Ιωάννης ιζ:21 διά να ήναι πάντες εν, καθώς συ, Πάτερ, είσαι εν εμοί και εγώ εν σοι, να ήναι και αυτοί εν ημίν εν, διά να πιστεύση ο κόσμος ότι συ με απέστειλας. Διαβάζουμε στο Λευιτικό 26: 8 και πέντε από σας θέλουσι διώξει εκατόν, και εκατόν από σας θέλουσι διώξει μυρίους· και οι εχθροί σας θέλουσι πέσει έμπροσθέν σας εν μαχαίρα.
Φοβερό το αποτέλεσμα, γιατί το έργο δεν είναι ανθρώπινο, αλλά του Θεού. Και ο Κύριος για να εργαστεί, ζητεί και θέλει ενότητα. (εχθροί πάσης φύσεως προβλήματα).
Β' Σαμουήλ ι:1-5 Μετά δε ταύτα απέθανεν ο βασιλεύς των υιών Αμμών, και εβασίλευσεν αντ' αυτού Ανούν ο υιός αυτού. 2 Και είπεν ο Δαβίδ, Θέλω κάμει έλεος προς Ανούν, τον υιόν του Ναάς, επειδή ο πατήρ αυτού έκαμεν έλεος προς εμέ. Και απέστειλεν ο Δαβίδ να παρηγορήση αυτόν περί του πατρός αυτού διά χειρός των δούλων αυτού. Και ήλθον οι δούλοι του Δαβίδ εις την γην των υιών Αμμών. 3 Και είπον οι άρχοντες των υιών Αμμών προς Ανούν τον κύριον αυτών, Νομίζεις ότι ο Δαβίδ τιμών τον πατέρα σου απέστειλε προς σε παρηγορητάς; δεν απέστειλεν ο Δαβίδ τους δούλους αυτού προς σε, διά να ερευνήση την πόλιν και να κατασκοπεύση αυτήν και να καταστρέψη αυτήν; 4 Και επίασεν ο Ανούν τους δούλους του Δαβίδ, και εξύρισε το ήμισυ του πώγωνος αυτών και απέκοψε το ήμισυ των ιματίων αυτών μέχρι των γλουτών αυτών, και απέπεμψεν αυτούς. 5 Ότε απήγγειλαν τούτο προς τον Δαβίδ, απέστειλεν εις συνάντησιν αυτών, επειδή οι άνδρες ήσαν ητιμασμένοι σφόδρα· και είπεν ο βασιλεύς, Καθήσατε εν Ιεριχώ εωσού αυξηνθώσιν οι πώγωνές σας, και επιστρέψατε.
(O Δαβίδ ήταν κυνηγημένος από τον Σαούλ. Στη γη Αμμών ήταν βασιλιάς ο Ναάς. Όταν πεθαίνει, στέλνει συλλυπητές στον γιο του Ανούν. Εκείνος τους περνά για κατασκόπους και τους κακοποιεί. Αυτοί, γυρνώντας πίσω τα διηγούνται όλα στο Δαβίδ. Έτσι επέρχεται πόλεμος Ισραήλ-Αμμωνιτών οι οποίοι εκμισθώνουν 33.000 Σύριους στρατιώτες.)
Παρατηρούμε ότι ο Δαβίδ ήθελε ειρήνη αλλά δεν την είχε.
`Eτσι κι εμείς θέλουμε ειρήνη στη ζωή μας και ησυχία, αλλά ο διάβολος και οι καταστάσεις της ζωής δεν μας το επιτρέπουν.
Β' Σαμουήλ ι:9-11 9 Βλέπων δε ο Ιωάβ ότι η μάχη παρετάχθη εναντίον αυτού έμπροσθεν και όπισθεν, εξέλεξεν εκ πάντων των εκλεκτών του Ισραήλ και παρέταξεν αυτούς εναντίον των Συρίων· 10 το δε υπόλοιπον του λαού έδωκεν εις την χείρα του Αβισαί, αδελφού αυτού, και παρέταξεν αυτούς εναντίον των υιών Αμμών. 11 Και είπεν, Εάν οι Σύριοι υπερισχύσωσι κατ' εμού, τότε συ θέλεις με σώσει εάν δε οι υιοί Αμμών υπερισχύσωσι κατά σου, τότε εγώ θέλω ελθεί διά να σε σώσω·
Στα εδάφια 9-11 του ίδιου κεφαλαίου, διαβάζουμε για τη μάχη και το σχέδιο αντιμετώπισης του εχθρού από τον στρατηγό Ιωάβ: είχε να αντιμετωπίσει δυο στρατεύματα κι έτσι χώρισε το στρατό στα δύο: Ιωάβ → Σύριοι και Αβισαί → Αμμωνίτες. Ο Ιωάβ γνώριζε ότι έπρεπε να υπάρχει στο στράτευμα ενότητα, συμφωνία, ομόνοια και κοινό σχέδιο μάχης, για να επέλθει το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Αμμωνίτες και Σύριοι αντιπροσωπεύουν τις μεθοδείες του διαβόλου, αλλά και τα προβλήματα που σηκώνει κάποιες φορές η ζωή, που κανένας πιστός δεν μπορεί να αντιμετωπίσει μόνος του, παρά μόνο με τη βοήθεια των αδελφών ( του σώματος).
Στους Εφεσίους δ:15-16, ο Λόγος μας λέει ότι είμαστε μέλη του ίδιου σώματος με κεφαλή το Χριστό, από τον οποίο συναρμολογούμαστε και συνδεόμαστε με κάθε συνάφεια: άμεση σχέση-αλληλοεξάρτηση.
Ας κατανοήσουμε, λοιπόν, πόσο σημαντικό είναι το κάθε μέλος να βοηθά το άλλο πνευματικά όσο και υλικά.
Λέει ο Λόγος στο Αμώς γ:3 αν δύο δεν περιπατήσουν μαζί, αν δεν συμφωνήσουν, δεν θα μπορέσει να έλθει η ευλογία.
Διαβάζοντας το βιβλίο της Γένεσης, στο ια κεφάλαιο, βλέπουμε ότι όλοι εκείνοι που ήθελαν να χτίσουν τον πύργο της Βαβέλ, είχαν μια γλώσσα, που φανερώνει συμφωνία, ενότητα για τον κοινό σκοπό.
Και με εκπλήσσει πως μέσα σε εκκλησίες με αναγεννημένους ανθρώπους, με άτομα που υποτίθεται πως έχουν γνωρίσει τον Κύριο, έλαβαν το φως και τη δικαιοσύνη Του, να υπάρχει “φαγωμάρα, ζήλια, έριδες, καταλαλιά, ανταγωνισμός: ο πρώτος που το έπραξε ήταν ο διάβολος μια και ήθελε ν' ανέβει πιο ψηλά σε κυριαρχία από το Θεό)” και στο σώμα των Μασόνων - Σατανιστών να υπάρχει: “σύμπνοια, κοινός σχεδιασμός, ενότητα” από ανθρώπους που είναι παραδομένοι σε κάθε σαρκική ασυδοσία, αμαρτία, που είναι γεμάτοι απ΄οτο σκοτάδι της κολάσεως.
Στις Πράξεις διαβάζουμε για κείνες τις μέρες της πρώτης εκκλησίας, τότε που περίμεναν εκεί, στο ανώγειο, εκείνοι οι άντρες την ουράνια έλευση της υπόσχεσης του Κυρίου, (για την ευλογία με το Πνεύμα της Αληθείας).
Ο Λόγος μας λέει ότι ήταν ομοθυμαδόν, με μια ψυχή, ήταν ενωμένοι, μη βλέποντας ο ένας τα λάθη του άλλου. Δεν έλεγε, π.χ. Ο Πέτρος για τα λάθη του Θωμά, ούτε ο Θωμάς έλεγε για τη τριπλή άρνηση του Πέτρου το βράδυ της παράδοσης του Κυρίου.
Διαβάζουμε στο Ψαλμό ρλγ:1 Ιδού, τι καλόν και τι τερπνόν (όμορφο), να συγκατοικώσιν εν ομονοία αδελφοί.
Αυτό είδε ο Θεός και βάπτισε με Πνεύμα Άγιο τους παρευρισκομένους, δίδοντας ευλογίες, δυνάμεις, χαρίσματα. Η ενότητα της πρώτης εκκλησίας έφερε φοβερά αποτελέσματα. Άνθρωποι κατά χιλιάδες σώζονταν, και θεραπεύονταν.
Ματθαίος ιη:18-20 18 Αληθώς σας λέγω, Όσα εάν δέσητε επί της γης, θέλουσιν είσθαι δεδεμένα εν τω ουρανώ, και όσα εάν λύσητε επί της γης, θέλουσιν είσθαι λελυμένα εν τω ουρανώ. 19 Πάλιν σας λέγω ότι εάν δύο από σας συμφωνήσωσιν επί της γης περί παντός πράγματος, περί του οποίου ήθελον κάμει αίτησιν, θέλει γείνει εις αυτούς παρά του Πατρός μου του εν ουρανοίς. 20 Διότι όπου είναι δύο ή τρεις συνηγμένοι εις το όνομά μου, εκεί είμαι εγώ εν τω μέσω αυτών.
Όταν ο Κύριος βλέπει μια ενωμένη εκκλησία, όταν βλέπει πιστούς να συμφωνούν, τότε διεγείρεται το Πνεύμα Του και ενεργεί τα θαυμάσιά Του. Όταν βλέπει ανθρώπους, τα παιδιά Του, να αιτούνται το ίδιο πράγμα, έχοντας την ίδια καρδιά, τότε θα δίδει εξουσία ουράνια, ώστε οι πιστοί να δένουν-λύνουν: καταστάσεις, πράγματα, ευλογίες, τον εχθρό! Ο σατανάς γνωρίζει πολύ καλά, ότι αν συμφωνήσουν μόνο δυο πιστοί, έχει χάσει το παιχνίδι, έχει ηττηθεί.
Κάθισα και αναρωτήθηκα, γιατί ο Κύριος ζητά μόνο δυο πιστούς να συμφωνήσουν:
Θετικά: πόσο εύκολα ο Κύριος ευλογεί.
Αρνητικά: πόσο δύσκολο είναι πολλές φορές να συμφωνήσουν έστω και δύο άτομα.
Τι μπορεί να δηλητηριάσει την ενότητα;
Το διαβάζουμε στο ίδιο κεφάλαιο, το οποίο μας μιλά για δυο καταστάσεις που προκαλούν ρήξη και προβλήματα:
Ματθαίος 18:1 1 Εν εκείνη τη ώρα ήλθον οι μαθηταί προς τον Ιησούν, λέγοντες· Τις άρα είναι μεγαλήτερος εν τη βασιλεία των ουρανών;
η υπερηφάνεια είναι ο υπ' αριθμόν ένα εχθρός της ενότητας.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα που έχει να αντιμετωπίσει ένας πιστός στην πνευματική του πορεία, είναι το “εγώ” του. Η υπερηφάνεια έριξε το διάβολο από την παρουσία του Θεού. Έτσι ο άνθρωπος που θα αναζητήσει εξουσία, κυριαρχία, ανάδειξη, προβολή, θα οδηγηθεί σε σύγκρουση με τους άλλους πιστούς.
Όταν κάποιος χριστιανός ζει και υπηρετεί τον εαυτό του, ζητώντας ανθρώπινο έπαινο και εφήμερη δόξα και όχι τον έπαινο και τη δόξα το Θεού, τότε με τη συμπεριφορά του θα προκαλέσει μέσα στην εκκλησία έριδες, φιλονικίες, μάχες, διχοστασίες, όπως επίσης και πικρία.
Και ο υπ' αριθμόν δύο εχθρός:
Ματθαίος ιη:21-22 21 Τότε προσελθών προς αυτόν ο Πέτρος, είπε· Κύριε, ποσάκις αν αμαρτήση εις εμέ ο αδελφός μου και θέλω συγχωρήσει αυτόν; έως επτάκις; 22 Λέγει προς αυτόν ο Ιησούς· Δεν σοι λέγω έως επτάκις, αλλ' έως εβδομηκοντάκις επτά.
Η ασυγχωρητικότητα.
Συγχώρεση: είναι όταν απαλλάσσω κάποιον από το βάρος ενός αμαρτήματος ή ενός σφάλματος, όταν ξεχνώ αυτό που έχει συμβεί. Όταν κάποιος δεν μπορεί να συγχωρήσει, τότε μέσα στην καρδιά του θα έρθει πικρία, η οποία θα επιφέρει καταστροφή στις σχέσεις και στο έργο του Θεού.
Έτσι, αντί να υπάρχει ενότητα, ομόνοια αγάπη ανάμεσα στα αδέλφια, υπάρχουν μάχες, πόλεμοι, φθόνος έριδες, καταλαλιά, με αποτέλεσμα όπως μας λέει ο Ιάκωβος: να ζητάνε οι πιστοί και να μην παίρνουν.
Ας πάμε πίσω στην ιστορία μας:
Β' Σαμουήλ ι:12 (σελ. 306) 12 ανδρίζου, και ας κραταιωθώμεν υπέρ του λαού ημών και υπέρ των πόλεων του Θεού ημών· ο δε Κύριος ας κάμη το αρεστόν εις τους οφθαλμούς αυτού.
Εδώ διαβάζουμε τις τελευταίες οδηγίες του Ιωάβ προς τον Αβισσαί, που παράλληλα τον ενισχύει, με λόγους που φανερώνουν το σκοπό του πολέμου. Θα πολεμούσαν υπέρ του λαού τους, υπέρ των πόλεων του Θεού, υπέρ των εδαφών τους, υπέρ των οικογενειών τους.
Κάτι παρόμοιο διαβάζουμε στον:
Νεεμίας δ:14 14 Και είδον και εσηκώθην και είπα προς τους προκρίτους και προς τους προεστώτας και προς το επίλοιπον του λαού, Μη φοβηθήτε απ' αυτών· ενθυμείσθε τον Κύριον, τον μέγαν και φοβερόν, και πολεμήσατε υπέρ των αδελφών σας, των υιών σας και των θυγατέρων σας, των γυναικών σας και των οίκων σας.
Συνεχώς είμαστε σε έναν πόλεμο.
Ο Δαβίδ είχε τους Αμμωνίτες και τους Σύριους, ο Νεεμίας, καθώς ήθελε να χτίσει τα τείχη της Ιερουσαλήμ (μετά τη βαβυλωνιακή αιχμαλωσία), είχε όλους εκείνους τους ανθρώπους με επικεφαλής τους Τωβία-Σαναβαλάτ.
Κι εμείς σήμερα, έχουμε ν' αντιμετωπίσουμε πνεύματα πονηρά, που έρχονται από το μεσουράνημα να μας επιφέρουν πλήγματα, καθώς χτίζουμε την εκκλησία του Κυρίου, εργαζόμενοι παράλληλα τη σωτηρία της ψυχής μας, όπως επίσης και τη σωτηρία εκείνων που αγαπάμε.
Θυμάστε τον Παύλο και τον Σίλα, Πράξεις ις κεφάλαιο, στη φυλακή;
Ο Λόγος μας λέει ότι κατά τα μεσάνυχτα ενώθηκαν σε προσευχή και υμνολογία προς το Θεό και τα δεσμά τους έσπασαν, μετά από μέγα σεισμό.
Η ενότητά τους ελευθέρωσε, και όχι μόνον αυτό, αφού παράλληλα με την ελευθερία που πήραν, εργάστηκαν για να σωθεί ο δεσμοφύλακας και όλος του ο οίκος.
Ο Νεεμίας, καθώς ο λαός ήταν ενωμένος, κατάφερε να κτίσει (με τη χάρη του Θεού) τα τείχη της Ιερουσαλήμ.
Και τέλος, μέσα από την ενότητα ευλογήθηκαν οι δυο στρατηγοί του Δαβίδ στη μάχη που θα έδιναν.
Β' Σαμουήλ ι:13-19 13 Και προσήλθεν ο Ιωάβ και ο λαός ο μετ' αυτού εις μάχην εναντίον των Συρίων· οι δε έφυγον απ' έμπροσθεν αυτού. 14 Και ότε είδον οι υιοί Αμμών ότι οι Σύριοι έφυγον, τότε έφυγον και αυτοί απ' έμπροσθεν του Αβισαί και εισήλθον εις την πόλιν. Και ο Ιωάβ επέστρεψεν από των υιών Αμμών και ήλθεν εις Ιερουσαλήμ. 15 Ιδόντες δε οι Σύριοι ότι κατετροπώθησαν έμπροσθεν του Ισραήλ, συνηθροίσθησαν ομού. 16 Και απέστειλεν ο Αδαρέζερ και εξήγαγε τους Συρίους τους πέραν του ποταμού· και ήλθον εις Αιλάμ· και Σωβάκ, ο αρχιστράτηγος του Αδαρέζερ, προεπορεύετο έμπροσθεν αυτών. 17 Και ότε απηγγέλθη προς τον Δαβίδ, συνήθροισε πάντα τον Ισραήλ και διέβη τον Ιορδάνην και ήλθεν εις Αιλάμ. Οι δε Σύριοι παρετάχθησαν εναντίον του Δαβίδ και επολέμησαν με αυτόν. 18 Και έφυγον οι Σύριοι απ' έμπροσθεν του Ισραήλ· και εξωλόθρευσεν ο Δαβίδ εκ των Συρίων επτακοσίας αμάξας και τεσσαράκοντα χιλιάδας ιππέων, και Σωβάκ τον αρχιστράτηγον αυτών επάταξε, και απέθανεν εκεί. 19 Και ιδόντες πάντες οι βασιλείς, οι δούλοι του Αδαρέζερ, ότι κατετροπώθησαν έμπροσθεν του Ισραήλ, έκαμον ειρήνην μετά του Ισραήλ και έγειναν δούλοι αυτών. Και οι Σύριοι εφοβούντο να βοηθήσωσι πλέον τους υιούς Αμμών.
Ο Ιωάβ συνέτριψε τους Σύριους, οι Αμμωνίτες υποχώρησαν μπροστά στον Αβισσαί, και καθώς οι Σύριοι ανασυντάχθηκαν και επιτέθηκαν εκ νέου στο Δαβίδ, συντρίφθηκαν ολοκληρωτικά.
Αυτή είναι η ευλογία της ενότητας, γιαυτό πρέπει να κατανοήσουμε πλήρως ότι ανήκουμε στην ίδια οικογένεια, στράτευμα, ποίμνιο, έχοντας κοινό σκοπό, ίδιο εχθρό, όμοια προβλήματα.
Έτσι, αν θέλουμε να επικρατήσουμε, να βλέπουμε τα προβλήματα αυτής της ζωής να φεύγουν,
αν θέλουμε να μείνουμε να μείνουμε όρθιοι έως τέλους σώζοντας τη ψυχή μας και τις ψυχές όσων αγαπάμε, αν θέλουμε το έργο του Κυρίου να ολοκληρωθεί, πρέπει με συνάφεια να εργαζόμαστε, να πολεμάμε ενωμένοι, αγαπημένοι, μονοιασμένοι, γνωρίζοντας παράλληλα ότι σ' αυτόν τον πόλεμο δεν θα είμαστε μόνοι μας, αλλά θα έχουμε σύμμαχο και υπέρμαχο τον ισχυρό Θεό.
Αλληλούια. Αμήν.
Απο: Νικήτα Παρασκευά για τα Xristianikanea.gr
Xristianikanea.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου