Ο ψαλμός κόπα (И΄), αποτελεί τον αρχαιότερο ψαλμό του ψαλτηρίου.
Αποδίδεται στο Μωυσή και απηχούνται εδώ, ίσως, οι τελευταίοι λόγοι αυτού, λίγο πριν φύγει για τον αιώνιο προορισμό του, χωρίς να έχει μπορέσει να εισέλθει στη γη Χαναάν.
Όμως, σ’ αυτή την ανθρώπινη αδυναμία, αστάθεια, προσωρινότητα -καθώς αναλογίζεται το παρελθόν- διακρίνει μιαν άλλη ποιότητα ζωής, εκείνη του Άγιου Θεού, που συγκλονίζει τη ψυχή του, που τον κινεί σε προσευχή για μια ειλικρινή μετάνοια του Λαού, και κατά συνέπεια σε μια ανακαινιστική διαδικασία, σε αναγέννηση, στη χαρά και στην ομορφιά του Κυρίου.
Μέσα απ’ αυτόν τον έξοχο ψαλμό, ο Μωυσής εκφράζει την ανθρώπινη αδυναμία, την προσωρινή ζωή αυτού, την κατάρα μέσα σ’ αυτόν τον βίο για τον άνθρωπο, αλλά επίσης τη δύναμη της μετάνοιας ενώπιον του ζωντανού Θεού καθώς και το αποτέλεσμα αυτής.
(Ο άνθρωπος φεύγει, ο Θεός μένει)
Ψαλμοί И΄:1
Κύριε, συ έγεινες εις ημάς καταφυγή εις γενεάν και γενεάν.
Τόσο για τους περιπλανώμενους στην έρημο Ισραηλίτες, όσο και για μας, ο Κύριος είναι το ασφαλές καταφύγιό μας.
Ο Κύριος είναι πέτρα μου και φρούριόν μου και ελευθερωτής μου· Θεός μου, βράχος μου· επ' αυτόν θέλω ελπίζει· η ασπίς μου και το κέρας της σωτηρίας μου· υψηλός πύργος μου.
Ο Κύριος είναι τα πάντα μέσα στη ζωή μας. Είναι η πέτρα που συντρίβει τους εχθρούς μας (διάβολο και δαίμονες). Φρούριο φύλαξης, μας ελευθερώνει από τα δεσμά της αμαρτίας, και στον βράχο αυτόν οικοδομούμε τη ζωή μας και τον πνευματικό μας οίκο.
Στον Κύριο ελπίζουμε, γιατί ως ασπίδα μας προστατεύει από τα βέλη του εχθρού και με τη δύναμή του ενεργεί, σώζει, ευλογεί.
Είναι πύργος υψηλός και καθώς ανεβαίνουμε ψηλά σ’ Αυτόν, φεύγουμε από τα επίγεια, βλέποντας τα ουράνια.
Ψαλμοί И΄:2
Πριν γεννηθώσι τα όρη, και πλάσης την γην και την οικουμένην, και από του αιώνος έως του αιώνος, συ είσαι ο Θεός.
Ο Κύριος έπλασε τα πάντα προς δόξαν Αυτού. Ας αποδώσουμε στον άναρχο, αιώνιο, αυθύπαρκτο Θεό, όλη τη δόξα. Ας αινήσουμε το μεγαλείο Του, το έξοχο της φύσης Του. Ας ταπεινωθούμε έμπροσθέν Του.
Επαναφέρεις τον άνθρωπον εις τον χούν· και λέγεις, Επιστρέψατε, υιοί των ανθρώπων.
Ο τελικός προορισμός του ανθρώπου είναι το χώμα. Εκεί είναι η κατάληξη της ανθρώπινης ζωής. Το τέλος αυτού του μάταιου κόσμου, ως προς τον άνθρωπο.
Αλλά το κλειδί σ’ αυτό το εδάφιο είναι το Επιστρέψατε, υιοί των ανθρώπων.
Το χώμα δεν είναι το τέλος του πνεύματος του ανθρώπου.
και επιστρέψη το χώμα εις την γην, καθώς ήτο, και το πνεύμα επιστρέψη εις τον Θεόν, όστις έδωκεν αυτό.
Κατά την Παλαιά Διαθήκη, και τα καλά πνεύματα, αλλά και τα κακά, βρίσκονταν στη φυλακή του Άδη ή Σιώλ. Οι μεν δίκαιοι αναπαύονταν στον κόλπο του Αβραάμ, οι δε αμετανόητοι αμαρτωλοί πήγαιναν στον τόπο της βασάνου, οι οποίοι και θα παραμείνουν εκεί μέχρι την κρίση του Λευκού Θρόνου, στο τέλος των πάντων.
Ο τελικός τόπος για τα πνεύματα της αδικίας θα είναι ή λίμνη του πυρός.
Η λίμνη του πυρός δεν έχει να κάνει με την ύλη, αλλά με μια πνευματική κατάσταση, στην οποία η ψυχή βασανίζεται μακριά από το Θεό.
Κατεβαίνοντας ο Κύριος στον Άδη, κήρυξε στις ψυχές των δικαίων και τους μετέφερε στον ουρανό, στην παρουσία του Θεού, όπου πλέον αναπαύονται και αυτοί, αλλά και όσοι, κατά την Καινή
Ψαλμοί ργ΄:13-18
13. Καθώς σπλαγχνίζεται ο πατήρ τα τέκνα, ούτως ο Κύριος σπλαγχνίζεται τους φοβουμένους αυτόν.
14. Διότι αυτός γνωρίζει την πλάσιν ημών, ενθυμείται ότι είμεθα χώμα.
15. Του ανθρώπου αι ημέραι είναι ως χόρτος· ως το άνθος του αγρού, ούτως ανθεί.
16. Διότι διέρχεται ο άνεμος επ' αυτού, και δεν υπάρχει πλέον· και ο τόπος αυτού δεν γνωρίζει αυτό πλέον.
17. Το δε έλεος του Κυρίου είναι από του αιώνος και έως του αιώνος επί τους φοβουμένους αυτόν· και η δικαιοσύνη αυτού επί τους υιούς των υιών·
18. επί τους φυλάττοντας την διαθήκην αυτού και ενθυμουμένους τας εντολάς αυτού διά να εκπληρώσιν αυτάς.
Ο Κύριος, μας ζητά να επιστρέψουμε κοντά του, να μας περιθάλψει, ώστε το τέλος αυτής της ζωής να είναι η αρχή της νέας κοντά Του, δίπλα Του, μέσα στην αιωνιότητα της χαράς και της ειρήνης.
Ψαλμοί И΄:4
Διότι χίλια έτη ενώπιόν σου είναι ως ημέρα η χθές, ήτις παρήλθε, και ως φυλακή νυκτός.
Ο Μωυσής εδώ, εξυμνεί το μεγαλείο του Θεού, το άπειρο Του και το θαυμάσιο της θεότητάς Του, όπου χρόνος δεν υφίσταται για το πνεύμα του Κυρίου.
Ας κατανοήσουμε κι εμείς τα ίδια, ώστε να εννοήσουμε τη δύναμη Αυτού και τη δική μας αδυναμία, το έξοχο της φύσης Του και την πεσμένη δική μας φύση.
(Κοιτάμε το Θεό, όταν δεν κοιτάμε τον εαυτό μας)
Ψαλμοί И΄:5-6
5. Κατακλύζεις αυτούς· είναι ως όνειρον της αυγής, ως χόρτος όστις παρέρχεται·
6. το πρωΐ ανθεί και παρακμάζει· το εσπέρας κόπτεται και ξηραίνεται.
Εδάφια γεμάτα αλήθεια και νόημα. Όλα σβήνουν, τελειώνουν, φεύγουν, δεν υπάρχουν πλέον.
Όπως μια ξαφνική καταιγίδα, τόσο συνηθισμένη στις ξηρές και άνυδρες περιοχές της Μέσης Ανατολής, μια εμπειρία ίσως του Μωυσή στις άγονες περιοχές του όρους Σινά και της ερήμου, όπου για σαράντα χρόνια ο λαός Ισραήλ περιπλανιόταν. Πρόκειται για εκείνες τις αιφνίδιες μπόρες που, για ένα πολύ σύντομο διάστημα, ξεσπούν. Σύννεφα μαύρα, αστραπές, κεραυνοί κι ένας σύντομος καταιγισμός, που σε λίγα λεπτά συνήθως, έχει περάσει. Αυτή είναι μια ζωηρή, πράγματι συγκλονιστική εικόνα της προσωρινότητας των ανθρώπινων πραγμάτων.
Ένα όνειρο κάποιο πρωινό.
Υπήρχε από την αρχαιότητα η κατανόηση ότι τα όνειρα της αυγής ήταν ιδιαίτερα περιορισμένης διάρκειας. Η σύγχρονη επιστημονική έρευνα της ψυχιατρικής, έχει περιορίσει την εκτίμηση για τη διάρκεια των ονείρων -μέσα στο τελευταίο στάδιο των κύκλων του νυκτερινού ύπνου- σε 5 έως 10 λεπτά!
Ένα λουλούδι που ανθεί και την ίδια μέρα δεν υπάρχει πια. Η ανθρώπινη ζωή είναι σαν το χορτάρι: παρακμάζει όχι το απόγευμα, αλλά αυτό το ίδιο το πρωί, απλώς το εσπέρας κόπτεται και ξηραίνεται. Ένας παλαιός σχολιαστής (James Comper Gray), έγραφε: «Στην Ανατολή, μια βραδινή βροχή, εργάζεται μια μεταβολή ‘ως εκ θαύματος’: το προηγούμενο απόγευμα, ο αγρός ήταν κατάξερος, καψαλισμένος, σαν μια έρημος. Το πρωί, μετά τη βροχή, είναι καταπράσινος, για πολύ λίγο όμως. Ο καυτερός νότιος άνεμος, σε ελάχιστο χρόνο, τον έχει και πάλι κατακάψει…». Δεν είναι, πράγματι, έτσι η ανθρώπινη ζωή; Πόσο διαρκεί η ικμάδα της φυσικής ωραιοτητας
Ιωάννου Α΄β:15-17
15. Μη αγαπάτε τον κόσμον μηδέ τα εν τω κόσμω. Εάν τις αγαπά τον κόσμον, η αγάπη του Πατρός δεν είναι εν αυτώ·
16. διότι παν το εν τω κόσμω, η επιθυμία της σαρκός και η επιθυμία των οφθαλμών και η αλαζονεία του βίου δεν είναι εκ του Πατρός, αλλ' είναι εκ του κόσμου.
17. Και ο κόσμος παρέρχεται και η επιθυμία αυτού· όστις όμως πράττει το θέλημα του Θεού μένει εις τον αιώνα.
Ας αφήσουμε τα μάταια , την αμαρτία, τα του κόσμου τούτου, που κάποια στιγμή θα παρέλθουν, και ας πράξουμε το θέλημα του Κυρίου, για να μείνουμε εις τον αιώνα. Τίποτα δεν μένει. Το μόνο που μένει εις τον αιώνα, είναι ο Κύριος Ιησούς Χριστός.
Ψαλμοί И΄:7
Διότι εκλείπομεν εν τη οργή σου και εν τω θυμώ σου ταραττόμεθα.
Εδώ βλέπουμε το εξής: ενώ στο εδάφιο 1, ο Κύριος ήταν καταφύγιο, σ’ αυτό το εδάφιο τώρα, ο Κύριος έχει οργή και θυμό. Γιατί; Αυτό εξαρτάται από τη δική μας συμπεριφορά. Η υπακοή μας, φέρνει τις ευλογίες του Θεού. Ενώ η παρακοή μας, το θυμό και την οργή Του. Ας διαλέξουμε τι θέλουμε κι ας πράξουμε αναλόγως.
Ψαλμοί И΄:8
Έθεσας τας ανομίας ημών ενώπιόν σου, τα κρύφια ημών εις το φως του προσώπου σου.
Ας μη νομίζει κανείς ότι μπορεί να κρυφτεί από τον Κύριο. Κάθε τι που σκέφτεσαι, λες, επιθυμείς ενεργείς, ο Κύριος το γνωρίζει και αποδίδει.
Εκκλησιαστής ια΄:9-10
9. Ευφραίνου, νεανίσκε, εν τη νεότητί σου· και η καρδία σου ας σε χαροποιή εν ταις ημέραις της νεότητός σου· και περιπάτει κατά τας επιθυμίας της καρδίας σου και κατά την όρασιν των οφθαλμών σου· πλην έξευρε, ότι διά πάντα ταύτα ο Θεός θέλει σε φέρει εις κρίσιν.
10. Και αφαίρεσον τον θυμόν από της καρδίας σου, και απομάκρυνον την πονηρίαν από της σαρκός σου· διότι η νεότης και η παιδική ηλικία είναι ματαιότης.
Εκκλησιαστής ιβ΄:13-14
13. Ας ακούσωμεν το τέλος της όλης υποθέσεως· φοβού τον Θεόν και φύλαττε τας εντολάς αυτού, επειδή τούτο είναι το παν του ανθρώπου.
14. Διότι ο Θεός θέλει φέρει εις κρίσιν παν έργον και παν κρυπτόν, είτε αγαθόν είτε πονηρόν.
Εβραίους δ΄:13
και δεν είναι ουδέν κτίσμα αφανές ενώπιον αυτού, αλλά πάντα είναι γυμνά και τετραχηλισμένα εις τους οφθαλμούς αυτού, προς ον έχομεν να δώσωμεν λόγον.
Κάθε φορά που ενεργούμε είτε εντός μας, είτε εκτός μας πράγματα, να ξέρουμε ότι υπάρχει κάποιος, ο οποίος βλέπει ελέγχει, μετρά και αποδίδει εις έκαστον, σύμφωνα με τα έργα αυτού.
(Μυστικά πάθη, σκέψεις/ μετανόησε, επέστρεψε!)
Ψαλμοί И΄:9
Επειδή πάσαι αι ημέραι ημών παρέρχονται εν τη οργή σου· διατρέχομεν τα έτη ημών ως διανόημα.
Όλες οι ημέρες του ανθρώπου είναι μέσα στην αμαρτία. Ακόμα και η πιο όμορφη και ευτυχισμένη, έχει το κρυφό, πικρό δάκρυ της, κάποιος κίνδυνος, κάποια αδιόρατη, φευγαλέα ίσως, απειλή καραδοκεί. Μια κατάρα επικρέμεται. Γι’ αυτό πρέπει καθημερινά να καλυπτόμαστε με το αίμα και τη δικαιοσύνη του Κυρίου. Ώστε να μην εξαλειφθούμε εν τη οργή του Θεού, κατά τη δίκαιη Αυτού κρίση, την ώρα που θα τον συναντήσουμε για να του αποδώσουμε λόγο για κάθε έργο μας. Πρέπει να είμαστε καλυμμένοι σ’ αυτόν εδώ το βίο, που κυλάει τόσο γρήγορα, ως ένα διανόημα, για να σταθούμε άξιοι της ουράνιας προσκλήσεώς μας. Γιατί, οι μέρες, οι μήνες, τα χρόνια περνούν με τόση ταχύτητα. Και καθώς διαδέχονται το ένα το άλλο, τόσο συχνά διερωτάται ο άνθρωπος: είναι δυνατόν τόσο γρήγορα να πέρασαν τα 20, τα 30, τα 50, τα 80 χρόνια;
(Ο Ιάκωβος, αναφέρει στην επιστολή του, ότι άπαντες εις πολλά πτέομεν. Ο Κύριος , όμως, μας καλεί κάτω από τη σκέπη Του, κάτω από τας πτέρυγάς Του, ώστε να ασφαλιστούμε δια του αίματός Του)
Ψαλμοί И΄:10
Αι ημέραι της ζωής ημών είναι καθ' εαυτάς εβδομήκοντα έτη, και εάν εν ευρωστία, ογδοήκοντα έτη· πλην και το καλήτερον μέρος αυτών είναι κόπος και πόνος, διότι ταχέως παρέρχεται και εμείς πετώμεν.
Ο Μωυσής εκφράζει εδώ, ένα καταθλιπτικό και απαισιόδοξο συμπέρασμα για την ανθρώπινη ζωή. Ο καθένας μας ζει εβδομήντα, ογδόντα χρόνια. Κι από αυτά, όχι μόνο το γήρας, αλλά και τα πλέον παραγωγικά μας χρόνια, είναι γεμάτα από πόνο, κόπο και φορτία.
Ας θυμηθούμε τη βρεφική ηλικία (το κλάμα των νηπίων), την παιδική (τις παιδικές ασθένειες), την εφηβική (τα έντονα προβλήματα της εφηβείας), τη νεανική (την αβεβαιότητα της επαγγελματικής και οικογενειακής αποκαταστάσεως), την ώριμη ηλικία (τον συνεχή αγώνα για τη φροντίδα της οικογένειας, και για επαγγελματική εξασφάλιση και επιτυχία) και τέλος, τη γεροντική ηλικία (με την αυξανόμενη επισώρευση προβλημάτων υγείας).
Ματθαίος ια΄:28
Έλθετε προς με, πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι, και εγώ θέλω σας αναπαύσει.
Συχνά βλέπουμε στα πρόσωπα των συνανθρώπων μας, ίσως και στα δικά μας, άγχος, μελαγχολία, κόπωση, απογοήτευση, θλίψη, που συχνά επικαλύπτονται από ένα χαμόγελο, όχι σπάνια προσποιητό , μιας «πολιτιστικής» ευπρέπειας ή ευγένειας… Αποδίδουμε την αρνητική αυτή διάθεση σε ποικίλες καταστάσεις μέσα στη ζωή μας, οικονομικές, οικογενειακές, ηθικές, διαπροσωπικές, χωρίς ποτέ να συνειδητοποιούμε ότι αυτή οφείλεται πρωταρχικά στη δυσαρμονία με το θείο θέλημα, στη διακοπή της σχέσης μας με το Δημιουργό.
Μόνο στον Κύριο Ιησού Χριστό, θα βρούμε παρηγοριά, ειρήνη, ανάπαυση και αιώνια σωτηρία.
Ψαλμοί И΄:11
Τις γνωρίζει την δύναμιν της οργής σου και του θυμού σου αναλόγως του φόβου σου;
Άραγε, πόσοι αισθάνονται την ανάγκη μετανοίας;
Ας μη ζούμε απερίσκεπτα, ας γνωρίσουμε τον Κύριο και ας του αποδώσουμε δόξα, ευχαριστία, υπακοή. Ας στηριχθούμε στις δικές του δυνάμεις κι όχι στις δικές μας, ώστε αντί οργής και κατάρας, να επέλθουν ευλογίες, δωρεές και σωτήριον χρίσμα.
Ψαλμοί И΄:12
Δίδαξον ημάς να μετρώμεν ούτω τας ημέρας ημών, ώστε να προσκολλώμεν τας καρδίας ημών εις την σοφίαν.
Ο Μωυσής δέεται προς τον Θεό, όπως πρέπει όλοι μας να πράττουμε. Ώστε να έλθει ο Κύριος και να μας διδάξει, να μας κάνει να εγκολπωθούμε την ουράνια σοφία, ώστε οι μέρες μας να είναι στο θέλημά Του και στις ευλογίες Του, και όχι στην κατάρα, στον πόνο και στον αιώνιο χαμό των ψυχών μας.
Εδώ βλέπουμε μια αξία! Ο σοφός μετρά τις ημέρες της ζωής του πολύτιμες υπέρ του Θεού, να φανερώνουν τη δόξα Του (όφελος).
Παριμοίαι α΄:7
Αρχή σοφίας φόβος Κυρίου· οι άφρονες καταφρονούσι την σοφίαν και την διδασκαλίαν.
Ας μην είμαστε ανόητοι, αμαθείς και απειθείς ως προς τον Κύριο. Ας μάθουμε να τον φοβόμαστε, με σεβασμό και αγάπη, γιατί αυτό είναι σοφία και δύναμις προς σωτηρία.
Ψαλμοί И΄:13
Επίστρεψον, Κύριε· έως πότε; και γενού ίλεως εις τους δούλους σου.
Ας κράξουμε, ο Κύριος να έλθει, να μας σκεπάσει, να ευλογήσει εμάς. Το κλειδί, όμως, στο να έλθει ο Κύριος, είναι η μετάνοια μέσα στην καρδιά μας.
Ψαλμοί И΄:14
Χόρτασον ημάς του ελέους σου από πρωΐας, και θέλομεν αγάλλεσθαι και ευφραίνεσθαι κατά πάσας τας ημέρας ημών.
Τι λέει εδώ; Χόρτασέ μας με έλεος και θέλουμε αγάλλεσθε και ευφραίνεσθε όλες μας τις μέρες.
Στα εδάφια 9 έως 11, υπήρχε οργή, πόνος και κόπος. Τι άλλαξε και τώρα υπάρχει έλεος, χαρά και ειρήνη;
Μετάνοια, υπακοή, σεβασμός, αγάπη: αυτά είναι τα κλειδιά για ξεκλειδώσουμε τις ευλογίες του Θεού, κλειδώνοντας ταυτόχρονα την κατάρα και τη δυστυχία.
Ψαλμοί И΄:15
Εύφρανον ημάς αντί των ημερών, καθ' ας έθλιψας ημάς, των ετών καθ' α είδομεν κακά.
Η σύγκριση της παλαιάς μας ζωής, που ήταν γεμάτη θλίψη, και της νέας, της εν Χριστώ Ιησού ζωής, που είναι γεμάτη ευλογίες και ουράνια δώρα. Το παρελθόν έχει διαγραφεί, ζούμε το σήμερα κοντά στον Κύριο, προετοιμάζοντας το αύριο, όπου θα είμαστε κοντά Του.
Χρονικών Β΄ ιβ΄:8
αλλ' όμως θέλουσι γείνει δούλοι αυτού, διά να γνωρίσωσι την δουλείαν την εμήν και την δουλείαν των βασιλειών της γης.
Πριν, ήμασταν δούλοι της αμαρτίας, τέκνα οργής, φίλοι του κόσμου και εχθροί με το Θεό. Αλλά τώρα, είμαστε δούλοι του Ιησού Χριστού, μένοντας υπάκουοι προς τον Κύριό μας, κάνοντας απόλυτα το θέλημά Του.
Ψαλμοί И΄:16
Ας γείνη το έργον σου φανερόν εις τους δούλους σου και η δόξα σου εις τους υιούς αυτών·
Ο Μωυσής εδώ, καταλαβαίνει πόσο σημαντικό είναι για κάποιον να γνωρίσει απόλυτα το θείο σχέδιο, και ζητά βοήθεια από το Θεό γι’ αυτό.
Ομοίως κι εμείς, ας ζητήσουμε να αποκτήσουμε τέλεια επίγνωση για το σχέδιο του Θεού. Ας ζητήσουμε θεία φώτιση και βοήθεια. Και, καθώς θα μπορέσουμε να εννοήσουμε τέλεια το έξοχο έργο του Κυρίου μας, θα έρθουν μέσα μας ουράνια κίνητρα κι ελπίδα, αρετές που θα μας βοηθήσουν να σταθούμε όρθιοι έως τέλους,
για να γευτούμε πλέον και εμπειρικά, αυτό που διανοητικά θα έχουμε ήδη κάνει δικό μας.
Παροιμίαι κθ΄:18
Όπου δεν υπάρχει όρασις, ο λαός διαφθείρεται· είναι δε μακάριος ο φυλάττων τον νόμον.
Ας φυλάξουμε τον νόμο του Κυρίου μας, ας πράξουμε το θέλημά Του, ας έχουμε πάντοτε όραση και σκοπό στα πνευματικά, ώστε λήθαργος να μην επέλθει, αλλά αυτά που θέτουμε ως στόχο να τα πραγματοποιούμε.
Ψαλμοί И΄:17
και ας ήναι η λαμπρότης Κυρίου του Θεού ημών εφ' ημάς· και το έργον των χειρών ημών στερέονε εφ' ημάς· ναι, το έργον των χειρών ημών, στερέονε αυτό.
Τι όμορφη και λαμπρή ευλογία: ο Κύριος να είναι μαζί μας, να μας ευλογεί και να στερεώνει τα έργα των χειρών μας.
Πότε θα γίνει αυτό;
Αφού ανοίξουμε την καρδιά μας, προσευχηθούμε και κράξουμε, όπως έκανε ο Μωυσής.
Αφού ζητήσουμε να γίνει το καταφύγιό μας, κατανοώντας το έξοχο της φύσης Του και την πεσμένη δική μας φύση.
Αφού του ζητήσουμε να μας καθαρίσει από κάθε τι άνομο και να έλθει να μας διδάξει σοφία, ώστε να έχουμε όραση, καθώς θα εκτελούμε το άγιο θέλημά Του.
Τότε θα χορτάσουμε και θα ευφρανθούμε. Θα είμαστε αληθινοί δούλοι του Κυρίου, γεμάτοι ευλογίες, χαρά και ειρήνη, με στερεωμένα τα έργα των χειρών μας και ευλογημένα, έως ότου έλθει να μας παραλάβει στην αιώνια παρουσία Του.
Αμήν
Toυ Νικήτα Παρασκευά για τα Xristianikanea.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου