Η ΕΙΡΩΝΕΙΑ

ΜΗΝ ΕΙΡΩΝΕΥΕΣΑΙ!

                                                              Στην Παλαιά Διαθήκη, στο βιβλίο της Δ' Βασιλειών (κεφ. β' 23-24) αναφέρεται ένα μικρό στιγμιότυ­πο ατό τη ζωή του προφήτη Ελισαίου, πολύ χαρακτηριστικό και διδακτικό.

Ό προφήτης είχε φύγει από την Ιεριχώ και ταξίδευε προς την πόλη της Βαιθήλ. Πριν φθάσει όμως στον προορισμό του, έξω από την πόλη τον είδε μία ομάδα παιδιών από τη Βαιθήλ και καθώς τον έβλεπαν να ανεβαίνει άρχισαν να τον ειρωνεύονται:

-«Ανάβαινε, φαλακρέ, ανάβαινε»! του φώναζαν.

Ό Ελισαίος αρχικά έδειξε μακροθυμία και υπομονή και δεν αντέδρασε στις συνεχείς ειρωνείες των παιδιών. Στη συνέχεια όμως, όταν είδε ότι αυτά δεν σταματούσαν τις ύβρεις, γύρισε προς το μέρος τους και τα κοίταξε με ένα επιτιμητικό βλέμμα μήπως και τα βοηθήσει να συνέλθουν. 

Δυστυχώς ό­μως αυτά χωρίς ντροπή συνέχισαν να προκαλούν τον προφήτη με τα χλευα­στικά λόγια τους. 

Και όπως μας πλη­ροφορεί ή Αγία Γραφή, τελικά τα παιδιά αυτά τιμωρήθηκαν αυστηρά για την ασέβεια τους.

Πόσο άσχημη διαγωγή έδειξαν αυτά τα παιδιά! 

Έτσι λοιπόν υποδέχονταν έναν ξένο και μάλιστα ηλικιωμένο άν­θρωπο;

Ειδωλολάτρες οι κάτοικοι της Βαιθήλ, φαίνεται ότι ούτε οι ίδιοι σέβον­ταν τούς ανθρώπους του Θεού, ούτε τα παιδιά τους. Γι' αυτό και χωρίς ανα­στολές εξαπέλυαν τις ειρωνείες και ύ­βρεις κατά του προφήτου 'Ελισαίου.

Ή ασέβεια και ή αναίδεια των κακο­μαθημένων αυτών παιδιών φάνηκε και από τον τρόπο με τον όποιο τον ειρω­νεύονταν. 

Κορόιδευαν τον προφήτη 'Ελισαίο αποκαλώντας τον φαλακρό.

Ο­ποιαδήποτε ειρωνεία πικραίνει τον κά­θε άνθρωπο. Πολύ περισσότερο όμως ό άνθρωπος πληγώνεται όταν τον κο­ροϊδεύουν για κάποια φυσικά του ελατ­τώματα. Τί φταίει κάποιος αν εκ γενετής παρουσιάζει μία αδυναμία ή κάποια φυ­σική έλλειψη; Δεν έχουμε λοιπόν καν­ένα δικαίωμα να χλευάζουμε κάποιον πού είναι ανάπηρος ή διανοητικώς κα­θυστερημένος ή έχει οποιαδήποτε άλλη αδυναμία. Όποιος ειρωνεύεται έναν τέ­τοιο άνθρωπο, στην ουσία εμπαίζει τον ίδιο τον Θεό, πού επέτρεψε να υπάρ­χει αύτη ή αδυναμία στον συνάνθρωπο μας.

Δεν είναι μικρό σφάλμα το να ειρω­νεύεται κανείς τα φυσικά ελαττώματα του άλλου. Δεν φανερώνει μόνο κακή διάθεση προς τον συνάνθρωπο μας αλλά και ασέβεια προς τον δημιουργό Θεό. Γι’ αυτό και αποτελεί σοβαρό α­μάρτημα, πού τιμωρείται αυστηρά, Όπως είδαμε και στην παραπάνω διδα­κτική ιστορία. Ποτέ λοιπόν δεν πρέπει να εκφραζόμαστε με λόγια υποτιμητικά για τούς άλλους. Και φυσικά ποτέ να μην τούς μιλάμε άσχημα, να μην ειρω­νευόμαστε και να μη βρίζουμε κανέναν για οποιονδήποτε λόγο.

Ίσως κάποιοι παρουσιάσουν μία έν­σταση: Αυτές οι αυστηρές τιμωρίες αφο­ρούν την εποχή της Παλαιάς Διαθήκης.

Είναι δυνατόν και σήμερα, στη μετά Χριστόν εποχή, να τιμωρούνται αυστη­ρά όσοι κακολογούν τούς άλλους; 

Την απάντηση μάς τη δίνει ό ίδιος ό Κύριος Ιησούς Χριστός, πού υπογράμμισε τη σοβαρότητα αυτής της άσεβους συμπε­ριφοράς με τούς έξης κατηγορηματικούς λόγους: «Ός δ' αν είπη τω άδελφω αυ­τού ρακά, ένοχος έσται τω συνεδρίω- ός δ' αν είπη μωρέ, ένοχος έσται εις την γέ­ενναν του πυρός» (Ματθ. ε' 22). Εκείνος δηλαδή πού θα πει περιφρονητικά στον αδελφό του «ανόητε» είναι ένοχος και καταδικαστέος. Κι εκείνος πού με μίσος και κακία θα πει στον αδελφό του «βλά­κα» είναι ένοχος βαρύτερου εγκλήμα­τος αξίου να τιμωρηθεί με τη γέεννα του πυρός στον Άδη.

Ας προσέξουμε λοιπόν! Τα λόγια μας και ή συμπεριφορά μας προς τούς άλ­λους να είναι απαλλαγμένα από οργή και μίσος, από εμπάθεια, από ειρωνεία και κάθε είδους κακία. Να μιλούμε με ευ­γένεια και σεβασμό προς όλους, μάλι­στα προς τούς ανθρώπους πού έχουν κάποια φυσική αδυναμία και αξίζουν περισσότερο τη στοργή και τη συμπά­θεια μας.

Ιδιαιτέρως ας προσέξουν οι γονείς. Τα παιδιά μαθαίνουν να μιλούν όπως ακούν και τους γονείς τους στο σπίτι. Αν οι μεγάλοι ειρωνεύονται και χλευά­ζουν ανθρώπους με ειδικές ανάγκες ή φωνάζουν, βρίζουν και μιλούν άσχημα, δίνουν κακό παράδειγμα και ατά παι­διά. Και τότε έχουν ευθύνη. Αντίθετα αν οι γονείς σέβονται και τιμούν ό ένας τον άλλον, φέρονται προς όλους και μάλι­στα στους τυχόν ανάπηρους αδελφούς μας με ευγένεια και αξιοπρέπεια, τότε μεταδίδουν γνήσιο και θεάρεστο ήθος στα παιδιά τους, το οποίο σφραγίζει αν­εξίτηλα τη ζωή όλης της οικογένειας. 
 ΠΗΓΗ ΣΤΑΥΡΟΣ