ΓΕΝΕΣΗ 2 Η δε γη ήτο άμορφος και έρημος

 Γεν.α2- Η δε γη ήτο άμορφος και έρημος× και σκότος επί του προσώπου της αβύσσου. Και Πνεύμα Θεού εφέρετο επί της επιφανείας των υδάτων.

 - Το άμορφος και έρημος, στα Εβραϊκά είναι «Τόχου Γουά Βόχου». Είναι ένας θεολογικός όρος που θα τον χρειαστούμε, αφού μπορεί να τον συναντούμε συχνά.

 Τόχου σημαίνει άδειο, έρημο, άμορφο και Βόχου σημαίνει άδειο, δείχνει την κενότητα, ότι κάτι είναι άδειο. Η γη ήταν άδεια. Δεν είχε τίποτα πάνω της, μέσα της. Ήταν άμορφη. Δεν είχε ζωή και τάξη πάνω της.

 Υπάρχει μια θεωρία η οποία ονομάζεται Θεωρία του Κενού: Λέει ότι το Τόχου και το Βόχου προϋποθέτει κρίση, εξαιτίας του εδαφίου στον Ιερεμία δ23 που λέει: «επέβλεψα επί την γην, και ιδού, άμορφος και έρημος× και εις τους ουρανούς, και δεν υπήρχε το φως αυτών.»

 Το εδάφιο αυτό στον Ιερεμία δεν μιλάει για την Δημιουργία. Η αναφορά αυτή είναι παραβολική και μιλάει για την κρίση στον άνθρωπο. Δείχνει την γη να επανέρχεται στην αρχική της μορφή, προ του ανθρώπου, όπως ήταν πριν να την κατοικήσει ο άνθρωπος, πριν δημιουργηθεί η ζωή και αυτό εξαιτίας της αμαρτίας. 
Επειδή αμάρτησαν οι Ισραηλίτες, επειδή έκαναν βδελύγματα, ήρθαν και τους κατάστρεψαν οι Βαβυλώνιοι και η γη έμεινε άμορφη και έρημος.

 Αλλά αυτό που αποφασίζει, είναι το περιεχόμενο. Το περιεχόμενο εδώ στη Γένεση δεν είναι κρίσης, αλλά περιεχόμενο δημιουργίας. Ότι κάτι από το άδειο, το κενό, αρχίζει να γεμίζει με ζωή και ομορφιά. Κι εκείνο που ήταν γεμάτο και έσφυζε από ζωή, επειδή ήρθε η αμαρτία, ήρθε πάλι στην κατάσταση αυτή της κενότητας, της ερήμωσης. Τόχου και βόχου.

 - Είναι πάρα πολύ επικίνδυνο να προσθέτουμε εμείς το δικό μας περιεχόμενο.

 Αυτή η διδασκαλία του Κενού, λέει τα εξής:

 Στο τόχου και βόχου, υποθετικά, βάζουν λάθος περιεχόμενο. Τοποθετώντας το περιεχόμενο του εδαφίου του Ιερεμία (που είναι κρίση), στο εδάφιο της Γένεσης (που είναι δημιουργία), λένε ότι: αφού στον Ιερεμία προϋποθέτει κρίση, άρα κι εδώ προϋποθέτει κρίση. Άρα ο Θεός, λένε, είχε φτιάξει μια άλλη φυλή ανθρώπων, η οποία απέτυχε και εξαιτίας αυτών βγήκαν οι δαίμονες και ότι οι δαίμονες είναι η φυλή η αποτυχημένη, προ του Αδάμ.

 Απάντηση: Ο Λόγος του Θεού λέει ότι «ο πρώτος άνθρωπος έγινε εις ψυχήν ζώσαν», «ο έσχατος εις πνεύμα ζωοποιούν». 
 Ποιος είναι ο πρώτος; Ο Αδάμ. Δεν είναι άλλοι πριν από αυτόν. Έτσι αυτό που λένε, είναι βασισμένο στο πουθενά και είναι πολύ άσχετο.

 Λέει «η δε γη ήτο άμορφος και έρημος». Οι άνθρωποι που έχουν αυτή τη διδασκαλία, συνήθως στις πιο πολλές αγγλικές μεταφράσεις, εκεί που λέει ήτο, γράφουν έγινε. Αλλάζουν την έννοια του ρήματος, για να ταιριάξει μ’ αυτό που θέλουν να πουν. 
Το ήτο στα Εβραϊκά είναι Χαγεθά, τρίτο πρόσωπο ενικού, που σημαίνει είμαι, υπάρχω, γίγνωμαι και μπορεί να είναι και τα δύο, αλλά ανάλογα με το περιεχόμενο.
 Στα εβραϊκά, πρώτα παίρνουμε τις λέξεις με την φυσική τους έννοια, μετά τις φράσεις που προηγούνται και έπονται, μετά κοιτάμε τα συμφραζόμενα (πού είναι η λέξη, πώς το εννοεί αυτό που γράφει εκεί ο συγγραφέας). 
Δεν μπορούμε να τα ξεκολλάμε και να τα κολλάμε εμείς όπου θέλουμε. Είναι πάρα πολύ επικίνδυνο.

 Παραδείγματος χάριν, σε ένα βιβλίο κάποιου ορθόδοξου συγγραφέα ονόματι Κόκορη, με τίτλο «Τα θαύματα που κάνουν οι εικόνες», αναφέρει την ράβδο του Μωυσή, την μηλωτή του Ηλία, την σκιά του Πέτρου. Όλα αυτά τα κατατάσσει στις εικόνες. Άτοπο! Κι όμως, αυτά είναι η μόνη απόδειξη που έχουν και πάνω σ’ αυτά μιλάνε!

 Ο Κύριος όμως θα καταστρέψει κάθε ψεύδος, και πλάνη, και θα βγάλει στην επιφάνεια την αληθινή διδασκαλία, ο αληθινός τρόπος της ερμηνείας της Γραφής, θα πατάξει όλες αυτές τις ανοησίες που ο κόσμος καταπίνει, επειδή δεν γνωρίζει τους νόμους της ερμηνείας της Γραφής.

 Δεν υπάρχει λοιπόν υπαινιγμός κρίσης. 
Για να σκεφτεί κάποιος για κρίση, πρέπει να το υποθέσει από άλλα πράγματα. 
Εδώ δεν υπάρχει τίποτα τέτοιο και είναι λάθος να το κάνει κανείς.

 Αν υπήρχε κάτι τέτοιο, ο Θεός θα άφηνε υπαινιγμούς, έστω σε κάποιο άλλο εδάφιο για να το εδραιώσει. 
Δεν θέλει ο Θεός να ερμηνεύουμε τίποτα που να μην είναι εδραιωμένο στον Λόγο Του. 
Δεν θέλει να πιστεύουμε τίποτα που να μην είναι εδραιωμένο στον Λόγο Του, επειδή δεν θέλει η πίστη μας να έχει πρόβλημα και να αμφιταλαντεύεται. 
Πρέπει αυτά τα δόγματα, για να τα πιστεύουμε, να είναι γερά εδραιωμένα μέσα σ’ όλο τον Λόγο του Θεού.

 Γιατί όμως το λένε αυτό; Γιατί έχουν φτιάξει αυτή τη θεωρία;

 Επειδή πιστεύουν αυτό το παραμύθι της Εξέλιξης των εκατομμυρίων γεωλογικών χρόνων που υποτίθεται ότι χρειάστηκε για να γίνει η Δημιουργία και σκέφτηκαν ότι για να είναι τόσα πολλά, κάτι άλλο ήταν εκεί πιο μπροστά. 
Αυτή είναι μια υστερόβουλη σκέψη και δημιουργεί όλο αυτή την κατάσταση, που είναι τελείως λάθος.

 Δεν υπάρχει ιστορική συνέχεια σ’ αυτό που μας λένε.  
Υπάρχει μυστικισμός και σύγχυση. 
Αν τους ρωτήσεις θα πουν ότι δεν έχουν ακόμα ένα σχέδιο και ότι το μελετάνε ακόμα. 
Δεν έχουν βάσεις και στηρίγματα, όλα τους είναι στον αέρα.
 Όλα αυτά ξεκίνησαν από τον Κένεθ Χάγκεν, έναν δάσκαλο, του οποίου την θεωρία αναμασούν όλοι αυτοί.

 Καταστρέφει την σειρά. Τα άστρα, ο ήλιος, η σελήνη, έγιναν την 4^η μέρα. Δεν μπορεί να ήταν η γη χωρίς τίποτα, χωρίς φως.

 - Λέει «και σκότος επί του προσώπου της αβύσσου».

 Η άβυσσος στα εβραϊκά είναι Τεχομ. Αναφέρεται σε νερά που στροβιλίζονται και ανακατεύονται, τα οποία σκεπάζουν την γη.

 Γιατί να υπάρχει το σκοτάδι; Σκοτάδι και σύγχυση πριν ακόμα αμαρτήσει ο άνθρωπος;

 Επειδή το σκοτάδι συνήθως σχετίζεται με την αμαρτία.

 1) Μας οδηγεί σε μια διαδοχική αποκάλυψη, από το τίποτα, σε κάτι. Από το σκοτάδι στο φως, από την ανακατωσούρα και το μηδέν σε κάτι. Ενώ η αμαρτία το κάτι, το κάνει τίποτα.

 2) Η φυσική Δημιουργία είναι τύπος της νέας κτίσης που έρχεται από το σκοτάδι στο φως, «σεις είσαστε πρώτα σκότος, αλλά τώρα είστε φως», λέει ο απόστολος Παύλος. Σχετίζει τη Δημιουργία με την πνευματική μας ζωή.

 3) Το σκοτάδι αυτό καθ΄ αυτό, σαν φυσικό κατασκεύασμα δεν είναι κακό, παρά μόνο συμβολικά. Δηλαδή η νύχτα δεν έχει τίποτα κακό μέσα της. Υπάρχουν νύχτες τόσο γλυκές και όμορφες που δεν έχουν τίποτα κακό μέσα τους.

 - Εκεί που λέει εφέρετο έχει την έννοια του κλωσώ – επωάζω - περιίπταμαι, σαν την κλώσα που κλωσάει. 
Σαν να ήταν το Άγιο Πνεύμα εκεί και κλωσούσε, σαν να πετούσε γύρω-γύρω. 
Η έννοια του περιίπταμαι, είναι φτερουγίζω με αγάπη και το Άγιο Πνεύμα φτερούγιζε με αγάπη. 
Μεταφέρει την εικόνα της αγάπης και του ενδιαφέροντος του Θεού πάνω σ’ αυτά που είναι να γίνουν στο πρόσωπο της γης. 
Εκεί πάνω ο Θεός έβλεπε τα παιδιά Του, την εκκλησία Του, το ανθρώπινο γένος το οποίο ερχόταν, θα ζούσε και μέσα από αυτό θα έρχονταν άνθρωποι που θα Τον δόξαζαν και θα είχε τέτοια γλυκιά κοινωνία ο Θεός μαζί τους!

 Είναι τύπος του Πνεύματος του Θεού που κλωσά και φτερουγίζει πάνω από τα έθνη για να μορφώσει και να δώσει ζωή σ’ αυτά.

 Ματ.κγ37                                                                                                                                                                   Ιερουσαλήμ, Ιερουσαλήμ, η φονεύουσα τους προφήτας και λιθοβολούσα τους απεσταλμένους προς σέ· ποσάκις ηθέλησα να συνάξω τα τέκνα σου καθ' ον τρόπον συνάγει η όρνις τα ορνίθια εαυτής υπό τας πτέρυγας, και δεν ηθελήσατε.

 Η αγάπη του Θεού βλέπει την αξία αυτού που εμείς μπορούμε να γίνουμε.  
Πριν ακόμα εμείς Τον γνωρίσουμε, Εκείνος φτερούγιζε από πάνω μας. 
Εκείνος μας έβλεπε, μας προστάτευε, μας πρόσεχε και όταν ήρθε η ώρα μας κάλεσε.
 Γιατί;  Επειδή ήξερε τι ακριβώς θα γινόμασταν καθώς θα ακούγαμε τον Λόγο Του.
Συνεχίζεται......
Πηγη. Κουλούρης Θέμης
xristianikanea.blogspot.gr