Σήμερα... Θὰ ἀναρωτηθοῦμε μὲ τὴ γνωστὴ φράση: Quo vadis, Ὀρθοδοξία;
Ποῦ πηγαίνεις σήμερα, Ὀρθοδοξία;
Aὐτὴ την εἰσαγωγὴ μᾶς τὴν ἐπέβαλε ἡ τελευταία οἰκουμενιστικὴ ἐκδήλωση στὴν Ἀσίζη τῆς Ἰταλίας τὸν περασμένο Ὀκτώβριο.
Εκεῖ, στὴν Ἀσίζη τῆς Ἰταλίας, πραγματοποιήθηκε καὶ τὸ περασμένο ἔτος στὶς 27 Ὀκτωβρίου, κατόπιν προσκλήσεως τοῦ πάπα, ἡ γνωστὴ ἀντίθεη θεατρικὴ παράσταση, ἡ ὀνομαζόμενη Παγκόσμια Ἡμέρα προσευχῆς τῶν Θρησκειῶν γιὰ τὴν εἰρήνη.
Σὲ σχετικὸ σχόλιο τοῦ Περιοδικοῦ μας εἴχαμε σημειώσει ὅτι ἡ ἐκδήλωση τοῦ 2011 «ἦταν μετρημένη, δὲν εἶχε τὶς προκλητικὲς ἐκδηλώσεις προηγούμενων συναντήσεων. Ἀντὶ γιὰ βέβηλες συμπροσευχὲς προτιμήθηκε ἀτομικὴ προσευχή, ἕνα κοινὸ γεῦμα καὶ μιὰ τελικὴ συνάντηση δέσμευσης γιὰ τὴν εἰρήνη».
Παρ᾿ ὅλον ὅμως αὐτὸν τὸν μετριότερο τόνο, τὰ ὅσα ἔλαβαν χώρα κατὰ τὴ συνάντηση εἶναι ὀρθοδόξως ἀπαράδεκτα καὶ θλιβερά.
Διότι τί θλιβερότερο ὑπάρχει ἀπὸ τὸ νὰ βλέπει κανεὶς μέσα στὸν θίασο τῶν ἀρχηγῶν τῶν διαφόρων θρησκειῶν Ὀρθοδόξους Ἐπισκόπους, Ἀρχιεπισκόπους καὶ τὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη;
Τί ἦταν ὅμως αὐτὴ ἡ ἐκδήλωση;
Ὑποτίθεται ὅτι ἦταν προσευχή, συνάντηση ἐκπροσώπων τῶν θρησκειῶν γιὰ προσευχὴ ὑπὲρ τῆς εἰρήνης τοῦ κόσμου. Ἀλλὰ βέβαια μόνο προσευχὴ δὲν ἦταν. Θέατρο ἦταν, πολύχρωμος θίασος πού, εἴτε ἐνγνώσει εἴτε ἐν ἀγνοίᾳ, ὑπηρέτησε τὴν καλοστημένη παπικὴ θεατρικὴ παράσταση, μάλιστα μὲ τὸ νὰ ἐμφανισθοῦν ὅλοι κάποια στιγμὴ κρατώντας ἕνα ἀναμμένο καντήλι.
Ἂν τὴν παράσταση αὐτὴ τὴ θεωρήσει κάποιος προσευχή, τὸ μόνο βέβαιο εἶναι πὼς θὰ συνειδητοποιήσει ὅτι εἶναι προσευχὴ βδελυκτὴ ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, ἀφοῦ σ᾿ αὐτὸν τὸν θίασο μετεῖχαν ἀκόμη καὶ ἐκπρόσωποι θρησκειῶν βουντού, δηλαδὴ μαγείας!
Ἡ ἄλλη μεγάλη πρόκληση ἦταν ἡ ἴδια ἡ ὀνομασία τῆς ἐκδηλώσεως: «Προσκυνητὲς τῆς ἀλήθειας καὶ τῆς εἰρήνης»!
Σπανίως στὴν παγκόσμια ἱστορία ἡ ὀνομασία μιᾶς ἐκδηλώσεως ἀποτελοῦσε τόσο κραυγαλέα αὐτοδιάψευση τῆς ἴδιας τῆς ἐκδηλώσεως, ὅσο αὐτὴ τῆς Ἀσίζης τοῦ 2011. Ποιᾶς ἀλήθειας, ἀλήθεια, προσκυνητὲς ἦταν οἱ μετέχοντες στὸ θέατρο τοῦ παμπόνηρου διπλωματικοῦ παιχνιδιοῦ τοῦ Βατικανοῦ;
Καὶ ποιὰ σχέση μὲ τὴν ἀλήθεια ἔχουν οἱ πλανεμένες δαιμονικῆς προελεύσεως ἀντιλήψεις τῶν πάσης φύσεως ψευδοθρησκειῶν;
Ἀλλὰ αὐτὴ εἶναι ἡ κατάληξη ὅσων προσβάλλουν τὴν ἀλήθεια: νὰ αὐτοδιαψεύδονται!
Μποροῦσαν νὰ ἐπιλέξουν τόσους καὶ τόσους τίτλους γιὰ τὴν ἐκδήλωσή τους. Νὰ τὴν ὀνομάσουν: «Προσκυνητὲς τῆς φιλίας» ἢ «τῆς ἀλληλοβοήθειας καὶ τῆς κατανοήσεως»... Ὁ Θεὸς ὅμως τοὺς τύφλωσε καὶ ἔβαλαν «Προσκυνητὲς τῆς ἀλήθειας...», ὥστε ὄχι μόνο νὰ φαίνεται ξεκάθαρα τὸ ψεῦδος καὶ ἡ ἀπάτη τοῦ ἐγχειρήματος, ἀλλὰ καὶ νὰ γίνεται φανερὸς ὁ θεατρινίστικος χαρακτήρας του, νὰ ἀποδεικνύεται αὐτὸ ποὺ πράγματι εἶναι: Βαβέλ (=σύγχυση)!
Ναί, σύγχυση! Σύγχυση ἀντιλήψεων, σύγχυση προθέσεων, σύγχυση σκοπῶν καὶ ἐπιδιώξεων.
. Ὁ πάπας ἐπιθυμεῖ τὴν πνευματικὴ ἐμβάθυνση τοῦ οἰκουμενισμοῦ.
Από Ακτίνες
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου