Η σχολή της υπακοής 33. Ξεκίνα αμέσως να ενεργείς με υπακοή

Όποιες κι αν είναι οι περιστάσεις σου, είναι προνόμιό σου να έ­χεις ψυχές στον περίγυρό σου, οι οποίες μπορούν να κερ­δι­θούν για τον Θεό. Παντού στο περιβάλλον σου υπάρχουν α­μέ­τρη­τες ευκαιρίες για χριστιανική βοήθεια, περιμένοντας εσένα. 

Θε­ώ­ρησε τον εαυτό σου λυτρωμένο του Χριστού για την υ­πη­ρε­σία Εκείνου. Έλαβες το Άγιο Πνεύμα και ταυτόχρονα το φρό­νη­μα το οποίο ήταν στον Ίδιο. Αποδέξου – ταπεινός αλλά θαρ­ρα­λέ­ος – την κλήση να κερδίζεις ψυχές για τον Θεό. θυμίσου πάντοτε να μην θεωρείς το έργο δικό σου ή της εκκλησίας, αλλά του Κυ­ρί­ου. Εκτέλεσέ το συνειδητά για τον Κύριο ως δούλος, ο οποίος λα­βαίνει διαταγές και τις εκτελεί απλά. Τότε το έργο σου δεν θα ε­μπο­δίσει την κοινωνία σου με τον Χριστό – όπως αυτό συχνά συμ­βαίνει – αλλά θα σε συνδέσει ακλόνητα μ’ Εκείνον, με τη δύ­να­μη και αναγνώρισή Του.

Συμβαίνει εύκολα ν’ αποτραβηχτούμε τόσο πολύ από τα αν­θρώ­πινα ενδιαφέροντα της εργασίας μας, ώστε χάνουμε από το ο­πτι­κό πεδίο μας τον πνευματικό χαρακτήρα και την υπερ­φυ­σι­κή δύναμη, η οποία απαιτείται – η άμεση δράση του Θεού μέσα μας και μέσω ημών – όλα όσα μας γεμίζουν με αληθινή ουράνια χα­ρά και ελπίδα. Κράτα τα μάτια σου στραμμένα στο Διδάσκαλο. Πριν ο Κύριος να υποδείξει στους μαθητές το μεγάλο αγρό του κό­σμου, τράβηξε τα βλέμματά τους πρώτα πάνω Του: «Εδόθη εις εμέ πάσα εξουσία εν ουρανώ και επί γης» (Ματθ. 28:18). 

Η πί­στη και το πρόσωπο του Χριστού στη δόξα μάς παροτρύνουν να εκζητάμε τη θεία εξουσία Του και ταυτόχρονα να την ε­ξα­σφα­λί­ζουμε. Υπάκουσε, όχι σε μια διαταγή, αλλά στο ζωντανό, πα­ντο­δύναμο Κύριο της δόξας. Η πίστη σ’ Αυτόν θα σου δώσει ου­ρά­νια δύναμη. Αυτά τα λόγια προηγήθηκαν της αποστολής, ύ­στε­ρα ακολούθησαν τα εξής: «Ιδού, εγώ είμαι μεθ’ υμών πάσας τας ημέρας» (Ματθ. 28:20). Δεν χρειαζόμαστε μόνο τον Χριστό στο θρόνο – μια ένδοξη εικόνα – αλλά επίσης τον Χριστό μαζί μας εδώ κάτω, με την διαρκή παρουσία Του, ενεργώντας υπέρ και δι’ ημών. Η εξουσία του Χριστού στον ουρανό, η παρουσία του Χριστού στη γη είναι οι δυο πυλώνες της επαγγελίας, οι ο­ποί­οι στηρίζουν τη θύρα, της οποίας διέρχεται η εκκλησία για να υ­περνικήσει τον κόσμο. Ας ακολουθεί καθένας μας τον Αρχηγό μας, να λαβαίνουμε απ’ Αυτόν τις αποστολές για το μερίδιο μας στο έργο και να μην ταραχθούμε ποτέ στην υπακοή μας α­πέ­να­ντι σ’ Εκείνον, ο Οποίος παραδόθηκε για μας, για να ζούμε α­πο­κλει­στικά για το θέλημα και το έργο Του.

Μια τέτοια αρχή θα είναι περίοδος δοκιμασίας, η οποία μας ε­τοι­μάζει να διακρίνουμε την καθοδήγησή Του και να την α­κο­λου­θού­με. Εάν μας εγγίσει η πρόσκλησή Του για τα ε­κα­τομ­μύ­ρι­α θνη­τών ειδωλολατρών και ονομαζόμενων «χριστιανών», θα εί­μα­στε πρόθυμοι να προχωρήσουμε. Εάν το θέλημά Του δεν ε­πι­τρέ­ψει να εξέλθουμε, τότε η αφοσίωσή μας στην πατρίδα μας θα εί­ναι ομοίως ολοκληρωτική και δυναμική σαν να είχαμε εξέλθει. Εί­τε στην πατρίδα είτε στην ξενιτιά – μόνο όταν είναι γεμάτες οι θέ­σεις των υπάκουων, των σκλάβων της υαπκοής, της υπακοής μέ­χρι θα­νάτου, τότε θα εκπληρωθεί ο πόθος της καρδιάς του Χρι­στού και η θαυμαστή του σκέψη – το Ευαγγέλιο για κάθε πλά­σμα.

A. Murray

Μετ.: Ιωνάς Ζάϊντελ για τα Xristianikanea.gr