Blogger Widgets




11 Μαρτίου 2012

Η νίκη του Χριστού στο σταυρό Κολοσσαείς 2:1-15

Την  Κυριακή, 6 Ιουνίου, είναι η επέτειος της απόβασης στη Νορμανδία. Ακούμε στις ειδήσεις για τις εορταστικές εκδηλώσεις που γίνονται, διαβάζουμε στις εφημερίδες πως 60 χρόνια πέρασαν από τότε, στις 6 Ιουνίου 1944, που 1.2 εκατομμύρια στρατιώτες, 5 εκατομμύρια βοηθητικό προσωπικό, 13.000 αεροπλάνα και 6.000 πλοία ενώθηκαν μετά από σχεδιασμό 4 χρόνων για τη μεγαλύτερη πολεμική μηχανή που έφτιαξε ποτέ ο άνθρωπος.
 Είναι σημαντικό όμως, αν προσέξουμε το πως ονομάστηκε η ημέρα της 6ης Ιουνίου 1944. Ονομάστηκε «D-Day» που σημαίνει «Αποφασιστική Μέρα». Γιατί;
Γιατί εκείνη την ημέρα αποφασίστηκε η τύχη του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου. Εκείνη την ημέρα κρίθηκε ο Πόλεμος. Ήταν η αρχή του τέλους. Όλα τα άλλα μέχρι την ημέρα του τέλους του πολέμου, ήταν απλά θέμα χρόνου. Όλα είχαν κριθεί γιατί η απόβαση είχε γίνει και είχε πετύχει.  Δεν είχε τελειώσει ο πόλεμος, αλλά η αρχή του τέλους είχε γίνει. Η ημέρα που τελείωσε ο πόλεμος ονομάστηκε «V-Day», που σημαίνει «Ημέρα Νίκης». Ο πόλεμος όμως ενώ τελείωσε τότε, δεν κρίθηκε τότε. Κρίθηκε στις 6 Ιουνίου. Και επειδή η 6η Ιουνίου πέτυχε το σκοπό της, όλα τα άλλα ήταν θέμα χρόνου και θέμα διαδικαστικό.
 Χρησιμοποιήσαμε αυτό το ιστορικό γεγονός γιατί χρησιμεύει ως πολύ καλό παράδειγμα για να καταλάβουμε το έργο και τη νίκη του Χριστού στο σταυρό από τη μία πλευρά, αλλά και το γεγονός ότι εμείς σήμερα συνεχίζουμε να έχουμε ένα πνευματικό αγώνα παρόλο που ο Χριστός νίκησε. Σε αυτό τον αγώνα όμως, παρόλο που παλεύουμε, και όντως υπάρχουν μάχες να κερδιθούν εντούτοις μπορούμε να είμαστε νικητές επειδή ο Χριστός νίκησε στο σταυρό, και μπορούμε να έχουμε θάρρος γιατί ξέρουμε στο τέλος ποιος θα είναι ο θριαμβευτής.
 Είναι σημαντικό αδελφοί να είναι ξεκάθαρο στο μυαλό μας το τι έχει συμβεί στο σταυρό του Χριστού και στην ανάστασή Του, για τον εξής λόγο. Για να μπορούμε να κατανοήσουμε την πνευματική πραγματικότητα μέσα στην οποία ζούμε. Πως είναι δυνατόν ο Χριστός να έχει νικήσει και εγώ να έχω πειρασμούς; Ή ακόμη περισσότερο, αφού ο Χριστός νίκησε τον εχθρό μας, γιατί να έχουμε προβλήματα; Γιατί να αρρωσταίνουμε; Γιατι να πεθαίνουμε σωματικά σε τελική ανάλυση; Γιατί να περνάμε οικονομικές δυσκολίες; Γιατί να πέφτουμε σε αμαρτία πάλι και πάλι; Το γενικό μας θέμα είναι ο δρόμος προς την ελευθερία, πως να ζούμε την άφθονη ζωή που Χριστός υπόσχεται.Γιατί να είναι η χριστιανική ζωή ένας αγώνας; Νικηφόρος βέβαια, αλλά αγώνας.
 Να τα πάρουμε όμως, τα πράγματα από την αρχή.  Διαβάζουμε στην Α΄ Ιωάννου 3:8β, το εξής: Διά τούτο εφανερώθη ο Υιός του Θεού, διά να καταστρέψη τα έργα του διαβόλου. Ή όπως λέει στο αρχαίο κείμενο για να «λύσει» τα έργα του διαβόλου. Πως το έκανε ο Χριστός αυτό; Όλη η Παλαιά Διαθήκη θα μπορούσε κάποιος να πει ότι ήταν η «πρόρρηση» της Νίκης του Χριστού. Διαβάζουμε από τη Γένεση 3:15 το «πρωτευαγγέλιο» όπως σωστά ονομάζεται. Την υπόσχεση του Θεού στον άνθρωπο: και έχθραν θέλω στήσει αναμέσον σου και της γυναικός, και αναμέσον του σπέρματός σου και του σπέρματος αυτής· αυτό θέλει σου συντρίψει την κεφαλήν, και συ θέλεις κεντήσει την πτέρναν αυτού. Αυτά ήταν τα λόγια της κρίσης του Θεού προς το φίδι, προς τον Σατανά. Και αυτά τα λόγια της κρίσης ήταν ταυτόχρονα λόγια ευλογίας για μας. Ο Θεός με δική του πρωτοβουλία θα σώσει τον άνθρωπο. Θα ανατρέψει την κατάσταση. Θα «λύσει» τα έργα του διαβόλου. Αυτά τα λόγια είναι γνωστά ως η διαθήκη της «Λύτρωσης» (Γένεση 3:15) που έκανε ο Θεός με τον άνθρωπο. Όλη η υπόλοιπη Αγία Γραφή είναι η ιστορία του πως ο Θεός εκπληρώνει αυτή την υπόσχεση. Και η Παλαιά Διαθήκη μας προετοιμάζει με εικόνες, με ιστορίες, με τελετές και θυσίες, με διάφορους πνευματικούς ηγέτες, για αυτόν που θα έρθει και θα συντρίψει την κεφαλή του φιδιού.
 Και ο χρόνος αυτός κάποτε συμπληρώθηκε. Γράφει στην Γαλάτες 4:4, ότε όμως ήλθε το πλήρωμα του χρόνου, εξαπέστειλεν ο Θεός τον Υιόν αυτού, όστις εγεννήθη εκ γυναικός και υπετάγη εις τον νόμον. Ο Θεός που είναι πιστός στη διαθήκη της Λύτρωσης που έκανε με τον άνθρωπο στον Κήπο της Εδέμ, τήρησε την υπόσχεσή Του.
 Καθώς ήρθε λοιπόν, ο Χριστός με την επίγεια διακονία του ξεκίνησε αυτή τη συντριβή. Ήρθε για να νικήσει, και άρχισε να νικάει. Στο κατά Μάρκο ευαγγέλιο διαβάζουμε στο 1:14-15, Αφού δε παρεδόθη ο Ιωάννης, ήλθεν ο Ιησούς εις την Γαλιλαίαν κηρύττων το ευαγγέλιον της βασιλείας του Θεού και λέγων ότι επληρώθη ο καιρός και επλησίασεν η βασιλεία του Θεού· μετανοείτε και πιστεύετε εις το ευαγγέλιον. Μάλιστα το κείμενο δεν γράφει «επλησίασεν» αλλά, πεπλήρωται ο καιρός και ήγγικεν η βασιλεία του Θεού. Δηλαδή, η βασιλεία του Θεού «αγγίζει». Είναι μπροστά σας. Ποιος την έφερε τη βασιλεία αυτή; Ο ίδιος ο Χριστός. Στο πρόσωπο Του και στο έργο Του ξεκίνησε αυτή τη βασιλεία.
 Ακούστε τι είπε σε αυτούς που τον κατηγορούσαν ότι με τη δύναμη του Σατανά έβγαζε τα δαιμόνια στο Ματθαίο 12:28, Αλλ' εάν εγώ διά Πνεύματος Θεού εκβάλλω τα δαιμόνια, άρα έφθασεν εις εσάς η βασιλεία του Θεού. Και στο επόμενο εδάφιο καθώς εξηγεί πως δεν είναι δυνατόν ο Σατανάς, να βγάζει τον Σατανά, είπε  για τον δυνατό που πρέπει να τον δέσεις πρώτα, Η πως δύναταί τις να εισέλθη εις την οικίαν του δυνατού και να διαρπάση τα σκεύη αυτού, εάν πρώτον δεν δέση τον δυνατόν; και τότε θέλει διαρπάσει την οικίαν αυτού. Καταλαβαίνουμε πως ο δυνατός είναι ο Σατανάς, και ο δυνατότερος, αυτός που τον δένει και αρπάζει την οικία του, είναι ο Χριστός. Με τη διακονία του Χριστού, φτάνει η βασιλεία του Θεού, και δένεται ο Σατανάς. Δεν σημαίνει ότι δεν κάνει τίποτα. Σημαίνει όμως, ότι τίποτα δεν είναι όπως πριν.
 Θυμηθείτε την απάντηση που έδωσε ο Χριστός στους μαθητές του Ιωάννη του Βαπτιστή. Όταν ήταν στη φυλακή ο Ιωάννης, έστειλε να ρωτήσουν, εσύ, είσαι αυτός που περιμένουμε  ή κάποιος άλλος; Και η απάντηση του Χριστού ήταν: (Ματθαίος 11: 4-6) Και αποκριθείς ο Ιησούς είπε προς αυτούς· Υπάγετε και απαγγείλατε προς τον Ιωάννην όσα ακούετε και βλέπετε· τυφλοί αναβλέπουσι και χωλοί περιπατούσι, λεπροί καθαρίζονται και κωφοί ακούουσι, νεκροί εγείρονται και πτωχοί ευαγγελίζονται· και μακάριος είναι όστις δεν σκανδαλισθή εν εμοί. Και όταν ο Κύριος πήγε στη Ναζαρέτ και διάβασε από τον Ησαΐα: Πνεύμα Κυρίου είναι επ' εμέ, διά τούτο με έχρισε· με απέστειλε διά να ευαγγελίζωμαι προς τους πτωχούς, διά να ιατρεύσω τους συτετριμμένους την καρδίαν, να κηρύξω προς τους αιχμαλώτους ελευθερίαν και προς τους τυφλούς ανάβλεψιν, να αποστείλω τους συντεθλασμένους εν ελευθερία, διά να κηρύξω ευπρόσδεκτον Κυρίου ενιαυτόν (Λουκάς 4:18-19).
 Με όλα αυτά ο Χριστός «λύνει» τα έργα του διαβόλου. Ακόμη και η ταραγμένη φύση υποτάσσεται στον Κύριό της. Η βασιλεία του Χριστού εξαπλώνεται και του Σατανά συρρικνώνεται. Όταν στέλνει τους μαθητές του να κηρύξουν, αυτοί γυρίζουν κατάπληκτοι που τα δαιμόνια έχουν υποταχθεί σε αυτούς καθώς επικαλούνται το Όνομά Του. Και ο ίδιος τους απαντάει ότι έχει δει το Σατανά να πέφτει από τον ουρανό ως αστραπή.
 Το πιο σημαντικό μέρος όμως, αυτού του «λυσίματος» των έργων του Σατανά που διακηρύττει ο Χριστός είναι η συγχώρεση των αμαρτιών. Είναι ο ευπρόσδεκτος Κυρίου ενιαυτός, το γεγονός ότι ο Θεός ακόμη δέχεται τους ανθρώπους που μετανοούν και τους συγχωρεί.
 Αυτό το ξεκίνημα όμως, δεν έμεινε ως ξεκίνημα. Ο δυνατός, δεν «νικήθηκε», και δεν «δέθηκε», μέχρι που ήρθε ο Σταυρός.  Ίσως η σπουδαιότερη περικοπή της Καινής Διαθήκης στην οποία προβάλλεται η νίκη του Χριστού στο σταυρό είναι στην προς Κολοσσαείς 2:13-15, Και εσάς, όντας νεκρούς εις τα αμαρτήματα και την ακροβυστίαν της σαρκός σας, συνεζωοποίησε μετ' αυτού, συγχωρήσας εις εσάς πάντα τα πταίσματα, εξαλείψας το καθ' ημών χειρόγραφον, συνιστάμενον εις διατάγματα, το οποίον ήτο εναντίον εις ημάς, και αφήρεσεν αυτό εκ του μέσου, προσηλώσας αυτό επί του σταυρού· και απογυμνώσας τας αρχάς και τας εξουσίας, παρεδειγμάτισε παρρησία, θριαμβεύσας κατ' αυτών επ' αυτού.
 Αυτό που συνέβη στο σταυρό σύμφωνα με την περικοπή αυτή είναι διπλό. Δύο πράγματα συνέβησαν στο σταυρό: Από τη μία υπάρχει η συγχώρηση των αμαρτιών, και από την άλλη η ανατροπή κάθε αρχής και εξουσίας.  Η συγχώρεση παρομοιάζεται με το αρχαίο έθιμο της παραγραφής χρεών. Ο Χριστός στο σταυρό, «εξάλειψε το χειρόγραφο που ήταν εναντίον μας». Αυτό το χειρόγραφο ήταν ο νόμος που είχαμε παραβιάσει και στεκόταν απέναντί μας με την τιμωρία ως απειλή. Η λέξη «χειρόγραφο» ήταν στην πραγματικότητα τότε ένα πιστοποιητικό δανείου, το οποίο επιβεβαίωνε ενυπόγραφα το χρέος μας. Ήταν μια διαρκής κατηγορία εναντίον μας. Τι έκανε ο Σταυρός του Χριστού με αυτό το χρέος; Υπάρχουν τρία ρήματα που περιγράφουν τι συνέβη. Το πρώτο είναι ότι μας συγχώρησε ο Θεός πάντα τα πταίσματα: (1) συγχωρήσας εις εσάς πάντα τα πταίσματα. Μας συγχώρησε τα πταίσματα πως; Εξαλείφοντας αυτό το χειρόγραφο: (2) εξαλείψας το καθ' ημών χειρόγραφον, συνιστάμενον εις διατάγματα, το οποίον ήτο εναντίον εις ημάς. Τρίτον, το έβγαλε από τη μέση: (3) αφήρεσεν αυτό εκ του μέσου προσηλώσας αυτό επί του σταυρού.  Ο Θεός με άλλα λόγια μας ελευθερώνει από τη χρεωκοπία, πληρώνοντας ο ίδιος το χρέος μας πάνω στο σταυρό του Χριστού. Μας χαρίζει το χρέος, καταστρέφει ο έγγραφο που πάνω του είχαν καταγραφεί όλες οι υποχρεώσεις μας καρφώνοντας το πάνω στο σταυρό. Εκεί πάνω, πληρώθηκαν όλα. Δεν υπάρχει χρέος. Ο Θεός συγχωρεί, επειδή ο Χριστός πέθανε για μας.
 Μαζί με τη συγχώρηση στο Σταυρό του Χριστού νικήθηκαν και οι πονηρές δυνάμεις. Και εδώ χρησιμοποιούνται τρία ρήματα για να περιγραφεί αυτή η νίκη.
 Ο Χριστός διαβάζουμε, «απογύμνωσε» τις αρχές κα τις εξουσίες: (1) απογυμνώσας τας αρχάς και τας εξουσίας. Δηλαδή τις αφόπλισε από τα όπλα τους, από τη δύναμη που είχαν, τις εξευτέλισε. Δεύτερον, τις διαπόπεμψε εκθέτοντας τες σε κοινή θέα, χωρίς να έχουν δύναμη. Αυτό σημαίνει  (2) παρεδειγμάτισε παρρησία. Τρίτον, τις απογύμνωσε και τις διαπόπεμψε, θριαμβεύοντας εναντίον τους πάνω στο σταυρό: (3) θριαμβεύσας κατ' αυτών επ' αυτού. Οι περισσότεροι σχολιαστές και ιστορικοί θεωρούν ότι αυτή η εικόνα που περιγράφεται εδώ για τις πονηρές δυνάμεις είναι χτισμένη πάνω στο έθιμο των αυτοκρατόρων της Ρώμης να λαμπρύνουν την πορεία του θριάμβου τους, μετά από μια νικηφόρα μάχη, σέρνοντας από πίσω τους αιχμαλώτους αλυσσοδεμένους, ρακένδυτους και εξευτελισμένους.
 Ενώ ο Σταυρός λοιπόν ήταν ένα σύμβολο αίσχους και ντροπής για τον κατάδικο. Ενώ ο Σταυρός ήταν το σύμβολο ενός ατιμωτικού πραγματικά θανάτου, έγινε το άρμα που μετέφερε το νικητή Χριστό. Ο Χριστός στο σταυρό Του επάνω, ενώ στα ανθρώπινα μάτια έχανε, και ήταν ο ηττημένος, εντούτοις στον πνευματικό κόσμο νικούσε. Ήταν μια νίκη που ξεπηδούσε μέσα από αυτό που ο κόσμος θεωρούσε ήττα. Ήταν μια ειρωνική νίκη. Ο Χριστός απογύμνωνε τους εχθρούς από την πανοπλία τους, τις στολές, τα στολίδια τους, και τους υποχρέωνε να παρελάσουν νικημένοι στη δική Του θριαμβευτική πορεία.
 Δύο εικόνες λοιπόν. Δύο πράγματα συνέβησαν στο Σταυρό. Το χρέος μας το κάρφωσε στο Σταυρό. Τις πονηρές δυνάμεις τις απογύμνωσε στο Σταυρό. Και τα δύο συνέβησαν μαζί. Καθώς μας απάλλαξε από το χρέος μας, μας ελευθέρωσε από τις πονηρές δυνάμεις.
 Ο Ιησούς στο σταυρό, με την υπακοή Του νίκησε τον Σατανά. Έγινε υπάκουος μέχρι θανάτου, θανάτου δε σταυρού (Φιλ. 2:8). Αυτή η νίκη κατά των πονηρών δυνάμεων, επιβεβαιώθηκε και εξαγγέλθηκε με την ανάστασή Του από τους νεκρούς. Προσοχή όμως. Ο Σταυρός δεν ήταν η ήττα και η ανάσταση η νίκη. Με το σταυρό η νίκη κερδήθηκε και με την ανάσταση θεμελιώθηκε, διακηρύχθηκε και αποδείχθηκε. Γράφει στις Πράξεις 2:22-24, στο κήρυγμα του Πέτρου την ημέρα της Πεντηκοστής: Άνδρες Ισραηλίται, ακούσατε τους λόγους τούτους· τον Ιησούν τον Ναζωραίον, άνδρα αποδεδειγμένον προς εσάς από του Θεού διά θαυμάτων και τεραστίων και σημείων, τα οποία ο Θεός έκαμε δι' αυτού εν μέσω υμών, καθώς και σεις εξεύρετε, τούτον λαβόντες παραδεδομένον κατά την ώρισμένην βουλήν και πρόγνωσιν του Θεού, διά χειρών ανόμων σταυρώσαντες εθανατώσατε· τον οποίον ο Θεός ανέστησε, λύσας τας ωδίνας του θανάτου, διότι δεν ήτο δυνατόν να κρατήται υπ' αυτού. Ο νικητής Χριστός δεν μπορούσε να κρατηθεί από τον θάνατο.
 Και τώρα, τι κάνει; Που βρίσκεται; Είναι εν δεξιά του Θεού πορευθείς εις τον ουρανόν, και εις ον υπετάχθησαν άγγελοι και εξουσίαι και δυνάμεις (Α΄ Πέτρου 3:22).
 Αυτά έγιναν στο σταυρό του Χριστού. Πως μας επηρρεάζει αυτό εμάς σήμερα; Τι σημασία έχει για την χριστιανική ζωή στην πράξη; Το θέμα μας είναι «Ο δρόμος προς την ελευθερία». Ο Χριστός υποσχέθηκε άφθονη ζωή. Θυμάστε τι είχαμε πει πως είναι η άφθονη ζωή; Όταν ξεκινήσαμε τη σειρά αυτή είπαμε πως Η άφθονη ζωή είναι ζωή ελεύθερη (1) από την ενοχή της αμαρτίας και (2) από τη δύναμη της αμαρτίας. Ο χριστιανισμός δεν είναι απλά το που θα πάω αφού πεθάνω. Αλλά το πως ζω σήμερα. Το κομμάτι που μελετήσαμε από την προς Κολοσσαείς  μας μιλάει ακριβώς για την ελευθερία από την ενοχή και από τη δύναμη της αμαρτίας. Για την ενοχή μας μπροστά στο Θεό, ο Χριστός συγχώρεσε τα πταίσματα, εξάλειψε το χειρόγραφο και το αφαίρεσε καρφώνοντας το στο σταυρό. Για την δύναμη της αμαρτίας, για το γεγονός ότι ο Σατανάς μας πειράζει, απογύμνωσε τις δυνάμεις και τις εξουσίες, τις διαπόπεμψε θριαμβεύοντας εναντίον τους στο σταυρό.
 Για αυτό και όλη η Καινή Διαθήκη έχει πανηγυρική ατμόσφαιρα. Γράφει στη Ρωμαίους 8:37 καθώς μιλάει για διωγμούς και θανάτους: Αλλ' εις πάντα ταύτα υπερνικώμεν διά του αγαπήσαντος ημάς. 

 Στη Β΄ Κορινθίους 2:14, Πλην χάρις εις τον Θεόν, όστις πάντοτε κάμνει ημάς να βριαμβεύωμεν διά του Χριστού και φανερόνει εν παντί τόπω δι' ημών την οσμήν της γνώσεως αυτού. 

Στην Α΄ Κορινθίους 15:57, Αλλά χάρις εις τον Θεόν, όστις δίδει εις ημάς την νίκην διά του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.
 Είναι πολλά τα εδάφια, δεν είναι δυνατόν να τα αναφέρουμε όλα. Αυτή η νίκη δεν είναι απρόσωπη. Είναι η δική μας νίκη κατά του πονηρού. 
Στην Α΄ Ιωάννου 2:12-13 γράφει για την ελευθερία από την ενοχή και την ελευθερία από τον πονηρό: Γράφω προς εσάς, τεκνία, διότι συνεχωρήθησαν αι αμαρτίαι σας διά το όνομα αυτού. Γράφω προς εσάς, πατέρες, διότι εγνωρίσατε τον απ' αρχής. Γράφω προς εσάς, νεανίσκοι, διότι ενικήσατε τον πονηρόν. Και στο 14 επαναλαμβάνει τη νίκη κατά του πονηρού: Έγραψα προς εσάς, νεανίσκοι, διότι είσθε ισχυροί και ο λόγος του Θεού μένει εν υμίν και ενικήσατε τον πονηρόν.
 Αυτό συμβαίνει γιατί συμμετέχουμε στη νίκη του Χριστού. Είμαστε «εν Χριστώ». Με τη δύναμη της χάρης του Θεού συμμετέχουμε στο δικό Του θάνατο και στη δική Του ανάσταση.
 Και αυτό είναι το σημείο που θέλουμε να σταθούμε σήμερα. Ο Σατανάς έχει χάσει. Ο δυνατός έχει δεθεί. Η αποφασιστική μάχη έχει κερδηθεί. Ο Σατανάς είναι ένας εχθρός με δύναμη, αλλά νικημένος. Για αυτό και έχουμε με τη δύναμη του Χριστού την εξουσία να μην υποκύπτουμε στους πειρασμούς. Έχουμε τη δύναμη του Χριστού στη διάθεσή μας και μπορούμε να νικάμε. Η δύναμη της ανάστασης είναι στη διάθεσή μας.
 Θυμάστε όταν προσεύχεται ο απ. Παύλος στο πρώτο κεφάλαιο της προς Εφεσίους επιστολής ζητάει να καταλάβουν τρία πράγματα. Το ένα είναι να καταλάβουν την ελπίδα της πρόσκλησής του Θεού. Τον πλούτο της δόξας της κληρονομιάς του Θεού στους άγιους. Και εδώ προσοχή, το υπερβάλλον μέγεθος της δυνάμεως αυτού προς ημάς τους πιστεύοντας κατά την ενέργειαν του κράτους της ισχύος αυτού,
την οποίαν ενήργησεν εν τω Χριστώ, αναστήσας αυτόν εκ νεκρών, και εκάθισεν εκ δεξιών αυτού εν τοις επουρανίοις (Εφεσίους 1:19-20). Ο Θεός ενεργεί σε εμάς, με υπερβολικά μεγάλο μέγεθος δύναμης. Πόσο μεγάλη είναι αυτή η δύναμη; Η δύναμη αυτή είναι σύμφωνη με την ενέργεια του κράτους της ισχύος αυτού. Δεν μπορείς να τη συγκρίνεις με ανθρώπους. Δεν μπορείς να τη συγκρίνεις με μηχανές. Είναι δύναμη θεϊκή. Είναι ασύλληπτη. Είναι η ίδια δύναμη που χρησιμοποίησε ο Θεός όταν ανέστησε τον Χριστό από τους νεκρούς και τον κάθισε στα δεξιά Του στον ουρανό. Αυτή η δύναμη την έχουμε εμείς. Και προσεύχεται να καταλάβουν οι άνθρωποι τι δύναμη έχουν στα χέρια τους!!
 Εσύ ξέρεις τι δύναμη έχεις στα χέρια σου; Έχεις καταλάβει πως μόνος σου, σαφώς δεν μπορείς να αντισταθείς σε κανένα πειρασμό. Με το Χριστό όμως, είσαι δυνατός! Πόσο δυνατός; Τόσο δυνατός που ο Σατανάς δεν μπορεί να σε αναγκάσει να αμαρτήσεις. Είναι νικημένος εχθρός. Έχει δύναμη. Και έχει πολλή δύναμη. Όσο πολλή και να είναι, είναι ηττημένος. Αν είσαι του Χριστού, δεν μπορεί να σε αναγκάσει να κάνεις το κακό, να σκεφτείς το κακό. Δεν μπορεί να σε υποχρεώσει να κοιτάξεις πονηρά. Δεν μπορεί να σε υποχρεώσει να πεις ψέμματα. Δεν είσαι κάτω από την εξουσία Του.
 Στην Κολοσσαείς 1:13 λέει, όστις ηλευθέρωσεν ημάς εκ της εξουσίας του σκότους και μετέφερεν εις την βασιλείαν του αγαπητού αυτού Υιού. Δεν είσαι κάτω από την εξουσία του νόμου για να σε κυριεύσει η αμαρτία, αλλά κάτω από την εξουσία του Χριστού.  Έχεις το δικαίωμα, που σου το χαρίζει ο Χριστός να μην αμαρτάνεις. Να μπορείς με τη δική Του δύναμη να λες όχι σε κάθε αμαρτία: στην πλεονεξία, στον εγωισμό, στη ζήλεια, στο φθόνο, στην υπερηφάνεια, στην αλαζονεία του βίου. Μπορείς να είσαι ελεύθερος, σκέψου το, από τη ζήλεια. Γιατί ο Χριστός έχει νικήσει αυτόν που σε πειράζει. Έχει απογυμνώσει τις αρχές και τις εξουσίες. Τις έχει ρεζιλέψει. Τις έχει σύρει θριαμβευτικά πίσω Του.
 Φυσικά και έχουμε μάχες να παλαίψουμε. Ο Σταυρός του Χριστού είπαμε ήταν η «D-Day», η αποφασιστική μέρα. Η μέρα που κερδήθηκε ο πόλεμος. Όλα τα άλλα είναι θέμα χρόνου. Και στο τέλος, εσύ, ο χριστιανός θα είσαι πάλι ο νικητής. Δεν έχουν τελειώσει όλα. Το τέλος όμως, ξεκίνησε.  Η  «V-Day» θα αποκαλυφθεί στο τέλος, στη Δεύτερη έλευση του Χριστού. Ως τότε όμως, παλεύουμε ως νικητές.
 Αυτή η αλήθεια ξέρετε, εκτός από προνόμιο είναι και ευθύνη. Δηλαδή; Όταν αμαρτάνουμε, θέλουμε και αμαρτάνουμε. Είμαστε εμείς υπεύθυνοι και αμαρτάνουμε. Διαλέγουμε να αμαρτήσουμε. Δεν μας αναγκάζει κανένας. Για αυτό και πρέπει να μετανοούμε και να ομολογούμε τις αμαρτίες μας για να μας συγχωρέσει ο Θεός. Λέμε στο Θεό συγνώμη για αυτό που κάναμε, ή για αυτό που σκεφτήκαμε, γιατί το κάναμε, ενώ θα μπορούσαμε να μην το είχαμε κάνει.
 Ποια είναι η αμαρτία που δεν μπορείς να ξεπεράσεις; Ποιος είναι ο πειρασμός που σε βασανίζει και σε ρίχνει; Να θυμάσαι ότι ο εχθρός της ψυχής σου είναι ένας δυνατός, αλλά νικημένος εχθρός. Η εξουσία του είναι απογυμνωμένη. Έχει ρεζιλευτεί. Στον Χριστό έχει δοθεί όλη η εξουσία στον ουρανό και στη γη. Εσύ, έχεις μεταβεί από την εξουσία του σκοταδιού, στην βασιλεία του Χριστού. Η δύναμη της ανάστασης είναι στη διάθεσή σου.
 Τι σε βασανίζει; Εν Χριστώ είσαι νικητής. Ο εχθρός έχει χάσει, και εσύ δεν του ανήκεις. Προσευχήσου και πες «όχι». Ευχαρίστησε το Θεό για τη δύναμη και την ελευθερία που έχεις. Και όταν ο πειρασμός έρθει, είτε είναι στη σκέψη, ή στα λόγια, ή στα μάτια μη ενδώσεις. Αληθώς, αληθώς σας λέγω ότι πας όστις πράττει την αμαρτίαν δούλος είναι της αμαρτίας (Ιωάν. 8:34). Αν θες να ζεις την άφθονη ζωή, δεν πρέπει να γίνεσαι δούλος. Θέλεις; Εν Χριστώ είσαι νικητής. Ζήσε αυτή τη νίκη, ο εχθρός είναι δεμένος. Ζητάει λέει, σαν λιοντάρι να βρει ‘ποιον’ να καταπιεί. Όχι να τους καταπιεί όλους. Αν τον αφήσεις, αν του δώσεις τόπο, θα σε κάνει μίζερο. Μπορείς όμως να πεις όχι. Γιατί ο Χριστός τον νίκησε. Και εσύ «εν Χριστώ είσαι νικητής». Αμήν. 
πηγή. http://beee.gec.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια :

Πήγαινε!

Eπέστρεψε στο Χριστό

Φυλαχτείτε από ένα σοβαρό σύνδρομο....

Που είναι οι άνδρες?

Τρέξε για τη ζωή σου!

Ξύπνα εκκλησία!

Προσευχηθείτε για τη δύναμη του Θεού

Υπάρχει Ένας Άλλος Κόσμος

Zώντας την αγάπη