Σαμψών – μια ζωή αντιφάσεων

 
Η ιστορία του τελευταίου κριτή στο βιβλίο των Κριτών είναι μια τραγική προσωπικότητα. 

Χωρίς αμφιβολία ήταν ήρωας πίστεως – το φανερώνει η επιστολή προς Εβραίους, η οποία τον παραθέτει μαζί με τους άλλους ήρωες πίστεως  Εβρ. 11:32. Από την άλλη πλευρά παρατηρούμε κατά την ανάγνωση των κεφαλαίων 13 έως 16 των Κριτών, ότι έχασε όλη τη δύναμή του, γιατί μπλέχτηκε με γυναίκες Φιλισταίων.

Γνωρίζουμε μήπως κι εμείς τέτοιες αντιφάσεις στη ζωή μας; 
Ίσως όχι σε τέτοια ακραία μορφή – αλλά κι εμείς δεν επιθυμούμε συχνά με χαρά και ευχαρίστηση να ευαρεστούμε τον Θεό και να ζούμε τη σχέση πίστεως προς Αυτόν; 
Ότι διαβάζουμε ευχαρίστως την Αγία Γραφή, φροντίζοντας μια υγιή ζωή προσευχής και νικώντας στην πράξη την αμαρτία; Έρχονται όμως και εποχές, στις οποίες αυτό δεν συμβαίνει απόλυτα. Διαβάζουμε σπάνια την Αγία Γραφή, οι προσευχές μας είναι μόνο τυπικές ή εκλείπουν εντελώς, και στην πράξη η συμπεριφορά μας δεν φανερώνει πλέον πολύ τη χριστιανοσύνη μας.

Από τη μια πλευρά στην άλλη

Ολοφάνερη ήταν αυτή η αντίφαση στη ζωή του Σαμψών. Ο Θεός κατέγραψε αυτή την ιστορία, για να μάθουμε για τη δική μας ζωή. Πώς είχαν λοιπόν τα πράγματα στη ζωή του Σαμψών;

·         Τον καθοδηγούσε το Άγιο Πνεύμα, συχνά όμως περνούσε από δικές του επιθυμίες.

·         Αγαπούσε τον Θεό και το λαό Του, αγαπούσε όμως και τις γυναίκες των Φιλισταίων.

·         Είχε μεγάλη σωματική δύναμη, στην αγκαλιά των γυναικών όμως έχανε τη δύναμη.

·         Γνώριζε το μυστικό μιας ζωής με δύναμη προς δόξαν Θεού, πρόδωσε όμως αυτό το μυστικό στους εχθρούς του λαού του Θεού.

·         Νίκησε του Φιλισταίους, τελικά όμως ηττήθηκε απ’ αυτούς.

·         Άρχισε τη ζωή του στον τόπο, όπου μπορούσε να τον κατευθύνει το Πνεύμα του Κυρίου. Εκεί και ενταφιάστηκε. Αλλά στο ενδιάμεσο βρισκόταν η καθοδική πορεία προς ξένες γυναίκες.

Η αιτία των σφαλμάτων

Εμείς επίσης μπορούμε να μετακινηθούμε από τη μια πλευρά στην άλλη. Ως αναγεννημένοι χριστιανοί ζώντας με ευθύνη εδώ στη γη έχουμε τη νέα ζωή, η οποία μπορεί και επιθυμεί να ευαρεστεί μόνο τον Θεό. Έχουμε επίσης το Άγιο Πνεύμα. Έχουμε όμως και τη σάρκα μέσα μας (η παλαιά μας φύση), η οποία δεν μπορεί ούτε θέλει να ευαρεστεί τον Θεό.

Εάν επιτρέψουμε στο Άγιο Πνεύμα να ενεργήσει μέσα μας, τότε θα ενεργήσει η νέα ζωή και θα υπάρχουμε προς δόξα και χαρά του Θεού. Εάν όμως επιτρέψουμε στη σάρκα να ενεργήσει, τότε δεν μπορούμε να ευαρεστήσουμε τον Θεό.

Γνωρίζουμε αυτές τις αντίθετες μεταξύ τους πηγές μέσα μας. Πώς όμως αφήνουμε ελευθερία δράσης άλλοτε στην καλή πηγή και άλλοτε στην κακή;

Βρίσκουμε στη ζωή του Σαμψών μια απάντηση. Το Πνεύμα του Κυρίου τον ώθησε, όμως αντί ν’ αφήσει το Πνεύμα του Θεού να τον καθοδηγήσει, κατέβηκε ο Σαμψών στη Θαμνάθ και άφησε ελεύθερα τα μάτια του να περιηγηθούν στις θυγατέρες των Φιλισταίων. Αυτό ήταν το ξεκίνημα των σφαλμάτων του. Από αυτή τη στιγμή και πέρα έχασε τον έλεγχο πολλών πραγμάτων ως συνέπεια του πρώτου σφάλματος. Είδε – και ήθελε ν’ αποκτήσει. Παράκουσε την συμβουλή των γονέων του και δεν ζήτησε το θέλημα του Θεού. Η γυναίκα την οποία είδε ήταν καλή στα μάτια του, και ήθελε οπωσδήποτε να την έχει δική του.

Μάθημα για μας 

Εμείς θα τύχουμε σε παρόμοιες περιπτώσεις με τον Σαμψών. Όσο θρέφουμε τη νέα ζωή με την ανάγνωση της Αγίας Γραφής, όσο περιπατούμε εν Πνεύματι (συγκρ. Γαλ. 5:16), όλα θα πάνε καλά. Μόλις όμως «κατεβούμε» και βρεθούμε συνειδητά σε κίνδυνο και λανθασμένες τοποθεσίες, χάνουμε τον έλεγχο (Παρ. 6:27-28). Θ’ ανοίξουμε τα μάτια, και θ’ αφυπνίζεται η επιθυμία. Μετά τα πράγματα παίρνουν το δρόμο τους. Δεν ζητάμε πλέον το θέλημα του Θεού και στο τέλος λαβαίνουμε ό,τι θέλουμε. Πέφτουμε σε αμαρτία. Χάνουμε τη δύναμη. Η ζωή μας γίνεται σύνθετη και αξιολύπητη.

Σημασία έχει η αρχή

Ας προσέξουμε την αρχή. Άπαξ και αφυπνίστηκε η επιθυμία, δεν μπορούμε πια εύκολα ν’ αντισταθούμε. Ας παραμένουμε με απόφαση καρδιάς στον Κύριο και ας μην ανοίγουμε την καρδιά μας σε άλλα πράγματα! Εάν συμπαθούμε και ενδιαφερόμαστε για πράγματα πονηρά, τότε στη ζωή μας θα επέλθει αμαρτία.

Υπάρχει όμως πάντοτε ένας δρόμος επιστροφής. Η ιστορία του Σαμψών το φανερώνει. Εάν ομολογούμε τις αμαρτίες μας, τότε ο Θεός είναι πιστός και δίκαιος να μας συγχωρήσει τις αμαρτίες (Α΄ Ιωαν. 1:9). Χωρίς ειλικρινή παραδοχή και ομολογία της αμαρτίας δεν θα υπάρξει νέα αρχή. Εάν όμως ομολογούμε την αμαρτία, ο Θεός συγχωρεί και μας καθαρίζει από κάθε αδικία. Τότε μπορούμε να κάνουμε νέα αρχή με τον Θεό.

Ας προσέχουμε λοιπόν να περιπατούμε πράγματι εν Πνεύματι. Αυτό εννοεί να ζούμε πραγματικά σε κοινωνία με τον Κύριο και υπό την καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος. Περιπατούμε εν Πνεύματι, εάν διαβάζουμε την Αγία Γραφή τακτικά ως τροφή για τη νέα ζωή, αναζητώντας εκεί το θέλημα του Θεού για την πορεία μας. Περιπατούμε εν Πνεύματι, εάν υποτάσσουμε τη δική μας θέληση στο θέλημα του Θεού. Ζούμε εν Πνεύματι, εάν συζητάμε με τον Θεό στην προσευχή όσα συμβαίνουν στη ζωή μας, παρακαλώντας Τον να μας καθοδηγεί. Ζούμε επίσης εν Πνεύματι, εάν ασχολούμαστε με τον Κύριο Ιησού. Τότε έχουμε δύναμη να θεωρούμε τη σάρκα και τις επιθυμίες της με την οπτική του Θεού: στο θάνατο. Τότε έχουμε δύναμη να δείχνουμε τον καρπό του Πνεύματος στην καθημερινή μας ζωή – αγάπη, χαρά, ειρήνη και άλλα χαρακτηριστικά αυτού του καρπού. Θα ζούμε για τη δόξα του Θεού και οι ίδιοι θα έχουμε ευτυχία.

Μια τέτοια ζωή απαιτεί αποφασιστικότητα και δύναμη. Απαιτεί συνειδητή στροφή προς τον Θεό και ταυτόχρονα συνειδητή αποστροφή από το κακό. Αξίζει να επενδύσουμε αυτή τη δύναμη. Ο Θεός έδωσε όλα τα αναγκαία βοηθήματα. Μαζί με την ευθύνη μάς έδωσε και θέληση. 
Εμείς πρέπει ν’ αποφασίσουμε – για μια ζωή με ή χωρίς την καθοδήγηση του Θεού. 
Ας πάρουμε τη σωστή απόφαση! Ο Θεός ευχαρίστως θα δώσει την ευλογία και δύναμή Του, για να εφαρμώσουμε στην πράξη αυτή την απόφαση.

Christian Rosenthal

Μετ.: Ιωνάς Ζάϊντελ για τα Xristianikanea.gr