``Χριστιανικά Νέα``Λυκοπάντης Γιώργος: «Δεν ήταν για σένα να το κουβαλάς αυτό»: Η ιστορία μιας τοξικομανούς λεσβίας που βρήκε τον Χριστό

Η Lisa Moeller, πριν από τη μεταμόρφωσή της

Η Lisa Moeller, 35 ετών, άρχισε να έχει κάτι που θεώρησε ότι ήταν ένας νευρικός κλονισμός.
Κάθε βράδυ, μετά τη δουλειά έκλιγε και έκλαιγε ανεξέλεγκτα με λυγμούς που έβγαιναν από βαθιά μέσα της. Δεν ήξερε τι είναι αυτό. Αυτό που ήξερε είναι ότι αυτό γινόταν για εβδομάδες χωρίς να μπορεί να κάνει τίποτα για να το σταματήσει.

Ήταν Οκτώβριος του 2009. Έχοντας τερματίσει μια ταραχώδη σχέση τεσσάρων χρόνων με μια γυναίκα, η Λίζα σκέφτηκε ότι θα έπρεπε να είναι ικανοποιημένη με τη ζωή της.
Αλλά δεν μπορούσε να πείσει τον εαυτό της ότι έπρεπε να βλέπει με αισιοδοξία το μέλλον. Είχε την υποψία ότι υπήρχε κάτι τρομερά λάθος με τη ζωή της, αλλά, σαν ονειροπόλος που βρέθηκε στη δίνη ενός σκοτεινού εφιάλτη, δεν μπορούσε να ξεφύγει από αυτό που την βασάνιζε.

Αυτό που η Λίζα δεν ήξερε ήταν ότι κάτι δραματικό ήταν έτοιμο να της συμβεί που θα στέγνωνε τα δάκρυα της και θα άλλαζε τη ζωή της για πάντα.

Η ζωή της ως λεσβία

Μέχρι εκείνο το σημείο, ολόκληρη την ενήλικη ζωή της, η Λίζα είχε ζήσει ως μια εκδηλωμένη λεσβία. Είχε δεχτεί πλήρως την - όπως νόμιζε – φυσική λεσβιακή σεξουαλική της ταυτότητα. Είχε κάνει σχέσεις συνολικά με οκτώ γυναίκες. Είχε φήμη του ‘party animal’ (η ψυχή του πάρτι) και ενός ατόμου που ‘ζωντάνευε’ τα πράγματα. Είχε μπει κάποιες φορές στη φυλακή, ήταν βαριά καπνίστρια και ήταν εθισμένη στα ναρκωτικά για χρόνια.

Αλλά ο τρόπος ζωής της Λίζας δεν ήταν πάντοτε έτσι. Σαν μικρό παιδί, θυμάται να φοράει ωραία φορεματάκια, άσπρα καλτσάκια και λουστρίνια παπούτσια". Τα μαλλιά της ήταν μακριά, σγουρά, και διακοσμημένα με μεγάλες κορδέλες. Οι άνθρωποι κάποτε την θεωρούσαν ένα όμορφο, ελκυστικό κορίτσι.

Αλλά πολλαπλές σεξουαλικές επιθέσεις από έναν άνδρα που ζούσε στη γειτονιά της πριν καν κλείσει τα δέκα της χρόνια, της προκάλεσαν πνευματική και συναισθηματική καταστροφή σε τρυφερή ηλικία, και κατέστρεψαν την εσωτερική της ομορφιά, την αθωότητα, και την καθαρότητα. Λίγο μετά την οδυνηρή αυτή εμπειρία, η Lisa άρχισε να αλλάζει τα γυναικεία φορέματα και να ντύνεται κάπως πιο αντρικά. Έκοψε τα μαλλιά της κοντά και αισθανόταν πιο άνετα φορώντας πάνινα παπούτσια και τζιν. Δεν ήθελε να μοιάζει με ένα όμορφο μικρό κορίτσι πια.

Οι φίλοι της άρχισαν να την απομονώνουν. Καθώς η Lisa περνούσε την εφηβεία της, φαινόταν να την περνά με «ευκαιριακή άμετρη κατανάλωση αλκοόλ, σεξ, ή πετώντας αυγά στο σπίτι κάποιου», αλλά η μοναξιά της την διέλυε. Ένιωθε ότι ποτέ δεν θα γίνει «αποδεκτή».

«Φαινόταν ότι περνούσα ‘καλά’ μόνο και μόνο επειδή κανείς δεν με ήξερε πραγματικά», έγραψε η Lisa στην μαρτυρία της στο LifeSiteNews.com. "Αν το μάθαιναν ποτέ θα με μισούσαν. Στην πραγματικότητα θα μισούσα κι εγώ τον εαυτό μου. Τι φρικιό ήμουν εγώ; Γεννήθηκα έτσι ή μήπως κάνω κάτι για να το προκαλέσω αυτό;"

"Κανείς δεν θα μπορούσε ποτέ να μ’ αγαπήσει αληθινά"

Ως έφηβη, η Λίζα έπεισε τον εαυτό της ότι κανείς δεν θα μπορούσε ποτέ να την αγαπήσει αληθινά. Ούτε ακόμη και ο Θεός. Νιώθοντας εγκλωβισμένη μέσα σε ένα κουτί, χωρίς να έχει που να πάει και σε ποιον να μιλήσει, η Lisa προσπάθησε να πάρει στα χέρια της τη ζωή της.

«Ήμουν μόνη. Ποτέ δεν θα γνωρίσω την αγάπη έτσι κι αλλιώς, τουλάχιστον όχι χωρίς να προκαλέσω φοβερή επίδραση», είπε. "Θα είχα αυτό το μυστικό για το υπόλοιπο της ζωής μου και η ντροπή θα με κατηγορεί μέρα και νύχτα. Θα πρέπει να γίνω κάτι ψεύτικο για να επιβιώσω. Ακόμα χειρότερα, θα πρέπει να πάω με έναν άνδρα. "

Μέσα στη μαύρη απελπισία, η Λίζα κατάπιε ένα μπουκάλι χάπια για να «ελευθερωθεί» από το μαύρο εφιάλτη που είχε γίνει η ζωή της. Μόλις άδειασε το μπουκάλι, την έπιασε ναυτία και ζάλη που φάνηκε να μοιάζει με «απελευθέρωση». Αλλά το σχέδιο της Λίζας ματαιώθηκε με την παρέμβαση ενός φίλου που την πήγε στο νοσοκομείο, όπου οι γιατροί της έκαναν πλύση στομάχου, σώζοντας τη ζωή της. Μόλις συνήλθε η Λίζα και είδε τους γιατρούς από πάνω και τις νοσοκόμες να την κοιτούν περίεργα, θυμάται ότι «ποτέ δεν ένιωσα τόσο ευτυχισμένη που είμαι ζωντανή όπως εκείνη τη στιγμή». Ήμουν "πραγματικά ευγνώμων" που μου δινόταν "άλλη μια ευκαιρία».

"Η εκδίκηση μου ήταν να είμαι πλέον αυτό που επέλεξα να είμαι".

Η Lisa προσπάθησε να πάρει τη ζωή της στα χέρια της, αλλάζοντας στάση προς όλους και όλα. Άρχισε να γίνεται πιο «ανθεκτική και σκληρή», κάποια που θα μπορούσε να «αντέξει την κριτική και τις κατηγόριες πίσω από την πλάτη», κάποια που θα «πάλευε για τον εαυτό της με οποιοδήποτε κόστος, χωρίς να επηρεάζεται από τις καυστικές κριτικές των άλλων». Έγινε συγκρουσιακή από επιλογή.

«Καλύτερα να βάλεις κάποιον στη θέση του αμέσως παρά να κινδυνεύεις από εκφοβισμό», θυμάται.

"Ο κόσμος είχε δώσει μια τεράστια γροθιά στην αυτοεκτίμηση μου, τη λογική μου και τα συναισθήματά μου. Και η εκδίκηση μου ήταν να είμαι αυτό που επέλεξα να είμαι, όσο ανήθικο, ή ανορθόδοξο μπορεί να φανεί. Σίγουρα ο Θεός θα καταλάβαινε. Θα μπορούσε να δει ότι έπρεπε ή να προστατεύσω τον εαυτό μου ή να καταρρεύσω. Πέρασα τα επόμενα χρόνια της ζωής μου προσπαθώντας να πείσω τον εαυτό μου για αυτό".

Καθώς ενηλικιωνόταν η Lisa, άρχισε να προβάλει μια αρσενική ταυτότητα. «Επέμεινα κάθε κορίτσι με το οποίο είχα σχέση, να είναι απίστευτα θηλυκό στο ντύσιμο, στην συμπεριφορά και στην ταυτότητα. Για το λόγο αυτό, ποτέ δεν έκανα δεσμό με μια λεσβία, αλλά μόνο με αμφιφυλόφιλες ή αμφι-περίεργες γυναίκες, που αναμφισβήτητα αισθάνονταν πιο άνετα με την αντρική εικόνα μου».

Σε όλες τις σχέσεις της με άλλες γυναίκες, η Lisa έπαιζε τον κυρίαρχο αρσενικό ρόλο, πληρώνοντας τους λογαριασμούς σε καταστήματα και εστιατόρια, ανοίγοντας τις πόρτες, αγοράζοντας ακριβά δώρα, συντηρώντας και επισκευάζοντας τα σπίτι και εκπληρώνοντας στην σύντροφό της «κάθε επιθυμία ή όνειρο».

«Ήμουν το κεντρικό πρόσωπο στο σπίτι και με αυτό είχα πολλές από τις αρμοδιότητες που έχουν κατά κύριο λόγο οι άνδρες», είπε. "Αν ακουγόταν θόρυβος στο σπίτι αργά το βράδυ, έβγαινα εγώ μπροστά και όλες κρύβονταν από πίσω μου. Εάν ένας λογαριασμός δεν πληρώνονταν στην ώρα του, με κοιτούσαν περίεργα. Εάν δεν δούλευε το αιρκοντίσιον ή το ψυγείο, ή έσταζε το ταβάνι, ή χαλούσε το αυτοκίνητο, τα βλέμματα στρέφονταν σε μένα. Το βρήκα αυτό το απίστευτα άβολο και μερικές φορές εντελώς τρομακτικό".

Από την άλλη πλευρά αυτό, που θυμάται η Λίζα ήταν ο «ασφυκτικός έλεγχος» πάνω στις συντρόφους της, καθώς δεν επέτρεπε να φορούν αντρικά ρούχα, να βγαίνουν μόνες τη νύχτα, να κουβαλούν βαριά αντικείμενα, ή να έχουν άντρες φίλους που δεν ήταν ομοφυλόφιλοι.

«Επειδή δεν ήμουν με κανένα τρόπο επιθετική, και κάλυπτα κάθε ανάγκη τους, δεν είχαν συνήθως πρόβλημα με αυτού του είδους τις ακραίες συμπεριφορές και σχεδόν πάντα θεωρούσαν ότι ήταν για τη δική τους ασφάλεια και άνεση».

Η Λίζα σε φωτογραφία μετά την εμπειρία της με τον Χριστό

Η επούλωση των πληγών με τη χάρη του Θεού

Αλλά εν μέσω της λεσβιακής ζωής της, η Λίζα είχε μια «εκκρεμή αίσθηση ότι αυτό δεν ήταν αρκετό». Μέσα από την κατάθλιψη και τα δάκρυά της άρχισε να έχει την αίσθηση ότι είχε μια «τρύπα στην καρδιά σχηματισμένη από τον Θεό» και κατάλαβε ότι μόνο Αυτός θα μπορούσε να την γεμίσει. Άρχισε να προσεύχεται: "Θεέ μου, σε παρακαλώ μην το αφήσεις αυτό να μείνει μέσα μου", και σκεφτόταν ότι η προσευχή της ήταν μάταιη δεδομένου ότι "ποτέ δεν πίστευα ότι μπορεί να αναμειχθεί ο δικός μου τρόπος ζωής και η αλήθεια του Θεού".

Αλλά ο Θεός, ο οποίος ακούει τις βαθύτερες επιθυμίες της ανθρώπινης καρδιάς, άκουσε την προσευχή της ραγισμένης γυναίκας.

Το καλοκαίρι του 2010, καθώς η Lisa πήγαινε στο Σποκέιν για τη συλλογή υπογραφών για την ψηφοφορία για μια παρέλαση ‘gay pride’, βίωσε την υπερφυσική χάρη του Θεού που έκανε την ομοφυλοφιλική της ζωή άνω κάτω.

"Ένα βράδυ στο ξενοδοχείο μου, πήγα για ύπνο εντελώς ομοφυλόφιλη. Οι τρόποι μου, το ντύσιμό μου, η γλώσσα του σώματος, κλπ., ήταν όλα πολύ αρρενωπά. Μισούσα τους άνδρες, και ήμουν θυμωμένη με τον κάθε άντρα για την κακοποίηση που είχα υποφέρει από έναν γείτονα, όταν ήμουν παιδί», αποκάλυψε. «Όταν ξύπνησα, υπήρχε μια παρουσία στο δωμάτιο για την οποία δεν μπορώ να βρω λέξεις για να εξηγήσω πλήρως. Ένιωθα μια ειρήνη που δεν είχα ξαναζήσει".

Η Lisa σοκαρίστηκε το επόμενο πρωί με τις νέες επιθυμίες και κλίσεις που άρχισε να βιώνει αμέσως.

Άνοιξε την τηλεόραση να δει μια γνωστή γυναίκα παρουσιάστρια που την έβλεπε ελκυστική και δεν μπορούσε να καταλάβει γιατί δεν την ενδιέφερε πια. Καθώς περπατούσε να πάει στην δουλειά της το ίδιο πρωί, έπιασε τον εαυτό της να βλέπει έναν άνδρα να κάνει τζόκινγκ και δεν μπορούσε να ξεκολλήσει τα μάτια της από πάνω του.

Η Lisa ένιωσε πανικό. Δεν είχε αντιληφθεί τη σημασία αυτού που της είχε συμβεί. Ήταν σε πλήρη σύγχυση. Όμως, κάπου σε ένα ήσυχο μέρος της καρδιάς της, ο Θεός της αποκάλυπτε ότι την είχε κάνει καλά, και ότι όλο αυτό το κλάμα και οι λυγμοί που είχε βιώσει ήταν μέρος της θεραπείας από την κακοποίηση που είχε υποστεί.

Η Lisa τα είχε χάσει. Πώς θα μπορούσε αυτή που δεν ήξερε πώς να είναι γυναίκα, να ντύνεται σαν γυναίκα, να μιλά σαν γυναίκα, ή ακόμα και να περπατά σαν γυναίκα;

Η Lisa αποφάσισε να αφεθεί στα χέρια του Θεού. Πέταξε κάθε κομμάτι της μέχρι τότε ζωής της. Τέρμα οι σχέσεις. Τέρμα οι στενοί φίλοι της. Τέρμα οι καταστροφικές επιδράσεις της προηγούμενης ζωής της. Η Lisa ήθελε να μάθει να βασίζεται εξ ολοκλήρου στο Θεό και να διακρίνει τη φωνή του Θεού από όλες τις άλλες φωνές.

«Παρά το γεγονός ότι τα τελευταία δύο χρόνια ήταν αναμφίβολα τα πιο μοναχικά και πιο δύσκολα χρόνια της ζωής μου, ζούσα εντελώς εξαρτημένη από τον Θεό», είπε.

Κατανοώντας της κακοποίηση, τον πόνο, και την επούλωση

Μέσα από πολλές προσευχές, αποκαλύφθηκε στη Lisa ο λόγος που είχε μια αρσενική ταυτότητα και αντιμετώπιζε τις συντρόφους της, τόσο καλά. Δεν ήταν, λόγω της δικής της ανασφάλειες, ή γιατί ήθελε αυτό που ήταν πραγματικά καλό για αυτές τις γυναίκες. Αυτό που έκανε η Lisa για τις συντρόφους της το έκανε στην πραγματικότητα για λογαριασμό του μικρού κοριτσιού μέσα της που είχε κακοποιηθεί σεξουαλικά. Ο Θεός αποκάλυψε στην Lisa ότι μέσω των ενεργειών της, προσπαθούσε να επουλώσει τον εαυτό της από την κακοποίηση που είχε υποστεί μικρό κορίτσι. Όμως, αποδείχθηκε ότι αυτό ήταν ένας φαύλος κύκλος, επειδή είδε ότι κανείς δεν μπορούσε να γίνει η αιτία της επούλωσης των πληγών της. Η Lisa κατανόησε ότι η λαχτάρα της για επούλωση ήταν ο λόγος που ποτέ δεν θα μπορούσε να κάνει αρκετά για τις συντρόφους της. Έμαθε ότι δεν μπορούσε να θεραπεύσει η ίδια τον εαυτό της, διότι μόνο ο Θεός είναι αυτός που θεραπεύει.

Η Lisa συνειδητοποίησε επίσης ότι ποτέ δεν τρελαινόταν όταν διέλυε κάθε σχέση της, γιατί η σύντροφός της θα μπορούσε να είναι "μία οποιαδήποτε γυναίκα" όσο θα μπορούσε να γίνει το αντικείμενο της θεραπείας της. Η Lisa διέκρινε ότι υπήρχαν ορισμένα χαρακτηριστικά σε όλες τις γυναίκες που έβλεπε ότι ταίριαζαν στον εαυτό της.

«Ήταν υποτακτικές σε όλες σχεδόν τις πτυχές της σχέσης», είπε. "Επιθυμούσαν να τις στηρίζω, να τις προσέχω, να τις αντιμετωπίζω σαν πριγκίπισσες, προσέχοντας κάθε τι που λένε και πράττουν και να τους μιλώ όσο γίνεται πιο γλυκά».

Η Lisa τώρα κατάλαβε γιατί επίμενε οι σύντροφοί της να έχουν «ακλόνητη θηλυκότητα», επειδή, μια τέτοια θηλυκότητα «αναπαριστούσε το κοριτσάκι που είχε τότε κακοποιηθεί». Είδε ότι η εμμονή της να προστατεύει τις συντρόφους της, να τις διασκεδάζει και να «κάνει τη ζωή τους σαν ατέλειωτες διακοπές» ήταν επειδή «τις συμπεριφερόμουν έτσι όπως πίστευα ότι έπρεπε να μου συμπεριφερθούν όταν ήμουν μικρό κορίτσι παρά τις βίαιες και καταστροφικές εμπειρίες που βίωσα».

Σε μια στιγμή συνειδητοποίησε ότι "προσπαθούσα να θεραπεύσω τον εαυτό μου μέσα από αυτές".

Αυθεντικά γυναικεία

Από την στιγμή που η Lisa θεραπεύτηκε εκείνη τη νύχτα στο ξενοδοχείο, ή "ελευθερώθηκε από την ομοφυλοφιλία", όπως της αρέσει να το θέτει, πιστεύει ότι ο Θεός αποκατέστησε την ταυτότητά της ως γυναίκα και τις αυθεντικά γυναικείες κλίσεις και επιθυμίες μέσα της.

«Τώρα επιθυμώ τα πράγματα που οι σύντροφοί μου επιθυμούσαν. Θέλω να με στηρίζουν, να με προσέχουν, να με προστατεύουν, να μου μιλούν γλυκά, και να μου φέρονται ευγενικά», είπε. "Η ταυτότητά μου είναι τώρα άθικτη και ασφαλής στα χέρια του Ιησού, και αυτός είναι ο τρόπος που με δημιούργησε για να αισθάνομαι."

Η Lisa γράφει τώρα ένα βιβλίο για το ταξίδι της με τίτλο “You Weren’t Meant to Carry That”, («Δεν ήταν για σένα να το κουβαλάς αυτό») που θα κυκλοφορήσει το 2013. Μέσα από προσευχές, η Lisa κατάλαβε ότι «ποτέ δεν ένιωσε άνετα» με τις ευθύνες που είχε βάλει στον εαυτό της στην ταυτότητά της ως άντρας, επειδή δεν ήταν «γραφτό να κουβαλάει τα βάρη ενός άντρα». Συνειδητοποίησε ότι δεν είχε "δημιουργηθεί γι’ αυτό".

«Μερικές φορές κουβαλάμε τόσα βάρη που δεν είναι δικά μας ... πράγματα για τα οποία δεν έχουμε τον έλεγχο, τα ερωτήματα και ανησυχίες που δεν ανήκουν σε μας. Ο Θεός θέλει να ψάξεις μέσα στην ψυχή σου για να δεις τι μπορεί να βρεις. Αν κουβαλάς βάρη που ανήκουν σ’ Αυτόν, Εκείνος θέλει να τα πάρει. Είναι έτοιμος να ελαφρύνει το φορτίο σου», είπε στο LifeSiteNews.

Η Lisa, μέσα από την δική της ιστορία, θεωρεί ότι μπορεί να αγγιχτεί και να θεραπευτεί κάθε πρόσωπο που αγωνίζεται με την κακοποίηση, τη σεξουαλική ταυτότητα, ή που έχει εμπλακεί στον ομοφυλοφιλικό τρόπο ζωής.

Στην σελίδα της στο Facebook λέει την ιστορία της και προσφέρει συμβουλές προς τους ομοφυλόφιλους που θέλουν να ξεφύγουν. Κατά τη διάρκεια της δικής της πάλης, τα λόγια του Ψαλμωδού την παρηγορούσαν : «Αυτός θεραπεύει τους συντετριμμένους στην καρδιά και δένει τις πληγές τους» (Ψαλμός 147:3).

«Επιτέλους βρήκα την ειρήνη και το οφείλω στον Ιησού Χριστό», λέει. "Πολλοί άνθρωποι δεν μπορούν να δεχτούν μια τοξικομανή και λεσβία και τολμά να μιλάει ότι αποφάσισε να υπηρετήσει τον Κύριο». Ακούγεται αρκετά γελοίο, αλλά αυτό είναι που συνέβη».

ΚΟ: Η ιστορία αυτή μου θύμισε κάποιες κρυφές πτυχές της ζωής της γνωστής Ellen Degeneres. Την ώρα που το ζήτημα του «γάμου» ομόφυλων ζευγαριών εξετάζεται από το αμερικανικό Ανώτατο Δικαστήριο, και εμφανίζεται μια διχασμένη αμερικάνικη κοινωνία για το θέμα αυτό, η ιστοσελίδα του National Public Radio, σε ένα άρθρο δείχνει την εκπληκτική «πρόοδο» των αμερικάνων όσον αφορά την αποδοχή του «γάμου» των ομοφυλόφιλων, κατά την διάρκεια των χρόνων 1996 -2013 (βλ. διάγραμμα κάτω με την αποδοχή ανά ηλικίες) και ένα άλλο τονίζει την «μεγάλη συμβολή» που έπαιξε στο να αλλάξει η δημόσια συζήτηση στις ΗΠΑ και η απόψη του μέσου αμερικάνου, η γνωστή κωμική ηθοποιός και παρουσιάστρια Ελέν ντε Τζενέρις (Ellen Degeneres), η οποία το 1996 ήταν η πρώτη ‘celebrity’ που είχε παραδεχτεί δημόσια ότι είναι ομοφυλόφιλη. Σήμερα είναι «παντρεμένη» με την Πόρσια ντε Ρόσι. (Προσέξτε στην φωτογραφία την «αντρική» εμφάνιση της Degeneres και την θηλυκή της ντε Ρόσι). Όπως έχει γράψει στο βιβλίο της η μητέρα της Degeneres, Betty Degeneres, η κόρη της Ellen, αρχικά ένιωθε έλξη για τους άνδρες, αλλά κάποια στιγμή είχε μια οδυνηρή εμπειρία σεξουαλικής παρενόχλησης από τον πατριό της με τον οποίον αναγκαζόταν να ζει μαζί. Να έπαιξε ρόλο αυτό το γεγονός στο να της δημιουργηθεί «ετεροφοβική σεξουαλική δυσλειτουργία» (συνεχής και παράλογος φόβος ή απέχθεια προς το αντίθετο φύλο) και σεξουαλική προτίμηση προς το ίδιο φύλο; Διάβασε σχετικά το : Ετεροφοβική Σεξουαλική Δυσλειτουργία - Η περίπτωση της Ellen Degeneres

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η περιρρέουσα ατμόσφαιρα των μέσων μαζικής αποχαύνωσης (media, Hollywood, 'celebrities', μουσική βιομηχανία) έχει παίξει ένα καταλυτικό ρόλο (ίσως απόλυτο) στην «μεταστροφή» της κοινής γνώμης και στην διαμόρφωση «άποψης» για το θέμα της ομοφυλοφιλίας και ιδιαίτερα του "γάμου" ατόμων του ιδίου φύλου. Έχει γράψει πάμπολλα άρθρα για αυτό ο ΚΟ. Είναι αλήθεια αστείο, εκείνοι που κατηγορούν χρόνια τώρα την «θρησκεία» ότι καθοδηγεί ως «πρόβατα» και "άβουλα όντα" τους (πιστούς) ανθρώπους, να αποδέχονται, να υποστηρίζουν και να επικροτούν την «ποίμανση» των (τηλεόπληκτων) ανθρώπων προς την αντίθετη κατεύθυνση, από τους ‘ιερείς’ και τις ‘ιέρειες’ του παντοδύναμου star system. Και αλλοίμονο όποιος απορρίψει το «δόγμα» της κάθε Γκαγκά…

Διάβασε :