Η υπακοή του Χριστού
Βάσει όσων παρατηρήσαμε ας εξετάσουμε την υπακοή του Χριστού, για να ζήσουμε όπως Εκείνος ως σκλάβοι της υπακοής προς δικαιοσύνη.
Η υπακοή Του δεν αποτελούνταν από σποραδικές πράξεις υπακοής, ούτε από μια σειρά πράξεων, αλλά ήταν η ουσία και το πνεύμα ολόκληρης της ζωής Του. «Κατέβην εκ του ουρανού, ουχί δια να κάμω το θέλημα το εμόν» (Ιωαν. ς΄ 38).
«Ιδού, έρχομαι δια να κάμω, ω Θεέ, το θέλημά σου» (Εβρ. ι΄ 9). Εκείνος είχε έρθει στον κόσμο για ένα και μοναδικό σκοπό. Ζούσε μόνο, για να εκτελέσει το θέλημα του Θεού. Η μεγαλύτερη, κυρίαρχη δύναμη στη ζωή Του ήταν η υπακοή.
Είναι έτοιμος να φέρει μέσα μας την ίδια υπακοή. Ουσιαστικά αυτό υποσχέθηκε λέγοντας: «Όστις κάμη το θέλημα του Θεού, ούτος είναι αδελφός μου και αδελφή μου και μήτηρ» (Μαρκ. γ΄ 35).
2. Η υπακοή του Χριστού ήταν χαρά
«Χαίρω, Θεέ μου, να εκτελώ το θέλημά σου» (Ψαλμ. μ΄ 8).
«Το εμόν φαγητόν είναι να πράττω το θέλημα του πέμψαντός με» (Ιωαν. δ΄ 34).
Η δική μας τροφή προορίζεται για την ενδυνάμωσή μας. Ο υγιείς τρώνε ψωμί με χαρά. Αλλά η τροφή είναι κάτι παραπάνω από απόλαυση – είναι το απαραίτητο στοιχείο για τη ζωή. Κι έτσι η εκτέλεση του θελήματος του Θεού ήταν η τροφή, την οποία λαχταρούσε ο Χριστός και χωρίς την οποία δεν μπορούσε να ζήσει. Το μόνο ικανοποιητικό για την πείνα Του. Το μόνο φρεσκαριστικό, ενδυναμωτικό και χαροποιό.
Ήταν εκείνο το οποίο εννοούσε ο Δαβίδ, όταν είπε για τους λόγους του Θεού, ότι είναι «γλυκύτεροι υπέρ το μέλι και τους σταλαγμούς της κηρήθρας» (Ψαλμ. ιθ΄ 10). Εάν το κατανοήσουμε και το αποδεχθούμε, τότε η υπακοή θα γίνει για μας κάτι πιο φυσιολογικό και απαραίτητο, κάτι πιο φρεσκαριστικό από την καθημερινή τροφή μας.
3. Η υπακοή του Χριστού περίμενε το θέλημα του Θεού
Ο Θεός αποκάλυπτε στον Χριστό το θέλημά Του μέρα με τη μέρα, ανάλογα με τις περιστάσεις. «Καίτοι ων Υιός, έμαθε την υπακοήν αφ’ όσων έπαθε» (Εβρ. ε΄ 8). Μετά από κάθε πράξη υπακοής περίμενε την επόμενη εντολή του Πατέρα Του. Ο Χριστός είπε: «Διήνοιξας εν εμοί ώτα… Χαίρω, Θεέ μου, να εκτελώ το θέλημά σου» (Ψαλμ. μ΄ 6.8).
Όσο περισσότερο η υπακοή γίνεται απόλαυση στη ζωή μας, τόσο περισσότερο ανοίγουν τα αυτιά μέσω του Πνεύματος του Θεού, για να περιμένουμε να μας διδάξει, και τότε δεν μπορούμε να ικανοποιηθούμε με κάτι λιγότερο από την θεία καθοδήγηση με το θείο θέλημά Του για μας.
4. Η υπακοή του Χριστού ήταν μέχρι θανάτου
Όταν είπε: «Κατέβην εκ του ουρανού, ουχί δια να κάμω το θέλημα το εμόν, αλλά το θέλημα του πέμψαντός με» (Ιωαν. ς΄ 38), εξέφρασε την προθυμία Του να προχωρήσει μέχρι το έπακρο αρνούμενος το δικό Του θέλημα και πράττοντας του θέλημα του Πατέρα Του. Εννοούσε το εξής: «Σε τίποτα το δικό μου θέλημα, για κάθε τιμή το θέλημα του Θεού».
Αυτή είναι η υπακοή, στην οποία Εκείνος μας προσκαλεί και ενδυναμώνει. Αυτή η ειλικρινής αφιέρωση στην απόλυτη υπακοή είναι η μοναδική αληθινή υπακοή, είναι η μοναδική δύναμη η οποία θα συμβάλλει στην προοδό μας. Ω, είθε να καταλάβουν περισσότεροι χριστιανοί, ότι δεν είναι κάτι μικρότερο απ’ αυτό, το οποίο φέρει χαρά και δύναμη στην ψυχή.
Όσο αμφιβάλλουμε αν είναι δυνατή μια απόλυτη υπακοή, και συνεπώς υπάρχει μέσα μας ένα αίσθημα, ότι υπάρχει πιθανότητα αποτυχίας, χάνουμε τη βεβαιότητα, η οποία εγγυάται τη νίκη. Αλλά εάν σκεφθούμε, ότι ο Θεός ζητά πραγματικά μια πλήρη υπακοή από μας και δεσμεύεται να την ενεργήσει, εάν διακρίνουμε, ότι δεν επιτρέπεται να Του προσφέρουμε κάτι μικρότερο, τότε παραδινόμαστε στην ενέργεια της θείας εξουσίας, η οποία μέσω του Αγίου Πνεύματος μπορεί να κατευθύνει ολόκληρη τη ζωή μας.
5. Η υπακοή του Χριστού προερχόταν από μεγάλη ταπείνωση
«Το αυτό δε φρόνημα έστω εν υμίν, το οποίον ήτο και εν τω Χριστώ Ιησού, όστις … εαυτόν εκένωσε λαβών δούλου μορφήν… εταπείνωσεν εαυτόν γενόμενος υπήκοος μέχρι θανάτου» (Φιλ. β΄ 5-8).
Η υπακοή του Ιησού θ’ αναδείξει την ουράνια ωραιότητά της και απόλυτη εξουσία της μόνο σ’ εκείνο τον άνθρωπο, ο οποίος είναι πρόθυμος να είναι δούλος και να ζει έτσι, να είναι δούλος της υπακοής, ο οποίος είναι πρόθυμος να ταπεινωθεί πλήρως ενώπιον Θεού και ανθρώπων. Ίσως υπάρχει μια ισχυρή θέληση, η οποία κρυφά εμπιστεύεται τον εαυτό της και αγωνίζεται για την υπακοή και – αποτυγχάνει. Η μοναδική υποχρέωση και μακαριότητα ενός πλάσματος να υπακούει στον ένδοξο Θεό φανερώνεται στο βαθμό στον οποίο ταπεινωνόμαστε ενώπιον του Θεού με ταπεινοφροσύνη, πραότητα, υπομονή και απόλυτη αφοσίωση στο θέλημά Του με την προθυμία να υποκύψουμε σ’ Αυτόν με πλήρη εξάρτηση απ’ Αυτόν. Ουσιαστικά αυτό συμβαίνει στο βαθμό στον οποίο αποστρεφόμαστε εντελώς τον εαυτό μας.
6. Η υπακοή του Χριστού ήταν εκ πίστεως
Βασικό χαρακτηριστικό ήταν η πλήρης εξάρτηση από τη δύναμη του Θεού. «Δεν δύναμαι εγώ να κάμνω απ’ εμαυτόν ουδέν» (Ιωαν. ε΄ 30). «Ο Πατήρ ο μένων εν εμοί αυτός εκτελεί τα έργα» (Ιωαν. ιδ΄ 10).
Η απόλυτη αφοσίωση του Υιού στο θέλημα του Πατέρα ανταμείφθηκε με αδιάκοπη και απόλυτη απόδοση εξουσία του Πατέρα, η οποία ενεργούσε μέσα Του.
Ακριβώς έτσι συμβαίνει και με μας. Όταν μάθουμε, ότι η παράδοση του θελήματός μας στον Θεό είναι πάντοτε το μέτρο για την χορηγία της δύναμής Του, τότε θα δούμε, ότι η αφοσίωση σε πλήρη υπακοή δεν είναι τίποτε άλλο από μια πλήρη εμπιστοσύνη, ότι ο Θεός θα ενεργήσει τα πάντα μέσα μας.
Ας πιστεύουμε σαν τον Υιό, ότι ο Θεός ενεργεί τα πάντα μέσα μας, και θα έχουμε το θάρρος να παραδοθούμε σε μια απόλυτη υπακοή – μια υπακοή μέχρι θανάτου. Ας παραδοθούμε εντελώς στον Θεό. Αυτό θ’ αποτελέσει είσοδο στην μακάρια εμπειρία της συμφωνίας με το Χριστό σε εφαρμογή του θελήματος του Πατέρα, επειδή Εκείνος υπολόγιζε στην εξουσία του Πατέρα. Ας παραδώσουμε τα πάντα στον Θεό, και τότε Εκείνος θα ενεργήσει τα πάντα μέσα μας. Δεν γνωρίζετε, ότι δικαιωμένοι μέσω της υπακοής του Ενός, είσαστε εν Αυτώ σκλάβοι της υπακοής προς δικαιοσύνη; Η υπακοή των πολλών έχει τη ρίζα, τη ζωή και την ασφάλεια της στην υπακοή του Ενός. Ας στραφούμε σ’ αυτή την υπακοή να την βλέπουμε, να την μελετάμε και να πιστεύουμε στον Χριστό ως τον υπάκουο περισσότερο από πριν. Ας είναι αυτός ο Χριστός, τον Οποίο αποδεχόμαστε και αγάπαμε, και στον Οποίο ζητάμε να αρμόζουμε. Ας είναι η υπακοή Του η μοναδική επιθυμία μας. Ας αποδείξουμε την εμπιστοσύνη μας σ’ Αυτόν και ας αφήσουμε να ενεργήσει η βεβαιότητά Του για την υπερφυσική δύναμη του Θεού μέσω της αποδοχής του Χριστού, του υπήκουου, ως τον όντα ζωή μας, ως τον Χριστό, ο Οποίος κατοικεί μέσα μας.
Συνεχίζεται…A. Murray Μετ.: Ιωνάς Ζάϊντελ για τα xristianikanea.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου