Στα χέρια Του Κεραμέα

Ιερ. 18:6

Ω, οίκος Ισραήλ, δεν μπορώ να κάνω σε σας, όπως αυτός ο κεραμέας; λέει ο Κύριος. Δέστε, όπως ο πηλός στο χέρι τού κεραμέα, έτσι κι εσείς, οίκος Ισραήλ, είστε στο χέρι μου.`Έντονα εποπτικός στη διδασκαλία του ο Ιερεμίας, μας αναφέρει για την επίσκεψή του στον οίκο του κεραμέως.
Εκεί Ο Θεός θα του μιλούσε, και θα του έδινε μήνυμα για το λαό Του.
Βλέποντας τον πηλό στα χέρια του κεραμέα, τους τροχούς, και το αγγείο που πάνω τους όλο και διαμορφωνόταν, πήρε ένα σπουδαίο μάθημα, που το μεταφέρει σε εμάς σήμερα.
Ευχή μας είναι το μάθημα αυτό που μας μεταφέρει ο Ιερεμίας να συνεργήσει, σαν εύπλαστος πηλός στα χέρια Του Πλάστη μας, και να δούμε τη ζωή μας να διαμορφώνεται σε σκεύη καθαρά, αγιασμένα εύχρηστα όπως λέει και η Αγία Γραφή

2Τιμ. 2:21 

Αν επομένως καθαρίσει κανείς εντελώς τον εαυτό του απ' αυτά τα πράγματα, θα γίνει σκεύος για πολύτιμη χρήση, αγιασμένο και χρήσιμο στα χέρια του οικοδεσπότη, προετοιμασμένο για κάθε καλό έργο.
Είμαστε χωμάτινοι σ`αυτό δεν αμφιβάλει κανείς.

Μάλιστα στη Γένεση στο β κεφάλαιο και επτά εδάφιο μας φανερώνεται αυτή η αλήθεια.

Γέν. 2:7 

Και ο Κύριος ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο από χώμα τής γης· και εμφύσησε στους μυκτήρες του πνοή ζωής, και έγινε ο άνθρωπος σε ψυχή που ζει.
Και όσο  και αν η δική Του πνοή ζωής μας δίνει την υπεροχή του πνευματικού στοιχείου απέναντι στο χωμάτινο, εντούτοις αυτή η χωματένια κατοικία του σκηνόματός μας, θυμίζει όχι μόνο σε μας πόσο εύκολα χαλάει, ((Ιερ. 18:4 Και το αγγείο, που έκανε από πηλό, χάλασε στο χέρι τού κεραμέα· )) αλλά και ο ίδιος Ο Θεός γνωρίζει την πλάση μας, ενθυμείτε ότι είμαστε  χώμα. Τίποτα άλλο μόνο χώμα.
Ψαλ. 103:14 Επειδή, αυτός γνωρίζει την πλάση μας, θυμάται ότι είμαστε χώμα.
Θυμήθηκα έναν ωραίο ύμνο που ψάλαμε, και έλεγε: Τίποτα`λο δεν είμαστε μόνο πηλός για να πάρει τη δόξα όλη ο Θεός.......
Δεν πρέπει να το ξεχνάμε αυτό ποτέ, γιατί κάθε υπερβολή και παραβίαση αυτής της πραγματικότητας, φέρνει πίσω της την τιμωρία, το ``χάλασμα  του αγγείου``. Χρειάζεται προσοχή!
Aν σας ρωτούσαν κάποια στιγμή:  Το ανθοδοχείο δίνει αξία στο σπάνιο λουλούδι, η το τελευταίο αναδεικνύει το πρώτο? Τι θα απαντούσατε?
`Ίσως τίποτα από τα δύο.
Η Βίβλος δέχεται ότι τον θησαυρό μας, την πνευματική μας υπόσταση γενικά την έχουμε σε οστράκινα σκεύη.

2Κορ. 4:7

Έχομεν δε τον θησαυρόν τούτον εις οστράκινα σκεύη, διά να ήναι η υπερβολή της δυνάμεως του Θεού και ουχί εξ ημών,
Κάποιες μεταφράσεις εκεί που λέει οστράκινα  λένε  σε πήλινα, η χωμάτινα αντίστοιχα .
2Κορ. 4:7 Και το θησαυρό αυτό τον διατηρούμε μέσα σε πήλινα σκεύη

2Κορ. 4:7 Έχουμε, μάλιστα, τούτο τον θησαυρό μέσα σε χωμάτινα σκεύη

`Όπως και να το λέει αυτή είναι η πραγματικότητα.

Και αυτό το κάνει όχι για να μας τρομάξει, η  ταπεινώσει, αλλά για να εμπιστευθούμε και το θησαυρό, και το σκεύος, και το λουλούδι, και το ανθοδοχείο, στην υπερβολή της δυνάμεως Του Θεού.

2Κορ. 4:7  - 11

Έχομεν δε τον θησαυρόν τούτον εις οστράκινα σκεύη, διά να ήναι η υπερβολή της δυνάμεως του Θεού και ουχί εξ ημών,κατά πάντα θλιβόμενοι αλλ' ουχί στενοχωρούμενοι, απορούμενοι αλλ' ουχί απελπιζόμενοι,διωκόμενοι αλλ' ουχί εγκαταλειπόμενοι, καταβαλλόμενοι αλλ' ουχί απολλύμενοι,πάντοτε την νέκρωσιν του Κυρίου Ιησού περιφέροντες εν τω σώματι, διά να φανερωθή εν τω σώματι ημών και η ζωή του Ιησού. Διότι ημείς οι ζώντες παραδιδόμεθα πάντοτε εις τον θάνατον διά τον Ιησούν, διά να φανερωθή και η ζωή του Ιησού εν τη θνητή ημών σαρκί.

Το έχουμε κάνει αυτό?

Αν όχι τότε κινδυνεύει και το χωμάτινο σκεύος, και ο θησαυρός.
-Δέστε τα σπαθάτα χελιδόνια.

Σαν στούκας εφορμούν στη λίγη λασπούλα του δρόμου.

Πηλό τσιμπολογούν τα ράμφη τους, και ξερά χόρτα, και τα μεταφέρουν για να κατασκευάσουν τη φωλιά τους. 

Αρχίζουν χτίζοντας από κάτω προς τα επάνω. 

Αφού τελειώσει η πρώτη σειρά , ημικυκλικά συνεχίζουν να χτίζουν από πάνω.

Όταν φτάνει προς το τέλος, αφήνει μια τρύπα σαν είσοδο για να μπορούν να μπαινοβγαίνουν, και σε λίγο θα θαυμάσετε μια ομορφοφτιαγμένη φωλιά.

`Ομως και ο Χριστός το ίδιο έκαμε.

`Έσκυψε πολύ χαμηλά, και πήρε στα χέρια Του το κομμάτι τον πηλό που ήμουνα εγώ, και μάλιστα ήταν πολύ σκληρός ο πηλός μου. απερίγραπτα σκληρός, και για να τον δουλέψει έδωσε από τα δάκρυά Του, τον αιμάτινο ιδρώτα Του, το ίδιο Του το αίμα στο Σταυρό του μαρτυρίου, και της λύτρωσης.

Αν είσαι στα χέρια Του είναι όχι γιατί είσαι η καλύτερη ποιότητα πηλού, αλλά γιατί έτσι ευδόκησε ο ``Θείος Κεραμέας``.

Τον έχεις ταπεινά ευχαριστήσει?

Προσέξτε το ``έκαμνεν,``  συνεχώς δούλευε.

Ιερ. 18:4 

Και εχαλάσθη το αγγείον, το οποίον έκαμνεν εκ πηλού, εν τη χειρί του κεραμέως, και πάλιν έκαμεν αυτό άλλο αγγείον, καθώς ήρεσεν εις τον κεραμέα να κάμη. 

Ο Κεραμέας μας, με αγάπη, και υπομονή μας πλάθει.

Η συμβολή μας, να Του αναγνωρίσουμε το κυρίαρχο Του δικαίωμα στη ζωή μας, και να Τον αφήσουμε, εκείνος να μας δουλέψει πάνω στον τροχό.

Να γονατίσουμε, και με μια πράξη ολόψυχης και ολοσχερούς αφιέρωσης, να του πούμε: 

Ησ. 64:8 

Αλλά, τώρα, Κύριε, εσύ είσαι ο Πατέρας μας· εμείς είμαστε ο πηλός, κι εσύ ο Πλάστης μας· και όλοι είμαστε το έργο των χεριών σου.
Διπλή η προσοχή μας: α) Εκείνον να αφήσουμε να μας κάμει το οποίο σκεύος, αφού Αυτός μόνο ξέρει τον πηλό μας, και  β) να μην αντισταθούμε και να μην προκαλέσουμε την αγαθότητα, και την αγιότητα Του.
Ξέρετε γιατί?
Είναι τρομερό, όμως ενδεχόμενο.
Ο Θεός να με έχει πάρει από τη γη,  να με έχει πλάσει με ιδρώτα μόχθου, δάκρυα αγάπης και αίμα λύτρωσης, να με έχει τοποθετήσει  σαν σκεύος εύχρηστο εις τον Δεσπότην, έτοιμο  για κάθε έργο αγαθό, ( Β` Τιμ. β. 21) και το σκεύος αυτό να χαλάσει στα χέρια του Κεραμέως!
Ας τρομάξουμε λοιπόν.
`Οχι με το τι δεν μπορεί να κάμει Ο Κύριος, αλλά με το τι ατυχώς  μπορούμε να κάμουμε  εμείς,  σε μια πνευματική μας ανταρσία και εκτροπή.
Το ``ποσάκις ηθέλησα και δεν θελήσατε``  (Ματθ. κγ. 37) δεν γράφτηκε μόνο για την αποστάτιδα Ιερουσαλήμ, αλλά και για όλους εμάς σήμερα, και για κάθε γενιά.
Την πνευματική μας ζωή και σταδιοδρομία,ίσως  δεν μπορούμε να την φτιάξουμε, μπορούμε όμως να την καταστρέψουμε......
Ξέρετε, τη θέση τιμής και χρησιμότητας, μας την έδωσε Ο Κύριος.
Αυτός θέλησε έτσι να πλάση τον πηλό μας.
`Ομως δικό μας έργο είναι να φανούμε πιστοί μέχρι θανάτου.

Αποκ. 2:10 

..... Γίνε πιστός μέχρι θανάτου, και θα σου δώσω το στεφάνι τής ζωής.Να μείνουμε σκεύη ηγιασμένα, και εύχρηστα, ειδάλλως ο Κύριος θα κάμει άλλο αγγείο, θα εφεύρει τρόπους, για την εκπλήρωση των αιώνιων, και αμετάβλητων σκοπών Του.
Σε εμάς όμως, θα λείψει η τιμή, και θα μείνει η ντροπή.
 Τα εδάφια 8-10 μας μιλούν για δύο ενδεχόμενα.

Ιερ. 18:8 - 10

αν το έθνος εκείνο, ενάντια στο οποίο μίλησα, επιστρέψει από την κακία του, θα μετανοήσω από το κακό που είχα σκεφθεί να κάνω σ' αυτό. Και κατά τη στιγμή, που θα μιλούσα για ένα έθνος ή για μια βασιλεία, να οικοδομήσω, και να φυτέψω, αν κάνει κακό μπροστά μου, ώστε να μη υπακούει στη φωνή μου, τότε θα μετανοήσω για το καλό, με το οποίο είχα πει να το αγαθοποιήσω.
Ο Θεός να μετανοήσει για το κακό που αποφάσισε, (``άλλο αγγείον``), όταν επιστρέψουμε από την κακία μας.
Η, Ο Θεός να μετανοήσει για το καλό το οποίο υποσχέθηκε, όταν δει την εμμονή μας στην αμετανοησία μας.
Αυτό δεν δείχνει αστάθεια χαρακτήρα  από μέρος του Θεού.
Δείχνει αντίθετα,  σταθερότητα αγάπης και αγιότητας, ελέους, και Δικαιοσύνης.
Γι`αυτό Αγαπητοί ``μετά φόβου και τόμου την εαυτών  σωτηρίαν κατεργάζεσθε....Θεός γαρ ο ενεργών εν υμίν`` (φιλιππησ. β. 13)
Πηλός είμαστε στα άγια και αγαπημένα χέρια Του Κεραμέως.
Προσοχή! υποταγή στο Θεό, παραχώρηση,  και αναγνώριση:
Κύριε, εσύ είσαι ο Πατέρας μας· εμείς είμαστε ο πηλός, κι εσύ ο Πλάστης μας· και όλοι είμαστε το έργο των χεριών σου.