Αποκριάτικες μάσκες!

Οι αποκριάτικες μάσκες, είναι το σήμα κατατεθέν της Αποκριάς!
Δεν αποτελούν όμως ένα απλό αποκριάτικο αξεσουάρ, αντίθετα έχουν και αυτές μια ξεχωριστή ιστορία.
Γενικά όλες οι αποκριάτικες στολές και οι αποκριάτικες μάσκες, είναι κατασκευάσματα άμεσα συνδεδεμένα με τα κοινωνικά δρώμενα.

Το 1904, ο Δόγης της Βενετίας, έδωσε άδεια για την «γιορτή των ψυχών». Πάνω σε αυτήν την ιδέα δημιουργήθηκε και το γνωστό σε όλους μας, καρναβάλι της Βενετίας, το οποίο έχει πάρει πολλά στοιχεία του από τις δικές μας γιορτές αφιερωμένες στον Θεό Διόνυσο.

Η βενετσιάνικη μάσκα, ξεκινά να εμφανίζεται στα καρναβάλια της Βενετίας κατά την περίοδο του Μεσαίωνα.

Στην Βενετία το έθιμο της μάσκας, χρονολογείται από το 1400.
Βενετοί κατασκευαστές, αφού αρχικά απέδειξαν ότι το έθιμο της μάσκας είναι αναγκαίο και απαραίτητο να διατηρηθεί εφόσον συνδέεται άμεσα με το Καρναβάλι, προσδίδοντάς του ταυτότητα, κατάφεραν να μονιμοποιηθούν και να περάσουν το μήνυμα, ότι οι άνθρωποι έχουν το δικαίωμα τουλάχιστον για μια φορά τον χρόνο να φορούν «μάσκα» και να υποδύονται έναν «ρόλο».

Moretta

Διάφορες μάσκες του Βενετσιάνικου Καρναβαλιού, έγιναν ιδιαίτερα αποδεκτές και αγαπητές από το κοινό, όπως ήταν η Moretta, Larva, Mattacino και άλλες.

Mattacino

Το 1436, μία Ένωση Ζωγράφων στην Βενετία, ανακοίνωσαν μία σειρά από διατάγματα, σύμφωνα με τα οποία παρουσίασαν και επέβαλαν το επάγγελμα του «mascareri», δηλαδή του επαγγελματία εκείνου, που κατασκευάζει αποκλειστικά μάσκες!

Larva

Σύμφωνα δε με τα αρχεία της Βενετίας που έχουν διασωθεί, κατά την περίοδο 1530 – 1600 αναγνωρίζεται και μία γυναίκα επαγγελματίας κατασκευάστρια της βενετσιάνικης μάσκας.
Οι κατασκευαστές, δούλευαν τις μορφές τους πάνω σε πεπιεσμένο χαρτί, ή σε κερωμένους καμβάδες και σε διάφορα καλούπια.
Σιγά – σιγά η τέχνη αυτή αναπτύχθηκε τόσο, που εξαπλώθηκε σε ολόκληρη την Ιταλία.
Εκτός όμως από την Ιταλία και στην αρχαία Ελλάδα, οι μάσκες ήταν απαραίτητο στοιχείο των ελληνικών θεάτρων.
Μέσα από τις μάσκες οι άνθρωποι, είχαν την δυνατότητα να υποδυθούν τον ρόλο χωρίς να εκφράζουν τα δικά τους προσωπικά αισθήματα και χωρίς να δείχνουν τις εκφράσεις του προσώπου τους. Αργότερα, οι μάσκες πήραν και άλλες μορφές, επηρεασμένες από διάφορα λαογραφικά και κοινωνικοπολιτικά στοιχεία όπως γίνεται και στις μέρες μας.
Στα αρχαία χρόνια οι μάσκες αυτές λεγόμενες «προσωπίδες» είχαν διάφορες μορφές, είτε ήταν προσωπίδες λατρείας που χρησιμοποιούνταν προκειμένου να καλοπιάσουν τους Θεούς, είτε είχαν νεκρική μορφή, που χρησιμοποιούνταν προκειμένου να διώξουν τους τα κακά πνεύματα στον άλλο κόσμο και άλλες.
Κάνοντας ιστορική αναδρομή, τέτοιου είδους προσωπεία, συναντάμε τόσο στην Ελλάδα, όσο και στην Αίγυπτο, στο Περού, στο Μεξικό και την Καρχηδόνα.
Στην Ελλάδα, εξακολουθούν να υπάρχουν σαν κυρίαρχο στοιχείο των Αποκριών και να απεικονίζουν τόσο από παιδικούς ήρωες, και αγαπημένα ζώα, όσο και να σατιρίζουν πρόσωπα και μορφές του καλλιτεχνικού και πολιτικού κόσμου.
 πηγη. my family