Η σχολή της υπακοής 23

Σχετικά με την εκμάθηση της υπακοής

«Συνάξατε τα περισσεύσαντα κλάσματα, δια να μη χαθή τί­πο­τε» (Ιωαν. 6:12).

Σ’ αυτό το κεφάλαιο κατακλείδα θέλω ν’ αναφερθώ σε με­ρι­κά σημεία, τα οποία δεν θίχτηκαν ακόμη ή δεν αναδείχθηκαν με αρ­κε­τή σαφήνεια, ελπίζοντας πως θα βοηθήσουν πραγματικά εγ­γεγραμμένους μαθητές στη σχολή της υπακοής του Χριστού.

Α. Σχετικά με την εκμάθηση της υπακοής

Αφήστε με πρώτα να προειδοποιήσω από την παρεξήγηση της έννοιας «εκμάθηση της υπακοής».

Βρισκόμαστε σε πειρασμό να σκεφτόμαστε, ότι απόλυτη υ­πα­κο­ή ως θεμελιώδης αρχή – υπακοή μέχρι θανάτου – είναι κά­τι, το οποίο μαθεύεται ανοδικά ή σταδιακά στη σχολή του Χρι­στού. Αυτή είναι μια μεγάλη και εξαιρετικά επιζήμια πλάνη. Πρέ­πει να μάθουμε μεν βήμα προς βήμα την εξάκηση της υπακοής σε νέες και δυσκολότερες εντολές. Γενικά όμως ο Χριστός θέλει να υπάρχει πλήρης υπακοή στις καρδιές μας κατά την είσοδό μας στη σχολή Του.

Ένα παιδί πέντε ετών μπορεί να υπακούσει χωρίς όρους όπως μπορεί ένας ηλικιωμένος ογδόντα ετών. Η διαφορά μεταξύ των δυο δεν υφίσταται στη θεμελιώδη αρχή, αλλά στη φύση του ζη­τού­με­νου έργου. Μολονότι εξωτερικά η υπακοή του Χριστού μέχρι θα­νά­του ήρθε στο τέλος της ζωής Του, η ουσία της υπακοής Του ή­ταν η ίδια από την αρχή. Ειλικρινής υπακοή δεν είναι το τέλος, αλ­λά η αρχή της ζωής μας στη σχολή Του. 
Το τέλος ή ο στόχος εί­ναι η καταλληλότητα για τη διακονία Του, όταν η υπακοή μας έ­θε­σε εντελώς στη διάθεση του Θεού. 
Μια καρδιά παραδομένη σε ανεπιφύλακτη υπακοή είναι η προϋπόθεση για την πρόοδο στη σχολή του Χριστού και για την αύξηση στην πνευματική ε­πί­γνω­ση του θελήματος του Θεού.

Χριστιανέ, αποφάσισε αμέσως! 
Δώσε τα πάντα στον Θεό, κι Ε­κεί­νος θα σου δώσει τα πάντα. 
 Η προθυμία για πλήρη υπακοή είναι βασικά η τιμή ει­σό­δου για όποιον θέλει να γίνει δεκτός στη σχολή της υπακοής – δε­κτός όχι από βοηθό, αλλά από τον Ίδιο το Χριστό.
Συνεχίζεται… 
A. Murray Μετ.: Ιωνάς Ζάϊντελ για τα Xristianikanea.gr