Κλαίγοντας μεταξύ της στοάς και του θυσιαστηρίου (Νο2)

Στο Leeds στην Αγγλία, εκεί που ζούσα, ήρθε αναζωπύρωση. Ήρθε γιατί υπήρχε ένας νεαρός άντρας εκεί, ήταν αγράμματος, δεν είχε διπλώματα, ήταν όμως ένα αγόρι που είχε μια καρδιά που έκαιγε.
Και εργάστηκε, και κατέρρευσε τρεις φορές, όχι διανοητικά, αλλά σωματικά. Ξέρετε γιατί; Γιατί νήστευε πάρα πολύ. Είχε όμως εξουσία. Ο Παύλος λέει στους Εφεσίους 6/ς':19 : Προσεύχεστε "και υπέρ εμού, δια να δοθή εις εμέ λόγος ...". Με άλλα λόγια εννοεί, να μου δοθεί ο Λόγος με εκείνο το μυστηριώδες πράγμα που δεν μπορείς να καθορίσεις και κανένας δεν μπορεί να δώσει. Αυτό που καλούμε χρίσμα. Το χρίσμα του Θεού! Αν μπορούσε να αγοραστεί με χρήματα, είμαι σίγουρος ότι, κάποιοι από σας θα πουλούσατε το σπίτι σας για να το πάρετε, αλλά δεν μπορείτε να το πάρετε με χρήματα. Και δεν μπορείτε να το πάρετε στο πανεπιστήμιο.

Προσπαθούμε να παντρέψουμε το Χριστιανισμό

με την ευημερία,

την αγάπη του κόσμου και τις προσωπικότητες.

Και αυτό δεν δουλεύει. Ω, μπορείς να κηρύττεις τη διδασκαλία της ευημερίας που τρέφει τη σαρκικότητά σου. Κοίτα. Γιατί δεν πάνε αυτοί οι άνθρωποι στον τρίτο κόσμο να την κηρύξουν, που το χρειάζονται; Γνωρίζω πλούσιους ανθρώπους, πολλοί απ' αυτούς είναι αξιαγάπητοι άνθρωποι και πιστεύω ότι ο Θεός τους δίνει διακονία να προμηθεύουν στις ανάγκες. Όταν όμως η εκκλησία του Ιησού Χριστού είναι <<πλούσια>>, δεν θα έρθει ποτέ αναζωπύρωση. Έρχεται όταν είναι φτωχή. Η προσευχή είναι η γλώσσα των φτωχών. "Κλίνον, Κύριε, το ωτίον σου, επάκουσόν μου, διότι πτωχός και πένης είμαι εγώ." (ΨΑΛΜ. 86/πς':1)

Οι αυτοϊκανοποιημένοι δεν έχουν ανάγκη να προσευχηθούν.

Οι αυτάρκεις δεν θέλουν να προσευχηθούν.

Ο αυτοδικαιωμένος δεν μπορεί να προσευχηθεί.

Ο άνθρωπος όμως που αντιλαμβάνεται ότι χρειάζεται κάτι εντελώς έξω απ' όλα τα ανθρώπινα, θέλει να βουτήξει την ψυχή του μέσα στην προσευχή.

Πήγα σ' ένα μικρό βιβλικό σχολείο στην Αγγλία, που υπήρχαν μόνο τριάντα πέντε μαθητές, αλλά χαίρομαι γιατί ο άνθρωπος που ήταν διευθυντής, ήταν άνθρωπος προσευχής - ο Samuel Chadwick

που έγραψε το βιβλίο "Το μονοπάτι της προσευχής" (The Path of Prayer). Η πιο ασθενική συνάθροιση σε κάθε εκκλησία χωρίς εξαίρεση είναι η συνάθροιση για προσευχή. Και όταν δεν είμαστε δυνατοί στην προσευχή, λέμε στο Θεό, "Μπορούμε να τα καταφέρουμε." (Φυσικά και θα προσευχηθούμε αν εισβάλλει κάποιος εχθρός στη χώρα μας και θα προσευχηθούμε αν έχουμε πείνα. Έχουμε ένα μεγάλο Θεό - "υπηρεσία κοινής ωφέλειας").

Πολύ συχνά λέμε στους νέους, "Κοιτάξτε, πρέπει να διαβάζετε τη Γραφή σας και να εμμένετε στην προσευχή σας. Είναι ανάγκη να εμμένετε στη ζωή της προσευχής για να μένετε στη χριστιανική ζωή.". Όχι! Όχι μ' αυτό τον τρόπο. Όχι έτσι. Πρέπει να μένεις στη χριστιανική ζωή σου για να προσευχηθείς.

Ο μεγαλύτερος εν ζωή σχολιαστής στον κόσμο μου είπε προσωπικά: "Δεν έχω κανένα πρόβλημα. Απολαμβάνω να ερμηνεύω το Λόγο. Τα βιβλία μου ..." (Έχει γράψει πάρα πολλά βιβλία.) Όμως είπε: " Πάντα έβρισκα την προσευχή τόσο δύσκολη. Αναμφίβολα βρίσκω την προσευχή σαν το δυσκολότερο πράγμα στον κόσμο."

Διάβασε τις Πράξεις των Αποστόλων.
 Όλα όσα διαβάζεις είναι γύρω από την προσευχή, την προσευχή, την προσευχή, την προσευχή, την προσευχή. Όταν είχαν προσευχηθεί, ο τόπος σείστηκε. Αν θέλεις να διαβάσεις τη ζωή της προσευχής του Ιησού, διάβασε το Ευαγγέλιο κατά Λουκά, διότι σε κάθε περίσταση δίνει τον Ιησού σαν άνθρωπο προσευχής.

Θυμάμαι μια σειρά συναθροίσεων που είχαμε στην Ουαλία το 1949. Μετά από τρεις μέρες μία κυρία, η κ. Lewis, μου είπε: "Αδελφέ Ravenhill, αυτό που συνέβη, πλησίαζε στην ουαλική αναζωπύρωση." Αυτό συνέβη σαράντα χρόνια μετά την ουαλική αναζωπύρωση. "Κυρία Lewis, ποιο είναι το σημείο της ταύτισης;" Τότε μου εξήγησε: "Ανεβαίνουμε αυτό το λόφο, όπως και τότε. Χθες βράδυ, προχθές και την προηγούμενη, ανεβαίναμε το λόφο, φτάσαμε στο σταυροδρόμι και ανταλλάξαμε 'καληνύχτα' και τότε αντιληφθήκαμε ότι σ' όλο το δρόμο κανένας δεν είχε πει μία λέξη. Ήμαστε κυριευμένοι από το δέος της μεγαλοπρέπειας και της παρουσίας του Θεού."

Οι δικοί μας δεν προλαβαίνουν να βγουν από το κατώφλι της εκκλησίας και ρωτάνε: "Τι λες, θα κερδίσει η τάδε ομάδα σήμερα;" Είναι ανοησία! Πότε ήταν η τελευταία φορά που βγήκες από την εκκλησία πατώντας στα δάκτυλα των ποδιών, χωρίς να τολμάς να πεις μια λέξη;

Η εκκλησία πρέπει να ανακαλύψει ξανά δύο πράγματα: 

1. τη μεγαλοπρέπεια και την Αγιότητα του Θεού, και

2. την αμαρτωλότητα της αμαρτίας.

Η προσευχή δεν είναι το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο.

Η προσευχή είναι το πιο δύσκολο πράγμα στον κόσμο. 

Η προσευχή είναι το πιο απαιτητικό πράγμα στον κόσμο.

Είχα την ευχαρίστηση να προσεύχομαι συχνά με τον Duncan Campbell,

Duncan Campbell

έναν άνθρωπο που χρησιμοποίησε ο Θεός για την αναζωπύρωση στις Εβρίδες Νήσους, από το 1950. Μία μέρα τον ρώτησα για ένα συγκεκριμένο περιστατικό. Εκείνος μου είπε: "Ναι, σωστά. Όταν υπηρετούσα το μέρος εκείνο ήταν σαν σίδερο. Φαινόταν σαν ο Θεός να ήταν ένα εκατομμύριο χιλιόμετρα μακριά. Το μήνυμά μου φαινόταν σαν μία λαστιχένια μπάλα που την πετούσες πάνω σε τοίχο. Τα λόγια επέστρεφαν σε μένα." Μπροστά του κάθονταν κάθε λογής εργατών, αλλά δεν είπε τίποτα ούτε στους κήρυκες, ούτε στους διακόνους, ούτε στους πρεσβυτέρους. Έδειξε προς τη μεριά ενός αγοριού, που καθόταν κάπου μακριά, τον φώναξε με τ' όνομά του και του είπε: "Laddie, θα προσευχηθείς;" Ένα δεκαεξάχρονο αγόρι του γυμνασίου! Στάθηκε όρθιος και είπε με το σκωτσέζικο τρόπο του: "Α! Τι νόημα έχει να προσευχόμαστε, όταν δεν είμαστε εντάξει με το Θεό;" Και άρχισε να απαγγέλλει τον Ψαλμό 24/κδ' "Ποιος θα ανεβεί στο βουνό του Κυρίου; Ο αθώος τα χέρια, και ο καθαρός την καρδιά." κτλ. κτλ. Μου είπε ο Duncan, "Όταν τελείωσε, στο κτίριο είχε πέσει η ησυχία της αιωνιότητας". Και το αγόρι προσευχήθηκε 10 λεπτά, 20 λεπτά, 30 λεπτά, 40 λεπτά, 45 λεπτά. Κι έπειτα, όταν προσευχήθηκε, σαν να έβλεπε τα αόρατα, είπε: "Σατανά!". (Ω, έχω ακούσει ανθρώπους να το λένε αυτό με σχεδόν κωμικό τρόπο σε κάποιες συναθροίσεις. "Πάρε το διάβολο απ' αυτό το μέρος.") Το νεαρό αγόρι στάθηκε εκεί και είπε, "Σατανά, σε επιτιμώ! Φύγε απ' αυτή την περιοχή! Στο όνομα του Ιησού Χριστού. Επικαλούμαι το αίμα του Χριστού, ΦΥΓΕ!"

Και απλά σαν να πάτησαν ένα διακόπτη στον ουρανό, ο Θεός ήρθε στη συνάθροιση.

Ήρθε σε μία ταβέρνα στο τέλος και του δρόμου και οι άνθρωποι έφυγαν από εκεί.

Ήρθε σε ένα χορό στο τέλος του δρόμου και οι άνθρωποι έφυγαν από εκεί.

Εμείς πρέπει να τραβήξουμε τους ανθρώπους μπροστά "στο θυσιαστήριο". Δεν υπήρχαν καλέσματα μπροστά, "στο θυσιαστήριo" στην Καινή Διαθήκη, αν θέλεις ΠΡΑΓΜΑΤΙ να είσαι Βιβλικός. Τα καλέσματα του θυσιαστηρίου (altar calls) είναι μία εφεύρεση, όταν το Άγιο Πνεύμα δεν έχει σχέση με τους ανθρώπους. Αυτό το αγόρι προσευχήθηκε, το Άγιο Πνεύμα ήρθε και ολόκληρη η κοινωνία σείστηκε από το Θεό.

Βλέπεις, εσύ κήρυκα, πρέπει να κάνεις δύο πράγματα, όχι είκοσι δύο. Δεν πρέπει να θεωρείσαι εσύ ο επιστάτης και ότι διευθύνεις μια επιχείρηση και να ψάξεις να βρεις για τα έξοδα της εκκλησίας και όλα αυτά τα άχρηστα πράγματα. Αν θέλεις να είσαι ένας αληθινός κήρυκας της Γραφής πρέπει να κάνεις δύο πράγματα σύμφωνα με τις Πράξεις 6/ς':4. Έμμενε στην προσευχή και το Λόγο του Θεού. Αυτό είναι όλο που πρέπει να κάνεις.

Ξέρετε αδέλφια, δεν χρειάζεται να διαφημίσετε μια φωτιά. Δεν χρειάζεται να τη διαφημίσετε σε μια εφημερίδα. Ξεχάστε το. Αφήνετε τη δόξα του Κυρίου να γεμίσει το ναό. Οι άνθρωποι θα έρθουν από μίλια μακριά. Επειδή υπάρχει πείνα παντού. Το τηλέφωνό μου χτυπάει συνεχώς. "Θα μετακομίσω εδώ. Σκοπεύω να μετακομίσω εκεί. Ξέρεις κάποια εκκλησία που να βρίσκεται σε φωτιά για το Θεό; Μία εκκλησία που να έχει ολονύκτιες προσευχές;
 Καμία εκκλησία δεν μπορεί να λειτουργήσει στις μέρες μας χωρίς ολονύκτια προσευχή!

 Τι θέλετε ... κοινωνική υπόληψη; Θέλετε απλά πλήθη ανθρώπων; Θέλετε απλά να γεμίζετε τα καθίσματα; Ή θέλετε φωτιά;

Χθες βράδυ είπα ότι, νομίζω ότι η μεγαλύτερη τιμή που δόθηκε ποτέ σε κήρυκα στην ιστορία δεν δόθηκε από ανθρώπους. Δόθηκε από δαιμόνια. Όταν εκείνα τα δαιμόνια έλεγαν: "Τον Ιησού Τον γνωρίζουμε και τον Παύλο γνωρίζουμε." Έλα τώρα κήρυκα, νομίζεις ότι αν ο διάβολος είχε μία λίστα με τους δέκα πιο επικίνδυνους ανθρώπους που καταζητεί, θα ήσουν ένας απ' αυτούς; Θα προτιμούσα να ήμουν ο τελευταίος άνθρωπος στη λίστα του διαβόλου με τους πιο επικίνδυνους ανθρώπους, από το να ήμουν ο πρώτος άνθρωπος που θα δίνατε τιμή για το κήρυγμά μου. Θα το πω ξανά. Αδελφέ, αν δεν είσαι γνωστός στην κόλαση, δεν αξίζεις ούτε όσο ένα τσουβάλι φασόλια.

Πρέπει να καταλάβουμε ότι δεν μαχόμαστε ενάντια σε μια τοπική κατάσταση, δεν μαχόμαστε τον εθισμό από τα ναρκωτικά, δεν μαχόμαστε τη μαζική πορνογραφία. Είμαστε περικυκλωμένοι από ένα υπεροπτικό, επιθετικό παγανισμό. Αν έλεγες στον παππού σου σαράντα χρόνια πριν ότι, σαράντα χιλιάδες ομοφυλόφιλοι θα έκαναν πορεία σε κεντρικό δρόμο, θα σου έλεγε: "Αποκλείεται στην Αμερική."

Ξέρετε κάτι; Η μοιχεία και τα διαζύγια παίρνουν διαστάσεις μάστιγας, ακόμα και μέσα στην εκκλησία του Θεού. Δεν έχουμε μια σεμνή ηθική σε μερικές εκκλησίες, κι ούτε μας νοιάζει η πνευματικότητα. Δεν εκλέγουμε τους διακόνους επειδή είναι πλήρεις πίστεως και Πνεύματος Αγίου. Τους διορίζουμε επειδή έχουν δύο βενζινάδικα της Texaco και μια καντίνα.

Κάτι άλλο που έκανε ο Ιησούς ήταν ότι, προσευχόταν όλη νύχτα πριν επιλέξει τους μαθητές Του.

 Αν εμείς προσευχόμασταν όλη τη νύχτα πριν επιλέξουμε τους διακόνους μας, σας εγγυώμαι ότι οι μισοί απ' αυτούς δεν θα έμπαιναν ... αν έπρεπε να λάβουμε μαρτυρία από το Πνεύμα γι' αυτό.

Ξέρετε, κάποιοι μου λένε: "Γιατί δεν γράφεις ένα βιβλίο για μερικές μεθόδους της αναζωπύρωσης." Όχι, όχι. Δεν μπορώ να το κάνω αυτό. Δεν χρειάζεται να βρούμε τη φόρμουλα για την αναζωπύρωση. Η φόρμουλα για την αναζωπύρωση βρίσκεται στο Λόγο του Θεού, διαφορετικά δεν υπάρχει καμία.

Η φόρμουλα για την αναζωπύρωση είναι: Οι κήρυκες πρέπει να φτάσουν στο "θυσιαστήριο" και να κλάψουν, διότι δεν έχουν καθόλου δάκρυα. Να θρηνήσουμε διότι δεν υπάρχει κίνηση του Πνεύματος του Θεού. Να ζητήσουμε συγχώρεση από το Θεό, επειδή χειραγωγούμε με το δικό μας τρόπο το υπερφυσικό.

Δεν σκέφτομαι μόνο θαύματα σε διαστρεβλωμένα μέλη και άλλα πράγματα. Νομίζω ότι το μεγαλύτερο θαύμα που ο Θεός μπορεί να κάνει είναι να πάρει ένα ανάγιο άνθρωπο έξω από έναν ανάγιο κόσμο και να κάνει αυτό τον ανάγιο άνθρωπο άγιο και να τον βάλει πίσω στον ανάγιο κόσμο και να τον διατηρήσει άγιο. Όμως σήμερα στην εκκλησία φοβόμαστε περισσότερο τον αγιασμό, απ' ότι την αμαρτία.

Αν ένας ακάθαρτος άνθρωπος με ακάθαρτο πνεύμα κάνει ακάθαρτα πράγματα, αν ένας άνθρωπος που είναι πρόστυχος, κάνει πρόστυχα πράγματα, επειδή έχει πρόστυχο πνεύμα, σίγουρα ο άνθρωπος που έχει το Άγιο Πνεύμα μέσα του θα ζει μια άγια ζωή.

Δεν ρωτάω πια τους ανθρώπους αν είναι σωσμένοι. Ξεχάστε το. Όλοι είναι "σωσμένοι". Δεν σημαίνει τίποτα αυτό. Μη ρωτάς έναν άνθρωπο αν είναι αναγεννημένος. Απλά κοίταξέ τον ευγενικά. Δεν έχει σημασία αν είναι Πεντηκοστιανός, Ευαγγελικός, Πρεσβυτερικός, Μεθοδιστής. Πες του απλά: "Αδελφέ, ζει ο Χριστός μέσα σου;" Αυτό δεν είναι ο κανόνας της Αναγέννησης; Δεν είναι αυτό που λέει ο Παύλος: "Ο Χριστός μέσα σας η ελπίδα της δόξας";

Ακούω τόσα πολλά για τα χαρίσματα του Πνεύματος. Πολύ σωστά. Ακούω λιγότερα για τον καρπό του Πνεύματος. Ακούω ακόμα λιγότερα για τον καρπό αγιασμού. Ακούω ακόμα πιο λίγα για τους καρπούς αξίους της μετανοίας.

Ξέρετε γιατί κάποιοι άνθρωποι δεν πιστεύουν στους ανθρώπους που λένε ότι αλλάζουν και σώζονται; Διότι δεν επιστρέφουν, όσο πίσω στο παρελθόν τους μπορούν, για να καθαρίσουν όλη αυτή τη βρώμικη ακαταστασία που προκάλεσαν. Να αποκαταστήσουν μια κατάσταση με κλεμμένα χρήματα ή το μωρό ενός κοριτσιού που έφεραν σε δύσκολη θέση ή κάποια άλλα πράγματα που έπρεπε να κάνουν. Να φέρουν καρπό. Ένα υγιές δέντρο δεν φέρνει από μόνο του καρπό. Το δέντρο που έχει μέσα του όλη τη ρέουσα ζωή είναι εκείνο που φέρνει καρπό.

Μια μέρα ο Ναπολέων έδειξε κυκλικά με το δάκτυλό του μια μεγάλη χώρα πάνω στο χάρτη, καθώς μιλούσε στους στρατηγούς του και είπε: "Εδώ βρίσκεται ένας γίγαντας που κοιμάται. ΑΦΗΣΤΕ ΤΟΝ ΝΑ ΚΟΙΜΑΤΑΙ!! Διότι αν αυτή η χώρα ξυπνήσει ποτέ και τιθασεύσει τις δυνάμεις της, θα σείσει τον κόσμο." Η χώρα που έδειχνε, αν σας ενδιαφέρει, δεν είναι άλλη από την Κίνα, ο μεγαλύτερος πονοκέφαλος της Αμερικής. Δείτε το διάβολο που στέκεται εκεί, δείχνει με το δάκτυλό του κυκλικά πάνω σ' ένα χάρτη την εκκλησία του Ιησού Χριστού και λέει: "Εδώ βρίσκεται η εκκλησία του Ιησού Χριστού που κοιμάται. ΑΦΗΣΤΕ ΤΗΝ ΝΑ ΚΟΙΜΑΤΑΙ!!. Διότι αν ποτέ ανακαλύψει ξανά τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος, αν ποτέ ανακαλύψει ξανά τη δύναμη της ανάστασης του Ιησού, θα σείσει τον κόσμο."

Αναρωτιέμαι σε πόσο μέρος από τη ζωή μας κυριαρχεί το Πνεύμα του Θεού. Όχι, όχι, όχι. Δεν μπορούμε να πάμε στο εκκλησίασμα. Ας κλάψει ο ιερέας μεταξύ της στοάς και του θυσιαστηρίου. Μια μέρα περπατούσα μπροστά από το βήμα σε ένα διακεκριμένο, θαυμάσιο κολέγιο, που με άκουγαν 1400 φοιτητές. Περπατούσα τριγύρω και είπα στους καθηγητές: "Κύριοι, διδάσκετε νέους ανθρώπους να γίνουν κήρυκες. Κατά μία έννοια, αυτοί θα οδηγήσουν την εκκλησία σε μελλοντικές μέρες. Πείτε μου κάτι. Τους κάνετε μάθημα πάνω στο κλάμα; Κι όταν αποφοιτήσουν, τους έχετε μάθημα για τις κραυγές μετάνοιας;"

Ένας ηλικιωμένος καθηγητής ήρθε και κάθησε στο πίσω μέρος σε μια από τις συναθροίσεις μου. Πίστευε σε παλιές καλές διδασκαλίες. Κήρυττε δηλ. για το αίμα και τη φωτιά, για την κόλαση και την άγια ζωή και για μία εκκλησία που ο Θεός τοποθέτησε μέσα στον κόσμο μόνο και μόνο για να δείξει στους ανθρώπους πώς Εκείνος μπορεί να λυτρώσει και να λάβει μία νύμφη για τον Εαυτό Του. Ξέρετε τι έλεγαν όλοι οι άλλοι καθηγητές σ' αυτό το πανεπιστήμιο; "Αυτός ο γέρος ξεμωράθηκε."

Θυμάμαι ένα παλιό ρητό που είπε, νομίζω, ο Μοντγκόμερυ. "Όλα τα γήινα πράγματα σβήνουν σιγά-σιγά. Η προσευχή όμως, κρατάει σφικτά την αιωνιότητα." Πολύ πρόσφατα καθώς προσευχόμουν, ο Κύριος φάνηκε να μου λέει: "Αν ισχυρίζεσαι ότι είσαι πληρωμένος με το Πνεύμα το Άγιο, τα πράγματα που θλίβουν το Πνεύμα, θα θλίβουν κι εσένα." Σε ποιον δίνει το φορτίο Του ο Κύριος; Μήπως το ρίχνει στη λήθη και τη λησμονιά; Όχι, όχι, όχι. Εκείνος λέει: "Ο ζυγός Μου είναι καλός. Το φορτίο Μου ελαφρύ."

Δεν θέλουμε οι άνθρωποι να νομίζουν ότι είμαστε καταπιεσμένοι. Εννοώ ότι, όλα έξω είναι καταπιεστικά. Γιατί να καλυπτόμαστε; Βαδίζουμε για κρίση γρηγορότερα απ' ότι φαντάζεσαι, εκτός κι αν υπάρξει μία θεία μεσολάβηση. Και πάλι το κλειδί είναι οι ιερείς που κλαίνε. Οι ιερείς που κράζουν.
Σίγουρα έχουμε ανάγκη να γεννηθεί ένας ουρανός, να σειστεί η γη και από μια αναζωπύρωση που θα τρομάξει την κόλαση.
Και αυτά έρχονται μόνο μέσα από τη συντριβή, μέσα από την ειλικρίνεια.

Έρχονται, όταν παραδεχτούμε (κάτι που συμβαίνει στους περισσότερους στις μέρες μας) ότι έχουμε μόνο μορφή ευσεβείας, όπως π.χ. ευχαριστούμε το Θεό που δεν είμαστε αισχροί και δεν είμαστε βρώμικοι και δεν είμαστε μέθυσοι και δεν πάμε με άλλη γυναίκα. Είμαστε πολύ καλοί. Ναι, είμαστε ακριβώς όπως ο Ισραήλ. Βγήκαν έξω από την Αίγυπτο και έφτασαν στο Καδής-Βαρνή και αντί να πάνε στη γη της επαγγελίας, κόλλησαν. Το Καδής-Βαρνή υποτίθεται ότι ήταν η είσοδος και έγινε ο στόχος. Υποτίθεται ότι ήταν η δίοδος και έγινε το τέρμα. Υποτίθεται ότι ήταν η πέτρα για το κατώφλι για κάτι παραπέρα και έγινε πέτρα προσκόμματος.

Θα κλείσω με το εξής. Διάβαζα, και νομίζω ότι το διαβάζω κάθε βδομάδα ή το απαγγέλλω στον εαυτό μου, αυτό το υπέροχο κεφάλαιο που ονομάζουμε Κεφάλαιο της Πίστης, το προς Εβραίους κεφ. 11/ια'. Η λέξη "πίστη" αναφέρεται είκοσι τέσσερις φορές μέσα σ' αυτό το κεφάλαιο. Πιστεύω ότι το κλειδί δεν είναι απλά και μόνο η λέξη πίστη. Πιστεύω ότι το κλειδί βρίσκεται στο εδάφιο 6 - "... ο προσερχόμενος εις τον Θεόν, πρέπει να πιστεύση, ότι είναι ..." Τι είναι; Είναι τα πάντα που Εκείνος είπε μέσα σ' αυτό το Λόγο. Και μετά, διαβάζω παρακάτω στο Εβρ. 11/ια':33,35 - "Οίτινες διά της πίστεως καταπολέμησαν βασιλείας, ειργάσθησαν δικαιοσύνην, επέτυχον τας επαγγελίας, έφραξαν στόματα λεόντων ... ... έλαβον γυναίκες τους νεκρούς αυτών αναστηθέντας." Διάβασα αυτά τα πράγματα και γονάτισα μέσα στο γραφείο μου για να προσευχηθώ και ήταν σαν μου είπε ο Κύριος: "Πες' τα ξανά." Και έτσι τα ξαναείπα: "Κύριε, εκείνοι οι άνθρωποι από τόσο μακριά, καταπολέμησαν βασιλείες, εργάστηκαν δικαιοσύνη, πέτυχαν τις επαγγελίες, έφραξαν στόματα λιονταριών, γυναίκες έλαβαν τους νεκρούς τους αναστημένους." Και όπως είπε κάποιος φέτος "Κανένας απ' αυτούς δεν είχε μία Γραφή."

Το σκεφτήκατε ποτέ αυτό;

Θα σας πάρω πίσω σε μία εποχή που οι εκλεκτοί άνθρωποι του Θεού περιπλανιόνταν με δέρματα προβάτων και δέρματα αιγών! Τώρα έχουμε μια γη που ρέει γάλα και μέλι και οι εκκλησίες ρέουν γάλα και μέλι. Σαν να κοιτάζει ο Θεός το εξωτερικό. Ξεχάστε το! Κοιτάζει το εσωτερικό. Εκείνοι οι άνθρωποι δεν είχαν 66 βιβλία. Και ξέρετε κάτι; Αν αυτός ο κόσμος κρατήσει ακόμα 100 χιλιάδες χρόνια, κάτι που δεν θα γίνει, αλλά αν γινόταν, ο Θεός δεν έχει τίποτα να προσθέσει σ' αυτό το Βιβλίο. Έχει πει όλα όσα επρόκειτο ποτέ να πει σε άνθρωπο.

Όταν ήμουν μικρός, συνήθιζα να πηγαίνω να ακούω το Dr. G. Campbell Morgan

Dr. G. Campbell Morgan

που κήρυττε πολύ συχνά σε μια Βιβλική τάξη. Ένας φανταστικός δάσκαλος της Γραφής. Θυμάμαι ότι ήμουν έφηβος και σκέφτηκα: "Μια μέρα θα μείνω πίσω να τον ρωτήσω τι είδους Γραφή έχει, γιατί όλα αυτά τα πράγματα που λέει δεν βρίσκονται μέσα στη δική μου Γραφή." Δεν με νοιάζει αν σκέφτεστε για τον Finney, ή τον Wesley, ή το Booth ή οποιαδήποτε άλλη μεγάλη προσωπικότητα που έχει οδηγήσει την εκκλησία του Θεού σε αναζωπύρωση. Κανένας απ' αυτούς δεν είχε μεγαλύτερη Γραφή απ' αυτές που έχουμε εσύ κι εγώ. Είναι ο ίδιος Λόγος. Καλύτερα να πάρουμε μια απόφαση αν είναι απόλυτος ή απαρχαιωμένος και άχρηστος. Θα σας πω κάτι. Αν αυτό το Βιβλίο δεν έχει την απάντηση για το σάπιο, διεφθαρμένο, βρωμερό κόσμο, τότε δεν υπάρχει πουθενά απάντηση γι' αυτό. Έχουμε αμαρτήσει περισσότερο κι απ' τα Σόδομα και τα Γόμορρα. Το ξέρετε ότι υπάρχουν 600 εκατομμύρια Γραφές στην Αμερική; Μπορείς να φανταστείς πόσα εκατομμύρια ή δισεκατομμύρια κασέτες από τη Γραφή υπάρχουν σ' αυτό τη χώρα; Θα ήθελες να προσπαθήσεις να υπολογίσεις πόσα σεμινάρια υπάρχουν; Ή πόσα Βιβλικά σχολεία υπάρχουν και πόσα Βιβλικά μαθήματα παραδίδονται; Ή πόσα μηνύματα του Ευαγγελίου κηρύττονται σ' όλη τη χώρα; Ξέρετε ότι έχουμε 500 ραδιοφωνικούς σταθμούς που εκπέμπουν κάτι από το Ευαγγέλιο;

Θα ήθελα να σας πω και την άλλη πλευρά και να τελειώσω.

Είμαστε το πιο διαλυμένο έθνος που υπήρξε ποτέ στην ιστορία.

Έχουμε τα περισσότερα διαλυμένα σπίτια.

Έχουμε τις περισσότερες διαλυμένες καρδιές απ' αυτά τα διαλυμένα σπίτια.

Έχουμε τα περισσότερα διαλυμένα μικρά παιδιά εξαιτίας αυτών των διαλυμένων σπιτιών.

Έχουμε τα πιο πολλά διαλυμένα μυαλά εξαιτίας των ναρκωτικών.

Έχουμε τα περισσότερα διαλυμένα σώματα. Πάνω από ένα εκατομμύριο κορίτσια κάτω των 17 ετών έμειναν έγκυες πέρυσι. Πριν χρόνια οι άνθρωποι έκαναν πορείες για να σταματήσει ο πόλεμος στο Βιετνάμ με συνθήματα, όπως : "Σταματήστε τον πόλεμο. Δεν έχετε δικαίωμα να σκοτώνετε ανθρώπους." Όμως έχει υπολογιστεί ότι τα τελευταία εννιά χρόνια έχουμε σκοτώσει πάνω από 10 εκατομμύρια μωρά, πριν καν βγουν από τη μήτρα της μητέρας τους. Κι όλα αυτά σε ένα χριστιανικό κράτος. Κύριέ μου, τι συμβαίνει σε μια ειδωλολατρική χώρα! Νομίζετε ότι ο Παντοδύναμος Θεός θα συνεχίζει να παραβλέπει την αμαρτία μας για πολύ ακόμα; Δεν το νομίζω εγώ.

Οι νομοθέτες δεν μπορούν να μας βοηθήσουν. Οι τράπεζες δεν μπορούν να μας βοηθήσουν. Η κυβέρνηση δεν μπορεί να μας βοηθήσει. Τα χρήματα δεν μπορούν να μας βοηθήσουν. Η βοήθειά μας έρχεται από τον Κύριο. Και ο μόνος τρόπος είναι μέσα από την υποταγή και τη συντριβή. Πολλοί από μας να σηκωθούμε και να πούμε: "Κύριε, δεν έχω την όραση που είχα κάποτε. Δεν έχω τον πόθο που είχα κάποτε. Δεν έχω το ενδιαφέρον που είχα κάποτε. Όχι για τη χώρα μου, για τις χαμένες ψυχές. Πρώτα οι χαμένες ψυχές και δεύτερον η χώρα μας.

Είμαι πεπεισμένος ότι το κλειδί βρίσκεται στη διακονία. Ίσως ο τρόπος που θα ξεκινήσει αναζωπύρωση στην εκκλησία σου είναι να σταθείς όρθιος την επόμενη Κυριακή και να πεις, "Κοιτάξτε, θέλω να σας πω ότι δεν είχα πόθο για τους χαμένους. Δεν έχυσα κανένα δάκρυ για το απολωλός ανθρώπινο γένος. Ενδιαφερόμουν για ένα σωρό άλλα πράγματα."

Πιστεύω ότι ένα κλειδί στη ζωή του αποστόλου Παύλου ήταν το εξής: "Εν πράττω." Ζούσε το Θεό. Σκεφτόταν το Θεό. Προσευχόταν στο Θεό. Αυτό ήταν όλο.

Μπορείς να τον μαστιγώσεις, αλλά δεν μπορείς να το ξεριζώσεις αυτό από μέσα του.

Μπορεί να επέπλεε σε ένα κομμάτι ξύλο στη Μεσόγειο μία νύχτα και μία μέρα. Όμως δεν μπορείς να το ξεπλύνεις από μέσα του.

Προσπάθησαν να τον κάνουν να πεθάνει από την πείνα. Δεν μπορείς όμως να το κάνεις να πεθάνει από μέσα του.

Είχε μία όραση του σταυρού, είχε μία όραση για τη δύναμη της ανάστασης. Είχε καταλάβει ότι το μεγαλύτερο πράγμα σ' αυτό το μέρος της αιωνιότητας είναι να είσαι ένας άνθρωπος πλήρης από το Θεό. Και βγαίνει έξω και διακηρύττει αυτό το μήνυμα, είτε πηγαίνει σε Ιουδαίους, σε βαρβάρους, σε Έλληνες, σε διανοούμενους. Νιώθει σαν το σπίτι του είτε είναι στην παγκόσμια πρωτεύουσα της διανοητικής σοφίας, την Αθήνα, είτε στην παγκόσμια πρωτεύουσα της θρησκείας, την Ιερουσαλήμ.

Ο Θεός ποτέ , ποτέ δεν σχεδίασε την εκκλησία Του να οπισθοδρομεί. Ο Θεός ποτέ δεν σχεδίασε την εκκλησία Του να λειτουργεί με κάτι λιγότερο απ' ότι η αποστολική εκκλησία. Είναι καιρός να καλέσουμε την εκκλησία σε προσευχή. Πιστεύω ότι αν ήμαστε τόσο πνευματικοί όσο νομίζουμε ότι είμαστε, θα πηγαίναμε χθες στην εκκλησία με σάκκο και στάχτες πάνω στα κεφάλια μας και θα θρηνούσαμε που η Δόξα μας εγκατέλειψε.

Σχεδόν μπορώ ν' ακούσω τον Duncan Campbell

Duncan Campbell

να λέει πώς προσεύχονταν στη Σκωτία. "Ω, είθε να ξέσκιζες τους ουρανούς και να κατέβαινες κάτω." Ξέρετε, δεν έχουμε ποτέ δει το Θεό να κινείται, αν πρώτα δεν σταματήσει την κυκλοφορία. Αν οι άνθρωποι δεν αρχίσουν να ψάλλουν μέσα στα μαγαζιά. Αν τα φώτα δεν σβήνουν για βδομάδες. Αν το Άγιο Πνεύμα δεν κινηθεί μέσα στα εργοστάσια. Το έχει κάνει αυτό σ' άλλες αναζωπυρώσεις.

Μας κάλεσε να σταθούμε στο χάσμα. Να γίνουμε επιδιορθωτές των χαλασμάτων. Να σταματήσουμε τις δυνάμεις του κόσμου που έρχονται πάνω σ' αυτή την υλιστική, τυφλή μέρα, μέσα στην οποία ζούμε και σ' αυτή την κοιμισμένη εκκλησία της Λαοδίκειας. Όταν Εκείνος ήταν στη γη, καθάρισε το ναό. Νιώθω ότι χρειάζεται ξανά καθάρισμα από την κοσμικότητα, από τον υλισμό. Είθε ο Θεός να μας βοηθήσει να ερευνήσουμε τις καρδιές μας το ίδιο καλά, όπως ερευνούμε τις Γραφές. Βοήθησέ μας να είμαστε ειλικρινείς και να παραδεχτούμε ότι έχουμε αποτύχει, να εκζητήσουμε τόπο προσευχής και τόπο καθαρισμού και τόπο χρίσματος. Είθε να γίνουμε ο ζωτικός σύνδεσμος ανάμεσα στο αιώνιο Πνεύμα Του και αυτό τον προβληματικό και χαμένο κόσμο εκεί έξω. 

Ας λάμψει η δόξα Του ξανά.
 πηγη. e-jesus

Copyright (C) 1994 by Leonard Ravenhill

Κλαίγοντας μεταξύ της στοάς και του θυσιαστηρίου (1)