Η ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΚΟΚΚΟΥ ΣΙΝΑΠΕΩΣ

ΜΑΤ.ΙΓ’31-32 Άλλην παραβολήν παρέθηκεν εις αυτούς, λέγων· Ομοία είναι η βασιλεία των ουρανών με κόκκον σινάπεως, τον οποίον λαβών άνθρωπος έσπειρεν εν τω αγρώ αυτού· 32 το οποίον είναι μεν μικρότερον πάντων των σπερμάτων, όταν όμως αυξηθή είναι μεγαλήτερον των λαχάνων και γίνεται δένδρον, ώστε έρχονται τα πετεινά του ουρανού και κατασκηνούσιν εν τοις κλάδοις αυτού.

Τον κόκκο σινάπεως το χρησιμοποιούν συχνά για να εκφράσουν αυτό το οποίο είναι το πιο μικρό, το πιο ασήμαντο.

Υπάρχει λοιπόν, μια παραδοσιακή ερμηνεία αυτής της παραβολής που την λένε διάφοροι θεολόγοι, και θα τη βρείτε σε βιβλία γραμμένη, που όμως η ερμηνεία αυτή δεν είναι η σωστή. 

“Ο κόκκος σινάπεως, αναφέρεται στο Λόγο του Θεού ο οποίος όταν αναμιχθεί με την πίστη πολλαπλασιάζεται, και μυστηριωδώς γίνεται μια βασιλεία σαν ένα δένδρο και κυβερνάει όλη τη γη, όπως θα γίνει την περίοδο της χιλιετούς βασιλείας.
 Όμως υπάρχουν δύο στοιχεία μέσα σ’ αυτή την παραβολή που διεγείρουν ερωτηματικά. 

?  Το πρώτο στοιχείο είναι, ότι γίνεται δένδρο
Ματθ.ΙΓ’32 “…όταν όμως αυξηθή είναι μεγαλήτερον των λαχάνων και γίνεται δένδρον…” 
Δε γίνεται δένδρο ο κόκκος σινάπεως. Δε γί-νε-ται δένδρο.

? Το δεύτερο στοιχείο είναι, ότι έρχονται τα πετεινά 
Ματθ. ΙΓ’32 “…έρχονται τα πετεινα του ουρανού και κατασκηνούσιν εν τοις κλάδοις αυτού.” 
Και αυτό είναι αφύσικο. 
Δηλαδή, σκέψου ένα Γύπα που έρχεται να κάτσει επάνω σε ένα σινάπι. 
Μπορεί να κάτσει εκεί ο Γύπας και να κατασκηνώσει και να κάνει φωλιά; Όχι. 
Πρέπει να είναι το δένδρο τεράστιο. 
Μιλάει για τεράστιο δένδρο εδώ.

Εξ’ άλλου, το σινάπι μεγαλώνει μεν, γίνεται ψηλό, μπορεί να φθάσει  και περίπου 2 ½ μέτρα ύψος, έως και 4 μέτρα ύψος, και σε ορισμένα μέρη υπάρχει σινάπι με τέτοιο ύψος. Αλλά κάθε χρόνο ξεραίνεται και πέφτει. 
Πώς θα κάνουν φωλιά εκεί και πού; 
Είναι πολύ ευαίσθητο δενδρύλλιο, αν πιάσεις λίγο και το λυγίσεις σπάει. 
Δεν μπορούν να κάνουν φωλιά τα πουλιά εκεί μέσα.

Επίσης, ο όρος συνήθως “…τα πετεινά του ουρανού…”, συνδέεται με ακάθαρτη σχέση.

Αυτή η ερμηνεία είναι προτιμητέα, γιατί ερμηνεύει καλύτερα αυτό που λέει ο Κύριος και στην ιστορία της βασιλείας των ουρανών. 
`Οτι η εκκλησία θα αυξανόταν αφύσικα πλέον. 
Θα έπαιρνε δηλαδή, πάρα πολύ μεγάλες διαστάσεις και θα γινόταν κάτι που ο Θεός ποτέ δεν ήθελε να γίνει.

Η εκκλησία ξεπέρασε τα όριά της και πέταξε σαρκικά, ξύλινα έργα, τα κλαδιά που έχει να κάνει με το έργο της σάρκας, όπως η Καθολική εκκλησία και η Ορθόδοξη εκκλησία και ζήτησε να κατεξουσιάσει τον κόσμο, να έχει εξουσία επάνω στον κόσμο. 
Γι’ αυτό και προσεταιρίστηκε τους αυτοκράτορες, έμεινε και κράτησε την εξουσία αυτή την κοσμική και δεν έχει τίποτε πνευματικό επάνω της.
 Γι’ αυτό και το στερείται βέβαια, επειδή διάλεξε αυτό το πράγμα, και έφερε ακάθαρτα στοιχεία μέσα στο Χριστιανισμό και έγινε πράγματι φωλιά ορνέων.

Τα όρνεα μέσα στο Λόγο του Θεού, συμβολίζουν τα δαιμόνια. 
Και χρησιμοποιείται από το διάβολο για να καταστρέψει ψυχές και να χαλάσει το έργο του Θεού.

Υπάρχει μια εικόνα που δείχνει την εκκλησία να εξουσιάζει επάνω σε όλα τα βασίλεια και αυτό βέβαια αναφέρεται στη χιλιετή βασιλεία. Δεν έχει όμως προσεταιριστεί τα βασίλεια. Απλά ξέρουμε, ότι η εκκλησία θα εξουσιάσει. 
Αλλά πώς θα εξουσιάσει; Με ράβδο σιδηρά.
 Δεν είναι ότι θα έχει πνευματική σχέση με τα έθνη αυτά. Ο Κύριος θα τα φέρει κάτω από την κυριαρχία της εκκλησίας. 
Πνευματικά θα κυριαρχήσουμε επάνω στα έθνη, σαν πνευματικός λαός του Θεού, όχι σαρκικά, αλλά δεν είναι ότι θα έχουμε εμείς σχέση με τα βασίλεια αυτά, όπως έχει εδώ στην παραβολή την οποία βλέπουμε, ότι έρχονται τα πετεινά του ουρανού και κατοικούν μέσα. Αυτό είναι σύνδεση, ανάμιξη το ένα με το άλλο.

ΙΕΖ.ΙΖ’22-24 Ούτω λέγει Κύριος ο Θεός· Και θέλω λάβει εγώ εκ του υψηλοτέρου κλάδου της υψηλής κέδρου και φυτεύσει· θέλω κόψει εγώ εκ της κορυφής των νέων αυτού κλώνων ένα τρυφερόν και φυτεύσει επί όρους υψηλού και εξόχου· 23 επί του υψηλού όρους του Ισραήλ θέλω φυτεύσει αυτόν, και θέλει εκφέρει κλάδους και καρποφορήσει και θέλει γείνει κέδρος μεγάλη και υποκάτω αυτής θέλουσι κατασκηνώσει παν όρνεον και παν πτηνόν· υπό την σκιάν των κλάδων αυτής θέλουσι κατασκηνώσει. 24 Και πάντα τα δένδρα του αγρού θέλουσι γνωρίσει, ότι εγώ ο Κύριος εταπείνωσα το δένδρον το υψηλόν, ύψωσα το δένδρον το ταπεινόν, κατεξήρανα το δένδρον το χλωρόν, και έκαμον το δένδρον το ξηρόν να αναθάλλη. Εγώ ο Κύριος ελάλησα και εξετέλεσα.

Δείχνει εδώ, την ανάπτυξη της εκκλησίας στην χιλιετή βασιλεία.

Σε κάθε άλλο μέρος μέσα στο Λόγο του Θεού, τα πετεινά του ουρανού αναφέρονται σε ακάθαρτα πτηνά που είναι τα σαρκοφάγα αυτά όρνεα σε αντίθεση με τα πετεινά του αγρού, που αναφέρεται σε καθαρά πουλιά, όπως έχουμε πέρδικες, φασιανούς, τρυγόνια, περιστέρια τα οποία αυτά δεν είναι πτηνά του αέρα, αλλά του αγρού. Κάνουν τις φωλιές τους στον αγρό. Ενώ τα πετεινά του ουρανού κάνουν τις φωλιές τους ψηλά σε βράχους και αναφέρεται αυτό όπως λέει στην προς Εφεσίους επιστολή.

ΕΦ.Σ’12  “…εις τα πνεύματα της πονηρίας εν τοις επουρανίοις.”

ΕΦ.Σ’12  “…πρὸς τὰ πνευματικὰ τῆς πονηρίας ἐν τοῖς ἐπουρανίοις.”

ΜΑΤ.ΙΓ’19 Παντός ακούοντος τον λόγον της βασιλείας και μη νοούντος, έρχεται ο πονηρός και αρπάζει το εσπαρμένον εν τη καρδία αυτού· ούτος είναι ο σπαρθείς παρά την οδόν.

ΜΑΤ.ΙΓ’19 παντὸς ἀκούοντος τὸν λόγον τῆς βασιλείας καὶ μὴ συνιέντος ἔρχεται ὁ πονηρὸς καὶ ἁρπάζει τὸ ἐσπαρμένον ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ, οὗτος ἐστιν ὁ παρὰ τὴν ὁδὸν σπαρείς.

ΜΑΡ.Δ’4 Και ενώ έσπειρεν, άλλο μεν έπεσε παρά την οδόν, και ήλθον τα πετεινά του ουρανού και κατέφαγον αυτό.

ΜΑΡ.Δ’4 καὶ ἐγένετο ἐν τῷ σπείρειν ὃ μὲν ἔπεσεν παρὰ τὴν ὁδόν, καὶ ἦλθεν τὰ πετεινὰ καὶ κατέφαγεν αὐτό.

ΠΡ.Ι’10-16 Και πεινάσας ήθελε να φάγη· ενώ δε ητοίμαζον, επήλθεν επ' αυτόν έκστασις, 11 και θεωρεί τον ουρανόν ανεωγμένον και καταβαίνον επ' αυτόν σκεύος τι ως σινδόνα μεγάλην, το οποίον ήτο δεδεμένον από των τεσσάρων άκρων και κατεβιβάζετο επί την γην,

12 εντός του οποίου υπήρχον πάντα τα τετράποδα της γης και τα θηρία και τα ερπετά και τα πετεινά του ουρανού. 13 Και έγεινε φωνή προς αυτόν· Σηκωθείς, Πέτρε, σφάξον και φάγε· 14 Ο δε Πέτρος είπε· Μη γένοιτο, Κύριε· διότι ουδέποτε έφαγον ουδέν βέβηλον ή ακάθαρτον. 15 Και πάλιν εκ δευτέρου έγεινε φωνή προς αυτόν· Όσα ο Θεός εκαθάρισε, συ μη λέγε βέβηλα. 16 Έγεινε δε τούτο τρίς, και πάλιν ανελήφθη το σκεύος εις τον ουρανόν.

ΠΡ.Ι’10-16 ἐγένετο δὲ πρόσπεινος καὶ ἤθελεν γεύσασθαι. παρασκευαζόντων δὲ αὐτῶν ἐγένετο ἐπ' αὐτὸν ἔκστασις. 11 καὶ θεωρεῖ τὸν οὐρανὸν ἀνεῳγμένον καὶ καταβαῖνον σκεῦος τι ὡς ὀθόνην μεγάλην τέσσαρσιν ἀρχαῖς καθιέμενον ἐπὶ τῆς γῆς, 12 ἐν ᾧ ὑπῆρχεν πάντα τὰ τετράποδα καὶ ἑρπετὰ τῆς γῆς καὶ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ. 13 καὶ ἐγένετο φωνὴ πρὸς αὐτὸν ἀναστάς, Πέτρε, θῦσον καὶ φάγε. 14 ὁ δὲ Πέτρος εἶπεν· μηδαμῶς, κύριε, ὅτι οὐδέποτε ἔφαγον πᾶν κοινὸν καὶ ἀκάθαρτον. 15 καὶ φωνὴ πάλιν ἐκ δευτέρου πρὸς αὐτὸν· ἃ ὁ θεὸς ἐκαθάρισεν, σὺ μὴ κοίνου.  16 τοῦτο δὲ ἐγένετο ἐπὶ τρίς καὶ εὐθὺς ἀνελήμφθη τὸ σκεῦος εἰς τὸν οὐρανόν.

ΕΦ.Β’2 εις τας οποίας περιεπατήσατέ ποτέ κατά το πολίτευμα του κόσμου τούτου, κατά τον άρχοντα της εξουσίας του αέρος, του πνεύματος το οποίον ενεργεί την σήμερον εις τους υιούς της απειθείας·

ΕΦ.Β’2 ἐν αἷς ποτε περιεπατήσατε κατὰ τὸν αἰῶνα τοῦ κόσμου τούτου, κατὰ τὸν ἄρχοντα τῆς ἐξουσίας τοῦ ἀέρος, τοῦ πνεύματος τοῦ νῦν ἐνεργοῦντος ἐν τοῖς υἱοῖς τῆς ἀπειθείας·

Επίσης, έχουμε ορισμένες αναφορές στην Π. Διαθήκη

ΔΑΝ.Β’38 Και πάντα τόπον, όπου κατοικούσιν οι υιοί των ανθρώπων, τα θηρία του αγρού και τα πετεινά του ουρανού, έδωκεν εις την χείρα σου και σε κατέστησε κύριον επί πάντων τούτων· συ είσαι η κεφαλή εκείνη η χρυσή.

Ποιος είναι αυτός; Ο Ναβουχοδονόσορας φυσικά. 
Μιλάει για τη βασιλεία της Βαβυλώνας που πήρε όλα αυτά τα πράγματα μέσα.

Λίγο αργότερα, είδε ένα δένδρο. 

ΔΑΝ.Δ’10-12 Ιδού αι οράσεις της κεφαλής μου επί της κλίνης μου· Έβλεπον και ιδού, δένδρον εν μέσω της γης και το ύψος αυτού μέγα. 11 Το δένδρον εμεγαλύνθη και ενεδυναμώθη και το ύψος αυτού έφθανεν έως του ουρανού, και η θέα αυτού έως των περάτων πάσης της γης.   12 Τα φύλλα αυτού ήσαν ώραία και ο καρπός αυτού πολύς και εν αυτώ ήτο τροφή πάντων· υπό την σκιάν αυτού ανεπαύοντο τα θηρία του αγρού, και εν τοις κλάδοις αυτού κατεσκήνουν τα πετεινά του ουρανού, και εξ αυτού ετρέφετο πάσα σαρξ.

Ποιό δένδρο είναι αυτό? 
Είναι η Βαβυλώνα, που μέσα στα κλαδιά μπήκαν τα όρνεα, τα πετεινά του ουρανού και από κάτω τα θηρία του αγρού, που είναι τα διάφορα έθνη.

ΙΕΖ.ΛΑ’3-7 Ιδού, ο Ασσύριος ήτο κέδρος εν τω Λιβάνω με κλάδους ωραίους, και πυκνός την σκιάν και υψηλός το μέγεθος, και η κορυφή αυτού ήτο εν μέσω κλάδων πυκνών. 4 Τα ύδατα ηύξησαν αυτόν, η άβυσσος ύψωσεν αυτόν με τους ποταμούς αυτής τους ρέοντας κύκλω των φυτών αυτού, και εξέπεμπε τους ρύακας αυτής εις πάντα τα δένδρα του αγρού.

5 Όθεν το ύψος εαυτού ανέβη υπεράνω πάντων των δένδρων του αγρού και οι κλώνοι αυτού επλήθυναν και οι κλάδοι αυτού εξετάνθησαν διά το πλήθος των υδάτων, ενώ εβλάστανε. 6 Πάντα τα πετεινά του ουρανού εφώλευον εν τοις κλώνοις αυτού, και πάντα τα ζώα του αγρού εγέννων υπό τους κλάδους αυτού· υπό δε την σκιάν αυτού κατώκουν πάντα τα μεγάλα έθνη. 7 Ήτο λοιπόν ώραίος κατά το μέγεθος αυτού και κατά την έκτασιν των κλάδων αυτού, διότι αι ρίζαι αυτού ήσαν πλησίον υδάτων πολλών.

Μιλάει εκεί, παραβολή για το Φαραώ και μιλάει για την Ασσυρία, που ήταν πάλι δένδρο και μέσα της είχε τα πετεινά του ουρανού.

ΑΠΟΚ.ΙΗ’2 και έκραξε δυνατά μετά φωνής μεγάλης, λέγων· Έπεσεν, έπεσε Βαβυλών η μεγάλη, και έγεινε κατοικητήριον δαιμόνων και φυλακή παντός πνεύματος ακαθάρτου και φυλακή παντός ορνέου ακαθάρτου και μισητού·

ΑΠΟΚ.ΙΗ’2 καὶ ἔκραξεν ἐν ἰσχυρᾷ φωνῇ λέγων, Ἔπεσεν ἔπεσεν Βαβυλὼν ἡ μεγάλη, καὶ ἐγένετο κατοικητήριον δαιμονίων καὶ φυλακὴ παντὸς πνεύματος ἀκαθάρτου καὶ φυλακὴ παντὸς ὀρνέου ἀκαθάρτου καὶ μεμισημένου.

Μιλάει για τη Βαβυλώνα ότι έπεσε και έγινε φυλακή “…παντός ορνέου ακαθάρτου και μισητού.”

Βλέπουμε λοιπόν τη Βαβυλώνα που μέσα της έχει τα όρνεα αυτά. 
Δεν έχει να κάνει με τη βασιλεία του Θεού, αυτήν που ο Κύριος θέλει. 
Αναφέρεται στην εξωτερική όψη της, που ακριβώς έτσι φαίνεται μέχρι και σήμερα.
xristianikanea.blogspot.gr