Πικρία

Εφεσ. 4:31 

Πάσα πικρία και θυμός και οργή και κραυγή και βλασφημία ας αφαιρεθή από σας μετά πάσης κακίας·

O Kάλβιν Τζόνσον έζησε μια απίστευτη ιστορία.
 Κατηγορήθηκε άδικα για βιασμό, και καταδικάστηκε σε ισόβια.
Στο δικαστήριο είπε: Ο Θεός είναι μάρτυς μου, έχω κατηγορηθεί άδικα...
Προσεύχομαι στο `Ονομα Του Ιησού Χριστού, να αποκαλυφθεί η αλήθεια.

Δεκαέξι χρόνια αργότερα οι εξετάσεις του DNA απέδειξαν την αθωότητά του και έτσι αφέθηκε ελεύθερος.
Παρόλη την ταλαιπωρία όλων αυτών των χρόνων, δεν κράτησε καμία πικρία μέσα στην καρδιά του, ούτε για τη γυναίκα που τον κατηγόρησε άδικα, ούτε για το δικαστήριο που τον καταδίκασε χωρίς πειστήρια.
 Την ημέρα που αποφυλακίστηκε είπε: 

Η πικρία θα με καταστρέψει γι`αυτό δεν τη θέλω. Απλώς θέλω μια δουλειά.
 Τι γίνεται με την πικρία
 Πρόκειται για μια αρρωστημένη, παθολογική κατάσταση, που έχει προεκτάσεις και συνέπειες πολύ τραγικές, αν δεν αντιμετωπισθεί ενωρίς και αποτελεσματικά. Πρόκειται για την πικρία, τα πικρά λόγια, τους πικραμένους, τους πιικρούς, και όλη αυτή τη δυστυχισμένη αλυσίδα δυστυχισμένων ανθρώπων, καταστάσεων και πρακτικών.

Ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Αυτό που γνωρίζουμε όλοι και πολύ καλά είναι η πικρή γεύση στη γλώσσα μας, στο στόμα μας από ένα φαγητό ή κάτι που προσπαθήσαμε να δοκιμάσουμε. Είναι μια στενάχωρη εμπειρία. Η πικρή γεύση, όπως για παράδειγμα σε μερικά φάρμακα. Λέμε φαρμάκι, φαρμακωμένος, φαρμακίλα... και εννοούμε αυτήν ακριβώς την εμπειρία της πίκρας. Αμέσως θέλεις να το απομακρύνεις από μπροστά σου, να αλλάξεις τη γεύση σου, σε στεναχωρεί, σε αναστατώνει.

Πικρά πράγματα, πικρές γεύσεις, πικρά λόγια και καταστάσεις στη ζωή μας υπάρχουν πολλά και ερχόμαστε πολύ συχνά σε επαφή μαζί τους. Είναι αναπόφευκτο. Το πρόβλημα αρχίζει από αυτό το σημείο και μετά. Αν έχεις τη δύναμη να το αποβάλεις, να το ξεπεράσεις, να αλλάξεις δρόμο, να αλλάξεις σκέψη, φέρσιμο, τότε αμέσως τελειώνει αυτόματα και η πικρή, η πικραμένη εμπειρία. Σε λίγο έχουν ξεχαστεί, έχουν θεραπευθεί όλοι και όλα.

Αν όμως μείνουμε με την πίκρα ή την πικρία μέσα μας, τότε γινόμαστε άνθρωποι πικραμένοι, πικροί, και περιφέρουμε το πρόβλημά μας, το οποίο είναι και μεταδοτικό. 

Η πικρία ξεκινάει συνήθως από κάποια σκέψη, κάποια εκτίμηση, ερμηνεία, αξιολόγηση γεγονότων, καταστάσεων, εξελίξεων στη ζωή μας. Τα δουλεύουμε στο μυαλό μας και ξαφνικά γεμίζουμε στεναχώρια, πικρία, θλίψη. 

Ανεβαίνει στην καρδιά μας παράπονο και δυσαρέσκεια και σιγά σιγά απλώνεται η πικρία μέσα μας και αιχμαλωτίζει την ψυχή μας ολόκληρη. Από το σημείο αυτό γινόμαστε ολόκληροι μιά πικρία πάνω σε δύο πόδια. 

Επηρεάζονται τα λόγια μας, οι κινήσεις μας, οι αποφάσεις μας, οι ενέργειές μας. Εκπέμπουμε και μεταδίδουμε αυτήν την αντίδραση της πικρίας όπου βρεθούμε και σταθούμε. Διεισδύει σε όλες τις πτυχές της ζωής μας, της μέρας μας η πικρία και το τραγικό είναι ότι η πικρία γίνεται το πρώτο θέμα της σκέψης μας, της ζωής μας, της μέρας μας. Εισχωρεί και διεισδύει στον τρόπο που βλέπουμε, που αντιδρούμε, που αξιολογούμε, που αντιλαμβανόμαστε και επικοινωνούμε. Και τελικά δεν έχουμε τίποτα άλλο στα λόγια μας, στη σκέψη μας, στις κινήσεις μας και αποφάσεις μας, παρά μόνο την πικρία που μας απασχολεί και μας αλυσοδένει.

Εδώ υπάρχει κάτι πολύ σημαντικό, που πρέπει να το προσέξουμε. Ο άνθρωπος με την πικρία μέσα του είναι πρώτ' απ' όλα ο ίδιος δυστυχισμένος. Είναι θύμα της πικρίας του, το πρώτο και μεγάλο θύμα της πικρίας. 

Υποφέρει, είναι αιχμάλωτος, είναι δυστυχισμένος. Δεν μπορεί να χαρεί, να απολαύσει τίποτα από όσα έχει, τα δώρα που του χάρισε ο Κύριος και που θα μπορούσε να τα χαρεί, να τα απολαύσει. Συνεχώς αναφύεται η πικρία μέσα του και συννεφιάζει και σκοτεινιάζει τα πάντα. Σαν μια δαγκωματιά που τον πονάει και τον γονατίζει, σαν ένας ξαφνικός σουβλερός πόνος. Δεν έχει ειρήνη, δεν έχει χαρά. Δεν μπορεί να δει σωστά, ούτε να ακούσει ούτε να κρίνει. Έχει την πικρία ή τις πικρίες του και είναι δέσμιος και αλύτρωτος. 

Ούτε να προσευχηθεί μπορεί, ούτε να ακούσει τη φωνή του Κυρίου, την οδηγία του Αγίου Πνεύματος. Σιγά-σιγά η αγάπη του παγώνει, ο ίδιος χαλαρώνει, υποχωρεί, η πίστη του μαραίνεται, η όρεξή του μειώνεται και μένει κύριος και αφέντης στη ζωή του η πικρία, το παράπονο, η αντίδραση, η σκληράδα και η διάθεση για ανταπόδοση, κάποια έχθρα, μίσος, εκδικητικότητα. 

Πολύ γρήγορα αυτός ο άνθρωπος, αν συνεχίσει έτσι, ούτε πιστός του Χριστού θα μπορεί να λέγεται, ούτε χριστιανός, αφού η ζωή του θα αναδίδει οσμή πικρίας, θλίψης, δυστυχίας και αντιδράσεις κακίας και μίσους. Θα αρχίσει να χάνει έδαφος, να πισωπατάει στην πίστη του Χριστού.

Δυο στοιχεία εδώ πολύ ενδιαφέροντα. 

Ο πικρός και πικραμένος άνθρωπος είναι επικίνδυνος και επίφοβος για πολλές και σοβαρές ζημιές. 

Δεν έχει σωστή κρίση και λογική επεξεργασία και εκτίμηση των καταστάσεων, όπως οι άλλοι φυσιολογικοί άνθρωποι, αφού είναι δέσμιος της πικρίας που τον βασανίζει. 

Μπορεί να είναι ο θιγμένος του εγωισμός, μια αδικία που κατά πώς εκτιμά ο ίδιος του έγινε, μια λάθος κίνηση σε βάρος του, κάτι που τον μείωσε. Όλα αυτά τον γεμίζουν πικρία και παράπονο. Όταν θα θελήσει ή θα χρειαστεί να αντιδράσει, οπωσδήποτε θα κάνει ή θα πάθει ζημιά ή και τα δύο, γιατί η πικρία επηρεάζει και συσκοτίζει τη διαύγεια της κριτικής σκέψης μας.

Το δεύτερο είναι ακόμα πιο τραγικό. 

 Πρέπει να προκαλεί και αρρώστιες στο σώμα η διαρκής παρουσία της πικρίας στην ψυχή. 

Ίσως να αποδειχθεί και επιστημονικά κάποτε ότι η πικρία είναι καρκινογόνος ή προδιαθέτει για άλλες ασθένειες, όπως κατάθλιψη, διαταραχές στο πεπτικό σύστημα, καρδιοπάθειες κλπ. Είναι βέβαιο ότι ο άνθρωπος ο εγκλωβισμένος στην πικρία υποφέρει πολύ και κυριολεκτικά βασανίζεται καθημερινά! Ίσως λοιπόν κάποτε να επιβεβαιωθεί και ιατρικά ότι η πικρία σκάβει ανεπανόρθωτα την υγεία και εκτός του ότι κάνει τη ζωή μας μίζερη, σκυφτή, δυστυχισμένη, γεμίζει και με αρρώστια το σώμα μας.

Υπάρχει και κάτι πολύ σοβαρό ακόμα. 

Είναι οι άλλοι, οι γύρω, το περιβάλλον. Στην Καινή Διαθήκη διαβάζουμε ότι η πικρία "μιαίνει" και τους γύρω, γιατί ο πικραμένος εκπέμπει την πικρία του και στους γύρω, τη μεταδίδει, τους επηρεάζει αρνητικά. 

Μοιάζει σαν μεταδοτική ασθένεια, που κολλάει από τον ένα στον άλλο. Και αυτή η αλήθεια είναι πέρα για πέρα λογική και στηριγμένη. Μέσα μας υπάρχει ακόμα ο παλιός άνθρωπος, υπολείμματα της ζωής της αμαρτίας, υπάρχει εγωισμός και σάρκα. 

Υπάρχει ακόμα γύρω μας, σύμμαχος πρόθυμος με όλα αυτά, ο σατανάς, ο εχθρός των ψυχών μας. 

Εύκολα απλώνουμε το χέρι στην πικρία, στο παράπονο, στην εναντίωση, στην έχθρα. Εύκολα βρίσκει πρόσφορο έδαφος μέσα μας να ριζώσει και να φυτρώσει η πικρία και να θεριέψει μέχρι να μας αιχμαλωτίσει ολότελα.

Η αντιμετώπιση είναι απλή, αλλά χρειάζεται απόφαση καρδιάς και δύναμη πίστης στον Κύριο, και λέγεται ξερίζωμα.

"Πάσα πικρία και θυμός και οργή και κραυγή και βλασφημία,

ας αφαιρεθή από σας μετά πάσης κακίας."

(Εφεσίους δ΄ 31).

Αλύπητο, απόλυτο, γρήγορο και χωρίς συναισθήματα ξερίζωμα κάθε ρίζας πικρίας. Και προσοχή να μη μείνουν υπολείμματα, γιατί θα θεριέψει πάλι μέσα μας η πικρία. Υπάρχει ο σατανάς, που θα την τροφοδοτήσει με νέο υλικό για να αναβιώσει. Ξερίζωμα πριν η ρίζα γίνει δέντρο με κλαδιά και φύλλα.

Υπάρχουν δυνάμεις, που σαν εργαλεία μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε, για να πολεμήσουμε τις ρίζες της πικρίας μέσα μας. 

Η δύναμη της αγάπης, η συγχώρηση, η δύναμη της επιείκειας, η μακροθυμία, που είναι καρπός του Αγίου Πνεύματος μέσα μας, η συναίσθηση ότι κι εμείς είμαστε καρπός συγχώρησης, αγάπης, μακροθυμίας του Κυρίου, η δύναμη της υπακοής στο αγαθό θέλημα του Κυρίου μας, η δύναμη της ταπείνωσης, της νέκρωσης του δικού μας θελήματος για να γίνει το θέλημα του Κυρίου. Πλούσιο οπλοστάσιο για να αντιμετωπίσουμε τη μάστιγα, το βασανισμό της πικραμένης ζωής και συμπεριφοράς μέσα μας.

Είναι βέβαιο πως αν δε νικήσουμε εμείς την πικρία, θα μας νικήσει εκείνη. Αν δεν ξεριζώσουμε εμείς την πικρία, θα μας οδηγήσει εκείνη σε μαρασμό και αφανισμό. Αν δεν αποτινάξουμε εμείς την πικρία, θα γίνει εμπόδιο στη σχέση μας με τον Κύριο και θα μας πάει πίσω και μακριά από την αλήθεια και την αγάπη Του. Αν δεν απαλλαγούμε από το μόλυσμα της πικρίας, όχι μόνο στον εαυτό μας κάνουμε μεγάλο και ίσως ανεπανόρθωτο κακό, αλλά και κάνουμε ζημιά και στους γύρω μας, στα αδέλφια μας, στην περιουσία της θυσίας της αγάπης του Ιησού Χριστού. Εκείνος πέθανε για να λυτρωθούν από την αμαρτία κι εμείς τους μπολιάζουμε με τις πικρίες μας, τα παράπονά μας, τις έχθρες, τις κακίες μας και πηγαίνουν πίσω, μολύνονται, μιαίνεται εξαιτίας μας η εκκλησία του Ιησού Χριστού.

Για όλους αυτούς τους λόγους ο δρόμος είναι ένας, μονόδρομος και απόλυτος. Πριν μπει μέσα μας κάποια πικρία, πριν φωλιάσει στη σκέψη μας και φυτευθεί στην καρδιά μας, να ξεριζώνεται, να καταδικάζεται, να πετιέται μακριά, ώστε και εμείς να λυτρωνόμαστε και οι άλλοι γύρω μας να μην κινδυνεύουν. Εμείς, τα παιδιά του ζωντανού Θεού του Κυρίου μας, δεν θα κοιτάξουμε ούτε το δίκιο μας, ούτε τι είναι σωστό κατά την άποψή μας, τι μας πρέπει, ούτε καν τι κάνουν οι άλλοι γύρω μας. "Πίστις δι' αγάπης ενεργουμένη" (Γαλάτας ε΄ 6). Αυτό είναι το θεμέλιο της ζωής μας, αυτό είναι το περιεχόμενο της καρδιάς μας. Έτσι μας κάλεσε ο Κύριος να ζήσουμε και να πορευτούμε. Την άδικη, την κακή μεταχείριση, το άπρεπο και άνομο φέρσιμο τα αφήνουμε όλα στα χέρια του δίκαιου Κριτή, του Θεού μας, που δε θα νυστάξει, που δε θα αποκοιμηθεί (Ψαλμός ρκα΄ 4), που δεν ατονεί και δεν αποκάμνει, ούτε εξιχνιάζεται η φρόνησις Αυτού (Ησαΐας μ΄ 28).

Αντί για την πικρία, που είναι δηλητήριο φονικό της ψυχής και του σώματος, εμείς προκρίνουμε την ειρήνη, τη γαλήνη, την ανάπαυση της αγάπης προς τον Κύριό μας και τους γύρω μας χωρίς διάκριση, οποιαδήποτε κι αν είναι η συμπεριφορά τους, γιατί κι εμείς καρπός αγάπης και συγχώρησης είμαστε κι άλλωστε αυτή η ζωή είναι όμορφη, είναι πλούσια και φωτεινή, είναι ευλογημένη. Αυτή είναι η ζωή που θέλει από εμάς ο Κύριός μας. Εκείνος ξέρει πολύ καλύτερα και βαθύτερα κι εμείς Του λέμε πρόθυμα:

"Ναι Κύριε. Έχεις απόλυτο δίκιο, αυτή η ζωή είναι καλύτερη"!
πηγη. αγνωστη