 Από τον Aidan Clay (Assist News)Ο όχλος όρμησε μέσα και λεηλάτησε το κτίριο σε μια νύχτα, κλέβοντας τον εξοπλισμό ηχοληψίας και βάζοντας φωτιά στην περιουσία της εκκλησίας. Σχεδόν όλα τα έπιπλα, οι Γραφές και οι ηλεκτρικές συσκευές καταστράφηκαν χωρίς τη δυνατότητα επιδιόρθωσης. «Ήρθαν και διέλυσαν τα πάντα. Νομίζουν ότι θα φύγουμε. Δεν μπορούν όμως να σπάσουν την πίστη μας», είπε ο ποιμένας Mustafa Krireche. Η Διεθνής Χριστιανική Μέριμνα (International Christian Concern – ICC), ένας οργανισμός ανθρωπίνων δικαιωμάτων με έδρα του την Ουάσινγκτον, επισκέφτηκε την Αλγερία, μαζί και το Τizi Ouzou, μόλις μερικούς μήνες μετά την επίθεση στην εκκλησία Tafat. Σκοπός της επίσκεψης ήταν να ενθαρρύνουν τους Χριστιανούς της Αλγερίας και να βοηθήσουν στις ανάγκες τους, αλλά όπως συμβαίνει όλο και περισσότερο, όταν συναντούμε αδερφούς που διώκονται, η ICC έφυγε πιο ενθαρρυμένη. Συναντώντας ποιμένες κατ’ οίκον εκκλησιών σε απομονωμένα χωριά στα όμορφα Kabylie Όρη, μοιράστηκαν μαζί μας ιστορίες του έργου του Θεού ανάμεσα στον λαό τους και αναπόλησαν την υπέροχη 20χρονη αναζωπύρωση που διαρκεί. Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι η μεγαλύτερη σύγχρονη χριστιανική αναγέννηση στη Μέση Ανατολή ή στη Βόρεια Αφρική μπορεί να αποδοθεί στην αφύπνιση ξανά της εκκλησίας στην περιοχή Kabylie της Αλγερίας. Η αναζωπύρωση στην Kabylie δεν εμπνεύστηκε από ιεραποστόλους ούτε συστάθηκε από ξένη κίνηση, αλλά άναψε από μία μικρή ομάδα αφιερωμένων πιστών σε ένα άσημο χωριό. Ήταν μία αναγέννηση γηγενής της αλγερινής εκκλησίας όπου ο Θεός χρησιμοποιεί όνειρα και οράσεις που στρέφουν τους Μουσουλμάνους στον Χριστό. Σε μια χώρα που πολλοί τη θεωρούν «κλειστή» στο Ευαγγέλιο και όπου ο προσηλυτισμός είναι παράνομος σύμφωνα με τον Αλγερινό νόμο, η σταθερή αφιέρωση της Αλγερινής εκκλησία που οδηγείται από το Πνεύμα, έχει υπερνικήσει την αποφασιστικότητα της κυβέρνησης να ελέγξει την αύξηση της χριστιανικής μειονότητας. Όλα άρχισαν το 1981 με ένα 21χρονο αγόρι από μία φτωχή οικογένεια και ένα παιχνίδι ποδοσφαίρου. Στο γήπεδο ο νεαρός έκανε παρέα με Άραβες επισκέπτες από μία εκκλησία στο Αλγέρι. Ήταν η πρώτη φορά που βίωση  αυτό που αργότερα αναγνώρισε σαν παράδειγμα του Χριστού και η πρώτη φορά που άκουσε το Ευαγγέλιο. Δεν ήταν πολύ αργότερα όταν αυτός ο νεαρός, γνωστός σήμερα σαν ποιμένας Ράμπα, θα παρέδιδε τη ζωή του στον Θεό και θα κουβαλούσε το βάρος ενός τρομερού καλέσματος – την προσέγγιση της περιοχής Kabylie για τον Χριστό.Ο ποιμένας Ράμπα και τρεις φίλοι έφτιαξαν μία ομάδα και άρχισαν συναθροίσεις εβδομαδιαία. «Αντιμετωπίσαμε πολλά μόνοι,» εξήγησε ο ποιμένας Ράμπα. «Σαν καινούριοι πιστοί από το Ισλάμ, αντιμετωπίσαμε πολλά προβλήματα με την οικογένειά μας, με την αστυνομία και με τις αρχές του χωριού. Προσπαθήσαμε να σταθούμε μαζί, εμείς οι τέσσερις, αλλά δεν γνωρίζαμε τη Γραφή και δεν ξέραμε πώς να προσευχόμαστε.» Η ομάδα αφιέρωσε τη χρονιά μεταξύ του 1989 και 1990 για νηστεία και προσευχή. Ένα χρόνο αργότερα ξέσπασε αναζωπύρωση. «Κατά τη διάρκεια εκείνου του χρόνου πήγαμε σε χωριά όπου δεν υπήρχαν καθόλου Χριστιανοί, προσευχόμασταν για το χωριό και μετά από μερικούς μήνες ακούγαμε ότι υπήρχαν πιστοί εκεί», εξήγησε ο ποιμένας Ράμπα. «Οι άνθρωποι έβλεπαν όνειρα, οράσεις, μερικοί ανακάλυπταν χριστιανικά ραδιοφωνικά προγράμματα. Δεν μοιραστήκαμε το Ευαγγέλιο κατευθείαν με πολλούς ανθρώπους, αλλά ο Θεός με τον δικό Του τρόπο, κήρυξε το Ευαγγέλιο. Ήταν σαν μία έκρηξη σε όλη την περιοχή Kabylie και συνεχίζεται τώρα.» Υπολογίζεται ότι περίπου 80.000 πρώην Μουσουλμάνοι στην Kabylie έχουν στραφεί στον Χριστό από την αρχή της μεγάλης αναζωπύρωσης της Αλγερίας. Μερικές εκκλησίες βλέπουν απίστευτη αύξηση, συμπεριλαμβανομένης της συνάθροισης του Tizi Ouzou που ξεκίνησε με 12 μέλη το 1996 και τώρα έχει 900 πιστούς που παρακολουθούν τις συναθροίσεις. Στην πραγματικότητα, τόσοι πολλοί έρχονται στον Χριστό σε απομονωμένες περιοχές που είναι δύσκολο να τους παρέχουμε εκπαιδευμένους ποιμένες και καθοδήγηση. «Η μεγαλύτερη μας πρόκληση είναι να βρούμε άντρες και γυναίκες που έχουν το κάλεσμα και την εκπαίδευση για να μαθητεύσουν, να ποιμάνουν και να ποιμάνουν τους πολλούς πιστούς που έρχονται στην πίστη σε διάφορα χωριά και πόλεις», εξήγησε ο Αλγερινός Χριστιανός εργάτης, Youssef Ourahmane. Η αύξηση της Εκκλησίας έχει μεγαλύτερη εξάπλωση ανάμεσα στους Βερβέρους, όχι τους Άραβες, όπου η πλούσια Χριστιανική γενεαλογία τους περιλαμβάνει τον θεολόγο του 4ου αιώνα Αυγουστίνο Ιππώνος (Ιερός Αυγουστίνος). Μετά τη Μουσουλμανική κατάκτηση της Αλγερίας στα 680, πολλοί Χριστιανοί Βέρβεροι αρνήθηκαν να εξισλαμιστούν μέχρι τον 12ο αιώνα, όπου η βαριά φορολογία και νομικές περιοριστικές διατάξεις τους πίεσαν να το κάνουν. Μέχρι σήμερα, αυτές οι κοινότητες έχουν αρνηθεί να ασπαστούν ειλικρινά τον Μουσουλμανισμό, αλλά θεωρούνται κατ’ όνομα Μουσουλμάνοι, που καυχώνται ότι έχουν διατηρήσει την τοπική γλώσσα τους, ενώ έχουν προστατεύσει την κουλτούρα τους από την επιρροή των Αράβων. Παρ’ αυτά, μία αναζωπύρωση σε μουσουλμανικό έδαφος ποτέ δεν έρχεται χωρίς δοκιμασίες και είναι αναπόφευκτο να ακολουθήσει διωγμός. Μέσα στο 2010, η Αλγερινή κυβέρνηση βρήκε ευφυείς τρόπους για να συλλάβει Χριστιανούς της Kabylie και να βάλει πίεση στην εκκλησία. Για παράδειγμα, στις 12 Αυγούστου, ο Salem Fellak και ο Hocine Hocini συνελήφθησαν επειδή έτρωγαν κατά τη διάρκεια του Ραμαζανιού, του ισλαμικού ιερού μήνα της ημερήσιας νηστείας. Απαλλάχτηκαν από την κατηγορία ένα μήνα αργότερα, παρόλο που ο εισαγγελέας ζήτησε να τιμωρηθούν για «προσβολή του Ισλάμ». Σε μια άλλη περίπτωση, ο ποιμένας Mahmoud Yahou, και τρεις πρεσβύτεροι της νεοσύστατης ευαγγελικής εκκλησίας σε ένα χωριό τηςKabylie, εμποδίστηκαν να συνεχίσουν συναθροίσεις λατρείας. Η Αλ Κάιντα που συνδέεται με Σαλαφιστές τζιχαντιστές τους κατηγόρησαν ότι διεξάγουν "παράνομη" χριστιανική δραστηριότητα. Οι δυνάμεις ασφαλείας της Αλγερίας υποστήριξαν τους Σαλαφιστές απαιτώντας από την εκκλησία να σταματήσει όλες τις συναθροίσεις λατρείας. Παρ 'όλα αυτά, σε αντίθεση με το παρελθόν, όταν οι Αλγερινοί Χριστιανοί εκφοβίζονταν από την κυβέρνηση, τώρα στέκονται όρθιοι στις κατηγορίες και φροντίζουν να ακούγονται οι φωνές τους.  «Αυτή είναι η πρώτη φορά που το έχω δει αυτό στην Αλγερία,» εξήγησε ένας Αλγερινός ακτιβιστής σε μια χριστιανική διαμαρτυρία έξω από την ακροαματική διαδικασία του ποιμένα Yahou. «Πολλοί πιστοί ήρθαν να ενθαρρύνουν τους τέσσερις αδελφούς. Οι αρχές αρνήθηκαν να αφήσουν τους Χριστιανούς στο δικαστήριο, έτσι κι εμείς τραγουδούσαμε δυνατά για να τους ενημερώσουμε ότι βρισκόμασταν έξω.»Παρόλο που υπάρχει μακρύς δρόμος μπροστά μέχρι η Αλγερινή κυβέρνηση αναγνωρίσει τις θρησκευτικές ελευθερίες της χριστιανικής της μειονότητας, η εκκλησία δεν υποχωρεί. Ανάμεσα στις μεγαλύτερες προκλήσεις της εκκλησίας είναι η αμφισβήτηση ενός νόμου που θεσπίστηκε το 2006, όπου απαγορεύει τον ευαγγελισμό και απαιτεί να δηλωθούν όλες οι εκκλησίες πριν τους επιτραπεί η λατρεία. Όταν η ηγεσία της εκκλησίας προσπαθεί να συμμορφωθεί, η διαδικασίας εγγραφής διαρκεί τόσο πολύ καιρό και η διαδικασία είναι τόσο περίπλοκη, ώστε είναι σχεδόν αδύνατον να λάβει άδεια για λατρεία. Παρά τις προσπάθειες της κυβέρνησης να περιορίσει την αύξηση του Χριστιανισμού, η αναζωπύρωση αρνείται να σταματήσει. Τέτοια αναζωπύρωση έχει σπάνια παρατηρηθεί σε μουσουλμανικές χώρες και ενώ υπάρχουν επιθέσεις σε κτίρια εκκλησιών και ασκούνται διώξεις ενάντια σε Χριστιανούς, ο διωγμός δεν έχει αποθαρρύνει τους πιστούς της Αλγερίας. Όταν ο ποιμένας Youssef Ourahmane, ένας από τους πιο ενεργούς και αφιερωμένους ηγέτες της εκκλησίας της Αλγερίας, ρωτήθηκε ποιο εδάφιο τον ενθαρρύνει όταν οδηγεί τους συμπατριώτες του στο στενό και δύσκολο μονοπάτι του διωγμού προς τον Χριστό, εκείνος συμμερίστηκε το Α’ Κορινθίους 15/ιε’:58: «Ώστε, αδελφοί μου αγαπητοί, γίνεσθε στερεοί, αμετακίνητοι, περισσεύοντες πάντοτε εις το έργον του Κυρίου, γινώσκοντες ότι ο κόπος σας δεν είναι μάταιος εν Κυρίω.» Τέτοια σταθερότητα μέσα από κόπο για χάρη του Κυρίου που βλέπουμε στην Αλγερινή εκκλησία σήμερα, είναι ένα παράδειγμα για όλους τους πιστούς που πρέπει να πασχίσουν να μιμηθούν. Ο Aidan Clay είναι ο περιφερειακός διευθυντής στη Μέση Ανατολή για τη Διεθνή Χριστιανική Μέριμνα (International Christian Concern – ICC), έναν οργανισμό για τα ανθρώπινα δικαιώματα με βάση την Ουάσινγκτον, που υπάρχει για να βοηθάει τους διωκόμενους Χριστιανούς παγκοσμίως παρέχοντας ευαισθητοποίηση, υπεράσπιση και αρωγή (www.persecution.org). Ο Aidan είναι απόφοιτος του Πανεπιστημίου Biola. Πριν την ένταξή του στην ICC εργάστηκε με την οργάνωση «Samaritan’s Purse» στο Νότιο Σουδάν και έχει ταξιδέψει εκτενώς σε όλη τη Μέση Ανατολή και Αφρική. Ζει σήμερα στο Ναϊρόμπι της Κένυας. http://www.assistnews.net/Stories/2011/s11020149.htm
|
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου