(Μάρκ. 4:40)
Διά τι είσθε ούτω δειλοί; πως δεν έχετε πίστιν;
(Αποκ. 21:8 )
Οι δε δειλοί... θέλουσιν έχει την μερίδα αυτών εν τη λίμνη τη καιομένη με πυρ και θείον· ούτος είναι ο δεύτερος θάνατος.
Η ΤΑΝ Η ΕΠΙ ΤΑΣ
Ο σπαρτιάτικος στρατός ήταν, ίσως, η πιο τρομερή πολεμική μηχανή του αρχαίου κόσμου.
Αυτή η πολεμική μηχανή με την απίστευτη πειθαρχεία και εκπαίδευση κατάφερνε πολύ καλά για αιώνες να καλύπτει το μεγαλύτερο και βασικότερο ελάττωμά της, που βεβαίως δεν ήταν άλλο από την αριθμητική της σύσταση.
Οι Σπαρτιάτες οπλίτες φορούσαν πάντα κόκκινο μανδύα, γιατί κάλυπτε το αίμα εάν πληγώνονταν και επίσης, κατά το Λυκούργο, τρόμαζε κατά κάποιο τρόπο τον αντίπαλο.
Στη Σπάρτη υπήρχε η αντίληψη ότι οι στρατιώτες έπρεπε να γυρίσουν από τη μάχη νικητές ή πεθαμένοι.
Είναι χαρακτηριστικό ότι πριν πάνε στη μάχη, όταν η μητέρα έδινε την ασπίδα στο γιο της, έλεγε «ή ταν, ή επί τας», δηλαδή «ή με αυτήν θα γυρίσεις νικητής ή επάνω σε αυτήν νεκρός».
Την Αρχαϊκή Εποχή φορούσαν κορινθιακό κράνος, περικνημίδες και μπρούτζινο θώρακα, αν και μετά τους Περσικούς Πολέμους, όταν και οι πόλεμοι έγιναν πιο ανοιχτοί αντικατέστησαν τον μπρούτζινο θώρακα με το λινοθώρακα ή με τον πιο ελαφρύ εξώμη. Κύρια όπλα τους ήταν το δόρυ, η ασπίδα και το ξίφος.
Ποιός θεωρείτο δειλός
Δειλός εχαρακτηρίζετο οποιοσδήποτε πολίτης, οπλίτης της αρχαίας Σπάρτης υποχωρούσε εμπρός στον εχθρό, άνευ εντολής που αφορούσε τέτοιον τακτικό ελιγμό, εάν λιποτακτούσε και τέλος εάν αιχμαλωτίζετο. Αποτέλεσμα αυτού του γεγονότος ήταν το να χάσει τα πολιτικά του δικαιώματα.
Ο οπλίτης ο οποίος στο πεδίο της μάχης θα εδείλιαζε, έθετε σε άμμεσο κίνδυνο την ζωή του, την ζωή των συντρόφων του και όλου του στρατεύματος φυσικά, αφού ανήκαν όλοι σε ένα πλέγμα πλήρως λειτουργικό. Πρόδιδε τον εαυτόν του, τα πιστεύω του, την Πατρίδα, τους συμπολεμιστές, τις οικογένειες όλων,την Σπάρτη.
Η Φάλαγξ έφθασε στο τεχνικό αποκορύφωμα της, μέσω της Λακωνικής πολεμικής πρακτικής.
Η Φάλαγξ όμως προϋπέθετε υπερβολικά σφιχτή τάξη, ζυγούς,οργάνωση.
Το παραμικρό ατόπημα, εκουσίως η ακουσίως, μετεδίδετο σαν ενεργειακό κύμα, που κατέστρεφε όλο το στράτευμα. Ή τουλάχιστον το επηρέαζε σφόδρα.
Η κοινωνική ζωή, μαζί με την ζωή του στρατοπέδου αλλά και τις πολεμικές επιχειρήσεις ήταν κυρίως εκπαίδευση, πρακτική, και υλοποίηση των Ιδεών της Σπάρτης.
Ο Πόλεμος δεν αποσκοπούσε σε νίκες για εξουσία και υλικές απολαβές παρά μόνον σε διαρκή εφαρμογή σκέψεως, θεωρημάτων, στρατηγημάτων που αποτελούσαν το εκπαιδευτικό σύστημά τους.
Απαραίτητη λοιπόν η συνεχής πίστης σε ιδανικά, η ατελείωτη επιμονή για την πραγματοποίηση των στόχων. Και πρωτίστως Αρετή. Πολεμική Αρετή. Το άλλο άκρον από αυτό της δειλίας.
Αν αναλογισθούμε τούς ατελείωτους πολέμους που ιστορικά, η Σπάρτη πήρε μέρος, απορούμε πώς, συγκεκριμένος αριθμός ανθρώπων, οι οποίοι, αποτελούσαν τους πολίτες και φυσικά τον στρατό της Σπάρτης, υπερβολικά μικρός με οποιοδήποτε μέτρο συγκρίσεως, κατάφερε να κυριαρχήσει, ενώ το αναμενόμενο θα ήταν να έχει εξαφανισθεί όλος ο πληθυσμός της σε ελάχιστα χρόνια.
Η Αρετή γενικώς , και η Ανδρεία ειδικώτερα ήταν τα κλειδιά της επιβιώσεως και της επιτυχίας.
Η Δειλία εσήμαινε πλήρη αποτυχία στην προσωπική φιλοσοφική πορεία του κάθε ατόμου και φυσικά της ίδιας της Σπάρτης ως Ιδέας, Προτύπου και Πράξεως.
Στην Σπαρτιατική κοινωνία η δειλία θεωρείτο το μεγαλύτερο όνειδος!
Πραγματική δειλία όμως δεν αναφέρθηκε ποτέ. Αντιθέτως απίστευτη εμμονή για την νίκη, όσο και αν αυτή η οδός συναντούσε τον θάνατο.
πηγη
<<Αγαπητοί αδερφοί, όπως καταλαβαίνουμε από το παραπάνω άρθρο που διαβάσαμε, έτσι πρέπει να είμαστε όλοι, έτσι πρέπει να είναι η εκκλησία Του Κυρίου Ιησού Χριστού!
Γι`αυτό σαν άνδρες, και θυγατέρες Του Κυρίου μας, ας σηκωθούμε όρθιοι, ας φορέσουμε την πνευματική πανοπλία μας, και ενωμένοι με πίστη, θάρρος, παρρησία, και περισσότερο τη νίκη μέσα στην καρδιά μας, να σταθούμε στις μάχες ενάντια στον εχθρό μας τον διάβολο, ότι και αν μας κοστίσει αυτό!!
Ακόμα και την ίδια μας τη ζωή αν χρειαστεί, γιατί και αυτή δεν μας ανήκει.
Ανήκει σ`αυτόν που είναι η ίδια η ζωή, Τον Κύριο Ιησού Χριστό!!>>Χristianikanea.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου