Συγνώμη....

Όπου υπάρχουν πόνοι, δυστυχία, ελλείψεις, σύγχυση ή ατυχίες οποιουδήποτε είδους, υπάρχει ανάγκη για συγνώμη.
Μοχθηρία, καταδίκη, θυμός, επιθυμία για "εκδίκηση" ή επιθυμία να τιμωρηθεί ή να πονέσει κάποιος, είναι πράγματα που σαπίζουν την ψυχή μας και διαλείουν την ψυχοσωματική υγεία μας. Αν δυσαρεστηθούμε από τη σχέση μας με έναν άλλο άνθρωπο, αλλά δε χειριστούμε το πρόβλημα αμέσως ο θυμός μας καταπιέζει. Αν συσσωρευτεί ακόμα περισσότερη πικρία πάνω στην προηγούμενη διαφωνία, μαζεύεται ένταση, ανησυχία, ευερεθιστότητα και η ζωή γίνεται γκρίζα.
Όταν βγάλουμε από την καρδιά μας την προσβολή έχουμε συγχωρέσει. Η συμφιλίωση που ενεργοποιείται μέσα μας, θα ασκήσει την επίδρασή της και στον αδερφό μας και θα υπάρξει συγνώμη από μέρους του. Η γνήσια συγνώμη δεν είναι κοινή πράξη. Η λέξη σημαίνει « κάθαρση ». Χρειάζεται χρόνος και επιμονή για να φυτρώσει η αληθινή συγνώμη.
Ίσως συνειδητά να μην είμαστε ενήμεροι για το τι ή ποιον από το παρελθόν ή το παρόν πρέπει να συγχωρέσουμε. Το μόνο που χρειάζεται είναι να προσφέρουμε πρόθυμα λόγια συγνώμης και να αφήσουμε αυτά τα λόγια να κάνουν την « καθαρτική » τους εργασία.

Συγχωρώ σημαίνει « χωρώ συν » χωρώ επί το αυτό ( συμπεριλαμβάνομαι μαζί με άλλους στον ίδιο χώρο), συνέρχομαι εις αυτό (έρχομαι μαζί με άλλους στον ίδιο χώρο), συναντώμαι, επομένως αποκαθιστώ τις σχέσεις με το άλλο πρόσωπο για να μπορέσουμε να συμβρεθούμε και να ξανακερδίσουμε μια αίσθηση ειρήνης και αρμονίας. Στα αγγλικά η λέξη είναι forgive και σημαίνει " give for " ( δίνω για ), « αντικαθιστώ » το άσχημο συναίσθημα, αποκτώ μια αίσθηση ειρήνης και αρμονίας ξανά. Στην κυριολεξία σημαίνει εγκαταλείπω εκείνο που από την αρχή δεν έπρεπε να κατέχω.

Η συγνώμη μπορεί να σαρώσει όλα όσα μας έχουν καθυστερήσει στο δρόμο μας προς το καλό. Αν ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός δεν είχε τολμήσει να πει πάνω στο σταυρό : « Πάτερ άφες αυτοίς, ου γαρ οίδασιν τι ποιούσιν », δε θα είχε βιώσει την ανάσταση.

Η συγνώμη κάνει δυνατούς τους αδύναμους. Η συγνώμη κάνει θαρραλέους τους δειλούς. Η συγνώμη κάνει σοφούς τους αδαείς. Η συγνώμη κάνει ευτυχισμένους τους θρηνούντες. Ας την αφήσουμε να μας φέρει αρμονία και ειρήνη μέσα μας και με τους ανθρώπους γύρω μας.

Η συγνώμη είναι η ηρεμία του νου. Ο νους που δε συγχωρεί είναι γεμάτος και δεν αφήνει χώρο στην αγάπη.

•     Ο νους που δε συγχωρεί είναι θλιμμένος χωρίς την ελπίδα της ανάπαυλας και της ανακούφισης από τον πόνο.

•     Ο νους που δε συγχωρεί υποφέρει από τις αμφιβολίες και συγχύσεις για τον εαυτό του και όλα όσα βλέπει.

•     Ο νους που δε συγχωρεί φοβάται να προχωρήσει, φοβάται να μείνει στο ίδιο σημείο.

•       Ο νους που δε συγχωρεί δεν πιστεύει ότι το να δίνει και να παίρνει είναι το ίδιο.

Όσοι συγχωρούν ελευθερώνουν τον εαυτό τους από πλάνες, ενώ εκείνοι που εμμένουν στο να μη συγχωρούν δένουν τον εαυτό τους σ΄αυτές.

Μέσω της συγνώμης μας επανέρχεται στη μνήμη μας η αλήθεια για τον εαυτό μας. Επομένως μέσα στη συγνώμη μας βρίσκεται η σωτηρία μας.

Εμείς που θέλουμε ειρήνη μπορούμε να τη βρούμε μόνο με απόλυτη συγνώμη προς όσους πέρασαν από τη ζωή μας και όσες καταστάσεις βιώσαμε και μας στενοχώρησαν.

Ο ιερότερος απ΄όλους τους τόπους της γης είναι εκείνος όπου ένα παλιό μίσος μετατρέπεται σε τωρινή αγάπη και ένας πόνος γίνεται χαρά, και η συγνώμη είναι το κλειδί προς τη ευτυχία.
πηγη fathers.pblogs

 Θέλω κάπου εδώ να κάνω μια ερώτηση:

Το συγνώμη πότε μετράει μπροστά στο Θεό, και στους ανθρώπους?

Αν σου πουν άλλοι να το ζητήσεις? 

Η να προβληματιστείς και να το κάνεις ο ίδιος?

Το επαναλαμβάνω λίγο διαφορετικά.

Εάν κάποιος, για οποιανδήποτε αιτία, κάνει μια πράξη που με αυτήν πίκρανε, πείραξε κάποιους ανθρώπους.

Πότε μετράει η συγνώμη του, όταν  κάποιος του πει να το κάνει, γιατί έτσι πρέπει να αποκαταστήσει, για να μπορέσει να έχει πλέον αποδοχή από αυτούς που πείραξε, η να το καταλάβει, να το νιώσει εκείνος ότι φταίει, και με το θέλω του να το κάνει?

Μ`αυτήν την ερώτηση κλείνει το θέμα αυτό, και θα ήθελα αγαπητέ αναγνώστη το δικό σου σχόλιο  στην ερώτηση αυτή.

Ο Κύριος να βάλει μέσα στις καρδιές μας αληθινή ΣΥΓΝΩΜΗ!