Blogger Widgets




20 Ιουνίου 2011

Πώς ξέρουμε ότι ο Χριστός ήταν πράγματι ιστορικό πρόσωπο?


 
Να δούμε λίγο τη μαρτυρία των Ειδωλολατρών :

Gaius Cornelius Tacitus
1ον. Πρώτος ο οποίος μαρτυρεί για το Χριστό σε μια γραπτή ομολογία του, είναι ο Τάκιτος Γάιος Κορνήλιος, ο οποίος ήταν Λατίνος ιστορικός και έζησε από το 55 μ. Χ. μέχρι το 117 μ. Χ. περίπου.
Ήταν από τους πιο αξιόλογους Ρωμαίους ιστορικούς. 
Αυτός τώρα, γράφει για το Νέρωνα και τα αίτια της φωτιάς στη Ρώμη. Και αυτό βέβαια έγινε το 64 μ. Χ.
Και σας παραθέτω εδώ το απόσπασμα από τα γραπτά του Τάκιτου, που λέει τα εξής:
Για να παρεμποδίσει τη φήμη αυτή ο Νέρων, άδικα κατηγόρησε και καταδίκασε με τα πιο σκληρά βασανιστήρια, πρόσωπα τα οποία ήταν ήδη μισητά για τις αναιδείς πράξεις τους, τα οποία πρόσωπα αυτά, κοινά ονομάζονταν Χριστιανοί.
 Αυτή τώρα είναι η άποψη ενός Ρωμαίου ειδωλολάτρη, ο οποίος θεωρούσε τους Χριστιανούς, εχθρούς της χώρας του.
Ο θεμελιωτής του ονόματος αυτού, Χριστός , θανατώθηκε από τον ηγεμόνα Πόντιο Πιλάτο κατά την βασιλεία του Τιβέριου. Η θανατηφόρα όμως προκατάληψη, εννοεί δηλαδή τη φήμη που μετά αναστήθηκε ο Χριστός και αναλήφθηκε και το κήρυγμα του ευαγγελίου, παρόλο που για λίγο καταπιέστηκε, ξέσπασε και πάλι. Όχι μόνο δια μέσω της Ιουδαίας όπου αυτό το κακό είχε την αρχή του, αλλά και στην πόλη, δηλαδή τη Ρώμη, όπου και όλα τα τρομερά και βρώμικα ρέουν από όλες τις κατευθύνσεις και ενθαρρύνονται.
Έτσι συνελήφθηκαν πρώτα αυτοί που ομολογούσαν, δηλαδή, αυτοί οι οποίοι κήρυτταν δημόσια το ευαγγέλιο και μετά από δική τους πληροφόρηση και ίσως κάτω από βασανιστήρια και πιέσεις να ομολόγησαν. Ένα μεγάλο πλήθος καταπιέστηκε, όχι τόσο για το αδίκημα του εμπρησμού, όσο για το μίσος τους για το ανθρώπινο γένος.
Αυτά τώρα ήξερε ο ειδωλολατρικός κόσμος για τους Χριστιανούς, ότι μισούσαν το ανθρώπινο γένος.
Αυτά λοιπόν όσον αφορά τον Τάκιτο Γάιο Κορνήλιο.

Γάιος Σουητώνιος Τράγκυλλος
2ον. Ο  δεύτερος, είναι ο Σουετώνιος ή Γάιος Σουητώνιος Τράγκυλλος, ο οποίος ήταν Λατίνος ιστορικός και βιογράφος (1° - 2° μ. Χ. αιώνα). Και ο τίτλος του ντοκουμέντου είναι;
Πλίνη ο Νεώτερος και Λουκιανός.
Αυτός ο Σουετώνιος, μιλάει για τον Κλαύδιο ο οποίος λέει απέλασε τους Ιουδαίους από τη Ρώμη, διότι συνέχεια έκαναν ταραχές για κάθε παρακίνηση σχετικά με το Χριστό. Αυτό έγινε το 49 μ. Χ.
ΠΡ.ΙΗ’2  Και ευρών τινά Ιουδαίον ονόματι Ακύλαν, γεγεννημένον εν Πόντω, νεωστί ελθόντα από της Ιταλίας, και Πρίσκιλλαν την γυναίκα αυτού, διότι ο Κλαύδιος είχε διατάξει να αναχωρήσωσι πάντες οι Ιουδαίοι εκ της Ρώμης, προσήλθε προς αυτούς. 
 Εδώ αναφέρεται ότι ο Ακύλας και η Πρίσκιλλα, έφυγαν από τη Ρώμη και πήγαν στην Κόρινθο με το διωγμό του Κλαύδιου. Και μετά από καιρό, φαίνεται ότι ξαναπήγαν πάλι πίσω.
 Α’ΘΕΣ.Β’14-16 
Διότι σεις εγείνετε, αδελφοί, μιμηταί των εκκλησιών του Θεού, αίτινες είναι εν τη Ιουδαία εν Χριστώ Ιησού, επειδή και σεις επάθετε τα αυτά υπό των ιδίων υμών ομοεθνών, καθώς και αυτοί υπό των Ιουδαίων,
15 οίτινες και τον Κύριον Ιησούν εθανάτωσαν και τους ιδίους αυτών προφήτας, και ημάς εξεδίωξαν, και εις τον Θεόν δεν αρέσκουσι, και εις πάντας τους ανθρώπους είναι εναντίοι,
16 εμποδίζοντες ημάς να λαλήσωμεν προς τα έθνη διά να σωθώσι, διά να αναπληρώσωσι τας αμαρτίας εαυτών πάντοτε. Έφθασε δε επ' αυτούς η οργή μέχρι τέλους. 

3ον.  Μια άλλη ομολογία, είναι  του Ιουλιανού του Αποστάτη ή Παραβάτη, έζησε το 400 μ. Χ., Ρωμαίος αυτοκράτορας του Βυζαντίου ( 361-363 μ. Χ.)
Προηγήθηκαν, ο Μέγας Κωνσταντίνος και κάποια στιγμή έγινε αυτοκράτορας ο Ιουλιανός, ο οποίος θέλησε να επαναφέρει την ειδωλολατρία, το Δωδεκάθεο, γι’ αυτό και τον ονομάσανε Αποστάτη ή Παραβάτη.
Έγραψε ένα μεγάλο έργο εναντίον του Χριστιανισμού, στο οποίο είπε τα εξής :
Ο Ιησούς τον οποίον εσείς δοξάζετε, ήταν ένας από τους υπηκόους του Καίσαρα. Και εάν το αμφιβάλλετε, θα σας το αποδείξω σιγά-σιγά, αλλά αυτό μπορεί να γίνει και τώρα. Για τους εαυτούς σας να αρκείστε στο ότι ήτο εγγεγραμμένος με τον πατέρα του και τη μητέρα του τον καιρό του Κυρήνιου.
 ΛΟΥΚ.Β’2-6 
Αύτη η απογραφή έγεινε πρώτη, ότε ηγεμόνευε της Συρίας ο Κυρήνιος.
3 Και ήρχοντο πάντες να απογράφωνται, έκαστος εις την εαυτού πόλιν.
4 Ανέβη δε και Ιωσήφ από της Γαλιλαίας εκ της πόλεως Ναζαρέτ εις την Ιουδαίαν εις την πόλιν του Δαβίδ, ήτις καλείται Βηθλεέμ, επειδή αυτός ήτο εκ του οίκου και της πατριάς του Δαβίδ,
5 διά να απογραφή μετά της Μαριάμ της ηρραβωνισμένης με αυτόν εις γυναίκα, ήτις ήτο έγκυος.
6 Και ενώ ήσαν εκεί, επληρώθησαν αι ημέραι του να γεννήση·    
Όμως, επειδή ο Ιησούς είχε πείσει μερικούς ανάμεσά σας, συνεχίζει και λέει ο Ιουλιανός στους Χριστιανούς και μάλιστα από τους χειρότερους ανθρώπους, γιορτάζετε τώρα 300 χρόνια χωρίς να έχει κάνει κάτι σ’ αυτή τη ζωή, που να είναι άξιο ενθυμήσεως.  Εκτός αν κάποιος θεωρεί θαυμαστό πράγμα τη θεραπεία των χωλών και των τυφλών ανθρώπων, να εξορκίζει δαιμονισμένους στα χωριά της Βηθσαϊδά και της Βηθανίας.

Ιώσηπος
4ον.  Μια άλλη ομολογία, είναι η ομολογία του Ιώσηπου, αν και ο Ιώσηπος ήταν Ιουδαίος ιερέας, όμως στην προκειμένη περίπτωση καθώς γράφει αυτά τα πράγματα, γράφει σαν ιστορικός του Τίτου, τον υιό του Βεσπασιανού, ο οποίος ήταν Ρωμαίος στρατηγός και είναι αυτός που κατάστρεψε την Ιερουσαλήμ το 70 μ. Χ.
Και λέει, από τις " Αρχαιότητες ", ή στα αγγλικά είναι " ANTIQUITYS, " βιβλίο 18, κεφάλαιο 3, παράγραφος 3, λέει στις  " Αρχαιότητες ": 
Υπήρχε εκείνο τον καιρό ο Ιησούς, ένας σοφός άνθρωπος εάν είναι φρόνιμο να ονομασθεί άνθρωπος, διότι έκανε θαυμαστά έργα. Δάσκαλος τέτοιων ανθρώπων οι οποίοι δεχόντουσαν την αλήθεια με ευχαρίστηση. Προσέλκυε προς τον εαυτό Του Ιουδαίους και εθνικούς.
Ήταν ο Χριστός. Και όταν ο Πιλάτος κατόπιν εισηγήσεως του άρχοντά μας τον καταδίκασε, αυτοί που τον αγάπησαν καταρχάς  δεν τον ξέχασαν. Διότι φανερώθηκε σ’ αυτούς και πάλι ζωντανός την Τρίτη ημέρα, όπως οι θείοι προφήτες προείπαν αυτά και μυριάδες άλλα θαυμαστά πράγματα σχετικά με Αυτόν. Και η φυλή των Χριστιανών, οι οποίοι ονομάστηκαν έτσι από Αυτόν, δεν εξέλειψαν μέχρι σήμερα.
Αυτή είναι η ομολογία του Ιώσηπου, ο οποίος έζησε περίπου το 70 μ. Χ.

5ον.   Έχουμε την ομολογία του Ιουστίνου Μάρτυρα. Αυτός ήταν θεολόγος του 2ου μ. Χ. αιώνα. 
Και λέει τώρα, υπάρχει ένα χωριό στη γη των Ιουδαίων, 35 σταδίους από την Ιερουσαλήμ, στο οποίο γεννήθηκε ο Χριστός, όπως μπορείτε να δείτε από τις απογραφές φόρων κάτω από τον Κυρήνιο, τον πρώτο διοικητή της Ιουδαίας,  τα οποία αυτά είναι γραμμένα  στην πρώτη απολογία κεφάλαιο 34.  
Δηλαδή, ο Ιουστίνος Μάρτυρας, θα μπορούσε να απευθυνθεί στις Ρωμαϊκές απογραφές και να δουν ότι πράγματι το όνομα του Ιωσήφ και της Μαρίας και του Ιησού, ήταν γραμμένο εκεί πέρα. Ο Ιουστίνος Μάρτυρας, αναφερόταν σε δημόσια έγγραφα που υπήρχαν στις ημέρες του, τα οποία φανέρωναν ότι, ο Ιησούς γεννήθηκε στην Ιουδαία.

6ον.   Ένα άλλο ντοκουμέντο, είναι μια ανώνυμη επιστολή στον Διόγνυτο. Ο οποίος αυτός ήταν κάποιος εθνικός του 2ου αιώνα μ. Χ.
Αυτό το έγγραφο τώρα ονομάζεται : Μαργαρίτης των μετά Αποστολικών Χρόνων. Ένα μαργαριτάρι των μετά αποστολικών χρόνων.
Ένα κομμάτι όμως ενός κεφαλαίου , δείτε τι λέει : 
Οι Χριστιανοί, δεν ξεχωρίζονται από τους άλλους ανθρώπους, από τη χώρα, τη γλώσσα ή την πολιτική τους πεποίθηση. Διότι, δεν κατοικούν μόνοι τους σε δικές τους πόλεις, δεν μιλούν μια ιδιαίτερη γλώσσα, ούτε ζουν κάποιο ιδιαίτερο τρόπο ζωής. Κατοικούν σε Ελληνικές και βαρβαρικές πόλεις ανάλογα με την περίπτωση. Ακολουθούν τα ήθη της χώρας τους στο ντύσιμο, φαγητό και σε όλους τους τρόπους του βίου. Όμως ομολογούν μια θαυμαστή και ομολογουμένως παράδοξη ομολογία. Κατοικούν στη γη που γεννήθηκαν, αλλά σαν ξένοι. Παίρνουν μέρος στα πάντα σαν πολίτες και υποφέρουν τα πάντα σαν ξένοι. Κάθε ξένη γη, είναι σαν τον τόπο τους και κάθε γενέτειρα σαν ξένη. Παντρεύονται όπως όλοι, έχουν παιδιά, αλλά δεν πετούν τα παιδιά. Έχουν το τραπέζι κοινό, αλλά όχι τις γυναίκες. Είναι εν σαρκί, αλλά δεν ζουν κατά σάρκα. Ζουν στη γη, αλλά είναι πολίτες του ουρανού. Υπακούν τους υπάρχοντες νόμους και τιμούν το νόμο με τη ζωή τους. Αγαπούν τους πάντες και διώκονται απ’ όλους. Είναι άγνωστοι και όμως καταδικάζονται, θανατώνονται, αλλά ζουν. Είναι φτωχοί, αλλά πλουτίζουν πολλούς. Στερούνται τα πάντα και περισσεύονται τα πάντα. Κατηγορούνται και καυχώνται σ’ αυτό. Συκοφαντούνται, αλλά δικαιώνονται. Τους καταριούνται και αυτοί ευλογούν. Χλευάζονται και αυτοί τιμούν. Κάνουν καλό και τιμωρούνται και όταν τιμωρούνται χαίρονται σαν να αναζωοποιούνται. Από τους Ιουδαίους πολεμιούνται σαν εχθροί και από τους Έλληνες διώκονται και το αίτιο της έχθρας, οι εχθροί τους δεν το γνωρίζουν.
Αυτή είναι μία σύντομη μαρτυρία των ειδωλολατρών.

Τώρα, έχουμε και άλλη μαρτυρία, των Ιουδαίων :     
 Ο Ιώσηπος ο οποίος έζησε από το 37 μ. Χ. έως το 100 μ. Χ., αυτός αναφέρει το Χριστό δύο φορές. Ήδη διαβάσαμε τη μία μαρτυρία του, στη μαρτυρία των ειδωλολατρών και είναι κατά σειρά η 4η. 
Τη μία τελείως φανερά και ορισμένοι μάλιστα νομίζουν ότι, επειδή μιλάει τόσο φανερά ο Ιώσηπος, ορισμένοι πιστεύουν ότι είναι αυτό παραφθαρμένο, ότι δεν είναι του Ιώσηπου. Αλλά εγώ πιστεύω ότι είναι. Και δέχεται τον Ιησού, σαν Μεσσία.
Και σε ένα άλλο μέρος περαστικά, αναφέρεται στον Ιάκωβο, τον αδελφό του Ιησού, ο οποίος ονομαζόταν Χριστός. Κάνει αναφορά λοιπόν στον Ιάκωβο τον αδελφόθεο.
Και είναι άξιο απορίας ότι αναφέρεται στο Χριστό, γιατί τότε λέει, έγραψε μια απολογία για τους Ιουδαίους στη Ρώμη. Έγραφε μια απολογία για τους Ιουδαίους για να σταθούν, κάτι για ένα αίτημά τους στη Ρώμη. Και οι Ρωμαίοι τον καιρό εκείνο μισούσαν πάρα πολύ τους Χριστιανούς.
Ίσως να ήταν ένας κρυφός μαθητής του Χριστού ο Ιώσηπος, δεν ξέρουμε. Ο Χριστός είχε και κρυφούς μαθητές.

Μια άλλη μαρτυρία, είναι από το ΤΑΛΜΟΥΔ. Τα ΤΑΛΜΟΥΔ τώρα, για να καταλάβουμε τι είναι, ο ENTERS HAIM (Έντερς Χάιμ), λέει : Εάν φανταστούμε κάτι που ενώνει νομικά ντοκουμέντα, Ραβινικές ανταποκρίσεις και σημειώσεις ενός σωματείου θεολογικής διαμάχης, όλο ανατολίτικο, γεμάτο εκτροπές ανέκδοτα, αποστομώσεις, εξυπνάδες και θρύλους και πολύ συχνά για την επιπολαιότητά του προλήψεις και ακόμα, αισχρότητα, που δύσκολα μπορούν να ειπωθούν, να μορφώσουμε μια γενική ιδέα, για το τι είναι το ΤΑΛΜΟΥΔ.

[ ΤΑΛΜΟΥΔ : Συλλογή σχολίων στο Μωσαϊκό Νόμο η οποία αποτυπώνει τη διδασκαλία των μεγάλων Ραβινικών σχολών. Αποτελείται : Α. από τη Μινσά ( 2ος – 3ος αιώνας ), κωδικοποίηση του Προφορικού Νόμου και Β. από τη Γκεμάρα ( 4ος – 6ος αιώνας ), σχολιασμό της Μινσά που διαμορφώθηκε από τις σχολές της Παλαιστίνης και της Βαβυλώνας. Το ΤΑΛΜΟΥΔ, είναι ένα από τα ποιο σημαντικά έργα του Ιουδαϊσμού. " Εγκυκλοπαιδικό λεξικό Πάπυρος LAROYSSE “το Παπυράκι“ ]

Τι λέει το ΤΑΛΜΟΥΔ: 
Εισηγείται  τον Ιησού σαν νόθο, από την ένωση της Μαριάμ με ένα Ρωμαίο στρατιώτη του οποίου το όνομα ήταν Panther (Πάνθηρ). Ο Ιησούς, λέει το Ταλμούδ, έκανε μάγια και βάσκανε τον Ισραήλ και τους οδηγούσε σε λάθος δρόμο. Ο καθένας που γνωρίζει θα έπρεπε να τον υπερασπίσει και να ικετεύσει γι’ αυτόν, το Χριστό δηλαδή.
Γιατί τον ονόμασαν το στρατιώτη Πάνθηρ; Στο  Ταλμούδ μέσα ονομάζεται υιός του Πάνθηρα και αυτός είναι ένας αναγραμματισμός, γιατί ο Χριστός ήταν υιός της Παρθένου. Και αναγραμμάτισαν τη λέξη Παρθένος και την έκαναν Πάνθηρ.
Επίσης το Ταλμούδ πονηρά, ονομάζει τα ευαγγέλια "ΑΒΕΓΓΗΛ". Και "ΑΒΕΓΓΗΛ", θα πει Μαύρος Πάνθηρ. Ενώ το ευαγγέλιο, τι σημαίνει; ΚΑΛΑ ΝΕΑ.
Υπάρχουν μέσα στο Ταλμούδ αναφορές του Χριστού, ότι θεραπεύει τυφλούς και χωλούς και λεπρούς.
Επίσης το Ταλμούδ, αναφέρει το βάδισμα του Χριστού επάνω στη θάλασσα.
Τα θαύματα του Ιησού Χριστού, οι Ιουδαίοι δεν τα αρνιούνται και για δικαιολογία, αυτοί που είδαν τα θαύματα λένε, ότι τις μαγείες αυτές ο Ιησούς τις έμαθε στην Αίγυπτο. Οπότε, αυτό το επιχείρημα, ότι ο Χριστός πήγε, έγινε φακίρης και έμαθε φακιρικά, ξεκινάει από τους Ταλμουδιστές Ιουδαίους, οι οποίοι φέρνουν το πνεύμα του Αντίχριστου μέσα τους.
Έχουμε τον καλό Ισραήλ και τον Ισραήλ τον οποίο ο Κύριος πάταξε, γιατί είχαν αυτό το πνεύμα μέσα τους. Και θα δούμε στην ιστορία, γιατί ο Θεός έκρινε τόσο αυστηρά

τους Ισραηλίτες εκείνη τη φορά για το Χριστό. Γιατί αρνήθηκαν τον Κύριο.
Όλα όσα έκανε ο Κύριος, στο Ταλμούδ γίνονται τρομερές βλάσφημες πράξεις. Πολλές από τις αναφορές, είναι απίστευτα αισχρές και χοντροειδείς. Δηλαδή χοντρά πράγματα που καταλαβαίνεις, ότι είναι από ανθρώπους οι οποίοι έχουν μέσα τους τον διάβολο και τίποτε άλλο. Απλά, δεν μπορείς να τα πεις, είναι ανείπωτα. Άλλες μάλιστα, είναι τόσο ανόητες που δεν βγαίνει καμία έννοια. Ορισμένες φορές, ονομάζεται ο Χριστός μέσα στο Ταλμούδ, υιός του πασσάλου, ή εκείνος ο άνθρωπος, ή ο τοιούτος, ή ο κρεμασμένος, ή ο ανόητος.        

Άλλες μαρτυρίες : 

Έχουμε τις κατακόμβες. Ιστορικά μνημεία της ύπαρξης των Χριστιανών μέσα στους στυγερούς διωγμούς των Ρωμαίων αυτοκρατόρων. Για να διατηρήσουν την πίστη τους και να μπορούν να λατρεύουν τον Κύριο ελεύθερα, έσκαψαν μέσα στη γη και έκαναν σπηλιές.

Άλλη μαρτυρία, είναι τα απόκρυφα γραπτά, ή τα Δευτεροκανονικά, όπως λέγονται. Και αυτά ακόμη, μαρτυρούν το Χριστό. Μπορεί να είναι ψευδεπίγραφα, δηλαδή, να μην είναι Θεόπνευστα, δεν παύουν όμως να αναφέρουν μέσα, να είναι γραπτά κάποιας αρχαίας εποχής, το 200-300-400 μ. Χ. και τα οποία αναφέρουν μέσα το Χριστό. Δεν είναι Θεόπνευστα, όμως δεν παύουν να είναι ντοκουμέντα όσον αφορά για την ομολογία της ιστορίας.

Επίσης, μια άλλη μαρτυρία είναι, οι πρώτοι χριστιανοί συγγραφείς. Υπήρχανε εκατοντάδες Χριστιανοί συγγραφείς. Έχουμε σήμερα 4.000 χειρόγραφα της Καινής Διαθήκης. Και όλα αυτά μιλούν και δείχνουν τη βεβαιότητα του γεγονότος, ότι ο Χριστός όντως ήρθε για την ιστορία Του, για τους μαθητές Του.

Και φθάνουμε τώρα σε ένα συμπέρασμα μέσα από όλη αυτή τη μαρτυρία της ιστορίας.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ :
Το συμπέρασμα ποιο είναι; 
Θα σας διαβάσω μία άλλη αποστήθιση από κάποιον KEIN (ΚΑΪΝ). Αυτός λέει: Είναι αξιοσημείωτο γεγονός ότι, ό,τι μπορεί να βρεθεί από κρυφά και από αβάσιμες σημειώσεις μέσα στα γραπτά των πατέρων, στο τέλος των εκατό χρόνων μετά Χριστό, κάθε ανεξάρτητη και πολύτιμη πληροφορία που αφορά τη ζωή του έξω από τα ευαγγέλια, έχει εξαφανιστεί. Δηλαδή, δεν υπάρχει ανεξάρτητη πληροφορία, κάτι που να προσθέσει τα ευαγγέλια και ότι τίποτε περισσότερο από μια αυξανόμενη μάζα μύθων τρέχει σαν υποτιθέμενο συμπλήρωμα στο πλευρό των ευαγγελίων. Δηλαδή, έχεις τα 4 ευαγγέλια και δίπλα από τα ευαγγέλια, η παράδοση που λένε και όλα αυτά, είναι μια μάζα από παραμύθια που δεν έχει από πουθενά να στηριχτεί, δεν έχει καμιά βάση.
Το συμπέρασμα λοιπόν είναι : Ότι όλα τα άλλα, δεν προσθέτουν απολύτως τίποτα σ’ αυτό που είναι μέσα στα 4 ευαγγέλια. Όλες οι άλλες μαρτυρίες, δεν προσθέτουν απολύτως τίποτε σ’ αυτό που ήδη υπάρχει μέσα στα 4 ευαγγέλια.
Αφού κοιτάξουμε οπουδήποτε, πάλι θα πρέπει να επιστρέψουμε στα 4 ευαγγέλια που είναι ο Λόγος του Θεού. 

1 σχόλιο :

Διαχειριστής είπε...

Ίσως να μην αναφέρονται στο Ταλμούδ βλάσφημες αναφορές για τον Ιησού. Οι ίδιοι Εβραίοι ραβίνοι θεωρούν αυτές τις αναφορές νόθες ή ανακατασκευασμένες (αγγλικά κείμενα γνωστών πλαστογράφων του Ταλμούδ). Έχουν αναρτήσει μάλιστα και αντίστοιχο άρθρο "Οι παραχαράκτες του Ταλμούδ" και απαντούν στις αντίστοιχες κατηγορίες. Δίνω και την πηγή παρακάτω για κάθε ενδιαφερόμενο.

πηγή: http://www.chabad.gr/templates/articlecco_cdo/aid/648882

Πήγαινε!

Eπέστρεψε στο Χριστό

Φυλαχτείτε από ένα σοβαρό σύνδρομο....

Που είναι οι άνδρες?

Τρέξε για τη ζωή σου!

Ξύπνα εκκλησία!

Προσευχηθείτε για τη δύναμη του Θεού

Υπάρχει Ένας Άλλος Κόσμος

Zώντας την αγάπη