Η αμαρτία και το αποτέλεσμα της

 Γεν. β. 25- Ήσαν δε και οι δύο γυμνοί, ο Αδάμ και η γυνή αυτού, και δεν ησχύνοντο.

  - Βλέπουμε μέσα στον κήπο της Εδέμ τον Αδάμ και την Ευα ότι ήταν γυμνοί.

Δεν υπήρχε αμαρτία ώστε να ντρέπονται, υπερηφάνεια και κακά κίνητρα. 

Δεν υπήρχε τίποτα το κακό στο σώμα του ανθρώπου, σαν δημιουργία του Θεού. 

Ακόμη δεν υπήρχε κανείς άλλος εκτός από αυτούς τους δύο μέσα στον κήπο.

`Hταν σαν δύο παιδιά.

 Όπως όταν βλέπουμε μικρά παιδιά στην παραλία, που γυμνώνονται τελείως και κάνουν μπάνιο. 

Δεν ντρέπονται καθόλου, αλλά ούτε και είναι αμαρτία αυτό. Επειδή είναι αθώα. Υπάρχει μέσα τους η αθωότητα.

 Όταν όμως μπήκε η αμαρτία και όλη αυτή η υπερηφάνεια και η αλαζονεία, μπήκε και η ντροπή μέσα στον άνθρωπο. Τώρα, πρέπει να ντρέπεται κανείς να είναι γυμνός.

 Τώρα βέβαια υπάρχουν και  οι γυμνιστές, οι οποίοι  απελευθερώθηκαν από το κόμπλεξ της ντροπής. Δεν λένε ότι τους αρέσει να είναι γυμνοί επειδή είναι γεμάτοι σάρκα και ηδονοβλεψία, αλλά λένε ότι θέλουν να απελευθερώ­σουν το βάθος της συνείδησης από την ντροπή. Το κάνουν φιλοσοφικό το πράγμα! Ο διάβολος πάντα έτσι κάνει με την αμαρτία.

        Ο Λόγος Του Θεού μας λέει για τον διάβολο 

 Γεν .γ. 1  Ο δε όφις ήτο το φρονιμώτερον πάντων των ζώων του αγρού, τα οποία έκαμε Κύριος ο Θεός× και είπεν ο όφις προς την γυναίκα, Τω όντι είπεν ο Θεός, Μη φάγητε από παντός δένδρου του παραδείσου;

 - Όφις, στα Εβραϊκά είναι ναχάςς. Από ρίζα που σημαίνει συρίζω, ψιθυρίζω. Σημαίνει επίσης κάνω μάγια, ξόρκια. Είναι οι ψίθυροι των μάγων, οι μαγικές λέξεις.

 Έτσι ονομάστηκε ο όφις εξ αιτίας του σφυρίγματος που κάνει. Εδώ βέβαια δεν μιλάει για ένα φίδι, αλλά για τον όφη, που είναι ο διάβολος.

 - Υπάρχουν οι εξής πιθανότητες:

 1) Μπορεί ο σατανάς να φανέρωσε τον εαυτό του, σε σχήμα φιδιού. Ο σατανάς και οι άγγελοι του δεν μπορούν να γίνουν ορατοί σε μας, αν δεν πάρουν κάποια μορφή.

 2) Ο σατανάς μίλησε μέσω του όφη, όπως ο Θεός μίλησε μέσω της όνου (Βαλαάμ).

 3) Μπορεί να πήρε οποιαδήποτε άλλη μορφή και απλά ο Λόγος του Θεού να τον αναφέρει σαν όφη, ο οποίος είναι ο δράκων, ο όφης ο αρχαίος,  ο διάβολος, όπως λέει στην Αποκάλυψη.

 - Υπάρχει κάποια σχέση με τη γυναίκα και το φίδι.

Συνήθως όταν κάποια γυναίκα δει ένα φίδι δεν λειτουργεί η λογική της.

Υπάρχει μια έχθρα. 

Αν μια γυναίκα δει φίδια ή ποντίκια, ξεσηκώνεται.

 - Ο διάβολος όταν θέλει να ξεγελάσει, θα χρησιμοποιήσει τον καλύτερο τρόπο. 

 - Το φρονιμότερο στα Εβραϊκά είναι αρούμ. Σημαίνει έξυπνος, πονηρός, πανούργος, φρόνιμος, συνήθως με την κακή έννοια.

 Μερικές φορές έχει την καλή έννοια του σοφού, του προσεκτικού. Με αυτόν τον τρόπο το χρησιμοποιεί ο Κύριος όταν λέει, «γίνεσθε φρόνημοι ως οι όφεις και απλοί ως οι περιστερές…».

 Ο σατανάς εξ αρχής εμφανίζεται πανούργος και πονηρός. Ψεύδεται, διαστρεβλώνει, συγχύζει. Έχει εφεύρει την Μυθολογία, ώστε να κάνει την Γραφή να φαίνεται σαν ακόμα ένας μύθος. Εφηύρε την ψευδοθρησκεία, για να συγχύσει τον άνθρωπο και να κάνει τον Χριστιανισμό να μοιάζει με μια ακόμα ανθρώπινη θρησκεία.

 Β’Κορ.ια3- Φοβούμαι όμως μήπως, καθώς ο όφις εξηπάτησε την Εύαν δια της πανουργίας αυτού, διαφθαρή ούτως ο νους σας εκπεσών από της απλότητας της εις τον Χριστόν.

 Ο σατανάς εξαπάτησε την Εύα με την πανουργία του. 

Χρησιμοποίησε την πανουργία του για να οδηγήσει την Εύα μακριά από την απλότητα, από το βάδισμα της πίστης που ο Θεός είχε διδάξει και μακριά από το δένδρο της ζωής.

 Αποκ.κ2. Και επίασε τον δράκοντα τον όφιν τον αρχαίον, όστις είναι Διάβολος και Σατανάς........

 - Βλέπουμε ότι η Εύα δεν δείχνει να φοβάται τον όφη. Δεν ήταν επιφυλακτική επειδή ποτέ δεν είχε δει κακό, θάνατο, κίνδυνο, φόβο ή καταστροφή. Δεν είχε έρθει σε επαφή με τέτοια πράγματα. Δεν είχε εμπειρία ώστε να μπορεί να κρίνει. Έτσι ο διάβολος ήρθε χρησιμοποιώντας ανώτερη γνώση.

 Να γιατί είναι ανάγκη να έχει ο άνθρωπος γνώση του Λόγου Του Θεού, για να μήν μπορεί κανένας να τον πλανήση, και να τον οδηγήσει στο ψεύδος, και στην απώλεια.

 Και εμείς σαν άνθρωποι Του Θεού πρέπει να έχουμε αυτή την γνώση, για να μπορέσουμε να βοηθήσουμε τους ανθρώπους να σωθούν.

Ο Κύριος ήρθε με ανώτερη γνώση και την χρησιμοποίησε για να ελευθερώσει τον άνθρωπο, να δώσει σοφία και ελευθερία μέσα στη ζωή του, για το καλό του.

 - Προσοχή!!! Το πρώτο που θέλει ο διάβολος είναι ν’ ανοίξει κουβέντα. Η ερώτηση του, ανοίγει χίλια δυο μέτωπα ώστε να σε κάνει να κουβεντιάσεις μαζί του. Και αν πιάσεις την κουβέντα με τον διάβολο, ποιος θα νικήσει;;;

 Ο Κύριος δεν έπεσε σ’ αυτή την παγίδα. Όταν ήρθε ο διάβολος να Τον πειράξει, Εκείνος είπε «Ύπαγε οπίσω μου, σατανά».  

Με αυτό εννοούσε ότι αρνιόταν να πιάσει συζήτηση μαζί του. 

Αμέσως μετά του έφερε τη δεύτερη σφυριά: «Είναι γεγραμμένο…». Δεν έπεσε στην παγίδα του όπως η Εύα, η οποία έπιασε μαζί του συζήτηση και βγήκε ζημιωμένη.

 Οι υιοί του σατανά κάνουν το ίδιο πράγμα σήμερα. 

Ακολουθούν την ίδια μέθοδο. «Καλά ο Θεός δεν βλέπει; Εσύ που πιστεύεις στον Θεό, πώς τα ανέχεται ο Θεός αυτά τα πράγματα, αυτό το χάλι; Αν υπήρχε Θεός δεν θα τα έβλεπε;» Έμμεσα λένε ότι τον Θεό ούτε καν Τον ενδιαφέρει. Πίσω από αυτό είναι ο όφης.

 - Πρέπει να μάθουμε να υπακούμε τον Θεό. Ακόμη και σε αντίθεση με το θέλω και τις σκέψεις μας. Να βασιστούμε πάνω στον καθαρό Λόγο.

 Σ’ αυτό το σημείο είχε φτάσει ο Κύριος.

 Έστω και αν μας φαίνεται ότι κάτι δεν πάει καλά, αρκεί να είναι ο Λόγος, αρκεί να είναι γραμμένο στον Λόγο. Να μην εμπιστευόμαστε τα συναισθήματα μας. Να εμπιστευτούμε τον Λόγο. Μπορεί να σηκωθούμε ένα πρωινό και να είμαστε άνω-κάτω μέσα μας. Το τι θα κάνουμε με την μέρα μας εξαρτάται από εμάς, από το τι θα αποφασίσουμε να κάνουμε από τη στιγμή που θα σηκωθούμε.

 Αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να σηκωθούμε, να σηκώσουμε και τα χέρια και να δοξάσουμε τον Κύριο.

 Γι’ αυτό λέει ο Δαυίδ: «Ψυχή μου, δόξασε…», που σημαίνει: «Άντε, σήκω πάνω και άνοιξε το στόμα να τρέξει το νερό…». Να πούμε: «Κύριε, Σε δοξάζω, Σε ευλογώ, δεν δέχομαι τα συναισθήματα μου αυτά, θα κάνω το θέλημα Σου, θα χαρώ, θα ευφρανθώ σ’ Εσένα, θα ψάλλω όλη μέρα κι Εσύ θα μ’ ευλογήσεις». Θα είναι αδύνατον να μην έχουμε μία ευλογημένη ημέρα.

 Ο Θεός θα μας οδηγήσει σε καταστάσεις για να μας διδάξει αυτό το πράγμα, ώστε να παίρνουμε νίκες.

 Αν δεν αντιδράσουμε έτσι, θα είμαστε κατηφείς όλη την ημέρα και αλίμονο σε όποιον έρχεται κοντά μας.

 - Ο Θεός μας το έχει πει. Να μην κοιτάμε στο τι μπορεί να γίνεται μέσα στο μυαλό μας. Να υπακούσουμε το γραμμένο και είμαστε ασφαλείς.

 Μέσα στο μυαλό μας ο διάβολος μπορεί να μας έχει κάνει πολλά κόλπα.

Όμως τον Λόγο του Θεού δεν μπορεί να τον χαλάσει.

 Πρέπει να καταλάβουμε ότι ο Θεός γνωρίζει πολύ περισσότερα από μας, έχει ζυγίσει τα πάντα και πρέπει να έχουμε εμπιστοσύνη στην κρίση Του. Εκείνος ξέρει τα πάντα. Δεν μπορούμε εμείς με τον πεπερασμένο νου μας, τον ελαττωμένο, να αντιληφθούμε το κάθε τι που ο Θεός έχει αντιληφθεί και το έχει βάλει μέσα στον Λόγο Του. Είναι ανοησία να κάνει ο άνθρωπος κάτι τέτοιο. Πρέπει να είμαστε αρκετά έξυπνοι, ώστε να καταλάβουμε ότι ο Θεός βλέπει πολύ περισσότερα απ’ ό,τι εμείς βλέπουμε. Άρα είναι φυσικό ορισμένα πράγματα να μην τα βλέπουμε.

 Μέσα στον Λόγο Του, έχει γράψει πολύ περισσότερα απ’ όσα εμείς μπορούμε να καταλάβουμε. Ορισμένα από αυτά θα είναι δυσνόητα, δεν θα τα καταλαβαί­νουμε. Πρέπει όμως να εμπιστευτούμε τον Κύριο. Εκείνος μας έδειξε μέχρι τώρα, τόσα πράγματα που δεν τα ξέραμε και θα μας δείξει και τα υπόλοιπα, όσα είναι αναγκαία για τη σωτηρία μας.

 Εξυπνάδα είναι να πάρουμε αυτόν τον Άγιο και Σοφό Λόγο και να τον κάνουμε δικό μας. Είναι η πιο έξυπνη κίνηση που μπορεί να κάνει ο άνθρωπος για τη ζωή του. Να πάρει αυτή την ομορφιά και να τη βάλει μέσα του.

 - Το πρώτο λάθος της Εύας ήταν ότι κάθισε και άκουσε τον σατανά.

 Το πρώτο πράγμα που έπρεπε να κάνει όταν άκουσε τον διάβολο να κατηγορεί τον Θεό, ήταν αυτό που έκανε και ο Κύριος, δηλαδή να πει: «Ύπαγε οπίσω μου, σατανά» όταν του είπε «Εάν είσαι υιός του Θεού…». Ο σατανάς ήθελε να Τον κάνει να αντιδράσει με υπερηφάνεια σ’ αυτό, και να πει: «Ποιος, εγώ δεν είμαι υιός του Θεού; Τώρα θα σου δείξω εγώ…».

 Δύο φορές Τον δοκίμασε πάνω σ’ αυτό και την τρίτη, αφού είδε ότι δεν αμφέβαλε για τον Θεό, Του ζήτησε να πέσει και να τον προσκυνήσει.

Ο Ιησούς ποτέ δεν λογομάχησε με τον σατανά. Απλά τον επιτίμησε.

 Ας μη λογομαχούμε με τον διάβολο. Να μην παίρνουμε αυτά που μας λέει και κάνουμε μέσα μας σκέψεις και σκηνικά και τυραννιόμαστε και δεν μπορούμε να ησυχάσουμε. Να του φωνάζουμε «Ύπαγε οπίσω μου σατανά, γιατί είναι γεγραμμένο…» και να λέμε ένα εδάφιο από τη Γραφή που να αφορά το θέμα για το οποίο μας διαβάλει.

 Να ησυχάσουμε, να αναπαυθούμε πάνω σ’ αυτή την ενέργεια. Μ’ αυτό τον τρόπο τον διαλύουμε τον διάβολο. Κάνουμε κομμάτια όλη τη στρατηγική του.

 - Έρχεται ο διάβολος μέσα στη σκέψη και αρχίζει, «εκείνος που μου είπε, και μου έκανε και μου ξαναείπε…». Δεν λέει σου, αλλά λέει μου, για να φανεί ότι εμείς τα σκεφτόμαστε. Το κάνει αυτό συνέχεια και έτσι χάνουμε την ειρήνη μας, ενώ αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να τον διώξουμε και να βάλουμε την Γραφή μπροστά. Και ποιο σημείο της Γραφής είναι το πιο κατάλληλο; «Ότι ο Θεός είναι αγάπη. Ο Θεός μας αγαπάει, είναι Πατέρας μας, είμαστε παιδιά Του. Η αγάπη του Χριστού συσφίγγει ημάς. Άρα όσοι είναι του Χριστού, αγαπιούνται και σφίγγονται μεταξύ τους». Όσο δύσκολο φαίνεται, τόσο εύκολα λύνεται.

 - Ο σατανάς είναι πολύ πιο έξυπνος και πολύ πιο πονηρός στη λογομαχία. Δεν μπορούμε να τα βγάλουμε πέρα στη λογομαχία μαζί του, γι’ αυτό και μας λέει η Γραφή ότι ο μόνος τρόπος να τον νικήσουμε είναι να του πούμε «Ύπαγε οπίσω μου σατανά».

 Αν ο σατανάς δεν καταφέρει να μας πιέσει να κάνουμε κάτι με το ζόρι, θα μας πειράξει. Πρώτα μας πιέζει με το ζόρι. Βάζει τους δικούς μας ανθρώπους να μας εκβιάσουν και να μας απειλήσουν. Αν το νικήσουμε αυτό, τότε θα έρθει από μέσα μας να μας πειράξει. Και συνήθως δεν κινδυνεύουμε από τις εξωτερικές πιέσεις, εκτός από ορισμένους. Τους περισσότερους όμως τους νικάει με τον πειρασμό.

 Αν ο σατανάς δεν μπορέσει να μας πειράξει, τότε θα μας ξεγελάσει και μετά θα μας πειράξει.

 Δεν μπορεί να μας πιέσει αν δεν ενδώσουμε και δεν μπορεί να μας πειράξει αν δεν τον ακούσουμε. Για να μας πειράξει, πρέπει να ακούσουμε. Όπως δεν μπορούμε να πιστέψουμε αν δεν ακούσουμε τον Λόγο, έτσι δεν μπορούμε να πιστέψουμε το παραμύθι του διαβόλου, αν δεν το ακούσουμε. Πρέπει να ακούσουμε, να συγκρίνουμε, να ζυγίσουμε, ώστε μετά να εξαπατηθούμε.

 - Ο σατανάς δεν μπορεί να μας πιέσει σε κάτι που είναι κόντρα στο θέλημα μας. Πρέπει να δουλέψει μέσα στο θέλω μας, για να μπορέσει μετά να μας εξαπατήσει.

 Εκεί είναι το ξεκίνημα της πτώσης. Μέσα από το θέλω.

 Αν δεν ακούσουμε ποτέ τον σατανά, παρά μόνο τον Θεό, δεν θα εξαπατηθούμε.

 Ο διάβολος ξεκινάει τον διάλογο, αμφισβητώντας πρώτα τον Λόγο του Θεού (παρουσιάζει την αμφιβολία) και μετά μπαίνει σε κατ’ ευθεία άρνηση του Λόγου Του. Αυτό είναι ένα σχήμα του πειρασμού του σατανά. Πρώτα έρχεται με αμφιβολία και αμέσως μετά αρνείται αυτό που ο Θεός είχε πει.

 Στρέφεται στην υπερηφάνεια του ανθρώπου, τους διαλογισμούς του και στην επιθυμία που έχει να αξιολογεί τα πράγματα μόνος του. Κάθε άνθρωπος έχει την επιθυμία να αξιολογεί το κάθε τι μόνος του. Δεν του αρέσει να το παίρνει από δεύτερη γνώμη. Θέλει να έχει δική του γνώμη. Ο διάβολος το ήξερε αυτό και το χρησιμοποίησε. Και ακόμα το κάνει.

 Σε αντίθεση με τον Θεό, ο Οποίος θέλει να βαδίζουμε με πίστη και να εμπιστευόμαστε τη γνώμη Του. Κανενός άλλου τη γνώμη δεν πρέπει να εμπιστευτούμε, του Κυρίου όμως πρέπει.  Γι’ αυτό μας λέει, «τα πάντα εξετάζετε, το καλόν κατέχετε…».

 Όσο αφορά το καθαρό θέλημα του Θεού, το εξετάζουμε για να το καταλάβουμε και να το πράξουμε (Αυτή είναι η διαφορά μεταξύ του Ζαχαρία και της Μαριάμ. Η ερώτηση του Ζαχαρία ήταν από αμφιβολία, ενώ της Μαριάμ ήταν για να το εξετάσει, να το καταλάβει ώστε να το πράξει. Ο πρώτος βουβάθηκε και η δεύτερη μακαρίστηκε).

 - Ο σατανάς ξεκινάει τη συζήτηση με ερώτημα. Μας διεγείρει για να πιάσει κουβέντα μαζί μας. Μια τόσο εύλογη ερώτηση θέλει μια ανάλογα εύλογη απάντηση. Χρησιμοποιεί την τέχνη του λόγου με τέτοιο τρόπο, που να θέλεις ή να νομίζεις ότι πρέπει να του απαντήσεις.

 Η ερώτηση του σατανά στα Εβραϊκά, είναι πολύ όμορφα διατυπωμένη και εκδηλώνει έκπληξη. Δηλαδή: «Στ’ αλήθεια είπε ο Θεός να μην φάτε από κανένα δέντρο; Θα έλεγε ο Θεός τέτοιο πράγμα; Δεν είναι δυνατόν να πει ο Θεός κάτι τέτοιο!». Πλάγια, κάνει τον Θεό να φαίνεται σαν απερίσκεπτος.

 - Ο σατανάς ονομάζει τον Κύριο ΕΛΟΧΙΜ και όχι ΓΙΑΧΟΥΕ. Δεν Τον ξέρει σαν Γιάχουε. Αυτό το όνομα τον τρομάζει επειδή είναι το όνομα της Διαθήκης. Το Ελοχίμ απλά σημαίνει Θεός, μια ανώτερη δύναμη.

 Το ίδιο κάνει και η Εύα. Μιλάει για τον Κύριο, ως Θεό, ως Ελοχίμ. Το όνομα αυτό παρουσιάζει τον Θεό απρόσωπο, χωρίς έμφαση στην αγάπη Του και στο ενδιαφέρον Του για τον άνθρωπο.

 Όπως κάνουν και οι άνθρωποι σήμερα! Πόσους ακούμε να λένε τον Θεό: Κύριο Ιησού; Ή να τον πουν: Πατέρα Ουράνιο; Δεν Τον λένε!

 Αν ακούσουμε κάποιον να λέει: ο Κύριος, τότε ο άνθρωπος αυτός, είτε έχει μέσα του κάτι από τη διαθήκη του Θεού, είτε το έχει ακούσει από άλλους και το λέει επιπόλαια. Αυτό θα το διακρίνουμε αμέσως.

 - Η Εύα, ακούει από ένα πλάσμα κατηγορία εναντίον του Θεού, με τον Οποίο είχε σχέσεις κάθε μέρα και του Οποίου τις ευεργεσίες έβλεπε και ένιωθε. Τότε, ήταν κατ’ εικόνα Θεού και γινόταν καθ’ ομοίωση. Ο νους της ήταν κατά πάντα διαυγής, καθαρός (δεν είχε αυτά τα μπλοκαρίσματα που έχουμε εμείς σήμερα). Η ψυχή και το πνεύμα της ήταν τέλεια ενωμένα (μπορούσε να συλλάβει και να εννοήσει πολύ περισσότερα απ’ ό,τι εμείς μπορούμε).

 Άρα δεν υπήρχε δικαιολογία γι’ αυτό που έκανε.

 - Ο διάβολος έρχεται και πειράζει το πιο αδύναμο και ευάλωτο σημείο. Στην προκειμένη περίπτωση την Εύα. Να το εφαρμόσουμε αυτό στον εαυτό μας. Όπου είμαστε αδύναμοι και ευάλωτοι, εκεί θα έρθει και θα μας πειράξει.

 Ο διάβολος είναι εχθρός που βρίσκεται έξω για να κατασπαράξει. Το ίδιο κάνει και το λιοντάρι. Όταν τα αγρίμια στήνουν παγίδες, συνήθως τρώνε τα αδύναμα, τα γέρικα, τα άρρωστα, αυτά που είναι προβληματικά, που δεν μπορούν να τρέξουν, που δεν μπορούν να αμυνθούν. Το ίδιο κάνει και ο διάβολος. Όχι ότι η γυναίκα είναι γέρικη, άρρωστη και αδύναμη, αλλά από τη φύση της έχει ορισμένες αδυναμίες. Είναι σκεύος ασθενέστερο από τη φύση της. Είναι πιο λεπτεπίλεπτη. Φοβάται και τρομάζει πιο εύκολα και γενικά, για τη γυναίκα όλα είναι πιο εύκολα ή πιο δύσκολα, ανάλογα.

 Αυτές τις αδυναμίες ο διάβολος πείραξε και θα δούμε όλο αυτόν τον πειρασμό να εξελίσσεται μπροστά στα μάτια μας.

 Έχει και ο άνδρας αδυναμίες. Πειράζεται και αυτός, όμως σε άλλα σημεία. Τον έριξε κι εκείνον όπως έκανε και με την Εύα.

  Στη γένεση στο γ. 2 βλέπουμε την Ευα να πιάνει συζήτηση με τον διάβολο

Γεν. .γ2- Και είπεν η γυνή προς τον όφιν, Από του καρπού των δένδρων του παραδείσου δυνάμεθα να φάγωμεν× 3- από δε του καρπού του δένδρου, το οποίον είναι εν μέσω του παραδείσου, είπεν ο Θεός, Μη φάγητε απ’ αυτού, μηδέ εγγίσητε αυτόν, δια να μη αποθάνητε.

 - Εδώ η Εύα αρχίζει να μιλάει με τον σατανά.

 Το «μηδέ εγγίσητε…» δεν το λέει στο β17 που δίνεται η εντολή από τον Θεό.

 - Αν ο Θεός δεν το είπε, τότε η Εύα πρόσθεσε στα λόγια του Θεού κάνοντας την εντολή πιο σκληρή, χάνοντας έτσι την καρδιά και την πρόθεση του Θεού σχετικά με την προστασία τους.

 Το να προσθέτει κανείς στον Λόγο του Θεού ώστε να βοηθήσει την κατάσταση του, στο τέλος θα στραφεί εναντίον του. Το ίδιο έκαναν και οι Φαρισαίοι και αθέτησαν τον Νόμο του Θεού, για να κρατήσουν αυτά που πρόσθεσαν οι ίδιοι. Μ’ αυτό τον τρόπο έχασαν την αιώνια ζωή.

 - Μια άλλη περίπτωση είναι, κάποιοι να μην προσθέσουν πάνω στον Λόγο, αλλά να προσθέσουν πράγματα στο περιεχόμενο του εδαφίου. 

 Για παράδειγμα οι μάρτυρες του Ιεχωβά, λένε ότι ο Θεός έπλασε τον Αδάμ και την Εύα μέσα στον Παράδεισο, για να πολλαπλασιαστούν και να κυριεύσουν την γη. Με αυτό τον τρόπο δίνουν ένα άλλο περιεχόμενο στο εδάφιο, το οποίο δεν υπάρχει πουθενά μέσα στον Λόγο.

 Αντίθετα, ο Κύριος λέει από την αρχή, πριν φτιάξει τον άνθρωπο, για ποιο λόγο θα τον έφτιαχνε. Αλλά αυτό δεν το αναφέρουν.

 Ο λόγος είναι ότι έφτιαξε τον άνθρωπο για να είναι κατ’ εικόνα και ομοίωση Αυτού. Δεν είναι για να μείνουν στη γη αυτή αιωνίως. Αυτό είναι μία πρόσθεση. Μπορεί να μην έγινε μία πρόσθεση με λέξεις μέσα στο κείμενο, όμως δημιουργήθηκε ένα άλλο υπόβαθρο, για να στηρίξει αυτή την πλάνη. Πρέπει να προσέχουμε πάρα πολύ, επειδή είναι επικίνδυνο, να προσθέτουμε ή να αλλάζουμε το περιεχόμενο του Λόγου του Θεού.

 - Ο Θεός έκανε πιο εμφατικό το σημείο της τιμωρίας, ενώ η Εύα το έκανε πιο ελαφρύ. Ο Κύριος είπε (στο Εβραϊκό) «πεθαίνοντας θα πεθάνετε», αλλά δεν εννοούσε αμέσως!

 Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ ΤΙ ΕΙΠΕ ΣΤΗΝ ΕΥΑ

 Γεν. γ. 4- Και είπεν ο όφις προς την γυναίκα, Δεν θέλετε βεβαίως αποθάνει

- Στα Εβραϊκά είναι πολύ εμφατικό. Έχει πολύ έμφαση: «Σίγουρα δεν πρόκειται να πεθάνετε! Μην ακούς, σίγουρα δεν πρόκειται να πεθάνεις!». Τέτοια πειστικότητα!!!

 - Είναι αξιοσημείωτο ότι δεν της είπε αμέσως να φάει. Δεν της το είπε ωμά και ξεκάθαρα. Είναι πονηρός. Η πονηρία του είναι ότι δουλεύει, επεξεργάζεται, μεθοδεύεται, ώστε να μας το φέρει με τέτοιο τρόπο που να μην μπορούμε να το αρνηθούμε. Να το κάνουμε χωρίς να βλέπουμε κανένα πρόβλημα.

 Με πονηριά, πρώτα αρνήθηκε την κρίση και μετά της πρότεινε ένα επιθυμητό κι ευχάριστο αποτέλεσμα «…θα γίνεις σαν Θεός…».

- Ο πειρασμός ήταν στο: «θέλετε είσθαι ως θεοί…». Όμως αυτό ακριβώς είναι που είπε ο Θεός στους ανθρώπους: «θέλετε είσθε κατ’ εικόνα και ομοίωση ημών…». Μέσα εκεί ο Θεός έβαλε και τον Χριστό, Τον οποίο θα θυσίαζε για να μπορέσει ο άνθρωπος μέσω Αυτού, να πλησιάσει τον Θεό.

 Η Εύα δεν θα μπορούσε να τα καταλάβει όλα αυτά εκείνη τη στιγμή, αλλά ήταν μέσα στο σχέδιο του Θεού. Βλέπουμε με τι πονηρία και πανουργία έρχεται ο διάβολος να πειράξει την Εύα, διαβάλλοντας τον Θεό. Την διέβαλε ακριβώς σ’ αυτό το σχέδιο της σωτηρίας που ο Θεός συνέλαβε, για να μπορέσει να σώσει τον άνθρωπο.

 Το να γίνουν σαν θεοί ήταν μέσα στο σχέδιο του Θεού απ’ την αρχή. Αυτό όμως θα γινόταν εν καιρώ, μετά από εμπειρίες, μετά από υπακοή, αφού η ζωή τους θα ήταν δοσμένη σ’ Αυτόν, θα βάδιζαν εν Κυρίω και θα αποκτούσαν πείρα. Έτσι θα γινόταν, σιγά-σιγά.

 Η γνώση όμως και η λύση που προσφέρει ο διάβολος είναι άμεση. Τώρα αμέσως – Την πήρες. Τρως τον καρπό και την παίρνεις. Το ίδιο πράγμα έπαθε και ο Ησαύ για ένα πιάτο φακές.

 Το ίδιο πήγε να κάνει ο διάβολος και με τον Ιησού, καθώς Του έδινε την εξουσία πάνω στη γη εδώ και τώρα, προσπαθώντας να μειώσει και να αποτρέψει τη Θυσία και τον Σταυρό.

 Τι έγεινε με την `Ευα?

 Γεν.γ. 6- Και είδεν η γυνή, ότι το δένδρον ήτο καλόν εις βρώσιν, και ότι ήτο αρεστόν εις τους οφθαλμούς, και επιθυμητόν το δίδον γνώσιν×

 Τα είδε και τα επιθύμησε.

 Είδε η γυνή και αυτό διέγειρε την επιθυμία της να φάει.

 Και ο Σολομών θέλησε να γνωρίσει, αλλά όχι με τη σοφία του Θεού. Ξέφυγε και θέλησε να πάρει από του δέντρου της γνώσης του καλού και του κακού. Είδε έναν μεθυσμένο και για να δει πώς είναι, μέθυσε ο ίδιος. Αμάρτησε! Πήγε με τους τρελούς και έγινε κι αυτός τρελός. Συσσώρευσε χίλιες γυναίκες για να δει πώς είναι. Τα έκανε όλα και αφού τα έκανε και τα χόρτασε και μέσα του η ψυχή του έγινε χάλια, έφτασε στο συμπέρασμα αυτό που ο Θεός του είχε πει από την αρχή. Όλα είναι  ματαιότητες. Το μόνο που έπρεπε να κάνει (και του το είχε πει από την αρχή), είναι ότι έπρεπε να φοβάται Εκείνον και να τηρεί τις εντολές Του.

 Εκκλ.ζ23- Πάντα ταύτα εδοκίμασα δια της σοφίας× είπα, Θέλω γείνει σοφός× αλλ’ αύτη απεμακρύνθη απ’ εμού... 25- Εγώ περιήλθον εν τη καρδία μου δια να μάθω, και να ανιχνεύσω, και να εκζητήσω σοφίαν, και τον λόγον των πραγμάτων, και να γνωρίσω την ασέβειαν της αφροσύνης, και την ηλιθιότητα της ανοησίας.

 Αγαπητοί να προσέξουμε, να μην πάμε να δούμε εκεί που είναι ο πειρασμός, γιατί θα την πατήσουμε. Όσο περισσότερο βλέπουμε τόσο πιο επιθυμητό γίνεται. Πρέπει να γίνουμε έξυπνοι και να μην δώσουμε τόπο στον διάβολο, επειδή μετά δεν θα είναι η ψυχή μας η ίδια. Πολλά πράγματα μέσα στην ψυχή μας είναι τόσο ευαίσθητα, που αν δεν προσέξουμε, σπάνε και δεν ξαναφτιάχνονται.

 Θα μας σώσει ο Κύριος, αλλά αυτά τα πράγματα ενώ για άλλους θα είναι φτιαγμένα, για μας θα είναι άφτιαχτα και θα τα κουβαλάμε μαζί μας και στην αιωνιότητα. Θα μας κλέψει ο διάβολος τον μισθό μας. Θα μας αφαιρέσει πολύτιμα πράγματα που άλλοι θα τα έχουν κι εμείς δεν θα τα έχουμε.

 Γιατί;;; Ποιος ο λόγος;

 - Εκκλ.ζ29- Ιδού, τούτο μόνον εύρηκα× ότι ο Θεός έκαμε τον άνθρωπον ευθύν, αλλ’ αυτοί επεζήτησαν λογισμούς πολλούς.

 Ο Κύριος μας έκανε ευθύς. Ας χαρούμε την απλή και όμορφη αυτή ζωή που μας έδωσε να κάνουμε. Εκεί είναι όλη η ζωή. Αν δεν περάσουμε μέσα από την ζωή που έχει ετοιμάσει για μας ο Κύριος, δεν θα μπορέσουμε να βοηθήσουμε ανθρώπους. Γι’ αυτό και η ηγεσία του διαβόλου (όπου υπάρχει δηλαδή εξουσία σατανική), δεν πονάει αλλά σκοτώνει (Χίτλερ). Δεν εκτιμάει τα μικρά παιδιά, χρησιμοποιεί τους ανθρώπους. Τους κάνει δούλους και βάζει πάνω τους βάρη δυσβάσταχτα.

 Αντίθετα ο Κύριος κρατάει τα βάρη μας και μας κρατάει σαν τα πρόβατα στην αγκαλιά Του. Πέρασε από όλες τις φάσεις της ζωής. Γνώρισε τη φτώχια, τη δυσκολία, τον κόπο, τον αγώνα, τον ιδρώτα. Αυτή η ζωή που ζούμε, είναι αυτή που μας έδωσε ο Θεός να ευχαριστηθούμε και όχι να τρέχουμε κάπου αλλού να βρούμε πράγματα ανύπαρκτα.

 Π.χ. λέει κάποιος ότι θα πάει στις Ινδίες να βρει τη σοφία! Αφού λοιπόν αυτοί οι σοφοί που βρίσκονται στην Ινδία και έχουν τόση σοφία, γιατί δεν βοηθάνε τους Ινδούς;

 Αυτή είναι η τρέλα του διαβόλου. Σχιζοφρένια.

 - Ερώτηση: Μήπως απατήθηκε και ο Αδάμ, όπως απατήθηκε και η Εύα;

 Όχι!

 Διαφορετική απάτη χρησιμοποίησε ο διάβολος σ’ αυτόν, από αυτή που χρησιμοποίησε στην Εύα.

 Α’Τιμ.β14- Και ο Αδάμ δεν ηπατήθη× αλλ’ η γυνή απατηθείσα έγεινε παραβάτις.

 Ίσως αυτό επιβαρύνει πολύ περισσότερο τη θέση του, επειδή έκανε με πλήρη γνώση αυτό που έκανε. Μπορούμε να πούμε ότι την Εύα, μέσα στην υπερηφάνεια και την αλαζονεία της, την τύλιξε ο διάβολος και δεν έβλεπε τι έκανε. Ο Αδάμ όμως ήξερε τι έκανε.

 Ο Αδάμ υπάκουσε στην Εύα. Έφαγε, υπακούοντας την Εύα. Την λυπήθηκε. Την αγαπούσε και υπέκυψε στην αγάπη του για την γυναίκα του. Όμως δεν σκέφτηκε την αγάπη του Θεού, η οποία είναι πολύ μεγαλύτερη κι έτσι δεν υπάκουσε στον Θεό. Παράκουσε και αμάρτησε.

Τι έγεινε λοιπόν με το που έφαγαν τον καρπό?

Γεν.γ7- Και ηνοίχθησαν οι οφθαλμοί αμφοτέρων, και εγνώρισαν ότι ήσαν γυμνοί× και ράψαντες φύλλα συκής, έκαμον εις εαυτούς περιζώματα.

Ανοίχτηκαν τα μάτια τους και είδαν την κατάκριση και την ντροπή που ήρθε πάνω τους. Την κατάσταση της αμαρτίας τους. Τώρα πια γνώριζαν το κακό. Έγιναν γνώστες του κακού, μόνο που αυτό το κακό έγινε στους ίδιους, από τους ίδιους τους εαυτούς τους. Τώρα ήρθε ντροπή, ενώ πριν δεν είχαν ντροπή.

 Η ντροπή οδηγεί τον άνθρωπο στο να θέλει να κρυφτεί, να μην φανερωθεί η πράξη που έχει γίνει, επειδή ήταν πονηρή. Αισθάνθηκαν κατάκριση και τον έλεγχο της συνείδησης τους. Γνώριζαν ότι κάτι τους έλειπε. Πριν ήταν αθώοι, ήταν γυμνοί και δεν ντρέπονταν. Επειδή όλες οι πράξεις τους ήταν αθώες και καθαρές, σύμφωνα με το θέλημα του Θεού. Ενώ τώρα αρχίζει και μπαίνει η ντροπή. Άρα η ντροπή είναι αποτέλεσμα της αμαρτίας.

 Ενώ ο διάβολος τους υποσχέθηκε γνώση, τώρα ο Αδάμ γνώριζε πολύ λιγότερα από πριν. Έχασε την γνώση. Η γνώση που είναι αποκαλυπτική και προσθέτει στον άνθρωπο, είναι η γνώση του Θεού. Τους αφαιρέθηκε αυτή η θεία γνώση που είχαν πριν.

 Σημαντικό είναι ότι έφτιαξαν φύλλα συκιάς για να καλύψουν τη γύμνια τους, ενώ ήξεραν ότι κάποτε θα ξεραίνονταν και δεν θα μπορούσαν να τους καλύψουν παρά μόνο για λίγο καιρό. Έχασαν την αποκάλυψη, την ελευθερία και την χαρά του Θεού. Τώρα ήθελαν να κρυφτούν.

 Μπορούμε να γνωρίζουμε πολύ περισσότερα από την αποκάλυψη του Θεού, που είναι το δέντρο της ζωής, παρά παίρνοντας γνώση από το δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού.

- Οι άνθρωποι σήμερα έχουν σκοτισμένο νου και καρδιά. Προσπαθούν να κρυφτούν από τον Θεό. Να φύγουν μακριά Του. Όμως το κάλεσμα στους αγίους είναι να πάνε κοντά Του, να Τον πλησιάσουν. Έλθετε προς με… λέγει ο Κύριος.

 - Ο άνθρωπος κάνει τρομερό κόπο να κρύψει την αμαρτία του, παρά να την φανερώσει, να ταπεινωθεί και να μετανοήσει γι’ αυτήν. Πιο πολύ κόπο, πιο μεγάλη φθορά μέσα στην ψυχή του. Θα πρέπει για παράδειγμα να πει πολύ περισσότερα ψέματα για να καλύψει ένα ψέμα και αυτό φέρνει μεγαλύτερη μιζέρια και καταστροφή. Ενώ ο πιο εύκολος τρόπος είναι η μετάνοια.

 - Το ότι έραψαν τα φύλλα δείχνει ότι είχαν νόηση. Δεν δείχνει τον άγριο πιθηκάνθρωπο των σπηλαίων. Αυτό το χοντροκομμένο πλάσμα που μας παρουσιάζουν δεν είναι το ίδιο με τους ανθρώπους που βλέπουμε σ’ αυτό το εδάφιο. Οι άνθρωποι εδώ φαίνεται να έχουν λεπτά πράγματα μέσα τους και η πράξη τους δείχνει ότι έχουν συνείδηση.

  - Τα φύλλα της συκιάς, αναφέρονται στη θρησκεία.

 Η συκιά συμβολίζει τον λαό Ισραήλ μέσα στον Λόγο του Θεού.  

Τα φύλλα της συκιάς αναφέρονται στα θρησκευτικά έργα, τα έργα του ανθρώπου, για να σκεπάσει την αμαρτία του. Μπορεί να είναι πόρνος, μοιχός, ειδωλολάτρης, ακάθαρτος, αλλά κάνει και μια ελεημοσύνη και θα το πει κιόλας, προσπαθώντας με τα έργα αυτά να καλύψει τη γύμνια του.

 Μα δεν καλύπτεται αυτή η γύμνια με τίποτα.

 Ο Χριστός καταράστηκε τη συκιά που είχε φύλλα, αλλά δεν είχε καρπό. Υπάρχει κατάρα όπου υπάρχουν φύλλα χωρίς καρπό.

 Η θρησκεία έχει σημεία ότι υπάρχουν καρποί, όμως δεν είναι καρποί μετάνοιας. Δεν υπάρχει ο καρπός του Πνεύματος. Θα έπρεπε, αλλά δεν... Ο άνθρωπος λοιπόν εφηύρε θρησκείες, τελετουργίες, προγράμματα θρησκευτικά, νόμους και διατάγματα, παραδόσεις. Οτιδήποτε για να κρύψει την ντροπή του και να κάνει τον εαυτό του να φαίνεται καλύτερος, για να εξιλεώσει τις αμαρτίες του με τον δικό του τρόπο, όπως εκείνος νομίζει. Κάποιοι, πληγώνουν τον εαυτό τους με οδύνες και στερήσεις. Κόβουν το σώμα τους, χαρακώ­νο­νται και κάνουν πάνω τους άλλα παρόμοια πράγματα, για αυτοτιμωρία.

 - Ο λαός μας, από την Βυζαντινή εποχή και μετά, στην πραγματικότητα διοικούνταν από τους καλόγερους. Όλοι οι θρησκευτικοί ηγέτες είναι καλόγεροι. Για να γίνει κάποιος επίσκοπος, πρωτοσύγκελος κλπ. πρέπει πρώτα να γίνει καλόγερος, να δώσει τους όρκους του καλογερι­σμού και μετά να ανέβει στα αξιώματα. Αυτοί διοικούσαν το Ελληνικό κράτος και μέχρι τώρα το διοικούν. Επομένως αυτοί είναι που πέρασαν τους νόμους που τους ευνοούσαν. Αλλά είναι όλα φτιαγμένα με τέτοιο τρόπο που οι άνθρωποι δεν μπορούν να δουν την αλήθεια.

 - Τα φύλλα της συκιάς σκεπάζουν, όμως μόνο για λίγο επειδή ξεραίνονται και πέφτουν, αφήνοντας πάλι το ανθρώπινο σώμα γυμνό όπως ήταν πριν. Είναι λοιπόν ακατάλληλα και ανεπαρκή. Η θρησκεία δεν μπορεί να σώσει.

 Γι’ αυτό και βλέπουμε τον Κύριο, καθώς Τον βλέπουμε στο γ21 να τους σκεπάζει με δερμάτινο χιτώνα. Αυτό είναι ένα μόνιμο κάλυμμα, γερό, που δεν χαλάει. Έτσι ο Κύριος έντυσε την γύμνια τους μόνιμα.

 Έπρεπε να πεθάνει κάποιο ζώο για να σκεπαστεί ο άνθρωπος. Έπρεπε να έλθει ο θάνατος σε κάτι αθώο για να έλθει η σκέπη αυτή.

Ο ΑΔΑΜ ΕΙΠΕ ΣΤΟΝ ΚΥΡΙΟ

  Γεν.γ10- Ο δε είπε, την φωνήν σου ήκουσα εν τω παραδείσω, και εφοβήθην, διότι είμαι γυμνός και εκρύφθην.

 - Παρά του ότι ήταν καλυμμένος με φύλλα ο Αδάμ, πάλι κρύφτηκε. Άρα το πρόβλημα ήταν μέσα του.

 Η ανθρώπινη θρησκεία δεν είναι αρκετή να καλύψει τον άνθρωπο ενώπιον του Θεού. Γι’ αυτό και όταν ακούγεται ο καθαρός Λόγος του Θεού, έχει την ικανότητα να φανερώνει στον άνθρωπο την γύμνια του, την ανεπάρκεια της σαρκικής δικαιοσύνης του. Γι’ αυτό και οι άνθρωποι αναζητούν τις σαρκικές εκκλησίες. Τρέχουν από εκκλησάκι σε εκκλησάκι, αλλά δεν βρίσκουν τίποτα, είναι γυμνοί.

 Όπως ο Κύριος λέει στην εκκλησία της Λαοδικείας όταν τους αποκαλεί γυμνούς, επειδή δεν είχαν την δικαιοσύνη του Ιησού Χριστού μέσα τους.

 Αποκ.γ17- Διότι λέγεις ότι πλούσιος είμαι και επλούτησα και δεν έχω χρείαν ουδενός, και δεν εξεύρεις ότι συ είσαι ο ταλαίπωρος και ελεεινός και πτωχός και τυφλός και γυμνός·

 Όταν όμως ο Κύριος μας καλύπτει, δεν έχουμε πρόβλημα, δεν χρειαζόμαστε τίποτα, είμαστε φανεροί. Ο άνθρωπος του Θεού δεν ντρέπεται γι’ αυτά που κάνει.

 - Δεν μπορούμε να έχουμε σιγουριά μέσα στην παρουσία του Θεού, αν πρώτα δεν έχουμε τακτοποιηθεί με τον Θεό. Αν κάνουμε κάτι και πειράξουμε τον Κύριο δεν μπορούμε να κάνουμε έργο για τον Κύριο. Πρέπει πρώτα να τακτοποιηθούμε να ζητήσουμε έλεος και συγχώρεση.

 Ακόμα και αν η καρδιά μας μάς φωνάζει ότι αυτό το κάνουμε υποκριτικά, ας βάλουμε τον εαυτό μας ξερά, στεγνά ενώπιον του Κυρίου και ας του ζητήσουμε να μας τακτοποιήσει, να μας λυπηθεί και να μας συγχωρέσει, να μας σκεπάσει, να μας κάνει έλεος και χάρη.

 Ο Θεός θα μας κάνει χάρη, επειδή είναι Θεός χάριτος. Αλλά ποτέ να μην αφήνουμε την αμαρτία να μένει, να μην την καλύπτουμε. Θα μας διαλύσει ο διάβολος και θα διαλύσει και αυτούς που θα τους μιλήσουμε. Καρδιά συντετριμμένη είναι αυτή που ο Θεός θέλει!

ΕΡΧΕΤΑΙ Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΛΕΕΙ ΣΤΟΝ ΑΔΑΜ 

 Γεν.γ11- Και είπε προς αυτόν ο Θεός, Τις εφανέρωσεν εις σε ότι είσαι γυμνός; Μήπως έφαγες από του δένδρου, από του οποίου προσέταξα εις σε να μη φάγης;

  - Το πρώτο πράγμα που του φανέρωσε ότι ήταν γυμνός, ήταν η συνείδηση του και μετά ο ίδιος ο σατανάς. Ο διάβολος πρώτα έρχεται και πειράζει τον άνθρωπο και μετά βάζει μέσα του τύψεις. Αρχίζει να τον κατακρίνει και να του δείχνει ότι είναι γυμνός.

 - Ο Αδάμ έμεινε αντιμέτωπος με τον Θεό. Δεν λύγισε, δεν ταπεινώθηκε, δεν ζήτησε συγχώρε­ση από τον Θεό. Δεν προσπάθησε καν να αναλάβει τις ευθύνες του και βέβαια ούτε και της γυναίκας του, να την σκεπάσει, όπως θα έπρεπε. Έμεινε εκεί αμετακίνητος, σκληρός και αμετανόητος και αυτό είναι που έφερε την τιμωρία.

 Αν εκείνη την ώρα ο Αδάμ μετανοούσε, οπωσδήποτε θα υπήρχαν κάποιες κυρώσεις, αλλά όχι αυτές που επιβλήθηκαν λόγω της στάσης του. Το ίδιο ισχύει και για την Εύα. Θα μπορούσε κι εκείνη να μετανοήσει.

 Ο Θεός συγχωρεί την παράβαση, όπως διακηρύχθηκε μπροστά από τον Κύριο ενώπιον του Μωυσή. Αρκεί να μετανοήσει ο άνθρωπος. Αν όμως δεν το κάνει, τότε ο Θεός δεν μπορεί να τον συγχωρήσει (ουδόλως αθωώνων τον ασεβή…).

 ΤΟΤΕ Ο ΑΔΑΜ ΑΡΧΙΣΕ ΝΑ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΕΙΤΑΙ ΚΑΙ ΝΑ ΡΙΧΝΕΙ ΕΥΘΗΝΕΣ 

 Γεν.γ12- Και είπεν ο Αδάμ, Η γυνή την οποία έδωκας να ήναι μετ’ εμού, αυτή μοι έδωκεν από του δένδρου, και έφαγον.

 - Τα έκανε μούσκεμα ο Αδάμ!

 Αν ένας άνδρας αντιμετωπίζει πρόβλημα με την γυναίκα του, η οποία τον φέρνει σε κάπως δύσκολη θέση, δεν πρέπει να φανεί πιο γυναίκα από αυτήν. Πρέπει να σταθεί σαν άντρας για τον εαυτό του, αλλά και για την γυναίκα του, με υπομονή και αγάπη.

 Ο Αδάμ δέχεται ότι το έφαγε, αλλά κατηγορεί την γυναίκα του γι’ αυτό, προσπαθώντας να δικαιολογήσει την πράξη του.

 - Αυτά που έλεγε ο Αδάμ, ήταν αλήθεια. Όντως η Εύα του έδωσε και έφαγε. Ήταν όμως υπεύθυνος για την πράξη του.

ΤΟ ΙΔΙΟ ΕΚΑΝΕ ΚΑΙ Η ΕΥΑ 

 Γεν.γ13- Και είπε Κύριος ο Θεός προς την γυναίκα, Τι είναι τούτο το οποίον έκαμες; Και η γυνή είπεν, Ο όφις με ηπάτησε, και έφαγον.

 - Και η Εύα απέφυγε τις ευθύνες της. Σκλήρυνε την καρδιά της.

 - Όταν μέσα στην εκκλησία γίνεται κάποιο αμάρτημα, πρέπει όλοι να πάρουμε τις ευθύνες μας. Όλοι έχουμε απόλυτη σχέση μ’ αυτό, επειδή ο Θεός μας βλέπει σαν ένα σώμα. Η θέση που έχει ο καθένας μας, απαιτεί να πάρουμε την ευθύνη μας, να καθίσουμε στα γόνατα και να ζητήσουμε από τον Κύριο να συγχωρέσει και να σκεπάσει όλο το σώμα κι εμάς μαζί, όπως έκανε ο Δανιήλ στην προσευχή του.

 - Ο σατανάς έβαλε την εύα να το κάνει, αλλά δεν της το επέβαλε. Την έλκυσε η επιθυμία μέσα από την καρδιά της. Πολλοί χριστιανοί κάνουν το ίδιο και σήμερα. Ρίχνουν τα βάρη στον σατανά και στα δαιμόνια, ενώ οι ίδιοι δεν υποτάσσονται στον Θεό. Πολλές φορές, για πολλά από αυτά που οι άνθρωποι αποδίδουν στον σατανά, αυτός δεν έχει ιδέα.

 Αυτό που περιμένει ο Θεός να ακούσει, είναι η δική μας παραδοχή για την ευθύνη μας.

 Ο Θεός δεν ρωτάει τον σατανά γιατί το έκανε. Επειδή αυτός έκανε τη δουλειά του. Είναι εχθρός και δολοφόνος.

 ΟΜΩΣ Ο ΘΕΟΣ ΤΟΥ ΕΙΠΕ

 Γεν.γ14- Και είπε Κύριος ο Θεός προς τον όφιν, Επειδή έκαμες τούτο, επικατάρατος να ήσαι μεταξύ πάντων των κτηνών, και πάντων των ζώων του αγρού× επί της κοιλίας σου θέλεις περιπατεί, και χώμα θέλεις τρώγει, πάσας τας ημέρας της ζωής σου×

 - Μέσα σ’ αυτό το εδάφιο φαίνεται να υπάρχουν πολλά πράγματα να μας αποκαλύψει ο Κύριος. Έχει πολλά να μας φανερώσει και θα το κάνει επειδή μας αγαπάει.

 1) Ο σατανάς ήδη είχε πέσει. Δεν ήταν αθώος. Αυτό που έκανε το εκτέλεσε ψυχρά. Δεν υπήρχε δικαιολογία την οποία θα μπορούσε να προβάλει ο διάβολος. Δεν υπήρχε μετάνοια, δεν υπήρχε ντροπή. Το έκανε ξεδιάντροπα αυτό το πράγμα.

 2) Το «επί της κοιλίας…» δείχνει ότι ρίχτηκε χαμηλά, κάτι που δεν ήταν πριν. Αν το έκανε και πριν τότε δεν θα ήταν κατάρα αυτό. Άρα δεν σερνόταν πριν με την κοιλιά του.  Το φίδι σαν ζώο θα πρέπει να έχει κάποια σχέση, αλλά δεν πρέπει να γνώριζε τίποτα από όλα αυτά. Όλη αυτή η μεταστροφή δείχνει ότι θα πρέπει να μην σερνόταν πριν αλλά να είχε πόδια, όπως άλλωστε δείχνει κάποιο ατροφικό οστό που υπάρχει στο κάτω μέρος της σπονδυλικής του στήλης. Το φίδι δεν κατάλαβε την αλλαγή αυτή. Δεν αγκομαχάει γι’ αυτή του την κατάσταση. Έτσι ζει, τρέφεται και πολλαπλασιάζεται.

 3) Η κατάρα έχει να κάνει με τα πνευματικά. Ο διάβολος θα σέρνεται στην κοιλιά του.

 Η κοιλιά έχει να κάνει με το Πνεύμα (ποταμοί υδάτων ζώντων). Ενώ από την δική μας θα βγαίνουν αυτοί οι ποταμοί, αυτός θα σέρνεται κάτω με την κοιλιά του. Δείχνει ότι είναι χαμερπής, κάτι το ύπουλο που σέρνεται και ελίσσεται, τα κάνει όλα με την κοιλιά του. Δεν μπορεί να σταθεί, δεν μπορεί να δει ψηλά. Βλέπει μονάχα χαμηλά. Μπορεί μονάχα να έρθει σε επαφή με ό,τι έχει να κάνει με το χώμα. Εκεί είναι η τροφή του. Εκεί θα μπορεί να κινείται και μέσα από κει να τρέφεται.

 Όλα αυτά είναι πνευματικά.

 - Δείχνει την αλλαγή της θέσης. Αυτή είναι η πρώτη και μόνιμη στιγμή που ο όφης δέχθηκε την κατάρα του Θεού.

 - Το φίδι απλώς είναι σύμβολο για μας. Το σύμβολο της αμαρτίας. Σύμβολο κατάρας, ταπείνωσης και κακού.

 Αποκ.κ2- Και επίασε τον δράκοντα, τον όφιν τον αρχαίον, όστις είναι Διάβολος και Σατανάς, και έδεσεν αυτόν χίλια έτη,

 Κατά έναν παράξενο τρόπο, ενώ για τον λαό του Θεού τον Ισραήλ είναι το φίδι τέτοιο σύμβολο, για όλους τους άλλους λαούς είναι σύμβολο σοφίας, ευδαιμονίας, αναπαραγωγής, δύναμης, θεραπείας, που δείχνει από πού προέρχεται όλη αυτή η λατρεία που έχουν πάρει τα έθνη. Ο διάβολος τα έχει αντιστρέψει μέσα τους και τους φαίνεται ότι είναι αυτός ο αγαθός και ο καλός.

 - Πρέπει τώρα αυτός (ο διάβολος) να έρθει στο χώμα, στην ποταπότητα, σε αντίθεση με τον άνθρωπο που συνεχίζει να στέκει ορθός.

 Φανερώνει το πώς βλέπει ο Θεός τον σατανά. Επίσης, ο άνθρωπος έχει μια φυσική απέχθεια προς το φίδι, ιδιαίτερα οι γυναίκες. Είναι παγερό, απαίσιο και είναι δηλητηριώδες και επικίνδυνο. Τα μάτια του είναι ψυχρά, παγερά, ανέκφραστα. Δεν έχουν έκφραση.

 Σε αντίθεση με τα άλλα ζώα, που τα μάτια τους είναι ζεστά και προσιτά στον άνθρωπο.

 Τα μάτια του φιδιού όμως αντικατοπτρίζουν το πνεύμα του διαβόλου. Δεν μπορείς να τον κάνεις φίλο.

 Αυτή τη φυσική απέχθεια την έβαλε ο Θεός, επειδή το φίδι είναι τύπος του κακού.

 Πολλές θρησκείες είχαν τον όφη σαν σύμβολο τους. Οι Όφήτες για παράδειγμα. Αυτοί, έρχονται σε τράνς, τους καταλαμβάνουν δαιμόνια και παίρνουν δηλητηριώδη φίδια τα οποία τα ζώνουν γύρω από τη μέση τους και χορεύουν μ’ αυτά μέσα σε έκσταση. Αν συμβεί κάτι και σε κάποιον από αυτούς φύγει ο δαίμονας, το φίδι το καταλαβαίνει αμέσως, τον τσιμπάει και την επόμενη στιγμή είναι νεκρός.

 - Τα φίδια δεν τρώνε χώμα. Είναι σαρκοβόρα και καταπίνουν μικρά, αλλά και μεγάλα ζώα.

  Ανοίγουν το στόμα σαν ένα μεντεσέ και καταπίνουν το θύμα τους σαν να μπαίνει σε μια κάλτσα. Όταν λέει το στόμα του Άδη θα τους καταπιεί ζωντανούς, έχει να κάνει με το φίδι που καταπίνει όλο το θύμα του ζωντανό. Δεν το μασάει.

 Έχει σχέση τυπολογική:

 - Το πρόσωπο και το στόμα τους, είναι συνέχεια στο χώμα. Έρπονται στο χώμα, κάνουν την φωλιά τους μέσα στο χώμα και είναι σκεπασμένα με το χώμα.

 Μιχ.ζ17- Θέλουσι γλείφει το χώμα ως όφεις, ως τα ερπετά της γης θέλουσι σύρεσθαι από των τρυπών αυτών· θέλουσιν εκπλαγή εις Κύριον τον Θεόν ημών και θέλουσι φοβηθή από σου.

 Ησα.ξε25- Ο λύκος και το αρνίον θέλουσι βόσκεσθαι ομού, και ο λέων θέλει τρώγει άχυρον ως ο βούς· άρτος δε του όφεως θέλει είσθαι το χώμα· εν όλω τω αγίω μου όρει δεν θέλουσι κάμνει ζημίαν ουδέ φθοράν, λέγει Κύριος.

 Το χώμα αναφέρεται στην σάρκα, στον άνθρωπο, στον Αδάμ (που σημαίνει χωμάτινος).

 Γεν.β7- Και έπλασε Κύριος ο Θεός τον άνθρωπον από χώματος εκ της γης. και ενεφύσησεν εις τους μυκτήρας αυτού πνοήν ζωής, και έγεινεν ο άνθρωπος εις ψυχήν ζώσαν.

 Γεν.γ19- εν τω ιδρώτι του προσώπου σου θέλεις τρώγει τον άρτον σου, εωσού επιστρέψης εις την γην, εκ της οποίας ελήφθης· επειδή γη είσαι, και εις γην θέλεις επιστρέψει.

 Ο σατανάς τρέφεται στην σαρκικότητα μας. Οτιδήποτε είναι σαρκικό από μας, θα το φάει ο διάβολος. Γι’ αυτό λέει: Μη δίνεται τόπο στον διάβολο. Αν του δώσεις τόπο στην σάρκα, την έφαγε. Είναι το φαΐ του. Πεινάει και θα έρθει να το φάει. Έτσι η σαρκικότητα μας του δίνει ενέργεια και τόπο για να εργαστεί.

Εαν αμαρτάνεις του δίνεις τόπο και εκείνος δεν θα χάσει χρόνο και θα έρθει!