ΤΟΝ Nasir Siddiki
Διαβάστε την ομολογία του, και δείτε την σε βίντεο στα αγγλικά.
Για το νεαρό Αιγύπτιο, επιτυχία σήμαινε μόνο ένα πράγμα: πολλά χρήματα.
Ο λόγος που ο Νασίρ έβλεπε την επιτυχία έτσι μπορεί να πάει χρόνια πίσω, μετά από ένα δραματικό γεγονός όταν ήταν μικρός. Γεννημένος σε μια εύπορη μουσουλμανική οικογένεια και μεγαλωμένος στην Αγγλία, η παιδική του ηλικία ήταν ευτυχισμένη και ασφαλισμένη. Όταν όμως ο Νασίρ ήταν 9 χρονών ο μικρός του ασφαλισμένος κόσμος κατέρρευσε και έγινε στάχτη σε ένα οικογενειακό ταξίδι στη Γαλλία.
Ταξιδεύοντας σε ένα εξοχικό δρόμο λίγο έξω από το Παρίσι, το αυτοκίνητο τους συγκρούστηκε μετωπικά με ένα μεγάλο τουριστικό λεωφορείο.
Η μητέρα του πέθανε αμέσως και ο πατέρας του ήταν σε κώμα για πολλές βδομάδες. Εν τω μεταξύ τα τρία παιδιά της οικογένειας ήταν τραυματισμένα και νοσηλεύονταν στο νοσοκομείο, ανήμπορα να επικοινωνήσουν με το περιβάλλον τους όπου οι νοσοκόμες μιλούσαν γαλλικά και χωρίς μητέρα και πατέρα να τα παρηγορήσουν.
Η ζωή ποτέ δεν ήταν η ίδια μετά το δυστύχημα. Τελικά συγγενείς πήραν την αδελφή του για να την μεγαλώσουν και ο πατέρας του πάλευε για να ξαναβρεί την υγεία του και να προμηθεύσει τα απολύτως αναγκαία για να ζήσουν οι δυο γιοί του.
Καθώς ο Νασίρ μεγάλωσε σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες η επιτυχία στη ζωή ισοδυναμούσε με χρήματα. Στο νεανικό του μυαλό, η επιτυχία μετρούσε με τι αυτοκίνητο οδηγούσε κάποιος, το σπίτι που έμενε και τα υλικά αγαθά που μπορούσε να αγοράσει.
Έτσι το 1972 σε ηλικία 18 χρόνων μετανάστευσε στον Καναδά γυρεύοντας μια καλύτερη ευκαιρία για να πραγματοποιήσει την επιθυμία του για οικονομική επιτυχία. Για χρόνια πήγαινε από τη μια δουλειά στην άλλη.
Το Γενάρη του 1986, μια ανερχόμενη ασφαλιστική εταιρεία τον προσέλαβε σαν ασφαλιστή. Βλέποντας τη μεγάλη ευκαιρία ο Νασίρ έβαλε όλη την ενέργεια και την προσοχή του στο να ανεβεί τα σκαλοπάτια στην ιεραρχία της εταιρείας όσο πιο γρήγορα η ανθρώπινη προσπάθεια μπορούσε να τον ανεβάσει.
Δούλευε 18 ώρες την ημέρα, 7 μέρες της βδομάδας! Μέχρι το φθινόπωρο του 1987, έφτασε σε τέτοιο ψηλό επίπεδο επιτυχίας που ούτε ο ίδιος δεν μπορούσε να φανταστεί. Είχε αρκετά χρήματα για να αγοράσει ό,τι ήθελε και να απολαύσει οποιοδήποτε τρόπο ζωής του άρεσε.
«Κανονικά», λέει ο ίδιος, «έπρεπε να ήμουν ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος στον κόσμο. Όμως ένιωθα κατάθλιψη και δεν ήξερα γιατί! Τι συμβαίνει με μένα»;
Ο Νασίρ άρχισε να πηγαίνει σε αστρολόγους και μέντιουμ, προσπαθώντας στα τυφλά να βρει την απάντηση για την κατάθλιψη του. Ο «καθένας», λέει, «προσπαθούσε να με καθησυχάσει ότι όλα θα πήγαιναν καλά. Όμως έφευγα και είχα ακόμα το αίσθημα ότι έψαχνα για μια απάντηση που δεν πήρα. Ήξερα ότι κάτι λάθος υπήρχε στη ζωή μου, όμως δεν ήξερα τι ήταν».
Αυτό το διάστημα στη δουλειά του γνώρισε μια κοπέλα , την Αννίτα. Καθώς οι δυο τους συνεργάστηκαν στενά για αρκετές βδομάδες μια φιλία άρχισε να τους συνδέει.
Η Αννίτα που ήταν πιστή χριστιανή έβλεπε ότι ο Νασίρ έψαχνε για τις απαντήσεις σε όλους τους λανθασμένους τόπους. Καθώς προσευχόταν για αυτόν, ένιωσε ότι γρήγορα θα έφτανε η στιγμή που θα ερχόταν αντιμέτωπος με τη μόνη αληθινή απάντηση, τον Ιησού Χριστό.
Τότε, αυτός ο νεαρός Μουσουλμάνος θα έπρεπε να διαλέξει εάν θα δεχόταν ή θα απέρριπτε τον Ιησού Χριστό σαν Σωτήρα του.
Αυτή η απόφαση θα άλλαζε όλη τη ζωή του.
Την ημέρα των Ευχαριστιών, η Αννίτα κάλεσε τον Νασίρ στο σπίτι της. Καθώς ο Νασίρ μιλούσε με τη μητέρα της Αννίτας μετά το δείπνο, ξαφνικά αποκοιμήθηκε στο μέσω της ομιλίας του! Πέντε λεπτά αργότερα ξύπνησε σκεφτόμενος: «Πως μπόρεσα να κάνω κάτι τέτοιο; Κάτι πρέπει να συμβαίνει»!
Εκείνο το βράδυ όταν επέστρεψε σπίτι του ένα κόκκινο σημάδι που παρουσιάστηκε την προηγούμενη μέρα στη δεξιά πλευρά του λαιμού του άρχισε να τον ενοχλεί περισσότερο.
«Έπεσα να κοιμηθώ αγνοώντας το, αλλά τα μεσάνυκτα ξύπνησα από φοβερό πόνο. Το σημάδι άπλωσε σε όλο το λαιμό μου και στο κεφάλι μου. Φουσκάλες ½ ίντζας πλάτους σχηματίστηκαν. Ο πόνος, ήταν τόσο αβάσταχτος που για πρώτη φορά στη ζωή μου κάθισα κάτω και έκανα μια απλή διαθήκη. Δεν ήξερα τι συνέβαινε στο σώμα μου, όμως ένιωθα ότι ήμουν σε μια κατάσταση μεταξύ ζωής και θανάτου».
Νωρίς το πρωί τηλεφώνησε της Αννίτας και τον πήρε στο νοσοκομείο. Οι γιατροί που τον εξέτασαν είπαν ότι είχε τη χειρότερη μορφή έρπης, ένα οδυνηρό και αθεράπευτο ιό των νεύρων. «Με έβαλαν στην απομόνωση και μου έδωσαν μια δυνατή δόση παυσίπονων. Όταν αργότερα ξύπνησα πήγα στο μπάνιο. Η ματιά μου έπεσε στον καθρέφτη. Ένιωσα τόσο σοκαρισμένος από το τι είδα που αισθάνθηκα ζάλη. Η μια πλευρά του προσώπου μου παραμορφώθηκε. Το αυτί μου, πρησμένο και παραμορφωμένο κρεμόταν μέχρι το λαιμό μου. Η κοκκινίλα κάλυπτε τώρα τη δεξιά πλευρά της κεφαλής, του λαιμού, των χεριών και του στήθους. Οι φουσκάλες μεγάλωσαν στη μια ίντζα».
Τις επόμενες μέρες η ζωή του Νασίρ κρεμόταν από μια κλωστή. Μια και δεν είχε καθόλου συγγενείς στον Καναδά οι γιατροί εξήγησαν στην Αννίτα την κατάσταση. «Δεν ξέρουμε, της είπαν αν θα ζήσει. Ο οργανισμός του δεν αντιστέκεται πλέον. Τα νεύρα στη δεξιά πλευρά του σώματος του καταστράφηκαν. Εάν ζήσει η δεξιά πλευρά του προσώπου του θα είναι παραμορφωμένη. Το δεξί του μάτι δε θα βλέπει και το δεξί του αυτί θα είναι κωφό. Όταν μιλά θα τραυλίζει. Επίσης δεν ξέρουμε τι ζημιά έχει γίνει στον εγκέφαλο του».
Όμως η Αννίτα έμεινε στο πλευρό του Νασίρ, σταθερή στην πίστη στο τι της είχε μιλήσει ο Θεός στην καρδιά της: Ότι ο Νασίρ θα έβγαινε από αυτή τη δοκιμασία νικητής και ότι ο Θεός θα έπαιρνε τη δόξα.
Στην έκτη μέρα της αρρώστιας του ο Νασίρ ήταν σε μια κωματώδη κατάσταση. Όταν για λίγο έβρισκε τις αισθήσεις του, καταλάβαινε ότι ήταν πολύ κοντά στο θάνατο. Θυμάται: «Δεν ήξερα τι υπήρχε στην άλλη πλευρά μετά το θάνατο και φοβόμουν. Όλη μου η δύναμη, ανεξαρτησία, αποφασιστικότητα, περηφάνια και ισχυρογνωμοσύνη, έσβησαν. Το μόνο που έμεινε ήταν ένας τρομερός φόβος για το θάνατο».
«Μεγάλωσα χωρίς να γνωρίζω ότι υπάρχει ένας Θεός που θεραπεύει τους αρρώστους. Όμως εκείνη τη μέρα ξαπλωμένος στο κρεβάτι, μόνος μου φώναξα στο Θεό, όποιος και να ήταν. Όπως ένας άνθρωπος που πνίγεται, προσευχήθηκα από φόβο και απόγνωση. Θεέ, εάν είσαι αληθινός, βοήθησε με»!
«Όταν το είπα αυτό αμέσως ένιωσα μια Παρουσία στο δωμάτιο μου. Ήξερα μέσα στο πνεύμα μου ότι ήταν ο Θεός των Χριστιανών – ο Θεός του Αβραάμ, του Ισαάκ και του Ιακώβ – που ήταν εκεί σαν απάντηση στην απλή προσευχή μου».
Το επόμενο πρωί όταν οι γιατροί με εξέτασαν, είπαν: «Δεν καταλαβαίνουμε τι έγινε! Η έρπη άρχισε να υποχωρεί! Είσαι αρκετά καλά ώστε να μπορείς να πας σπίτι σου!» Έμεινα άφωνος. Δεν αντιλήφθηκα ότι ο Θεός άγγιξε το σώμα μου το προηγούμενο βράδυ όταν ένιωσα την Παρουσία Του.
Την επομένη μέρα βγήκα από το νοσοκομείο.
Όταν πήγα σπίτι μου, ήξερα ότι ο Θεός των Χριστιανών, Αυτόν που τον έλεγαν Ιησού Χριστό έκανε κάτι και με θεράπευσε. Έτσι ερωτήματα όπως: «Ποιος είναι ο Ιησούς Χριστός; Είναι ένας προφήτης ή είναι ο Γιός του Θεού, γέμιζαν τις σκέψεις μου».
«Το επόμενο πρωί ξύπνησα νωρίς και άναψα την τηλεόραση. Δεν ήξερα γιατί το έκανα. Εκεί στην οθόνη είχε ένα χριστιανικό πρόγραμμα αφιερωμένο εκείνη τη μέρα στην ερώτηση: «Είναι ο Ιησούς Χριστός, ο Γιός του Θεού»; Δεν μπορούσα να το πιστέψω. Κάθισα κάτω και άκουγα τους ανθρώπους εκεί να μιλούν και να απαντούν όλες τις ερωτήσεις που είχα στην καρδιά μου».
«Μόνος στο δωμάτιο μου γονάτισα και με δάκρυα στα μάτια ζήτησα από το Χριστό να γίνει ο Σωτήρας μου. Μετά από την προσευχή ένιωσα μια μεγάλη δίψα για το Λόγο του Θεού. Βγήκα έξω και αγόρασα μια Αγία Γραφή. Έπρεπε να μάθω περισσότερα για Αυτόν τον Ιησού που δέχτηκα σαν Κύριο και Σωτήρα μου».
«Όταν η Αννίτα έμαθε ότι αναγεννήθηκα μου έφερε κασέτες και αρκετά βιβλία. Στο σώμα μου ήμουν ακόμα αρκετά αδύνατος, έτσι κάθε πρωί διάβαζα από το Λόγο του Θεού, άκουγα μια κασέτα , διάβαζα βιβλίο για μια – δυο ώρες και μετά ξεκουραζόμουν».
«Έξι μέρες μετά που γύρισα από το νοσοκομείο έκανα το πρώτο μου μπάνιο. Καθώς προσευχόμουν, έγινε κάτι το συναρπαστικό. Οι απαίσιες φουσκάλες που είχα στο σώμα μου άρχισαν να πέφτουν. Όταν βγήκα από το μπάνιο είχαν εξαφανιστεί από το σώμα μου»!
Προτού αρρωστήσει ο Νασίρ έδινε σεμινάρια σε όλο τον Καναδά, διδάσκοντας άλλους ασφαλιστές πώς να αποκτήσουν επιτυχία στη δουλειά τους, όπως έκανε και αυτός.
Όταν έδωσε την καρδιά του στον Ιησού Χριστό, και θεραπεύτηκε θαυματουργικά, ο Νασίρ εξακολουθούσε να δίνει σεμινάρια – όμως με μια σημαντική αλλαγή.
Τους έλεγε την ομολογία του, τονίζοντας ότι βρήκε την πραγματική έννοια της επιτυχίας στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού. Εκατοντάδες επιχειρηματίες αγγίχτηκαν από τα σεμινάρια του Νασίρ.
Μέσα στα επόμενα χρόνια, η φιλία του Νασίρ και της Αννίτας μετατράπηκε σε αγάπη και το 1990 παντρεύτηκαν.
«Η επιτυχία», λέει ο Νασίρ, «βρίσκεται στον Ιησού Χριστό και περιλαμβάνει όλα όσα έχει ο Θεός για μας: σωτηρία, θεραπεία, ελευθερία, οικονομική ελευθερία και νίκη σε κάθε τομέα της ζωής μας».
Ν.Σ.Μας ενδιαφέρει η αποψή σας για το θέμα αυτό και θα θέλαμε να μας αφήσετε το δικό σας σχόλιο. Ευχαριστούμε
Δημοσίευση σχολίου
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου