Η σχολή της υπακοής 30. (Η υπακοή ως προς την τελευταία αποστολή )

«Υπάγετε εις όλον τον κόσμον και κηρύξατε το ευαγγέλιον εις ό­λην την κτίσιν» Μαρκ. 16:15.

«Καθώς εμέ απέστειλας εις τον κόσμον, και εγώ απέστειλα αυ­τούς εις τον κόσμον» Ιωαν. 17:18.

«Καθώς με απέστειλεν ο Πατήρ, και εγώ πέμπω εσάς» Ιωαν. 20:21.

«Θέλετε λάβει δύναμιν, όταν επέλθη το Άγιον Πνεύμα εφ’ υ­μάς, και θέλετε είσθαι εις εμέ μάρτυρες … έως εσχάτου της γης» Πραξ. 1:8.

Ο Χριστός δεν εξηγεί και ερμηνεύει πρώτα, ούτε ρωτάει και πα­ρακαλεί: απλώς παραγγέλλει. Διαπαιδαγώγησε τους μαθητές Του να υπακούν. Με την αγάπη Του τους κατέστησε α­φο­σι­ω­μέ­νους. Αυτή η αγάπη μπορεί να υπακούσει. Έδωσε σ’ αυτούς το Πνεύ­μα της ανάστασης. Μπορεί να υπολογίζει σ’ αυτούς. Μπο­ρεί να τολμήσει να τους πει: «Υπάγετε εις όλον τον κόσμον». Πα­λαιότερα κατά την επίγεια ζωή Του εξέφρασαν ε­πα­νει­λημ­μέ­νως τις αμφιβολίες τους σχετικά με το αν θα μπορούσαν να ε­κτε­λέ­σουν τις εντολές Του. Εδώ όμως τα θεία λόγια Του τόσο ή­ρε­μα και απλά όσο τα εκφράζει Εκείνος. Δεν αναχώρησε για τον ου­ρανό, πριν να πάνε στο ορισμένο σημείο, για να περιμένουν ε­κεί τον εξοπλισμό με ουράνια δύναμη του Κυρίου τους στον ου­ρα­νό για το ένδοξο έργο Του. Αποδέχθηκαν την αποστολή και την μετέδωσαν σ’ εκείνους, οι οποίοι μέσω αυτών πίστεψαν στο ό­νο­μά Του. Μέσα λοιπόν σε μια γεννιά κήρυξαν απλοί άν­θρω­ποι, των οποίων ούτε τα ονόματα γνωρίζουμε, το Ευαγγέλιο στην Αντιόχεια και τη Ρώμη καθώς σε άλλα μέρη. Η αποστολή με­τα­δόθηκε σε καρδιά και ζωή προορισμένη για όλους τους και­ρούς και για κάθε μαθητή.

Η αποστολή ισχύει και για μας, ισχύει για τον καθένα μας. Δεν υπάρχει κάποια προνομιούχα ομάδα μέσα στην εκκλησία του Κυρίου, στην οποία ανήκει με αποκλειστικότητα αυτή η τιμή, ού­τε υπάρχει κάποια ομάδα δούλων, η οποία έχει την α­πο­κλει­στι­κή ευθύνη να μεταφέρει το Ευαγγέλιο σε ολόκληρη τη κτίση. Η ζωή, την οποία μεταδίδει ο Χριστός, είναι η δική Του ζωή. Το Πνεύ­μα το οποίο την χορηγεί, είναι το δικό Του Πνεύμα. Το φρό­νη­μα με το οποίο ενεργεί είναι η δική Του αγάπη, η οποία αυ­το­θυ­σι­ά­ζεται. Είναι στοιχείο της φύσης της σωτηρίας Του, ότι κάθε μέ­λος του Σώματός Του με πλήρη και υγιή σύνδεση μαζί Του νι­ώ­θει παροτρυμένη να μεταδώσει όσα έλαβε. Αυτή η αποστολή δεν είναι κάποια τυχαία οδηγία, η οποία προέρχεται απ’ έξω. Α­πλώς είναι η αποκάλυψη – προς σώφρονη και οικειοθελή α­πο­δο­χή – της θαυμαστής αλήθειας, ότι είμαστε Σώμα Του, ότι παίρ­νου­με τη θέση Του στη γη και ότι το θέλημα και η αγάπη Του τώ­ρα προωθούν μέσω ημών το έργο το οποίο Εκείνος ξε­κί­νη­σε, ώστε εμείς τώρα να ζούμε στη θέση Του, για να επιδιώκουμε την τιμή και τη δόξα του Πατρός, ενεργώντας γι’ Αυτόν σ’ έναν χα­μένο κόσμο και οδηγώντας ανθρώπους προς Αυτόν.

Πόσο θλιβερά απέτυχε η Εκκλησία, όντας ανυπάκουη σ’ αυ­τό το διάταγμα! 
Πόσοι χριστιανοί ποτέ δεν ήξεραν, ότι υπάρχει μια τέ­τοια αποστολή! 
Πόσοι ακούν σχετικά μ’ αυτήν, δεν προ­τί­θε­νται ό­μως να υπακούσουν. 
Πόσοι επίσης ζητούν να υ­πα­κού­σουν με τρό­πο και μέτρο, όπως το θεωρούν εκείνοι κατάλληλο και σκό­πι­μο. 
Μάθαμε τί είναι υπακοή. 
Ομολογήσαμε, ότι θέ­λου­με να πα­ρα­δο­θούμε σε ειλικρινή υπακοή. 
Σίγουρα θέλουμε να προ­σέξουμε με χαρά όλα όσα μπορούν να μας βοηθήσουν να κα­τανοήσουμε και να εκτελέσουμε αυτή την τελευταία και μεγάλη α­ποστολή του Κυ­ρίου μας: να φέρουμε το Ευαγγέλιο σε ο­λό­κλη­ρη την κτίση.

Επέτρεψέ μου να σου αναφέρω, τί έχω να πω για τις τρεις πα­ρακάτω επικεφαλίδες:

Αποδέξου την απστολή Του

Δώσε τον εαυτό σου στη διάθεσή Του

Ξεκίνα αμέσως να ενεργείς με υπακοή.
Συνεχίζεται…
A. Murray Μετ.: Ιωνάς Ζάϊντελ