Πνευματική κακομεταχείριση! Θρησκευτικό μοντέρνο σύνθημα ή μια σοβαρή πραγματικότητα?
Johnson Van Vonderen - Ken Blue
Πνευματική κακοποίηση! Υπάρχει πραγματικά?
Δυναμικά και διδασκαλίες μέσα στη Βασιλεία του Θεού, απο τις οποίες ανθρώποι να παθαίνουν πνευματικές ζημίες...και αυτό ανάμεσα στις δικές μας σειρές?...σε μας που ονομαζόμαστε ακόλουθοι του Χριστού?
Μπορεί κάτι τέτοιο πραγματικά να συμβεί?
Ή πρόκειται για ένα μοντέρνο χριστιανικό σύνθημα μόνο, το οποίο προκάλεσε μη αναγκαία σχόλια και τη δημιουργία προβλημάτων αντί τη λύση τους?Πραγματικότητα είναι, ότι και εδώ στην Γερμανία οι εκκλησίες έχουν ανοίξει χώρους συμβουλευτικής όπου με ειλικρίνεια έρχονται αντιμέτωποι με αυτήν τη μεγάλη ανάγκη.
Όλο και μεγαλύτερος γίνεται ο αριθμός των ανθρώπων, οι οποίοι αποκτώντας θάρρος σε σχέση με αυτά που τους συμβαίνουν μέσα στα πλαίσια χριστιανικών οργανισμών, στρέφονται σε ζήτηση βοήθειας.
Τα αφορούμενα πρόσωπα ήταν ή είναι αντιμέτωπα με πράγματα, τα οποία κατά μέρος ακούγονται απίθανα και απίστευτα για να τα υποθέσει ακόμα κάποιος για την "Βασιλεία του Θεού".
Τόσο απίθανα πού τα πρόσωπα που έχουν τέτοιες εμπειρίες δεν γίνονται πιστευτά, με αποτέλεσμα να μη μπορούν να εμπιστεύονται πλέον τους χριστιανικούς χώρους. Η εκκλησία αντί να είναι χώρος προστασίας και θεραπείας έδειξε το αντίθετο.
Εγώ ο ίδιος ήμουν πάνω από εννέα χρόνια καμμάτι μιας εκκλησίας, όπου η ηγεσία ξεκίνησε με πολύ συνέπεια, με αγάπη στον Θεό και την επιθυμία να κερδίσει ανθρώπους στον Χριστό.Πολλές φορές βίωσα εκεί την αγάπη του Θεού και βρήκα θεραπεία και ελευθερία. Ήμουν ευγνώμων που είχα βρεί μια εκκλησία, όπου εφαρμοζόταν το ευαγγέλιο τόσο καθαρά και μπορούσα και εγώ να συμβάλω με τα χαρίσματα που μου έχει δώσει ο Θεός. Η δύναμη του Θεού ήταν αισθητή. Μετά όμως άρχισε αυτή η εκκλησία να αναπτύσεται ή να εξελίσεται σε ένα σύστημα, στό οποίο η συμπεριφορά πνευματικής κακομεταχείρισης απέναντι στους ανθρώπους ήταν (και είναι) σειρά ημερήσιας διάταξης..."περιτυλιγμένη" μέσα σε πολλά ευσεβή, πνευματικά (όπως ακούγονται) επιχειρήματα. Πληγώθηκα βαθειά. - Κι όμως ήμουν συνυπεύθυνος ανάμεσα σε άλλους γιατί κι' εγώ πλέον ήμουν μέρος της ηγεσίας-έστω και αν προσπάθησα πολλαπλά να αντισταθώ στη κακομεταχείριση η οποία γινόταν στην εκκλησία , π.χ. στηρίζοντας κακοποιημένους.-
Απέναντι στην ηγεσία της εκκλησίας έδειξα για χρόνια αφοσίωση και πιστότητα με αποτέλεσμα όμως να αφήσω να πλανηθούν μέλη της εκκλησίας, κάτι το οποίο με λυπεί πολύ ακόμα και σήμερα. (Johnson Van Vonderen)
Με παρακάλεσαν να γράψω αυτό το άρθρο και δεν το κάνω με καμμία πρόθεση κατηγορίας.
Η επιθυμία μου είναι μέσα απο αυτές τις γραμμές, να προσφέρω κάτι που θα κάνει, τα κακοποιημένα άτομα, πνευματικά ικανά να αντιμετωπίσουν τα προβλήματά τους μιλώντας για την κατάσταση τους. Θέλω να τα ενθαρρύνω να αποβιβαστούν , να κατεβούν από την κακομεταχείριση.
Θέλω να πω ότι υπάρχει θεραπεία, ότι ο Θεός θέλει να τους συναντήσει στην ανάγκη τους (σύγχιση και τραύματα) προσφέροντας βοήθεια.Δέν στέκεται ΑΥΤΟΣ πίσω από όλα αυτά , τα οποία τραυματίζουν και αρρωσταίνουν τους ανθρώπους-έστω και αν πολλά απο αυτά συμβαίνουν στό όνομά Του.
Ακόμα επιθυμώ άνθρωποι που κουβαλούν ευθύνη μέσα στην Βασιλεία του Θεού, να αρχίσουν να παίρνουν σοβαρά την πλατιά αυτή εκτεινόμενη ανάγκη. Τι θα συνέβαινε αν κάθε ένας στον χώρο επιρροής του βοηθούσε να συντριφτούν ζυγοί δουλείας επάνω στις ζωές των ανθρώπων?!
Τι είναι πνευματική κακομεταχείριση?
Τα προβλήματα τα οποία αντιμετωπίζουμε μέσα απ' αυτόν τον νέο ορισμό δέν είναι καινούρια. Αφορά ένα παλαιότερο πρόβλημα το οποίο υπάρχει στην εκκλησιαστική ιστορία σε διαφορετικές μορφές , ανά τούς αιώνες. Και για να μή δώσω λάθος εντυπώσεις ως πρός τη χρήση της μοντέρνας αυτής ορολογίας θα αναφερθώ σε μερικούς ορισμούς.Πρώτα όμως θα κάνω κάποια υπόδειξη:
Θύμα πνευματικής κακοποίησης μπορεί να γίνει καθένας (ακόμα ηγέτες) ο οποίος βρίσκεται εκτεθειμένος σε ανθρώπινη εξουσία.
Μπορεί να συμβεί μεσα στά πλαίσια της οικογενιακής ζωής, μέσα στα πλαίσια κάποιας θρησκευτικής κοινωνίας, ή ακόμα στα πλαίσια συμβουλευτικής, και στα πλαίσια κάποιας θεραπευτικής αγωγής.
Σας παρακαλώ λοιπόν αυτή την πραγματικότητα να την κρατήσετε σφιχτά, έστω κι αν στις ακόλουθες επεξηγήσεις ασχοληθούμε συγκεκριμένα με ανθρώπους δύναμης και εξουσίας μέσα στα χριστιανικά εκκλησιαστικά πλαίσια .-
Λοιπόν ας έρθουμε στον ορισμό:
"Κακοποίηση (γενικά) συμβαίνει πάντα, όταν ένας άνθρωπος χρησιμοποιεί έναν άλλον άνθρωπο για να ικανοποιήσει προσωπικές ανάγκες, χωρίς να έχει για αυτό την ελεύθερη συνειδητή συμφωνία (βούληση) του άλλου. Εξυπηρετεί την υπάρχουσα διάθεση για ικανοποίηση της δύναμης και της εξουσίας και παραμελεί την υποχρέωση της φροντίδας που έχουμε για τους άλλους." Dr.Rolf Senst
Οι δικές μου ανακαλύψεις σχετικά με τους ορισμούς για την πνευματική κακομεταχείριση, έχουν να κάνουν με την κακή χρήση εξουσίας μέσα από ένα πνευματικό αξίωμα ή λειτούργημα.
Η κακή αυτή χρήση της εξουσίας προκαλεί πνευματικές ζημιές στούς ανθρώπους με συνέπεια να υπάρχει βλάβη στη σχέση τους με τον Θεό , ή αυτή η σχέση να καταστραφεί τελείως.Θέλω να σας αφήσω να καταλάβετε τον ορισμό έτσι:
Μιλώ για πνευματική κακοποίηση, όταν στο όνομα του Θεού ξεπερνούνται και παραβιάζονται σύνορα τα οποία ο ίδιος ο Θεός σκέφτηκε για τους ανθρώπους. Και αυτό γίνεται χωρίς την συμφωνία του αφορούμενου, είτε βάση πνευματικά ελεγχόμενης κατεύθυνσης και επιρροής της σκέψης.
Τα σύνορα αυτά παραβιάζονται από ανθρώπους οι οποίοι έχουν εξουσία, για την ικανοποίηση των δικών τους αναγκών (πιθανόν ασυνείδητα). Χρησιμοποιούνται άνθρωποι με ανάγκη βοήθειας και άνθρωποι με πρόθυμη υποταγή και αφοσίωση. Πνευματικά τραύματα είναι το αποτέλεσμα.
Ο ποιμένας Ken Blue ( Vineyard ) υποδεικνύει ότι η πνευματική κακομεταχείριση "σπάνια ασκείται με πρόθεση να πληγώσει... Άνθρωποι οι οποίοι κάνουν κακή χρήση του αξιώματός τους, (είναι) κατά αξιοπερίεργο τρόπο αφελείς οσον αφορά τις συνέπειες της λείας τους. Σπάνια προκαλούν τραύματα στα θύματά τους επίτηδες. Συνήθως έχουν έναν τρόπο ναρκισισμού, ή τείνουν να κάνουν κάτι μεγαλειώδες για τον Θεό, έτσι ώστε ούτε μια φορά να μπορούν να αντιληφθούν πόσο πόνο προκαλούν στα θύματά τους.
Το φαινόμενο της πνευματικής κακοποιήσης στούς χριστιανικούς κύκλους έχει διαφορετική ένταση απο χώρο σε χώρο. Υπάρχει μια πλατιά σκάλα-από συμπεριφορά κακής μεταχείρισης συμπτωματικά, με τις μικρότερες συνέπειες, μέχρι στην επίμονη συστηματική κακοποίηση.
Ο ορισμός πρέπει να χρησιμοποιείται με πολύ σκέψη για αποφυγή κακής χρήσης του ίδιου του ορισμού. Γιατί αν χρησιμοποιούμε τον ορισμό αυτό σαν σύνθημα για κάθε είδους άσχημη συμπεριφορά σε σχέση με τα διάφορα λειτουργικά αξιώματα, τότε νερώνουμε ένα πραγματικά αληθινό και σοβαρό πρόβλημα. Εκτός από αυτό μεγάλη ζημιά μπορεί να προκληθεί όταν χωρίς αιτία χρησιμοποιείται ο ορισμός σαν κατηγορία.
Δηλητηριασμένη πίστη - ή πίστη πακεταρισμένη σε "πλασματική " συσκευασία?
Πολλά κακομεταχειρισμένα άτομα μπορούν να διηγηθούν για καιρούς και σχέσεις όπου στούς χριστιανικούς κύκλους τους έζησαν πρώτα από όλα μόνο θετικά πράγματα.
Καιρούς προσωπικών αλλαγών και πνευματικών ανοιγμάτων. Είχαν σχέση με ανθρώπους πού ο χριστιανικός τρόπος ζωής τους, τους έπειθε πραγματικά να εφαρμόσουν αυτό που προσωπικά αναζητούσαν.
Παράληλα όμως, επιπλέον άρχισαν να γίνονται αισθητά και αντιληπτά και άλλα δυναμικά. Συχνά πολύ λεπτά. Ευσεβή περιεχόμενο κηρυγμάτων γίνεται αυξανόμενα , μέσον για έλεγχο.
Ακόμα κι όταν άνθρωποι αντιληφθούν τι συμβαίνει μαζί τους, δεν τραβούν τις συνέπειες για τον εαυτό τους, λέγοντας: Αχ! Έτσι και αλλιώς όλες οι εκκλησίες έχουν ελαττώματα. Πρέπει να είμαι πρόθυμος να συγχωρώ. Καταλαβαίνουν λάθος το μήνυμα της συγχώρησης και το βλέπουν σαν πρόκληση, διαθέτοντας τον εαυτό τους αδιάκοπα στην επίμονη συμπεριφορά κακής μεταχείρισης. Και έτσι λοιπόν παρουσιάζεται αυτό πού στην αρχή φαινόταν θετικό, ως πλασματικό.
Τυπικές ενδείξεις πνευματικής κακής χρήσης.
Στο κέντρο της πνευματικής κακομεταχείρισης στέκεται πάντα η αντίστροφη παρεμβολή εξουσίας, η οποία δεν αρμόζει στους ανθρώπους. Αυτή παίρνει μία θέση η οποία ανήκει μόνο στον Θεό. Παρακάτω έχουμε μερικά παραδείγματα από διαφορετικά συστήματα κακομεταχείρισης:
1. Κατεύθυνση στην συμπεριφορά.
Η "σωστή συμπεριφoρά" είναι πιό σημαντική από τον ίδιο τον άνθρωπο και από αυτό που μπορεί να του συμβαίνει. Αγάπη, αποδοχή και σεβασμός κερδίζονται βάση συγκεκριμένων πραγμάτων που κάνεις, ή δεν κάνεις. Ο άνθρωπος δοκιμάζεται βάση των εσωτερικών μέτρων του συστήματος και κρίνεται μέσω αυτών σαν πνευματικός, ή μη πνευματικός.
2. Διαφορετική ερμηνεία βιβλικών ορισμών.
Στα συστήματα αυτά, οι βιβλικοί ορισμοί περιέχουν λεπτολογίες και νέες σημασίες. Π.χ. από "υποταγή" το περιεχόμενο γίνεται "υποδούλωση". Ωθήσε να κάνεις αυτό που σου λένε πνευματικοί άνθρωποι, και μάλιστα σε περιοχές, τμήματα της ζωής σου, όπου μόνο εσύ είσαι υπεύθυνος. Κομμάτια του Λόγου αποσπώνται από την συνοχή τους με άλλα, έχοντας στόχο την προώθηση και το τσιμεντάρισμα της θέσης του ηγέτη.
3. Εκλεκτική σκέψη.
Δίνεται έμφαση στην ιδιαίτερη αποστολή, την οποία έδωσε ο Θεός στον ηγέτη, ή την εκκλησία. Οι αποδείξεις μιλούν φαινομενικά για αυτό, "ότι ο Θεός κάνει κάτι ιδιαίτερο εδώ!" (σημεία και θαυμάσια, πνευματικές επιτυχίες κ.λ.π). Ο "υπόλοιπος κόσμος" δεν μπορεί να εξέχει σε σχέση με αυτό το κάλεσμα. Η εγκατάλειψη μιας τέτοιας κοινωνίας περιέχει αυτόματα την απομάκρυνση σου απο το θέλημα και την ευλογία του Θεού.
4. Άμετρη επιρροή επάνω στην ιδιωτική ζωή.
Όταν οι γνώμες των ηγετών, οι συμβουλές τους και "οι πνευματικές τους εντυπώσεις" αποκτούν τόση μεγάλη σημασία, ώστε να γίνουν κύρια βάση για τις προσωπικές αποφάσεις της ζωής (χρόνος, χρήματα, επιλογή συντρόφου, οικογένεια, εργασία, υγεία...) πρέπει να προσέξουμε. Και αυτό συμβαίνει συχνά κάτω από τον μανδύα της υποταγής-θέλεις και πρέπει-κάτω απο την πνευματική εξουσία, καθώς παραβλέπεται ότι ο Θεός οδηγεί και καλεί κάθε ένα από τα παιδιά Του σε ωριμότητα, ενηλικίωση και προσωπική εξάρτηση απ' Αυτόν.
5. Απαγόρευση <<κριτικής>> στην ηγεσία.
Η ανταλαγή σκέψεων, ανάμεσα στα μέλη μιας εκκλησίας, για καταστάσεις αναγκαίες, αυτόματα ονομάζεται κουτσομπολιό,αρνητική ομιλία και κριτική. (Και βέβαια υπάρχουν -πίσω απο την πλάτη λόγια-χωρίς να είναι επιθυμητές οι εξηγήσεις-δεν εννοούμε εδώ αυτό. Και δεν προωθώ μια βασική συμπεριφορά κριτικής κάποιου πολύξερου απέναντι στην ηγεσία. Αλλά πολύ περισσότερο έχει να κάνει με την ουσιαστική ελευθερία του ανθρώπου στο να εξωτερικεύει τη γνώμη του και την αμφιβολία του.)
Όπου ανθρώποι τόλμησαν και με ευθύνη διαπέρασαν τον κλοιό, μιλώντας για αναγκαία σημεία, υπέστησαν τις ακόλουθες κυρώσεις.
Αποδοκιμασία και ντρόπιασμα.
Εκφοβισμός και ταπείνωση.
Κακοφημισμός και προδοσία.
Αποκαλούνται πλέον προδότες,επαναστάτες, Ιεζάβελ, Αβεσαλώμ, μη πνευματικοί και χωρίς αφοσίωση, ή πιστότητα.
Αφαίρεση της εμπιστοσύνης και της ευθύνης.
Μερικές φορές ακούγονται και λόγια κατάρας στη ζωή αυτών των ανθρώπων.
Άνθρωποι οι οποίοι μιλούν για προβλήματα, αντιμετωπίζονται οι ίδιοι σαν πρόβλημα πλέον.
Συνέπειες της κακής μεταχείρισης.
Μπορώ εδώ να διατυπώσω ότι τα τραύματα των ανθρώπων είναι βαθιά, είτε ήταν εκτεθειμένοι για μικρό ή μεγαλύτερο διάστημα κάτω από αυτό το είδος επιρροής στην σκέψη, ή ακόμα κάτω από επίμονη ψυχική πίεση. Πολλοί τρικλίζουν από σύγχιση και δεν είναι σε θέση καν να περιγράψουν τι τους συμβαίνει.
Παλεύουν για προσανατολισμό. Τα τελευταία χρόνια έχω συναντήσει και συνοδέψει στο δρόμο πρός τη θεραπεία, ανθρώπους με μεγάλες ανάγκες λόγω των τραυματισμών. Τα πνευματικά, ψυχικά και σωματικά συμπτώματα είναι ποικίλα.Σε χαρακτηριστικές περιπτώσεις μπορείς να τα συγκρίνεις, με συμπτώματα ανθρώπων οι οποίοι απομακρύνονται, από κάποια αίρεση.
Πνευματικά κακώς χειριζόμενα συστήματα δεν τα αναγνωρίζεις από την εξωτερική τους μορφή.
Αδιάφορο λοιπόν το πώς φαίνεται εξωτερικά, άσχετα από την ύπαρξη " βιβλικών διδασκαλιών", ή διδασκαλίες πλάνης (αίρεση), τα αποτελέσματα για τα μέλη είναι τα ίδια εφόσον στους χώρους αυτούς ασκείται η ίδια τακτική.
Μόνο όταν δείς πίσω από τα παρασκήνια μπορείς να καταλάβεις το αληθινό πρόσωπο ενός τέτοιου συστήματος το οποίο είναι καλά χτισμένο με ένα" ευσεβή κάλυμα".
Πίεση, κοντρόλ (έλεγχος), χειρισμός του θέλω, κακή μεταχείριση συναισθημάτων, κακή πνευματική μεταχείριση, σύγχιση είναι τα κοινά χαρακτηριστικά ανρώπων οι οποίοι θεωρούνται θύματα των παραπάνω συστημάτων.
Η θεραπεία είναι δυνατή.
Κανένας δεν μπορεί να φανταστεί τι υπάρχει πίσω από αυτήν την κατάσταση, αν δεν την έχει ζήσει. Ο δρόμος προς την θεραπεία έχει πολλές όψεις και βασίζεται ουσιαστικά σε μια αληθινή, πραγματική διαδικασία συγχώρησης. Αυτή η αλήθεια συχνά κατανοείται λανθασμένα. Να δώσω και να λάβω συγχώρηση μπορώ μονάχα όταν γνωρίζω τι είναι αναγκαίο για αυτό. Που είμαι εγώ και ο άλλος χρεώστης.Γιατί έπρεπε ο Αδάμ να δώσει ονόματα στα ζώα του παραδείσου? - Διότι μπορούσε να κυριαρχήσει επάνω σε κάτι το οποίο μπορούσε να ονομάσει.
Αυτό ισχύει και εδώ. Μπορούμε να είμαστε σε θέση να συγχωρήσουμε και να αφήσουμε, όταν ονομάσουμε καθαρά αυτό που μας συνέβη. Ακόμα και εκεί που εμείς χρειαζόμαστε συγχώρηση είναι αναγκαίο το ίδιο.
Για αυτήν τη διαδικασία τα πληγωμένα πρόσωπα χρειάζονται χώρο και χρόνο. Χρειάζονται σίγουρο περιβάλλον όπου μπορούν να ανοιχτούν. Φίλους,επιλογή υπεύθυνων πνευματικών συμβούλων, επίσκεψη σε συγκεκριμένες συνάξεις οι οποίες ασχολούνται με την εσωτερική θεραπεία, αποδεικνύονται σαν βοηθητικά μέσα.
Άνθρωποι που γυρεύουν θεραπεία, επιτρέπεται να χαρίσουν στον εαυτό τους κάτι καλό και όμορφο. Να χαρούν με φίλους και να σχεδιάσουν όμορφα πράγματα, τα οποία αφήνουν την ψυχή και το σώμα να αναπνεύσει.
Τι μπορούμε να κάνουμε για να υπηρετήσουμε ανθρώπους κακομεταχειρισμένους?
Τι τους βοηθάει, τι όχι?Μια ατμόσφαιρα κατανόησης βοηθά ένα τέτοιο αφορούμενο άτομο. Ακούς-προσπαθείς να καταλάβεις, χωρίς να σχολιάζεις ή να δίνεις γρήγορα συμβουλές. Στηρίζεις και αφήνεις να αντιληφθεί τι του συμβαίνει......λυπάσαι μαζί του ή ακόμα θυμώνεις (γιατί και ο Ιησούς θύμωνε για αυτά που συνέβαιναν στο λαό Του από την κακή χρήση του νόμου που ασκούσαν οι πνευματικοί ηγέτες του καιρού Του)... βοήθησε το να διατυπώσει, να περιγράψει τι ακριβώς συνέβη, να αντέξει την οργή, τη μανία και τη θλίψη. Να είσαι απλά μαζί του...πηγαίνεις στον Ιησού μαζί του...εκεί αδιάζεις την καρδιά και ακουμπάς τα βάρη.
Για κάποια από αυτά τα άτομα είναι σημαντικό, να μην περιμένει κάποιος από αυτά, ότι θα συνδεθούν αμέσως σε μια άλλη εκκλησία. Αυτό που χρειάζεται είναι φιλία και αγάπη.
Τα λόγια "χρειάζεσαι την προστασία μιας εκκλησίας" ακούγεται σαν χλευασμός στα αυτιά του, γιατί η εμπειρία του, του έδειξε κάτι άλλο. Μια εκκλησία θεωρείτε προς το παρών σαν μη ασφαλής χώρος γι' αυτό το άτομο.
Μπορεί αυτό να αλλάξει κάποια στιγμή? Πιστεύω ναι. Όμως χρειάζεται χρόνος. Όσο πιο συγκεκριμένα δουλεύει ένα άτομο την κατάσταση του και όσο το σώμα του Χριστού γίνεται ικανότερο να συμπεριφερθεί ανάλογα σ' αυτές τις καταστάσεις του πόνου και της λύπης, τόσο μεγαλύτερες γίνονται οι δυνατότητες το άτομο αυτό να συνδεθεί σε μια εκκλησία.
Τι κάνουμε για να μήν γίνουμε θύτες, ή να παραιτηθούμε, αποβιβαστούμε απο αυτό?
Δεν είναι σπάνιο το φαινόμενο ότι άνθρωποι οι οποίοι χειρίζονται λάθος τους άλλους, οι ίδιοι υπέστησαν κακή μεταχείριση από άλλους σε μια οποιαδήποτε μορφή, ή έζησαν άλλα πράγματα τα οποία έβλαψαν την προσωπικότητά τους.Το αποτέλεσμα: Σύνδρομο κατωτερότητας, ανασφάλειες, ναρκισσιστικά χαρακτηριστικά και άλλα προβλήματα προσωπικότητας. Τέτοιοι άνθρωποι αντισταθμίζουν τις ανάγκες τους μέσω της λανθασμένης εξάσκησης δύναμης και εξουσίας. Δικαιολογούν τις κινήσεις τους λέγοντας ότι θέλουν να υπηρετούν τον Θεό.
Πραγματικότητα είναι ότι ο Θεός θέλει να τους ακουμπήσει, (αγγίξει) και να τους θεραπεύσει.
Σε μερικές περιπτώσεις είναι "απλά μόνο" αναγκαίο να αναγνωριστούν λανθασμένες διδασκαλίες στις οποίες στηρίζεται η κακή χρήση της εξουσίας και να υπάρξει αληθινή μεταστροφή στην καρδιά.
Για ανθρώπους με χαρίσματα και πλατιά επιρροή στην Βασιλεία του Θεού είναι σπουδαίο να μην αποφύγουνε την προσωπική διαδικασία θεραπείας και να μην στραφούν έντονα στην υπηρεσία (διακονία), ώστε να μην υπάρχουν πολλά σχόλια για το είδος της συμπεριφοράς τους από άλλους. Είναι αμφίβολο και κρίσιμο όταν κάποιος βλέπει την επιτυχία σαν πιστοποίηση ότι όλα είναι εντάξει, και δεν δέχεται, ή δεν βλέπει αναγκαία την βοήθεια μέσα από τη διόρθωση.
Ποιόν επιτρέπεις να μιλήσει στην ζωή σου...επίσης μέσα σε έναν τέτοιο ευαίσθητο τομέα?
Δεν είναι ακόμα και για τους πνευματικούς οδηγούς αναγκαίο, σημαντικό να επιτρέπουν ανθρώπους άξιους εμπιστοσύνης, να βλέπουν στην ζωή τους γινόμενοι διαφανείς?
Πιθανόν με ανθρώπους που δεν έχουν σχέση εξάρτησης από αυτούς.
Σίγουρα δεν είναι εύκολο για κάποιον που έχει ένα αξίωμα, και είναι εξοικιωμένος με αυτό που κάνει, να βρεί ένα ασφαλές μέρος όπου μπορεί να παραδεχτεί τις αδυναμίες του.
Αλλά υπάρχει σίγουρα αυτός ο ασφαλής χώρος και αξίζει να τον ζητήσεις από τον Θεό με σοβαρότητα. Χώροι όπου λαμβάνεις προσωπική θεραπεία θα έπρεπε να βρίσκονται ψηλά στη λίστα προτεραιοτήτων, στους ανθρώπους που κουβαλούν ευθύνες μέσα στην Βασιλεία του Θεού.(Για αυτό είμαι βαθιά πεπεισμένη,μετά από πολλές δυσκολίες τις οποίες προσωπικά έζησα). Φόβος και υπερηφάνεια δεν πρέπει να μας κρατήσουν πίσω.
Μας εμπιστεύτηκαν άνθρωποι για των οποίων τις ψυχές θα λογοδοτήσουμε στον Θεό μια μέρα (Εβρ.13:17). Και με αυτό δεν μπορείς να συμπεριφέρεσαι με επιπολαιότητα.! - Εκτός τούτου ο Θεός ο ίδιος θέλει, να συναντήσει βαθιά με την αγάπη Του τον κάθε ένα, άνθρωπο προσωπικά.
Johnson Van Vonderen - Ken Blue πνευματικοί ηγέτες.
Το άρθρο γράφτηκε απο την Inge Tempelmann (χριστιανή ψυχολόγος-θεραπεύτρια)
για το περιοδικό Charisma
Μετάφραση απο τα γερμανικά: Βάσω Αβραμίδου-Ταϊόγλου.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου