ΤΟ ΑΛΛΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΩΝ ROLLING STONES

— «Το ρόκ είναι σεξ και πρέπει να κάνουμε τους έφηβους να το καταλάβουν»,δήλωνε απροκά­λυπτα στο περιοδικό Time (28/4/1967) ο μάνατζερ των Rolling Stones Άντριου Όλνταμ. Ο ίδιος ο Μικ Τζάγγερ, ο τραγουδιστής και κύριος συνθέτης τους, δήλωνε στο ίδιο περιοδικό (7/10/1966) «Η μουσική ρόκ είναι σεξ, και πρέπει να τους χτυπήσης στο πρόσωπο με αυτό».

— Αυτό εξ' άλλου φαίνεται καθαρά από την ζωή τους, όπως δημοσιεύεται συνεχώς στα Μ.Μ.Ε., τις προκλητικές κινήσεις τους στις συναυλίες, τους στίχους, τα videoclip τους κ.λπ. Νεαρή οπαδός τους αναφέρει τις εμπειρίες της από μία περιοδεία τους˙ «Η τρίτη περιοδεία των Stones, όταν ήμουν στα 18, μου άνοιξε τα μάτια στα πάντα... Άνδρες με άνδρες, γυναίκες με γυναίκες, περπάτησα μέσα σ' αυτό το δωμάτιο όπου όλοι οι άνθρωποι εκπορνεύονταν δημόσια...» (Stanley Booth, Dance with the Devil, Random House, 1984, σελ. 109).

— Δεσμοί τους με διάφορες γυναίκες, τα εξώ­γαμα παιδιά τους έχουν

απασχολήσει κατά και­ρούς τον Τύπο. Ο Μπράϊαν Τζόουνς (πρώην μέ­λος τού συγκροτήματος που πέθανε λίγο καιρό με­τά τη διαγραφή του απ' τους άλλους) είχε τη φήμη ότι έπασχε από σατυρίασι (ανεξέλεγκτη σεξουαλι­κή ορμή) (Gary Herman, «Rock n' Roll Babylon»). «Λεγόταν ότι έπαιρνε 60 γυναίκες τον μήνα»(πε­ριοδικό Newsweek, 14/11/1983, σελ. 102). Φημολογήται ότι τον ξεπέρασε ο κιθαρίστας τους, ο Κήθ Ρίτσαρντς (Τζέφ Γκόντγουϊν, Οι μαθητές τού Σατα­να: η αλήθεια για το ρόκ, Στερέωμα, σελ. 53).

— Ο Τζάγγερ και ο Ρίτσαρντς απ' την δεκαετία τού '60 ακόμα άρχισαν να βάφωνται και να φο­ρούν γυναικεία φορέματα στις συναυλίες τους και τις συνεντεύξεις τους στον τύπο. Σαν αστείο μετα­ξύ τους λέγανε, ότι διάλεγαν άλλες γυναίκες για να περάσουν τις ώρες κατά τις οποίες οι φίλες τους, που ήταν αμφισεξουαλικές, ήταν «απασχολη­μένες» με άλλες γυναίκες (όπ. παρ. σελ. 174).

— Αλλ' αυτά δεν τα κρατούν μόνο για τον εαυ­τό τους, τα προβάλλουν ως πρότυπο και στους θαυμαστές τους. Οι περισσότεροι ραδιοσταθμοί στις Η.Π.Α. αρνήθηκαν να παίξουν το τραγούδι επειδή περιείχε χυδαίες λέξεις και σαφώς ρατσιστι­κή χροιά από το δίσκο τους Some Girls.

— Για να προωθήσουν τον δίσκο τους «Black and Blue» το 1975, κυκλοφόρησαν αφίσες στους δρόμους και διαφημίσεις σε περιοδικά με γυναίκες χτυπημένες και μελανιασμένες, δεμένες πάνω στο δίσκο τού συγκροτήματος.

Αλκοόλ  ναρκωτικά

— Τα διαφήμιζαν ανοιχτά με το τραγούδι τους «Sister Morphine» («Αδελφή μορφίνη»), όπου πε­ριέχονται και οι εξής στίχοι: «Γλυκεία εξαδέλφη κοκαΐνη/ άπλωσε το δροσερό σου χέρι στην καρ­διά μου./ Πες μου αδελφή μορφίνη/ πότε θα 'ρθής ξανά...», κ.α. παρόμοια.

— Όλα τα μέλη τού συγκροτήματος πέρασαν απ' αυτό το στάδιο. Ο Κηθ Ρίτσαρντς, προκειμέ­νου να περάση το τεστ αίματος και να μπη στις Η.Π.Α., σε κάποια περίοδο που υπήρχαν περιορι­στικοί νόμοι, άλλαξε όλο το αίμα του που ήταν μο­λυσμένο με ηρωίνη και το αντικατέστησε με αίμα περισσότερο «νηφάλιων» ατόμων (περ. Time 10/9/ 1979). Ο βιογράφος τους (Tony Sanchez, Up and down with The Rolling Stones, Morrow  Quill, Νέα Υόρκη, 1979) αναφέρει ότι ο Ρίτσαρντς ασχο­λήθηκε με ένα νεαρό και αφελή δημοσιογράφο που τον επισκέφθηκε στο σπίτι του για μια συνέντευξι, επιδεικνύοντάς του πως «ομορφαίνει» με κο­καΐνη και ηρωίνη, μια κατά τα άλλα πληκτική ημέρα. Τελικά ο δημοσιογράφος κατέληξε να γίνη ναρκομανής, εντυπωσιασμένος από τον «μεγάλο» Κηθ Ρίτσαρντς.

— Ποια η κατάληξι αυτού τού παιγνιδιού; Η κόρη τού Ρίτσαρντς γεννήθηκε με παραμορφωμένο στόμα. Ο Brian Jones στις 3/7/1969 βρέθηκε νε­κρός στην πισίνα τού σπιτιού του μετά από ένα άγριο πάρτυ, στο οποίο υπάρχουν υπόνοιες και για μαγικές τελετές (Tony Sanchez, όπ. προηγ., σελ. 15.8). Πιθανώτερη αιτία τού πνιγμού του το αλκοόλ και τα ναρκωτικά που κατανάλωνε σε μεγάλες πο­σότητες.

Μαγεία  σατανισμός

— Το τραγούδι τους «Sympathy for the devil» («Συμπάθεια για τον Διάβολο») είναι ο ύμνος που χρησιμοποιείται στις μαύρες λειτουργίες των σατανιστών οι οποίες είναι παρωδία της αντίστοιχης χριστιανικής θ. λειτουργίας, με σκοπό την επίκληση δαιμόνων που συνοδεύεται συνήθως και με ανθρω­ποθυσία (περ. Κλικ, Μάιος 1989).

— Στο δίσκο τους «Goat's head soup» («Σούπα από κεφάλι κατσίκας») υπάρχει σαφής αναφορά (τόσο στον τίτλο, όσο και στο εξώφυλλο) σε σατανιστική τελετή (ο διάβολος αντιπροσωπεύεται με την κατσίκα).Κομμάτια τού δίσκου ηχογραφήθη­καν ζωντανά σε μια τελετή βουντού. Σε ένα από τα τραγούδια ακούγονται κραυγές δαιμονισμένου (περ. Rolling Stone, 19/8/1971). Άλλοι τίτλοι δί­σκων τους: «Οι αυτού σατανικές μεγαλειότητες α­παιτούν», «GetYerYaYa's Out» (φράσι από τε­λετή βουντού), «Voodoo Lounge» (1994 αναφορά στις τελετές βουντού —μαύρης μαγείας — ) κ.λπ. Το εξώφυλλο τού δίσκου τους «Tattoo You» περιέχει ασπρόμαυρη φωτογραφία ενός ποδιού τράγου (πά­λι ο τράγος  σύμβολο τού Πάνα και τού διαβό­λου) με σχιστή οπλή που φορά ψηλοτάκουνο πα­πούτσι.

— Ένας από τους μαθητές τού ιδρυτού τού πανθεϊστικού σατανισμού τού αιώνος μας, τού Aleister Crowley, ο Κένεθ Άνγκερ, μετέτρεψε τις δηλώσεις τού Κρόουλυ για μαγεία, σεξ και βία σε οπτική εικόνα, κάνοντας τη βιογραφία του στην ταινία «Η άνοδος τού Εωσφόρου», μια κινηματογραφική εξήγησι των σατανικών ιδεών τού διδασκάλου του. Τον κύριο ρόλο θα τον έπαιζε ο Μικ Τζάγγερ, αλλά δεν το κατόρθωσε λόγω των γεγονότων τού Άλταμοντ(βλ. παρακάτω). Έγραψε όμως ο Τζάγ­γερ την μουσική για την επόμενη ταινία του Άνγ­κερ, με τίτλο «Invocation of my Demon Brother» («Επίκλησι του δαίμονος αδελφού μου»), στην ο­ποία ο ιδρυτής της πρώτης «Εκκλησίας τού Σατα­νά», ο Anton La Vey έπαιζε τον ρόλο της «αυτού σατανικής μεγαλειότητος». Η ταινία αυτή υπο­γραμμίζει ότι ο Εωσφόρος είναι ο θεός τού φω­τός, και δεν πρέπει να αξιολογήται αρνητικά ως θεός του σκότους. Ισχυρίζεται, πως αυτό είναι α­πλώς δυσφήμησι από τους χριστιανούς.

— Ο Κένεθ Άνγκερ είναι αυτός που πάντρεψε σε παγανιστικό γάμο τον Κηθ Ρίτσαρντς με την ε­ρωμένη του, την αυτοαναγορευόμενη μάγισσα Αννίτα Πάλενμπεργκ. Μια 15χρονη υπηρέτρια στην ι­διοκτησία τού Ρίτσαρντς στην Νέα Αγγλία, ενώ ε­κείνος απουσίαζε για την ηχογράφησι δίσκου, βρέ­θηκε δολοφονημένη στο κρεβάτι της Πάλενμπεργκ που ήταν μόνη της στο σπίτι, και η οποία καταδι­κάστηκε για παράνομη κατοχή του όπλου της αυ­τοκτονίας (;). Σύμφωνα με την λαϊκή εφημερίδα «Midnite», Είχαν συμβή αρκετές παράξενες σατα­νικές τελετές στην περιοχή τα πέντε τελευταία χρόνια. Ένας τοπικός δημοσιογράφος αποδίδει την έκρηξι τού αποκρυφισμού οπούς "πλουσίους που πήραν LSD"» (βλ. George Tremlett, «The Rolling Stones», Warner Books, σελ. 14  Τζέφ Γκόντγουϊν, όπ. παρ. σελ. 44-45, 59).

— Ο Ρίτσαρντς δήλωσε στο περ. Rolling Stone (19/8/1971), ότι «η μαύρη μαγεία είναι κάτι, που ο καθένας θα έπρεπε να ερευνήση. Σ' αυτή βρίσκον­ται μεγάλες δυνατότητες. Πολλοί άνθρωποι έπαι­ξαν μ' αυτή κι όλοι τους ωφελήθηκαν σε κάτι», κι άλλοτε (στο ίδιο περιοδικό, 5/5/1977), ότιτα τρα­γούδια τους συχνά δημιουργούνται εντελώς ξαφνι­κά, όπως μια έμπνευσι σε μια πνευματιστική συνε­δρία. Εξήγησε δε, ότι τα τραγούδια αυτά γράφον­ται από τους συνθέτες τους, όταν οι ίδιοι είναι πρόθυμοι και ανοιχτοί ως μέντιουμ σε μεγάλον α­ριθμό.

—Το τραγούδι «Tops» στο δίσκο τους «Tattoo you» περιλαμβάνει ένα ανάδρομο συγκαλυμμένο ε­ρωτικό τραγούδι όπου υπάρχει και το εξής υποσυ­νείδητο μήνυμα: «Σ' αγαπώ, είπε ο διάβολος» (βλ. Νταν και Στηβ Πήτερς, Rock: Τα υποσυνείδητα μηνύματα, εκδ. Στερέωμα, σελ. 196).

— «Ο σατανισμός πουλάει», δήλωσε, χωρίς εν­δοιασμούς, ο Mick Jagger (βλ. Tony Sanchez, όπ. προηγ., σελ. 150). Άλλοτε πάλι είπε:«Δουλεύουμε πάντα, για να κατευθύνουμε τη σκέψη και τη θέλη­ση των ανθρώπων, και η πλειονότητα των άλλων συγκροτημάτων κάνει το ίδιο» (βλ. Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλου, Ο σατανισμός στη μουσική ρόκ, ε' εκδ., 1992, σελ. 20).

Συναυλίες  Βία

Στις 6 Δεκεμβρίου τού 1969, στο Άλταμοντ της Αμερικής έγινε μια από τις πιο βίαιες και αιματη­ρές συναυλίες. Ήταν η λήξι της περιοδείας των Rolling Stones στην Αμερική και ήθελαν να διοργανώσουν ένα φεστιβάλ ρόκ δωρεάν. Το Άλταμοντ, με τους περισσότερους από 300.000 επισκέπτες, μετατράπηκε σε μια τερατώδη αιματηρή παρεκτρο­πή από τους «αγγέλους της κολάσεως», συμμορίες που είχαν προσκληθή από τους μάνατζερ των Στόουνς για να επιβλέπουν την τάξι! Μέθυσαν ό­μως και με τον πιο κτηνώδη τρόπο άσκησαν τρομοκρατία στο πλήθος. «Η πλήρης και ολοκληρωτι­κή καταστροφή ήρθε, όταν οι Ρόλινγκ Στόουνς έ­καναν την εμφάνισί τους σαν κορωνίδα τού φεστι­βάλ. Με το τραγούδι "Κάρολ", κατά περίεργο τρόπο, ένα ζευγάρι νέων γυμνώθηκε και σύρθηκε με κατεύθυνση προς την πίστα, σαν να ήταν η πί­στα αυτή ένα θυσιαστήριο, και ήθελαν να προσ­φερθούν για θύματα στις μπότες και στα ραβδιά των "αγγέλων". Ο Τόνυ Σάντσεζ (βιογράφος τους) δήλωσε: "Με όσο πιο κτηνώδη τρόπο τους χτυπούσαν, τόσο πιο πολύ αυτοί οι ίδιοι φαίνονταν να υποκύπτουν σ' αυτό, ωθούμενοι από κάποια υ­περφυσική δύναμι, και να προσφέρωνται σαν αν­θρωποθυσία σ' αυτούς τους πράκτορες τού σατανά. Η βία ξεπέρασε κάθε φαντασία. Έδινε την εντύ­πωση μιας αρχαίας τελετουργίας" τα θύματα δεν ανέχονταν απλώς πόνο και κτηνωδίες, αλλά τις ε­πιθυμούσαν κιόλας».

Όταν ύστερα οι Στόουνς άρχισαν να τραγου­δούν το "Συμπάθεια για το Διάβολο", οι "άγγε­λοι" βάλθηκαν να δέρνουν τους ακροατές αδιακρί­τως. Το αιματηρό μπέρδεμα μπροστά στην πίστα δεν μπορούσε να σταματήση, και το συγκρότημα έχασε πλέον κάθε έλεγχο. Ο Μίκ Τζάγγερ ψιθύρι­σε: "Πάντοτε, όταν παίζουμε αυτόν τον σκοπό, κά­τι συμβαίνει"... Οι 'άγγελοι του διαβόλου' μυρί­στηκαν αίμα, προσφέρθηκε ευκαιρία για φόνο και μαχαίρια άστραψαν. Οι Στόουνς έπαιζαν ανέκαθεν με τη βία, και τώρα δεν μπορούσαν πλέον να α­παλλαγούν από τα πνεύματα που είχαν καλέσει" (Τόνυ Σάντσεζ)... ύστερα ένας 18χρονος νέγρος, ο Μέρεντιθ Χάντερ, μαχαιρώθηκε εν ψυχρώ, ακρι­βώς μπροστά στην πίστα, από τους "αγγέλους τού διαβόλου"! Έτσι τελείωσε η εμφάνισι των Στόουνς˙ με θάνατο και βία.

Η θανατική πανωλεθρία τού Άλταμοντ  είχε άλλα τρία θύματα, και έναν μεγάλο αριθμό τραυ­ματιών: "Πάνω σ' αυτόν τον κατάμεστο από αν­θρώπους, σκηνές και αυτοκίνητα, χώρο της συναυ­λίας, καταχωρήθηκαν τουλάχιστον 20 σοβαρά ατυ­χήματα. Μία Πλύμουθ έτρεξε με μεγάλη ταχύτητα πάνω στο πλήθος και σκότωσε δύο ανθρώπους. Έ­νας νέος πνίγηκε σε έναν υπόνομο κάτω από την επιρροή τού LSD, ένας άλλος, τού οποίου τα πό­δια πάτησαν σε φωτιά, έπρεπε να μεταφερθή στο νοσοκομείο με σοβαρά εγκαύματα. 19 γιατροί και έξι ψυχίατροι περιποιούνταν μέχρι εξάντλησης πε­ριπτώσεις ναρκωτικών, προώρων γεννήσεων και τραυματισμών από ξυλοδαρμούς". Ο Μίκ Τζάγγερ αισθάνθηκε ότι βλάφτηκε τόσο πολύ άπ' αυτές τις σατανικές πράξεις στο Άλταμοντ , ώστε διέκοψε αμέσως τις επαφές με τον Κένεθ Άνγκερ και τη συμμετοχή του στην ταινία του ίδιου, ξαναγύρι­σαν όμως αργότερα σε «λιγώτερο επικίνδυνες δουλειές» (βλ. Ουλριχ Μπάουμερ, Θέλουμε μόνο την ψυχή σου 'Χάρντ ρόκ' Ντοκουμέντα, γεγονότα πα­ρασκήνια, σελ. 3536). Ο ίδιος ο Μίκ Τζάγγερ δή­λωσε: «Κι ο ίδιος ο Χριστός να ήταν εκεί, εκείνη τη νύχτα, θα σταυρωνόταν» (βλ. Μάκη Μηλάτου, Η αυτοκαταστροφική φύση τού ροκ, Στύγα, Αθή­να, 1992, σελ. 89).

Σε μια άλλη συναυλία στο Βερολίνο, όπου τα πλήθη αφήνιασαν, έβαλαν φωτιά στο στάδιο και έκαναν βανδαλισμούς στα μαγαζιά έξω, ο Τζάγγερ σχολίασε ήρεμα τα γεγονότα στη συνέχεια ως εξής: «Παρασύρω το ακροατήριο. Καιβέβαια το παρασύρω» («Death at the Coliseum: The night that shook the world of rock», Families magazine, Oct. 1981, σελ. 108).

Μπορεί βέβαια γεγονότα τέτοιας εκτάσεως να μην επαναλαμβάνονται συχνά, αλλ' όμως πάντα οι συναυλίες κρατούν αυτόν τον χαρακτήρα της τελε­τουργίας, της βίας, τού σεξ και των ναρκωτικών. Η συναυλία γίνεται πλέον θέαμα, λατρεία, αυτό που γεμίζει την ζωή. Αναφέρει χαρακτηριστικά η «Καθημερινή» (12/12/1997): «Με αρχαιοελληνικές κολώνες, γιγαντοοθόνες, με πορνοκαρτούν, φουσκωτές γυμνές κούκλες και φωτογραφίες τού Λένον, οι Ρόλινγκ Στόουνς θα περάσουν από τη χώ­ρα μας», ενώ άλλοι γράφουν για«ύποπτη ενέρ­γεια» τού Τζάγγερ (βλ. Επενδυτή, Οκτ. 1997). Κανείς όμως δεν τολμά να λάβη μέτρα˙ δειλία, φό­βος, ή παράνομα συμφέροντα; Και η βία αντί να εκτονώνεται, επεκτείνεται ως τρόπος καθημερινής ζωής.

Τα χρήματα

Οι Στόουνς καλλιέργησαν συστηματικά το ίματζ της ασταμάτητης αμφισβήτησης, διότι πέραν των προσωπικών λόγων, υπήρχαν και οι οικονομικοί. Ήδη από το 1965 ο Τζάγγερ δήλωνε: «Οικονομικά είμαστε ανικανοποίητοι»(περ. Κλίκ, Σεπτέμβριος 1998). Το 1989 κέρδισαν 45 δισ. δρχ. απ' την πε­ριοδεία τους «Steel Wheels» και από την πρόσφα­τη περιοδεία που ξεκίνησαν, την «Babylon Tour», είχαν κερδίσει 89,3 εκατομμύρια δολλάρια χωρίς ακόμη να έχη ολοκληρωθή (βλ. Τα Νέα, 3/1/1998), ερχόμενοι πρώτοι στις εισπράξεις. Οι περιουσίες τού κάθε μέλους ανεβαίνουν σε δεκάδες (20-30-50-60) δισ. δραχμές (βλ. περ. Κλικ, Σεπτ. 1998). Τι γίνονται τα χρήματα αυτά; «Το σπίτι στο Λονδίνο, το διαμέρισμα στο Μανχάτταν, η βίλλα στη νήσο Μυστίκ κι ο πύργος στην κοιλάδα τού Λίγυρα στη Γαλλία δεν μπόρεσαν να σιγάσουν το μεγάλο πά­θος τον Μίκ Τζάγγερ και της Τζέρυ Χώλ για την ιδιοκτησία γης. Τελευταίο και πανάκριβο απόκτη­μα τού ζεύγους είναι το φρούριο τού Τσίλχαμ, έ­νας εντυπωσιακός ιακωβιανός πύργος στο Καντέρμπουρι τού Κεντ, ...τού 1171. Η βρεττανική αυτή έπαυλη που διαθέτει 22 κρεβατοκάμαρες, 7 μπάνια, μια τεράστια γοτθική σάλα, 6 ξενώνες και μία μαρμάρινη πισίνα στο στυλ των λοντρών τού Ρωμαίου αυτοκράτορα Καλιγούλα, άλλαξε χέρια έ­ναντι τού ποσού των 3 εκατ. στερλινών (πάνω από 1 δισ. δρχ.). "Το ξέρω πως τα χρήματα είναι πολ­λά, αλλά ύστερα από μια παγκόσμια περιοδεία, έ­χω το δικαίωμα να κάνω ένα δωράκι στον εαυτό μου" δήλωσε ο σπάταλος ρόκερ στο περιοδικό People»(περιοδικό Λάμψη, 1998).

πηγη. kalyterotera.gr