Blogger Widgets




25 Ιανουαρίου 2011

Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΜΕΣΑ ΜΑΣ


                                                         
Ένας άνθρωπος δεν μπορεί να ανακαλύψει νέους ωκεανούς, αν δεν έχει το θάρρος να απομακρυνθεί από την ακτή.

Οι άνθρωποι που αλλάζουν τον κόσμο είναι αυτοί που έχουν διαγράψει από το λεξικό τους τη λέξη αδύνατο, είναι αυτοί που πάνε ενάντια στις πιθανότητες και στις προβλέψεις που υπάρχουν, ενάντια στις αντιξοότητες και στις καταστάσεις που εμφανίζονται.
Αυτοί που αλλάζουν τη ρου της ιστορίας είναι αυτοί που μπροστά στον κίνδυνο και την απόρριψη δεν συμβιβάζονται, αυτοί που βλέπουν τις δυσκολίες και αντιξοότητες στη ζωή τους και ωστόσο τολμούν να μην περιορίζονται από τους φυσικούς περιορισμούς που υπάρχουν αλλά να αντιμετωπίζουν τις καταστάσεις με την σοφία και την αποφασιστικότητα που αντλούν από μέσα τους. 
Kαι αυτοί είναι εκείνοι οι άνθρωποι που στην καρδιά τους κατοικεί ο ίδιος ο Θεός.
Όμως για να γίνει αυτό πρέπει ο άνθρωπος να έχει αναγεννηθεί. 
Πρέπει το πνεύμα του που νεκρώθηκε με την παρακοή του πρώτου ανθρώπου του Αδάμ να ξαναζωντανέψει, να ζωοποιηθεί από το πνεύμα το Άγιο, καθώς ο άνθρωπος θα δέχεται σαν Κύριο και σωτήρα στη ζωή του τον Ιησού Χριστό. 
Τότε μόνο ο άνθρωπος έχει αποκάλυψη στο πνεύμα του και γνώση στο νου του, της ίδιας της εγκατοίκησης όλου του δυναμικού του Θεού.
Τότε μόνο ο άνθρωπος μπορεί να πάρει θάρρος από τον ίδιο το Θεό που είναι μέσα του και με την χάρη Του, να έρθει ενάντια στις αντιξοότητες και στους φυσικούς περιορισμούς και να πραγματοποιήσει τα αδύνατα.
Αυτός ήταν ο λόγος που ο Απόστολος Παύλος έλεγε ότι τα πάντα μπορούσε να κάνει με τον Ιησού Χριστού που τον δυνάμωνε. Γι αυτό και μπορούσε όχι μόνο να στέκεται ενάντια στις δύσκολες συνθήκες που συναντούσε και να νικάει, αλλά και να καυχάται για τις θλίψεις που πέρναγε .
Στη Β Κορινθίους 11:30 λέει «Αν πρέπει να καυχηθώ, θα καυχηθώ για τα παθήματα μου».

 Όμως παρά τον φυσικό περιορισμό που είχε, τον σκόλωπα στην σάρκα και που είχε ζητήσει από τον Θεό να τον απελευθερώσει, και τις δυσκολίες που αντιμετώπιζε, έκανε γνωστό το ευαγγέλιο σε ολόκληρο τον τότε γνωστό εθνικό κόσμο με επιβεβαίωση του ευαγγελίου που κήρυττε με σημεία και τεράστια.
Τόσο ο Παύλος όσο και οι άλλοι απόστολοι με το θάρρος που έπαιρναν από τον Κύριο και την χάρη του Θεού, έφεραν μεγάλη αναστάτωση στην οικουμένη όλη.
Τώρα ας ανατρέξουμε λίγο στο περιστατικό όπου ο Πέτρος βγήκε από την βάρκα και περπάτησε πάνω στα κύματα όταν ο Ιησούς τον κάλεσε Ματθ. 14:28 - 29 Αποκριθείς δε προς αυτόν ο Πέτρος είπε· Κύριε, εάν ήσαι συ, πρόσταξόν με να έλθω προς σε επί τα ύδατα. 
Ο δε είπεν, Ελθέ. Και καταβάς από του πλοίου ο Πέτρος περιεπάτησεν επί τα ύδατα, διά να έλθη προς τον Ιησούν.
 

Τείνουμε να εξετάζουμε αυτό το περιστατικό από την πλευρά της υποτιθέμενης απιστίας του Πέτρου και να εστιαζόμαστε στο σημείο όπου φοβήθηκε ο Πέτρος και πήρε τα μάτια του από τον Ιησού, κοίταξε τα κύματα και βυθίστηκε. 
Μπορούμε όμως να δούμε αυτό το συμβάν μέσα από ένα άλλο πρίσμα, όπου θα δούμε ότι ο Πέτρος είχε πολλή μεγάλη πίστη.
Άραγε έχουμε ποτέ σκεφτεί πόση τόλμη, θάρρος και αποφασιστικότητα απαιτείται για να περπατήσουμε επάνω στα κύματα; 
Ναι ο Ιησούς τον κάλεσε και μερικοί σταματούν εκεί, αλλά εάν ο Πέτρος δεν είχε επιλέξει να ακούσει τη φωνή του Ιησού και δεν είχε αποφασίσει να τολμήσει να βγάλει το πόδι του έξω από την βάρκα και να το βάλει επάνω στο νερό δεν θα μπορούσε ποτέ να πραγματοποιηθεί το αδύνατο και να γίνει αυτό το μεγάλο θαύμα. 
Ο Πέτρος τόλμησε να βγει από την υποτιθέμενη ασφάλεια της βάρκας και να πάει να συναντήσει τον Ιησού πάνω στα οργισμένα κύματα.
Με αυτό θέλω να πω ότι χρειαζόμαστε τόλμη και θάρρος για να αφήσουμε τη βόλεψή μας και να βγούμε έξω από τη «βάρκα» μας, προκειμένου να πραγματοποιηθούν στη ζωή μας αυτά που ο Θεός έχει σχεδιάσει να γίνουν, ώστε να μπορέσει να γραφτεί η ιστορία σύμφωνα με το σχέδια του Θεού.
Κάτι παρόμοιο συνέβη και με τον Μωυσή όταν είχαν βγει οι Ισραηλίτες από την Αίγυπτο και κατευθύνονταν στην έρημο τη νύχτα της εξόδου.
Ξαφνικά ήρθαν αντιμέτωποι με την Ερυθρά θάλασσα. Όταν έφτασαν εκεί δείλιασαν, φοβήθηκαν και στράφηκαν ενάντια στον Μωυσή και στο Θεό. 
Τότε ο Θεός απάντησε στον Μωυσή και στους Ισραηλίτες «Τι μου φωνάζεις να σε βοηθήσω; Πες στους Ισραηλίτες να προχωρήσουν. Κι εσύ πάρε το ραβδί σου και ύψωσε το πάνω από τη θάλασσα. Χώρισε τη να περάσουν από μέσα οι Ισραηλίτες, πατώντας σε στεριά» (Έξοδος 14:15). 
Πράγματι αν ο λαός δεν αποφάσιζε να υπακούσει τον Κύριο και να βαδίσει επάνω στο νερό και αν ο Μωυσής δεν χτύπαγε τη ράβδο πάνω στα νερά, τα νερά δεν θα είχαν γίνει ποτέ στεριά. 
Δεν θα μπορούσε να είχε γίνει αυτό το θαύμα, όπου υποχώρησαν τα νερά και στη θέση τους εμφανίστηκε ξηρά,. 
Ολόκληρη η Γραφή κατακλύζεται από τέτοια περιστατικά όπου οι ήρωές τους που ήταν αληθινά παιδιά του Θεού, επειδή είχαν τον Θεό μέσα τους, τολμώντας να υπακούσουν και να κάνουν αυτά που ο Θεός τους έλεγε, πέτυχαν το αδύνατο.
Το πιο αγαπημένο δημιούργημα του Θεού ήταν ο άνθρωπος και με αυτό το δημιούργημα σχεδίασε να γράψει την ιστορία. Ήθελε να διοχετεύσει όλη του την ύπαρξη, τον ίδιο Του τον εαυτό μέσα σ' αυτό το πλάσμα. 
Είπε ο Θεός στο εδάφιο 26 στο 1ο κεφάλαιο στην Γένεση «Ας φτιάξουμε τον άνθρωπο σύμφωνα με την εικόνα τη δική μας και την ομοίωση κι ας εξουσιάζει .....σ' όλη τη γη .........». 
Φύσηξε μέσα σ' αυτόν όλο Του το δυναμικό.
Παρ' ότι ο άνθρωπος πρόδωσε τον Θεό κάνοντας συνθήκη με τον ίδιο τον διάβολο στον κήπο της Εδέμ, Εκείνος προνόησε να τον σώσει και να τον αποκαταστήσει στέλνοντας τον γιο Του στο σταυρό στη θέση του ανθρώπου.
Έτσι ώστε μέσα από την αποδοχή του σταυρικού θανάτου του Ιησού και της ανάστασής Του να μπορέσει να ξαναεπιστρέψει ο άνθρωπος στο σημείο που βρισκόταν πριν χάσει από μέσα του την φύση του Θεού.
Έτσι μπορούμε να κάνουμε όλα όσα μας ζητάει ο Θεός. Όσο παράξενα και αδύνατα και αν μας φαίνονται. 
Γιατί ο δημιουργός μας δεν θα μας ζητήσει ποτέ κάτι που ο ίδιος δεν έχει βάλει μέσα μας ή να κάνουμε κάτι που να μην μπορούμε να το κάνουμε. Ανεξάρτητα με το τι νομίζουμε ότι μπορούμε να κάνουμε κρίνοντας από τους φυσικούς περιορισμούς. Γιατί η ικανότητα αυτή έχει αποθηκευτεί μέσα μας από τον Θεό.
Ο Θεός είναι καλός Τοποθέτησε μέσα στον πρώτο Αδάμ τη δυνατότητα να κάνει ό,τι Αυτός απαιτεί.
Έτσι, όταν ο άνθρωπος επιστρέφει στον Θεό καθώς δέχεται τον Ιησού στην καρδιά του αποκτά και πάλι τη χαμένη του δύναμη.
Όταν ο Θεός λεει να αγαπάμε τους εχθρούς μας, πρέπει να ξέρουμε ότι δεν θα μας το ζητούσε αυτό ποτέ αν δεν γνώριζε ότι μπορούμε να το κάνουμε.
Έχει βάλει την ικανότητα να αγαπάμε τους εχθρούς μας μέσα μας. 
Το εδάφιο 5:5της επιστολής προς Ρωμαίους λέει ότι η αγάπη του Θεού γεμίζει και ξεχειλίζει την καρδιά μας δια του Αγίου Πνεύματος. Φτάνει να αφήσουμε το Θεό να εργαστεί μαζί ώστε να παράγουν καρπό οι δυνατότητες που μας έχει δώσει.
Μετά την επιστροφή μας στο Θεό, το Άγιο Πνεύμα επαναφέρει την αγάπη του Θεού στην καρδιά μας. 
Με τον ίδιο τρόπο το Άγιο Πνεύμα επαναφέρει όλα εκείνα που είχε ο πρωτόπλαστος Αδάμ πριν από την πτώση. 
Δεν υπάρχει θέμα να μην μπορούμε να αγαπήσουμε, απλά νομίζουμε ότι δεν μπορούμε να αγαπήσουμε. 
Την αγάπη την έχουμε μέσα μας, απλά πρέπει να αποφασίσουμε να την αντλήσουμε από μέσα μας για να την χρησιμοποιήσουμε εκεί που πρέπει. 
Το ίδιο ισχύει και με όλους τους υπόλοιπους καρπούς του Αγίου Πνεύματος και με οτιδήποτε άλλο λεει ο Λόγος του Θεού πως έχουμε μέσα μας.
Έχουμε τη δυνατότητα να καρποφορήσουμε πλούσια αν αφήσουμε το Θεό να εργαστεί μαζί μας. 
Μας έχει εφοδιάσει με οτιδήποτε χρειαζόμαστε προκειμένου να παράγουμε αυτό που Εκείνος έχει σχεδιάσει.
Όταν ο Ιησούς μετονόμασε τον μαθητή του Σίμωνα, που σημαίνει αυτός που μετακινείται σαν το καλάμι, σε Πέτρο ήξερε ότι είχε βάλει μέσα του τη δυνατότητα να γίνει πέτρα ακλόνητη. Και ο Πέτρος από τη στιγμή που θα γινότανε παιδί του Θεού θα μπορούσε να αντλήσει αυτό το δυναμικό και να γίνει αυτό που ο Θεός τον ήθελε.
Όταν ο Θεός είπε στους πρωτοπλάστους στον κήπο της Εδέμ να πολλαπλασιαστούν και να κυριαρχήσουν στη γη (Γένεση 1:28) ήξερε ότι τους είχε πλάσει κατά τέτοιο τρόπο ώστε να μπορούν να εξουσιάσουν την γη. Ο Θεός ποτέ δε σου λέει να κάνεις ή να γίνεις κάτι που δε σε έχει σχεδιάσει να γίνεις. 
Είναι δίκαιος.
Όταν λοιπόν λέει, «Έχετε την πίστη του Θεού» (Μάρκος 11:10), το λέει όχι για να προσπαθήσεις να τη βρεις αυτή την πίστη γιατί αυτό θα ήταν άδικο. Το λέει γιατί ήδη μας την έχει δώσει.
Κάθε φορά που ο Θεός μας αναθέτει μια υπευθυνότητα μας δίνει και την ικανότητα για να την εκπληρώσουμε. 
Ο Θεός προμηθεύει για ό,τι ζητάει. 
Δεν πρέπει να δειλιάσουμε να κάνουμε αυτό που μας ζητάει ο Κύριος να κάνουμε, γιατί μας έχει ήδη εξοπλίσει με το υλικό που χρειάζεται.
Όταν ο Κύριος ζητήσει κάτι, ήδη στο μυαλό Του το έχει ολοκληρώσει. 
Το αν πρόκειται να χρησιμοποιήσουμε τις ικανότητες που έχει βάλει μέσα μας εξαρτάται ολοκληρωτικά από εμάς. 
Η επιτυχία μας σε μία αποστολή που ο Θεός μας έχει αναθέσει δεν εξαρτάται από το πόσα πολλά μπορεί να κάνουμε αλλά από τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος που ο Θεός μας έχει ήδη δώσει.
Από εκεί θα αντλήσουμε ό,τι χρειαζόμαστε για την εκπλήρωση του έργου.
Εκείνος μας βλέπει σύμφωνα με τις ικανότητες που μας έχει δώσει με σκοπό να πραγματοποιήσουμε τα σχέδια Του.
Έτσι μας αντιμετωπίζει και μας αποκαλεί σύμφωνα με το δυναμικό που έχουμε. Όταν ο Θεός κάλεσε τον Άβραμ Αβραάμ (πατέρα πλήθους εθνών), έβλεπε τον Άβραμ ήδη σαν εθνάρχη γιατί ήξερε ότι είχε την ικανότητα να γίνει εθνάρχης, αφού τον είχε Εκείνος εφοδιάσει με τη δυνατότητα αυτή και τον είχε ήδη καλέσει για να γίνει.
Ας ανατρέξουμε λίγο στην Παλαιά Διαθήκη στο περιστατικό με το Γεδεών.
Έχουμε πει ότι οι αφηγήσεις της είναι προσκίαση της Καινής Διαθήκης που ζούμε τώρα.
Βρισκόμαστε στο σημείο όπου ο λαός που ο Θεός είχε διαλέξει για να φέρει τον Μεσσία βρισκόταν σε μεγάλη καταπίεση και λεηλασία από τους Μαδιανίτες και έτσι έπεσαν στα γόνατα και ζήτησαν βοήθεια από τον Κύριο. Όπως έχουμε πει όταν αντιμετωπίζουμε κάποιο πρόβλημα και τρέξουμε στον Κύριο των Κυρίων πάντα θα μας απαντήσει και θα μας δώσει την βοήθεια Του. Έτσι, ένας άγγελος εμφανίστηκε στο Γεδεών και του είπε, «Ο Κύριος είναι μαζί σου, γενναίε πολεμιστή» (Κριτές 6:12). 
Αν δούμε όμως ακριβώς στο προηγούμενο εδάφιο τη στάση που κράταγε ο Γεδεών απέναντι στους Μαδιανίτες κάθε άλλο παρά γενναίο πολεμιστή μπορούμε να τον αποκαλέσουμε. «Ο γιος του Ιωάς, ο Γεδεών, κοπάνιζε σιτάρι μέσα στο πατητήρι για να το κρύψει από τους Μαδιανίτες» (εδ. 11). Αυτό είναι σα να εξασκείσαι για ποδόσφαιρο μέσα σε μια ντουλάπα.
Όμως στα μάτια του Θεού ήταν ένας γενναίος πολεμιστής που με τις ικανότητες που ο Θεός τον είχε εφοδιάσει και την δύναμη και την χάρη του Θεού πάνω του, θα ελευθέρωνε το λαό του από τους εχθρούς τους. Ας δούμε λίγο παρακάτω τι του είπε ο Θεός στο εδάφιο 14: «Μ' αυτή τη δύναμη που έχεις, πήγαινε και θα ελευθερώσεις τον Ισραήλ από τους Μαδιανίτες. Εγώ σε στέλνω» Ο Θεός είχε σχεδιάσει τον Γεδεών κατά τέτοιο τρόπο ώστε αν υπάκουγε και δεν δείλιαζε να μπορούσε να απελευθερώσει τον Ισραήλ από τον εχθρό.
Ο Θεός κοιτάει ένα καρπό και λεει, «Σε σένα υπάρχει ένα δέντρο. Υπάρχει ένας σπόρος μέσα σου και αυτός ο σπόρος είναι ένα δέντρο. Βρίσκεται εκεί και Εγώ θα φέρω εις πέρας αυτό που ξεκίνησα μέσα σου!» Και λέει ακόμα ο Θεός «Φυτέψτε αυτόν τον σπόρο και θα γίνει δένδρο. Έχω βάλει ένα δέντρο μέσα σ' αυτό τον σπόρο.» Επειδή λοιπόν ο Θεός γνωρίζει τον σπόρο που έχει φυτέψει μέσα στον κάθε άνθρωπο, δεν πρέπει να δειλιάσουμε να κάνουμε αυτό που μας ζητάει. Όπως είπε ο Ιησούς, «Αν ο σπόρος του σιταριού δεν πέσει στη γη και πεθάνει, μόνος του μένει. Αν όμως πεθάνει, τότε θα φέρει πολύ καρπό.» (Ιωάννης 12:24). Ο Θεός, όχι μόνο έχει βάλει το σπόρο που θα φέρει τον καρπό μέσα μας, αλλά μας έχει δείξει και τον τρόπο που θα καρποφορήσουμε: ο σπόρος πρέπει να πεθάνει. Αν ο σπόρος σου δεν πεθάνει δε θα φέρει καρπό. Αν τον φυλάξεις ζηλότυπα για να μην τον χάσεις, θα μείνεις μ' ένα χωρίς αξία σπόρο. Θα γίνεις έτσι σαν το δούλο που έθαψε το τάλαντο αντί να το χρησιμοποιήσει και να γίνει ένας ευτυχισμένος δημιουργικός και καρποφόρος άνθρωπος που εκπλήρωσε τον προορισμό του. 
Η αρχή της Γραφής όμως είναι πάντα η ίδια: «δώσε για να έχεις... ρίξε το ψωμί σου πάνω στα νερά και πάλι θα το ξαναβρείς.» (Εκκλησιαστής 11:1).
Κάποτε ο Θεός πλησίασε ένα νέο και του ανέθεσε μια αποστολή. Ο νέος αυτός ήταν ο Ιησούς του Ναυή και η αποστολή ήταν το να οδηγήσει τους Ισραηλίτες στη γη Χαναάν, στην υποσχεμένη γη.
Η ευθύνη γι' αυτή την αποστολή ήταν όμως πολύ μεγάλη και ο Ιησούς άρχισε να φανερώνει τους φόβους του.
Τότε ο Θεός του είπε στο Δευτερονόμιο 31:7 μέσα από το στόμα του Μωυσή «Να είσαι θαρραλέος και δυνατός! Σε διατάζω να είσαι ανδρείος!» Δεν είπε «Θα σου δώσω δύναμη, ούτε είπε «θα σου δώσω θάρρος» Ο Θεός ήξερε πως υπήρχε ήδη δύναμη στον Ιησού. Ήξερε τον σπόρο που είχε φυτέψει μέσα του. Απλά ο Θεός το κάλεσε για να φανερωθεί, μιλώντας μέσα στα βάθη της ύπαρξής του.
Επειδή ο Θεός μας έχει εφοδιάσει με τα απαραίτητα για να μπορέσουμε να εκπληρώσουμε αυτά που ο Θεός μας ζητάει, προκειμένου να εκπληρωθούν τα σοφά και αγαθά σχέδιά Του και να έρθει η βασιλεία Του στη γη, δε χρειάζεται να περιοριζόμαστε από τα φυσικά εμπόδια που υπάρχουν αλλά να αντλούμε τόλμη και θάρρος από το πνεύμα μας που εκεί κατοικεί ο ίδιος ο Παντοδύναμος Θεός.
Ας θυμηθούμε τους Ισραηλίτες που γύριζαν σαράντα χρόνια στην έρημο γύρω από ένα βουνό επειδή αρνήθηκαν να πάνε να πάρουν τη γη που ο Θεός τους είχε ήδη δώσει. 
 
Το βουνό πάντα θα στέκεται μπροστά μας.
 Είναι δικό μας θέμα το αν θα γυρίζουμε γεμάτοι φόβο και σύγχυση  γύρω από αυτό, ή θα το στείλουμε να πέσει στη θάλασσα με πίστη στη δύναμη του Λόγου που ο Θεός μας έδωσε.

Δεν υπάρχουν σχόλια :

Πήγαινε!

Eπέστρεψε στο Χριστό

Φυλαχτείτε από ένα σοβαρό σύνδρομο....

Που είναι οι άνδρες?

Τρέξε για τη ζωή σου!

Ξύπνα εκκλησία!

Προσευχηθείτε για τη δύναμη του Θεού

Υπάρχει Ένας Άλλος Κόσμος

Zώντας την αγάπη