Γονατίστε μπροστά μου!

Loki: Γονατίστε μπροστά μου! Είπα… ΓΟΝΑΤΙΣΤΕ! 

                     (γονατίζουν όλοι) 

Δεν είναι πιο απλό έτσι;  Δεν είναι αυτή η φυσική σας θέση; 

Η ανείπωτη αλήθεια είναι ότι η ανθρωπότητα ποθεί την υποδούλωση. Η έλξη της ελευθερίας μικραίνει την χαρά της ζωής σας καθώς σαν τρελοί πολεμάτε για να αποκτήσετε δύναμη. Για να αποκτήσετε κάποια ταυτότητα. Φτιαχτήκατε για να σας κυβερνούν. Στο τέλος, πάντα θα γονατίζετε... 

(Ένας ηλικιωμένος σηκώνεται όρθιος)

Ηλικιωμένος: Όχι, όμως μπροστά σε ανθρώπους σαν εσένα.

Αυτός είναι ένας διάλογος παρμένος από την ταινία ‘The Avengers’ (Οι Εκδικητές), στην οποία ο Loki, ο «κακός» της ταινίας, απαιτεί από τους ανθρώπους να γονατίσουν μπροστά του και να τον αποδεχτούν σαν τον κυρίαρχο της γης. Μόνο και μόνο ως σκηνή κινεί έντονα το ενδιαφέρον του θεατή, καθώς ο κακός και υπερήφανος προσπαθεί να καταστρέψει ό,τι είναι καλό και όμορφο σε αυτόν τον κόσμο και οι «καλοί», οι «ήρωες» ενώνονται και αγωνίζονται ενάντια στο κακό.

Η αλήθεια είναι όμως ότι αυτή η σκηνή κρύβει περισσότερη αλήθεια απ’ ό,τι φανταζόμαστε. Σύμφωνα με την Αγία Γραφή, ο άνθρωπος φτιάχτηκε γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο. Φτιάχτηκε για να έχει σχέση με τον Δημιουργό... Αλλά όχι με τον τρόπο που εμείς νομίζουμε, το να υπακούς και να υποτάσσεσαι τυφλά δηλαδή. Ουσιαστικό κομμάτι αυτής της σχέσης είναι η αναγνώριση του ποιος ακριβώς είναι αυτός ο Δημιουργός, μια «πνευματική προσκύνηση» αν θέλετε. Αυτή αναγνωρίζει το Θεό και ως Δημιουργό αλλά και ως Κύριο, κι όχι σαν έναν αλαζόνα κυβερνήτη. Αυτό όμως εμείς το βλέπουμε σαν κάτι περιοριστικό και καταπιεστικό. Βλέπετε, αυτή η παρανόηση οφείλεται στο πρώτο ψέμα που ειπώθηκε ποτέ πάνω σ’ αυτή τη γη. 

Όταν το φίδι εξαπάτησε την Εύα (Γένεση 3:5), της είπε: «... ο Θεός ξέρει ότι την ίδια ημέρα που θα φάτε απ' αυτό [τον καρπό], τα μάτια σας θα ανοιχτούν, και θα είστε σαν θεοί, γνωρίζοντας το καλό και το κακό». Της είπε ότι ο άνθρωπος δεν αξίζει την τωρινή του κατάσταση και ότι έπρεπε να απαιτήσει μια καλύτερη. Ότι ο άνθρωπος που ήταν να «κυριεύει πάνω σε όλη τη γη» άξιζε παραπάνω. Το πιο ενδιαφέρον κομμάτι σε αυτή τη δήλωση είναι ότι εμπεριέχει αλήθεια! Ο άνθρωπος άξιζε μεν, αλλά είχε ήδη περισσότερα! Το φίδι είπε ότι ο άνθρωπος πρέπει να είναι σαν το Θεό. Η αλήθεια είναι ότι ο άνθρωπος τότε ήταν ήδη σαν το Θεό, κατά κάποιο τρόπο, «κατ’ εικόνα και ομοίωση» του. Το φίδι έκανε τη γυναίκα να νομίζει ότι υπήρχε κάποια δυσλειτουργία όμως στον τρόπο με τον οποίο γίνονταν τα πράγματα ως τότε. Αυτό ακριβώς είναι το ψέμα και είναι βαθιά ριζωμένο στο μυαλό μας ακόμα και σήμερα.

Σύμφωνα με το βιβλίο της Γένεσης ο άνθρωπος φτιάχτηκε για να έχει σχέση με το Θεό. Όχι μόνο για να λατρεύει με την έννοια του να «γονατίζει» ενώπιον του Δημιουργού και Κυρίου του, αλλά επίσης με την έννοια του να πραγματοποιεί τον σκοπό που του είχε δώσει ο Θεός όπως φαίνεται στη Γένεση 1:28-30, αυτόν του πιστού διαχειριστή και οικονόμου. Αλλά ο άνθρωπος αμάρτησε, αστόχησε, έφυγε από το δρόμο αυτού του σκοπού. Οι «λειτουργίες» του όμως, παρ’ ό,τι διαστράφηκαν, παρέμειναν βασικά οι ίδιες. Η καρδιά του ανθρώπου θέλει να κυβερνηθεί, όχι επειδή είναι ένα άβουλο και ανόητο ον, αλλά επειδή επιθυμεί να σχετίζεται με κάποιον. Και ο άνθρωπος συνεχίζει να προσπαθεί να καλύψει αυτό το κενό με άλλους «κυβερνήτες». Τέτοιοι κυβερνήτες μπορεί να είναι άνθρωποι, ιδανικά, επιθυμίες, ο ίδιος μας ο εαυτός, ό,τι μπορεί να φανταστεί κανείς.

Κι όλοι μας είμαστε δούλοι σε κάποιον από αυτούς, είτε το παραδεχόμαστε είτε όχι. Εδώ έρχεται ο Χριστός, που μας ελευθερώνει από τους κυβερνήτες αυτούς. Μέσω εκείνου μπορούμε να έχουμε πραγματική σχέση με το Θεό και να «λειτουργούμε» σωστά, επιστρέφοντας στο ρόλο του κυβερνήτη της γης, ή πιο σωστά του πιστού διαχειριστή και οικονόμου.  Ο Ιησούς Χριστός, με το θάνατο και την ανάστασή του αποκατέστησε τη «λειτουργία» μας, πληρώνοντας για την αμαρτία μας και κάνοντας πάλι δυνατή τη σχέση μας με το Θεό. Τώρα πλέον μπορούμε, αν στραφούμε σε εκείνον, να έχουμε τον αληθινό αποδέκτη της λατρείας μας και της υποταγής μας κι ένα παράδειγμα για το πώς να ζούμε  (πώς να «λειτουργούμε» σωστά).

 Η διαφορά είναι ότι Εκείνος ήρθε ανάμεσά μας, ως δούλος, ως υπηρέτης. Είναι ο πάσχων δούλος, είναι ο υπηρέτης βασιλιάς.

 Εσύ θα γονατίσεις μπροστά του;
 https://sites.google.com/site/neolaiaeee/blog/gonatistemprostamou