«Βρήκε ένα Μαργαριτάρι Μεγάλης Αξίας»

(Ματθ. 11:12 ) Από τις μέρες που παρουσιάστηκε ο Ιωάννης ως τώρα, η βασιλεία του Θεού προκαλεί εντονότατο ενδιαφέρον κι εκείνοι που εκδηλώνουν ένα τέτοιο ενδιαφέρον την αρπάζουν.
ΥΠΑΡΧΕΙ κάτι που θεωρείτε τόσο πολύτιμο ώστε θα δίνατε τα πάντα ή θα θυσιάζατε όλα όσα έχετε για να το αποκτήσετε;
Μολονότι οι άνθρωποι κάνουν λόγο για αφοσίωση στην επιδίωξη ενός στόχου—χρημάτων, φήμης, εξουσίας ή υψηλής θέσης—σπάνια ένας άνθρωπος βρίσκει κάτι τόσο επιθυμητό ώστε να είναι πρόθυμος να θυσιάσει τα πάντα για αυτό.
Ο Ιησούς Χριστός αναφέρθηκε σε αυτή τη σπάνια αλλά αξιοθαύμαστη ιδιότητα σε μια από τις πολλές παραβολές του σχετικά με τη Βασιλεία του Θεού, παραβολές οι οποίες υποκινούν σε σκέψεις.
Πρόκειται για μια παραβολή την οποία είπε ο Ιησούς στους μαθητές του κατ’ ιδίαν και αναφέρεται σε ένα μαργαριτάρι μεγάλης αξίας.

Ο Ιησούς είπε: «Η βασιλεία των ουρανών μοιάζει με περιοδεύοντα έμπορο που έψαχνε για καλά μαργαριτάρια. Μόλις βρήκε ένα μαργαριτάρι μεγάλης αξίας, έφυγε και πούλησε αμέσως όλα όσα είχε και το αγόρασε». (Ματθαίος 13:36, 45, 46)
Τι ήθελε ο Ιησούς να μάθουν οι ακροατές του από αυτή την παραβολή; Και πώς μπορούμε εμείς να ωφεληθούμε από τα λόγια του Ιησού;
Η Μεγάλη Αξία των Μαργαριταριών
Από την αρχαιότητα, τα μαργαριτάρια θεωρούνταν πολύτιμα ως διακοσμητικά αντικείμενα. Μια πηγή παρατηρεί ότι σύμφωνα με τον Ρωμαίο λόγιο Πλίνιο τον Πρεσβύτερο, τα μαργαριτάρια κατείχαν την «πρώτη θέση ανάμεσα σε όλα τα τιμαλφή». Ανόμοια με το χρυσάφι, το ασήμι ή πολλά πετράδια, τα μαργαριτάρια παράγονται από ζωντανούς οργανισμούς.
Είναι πασίγνωστο ότι ορισμένα είδη στρειδιών μπορούν να μετατρέψουν αντικείμενα που τους

προξενούν ερεθισμούς—όπως μικροσκοπικά πετραδάκια—σε λαμπερά μαργαριτάρια, περιβάλλοντάς τα με στρώματα μιας έκκρισης που είναι γνωστή ως μάργαρο.
Στους αρχαίους καιρούς, τα καλύτερα μαργαριτάρια συλλέγονταν κυρίως από την Ερυθρά Θάλασσα, τον Περσικό Κόλπο και τον Ινδικό Ωκεανό—μακριά από τη γη του Ισραήλ.
 Αναμφίβολα γι’ αυτόν το λόγο ο Ιησούς αναφέρθηκε σε έναν «περιοδεύοντα έμπορο που έψαχνε για καλά μαργαριτάρια». Απαιτείται πολλή προσπάθεια για να βρεθούν μαργαριτάρια που είναι πράγματι πολύτιμα.
Αν και τα καλά μαργαριτάρια κόστιζαν ανέκαθεν πολύ, το κεντρικό δίδαγμα της παραβολής του Ιησού προφανώς δεν ήταν η χρηματική τους αξία. Σε αυτή την παραβολή, ο Ιησούς δεν παρομοίασε απλώς τη Βασιλεία του Θεού με μαργαριτάρι μεγάλης αξίας. Έστρεψε την προσοχή σε κάποιον «περιοδεύοντα έμπορο που έψαχνε για καλά μαργαριτάρια» και στο τι έκανε αυτός όταν βρήκε ένα τέτοιο μαργαριτάρι. Ανόμοια με κάποιον συνηθισμένο καταστηματάρχη, ένας περιοδεύων έμπορος, ή αλλιώς μεταπωλητής, μαργαριταριών ήταν, όπως θα μπορούσαμε να πούμε, ειδήμων σε αυτό το εμπόριο, άτομο που είχε την απαραίτητη παρατηρητικότητα ή αντίληψη για να διακρίνει τις αισθητικές ιδιότητες και τις μικρές λεπτομέρειες που κάνουν ένα μαργαριτάρι ξεχωριστό. Θα μπορούσε να αναγνωρίσει το γνήσιο κομμάτι όταν το έβλεπε και δεν θα ξεγελιόταν από κατώτερο ή πλαστό εμπόρευμα.
-Υπάρχει και ένα άλλο αξιοσημείωτο στοιχείο όσον αφορά αυτόν το συγκεκριμένο έμπορο.
 Ένας συνηθισμένος έμπορος ίσως υπολόγιζε πρώτα την τρέχουσα αξία του μαργαριταριού στην αγορά ώστε να αποφασίσει πόσα θα ήταν διατεθειμένος να πληρώσει για αυτό προκειμένου να βγάλει κέρδος. Πιθανόν να τον απασχολούσε επίσης το αν θα υπήρχαν αγοραστές για ένα τέτοιο μαργαριτάρι ώστε να το πουλήσει γρήγορα. Με άλλα λόγια, εκείνο που θα τον ενδιέφερε θα ήταν να κάνει μια επένδυση με γρήγορη απόδοση, όχι να κρατήσει το μαργαριτάρι. Δεν συνέβη αυτό, όμως, με τον έμπορο στην παραβολή του Ιησού. Το ενδιαφέρον του δεν ήταν χρηματικό ή υλικό. Μάλιστα, ήταν πρόθυμος να θυσιάσει «όλα όσα είχε»—ίσως όλα τα προσωπικά του αποκτήματα και περιουσιακά στοιχεία—για να αποκτήσει αυτό που αναζητούσε.
-Στα μάτια των περισσότερων εμπόρων, αυτό που έκανε εκείνος ο άνθρωπος στην παραβολή του Ιησού ήταν πιθανότατα άσοφο.
 Ένας οξυδερκής επιχειρηματίας δεν θα σκεφτόταν να κάνει μια τόσο ριψοκίνδυνη κίνηση.
Αλλά ο έμπορος στην παραβολή του Ιησού είχε διαφορετική αντίληψη περί αξιών.
Η ανταμοιβή του ήταν, όχι κάποιο οικονομικό όφελος, αλλά η χαρά και η ικανοποίηση που του έφερε η κατοχή ενός αντικειμένου υπερέχουσας αξίας.
Το σημείο αυτό διευκρινίζεται σε μια παράλληλη παραβολή που είπε ο Ιησούς: «Η βασιλεία των ουρανών μοιάζει με θησαυρό κρυμμένο στον αγρό, τον οποίο βρήκε κάποιος άνθρωπος και έκρυψε· και από τη χαρά που έχει, πηγαίνει και πουλάει όσα έχει και αγοράζει εκείνον τον αγρό». (Ματθαίος 13:44)
Ναι, η χαρά που φέρνει η ανακάλυψη και η κατοχή του θησαυρού ήταν αρκετή για να υποκινήσει εκείνον τον άνθρωπο να θυσιάσει όλα όσα είχε.
Υπάρχουν τέτοια άτομα σήμερα; Υπάρχει κάποιος θησαυρός που να αξίζει μια τέτοια θυσία;
Εκείνοι που Εκτίμησαν τη Μεγάλη Αξία
 Όταν είπε την παραβολή του, ο Ιησούς μιλούσε σχετικά με τη «βασιλεία των ουρανών». Ο ίδιος αναμφίβολα εκτιμούσε τη μεγάλη αξία της Βασιλείας. Οι αφηγήσεις των Ευαγγελίων δίνουν ισχυρή μαρτυρία προς τούτο. Μετά το βάφτισμα του, ο Ιησούς «άρχισε να κηρύττει και να λέει: “Μετανοείτε, γιατί η βασιλεία των ουρανών έχει πλησιάσει”». Επί τριάμισι χρόνια, δίδασκε τα πλήθη για τη Βασιλεία. Διέσχισε τη χώρα από άκρη σε άκρη και “ταξίδευε από πόλη σε πόλη και από χωριό σε χωριό, κηρύττοντας και αναγγέλλοντας τα καλά νέα της βασιλείας του Θεού”.—Ματθαίος 4:17· Λουκάς 8:1.

- Κάνοντας πολυάριθμα θαύματα σε όλη τη χώρα—όπως το να θεραπεύει αρρώστους, να τρέφει πεινασμένους, να τιθασεύει τα στοιχεία της φύσης, ακόμα και να ανασταίνει νεκρούς—ο Ιησούς έδειξε επίσης τι θα επιτελέσει η Βασιλεία του Θεού. (Ματθαίος 14:14‐21· Μάρκος 4:37‐39· Λουκάς 7:11‐17) Τελικά, απέδειξε την οσιότητά του στον Θεό και στη Βασιλεία δίνοντας τη ζωή του, υφιστάμενος μαρτυρικό θάνατο σε ξύλο βασανισμού. Όπως ακριβώς εκείνος ο περιοδεύων έμπορος έδωσε πρόθυμα όλα όσα είχε για το «μαργαριτάρι μεγάλης αξίας», έτσι και ο Ιησούς έζησε και πέθανε για τη Βασιλεία.—Ιωάννης 18:37.

- Ο Ιησούς δεν εστίασε μόνο τη δική του ζωή στη Βασιλεία αλλά συγκέντρωσε και μια μικρή ομάδα ακολούθων. Ήταν και εκείνοι άτομα που εκτιμούσαν πολύ τη μεγάλη αξία της Βασιλείας. Σε αυτούς συγκαταλεγόταν ο Ανδρέας, ο οποίος αρχικά ήταν μαθητής του Ιωάννη του Βαφτιστή. Μόλις άκουσαν τη μαρτυρία του Ιωάννη ότι ο Ιησούς ήταν «το Αρνί του Θεού», ο Ανδρέας και κάποιος άλλος μαθητής του Ιωάννη, πιθανότατα ένας από τους γιους του Ζεβεδαίου που λεγόταν και αυτός Ιωάννης, ελκύστηκαν αμέσως στον Ιησού και έγιναν πιστοί. Αλλά το πράγμα δεν σταμάτησε εκεί. Αμέσως, ο Ανδρέας πήγε στον αδελφό του τον Σίμωνα και του είπε: «Βρήκαμε τον Μεσσία». Σύντομα έπειτα από αυτό, ο Σίμων (που έγινε γνωστός ως Κηφάς ή Πέτρος) καθώς και ο Φίλιππος και ο φίλος του ο Ναθαναήλ αναγνώρισαν επίσης τον Ιησού ως τον Μεσσία. Μάλιστα, ο Ναθαναήλ υποκινήθηκε να πει στον Ιησού: «Εσύ είσαι ο Γιος του Θεού, εσύ είσαι Βασιλιάς του Ισραήλ».—Ιωάννης 1:35‐49.
Υποκινήθηκαν σε Δράση

- Ο ενθουσιασμός που ένιωσαν ο Ανδρέας, ο Πέτρος, ο Ιωάννης και οι άλλοι όταν ανακάλυψαν τον Μεσσία μπορεί να συγκριθεί με τον ενθουσιασμό του περιοδεύοντα εμπόρου όταν βρήκε το μαργαριτάρι μεγάλης αξίας. Τι θα έκαναν τώρα; Τα Ευαγγέλια δεν μας λένε πολλά πράγματα σχετικά με το τι έκαναν αμέσως μετά την πρώτη συνάντηση με τον Ιησού. Προφανώς, οι περισσότεροι επέστρεψαν στο συνηθισμένο τους τρόπο ζωής. Ωστόσο, περίπου έξι μήνες με έναν χρόνο αργότερα, ο Ιησούς συνάντησε ξανά τον Ανδρέα, τον Πέτρο, τον Ιωάννη και τον αδελφό του Ιωάννη, τον Ιάκωβο, στην αλιευτική τους επιχείρηση στη Θάλασσα της Γαλιλαίας.* Μόλις τους είδε, ο Ιησούς είπε: «Ελάτε πίσω μου, και θα σας κάνω ψαράδες ανθρώπων». Πώς ανταποκρίθηκαν εκείνοι; Αναφορικά με τον Πέτρο και τον Ανδρέα, η αφήγηση του Ματθαίου λέει: «Εγκαταλείποντας αμέσως τα δίχτυα, τον ακολούθησαν». Σχετικά δε με τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη, διαβάζουμε: «Αφήνοντας αμέσως το πλοιάριο και τον πατέρα τους, τον ακολούθησαν». Η αφήγηση του Λουκά προσθέτει ότι «εγκατέλειψαν τα πάντα και τον ακολούθησαν».—Ματθαίος 4:18‐22· Λουκάς 5:1‐11.
- Μήπως η άμεση ανταπόκριση των μαθητών ήταν μια απόφαση της στιγμής; Κάθε άλλο!
Μολονότι επέστρεψαν στην οικογενειακή τους αλιευτική επιχείρηση μετά την πρώτη τους επαφή με τον Ιησού, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτά που είχαν δει και ακούσει σε εκείνη την περίπτωση χαράχτηκαν βαθιά στην καρδιά και στη διάνοιά τους. Εφόσον είχε περάσει σχεδόν ένας χρόνος από τότε, τους είχε δοθεί η ευκαιρία να κάνουν στοχασμούς γύρω από αυτά τα ζητήματα. Τώρα είχε έρθει η στιγμή να πάρουν μια απόφαση. Θα έμοιαζαν άραγε με τον περιοδεύοντα έμπορο του οποίου η καρδιά υποκινήθηκε τόσο πολύ από την ανακάλυψη του ανεκτίμητου μαργαριταριού ώστε, σύμφωνα με την περιγραφή του Ιησού, «έφυγε» και έκανε «αμέσως» ό,τι έπρεπε για να αγοράσει εκείνο το μαργαριτάρι; Ναι. Αυτά που είχαν δει και ακούσει υποκίνησαν την καρδιά τους. Κατάλαβαν ότι είχε έρθει ο καιρός να δράσουν. Γι’ αυτό, όπως μας λένε οι αφηγήσεις, εγκατέλειψαν χωρίς δισταγμό τα πάντα και έγιναν ακόλουθοι του Ιησού.
-Πόσο διέφεραν αυτοί οι πιστοί από κάποιους άλλους που αναφέρονται παρακάτω στις αφηγήσεις των Ευαγγελίων! Πολλοί ήταν εκείνοι τους οποίους θεράπευσε ή έθρεψε ο Ιησούς αλλά απλώς συνέχισαν να ασχολούνται με τις δικές τους υποθέσεις. (Λουκάς 17:17, 18· Ιωάννης 6:26) Ορισμένοι μάλιστα, όταν ο Ιησούς τούς κάλεσε να γίνουν ακόλουθοί του, κατέφυγαν σε δικαιολογίες προκειμένου να το αποφύγουν αυτό. (Λουκάς 9:59‐62) Σε διαμετρική αντίθεση, αναφορικά με τους πιστούς, ο Ιησούς είπε αργότερα: «Από τις ημέρες . . . του Ιωάννη του Βαφτιστή μέχρι τώρα η βασιλεία των ουρανών είναι ο στόχος προς τον οποίο άνθρωποι προχωρούν επίμονα, και εκείνοι που προχωρούν επίμονα την αρπάζουν».—Ματθαίος 11:12.
- «Προχωρούν επίμονα»—τι σημαίνει αυτή η φράση; Αναφορικά με το ρήμα του πρωτότυπου ελληνικού κειμένου το οποίο αποδίδεται με τη συγκεκριμένη έκφραση, Το Ερμηνευτικό Λεξικό των Λέξεων της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης, του Βάιν (Vine’s Expository Dictionary of Old and New Testament Words) λέει: «Το ρήμα υποδηλώνει σθεναρή προσπάθεια». Και όσον αφορά αυτό το εδάφιο, ο Χάινριχ Μάγιερ, λόγιος της Αγίας Γραφής, δηλώνει: «Έτσι περιγράφεται αυτός ο έντονος, ανυποχώρητος αγώνας και ο μόχθος για την απόκτηση της επικείμενης Μεσσιανικής βασιλείας . . . Τόσο έντονο και ενεργό (όχι πια παθητικό και καρτερικό) είναι το ενδιαφέρον για τη βασιλεία». Σαν τον περιοδεύοντα έμπορο, εκείνα τα λίγα άτομα αναγνώρισαν γρήγορα τι ήταν πραγματικά πολύτιμο και θυσίασαν πρόθυμα όλα όσα είχαν για χάρη της Βασιλείας.—Ματθαίος 19:27, 28· Φιλιππησίους 3:8.
Άρχισαν να Συμμετέχουν και Άλλοι στην Αναζήτηση
-Καθώς ο Ιησούς συνέχιζε τη διακονία του, εκπαίδευε και βοηθούσε και άλλους να επιζητούν τη Βασιλεία. Επέλεξε πρώτα 12 από τους μαθητές του και τους όρισε ως αποστόλους, δηλαδή απεσταλμένους του. Σε εκείνους, ο Ιησούς έδωσε λεπτομερείς οδηγίες για την επιτέλεση της διακονίας τους καθώς και προειδοποιήσεις για τις δυσκολίες και τις κακουχίες που επρόκειτο να αντιμετωπίσουν. (Ματθαίος 10:1‐42· Λουκάς 6:12‐16)
Τα επόμενα δύο περίπου χρόνια, αυτοί συνόδευαν τον Ιησού στις περιοδείες κηρύγματος που έκανε σε όλη τη χώρα, απολαμβάνοντας στενή σχέση μαζί του. Άκουγαν τα λόγια του, γίνονταν μάρτυρες των δυναμικών του έργων και έβλεπαν το προσωπικό του παράδειγμα. (Ματθαίος 13:16, 17) Όλα αυτά αναμφίβολα τους συγκίνησαν βαθιά, σε τέτοιον βαθμό ώστε, σαν τον περιοδεύοντα έμπορο, επιζητούσαν τη Βασιλεία με ζήλο και με όλη τους την καρδιά.
Εκτός από τους 12 αποστόλους, ο Ιησούς «όρισε εβδομήντα άλλους και τους απέστειλε δύο δύο πριν από αυτόν σε κάθε πόλη και τόπο όπου επρόκειτο να πάει ο ίδιος». Επίσης, τους μίλησε για τις δοκιμασίες και τις κακουχίες που επρόκειτο να αντιμετωπίσουν και τους παρήγγειλε να λένε στους ανθρώπους: «Η βασιλεία του Θεού έχει πλησιάσει σε εσάς». (Λουκάς 10:1‐12) Όταν οι 70 επέστρεψαν, ήταν γεμάτοι χαρά και ανέφεραν στον Ιησού: «Κύριε, ακόμη και οι δαίμονες υποτάσσονται σε εμάς μέσω της χρήσης του ονόματός σου». Εντούτοις, ίσως προς έκπληξή τους, ο Ιησούς αποκάλυψε ότι τους περίμενε μια ακόμη μεγαλύτερη χαρά λόγω του ζήλου τους για τη Βασιλεία, λέγοντας: «Μη χαίρεστε για αυτό, ότι τα πνεύματα υποτάσσονται σε εσάς, αλλά να χαίρεστε επειδή τα ονόματά σας έχουν χαραχτεί στους ουρανούς».—Λουκάς 10:17, 20.

Τελικά, την τελευταία νύχτα που ο Ιησούς ήταν μαζί με τους αποστόλους,  θέσπισε αυτό που έγινε γνωστό ως το Δείπνο του Κυρίου και τους έδωσε την εντολή να τηρούν αυτόν τον. Καθώς προχωρούσε η βραδιά, ο Ιησούς είπε στους 11 που απέμειναν: «Εσείς είστε που έχετε παραμείνει προσκολλημένοι σε εμένα κατά τις δοκιμασίες μου· και εγώ κάνω διαθήκη με εσάς, όπως ο Πατέρας μου έχει κάνει διαθήκη με εμένα, για μια βασιλεία, για να τρώτε και να πίνετε στο τραπέζι μου στη βασιλεία μου και να καθήσετε σε θρόνους για να κρίνετε τις δώδεκα φυλές του Ισραήλ».—Λουκάς 22:19, 20, 28‐30.
Με πόση χαρά και ικανοποίηση θα πρέπει να γέμισαν οι καρδιές των αποστόλων όταν άκουσαν αυτά τα λόγια του Ιησού! Τους προσφερόταν η ύψιστη τιμή και το μεγαλύτερο προνόμιο που θα μπορούσε να έχει οποιοσδήποτε άνθρωπος. (Ματθαίος 7:13, 14· 1 Πέτρου 2:9) Σαν εκείνον τον περιοδεύοντα έμπορο, είχαν θυσιάσει πολλά για να ακολουθήσουν τον Ιησού επιζητώντας τη Βασιλεία. Τώρα τους δινόταν η διαβεβαίωση ότι οι θυσίες που είχαν κάνει μέχρι τότε δεν ήταν μάταιες.

Λίγο πριν αναληφθεί ο Ιησούς στον ουρανό, έδωσε στους πιστούς του ακολούθους την εντολή: «Πηγαίνετε, λοιπόν, και κάντε μαθητές από όλα τα έθνη, βαφτίζοντάς τους στο όνομα του Πατέρα του Γιου και του αγίου πνεύματος, διδάσκοντάς τους να τηρούν όλα όσα σας έχω παραγγείλει. Και εγώ είμαι μαζί σας (Ματθαίος 28:19, 20) Άρα λοιπόν, άνθρωποι από όλα τα έθνη επρόκειτο να γίνουν μαθητές του Ιησού Χριστού. Και αυτοί επίσης θα επιζητούσαν ολόκαρδα τη Βασιλεία πως έκανε ο περιοδεύων έμπορος για το καλό μαργαριτάρι.
Τα λόγια του Ιησού υποδήλωναν ότι το έργο της μαθήτευσης θα συνεχιζόταν  ακόμα στις ημέρες μας, σε  άτομα σαν τον περιοδεύοντα έμπορο, που είναι πρόθυμα να δώσουν τα πάντα καθώς επιζητούν τη Βασιλεία του Θεού.
`Αγνωστη πηγή.