Σε κάθε κήρυγμα υπάρχει στόχος; για ποιον κηρύττεται ο Λόγος;

`Ενα ερώτημα που όταν σηκωθεί το εγώ μας ψηλά δεν μπορεί να απαντηθεί σωστά,.....

Γαλάτες 2:20 
Μαζί με τον Χριστό έχω συσταυρωθεί· ζω δε όχι πλέον εγώ, αλλά ο Χριστός ζει μέσα σε μένα·
Πριν έρθουμε στον Κύριο, ήμασταν μικρά εγωκεντρικά μερμηγκάκια.
Όταν κάποιος μας κακολογούσε ή μας αδικούσε, οργιζόμασταν. Γιατί; σηκωνόταν το “εγώ” μας, πληγωνόταν η υπερηφάνεια μας.
Όταν ήρθαμε στον Κύριο, τι μας ζήτησε; να σταυρώσουμε τον εαυτό μας, τη σάρκα μας, το “εγώ” μας.
Ο Κύριος σύρθηκε με βασανιστήρια μέχρι το σταυρό, χωρίς να βγάλει άχνα. Ο αμνός  που σήκωσε τις αμαρτίες μας οδηγήθηκε στη σφαγή σιωπηλά. Και τι είπε στο σταυρό; πατέρα συγχώρεσέ τους .... κι εμείς , όταν κάποιος μας αδικήσει, αμέσως νιώθουμε την οργή να φουντώνει μέσα μας και απαιτούμε να αποδοθεί δικαιοσύνη!
Όταν όμως εμείς πέσουμε σε ένα λάθος, πώς ζητάμε από τον Θεό να μας κρίνει, με δικαιοσύνη; ή με χάρη και έλεος;
Μάρκος 12:30-3130 Και θα αγαπάς τον Κύριο τον Θεό σου με όλη την καρδιά σου, και με όλη την ψυχή σου, και με όλη τη διάνοιά σου, και με όλη τη δύναμή σου», αυτή είναι η πρώτη εντολή. 31 Και δεύτερη όμοια μ' αυτή είναι: «Θα αγαπάς τον πλησίον σου σαν τον εαυτό σου». Άλλη εντολή, μεγαλύτερη απ' αυτές, δεν υπάρχει. 
η μεγαλύτερη εντολή είναι “αγάπα Κύριο τον Θεό σου”.
Και δεύτερη, όμοια με την πρώτη σε σημαντικότητα, είναι “αγάπα το πλησίον σου σαν τον εαυτό σου”. Δεν βάζει ο Κύριος εκεί προϋποθέσεις: εάν ο πλησίον σου σου φέρεται σωστά, τότε...
Πώς, λοιπόν, πρέπει να αγαπάμε;
Α' Ιωάννου 3:1616 Από τούτο έχουμε γνωρίσει την αγάπη, επειδή εκείνος την ψυχή του έβαλε για χάρη μας· κι εμείς οφείλουμε να βάζουμε τις ψυχές μας για χάρη των αδελφών.
Πότε ο Χριστός έβαλε την ψυχή του υπέρ ημών, όταν ήμασταν δίκαιοι ή όταν ήμασταν άδικοι απέναντί Του;
Πότε εμείς οφείλουμε να βάζουμε τις ψυχές μας για χάρη των αδελφών μας, μόνο όταν μας φέρονται με σεβασμό και μας αποδίδουν αυτά που μας οφείλουν; και τι γίνεται όταν κάποια στιγμή μας συμπεριφερθούν άσχημα; τότε δεν είμαστε πια υποχρεωμένοι να βάζουμε την ψυχή μας για χάρη των αδελφών μας;  δεν το απαιτεί πλέον αυτό ο Θεός από εμάς;
Λουκάς 6:32-3532 Και αν αγαπάτε εκείνους που σας αγαπούν, ποια χάρη οφείλεται σε σας; Επειδή, και οι αμαρτωλοί αγαπούν εκείνους που τους αγαπούν. 33 Και αν αγαθοποιείτε εκείνους που σας αγαθοποιούν, ποια χάρη οφείλεται σε σας; Επειδή, και οι αμαρτωλοί κάνουν το ίδιο.
Πότε  αποδεικνύουμε ότι αγαπάμε τα αδέλφια μας; την ώρα της δοκιμασίας. Τι φρόνημα φανερώνουμε την ώρα εκείνη; το φρόνημα της σάρκας, αυτό που έχει ο κόσμος έξω ή το φρόνημα του Πνεύματος;
Κολοσσαείς 3:1313 υποφέροντας ο ένας τον άλλον, και συγχωρώντας ο ένας τον άλλον, αν κάποιος έχει παράπονο ενάντια σε κάποιον· όπως και ο Χριστός συγχώρεσε σε σας, έτσι κι εσείς.
Πώς πρέπει να συγχωρούμε;
πώς συγχωρεί εμάς ο Θεός; “ενώ ήξερες ότι ήταν αμαρτία, πήγες και την έπραξες. Σε συγχωρώ, αλλά δεν θέλω να έχω πολλά πάρε δώσε μαζί σου από δω κι εμπρός.”
κάποια μέρα, με τη χάρη του Θεού θα βρεθούμε γύρω από το θρόνο του μαζί με τα αδέλφια μας και θα υμνούμε φαντάζεστε να σκεφτούμε “α, καλύτερα να πάω απ΄ την άλλη μεριά του θρόνου, γιατί εδώ που στέκομαι δεν τα πολυβρίσκω με αυτόν τον αδελφό”.
Ιωάννης 13:12-1512 Αφού, λοιπόν, έπλυνε τα πόδια τους, και πήρε τα ιμάτιά του, όταν κάθησε ξανά, τους είπε: Ξέρετε τι σας έκανα; 13 Εσείς με φωνάζετε: Ο δάσκαλος και ο Κύριος· και καλά λέτε, επειδή είμαι. 14 Αν, λοιπόν, εγώ, ο Κύριος και ο δάσκαλος, σας έπλυνα τα πόδια, κι εσείς χρωστάτε να πλένετε ο ένας τα πόδια τού άλλου. 15 Επειδή, παράδειγμα έδωσα σε σας, για να κάνετε κι εσείς, όπως εγώ έκανα σε σας.
Ο Κύριος είχε 12 μαθητές.
Είχε τον Ιούδα, που τον πρόδωσε.
Τον Θωμά που απίστησε.
Τον Ιωάννη και τον Ιάκωβο που ήθελαν θέσεις και εξουσίες.
Τον Πέτρο που είχε χαρακτήρα θυμώδη και οργίλο.
Και όμως, μια μέρα τους έπλυνε τα πόδια.
Εμείς θα το κάναμε αυτό στα αδέλφια μας; θα δεχόμασταν να ταπεινωθούμε τόσο μπροστά τους και να υπηρετήσουμε με αυτόν τον τρόπο αυτούς που μας πρόσβαλαν, μας αδίκησαν;
Α' Ιωάννου 2:66 Όποιος λέει ότι μένει σ' αυτόν, οφείλει, όπως εκείνος περπάτησε, έτσι κι αυτός να περπατάει. 
Tης Κατερίνας Παρασκευά για τα Xristianikanea.gr