«Έμαθε την υπακοήν» (Εβρ. 5:8). Τώρα, Εκείνος διδάσκει την υπακοή πρώτον και κυρίως υποδεικνύοντας τη δική Του υπακοή απέναντι στον Πατέρα.
Αναφέραμε προηγουμένως, ότι η δύναμη αληθινής υπακοής υπάρχει στην καθαρή προσπωική σχέση προς τον Θεό. Σχετικά με όλα τα διδάγματά Του λέει: «Εγώ απ’ εμαυτού δεν ελάλησα, αλλ’ ο πέμψας με Πατήρ αυτός μοι έδωκεν εντολήν τί να είπω και τί να λαλήσω. Και εξεύρω ότι η εντολή αυτού είναι ζωή αιώνιος. Όσα λοιπόν λαλώ εγώ, καθώς μοι είπεν ο Πατήρ, ούτω λαλώ» (Ιωαν. 12:49.50).
Αυτό δεν σημαίνει, ότι ο Χριστός έλαβε την εντολή του Θεού ήδη στην αιωνιότητα ως μέρος της αποστολής του Πατρός, όταν ήρθε στη γη. Όχι, μέρα με τη μέρα, κάθε στιγμή της ζωής και δράσης Του ζούσε ως άνθρωπος σε διαρκή σύνδεση με τον Πατέρα και λάβαινε τις οδηγίες του Πατρός, ακριβώς όπως τις χρειαζόταν εκείνη τη στιγμή. Εκείνος λέει: «Δεν δύναται ο Υιός να πράττη ουδέν αφ’ εαυτού, εάν δεν βλέπη τον Πατέρα πράττοντα τούτο … διότι ο Πατήρ … δεικνύει εις αυτόν πάντα όσα αυτός πράττει, και μεγαλήτερα τούτων έργα θέλει δείξει εις αυτόν» (Ιωαν. 5:19.20). «Καθώς ακούω κρίνω» (Ιωαν. 5:30). «… διότι μόνος δεν είμαι, αλλά εγώ και ο Πατήρ ο πέμψας με» (Ιωαν. 8:16). «Τους λόγους, τους οποίους εγώ λαλώ προς υμάς, απ’ εμαυτού δεν λαλώ, αλλ’ ο Πατήρ ο μένων εν εμοί αυτός εκτελεί τα έργα» (Ιωαν. 14:10). Παντού διαφαίνεται η εξάρτηση από μια παρούσα κοινωνία και ενέργεια του Θεού, μια ακρόαση και όραση στραμμένη σε όσα λέει, κάνει και δείχνει ο Θεός. Ο Κύριός μας μιλούσε πάντοτε για τη σχέση Του με τον Πατέρα ως υπόδειγμα και επαγγελία της δικής μας σχέσης με Εκείνον και δι’ Εκείνου προς τον Πατέρα.
Η ζωής διαρκούς υπακοής είναι για μας αδύνατη χωρίς συνεχή κοινωνία και διαρκή μαθήματα. Μόνον όταν εισέλθει ο Θεός στη ζωή μας σ’ ένα βαθμό και με μια εξουσία, την οποία πολλοί από μας θεωρούν αδύνατη, εάν πιστεύουμε και αναγνωρίζουμε την παρουσία Του ως αιωνίου και πανταχού παρόντος, μόνο τότε μπορεί να υπάρξει ελπίδα για μια ζωή, στην οποία κάθε σκέψη αιχμαλωτίζεται στην υπακοή του Χριστού. Είναι άκρως απαραίτητο να λαβαίνουμε τις εντολές και διδαχές από τον Ίδιο το Θεό.
Υπάκουσε στη φωνή Του κι Εκείνος θέλει να είναι Θεός σου!
Μόνο λίγες φορές συναντάμε στη Γραφή την έκφραση να υπακούει κανείς στις εντολές. Σχεδόν πάντοτε διαβάζουμε για υπακοή «εις αυτόν» ή «εις την φωνήν αυτού», ακόμα για ακρόαση «εις την φωνήν αυτού». Στο στρατηγό ενός στρατεύματος, στο δάσκαλο στο σχολείο και στον πατέρα της οικογένειας η αληθινή υπακοή δεν εγγυάται με κάποιο βιβλίο εντολών και διατάξεων – όσο καλό και ξεκάθαρο κι αν είναι – με τις αντίστοιχες ανταμειβές και απειλές, αλλά η προσωπική επιρροή στη ζωή, η οποία προκαλεί αγάπη και ενθουσιασμό. Η χαρά ν’ ακούμε τη φωνή του πατέρα δίνει χαρά και δύναμη για αληθινή υπακοή. Η φωνή είναι, η οποία δίνει τη δύναμη να υπακούσουμε στο λόγο. Ο λόγος χωρίς ζωντανή φωνή δεν ωφελεί σε τίποτα.
Πόσο καθαρά εξηγείται αυτό από την αντίθεση, η οποία φαίνεται στον Ισραήλ. Ο λαός άκουσε τη φωνή του Θεού στο Σινά και φοβόταν. Παρακαλούσαν το Μωϋσή, να μην μιλήσει ξανά ο Θεός μαζί τους. Ο Μωϋσής θα έπρεπε να παραλάβει το λόγο του Θεού και να τον παραδώσει στο λαό. Εκείνοι είχαν στο νου μόνο τις εντολές. Δεν ήξεραν, ότι αποκλειστικά στην παρουσία του Θεού και στο άκουσμα της φωνής Του υπάρχει η δύναμη για υπακοή. Έτσι λοιπόν με το Μωϋσή και τις πλάκες του νόμου να μιλούν στο λαό, ολόκληρη η ιστορία τους είναι μια ιστορία ανυπακοής, γιατί είχαν φόβο από την άμεση επικοινωνία με τον Θεό.
Σήμερα συνεχίζει να είναι έτσι. Πάρα πολλοί χριστιανοί θεωρούν ευκολότερο να παραλάβουν διδασκαλίες από ανθρώπους του Θεού, παρά να περιμένουν τον Θεό να μιλήσει ο Ίδιος. Η πίστη τους βασίζεται σε ανθρώπινη σοφία και όχι στη δύναμη του Θεού (Α΄ Κορ. 2:5).
Ας μάθoυμε το μεγάλο μάθημα, το οποίο μας διδάσκει ο Κύριος, ο Οποίος «έμαθε την υπακοήν», περιμένοντας κάθε στιγμή με το βλέμμα και την ακοή τον Πατέρα. Μόνον όταν περπατούμε πάντοτε με τον Θεό και ακούμε στη φωνή Του σαν τον Κύριο, μαζί Του, εν Αυτώ και δι’ Αυτού, μπορούμε (με προοπτική επιτυχίας) να προσπαθήσουμε να υπακούσουμε στον Θεό, να προσφέρουμε στον Θεό την υπακοή, την οποία απαιτεί και την οποία υπόσχεται να ενεργήσει.
Ο Χριστός μπορεί να μας το δώσει και να το διδάξει μέσα από τα βάθη της ζωής και εμπειρίας Του. Προσευχήσου σοβαρά, ώστε ο Θεός να σου δείξει την ανοησία της προσπάθειας για υπακοή χωρίς αυτή τη δύναμη του Χριστού, και επίσης να σε καταστήσει πρόθυμο να παραδώσεις τα πάντα για τη χαρά του Χριστού, για την παρουσία του Πατρός ολόκληρη την ημέρα.
Συνεχίζεται…A. Murray Μετ.: Ιωνάς Ζάϊντελ για τα Xristianikanea.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου