Που ατενίζεις

2Κορ. 4:17
Επειδή, η προσωρινή ελαφριά μας θλίψη κατεργάζεται σε μας, από υπερβολή σε υπερβολή, αιώνιο βάρος δόξας·18 για τον λόγο ότι, εμείς δεν ατενίζουμε σ' αυτά που βλέπονται, αλλά σ' αυτά που δεν βλέπονται· επειδή, αυτά που βλέπονται είναι πρόσκαιρα, ενώ αυτά που δεν βλέπονται είναι αιώνια.
Πολλές φορές θα έχουμε αναρωτηθεί, ποιος είναι ο λόγος που ήρθα πάνω στη γη ;

Γιατί γεννήθηκα αυτή τη συγκεκριμένη ημερομηνία;

Γιατί συμβαίνουν όλα αυτά στη δίκη μου ζωή ; 

Ποιος είναι τελικά ο σκοπός της ύπαρξης μου, ο σκοπός της ζωής μου?

Καθώς ο άνθρωπος μεγαλώνει καταλαβαίνει ότι για να μπορέσει να επιβιώσει, θα πρέπει να εργαστεί . 
Δεν μπορεί να δει πέρα από αυτόν τον υλικό κόσμο που τον περιβάλει, να καταλάβει το νόημα της ύπαρξης του, τον λόγο που του δόθηκε η ζωή, πάρα μόνο πως θα μπορέσει να ζήσει και να καταφέρει κάποια πράγματα που τα θεωρεί σημαντικά.

Αρχίζει δηλαδή να βάζει στόχους και προσπαθεί να τους πετύχει.
Βλέπουμε ότι από μικρά τα παιδιά λένε τι θα γίνουν όταν μεγαλώσουν, άλλος τα καταφέρνει και άλλος όχι.

Οι στόχοι του καθενός είναι διαφορετικοί και δίνουν ένα τελείως διαφορετικό νόημα στην ζωή τους.

Άλλος θεωρεί ότι το να αποκτήσει χρήματα θα τον έκανε ευτυχισμένο, άλλος να γίνει

διάσημος να τον γνωρίζουν όλοι, άλλος να κάνει μια οικογένεια να αποκτήσει παιδιά.

Ο άνθρωπος λοιπόν ατενίζει σε πράγματα τα οποία έχουν μια καθορισμένη χρονική

περίοδο, όμως δένεται τόσο πολύ με αυτά που δεν καθορίζει πλέον αυτός την ζωή

του , αλλά αυτοί οι στόχοι που έβαλε, αυτοί του καθορίζουν τη ζωή , και τις

περισσότερες φορές, για να μην πω πάντα, εμπλέκεται μέσα στην αμαρτία

προκειμένου να τους πετύχει.

Ατενίζοντας λοιπόν προς αυτά δεν θα μπορέσει πότε να βρει το πραγματικό νόημα

της ζωής του, τον λόγο για τον οποίο του δόθηκε η ζωή, τον στόχο εκείνον που θα

τον κάνει να αντλεί αδιάκοπα ενέργεια για ζωή, τη χαρά , την αγάπη, να νιώσει την πραγματική ευτυχία. 
Το βιβλίο του εκκλησιαστή μας λέει:

Εκκλ. 2:10 -11

Και κάθε τι που ζήτησαν τα μάτια μου, δεν το αρνήθηκα σ' αυτά·

δεν εμπόδισα την καρδιά μου από κάθε ευφροσύνη, επειδή η καρδιά μου

ευφραινόταν σε όλους τούς μόχθους μου· κι αυτό ήταν η μερίδα μου από

ολόκληρο τον μόχθο μου. 11 Και εγώ παρατήρησα σε όλα τα έργα μου, που

έκαναν τα χέρια μου, και σε κάθε μόχθο που μόχθησα, και δες, τα πάντα

ματαιότητα, και θλίψη πνεύματος, και κανένα όφελος κάτω από τον ήλιο.

Υπάρχουν όμως κάποιοι άνθρωποι, που ατενίζουν σε κάτι άλλο σε κάτι διαφορετικό, όχι συμβατό με το πνεύμα του κόσμου, είναι αυτοί που έχουν καταλάβει ότι υπάρχει ένας ανώτερος σκοπός στη ζωή τους, έχουν ένα διαφορετικό στόχο και ζούνε αντλώντας δύναμη από αυτόν, έχοντας την όραση , την ελπίδα , την πίστη, ότι μια μέρα θα αποκτήσουν αυτό που αγάπησαν, αυτό που έδινε νόημα στη ζωή τους, που τους γέμιζε χαρά.

Είμαστε εμείς αδελφοί, είσαι εσύ, αδελφέ, που πίστεψες στα λόγια Του Ιησού, δέχτηκες τη πρόσκλησή Του, εσύ που δέχτηκες το αίμα της θυσίας Του να σε πλύνει , είσαι εσύ αδελφέ που εκζητείς από αγάπη τον Ιησού μέρα και νύκτα , που θέλεις να ζήσεις μαζί Του μέσα στη δόξα Του, που ονειρεύεσαι αυτή την στιγμή , είσαι εσύ που ατενίζεις στα αόρατα γιατί κατάλαβες ότι είναι αιώνια , άφθαρτα , ανεκτίμητα.

Ας μην μας αποσπούν λοιπόν αδελφοί την όραση μας τα γεγονότα από γύρω μας, αυτές οι αποθαρρυντικές φήμες, οι μέριμνες, ή οι στόχοι που συμβαδίζουν με το πνεύμα του κόσμου.

Αλλά ας ατενίζουμε με πίστη προς Εκείνον που μας αγάπησε μέχρι θανάτου και μας

έδωσε την υπόσχεση της αιωνίου ζωής μέσα στην δόξα Του.

Ας κοιτάξουμε λοιπόν αυτή την πρόσκαιρη ζωή ότι είναι η είσοδος που θα μας

εισαγάγει στην άλλη, την αιώνια, και ας εκτιμούμε το κάθε τι γύρω μας σύμφωνα με τον στόχο μας , με την σημασία του στην αιωνιότητα.

Ας ζήσουμε λοιπόν κατά το θέλημα του Θεού. 
2Κορ. 4:14  εξεύροντες ότι ο αναστήσας τον Κύριον Ιησούν θέλει αναστήσει και ημάς διά του Ιησού και παραστήσει μεθ' υμών.Αμήν

Γρίσπος Νεκτάριος