και μετά όλοι τον είδανε αναστημένο, τον είδανε να αναλαμβάνεται μπρος στα μάτια τους πάνω στα ουράνια. Αν υπήρχε κάποιος που θα ‘λεγες, αυτός είναι έτοιμος να κηρύξει, αυτός ήταν οι μαθητές.

Αλλά ο Χριστός τους είπε: Περιμένετε. Περιμένετε μέχρι να έρθει το Πνεύμα το Άγιο.
Να λοιπόν τί σημαίνει ότι η εκκλησία πρέπει να προσεύχεται.
Η προσευχή είναι: Κύριε θα εκπληρώσεις το λόγο σου και θα στείλεις το Πνεύμα σου όπως ο Ιωήλ ο προφήτης και ο Κύριος Ιησούς υποσχέθηκε;

Δυναμική προσευχή. Τί εννοώ με αυτό;
Μιλώ για μακρές περιόδους προσευχής, εννοώ συνεπή εβδομαδιαία προσευχή με πιστούς.

Eπανάληψη για όσους δεν το κατάλαβαν .....

Μιλώ για μακρές περιόδους προσευχής, εννοώ συνεπή εβδομαδιαία προσευχή με πιστούς.

Δεν εννοώ “σαρανταπέντε λεπτά λέμε τα αιτήματά μας και δεκαπέντε λεπτά προσευχόμαστε γι’ αυτά”.

Μιλώ για προσευχή που στεκόμαστε και βγάζουμε την καρδιά μας μπροστά στον Κύριο με προσευχή, λέγοντας πόσο σε αδυναμία βρισκόμαστε ποθώντας το Άγιο Πνεύμα να έλθει.

Κι όταν έχεις τη δυναμική προσευχή αυτό οδηγεί στο δεύτερο, αυτό οδηγεί στο δυναμικό κήρυγμα.
Όταν ο Πέτρος κήρυξε χιλιάδες μετεστράφησαν, όταν ο Φίλιππος κήρυξε στον ευνούχο τον Αιθίοπα αυτός μετεστράφη.
Όταν ο Παύλος διήλθε την Μικρά Ασία, την Ευρώπη πολλοί πίστευαν.
Ακόμα και όταν ο Στέφανος κήρυξε, την στιγμή που τον λιθοβολούσαν.
Με άλλα λόγια το δυναμικό κήρυγμα φέρνει αποτελέσματα.
Με άλλα λόγια κανένας δεν μπορεί έτσι παθητικά να κάτσει και απλά να ακούσει ένα δυναμικό κήρυγμα.
Κινεί τους ανθρώπους σε δράση.
Κάποιοι μεταστρέφονται και δέχονται το κήρυγμα, πιστοί ωριμάζουν και δυναμώνουν μέσα απ’ το κήρυγμα. Όπως όμως στην περίπτωση του Στεφάνου κάποιοι μή πιστοί αντιδρούν με βία σ’ αυτό το κήρυγμα.
Δυναμική προσευχή λοιπόν οδηγεί σε δυναμικό κήρυγμα και το δυναμικό κήρυγμα οδηγεί σε δυναμικές μεταστροφές.

Και θέλω να πω ότι αν στα επόμενα χρόνια εκατομμύρια δεν μεταστραφούν στην Ευρώπη, εάν εκατομμύρια δεν μεταστραφούν στο Χριστό στις Ηνωμένες Πολιτείες, το Ισλάμ θα κυριαρχήσει.

Και αυτό είναι κάτι που πρέπει να μας βάλεις σε σοβαρές σκέψεις. Και αυτό δεν έχει να κάνει απλά με το να διατηρήσουμε την ταυτότητά μας και την κουλτούρα μας, το θέμα είναι ότι θέλουμε ανθρώπους να γνωρίσουν το Χριστό, επειδή δεν υπάρχει άλλο όνομα δοσμένο υπό τον ουρανό δια του οποίου άνθρωποι θα σωθούν, παρά αυτό του Χριστού. Πρέπει να δούμε εκατομμύρια ανθρώπους να μεταστρέφονται. Και οι δυναμικές μεταστροφές οδηγούν σε δυναμικές συνάξεις λαού του Θεού. Σημαίνει ότι η εργασία μας δεν είναι ίδια όπως πριν. Το οποίο σημαίνει ότι πια στη λατρεία μας έχουμε μια αισθητή παρουσία του Θεού ανάμεσά μας, η οποία οδηγεί σε ομολογία και σε εξομολόγηση των αμαρτιών. Που δείχνει ένα ζήλο στην προσευχή. Που οδηγεί σε μία αγάπη του ενός προς τον άλλο και όλων μας προς τον χαμένο, έξω. Και αυτές οι δυναμικές συνάξεις οδηγούν σε μία δυναμική αγιότητα ζωής.
Και δεν ξέρω τί ισχύει εδώ στην Ελλάδα, αλλά σας λέω ότι στις Ηνωμένες Πολιτείες η εκκλησία δεν διαφέρει πάρα πολύ από τον κόσμο.

Πολλοί στην πατρίδα μου, λένε πως είναι Χριστιανοί αλλά δεν ζουν σαν Χριστιανοί διαφορετικά από τους υπόλοιπους. Αλλά όταν υπάρχει αυτή η κουλτούρα της αναζωπύρωσης υπάρχει αγιασμός ζωής. Οι άνθρωποι ζουν σύμφωνα με το Λόγο του Θεού.

Και δεν υπάρχει μόνο μια δυναμική αγιότητα, αλλά υπάρχει και μια δυναμική γενναιοδωρία. Διαβάζουμε στο ξεκίνημα των Πράξεων ότι κανένας δεν κρατούσε τίποτα για τον εαυτό του αλλά ελεύθερα έδιναν, για τις ανάγκες των άλλων, για την πρόοδο του έργου. Όταν το έργο του Θεού έρχεται με δύναμη μέσα μας τότε απελευθερωνόμαστε και προσφέρουμε για το έργο του Κυρίου. Ανοίγουμε τα σπίτια μας για τον ξένο, τον άγνωστο, και ο κόσμος βλέπει την αγάπη του Θεού έμπρακτη.

Αλλά δεν υπάρχει μόνο δυναμική γενναιοδωρία, αλλά υπάρχει και μία δυναμική μαρτυρία από όλους μέσα στην εκκλησία.
Και επαναλαμβάνω ότι δεν ήταν μόνο οι απόστολοι που κήρυτταν, ο καθένας παντού όπου πήγαινε κήρυττε. Βλέπετε ήταν γεμάτοι, πλημμύριζαν από Χριστό. Έτσι λοιπόν άνοιγαν το στόμα τους και “ξεχυνόταν” ο Χριστός από μέσα τους. Κοιτούσαν οι άνθρωποι και έβλεπαν τον Χριστό στα πρόσωπά τους. Ήταν σαν τον Στέφανο, όπου διαβάζουμε ότι το πρόσωπό του έλαμπε σαν ενός αγγέλου. Όταν υπάρχει αυτή η κουλτούρα της αναζωπύρωσης δεν μπορείς να πάψεις να μιλάς για τον Ιησού.

Επίσης όταν υπάρχει αυτό το δυναμικό έργο του Θεού υπάρχει επίσης και μια δυναμική επιρροή της κοινωνίας. Βλέπετε στο παρελθόν όταν συνέβαιναν αναζωπυρώσεις και στην Ευρώπη και στην Αμερική, έβλεπες την ανηθικότητα, την ασέβεια να ελαττώνεται, οι άνθρωποι άρχιζαν να είναι ειλικρινείς, δεν έκλεβαν, δεν φόνευαν, ήτανε πιστοί στους συζύγους. Αλλά βλέπει κανένας ότι όταν αυτή η φλόγα της αναζωπύρωσης αποσύρεται, όλα αυτά επανέρχονται στην κοινωνία.
Είναι λοιπόν η αναζωπύρωση που μπορεί να φέρει αυτή τη δυνατή επιρροή και αλλαγή στην κοινωνία.
Κάτι το οποίο θα επηρεάσει την κυβέρνηση, έτσι ώστε να φύγει η διαφθορά, επίσης να φύγει και η απληστία στον τρόπο με τον οποίο οι επιχειρηματίες κάνουν τις δουλειές τους. Άνθρωποι θα αρχίσουν να αγαπούν τον Θεό και να υπηρετούν ο ένας τον άλλο. Επίσης όταν υπάρχει αυτή η δυναμική αναζωπύρωση, αυτό ανεγείρει και “ανασταίνει” δυναμικούς ηγέτες μέσα στην εκκλησία.
Ο Θεός σηκώνει νέους ηγέτες, νέους ποιμένες, πρεσβύτερους, διακόνους, που πηγαίνουνε στον αγρό και βλέπουμε το Ευαγγέλιο να κινείται και να διαχέεται μέσα στον κόσμο.
Το βλέπουμε αυτό στο βιβλίο των Πράξεων;
Όπου κι αν πήγαινε ο Παύλος, μαθήτευε ανθρώπους τους οποίους μετά απέστελλε στον κόσμο.

Αλλά υπάρχει και κάτι ακόμα σχετικά με την δυναμική κουλτούρα της αναζωπύρωσης.
Κάτι που συχνά δεν μας αρέσει να το σκεφτόμαστε. Θα υπάρχει επίσης και μια δυναμική μάχη, δυναμική εναντίωση. Όπου κι αν πήγαινε ο Παύλος συναντούσε αντίδραση. Τον χτυπούσαν και έφευγε τρεχάμενος από την πόλη, όλο ήταν στην φυλακή, τον συνέλαβαν και τον έστειλαν στη Ρώμη και στο τέλος τον θανάτωσαν, εκτελέστηκε από τον Νέρωνα. Και αυτό πάντοτε συμβαίνει όπου υπάρχει αναζωπύρωση ανά τον κόσμο, ο Σατανάς δεν θα σταθεί και θα μείνει άπραγος βλέποντας την εκκλησία του Χριστού να προελαύνει. Να λοιπόν τι είναι αυτή η κουλτούρα της αναζωπύρωσης, να τι είναι αυτό το οποίο πρέπει να έχουμε, το χρειαζόμαστε εμείς στις Ηνωμένες Πολιτείες, το χρειαζόμαστε εδώ στην Ελλάδα. Ίσως αναρωτιόμαστε καλά όλα αυτά… συμβαίνουν πουθενά τέτοια πράγματα;

Η απάντηση είναι Ναι. Στην Κίνα για παράδειγμα, στην Νότια Κορέα, στο Ιράν ακόμη, εκκλησίες οι οποίες είναι υπόγειες, αλλά ο Θεός εργάζεται. Στην Ινδία… αν ο Χριστιανισμός αυξάνεται και προοδεύει με τον ίδιο ρυθμό όπως τώρα στις Ινδίες, σε 40 χρόνια από τώρα διάφοροι ειδικοί προβλέπουν ότι η Ινδία θα γίνει ένα Χριστιανικό έθνος.

Λοιπόν αναρωτιόμαστε τί συνέβη με μας στη Δύση. Αφήσαμε την πρώτη μας αγάπη. Και επειδή αφήσαμε την πρώτη μας αγάπη, και επειδή δεν μετανοήσαμε επειδή αφήσαμε την πρώτη μας αγάπη, ο Χριστός πήρε τη λυχνία από τον τόπο της-από το μέρος μας. Το έκανε σε πολλά μέρη στην Παλαιστίνη, στη Β. Αφρική, το βλέπουμε να γίνεται στην Ευρώπη, στην Αμερική. Τί πρέπει να κάνουμε; Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε την ενοχή μας. Συμφωνώ ότι αυτό που συμβαίνει τώρα έχει ξεκινήσει εδώ και εκατοντάδες χρόνια. Και κατά κάποιον τρόπο δεν είμαστε εμείς υπόλογοι για το τί οι πρόγονοί μας είχαν κάνει. Το πώς άφησαν εκείνοι τη φλόγα του Ευαγγελίου, αλλά έχουμε ευθύνη για το πού εμείς βρισκόμαστε σήμερα.

Να σου κάνω μία ερώτηση;
Καθώς σκέφτεσαι για την εκκλησία σου, καθώς σκέφτεσαι για την εκκλησία του Χριστού στην Ελλάδα, θα έλεγες ότι η εκκλησία χαρακτηρίζεται από δυναμική προσευχή, από δυναμικό κήρυγμα, από δυναμικές μεταστροφές, από δυναμική αγιότητα, από δυναμικές συνάξεις λατρείας, από δυναμική γενναιοδωρία, από δυναμική μαρτυρία από όλους μας, από δυναμική επιρροή της κοινωνίας γύρω μας, από δυναμικούς ηγέτες που αναδεικνύονται και από δυναμική εναντίωση και πόλεμο;
Ξέρω ότι έχετε προβλήματα και μάχη εδώ. Αλλά η αλήθεια είναι -ας το ομολογήσουμε-, ότι η εκκλησία δεν χαρακτηρίζεται από αυτά τα στοιχεία τα οποία είναι τα στοιχεία της αναζωπύρωσης.
Και η εκκλησία μου στη χώρα μου.
Το οποίο σημαίνει ότι εγώ φταίω, ότι οι άνθρωποι στην εκκλησία μου φταίνε, ότι εμείς φταίμε.
Τί λοιπόν πρέπει να κάνουμε;
Πρέπει να γίνουμε σαν τον Πέτρο και τον Ιωάννη, ήταν πληρωμένοι-γεμάτοι με τον Ιησού, είδαν τα θαυμάσια έργα του Χριστού, άκουσαν το δυναμικό κήρυγμα του Ιησού, είδαν το Πνεύμα το Άγιο να έρχεται πάνω τους με δύναμη, είδαν τρεις χιλιάδες να σώζονται την ημέρα της Πεντηκοστής, και άλλους δύο χιλιάδες μετά που κήρυξε ο Πέτρος για δεύτερη φορά. Κι έτσι όταν το μεγάλο συνέδριο τους λέει μην κηρύττετε, δεν θέλουμε να μιλάτε άλλο γι’ αυτόν τον Ιησού, και στην ουσία τους έλεγαν: Τρελαθήκατε; Περιμένετε -λένε οι απόστολοι- εμείς να πάψουμε να μιλάμε για τον Χριστό; Είναι αδύνατο. Είμαστε τόσο γεμάτοι απ’ αυτόν, μας έσωσε απ’ την οργή, ο Κύριος Ιησούς πέθανε για μας και ο Πατέρας δέχθηκε αυτή την πληρωμή ανασταίνοντάς τον απ’ τους νεκρούς κι ο Χριστός έχει κάθε εξουσία πάνω μας, κι ο Χριστός έδωσε σε μας αυτή την εξουσία. Δεν μπορούμε να πάψουμε να μιλάμε γι’ αυτόν. Είμαστε πλημμυρισμένοι με τη Χάρη του, με τη Δόξα του και τη Δύναμή του. Εσείς λοιπόν μπορείτε να συζητάτε τα πολιτικάντικα όλη μέρα, και δεν μας νοιάζει τί θέλετε και τί λέτε, εμείς πρέπει να κηρύξουμε τον Ιησού. Και αυτό δεν αφορά μόνο τον ποιμένα, ή κάποιους ιεραποστόλους, ή αυτούς που είναι φοιτητές στο Βιβλικό σχολείο ή τους πρεσβυτέρους και τους διακόνους, αυτούς που διδάσκουν το Κυριακό σχολείο: αφορά τον καθένα μας.

Πώς φτάνουμε εκεί;
Πρέπει να πληρωθούμε, να γεμίσουμε ξανά από το Άγιο Πνεύμα. Και πώς αυτό θα συμβεί; Χρησιμοποιώ αυτή την αναλογία: Οι καρδιές μας οι οποίες εν Χριστώ έχουν ανακαινισθεί, είναι νέες καρδιές πνευματικές, αλλά η αμαρτία ακόμα “ενοικεί” μέσα μας, κατοικεί μέσα μας. Και ο Παύλος λέει: Αυτό που δεν θέλω να κάνω, να που το κάνω. Και συνειδητοποιώ ότι όταν κάνω αυτό που δεν θέλω να κάνω, δεν είμαι εγώ που το διαπράττω αλλά η αμαρτία που κατοικεί μέσα μου, και ξέρω πως είστε σαν εμένα. Έρχεστε και λατρεύετε το Θεό και νοιώθετε κοντά στον Θεό, ή έχετε την προσωπική σας ώρα ή σε οικογένεια-ώρα με το Θεό. Και νοιώθετε κοντά στο Θεό ή βρίσκεστε σε μια βιβλική μελέτη, σε μια μικρή ομάδα μέσα στην εβδομάδα και εκεί ξανά νοιώθετε κοντά στο Θεό. Αλλά μετά βγαίνουμε έξω από την πόρτα και κάτι συμβαίνει. Ίσως καθυστερείς στη δουλειά σου λόγω της κίνησης, ίσως θυμάσαι όλα τα οικονομικά προβλήματα τα οποία είναι πάνω σου ή ίσως μάλωσες με την γυναίκα σου, με τον άντρα σου. Πολλά πράγματα μπορούν να συμβούν και όλα αυτά μας τραβούν μακριά από το Χριστό. Βλέπετε οι καρδιές θέλουν να αγαπήσουν το Χριστό, αλλά η αμαρτία που κατοικεί μέσα μας θέλει να μας τραβήξει μακριά από τον Ιησού. Πρέπει λοιπόν να είμαστε γεμάτοι με το Πνεύμα το Άγιο κάθε στιγμή. Αλλά οι καρδιές μας που αγαπούν το Χριστό είναι σαν ένας κουβάς, που τον βάζουμε μέσα στο πηγάδι με το νερό. Αλλά, έλα που αυτός ο κουβάς έχει τρύπες, έτσι λοιπόν καθώς λατρεύουμε το Θεό είναι σα να ρίχνουμε τον κουβά μέσα στο πηγάδι και αισθανόμαστε μέσα στο νερό κοντά στο Θεό, αλλά καθώς σηκώνουμε τον κουβά έξω από το νερό, απ’ τις τρύπες όλο το νερό φεύγει και ξανά νοιώθουμε κενοί, νοιώθουμε ξηρασία μέσα μας. Τί να κάνουμε;

Θέλω να σκεφτείτε ένα όμορφο ποτάμι, και υπάρχει ένα λιβάδι γεμάτο με λουλούδια το οποίο φθάνει μέχρι την όχθη του ποταμού, και το ποτάμι έχει δύο ειδών υγρά μέσα, το ένα υγρό είναι το αίμα του Χριστού που χύθηκε στο Γολγοθά, το άλλο είναι το νερό του Αγίου Πνεύματος το οποίο δίνεται. Θυμάστε ότι στον Ιωάννη στο κεφάλαιο 7, λέει ο Χριστός ότι “Αν κάποιος διψά ας έρχεται σε μένα και ας πίνει, και από μέσα του θα εκχυθούν πηγές ζωντανού νερού, ύδατα ζωντανά”. Έτσι λοιπόν φανταστείτε το ποτάμι γεμάτο με το αίμα του Χριστού, και το νερό του Πνεύματος, είναι εκεί που πρέπει να είμαστε όλη την ώρα, όχι όμως την ώρα της λατρείας μόνο, αλλά μέσα στην οικογένεια μας, στη δουλειά μας, στην κοινωνία έξω. Πάντοτε πρέπει ο κουβάς να είναι βυθισμένος μέσα σ’ εκείνο το ποτάμι. Αλλά τον φέρνουμε πάνω, φεύγουμε απ’ το ποτάμι, και πηγαίνουμε πάνω στο λιβάδι, στο λόφο, και απομονωνόμαστε όλο και περισσότερο απ’ το ποτάμι, και σιγά-σιγά όπως είπαμε όλο το νερό, το αίμα -έτσι φανταστείτε- πέφτει κάτω και μετά κάνει κάτι θαυμαστό ο Θεός για μας. Μας θυμίζει την κατάστασή μας. Και πώς μας θυμίζει την κατάστασή μας; Μέσα απ’ το νόμο του Θεού, το Λόγο του Θεού: Δεν θα έχεις άλλους θεούς, θα αγαπήσεις το Θεό σου με όλη την καρδιά σου και τη δύναμή σου, θα αγαπήσεις τον πλησίον σου ως σεαυτόν. Καθώς διαβάζεις τη Βίβλο ή καθώς ο Θεός φέρνει μπροστά σου μια περικοπή, σου δείχνει την αμαρτία, την κατάστασή σου. Είναι σαν ένα μελίσσι -φανταστείτε- ο Λόγος του Θεού. Θυμηθείτε ότι στην Α’ Κορινθίους 15 μιλάει για το κεντρί του νόμου. Και αυτό είναι μια χάρη που μας κάνει ο νόμος, μας κεντρίζει, μας τσιμπάει ο νόμος, μας κεντρίζει τη συνείδηση. Σου δείχνει ότι η καρδιά σου δεν είναι εντάξει, ότι οι αξίες σου δεν είναι σωστές, ότι ο τρόπος σκέψης σου δεν είναι σωστός, ότι οι πράξεις σου δεν είναι καλές, και αυτό πονά. Και θέλεις να λυτρωθείς από τις μέλισσες αυτές των εντολών που σε κεντρίζουν. Τί πρέπει να κάνεις; Δε θα κάθεσαι εκεί να αφήνεις τις μέλισσες να σε τσιμπούν, πονάει αυτό. Τί θα έκανες; Θα τρέξεις ξανά πίσω στο ποτάμι, θα τρέξεις σε εκείνο εκεί το λιβάδι που λέγαμε. Να το ποτάμι μπροστά, και τρέχεις όσο πιο γρήγορα γίνεται. Οι μέλισσες σε ακολουθούνε, και σε τσιμπούν με το κεντρί τους και πονάει. Έτσι λοιπόν βουτάς ξανά μέσα στο ποτάμι και μπαίνεις μέσα. Μέσα λοιπόν στο ποτάμι, το αίμα του Χριστού, το νερό του Αγίου Πνεύματος και είσαι καθαρός. Έχεις ξανά δυναμωθεί, είσαι γεμάτος με το Χριστό. Πώς το κάνεις αυτό; Μέρα με τη μέρα, στιγμή με τη στιγμή, στέκεσαι κοντά στον Κύριο. Ο Παύλος λέει ότι δεχθήκατε το Χριστό δια της Πίστεως αλλά τώρα πρέπει να περιπατήσετε δια της Πίστεως.

Ένα τελευταίο παράδειγμα και αυτό είναι νομίζω ένα καλό παράδειγμα για να καταλάβουμε τί εννοούμε: Είμαι ποιμένας μιας εκκλησίας αλλά για τρεισήμισι χρόνια γυρνούσα στις Ηνωμένες Πολιτείες και σε άλλα μέρη του κόσμου κηρύττοντας. Και υπήρχαν φορές που έλειπα τέσσερις με πέντε εβδομάδες συνεχόμενες απ’ το σπίτι. Και τα παιδιά μου τότε ήταν δώδεκα, δέκα και έξι χρονών. Και για όλο αυτό το διάστημα η γυναίκα μου ήταν μόνη της χωρίς τη βοήθειά μου με τα παιδιά. Και δεν είχαμε και αρκετά χρήματα διαθέσιμα για να ζήσουμε. Ήταν μια δύσκολη περίοδος. Και όχι μόνο αυτό αλλά το γεγονός ότι της γυναίκας μου της άρεσε να είναι η σύζυγος ενός ποιμένα, και δεν είχε αυτή τη διακονία πια. Και υπήρχαν περίοδοι μεγάλης απογοήτευσης στην καρδιά της και πολύ συχνά εκείνες τις ώρες της απελπισίας, όταν ένοιωθε ότι ο Θεός ήταν πολύ μακριά απ’ αυτήν, θα πήγαινε μέσα στο υπνοδωμάτιο, μέσα στην ντουλάπα, σε ένα μέρος όπου τα παιδιά δεν την ενοχλούσαν και θα γονάτιζε με το πρόσωπο μπροστά στον Κύριο και θα έκραζε: Ιησού βοήθησέ με, Κύριε Ιησού βοήθησέ με.

Αυτό είναι για το οποίο μιλούμε, πρέπει να νοιώσουμε απόλυτα αδύναμοι, σε απόγνωση. Δεν υπάρχει αγιότητα δεδομένη μέσα μας, χρειαζόμαστε την αγιότητα του Χριστού στη ζωή μας. Στιγμή με στιγμή χρειαζόμαστε το γέμισμα, την πλήρωση του Αγίου Πνεύματος. Πώς συμβαίνει αυτό; Πώς λοιπόν κρατάμε τον κουβά μέσα στο ποτάμι; Συνεχίζεις και κράζεις στον Κύριο: Κύριε Ιησού σε έχω ανάγκη, Κύριε Ιησού βοήθησέ με., Κύριε Ιησού βοήθησέ με. Και Αυτός υπόσχεται ότι θα το κάνει, υπόσχεται ότι θα σου δώσει το Πνεύμα του, υπόσχεται ότι θα σου δώσει την πληρότητα του Χριστού, να σου δώσει την αγιότητά του. Όταν έχεις λοιπόν μία εκκλησία γεμάτη από ανθρώπους που ζουν κατ’ αυτόν τον τρόπο τότε θα έχεις δυναμική προσευχή, θα έχεις δυναμικό κήρυγμα, θα έχεις δυναμικές μεταστροφές, θα έχεις δυναμικές συνάξεις λατρείας, θα έχεις δυναμική αγιότητα, θα έχεις δυναμική γενναιοδωρία, θα έχεις δυναμικές μάχες, και θα έχεις δυναμική επιρροή στον κόσμο, και θα έχεις δυναμικούς ηγέτες.

Και ο πόθος μου ο ειλικρινής είναι για την εκκλησία σας και για την εκκλησία μου, να έχουμε αυτή την έκχυση του Αγίου Πνεύματος. Δε θα ‘τανε θαυμάσιο αν υπήρχε ένα τέτοιο κίνημα του Θεού ώστε και η εκκλησία να είναι κατάμεστη; να έχει πολλαπλές λατρείες; άνθρωποι να θέλουν ν’ ακούσουν το ευαγγέλιο; να έχεις λατρεία στις οχτώ η ώρα το πρωί; στις εννιά; στις δέκα; στις έντεκα; επειδή δεν χωρούν οι άνθρωποι; Πιστεύεις ότι ο Θεός μπορεί να το κάνει αυτό; Εγώ το πιστεύω. Και ο λόγος που δεν το βλέπουμε είναι επειδή εμείς δεν είμαστε πιστοί. Είθε να πληρωθούμε, να γεμίσουμε με τον Ιησού Χριστού, όπως ο Ιωάννης και ο Πέτρος, τόσο γεμάτοι με το Χριστό, -ο κουβάς κάτω από το νερό όλη την ώρα-, ώστε να μην μπορούμε να πάψουμε να μιλούμε γι’ αυτό που είδαμε και ακούσαμε.

Αμήν. Ο Κύριος να σας ευλογεί.