Φώναξε στον Κύριο!

 

Ιερεμίας λγ':3  Κράξον προς εμέ και θέλω σοι αποκριθή

Φώναξε στον Κύριο, το Δημιουργό σου, τον Πλάστη σου, τον Κτήτορά σου, ο οποίος σε έπλασε και σε γνώρισε προτού μορφωθείς στη μήτρα της μητέρας σου. Ακόμα κι αν η ίδια η μητέρα σου σε εγκαταλείψει, Εκείνος δεν θα σε αφήσει ποτέ. Σε κάλεσε ονοματικά, σ' έχει ζωγραφισμένο στην παλάμη Του και είναι πάντοτε δίπλα σου, γεμάτος αγάπη για σένα!
Στο κατά Μάρκον ευαγγέλιο, στο κεφ. ι΄, βλέπουμε ένα από τα πολλά θαύματα που έκανε ο Ιησούς στην επίγειά Του διακονία, που αν γράφονταν όλα, όπως μας λέει ο Ιωάννης, όλη η γη δεν θα  χωρούσε τα βιβλία, και το οποίο γράφτηκε στο Λόγο για να μας διδάξει, οικοδομώντας την καρδιά μας.

(Μάρκ. 10:46 )
Και έρχονται εις Ιεριχώ. Και ενώ εξήρχετο από της Ιεριχώ αυτός και οι μαθηταί αυτού και όχλος ικανός, ο υιός του Τιμαίου Βαρτίμαιος ο τυφλός εκάθητο παρά την οδόν ζητών.
Λίγο πριν ο Κύριος και οι μαθητές του μπουν στα Ιεροσόλυμα, επισκέπτονται μια μάλλον ερειπωμένη πόλη, 30 χλμ. Β.Α. Της Ιερουσαλήμ, την Ιεριχώ. Ο Κύριος, κι εκεί εργάστηκε τα του Πατρός , για όσο διάστημα παρέμεινε στη συγκεκριμένη πόλη. Κατά την έξοδό Του από την Ιεριχώ, στο πλάι του δρόμου στον οποίο βάδιζε, καθόταν ένας τυφλός ζητιάνος, ο Βαρτιμαίος ( στα αραμαϊκά σημαίνει γιος, άρα το όνομά του σήμαινε “ο γιος του Τιμαίου”), ζητώντας ελεημοσύνη.
Σπάνια στο Λόγο αναφέρεται το όνομα ανθρώπου που δέχτηκε την ευεργεσία του Κυρίου κατά την επίγεια διακονία Του.
Ο Λόγος μας λέει στο Ματθαίος κη΄:20 και ιδού, εγώ είμαι μεθ' υμών πάσας τας ημέρας έως της συντελείας του αιώνος.
Συμπεραίνουμε ότι και σήμερα ο Κύριος περιπατεί στην Ιεριχώ, που συμβολικά είναι αυτός ο κόσμος.
Είναι εδώ ανάμεσά μας και εργάζεται θέλοντας να οδηγήσει τη ψυχή του ανθρώπου στην πόλη της Άνω Ιερουσαλήμ, την πόλη της ειρήνης.
Κρούει καθημερινά, την πόρτα της καρδιάς του κάθε ανθρώπου, γιατί θέλει να δειπνίσει μαζί του.
Είναι εδώ για να βοηθήσει ανθρώπους που έχουν πνευματική τύφλωση Β' Κορινθίους δ΄:4 των οποίων απίστων όντων ο Θεός του κόσμου τούτου ετύφλωσε τον νούν, διά να μη επιλάμψη εις αυτούς ο φωτισμός του ευαγγελίου της δόξης του Χριστού, όστις είναι εικών του Θεού, και δεν μπορούν να δουν τον Κύριο, τη δόξα Του, την άπλετη αγάπη Του, να λάβουν το Λόγο που ευαγγελίζεται, τη σωτηρία της ανθρώπινης ψυχής. Αλλά και σε ανθρώπους που έχουν φυσική τύφλωση, που συμβολικά είναι τα προβλήματα αυτής της ζωής: οικογενειακά, υγείας, οικονομικά, εργασιακά, ψυχολογικά, που δεν αφήνουν τον άνθρωπο να δει: χαρά, ειρήνη, ησυχία, ομορφιά, ευφροσύνη, αγαλλίαση.
Είναι εδώ για να ευλογήσει, ώστε του κάθε ανθρώπου το όνομα να γραφτεί στο ουράνιο βιβλίο της ζωής.
(Μάρκ. 10:47-48)
Και ακούσας ότι είναι Ιησούς ο Ναζωραίος, ήρχισε να κράζη και να λέγη· Υιέ του Δαβίδ Ιησού, ελέησόν με. Και επέπληττον αυτόν πολλοί διά να σιωπήση· αλλ' εκείνος πολλώ μάλλον έκραζεν· Υιέ του Δαβίδ, ελέησόν με.
Καθώς ο τυφλός ζητιάνος άκουσε ότι από μπροστά του περνούσε ο Ιησούς, άρχισε να φωνάζει δυνατά: Υιέ του Δαβίδ, Ιησού, ελέησέ με! Ο Ιησούς δεν του είπε να σιωπήσει, όπως έκανε σε άλλες περιπτώσεις, σε δαίμονες και ανθρώπους, γιατί είχε έλθει η ώρα να εισέλθει στα Ιεροσόλυμα ως Μεσσίας και δε χρειαζόταν πια να κρύβει την ταυτότητά Του.
Υιέ του Δαβίδ, Ιησού, ελέησέ με! Φώναζε δυνατά ο ανήμπορος άνθρωπος. Εκείνη την εποχή, στο Ισραήλ, όταν κάποιος ζητούσε έλεος, ουσιαστικά αυτό που ζητούσε από τον άνθρωπο στον οποίο απευθυνόταν, ήταν να του πληρώσει το χρέος. Πολλοί, καθώς άκουσαν εκείνον τον φαινομενικά παρακατιανό, άθλιο, φτωχό, τυφλό άνθρωπο να φωνάζει, τον επέπληξαν, λέγοντάς του να σιωπήσει.
Εκείνος, όμως, φώναζε δυνατότερα: Υιέ του Δαβίδ, Ιησού, ελέησέ με! Υιέ του Δαβίδ, Ιησού, ελέησέ με! Δεν τον ένοιαζαν τα αρνητικά λόγια των ανθρώπων προς αυτόν, γιατί ήθελε ο Ιησούς να τον ελεήσει.
Λέει στον Ιερεμία κθ΄:13  Και θέλετε με ζητήσει και ευρεί, όταν με εκζητήσητε εξ όλης της καρδίας υμών.
Ο τυφλός Βαρτιμαίος, έκραξε, ζήτησε με όλη του την καρδιά να λάβει έλεος από τον Ιησού. Στον μόνο που φώναξε για ευλογία, ήταν στον Κύριο.
Μάθε να κράζεις κι εσύ καθημερινά, καθ' όσον είσαι σ' αυτήν τη ζωή, με όλη σου τη δύναμη, ζητώντας τον Κύριο με όλη την καρδιά σου, για να λάβεις έλεος από Εκείνον που πλήρωσε και για σένα τα όσα χρωστούσες και όφειλες.
Ο Χριστός μας εξαγόρασε από την κατάρα του νόμου, μας αγόρασε με τιμή την θυσία Του.
Στην εποχή του Κυρίου, έξω από το κελί του φυλακισμένου-εγκληματία, έγραφαν σε χαρτί τα αδικήματά του, για τα οποία θα σταυρωνόταν. Όταν γινόταν η πράξη αυτή, έγραφαν κάτω στο χαρτί “τετέλεσται”, που μία έννοια αυτής της λέξης είναι “αποδόθηκε”. Θυμάστε ποια ήταν η τελευταία λέξη του Κυρίου προτού πεθάνει; “Τετέλεσται”. Ο Κύριος πέθανε για να αποδοθούν τα όσα εμείς οφείλαμε,  σχίζοντας κάθε χειρόγραφο που μας καθιστούσε, ένεκεν των αμαρτιών μας, χρεοφειλέτες και άξιους δαρμών.
Ας μάθουμε να κράζουμε στον Κύριο Υιέ του Δαβίδ, Ιησού, ελέησέ με! Και ας το κάνουμε συνέχεια, ακατάπαυστα, μέρα και νύχτα, όπως μας λέει  στην Κολοσσαείς επιστολή δ΄:2 Εμμένετε εις την προσευχήν, αγρυπνούντες εις αυτήν μετά ευχαριστίας. 
Υιέ του Δαβίδ, Ιησού, ελέησέ με! Φώναζέ το δυνατά και μην αφήσεις ποτέ το διάβολο να σε κάνει να σιωπήσεις. Θα' ρθει να σου πει πως είσαι ένας παρακατιανός, ένας άθλιος, ένας άνθρωπος που δεν αξίζει τίποτα.
Ψέμματα, είναι ψέμματα!
Είσαι άξιος στα μάτια του Κυρίου, πολύτιμος, γιος και θυγατέρα του Ουράνιου Πατέρα, κληρονόμος της Βασιλείας. Είσαι ναός του Αγίου Πνεύματος, αγορασμένος με τιμή. Να ξέρεις ότι ποτέ ο Κύριος δεν θα σου πει να σιωπήσεις , ποτέ, αλλά θα κάνει και για σένα ότι και τότε έκανε για τον τυφλό Βαρτιμαίο.
(Μάρκ. 10:49-50)
Και σταθείς ο Ιησούς, είπε να κραχθή· και κράζουσι τον τυφλόν, λέγοντες προς αυτόν· Θάρσει, σηκώθητι· σε κράζει. Και εκείνος απορρίψας το ιμάτιον αυτού, εσηκώθη και ήλθε προς τον Ιησούν.
Ο Ιησούς στάθηκε καθώς άκουσε τον Βαρτιμαίο και είπε να καλέσουν τον τυφλό κοντά του. Γιατί σταμάτησε ο Ιησούς; Γιατί άκουσε μια φωνή που έβγαινε από μια καρδιά γεμάτη πίστη. Μπορεί ο τυφλός να μην έβλεπε με τα φυσικά του μάτια, αλλά ακούγοντας για τα θαύματα τού Ιησού, είχαν ανοίξει τα πνευματικά του μάτια και είδε μπροστά του εκείνον που μπορούσε να τον θεραπεύσει.
Ο Βαρτιμαίος σηκώθηκε χωρίς βοήθεια από κανέναν, πέταξε το ιμάτιό του (το πανωφόρι του), ένα πολύτιμο γι' αυτόν ένδυμα που το χρησιμοποιούσε για να δέχεται τα κέρματα των περαστικών και ήρθε κοντά στον Κύριο. Δεν μπορούσε ο Βαρτιμαίος να πάει κοντά στον Κύριο με το ιμάτιό του; Σίγουρα μπορούσε. Τότε γιατί το πέταξε; Γιατί ήξερε ότι θα θεραπευόταν και ότι το συγκεκριμένο ρούχο δεν θα του ήταν πια χρήσιμο γιατί θα έβλεπε.
Αλληλούια!
Στην προς  Ρωμαίους ι΄:17  Άρα η πίστις είναι εξ ακοής, η δε ακοή διά του λόγου του Θεού.
Καθώς διαβάζεις αυτό το μήνυμα, πίστεψε ότι ο Κύριος είναι αληθινός και ζωντανός και ενεργεί θαυμάσια. `Ολα αυτά είναι πραγματικά, και ο Κύριος είναι ο μόνος που μπορεί να θεραπεύσει την πνευματική όσο και την φυσική σου τύφλωση. Είναι ο μόνος που, καθώς του φωνάζεις θα ρίξει και για σένα τα προσωπικά σου τείχη της Ιεριχούς, θα δεις δηλαδή τα προβλήματα και τις δύσκολες καταστάσεις της ζωής σου να φεύγουν και να κατεδαφίζονται.
Να ξέρεις ότι η πίστη είναι πέρα από τη λογική του ανθρώπου και ότι αυτό που εσύ δεν μπορείς να κάνεις, ο Κύριος μπορεί να το κάνει!
Ψαλμοί οβ':12 Διότι θέλει ελευθερώσει τον πτωχόν κράζοντα και τον πένητα και τον αβοήθητον.
(Γι`αυτό τώρα κράξε!  Κράξε με πίστη και σιγουριά, : Υιέ του Δαβίδ, Ιησού, ελέησέ με!
Κράξε και  ο Κύριος θα έρθει και θα σταθεί μπροστά σου, καλώντας σε να σηκωθείς και να πας προς Αυτόν.)
 Φώναξε στον Κύριο, εσύ που είσαι φτωχός στα πνευματικά, εσύ που είσαι πένητας στη χαρά και στην ειρήνη, φώναξε εσύ ο αβοήθητος.
Είδαμε  στο εδάφιο 48 ότι ο τυφλός καθώς σηκώθηκε για να πάει προς τον Κύριο, πέταξε το ιμάτιό του. Και αυτό ζητάει από μας ο Κύριος καθώς μας καλεί να πάμε κοντά Του για να λάβουμε έλεος: να απεκδυθούμε  πλήρως τον παλαιό μας εαυτό.
Ακούστε τι λέει:
Κολοσσαείς γ΄:5-10 5 Νεκρώσατε λοιπόν τα μέλη σας τα επί της γης, πορνείαν, ακαθαρσίαν, πάθος, επιθυμίαν κακήν και την πλεονεξίαν, ήτις είναι ειδωλολατρεία, 6 διά τα οποία έρχεται η οργή του Θεού επί τους υιούς της απειθείας, 7 εις τα οποία και σεις περιεπατήσατέ ποτέ, ότε εζήτε εν αυτοίς· 8 τώρα όμως απορρίψατε και σεις ταύτα πάντα, οργήν, θυμόν, κακίαν, βλασφημίαν, αισχρολογίαν εκ του στόματός σας· 9 μη ψεύδεσθε εις αλλήλους, αφού απεξεδύθητε τον παλαιόν άνθρωπον μετά των πράξεων αυτού 10 και ενεδύθητε τον νέον, τον ανακαινιζόμενον εις επίγνωσιν κατά την εικόνα του κτίσαντος αυτόν..
Να νεκρώσουμε τα μέλη μας που είναι πάνω στη γη, από το να πράττουν την αμαρτία και όλες  εκείνες τις ηθικές απρέπειες.
Μόνο όποιος απαρνηθεί τον εαυτό του, σηκώσει το σταυρό του, πετάξει τα ιμάτια του παλαιού ανθρώπου, χάσει τη ζωή του για να εύρει αυτήν, παύσει να πράττει ότι έχει σχέση με το παρελθόν, και δεν περπατάει πλέον σε οδούς ανομίας,  μόνο, μόνο αυτός μπορεί να σταθεί μπροστά στον Κύριο, ζητώντας του έλεος και ευλογία.
Ο Βαρτιμαίος ήταν σίγουρος ότι το συγκεκριμένο ρούχο δεν θα του ήταν πια χρήσιμο σε τίποτα.
Ποιος  θέλει να πετάξει από πάνω του, να αποβάλλει οτιδήποτε παλιό, σαρκικό, αμαρτωλό, ανήθικο, πονηρό, κακό, αχρείο;
Πιστεύω πως και εσύ, να είσαι ένας απ`αυτούς.......
(Μάρκ. 10:51-52)
Και αποκριθείς λέγει προς αυτόν ο Ιησούς· Τι θέλεις να σοι κάμω; Και ο τυφλός είπε προς αυτόν· Ραββουνί, να αναβλέψω. Ο δε Ιησούς είπε προς αυτόν· Ύπαγε, η πίστις σου σε έσωσε. Και ευθύς ανέβλεψε και ηκολούθει τον Ιησούν εν τη οδώ.
Ο Ιησούς ρώτησε τον Βαρτιμαίο: Τι θέλεις να σου κάνω; Ο Ιησούς σίγουρα γνώριζε, αλλά μέσα απ' αυτήν την ερώτηση ήθελε να δει την πίστη του. Ο τυφλός δε ζήτησε χρήματα, όπως απ΄ όλους τους ανθρώπους προηγουμένως, θέλω να αναβλέψω, θέλω να δω, είπε στον Ιησού γεμάτος εμπιστοσύνη και σιγουριά, γιατί είχε αναγνωρίσει στο πρόσωπό του Κυρίου το Σωτήρα.
Ησαΐας λε΄:5-6 5 Τότε οι οφθαλμοί των τυφλών θέλουσιν ανοιχθή και τα ώτα των κωφών θέλουσιν ακούσει. 6 Τότε ο χωλός θέλει πηδά ως έλαφος και η γλώσσα του μογιλάλου θέλει ψάλλει· διότι εν τη ερήμω θέλουσιν αναβλύσει ύδατα και ρεύματα εν τη ερημία.
Είχε αναγνωρίσει Εκείνον που σώζει, ευλογεί, αποκαθιστά, παίρνει τα βάρη, φυλάττει, προστατεύει, θεραπεύει, ελευθερώνει, δικαιώνει. Εκείνον που εργάζεται χαρά, ειρήνη, παρηγοριά μέσα στο σκοτάδι και στην ερημιά του κάθε ανθρώπου. Αλληλούια!
Το αποτέλεσμα; Ο Ιησούς είπε σ΄ αυτόν: Ύπαγε, η πίστις σου σε έσωσε. Και ευθύς ανέβλεψε και ηκολούθει τον Ιησούν εν τη οδώ.
Ο Κύριος  γνωρίζει κάθε μέρα στη ζωή σου τις ανάγκες σου. Αλλά, όπως δεν πήγε ο ίδιος στον Βαρτιμαίο, αλλά ο τυφλός σ' αυτόν, έτσι θέλει από σένα να πας, και να πηγαίνεις  πάντα κοντά Του, να Του ζητάς κατά την ανάγκη σου.
Ψαλμοί νε':17 Εσπέρας και πρωΐ και μεσημβρίαν θέλω παρακαλεί και φωνάζει· και θέλει ακούσει της φωνής μου.
Όπως  όμως ο Βαρτιμαίος ζήτησε συγκεκριμένα το αίτημά του (“θέλω να δω”),έτσι κι εμείς να ζητάμε συγκεκριμένα τα δικά μας αιτήματα από τον Κύριο.
Ο Κύριος ζητά από μας την προσευχή του Βαρτιμαίου, από μια ειλικρινή καρδιά, γεμάτη πίστη. Θέλει να βλέπει μέσα στην καρδιά μας, τα στοιχεία που είχε η καρδιά εκείνου του φτωχού και τυφλού ζητιάνου, ο οποίος από ένας ασήμαντος άνθρωπος, έγινε σε μια στιγμή ένας ήρωας πίστης, ένα παράδειγμα για ολόκληρες γενιές.
Λέει στην προς  Εβραίους ια΄:6 χωρίς δε πίστεως αδύνατον είναι να ευαρεστήση τις εις αυτόν· διότι ο προσερχόμενος εις τον Θεόν πρέπει να πιστεύη ότι είναι και γίνεται μισθαποδότης εις τους εκζητούντας αυτόν. 
 Ο Θεός ευαρεστείται σ' αυτόν που έρχεται μπροστά Του με μια καρδιά γεμάτη πίστη, εμπιστοσύνη και σιγουριά.
Τι θέλεις να σου κάνω Σου λέει ο Κύριος?
Ο τυφλός δεν ζήτησε χρήματα, αλλά να αναβλέψει. Κι εμείς είναι πρέπον να ζητάμε όχι κατά το θέλημα της σάρκας μας , λανθασμένα, με πονηρά κίνητρα, πράγματα τα οποία θα δαπανήσουμε στις ηδονές μας, αλλά να ζητάμε το δώρο της όρασης, για να μπορούμε να βλέπουμε την αλήθεια, τη σωτηρία μας, τη χαρά μέσα στη ψυχή μας, την αποβολή κάθε προβλήματος απ' τη ζωή μας που μας απασχολεί, τη θεραπεία να επέρχεται στο σώμα μας, την όποια έλλειψή μας, τα λάθη μας, τις αδυναμίες μας, μα πάνω απ΄ όλα, το θέλημα του Κυρίου.
Ο Βαρτιμαίος, αφού ανέβλεψε, δεν πήγε πουθενά αλλού, αλλά ακολούθησε τον Ιησού, γιατί ήθελε να υπηρετήσει τον ευεργέτη του, Εκείνον που του έδωσε τη χαρά να μπορεί να βλέπει. Τον ακολούθησε και εισήλθε μαζί Του στην Ιερουσαλήμ.
Έτσι κι εμείς, καθώς ο Κύριος μας ευεργετεί, ανοίγοντάς μας τα μάτια, και δίδοντάς μας αφθόνως πνευματικές και φυσικές ευλογίες, με αγάπη και σεβασμό είναι καλό:
να είμαστε έως τέλους μαζί Του, προσκολλημένοι σ' Αυτόν όπως το κλίμα πάνω στην άμπελο
να Τον ακολουθούμε, καθώς Εκείνος θα προπορεύεται δείχνοντάς μας την οδό της ζωής
να πράττουμε το θέλημά Του, μη θέλοντας να πράττουμε την αμαρτία
να Τον αγαπάμε, με όλη μας την καρδιά, τη ψυχή και τη δύναμη
να Τον υπηρετούμε, όπως Εκείνος δεν ήλθε για να υπηρετηθεί, αλλά για να υπηρετήσει, φορώντας στη μέση μας την ποδιά του υπηρέτη, όπως Εκείνος έπλυνε τα πόδια των μαθητών Του
να δοξάζουμε το όνομά Του, Εκείνου που από το θάνατο μας πέρασε στη ζωή.
Κάνοντας αυτό που λέει ο Λόγος στο  Μάρκο ις΄:15 Και είπε προς αυτούς· Υπάγετε εις όλον τον κόσμον και κηρύξατε το ευαγγέλιον εις όλην την κτίσιν.
Για να λάβουν οι άνθρωποι θεραπεία από τη φυσική και την πνευματική τους τύφλωση.
Για να είμαστε Φιλιππησίους α΄:11 πλήρεις καρπών δικαιοσύνης των διά του Ιησού Χριστού εις δόξαν και έπαινον Θεού.
Κι έτσι να εισέλθουμε, όπως εκείνος ο άνθρωπος, στην Άνω Ιερουσαλήμ, στην πόλη της αιώνιας χαράς και της ανάπαυσης.
Απο:Νικήτα Παρασκευά για τα Xristianikanea.gr