Κριτές 2:6-14, Ματθαίος 19:13-15
Θα ήθελα να μιλήσω εκ μέρους των παιδιών. Των παιδιών στις οικογένειές μας ακόμη και αυτών που δεν έχουν γεννηθεί ακόμη.
Δεν μπορούν τα ίδια να μιλήσουν, ο Θεός, όμως, έχει ήδη μιλήσει για αυτά.
Θέλω λοιπόν, με βάση το Λόγο του Θεού να δούμε τι έχει ήδη πει ο Θεός για τα παιδιά και να τα εφαρμόσουμε στα παιδιά της οικογένειας της δικής μας εκκλησίας.
Καταλαβαίνω, βέβαια, πως κάποιοι δεν έχουν παιδιά, και πως κάποιοι άλλοι έχουν παιδιά που έχουν μεγαλώσει. Πιστεύω όμως, πως όλοι πρέπει να ακούσουμε τι έχει να πει ο Λόγος του Θεού, γιατί ζούμε τις ζωές μας όχι μόνο ατομικά, όχι μόνο με την οικογένειά μας ο καθένας, αλλά ζούμε και σαν κοινότητα. Και πρέπει όλοι να γνωρίζουμε τι έχει πει ο Θεός για τις διάφορες ομάδες ανθρώπων μέσα στην Εκκλησία και στον κόσμο. Οι γονείς πρέπει να ξέρουν τι έχει πει ο Θεός για τα παιδιά, και τα παιδιά να ξέρουν τι έχει πει ο Θεός στους γονείς. Οι άντρες πρέπει να ξέρουν τι ζητάει η Αγία Γραφή από τις συζύγους τους και οι γυναίκες επίσης τι ζητάει από τους άνδρες τους. Οι φτωχοί πρέπει να ξέρουν τι λέει ο Λόγος του Θεού για τους πλούσιους, και οι πλούσιοι για τους φτωχούς.
Αυτά που έχει πει ο Θεός για την κάθε ομάδα, επηρεάζουν την κοινή μας ζωή. Δεν ζούμε απομονωμένοι. Δεν είμαστε σαν τα ψάρια ο καθένας μέσα στη δική του γυάλα, ζούμε «μαζί». Το θέλημα του Θεού για τα παιδιά, λοιπόν, επηρεάζει τη ζωή όλης της κοινότητάς μας. Και κάθε ομάδα πρέπει να βοηθήσει στη μετάδοση του Λόγου του Θεού στην επόμενη γενιά. Παρόλο λοιπόν, που θα μιλήσουμε για τα παιδιά και θα απευθυνθούμε κυρίως στους γονείς και στους μελλοντικούς γονείς, ο Λόγος του Θεού, είναι αναγκαίος σε όλους μας.
Το εδάφιο 10, όμως, γράφει πως μετά τον θάνατο του Ιησού του Ναυή, και των πρεσβύτερων που είχαν ζήσει μαζί του συνέβη το εξής: Και πάσα έτι η γενεά εκείνη προσετέθησαν εις τους πατέρας αυτών· και εσηκώθη άλλη γενεά μετ' αυτούς, ήτις δεν εγνώρισε τον Κύριον ουδέ τα έργα, τα οποία έκαμεν υπέρ του Ισραήλ (Κριτές 2:10). Μια ολόκληρη γενιά ήταν σε άγνοια. Δεν γνώριζε ποιος ήταν ο Θεός και δεν γνώριζε τι είχε κάνει ο Θεός για αυτούς. Τραγικό δεν είναι; Μια γενιά; Μια ολόκληρη γενιά;
Τα αποτελέσματα της άγνοιας τους καταγράφονται στα εδάφια 11, 12 και 13, Και έπραξαν οι υιοί Ισραήλ πονηρά ενώπιον του Κυρίου και ελάτρευσαν τους Βααλείμ· και εγκατέλιπον Κύριον τον Θεόν των πατέρων αυτών, τον εξαγαγόντα αυτούς εκ γης Αιγύπτου, και υπήγον κατόπιν άλλων θεών, εκ των θεών των λαών των πέριξ αυτών, και προσεκύνησαν αυτούς και παρώργισαν τον Κύριον. Και εγκατέλιπον τον Κύριον και ελάτρευσαν τον Βάαλ και τας Ασταρώθ (Κριτές 2:11-13). Η άγνοια τους οδήγησε στην ειδωλολατρεία. Όταν δεν γνωρίζεις το Θεό και το τι έχει κάνει για σένα, δεν έχεις λόγο να Τον τιμάς, ή να Τον αγαπάς, ή να Τον πιστεύεις, έτσι δεν είναι;
Αμέσως μετά στο εδάφιο 14, διαβάζουμε για την αντίδραση του Θεού στην ειδωλολατρεία: Και εξήφθη ο θυμός του Κυρίου κατά του Ισραήλ, και παρέδωκεν αυτούς εις την χείρα των λεηλατιστών, και ελεηλάτησαν αυτούς· και επώλησεν αυτούς εις την χείρα των εχθρών αυτών κύκλω, ώστε δεν ηδυνήθησαν πλέον να σταθώσι κατά πρόσωπον των εχθρών αυτών (Κριτές 2:14).
Περιληπτικά μιλώντας, η σειρά ήταν η εξής. Στην αρχή οι άνθρωποι σέβονταν και υπηρετούσαν το Θεό επειδή ο Ιησούς του Ναυή και η δική του γενιά, κράτησαν ζωντανή τη μνήμη των όσων έκανε ο Θεός ανάμεσα στους ανθρώπους. Μετά ήρθε στο προκήνιο μια γενιά που για κάποιο λόγο δεν γνωρίζε το Θεό, ούτε τι είχε κάνει ο Θεός για τον Ισραήλ. Τέλος, αυτή η νέα γενιά εγκατέλειψε το Θεό και λάτρευσε τα είδωλα. Το αποτέλεσαμ ήταν η κρίση του Θεού να έρθει επάνω τους.
Υπάρχουν τρία μαθήματα μέσα σε αυτό το περιστατικό που είναι αναγκαία.
Πρώτον, όταν η γνώση του Θεού και η υπενθύμιση του τι ο Θεός έχει κάνει καλλιεργείται μέσα σε μια κοινωνία, ειδικά από τους ανθρώπους που είδαν και έζησαν τις επεμβάσεις του Θεού, τότε η πίστη περνάει από τη μια γενιά στην άλλη. Όταν η μία γενιά διδάσκει την επόμενη για το Θεό και τις πράξεις Του, τότε και η επόμενη γενιά θα λατρεύει τον Θεό. Θυμάστε τι λέει ο Ψαλμός 78;
Πρώτον, όταν η γνώση του Θεού και η υπενθύμιση του τι ο Θεός έχει κάνει καλλιεργείται μέσα σε μια κοινωνία, ειδικά από τους ανθρώπους που είδαν και έζησαν τις επεμβάσεις του Θεού, τότε η πίστη περνάει από τη μια γενιά στην άλλη. Όταν η μία γενιά διδάσκει την επόμενη για το Θεό και τις πράξεις Του, τότε και η επόμενη γενιά θα λατρεύει τον Θεό. Θυμάστε τι λέει ο Ψαλμός 78;
Όσα ηκούσαμεν και εγνωρίσαμεν και οι πατέρες ημών διηγήθησαν εις ημάς, δεν θέλομεν κρύψει αυτά από των τέκνων αυτών εις την επερχομένην γενεάν, διηγούμενοι τους επαίνους του Κυρίου και την δύναμιν αυτού και τα θαυμάσια αυτού, τα οποία έκαμε (Ψαλμός 78:3-4).
Και γιατί θα το κάνουν αυτό; Εδάφιο 6: Διά να γνωρίζη αυτά η γενεά η επερχομένη, οι υιοί οι μέλλοντες να γεννηθώσι· και αυτοί, όταν αναστηθώσι, να διηγώνται εις τα τέκνα αυτών (Ψαλμός 78:6). Αυτά που ξέρουν δεν τα κρύβουν, τα λένε, τα διηγούνται στα παιδιά τους, για να μπορούν τα παιδιά τους να τα λένε στα δικά τους παιδιά.
Και γιατί θα το κάνουν αυτό; Εδάφιο 6: Διά να γνωρίζη αυτά η γενεά η επερχομένη, οι υιοί οι μέλλοντες να γεννηθώσι· και αυτοί, όταν αναστηθώσι, να διηγώνται εις τα τέκνα αυτών (Ψαλμός 78:6). Αυτά που ξέρουν δεν τα κρύβουν, τα λένε, τα διηγούνται στα παιδιά τους, για να μπορούν τα παιδιά τους να τα λένε στα δικά τους παιδιά.
Πολύ απλά, αν θέλουμε τα εγγόνια μας να γνωρίζουν το Θεό, να αγαπούν το Θεό και να μην τρέχουν οι παππούδες και οι γιαγιάδες να τα φέρνουν στην εκκλησία όπως γίνεται πολλές φορές, γιατί οι γονείς είναι αδιάφοροι, θα πρέπει όσο τα παιδιά μας είναι στα χέρια μας, να κάνουμε σωστή δουλειά. Για να διατηρηθεί η γνώση και η αγάπη για τον Θεό στις επόμενες γενιές, για να μπορεί η επόμενη γενιά να διδάξει τη μεθεπόμενη, πολύ απλά, πρέπει εμείς να μιλήσουμε στα παιδιά για το Θεό.
Υπάρχει και ένας ακόμη λόγος όμως για τον οποίο η μία γενιά πρέπει να διδάξει την επόμενη: διά να θέσωσιν επί τον Θεόν την ελπίδα αυτών, και να μη λησμονώσι τα έργα του Θεού, αλλά να φυλάττωσι τας εντολάς αυτού· και να μη γείνωσιν, ως οι πατέρες αυτών, γενεά διεστραμμένη και απειθής· γενεά, ήτις δεν εφύλαξεν ευθείαν την καρδίαν αυτής, και δεν εστάθη πιστόν μετά του Θεού το πνεύμα αυτής (Ψαλμός 78:7-8). Αν μάθουν τα παιδιά που μεγαλώνουν για το Θεό, τότε δεν θα Τον ξεχάσουν, θα Τον εμπιστευθούν, θα ζήσουν για το Θεό. Και θα μπορούν να Τον διδάξουν και στην επόμενη γενιά. Δύο είναι οι λόγοι, για να μείνουν τα παιδιά μας πιστά, και για να μπορούν να τα διδάξουν στα δικά τους παιδιά, στα εγγόνια μας.
Πρώτον, όταν η γνώση του Θεού και η υπενθύμιση του τι ο Θεός έχει κάνει καλλιεργείται μέσα σε μια κοινωνία, ειδικά από τους ανθρώπους που είδαν και έζησαν τις επεμβάσεις του Θεού, τότε η πίστη περνάει από τη μια γενιά στην άλλη (Ψαλμός 78:1-8).
Δεύτερον, το οποίο ξεπηδάει από το πρώτο είναι πως αν εμείς οι γονείς επιτρέψουμε (αφήσουμε) τα παιδιά να μεγαλώσουν χωρίς γνώση και συνείδηση Θεού, όχι μόνο τα οδηγούμε στην άγνοια και την απιστία, αλλά και στην καταστροφή. Γιατί θα πει κάποιος; Αν δηλαδή κάποιος δεν είναι χριστιανός, σημαίνει πως οπωσδήποτε δεν θα ζήσει μια καλή ζωή; Όχι, φυσικά και μπορείς να ζήσεις μια καλή ζωή. Είναι όμως, καλό να σκεφτούμε δύο πράγματα: Τελικά περνώντας τα χρόνια και αφήνοντας το Θεό στο περιθώριο, ο κόσμος μας γίνεται καλύτερος; Δεν έχω βρει, εγώ τουλάχιστον, κάποιον από τη δική μου γενιά που να μπορεί να πει με βεβαιότητα: Τα δικά μου παιδιά μεγαλώνουν με μεγαλύτερη ασφάλεια, ή αγνότητα από ό,τι εγώ. Και να σκεφτούμε και κάτι ακόμη. Η ζωή αυτή είναι η μόνη;
Υπάρχει και η επόμενη. Και αν δεν τα οδηγήσουμε τα παιδιά να πιστέψουν στο Χριστό και να έχουν αιώνια ζωή, τα οδηγούμε στο θάνατο. Κάθε φορά που αδιαφορώ για τη πνευματική τους ζωή, κάθε φορά που τον Χριστό τον αφήνω στο περιθώριο της οικογένειάς μου, στο περιθώριο του σχολείου, στο τέλος αν περισσέψει χρόνος,τα οδηγώ στην καταστροφή και ας λέω στον εαυτό μου ότι το κάνω για το καλό τους. Αν εμείς οι γονείς επιτρέψουμε τα παιδιά να μεγαλώσουν χωρίς γνώση και συνείδηση Θεού, τελικά τα οδηγούμε στην καταστροφή, στην αιωνιότητα, χωρίς το Θεό. Μην παίζεις με το μέλλον των παιδιών σου. Στο λαό Ισραήλ η κρίση και η παιδεία του Θεού ήρθε, επειδή εγκατέλειψαν το Θεό.
Τρίτον, το πιο σοβαρό καθήκον όλων των γονιών είναι να διδάξουν τα παιδιά τους για το Θεό, για πως έστειλε το Χριστό να μας σώσει, ώστε να σωθούν. Και σε αυτό θέλω να σταθούμε για το υπόλοιπο. Το θέλημα του Θεού είναι οι γονείς να έχουν την ευθύνη να διδάξουν στα παιδιά όλα όσα έχει αποκαλύψει ο Θεός στον Λόγο Του. Εμείς οι γονείς έχουμε την ευθύνη να τα μάθουμε να σκέφτονται σωστά για το Θεό με βάση τον Λόγο Του που μας τον αποκάλυψε. Το πιο σημαντικό σχολείο στο οποίο θα πάνε ποτέ τα παιδιά είναι το σπίτι. Και οι θεολόγοι με την μεγαλύτερη επιρροή, δεν θα είναι ούτε ο ποιμένας, ούτε ο δάσκαλος στο Κυριακό Σχολείο, αλλά ο μπαμπάς και η μαμά. Εσύ μπαμπά και μαμά έχετε την ευλογία, το προνόμιο και την ευθύνη να φέρετε τα παιδιά στο Χριστό. Κάθε καινούργια μέρα, κάθε καινούργια εβδομάδα, κάθε μήνας, κάθε χρόνος είναι ευκαιρίες όσο μεγαλώνουν να τα φέρετε στο Χριστό.
Που το διαβάζουμε αυτό; Γιατί δίνουμε τόση έμφαση; Γιατί είναι παντού στην Αγία Γραφή πως οι γονείς έχουν την ευθύνη αυτή. Το πιο σημαντικό κομμάτι στην Παλαιά Διαθήκη είναι στο Δευτερονόμιο 6:4-9, Άκουε, Ισραήλ· Κύριος ο Θεός ημών είναι εις Κύριος. Και θέλεις αγαπά Κύριον τον Θεόν σου εξ όλης της καρδίας σου και εξ όλης της ψυχής σου και εξ όλης της δυνάμεώς σου (Δευτερονόμιο 6:4-5). Ο Χριστός είχε πει πως αυτή είναι η πρώτη και η μεγαλύτερη εντολή, όταν τον ρώτησαν. Να αγαπάει ο ίδιος ο άνθρωπος το Θεό με όλη του την καρδιά, τη ψυχή και τη δύναμη. Μετά συνεχίζει στο Δευτερονόμιο με τα εξής: Και ούτοι οι λόγοι, τους οποίους εγώ σε προστάζω σήμερον, θέλουσι είσθαι εν τη καρδία σου· και θέλεις διδάσκει αυτούς επιμελώς εις τα τέκνα σου (Δευτερονόμιο 6:6-7α). Η πρώτη δουλειά ενός γονιού είναι ο ίδιος να αγαπάει το Θεό με όλη του την καρδιά, τα λόγια του Θεού να είναι στην δική του καρδιά πρώτα και δεύτερον, να τα διδάσκει με «επιμέλεια» στα παιδιά του. Υπογραμμίστε τη λέξη «επιμέλεια». (Να εμφανιστεί πάλι το εδάφιο με το «επιμελώς» με κεφαλαία και υπογραμμισμένο).
Τι σημαίνει το επιμελώς; Το εξηγεί αμέσως μετά: και περί αυτών θέλεις ομιλεί καθήμενος εν τη οικία σου και περιπατών εν τη οδώ και πλαγιάζων και εγειρόμενος (Δευτερονόμιο 6:7β). Με απλά λόγια, σε κάθε ευκαιρία. Όταν τα πηγαίνεις στο σχολείο και έχεις την ευκαιρία κάντο. Στις διακοπές, στην παραλία, στο σπίτι την ώρα που όλοι μαζί θα κάτσουμε να προσευχηθούμε.
Ο γονιός πρώτα αγαπάει ο ίδιος το Θεό και δεύτερον τα διδάσκει με επιμέλεια στα παιδιά του. Αυτές τις δύο προτεραιότητες τις ξαναδιαβάζουμε στο Δευτερονόμιο 4:9, Μόνον πρόσεχε εις σεαυτόν και φύλαττε καλώς την ψυχήν σου, μήποτε λησμονήσης τα πράγματα τα οποία είδον οι οφθαλμοί σου, και μήποτε χωρισθώσιν από της καρδίας σου, κατά πάσας τας ημέρας της ζωής σου· αλλά δίδασκε αυτά εις τους υιούς σου και εις τους υιούς των υιών σου. Βλέπετε και οι παππούδες και οι γιαγιάδες έχουν τη θέση τους: Θα τους διδάσκεις στα παιδιά σου, και στα παιδιά των παιδιών σου. Επίσης στο Δευτερονόμιο 11:18-19, Θέλετε λοιπόν βάλει τους λόγους μου τούτους εις την καρδίαν σας και εις την ψυχήν σας...και θέλετε διδάσκει αυτούς εις τα τέκνα σας, ομιλούντες περί αυτών καθήμενος εν τη οικία σου και περιπατών εν τη οδώ και πλαγιάζων και εγειρόμενος. Το σχέδιο του Θεού για την διατήρηση της αποκάλυψης του Θεού είναι η οικογένεια. Στο χριστιανισμό ο κύριος κρίκος ανάμεσα στο τι ξέρει για το Θεό η δική μας γενιά και το τι θα γνωρίζει η επόμενη γενιά είναι η οικογένεια. Ο προφήτης Ιωήλ το λέει πολύ απλά: Διηγήθητε προς τα τέκνα σας περί τούτου και τα τέκνα σας προς τα τέκνα αυτών και τα τέκνα αυτών προς άλλην γενεάν (Ιωήλ 1:3).
Στην Καινή Διαθήκη τώρα, ό, τι λέγεται είναι οικοδομημένο πάνω σε ό,τι ήδη έχουμε πει. Ο Χριστός δεν αλλάζει κάτι. Στο κατά Ματθαίο ευαγγέλιο μάλωσε τους μαθητές Του επειδή προσπάθησαν να διώξουν τα παιδιά! Τότε εφέρθησαν προς αυτόν παιδία, διά να επιθέση τας χείρας επ' αυτά και να ευχηθή· οι δε μαθηταί επέπληξαν αυτά. Πλην ο Ιησούς είπεν· Αφήσατε τα παιδία και μη εμποδίζετε αυτά να έλθωσι προς εμέ· διότι των τοιούτων είναι η βασιλεία των ουρανών. Και αφού επέθηκεν επ' αυτά τας χείρας, ανεχώρησεν εκείθεν (Ματθαίος 19:13-15). Γονείς, φέρτε τα παιδιά στο Χριστό.
Σήμερα ο Χριστός φανερώνεται με το Λόγο Του. Διδάξτε τα το Λόγο Του. Στο σπίτι, στο Κυριακό σχολείο, σε κάθε ευκαιρία. Ας μη κάνουμε το Χριστό να αγανακτεί και μαζί μας.
Σήμερα ο Χριστός φανερώνεται με το Λόγο Του. Διδάξτε τα το Λόγο Του. Στο σπίτι, στο Κυριακό σχολείο, σε κάθε ευκαιρία. Ας μη κάνουμε το Χριστό να αγανακτεί και μαζί μας.
Στις επιστολές ο απόστολος Παύλος λέει το εξής: Και οι πατέρες, μη παροργίζετε τα τέκνα σας, αλλ' εκτρέφετε αυτά εν παιδεία Κυρίου (Εφεσίους 6:4). Η Αγία Γραφή λοιπόν, διδάσκει πως η οικογένεια είναι ο χώρος και οι γονείς είναι οι δάσκαλοι που έχουν την πρωταρχική ευθύνη να δώσουν στα παιδιά τους τη γνώση, το σεβασμό, την αγάπη για το Θεό.
Γυρνώντας πίσω στην ιστορία μας από το βιβλίο των Κριτών, έχοντας υπόψη μας όσα διαβάσαμε, είδαμε πως όταν πέθανε ο Ιησούς του Ναυή και πέθανε όλη εκείνη η γενιά, μεγάλωσε μια γενιά που δεν ήξερε για το Θεό. Γιατί λέτε; Γιατί οι γονείς δεν έκαναν αυτό που έπρεπε. Τα παιδιά τους από μικρά γίνανε μεγάλα και πέρασαν όλα αυτά τα χρόνια, και δεν είχαν χρόνο για το Θεό. Το αποτέλεσμα; Η καταστροφή τους. Αν εμείς οι γονείς δεν κάνουμε αυτό που πρέπει, καταδικάζουμε τα παιδιά μας. Τους στερούμε τη μεγαλύτερη ευλογία στη ζωή αυτή, όχι τα πτυχία, ούτε τα αριστεία, ούτε οι διακρίσεις. Τους στερούμε να γνωρίζουν το Θεό. Και δεν έχουμε το δικαίωμα αυτό.
Θέλω πριν τελειώσουμε να σκεφτούμε 3 αντιρρήσεις, 3 δυσκολίες που μπορεί να έχουμε με όλα αυτά που είπαμε.
Η πρώτη αντίρρηση είναι η εξής: Οι γονείς δεν έχουν κανένα δικαίωμα να προκαταλάβουν το παιδί τους σχετικά με το τι είναι σωστό ή λάθος. Καλύτερα είναι να αφήσουμε κάθετι θρησκευτικό στην άκρη, και όταν το παιδί μεγαλώσει αν θέλει να γίνει χριστιανός, θα το κάνει γνήσια, όχι επειδή του το επέβαλαν και του έκαναν πλύση εγκεφάλου με τη θρησκευτικά όταν ήταν μικρός. Μην μας βγει και στενοκέφαλος άνθρωπος.
Υπάρχουν 4 προβλήματα με αυτή τη σκέψη.
1. Είναι αντίθετη με τη διδασκαλία της Αγίας Γραφής, ότι οι
γονείς πρέπει να διδάξουν την αλήθεια για το Θεός στα παιδιά
τους.
2. Πρακτικά δεν μπορείς να αφήσεις το παιδί ελεύθερο. Δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα. Με το να μη διδάξεις, διδάσκεις. Διδάσκεις πως ο Χριστός είναι δευτερεύων στη ζωή μας. Διδάσκεις πως ο Χριστός είναι λιγότερο σημαντικός από τα καινούργια έπιπλα, από ένα δίπλωμα σε μια ξένη γλώσσα, από ένα Σαββατοκύριακο και μια εκδρομή. Η σιωπή διδάσκει. Η αδιαφορία για το Θεό διδάσκει. Αφήνοντας τα πράγματα του Θεού στην άκρη, διδάσκεις πως ο Θεός δεν είναι σημαντικός. Μπορείς και χωρίς Αυτόν! Δεν υπάρχει ουδετερότητα με άλλα λόγια.
3. Δεν είναι αλήθεια πως αν διδάξεις το παιδί σου για το Θεό, απαραίτητα θα το κάνεις στενόμυαλο. Μπορεί να συμβεί ξέρετε πότε; Αν η πίστη των γονιών είναι αχυρένια. Όταν οι γονείς είναι μόνο κατ’ όνομα χριστιανοί, αλλά θέλουν με το ζόρι το παιδί να ακολουθεί τους δικούς τους τύπους. Αν όμως, οι γονείς είναι συνειδητοποιημένοι, αν ξέρουν γιατί είναι χριστιανοί, τότε θα εμπνεύσουν και θα βοηθήσουν τα παιδιά τους. Κανένας δεν μπορεί να κατηγορήσει κανένα άνθρωπο, και κανένα γονιό όταν μιλάει για αυτά που έχει δει και έχει ζήσει. Αν ο πατέρας και η μητέρα ζουν με το Θεό, αυτό θα φανεί.
4. Είναι άδικο για τα παιδιά να μην τα οδηγήσουμε στο Χριστό με επιμέλεια. Αν πιστεύουμε πως ακολουθώντας το Χριστό, πιστεύοντας στο Χριστό, μετανοώντας ο Χριστός μας σώζει αιώνια, είναι σκληρό και απάνθρωπο να μην κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας για να αγαπήσουν τα παιδιά μας το Χριστό. Προσεύχεσαι για τα παιδιά σου; Νηστεύεις για αυτά; Τι είναι αυτό που καίει την καρδιά σου για τα παιδιά σου; Αν δεν είναι το να γνωρίσουν το Χριστο και να ζήσουν για το Χριστό στη ζωή αυτή, όποια η μόρφωση και όποιο το επάγγελμά τους, τότε χρειάζεσαι μετάνοια. Γύρνα πίσω, βρες τα με το Θεό. Είσαι μακριά.
Μια δεύτερη αντίρρηση είναι η εξής: Μα αν ασχοληθούν τα παιδιά μου τόσο με την εκκλησία και με την Αγία Γραφή, δεν θα μείνει χρόνος για τίποτε άλλο.
Χρόνος υπάρχει για όλα αδελφοί μου. Και για το φροντιστήριο και για τον αθλητισμό, και για όλα και για την εκκλησία και για την οικογενειακή μελέτη. Οι επιλογές μας όμως, δείχνουν που είναι η καρδιά μας.
Δοκιμάστε το Θεό γονείς.
Αρκετά παιδιά χάσαμε στον κόσμο στην Β΄και στην Γ΄Λυκείου, γιατί έπρεπε να διαβάζουν. Γιατί ήταν η εποχή να κυνηγήσουν τις σπουδές τους. Και αρχίζουμε (μιλάω για τη δική μου γενιά) να βλέπουμε τους πρώτους παππούδες και τις πρώτες γιαγιάδες να φέρνουν τα εγγόνια τους στο Κυριακό Σχολείο.
Αρκετά παιδιά χάσαμε στον κόσμο στην Β΄και στην Γ΄Λυκείου, γιατί έπρεπε να διαβάζουν. Γιατί ήταν η εποχή να κυνηγήσουν τις σπουδές τους. Και αρχίζουμε (μιλάω για τη δική μου γενιά) να βλέπουμε τους πρώτους παππούδες και τις πρώτες γιαγιάδες να φέρνουν τα εγγόνια τους στο Κυριακό Σχολείο.
Ο Θεός όταν έφτιαξε τον κόσμο, τον έφτιαξε για εργαζόμαστε 6 μέρες. Και την ημέρα του Κυρίου να Τον λατρεύουμε. Αρκετό νερό στο κρασί μας έχουμε βάλει. Σπέρνουμε για χρόνια άνεμο και θα θερίσουμε ανεμοστρόβιλο.
Μια τρίτη αντίρρηση είναι η εξής. Θέλω να διδάξω τα παιδιά μου, αλλά δεν ξέρω τη Γραφή αρκετά, δεν ξέρω αρκετά πράγματα και οι ερωτήσεις τους είναι δύσκολες.
Δεν πειράζει αν δεν τα ξέρεις όλα. Κανένας δεν τα ξέρει όλα. Άρχισε να μελετάς την Αγία Γραφή. Και όταν το παιδί σου σε ρωτήσει κάτι που δεν ξέρεις, πες το! Και ψάξτε μαζί για την απάντηση. Μαθαίνοντας εσύ ο ίδιος θα μάθει και το παιδί μαζί.
Μια τέταρτη αντίρρηση είναι η εξής: Τα παιδιά δεν κάθονται να ακούσουν. Δεν μπορούμε να τα βάλουμε για 5 λεπτά στον καναπέ και να διαβάσουμε μια ιστορία από την Αγία Γραφή.
Φυσικά, και δεν μπορούμε να έχουμε παράλογες απαιτήσεις σε σχέση με την ηλικία των παιδιών. Αν τα παιδιά είναι μικρά, ο χρόνος είναι λίγος. Μεγαλώνοντας όμως μπορούμε να προσπαθήσουμε. Γιατί η υπακοή είναι φυσιολογική και αναμενόμενη. Έχουμε απαιτήσεις από τα παιδιά μας να πηγαίνουν σε 2-3 φροντιστήρια, να κάθονται με τις ώρες να ακούν την παράδοση των μαθημάτων. Μπορούν τα παιδιά να κάτσουν 10 λεπτά με τους γονείς να διαβάσουν μια ιστορία από την Αγία Γραφή και να προσευχηθούν. Μπορούν καθώς μεγαλώνουν και στο κήρυγμα να μείνουν και στο Κυριακό Σχολείο.
Κλείνουμε με το εξής: Σαν γονείς πιστεύουμε πως πρέπει να εργαστούμε για να τα βοηθήσουμε στο μέλλον τους. Το μέλλον τους ξεκινάει από την ώρα που γεννιούνται, και δεν τελειώνει ποτέ. Δεν τελειώνει με τις σπουδές. Δεν τελειώνει όταν τα παντρέψουμε. Συχνά ακούμε, «τώρα τον πάντρεψα, την πάντρεψα, ησύχασα». Λάθος. Η ζωή είναι πολύ πιο μεγάλη από αυτά. Θες το παιδί σου να είναι μορφωμένο, αποκατεστημένο και να χαθεί αιώνια; Γιατί και όταν φύγουμε από τον κόσμο αυτό συνεχίζουμε αλλού, είτε με το Χριστό, είτε χωρίς Αυτόν.
Αν λέμε ότι αγαπάμε τα παιδιά μας, πρέπει να τα φέρουμε στο Χριστό. Πρέπει να τα διδάξουμε στο σπίτι. Πρέπει να τα φέρουμε Εκκλησία. Πρέπει να τα διδάξουμε με τα λόγια και με τη ζωή μας. Ο Ιησούς είπεν· Αφήσατε τα παιδία και μη εμποδίζετε αυτά να έλθωσι προς εμέ· διότι των τοιούτων είναι η βασιλεία των ουρανών (Ματθαίος 14:19).
Γονείς, εμείς έχουμε την πρωταρχική ευθύνη.
Εκκλησία, και εμείς έχουμε την ευθύνη να βοηθήσουμε το κάθε ζευγάρι και με τη ζωή μας (γιατί τα παιδιά μας βλέπουν) να υποστηρίξουμε το έργο τους στο σπίτι. Και να προσευχόμαστε για τα ζευγάρια. Ως εκκλησία έχουμε την ευθύνη και το προνόμιο να παραδώσουμε το ευαγγέλιο στην επόμενη γενιά. Και ο Θεός είναι μαζί μας, και με το Άγιο Πνεύμα Του μας δίνει τη δύναμη να ζήσουμε αυτά που ζητάει.
Άραγε θα γνωρίζει η επόμενη γενιά το Θεό;
Από εμάς εξαρτάται, από τους γονείς και από όλους μας. Σαφώς και ο Θεός μπορεί να κάνει έλεος και κάνει. Αλλά σ’ εμάς έχει δώσει την ευθύνη της μετάδοσης.
Και έφεραν προς αυτόν παιδία, διά να εγγίση αυτά· οι δε μαθηταί επέπληττον τους φέροντας. Ιδών δε ο Ιησούς ηγανάκτησε και είπε προς αυτούς· Αφήσατε τα παιδία να έρχωνται προς εμέ, και μη εμποδίζετε αυτά· διότι των τοιούτων είναι η βασιλεία του Θεού. Αληθώς σας λέγω, Όστις δεν δεχθή την βασιλείαν του Θεού ως παιδίον, δεν θέλει εισέλθει εις αυτήν. Και εναγκαλισθείς αυτά, έθετε τας χείρας επ' αυτά και ηυλόγει αυτά (Μάρκος 10:13-16). Εκκλησία, και εμείς έχουμε την ευθύνη να βοηθήσουμε το κάθε ζευγάρι και με τη ζωή μας (γιατί τα παιδιά μας βλέπουν) να υποστηρίξουμε το έργο τους στο σπίτι. Και να προσευχόμαστε για τα ζευγάρια. Ως εκκλησία έχουμε την ευθύνη και το προνόμιο να παραδώσουμε το ευαγγέλιο στην επόμενη γενιά. Και ο Θεός είναι μαζί μας, και με το Άγιο Πνεύμα Του μας δίνει τη δύναμη να ζήσουμε αυτά που ζητάει.
Άραγε θα γνωρίζει η επόμενη γενιά το Θεό;
Από εμάς εξαρτάται, από τους γονείς και από όλους μας. Σαφώς και ο Θεός μπορεί να κάνει έλεος και κάνει. Αλλά σ’ εμάς έχει δώσει την ευθύνη της μετάδοσης.
Μακάρι και εμείς να Τον μιμηθούμε, σαν οικογένειες, σαν εκκλησία. Αμήν.
beee.gec
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου