Από τον Leonard Ravenhill
Αναζωπύρωση… άλλη μία έννοια που πρέπει να αποκατασταθεί, να διορθωθεί ή να ανακτηθεί.Στον Ωσηέ 10/ι’:12 λέει: «Σπείρατε δι' εαυτούς εν δικαιοσύνη, θερίσατε εν ελέει· ανοίξατε την αφειμένην σας γήν· διότι είναι καιρός να εκζητήσητε τον Κύριον, εωσού έλθη και επισταλάξη δικαιοσύνην εφ' υμάς.»
Τι είναι η αφημένη γη; Η αφημένη γη ήταν εκείνη που ήταν καρποφόρα και μετά δεν οργώθηκε ξανά και δεν σπάρθηκε σπόρος σ’ αυτήν κι επομένως έγινε άγονη.
Παρατηρήστε ότι υπάρχει μία ανθρώπινη έμφαση εδώ: Λέει ΕΜΕΙΣ να ανοίξουμε, ΕΣΕΙΣ ανοίξατε την αφειμένην σας γην.
Τώρα δείτε μία άλλη πλευρά της έννοιας αυτής στον Ψαλμό 85/πε’:6 – «Δεν θέλεις πάλιν ζωοποιήσει ημάς, διά να ευφραίνηται ο λαός σου εις σε;» Υπάρχει λοιπόν μία απουσία χαράς, ζωντάνιας∙ υπάρχει μια απουσία πνευματικής ανάτασης.
Η ίδια η λέξη «ζωοποιώ» προϋποθέτει ζωή. Μπορείς να ζωοποιήσεις μόνο ό,τι είχε ήδη ζωντάνια, μία ζωή που έχει γίνει ασθενική, αδύναμη ή απαθής. Νομίζω ότι η πλησιέστερη αντιστοιχία που μπορώ να σας δώσω είναι η πρόσφατη περίπτωση ενός ανθρώπου που προφανώς πνίγηκε. Ήταν κάτω από το νερό για ένα απίστευτο χρονικό διάστημα. Μετά κάποιος τον τράβηξε και δούλεψε πάνω του και τελικά η ζωή επανήλθε. Αυτό σημαίνει πραγματικά «ζωοποιώ».
Σημαίνει ξαναζωντανεύω.
Σημαίνει ανακτώ τη χαμένη δύναμη
Σημαίνει επαναφέρω τη χαμένη ενέργεια.
Στις Πράξεις των Αποστόλων 3/γ’:19 διαβάζουμε: «Μετανοήσατε λοιπόν και επιστρέψατε, διά να εξαλειφθώσιν αι αμαρτίαι σας, διά να έλθωσι καιροί αναψυχής από της παρουσίας του Κυρίου.» Ό,τι άλλο και να πούμε για την αναζωπύρωση, πρέπει να παραδεχτούμε το εξής∙ ότι η αναζωπύρωση είναι μία πράξη ελέους μέσα στην κυριαρχία του Θεού.
Υπάρχει μία τεράστια διαφορά ανάμεσα στην αναζωπύρωση και τον ευαγγελισμό. Όταν μιλάμε για αναζωπύρωση στην Αναζωπύρωση (Διάλεξη 1η)Αμερική, σκεφτόμαστε τη διαφήμιση της εκκλησίας: «Η αναζωπύρωσή μας θα ξεκινήσει την άλλη Κυριακή το βράδυ μια συγκεκριμένη ώρα και θα τελειώσει την επόμενη Κυριακή το βράδυ μια συγκεκριμένη ώρα.» Προφανώς είναι κάτι καθαρά μηχανικό, κάτι που οι άνθρωποι έχουν κατασκευάσει.
Νομίζω ότι ένα από τα λάθη της αναζωπύρωσης με την ιστορική της έννοια είναι ότι δεν μπορεί να οργανωθεί. Όπως είπε ο δρ. Τόζερ: «Όταν η αναζωπύρωση έρχεται, αλλάζει το ηθικό κλίμα μιας κοινωνίας.»
«Μπορείτε να έχετε αναζωπύρωση που καλύπτει μία εκκλησία», είχε πει ο Spurgeon.
Μπορείτε να έχετε αναζωπύρωση που καλύπτει μία πόλη.
Μπορείτε να έχετε αναζωπύρωση που καλύπτει ένα ολόκληρο έθνος.» – Κι εγώ το σκέφτομαι μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο (παρόλο που μερικές φορές η αναζωπύρωση εξαπλώνεται από δω κι από εκεί όπως η εξάπλωση της φωτιάς.)
Η αναζωπύρωση δεν μπορεί να
οργανωθεί – Ο ευαγγελισμός μπορεί να οργανωθεί.
Η αναζωπύρωση δεν μπορεί να επιδοτηθεί – ο ευαγγελισμός μπορεί και συνήθως πρέπει.
Η αναζωπύρωση δεν μπορεί να διαφημιστεί – ο ευαγγελισμός μπορεί.
Μπορεί να κοστίσει εκατομμύρια δολάρια, όπως συχνά συμβαίνει, για να έχεις μία τεράστια, σύγχρονη, δήθεν αναζωπύρωση. Πρέπει να πληρώσεις τεράστια χρηματικά ποσά για τηλεοπτικό χρόνο (ίσως κι ένα εκατομμύριο δολάρια για ένα βράδυ). Αυτό είναι απίστευτο, μου είναι αδιανόητο στο πλαίσιο της Βιβλικής αναζωπύρωσης ή ακόμα και της ιστορικής αναζωπύρωσης.
Γιατί δεν χρειάζεται η αναζωπύρωση να διαφημιστεί; Για τον απλό λόγο ότι η φωτιά είναι το πιο αυτοδιαφημιζόμενο πράγμα που υπάρχει, είτε είναι φυσική είτε αναζωπύρωσης. Προσελκύει τους ανθρώπους σαν μαγνήτης.
Για να το μεταφέρουμε στη σύγχρονη τεχνολογία, η αναζωπύρωση δεν μπορεί να μηχανοργανωθεί. Υπάρχει η πληροφορία που μπορείς να βάλεις στο κομπιούτερ και ταχύτατα παίρνεις την απάντηση προβλέποντας ένα αποτέλεσμα σύμφωνα με τα δεδομένα που είχες βάλει. Δεν μπορείς όμως να μηχανογραφήσεις ή να προβλέψεις την αναζωπύρωση. Υπάρχουν περίοδοι που κάποιο πράγμα επικρατεί.
Μερικές φορές η αναζωπύρωση καταλαμβάνεται ολοκληρωτικά από λύπη.
Μερικές φορές η αναζωπύρωση καταλαμβάνεται ολοκληρωτικά από χαρά, έκσταση, μέχρι που δεν ξέρεις αν είσαι στη σάρκα ή αν έχεις φύγει από τη γη.
Μερικές φορές η αναζωπύρωση καταλαμβάνεται ολοκληρωτικά από ησυχία. Υπάρχουν φορές που πηγαίνεις σε μια συνάθροιση προσευχής και η δύναμη του Θεού είανι εκεί. Υπάρχει ηρεμία και νιώθεις ότι είναι δημιουργική. Αισθάνεσαι ότι τώρα κάτι χτίζεται εδώ γύρω, κάποιος θα εξωτερικευθεί σύντομα με μια έκρηξη της καρδιάς… με κάποια αγωνιώδη προσευχή…
Στην αναζωπύρωση δεν μπορεί να δοθεί μια ορθολογιστική αιτιολογία. Ένα από τα ενοχλητικά πράγματα πάλι που αφορούν την αναζωπύρωση είναι ότι δεν μπορείς συνήθως να βάλεις το δάκτυλό σου στο σημείο, όπως πώς ή γιατί ή που ξεκίνησε. Είναι πρωταρχικά πράξη του Θεού.
Ανακαλύπτεις ότι ένας άνθρωπος πηγαίνει με μια σειρά μηνυμάτων σε μια κοινότητα και λίγο αργότερα αυτή η κοινότητα ζωντανεύει, πάλλεται. Πάει σε μια άλλη πόλη ακριβώς την ίδια ομάδα ανθρώπων, το ίδιο είδος προσευχής να εκχέεται, τον ίδιο ιδρώτα και ψυχικές ωδίνες και δεν υπάρχει ανταπόκριση.
Αναζωπύρωση (Διάλεξη 1η)Δεν μπορείς να προβλέψεις και δεν μπορείς να οργανώσεις την αναζωπύρωση. Γιατί; Διότι δεν μπορείς να οργανώσεις από πού θα έρθει ο άνεμος. Το Πνεύμα, ο άνεμος όπου θέλει πνέει. Αν πεις ότι θα έρθει από εδώ, θα έρθει από εκεί. Αν πεις ότι ο Θεός θα χρησιμοποιήσει αυτό τον άνθρωπο, πολύ συχνά ούτε καν μπαίνει στον κόπο μ’ αυτόν τον άνθρωπο. Η αναζωπύρωση πολύ συχνά έρχεται μέσα από άγνωστους χαρακτήρες.
Δεν νομίζω ότι ο κόσμος να έχει μπει ποτέ σε μεγαλύτερη αίσθηση αναβρασμού απ’ ότι είναι αυτή τη στιγμή. Δεν νομίζω ούτε το έθνος μας. Ό,τι κι αν πούμε για την αναζωπύρωση, πρέπει να παραδεχτούμε το εξής: Υπάρχουν τρία πράγματα για τη φυσική ζωή: η σύλληψη, η κυοφορία και η γέννα. Δεν μπορείς ν’ αλλάξεις το πρόγραμμα. Έχει υπάρξει αναζωπύρωση, που μπορώ να ανατρέξω, που δεν προήλθε από αγωνιώδη προσευχή. Ίσως πεις: «Δεν έχω φτάσει ακόμα σ’ αυτό το στάδιο της αγωνιώδους προσευχής. Πώς έρχεται;» Λοιπόν, έρχεται μέσω της ΟΡΑΣΗΣ.
Αν πραγματικά θέλουμε να έχουμε μια αντίληψη της αναζωπύρωσης, πρέπει να λάβουμε όραση για τη λύπη του Θεού για την αμαρτία. Πρέπει να αντιληφθούμε πώς, μέρα με τη μέρα, προσβάλλουμε τον Θεό. Ως έθνος προσβάλλουμε τον Θεό με εκατομμύρια τρόπους.
Όταν μία μέρα προσευχόμουν στις Μπαχάμες, είδα μία μεγάλη στήλη καπνού, που έτυχε να προέρχεται από λάστιχα που καίγονταν. Ήταν τόσο μαύρος όσο μπορούσε να είναι κι εκεί είδα μία στήλη καπνού να ανεβαίνει από το έδαφος. Δεν το σκέφτηκα πολύ αυτό, μέχρι ένα χρόνο αργότερα που προσευχόμουν και ο Κύριος είπε: “Εκείνη η στήλη του μαύρου, πυκνού καπνού είναι σαν τον όγκο της αμαρτίας που ανεβαίνει κάθε μέρα.” Όλη η βλασφημία, όλη η απιστία, όλες οι βρόμικες ιστορίες, όλα τα ψέματα, όλη η απάτη, όλη η σεξουαλική διαστροφή, όλα τα μεθύσια, αυτή η φοβερή στήλη ανομίας ανεβαίνει μπροστά στα μάτια του Θεού. Κι εσύ εδώ έχεις μία μικρή τολύπη από τι; Αυτή είναι η δοξολογία που ο Θεός παίρνει από τον λαό Του. Αν πρόκειται να αντιληφθούμε πόσο πολύ χρειαζόμαστε την αναζωπύρωση, θα πρέπει να αντιληφθούμε τη διάσταση της αμαρτίας.
Πρέπει να αντιληφθούμε ότι η αμαρτία προσβάλλει τον Θεό.
Ο Ψαλμός 85:4-5 λέει: “Επίστρεψον ημάς, Θεέ της σωτηρίας ημών, και κατάπαυσον τον καθ' ημών θυμόν σου. Θέλεις είσθαι διαπαντός ωργισμένος εις ημάς;...”
Στον Ψαλμό 80 εδ. 3: “Επίστρεψον ημάς, Θεέ, και επίλαμψον το πρόσωπόν σου, και θέλομεν λυτρωθή.” Παρατηρήστε! Αυτό επαναλαμβάνεται ξανά στο εδάφιο 7 και στο εδάφιο 19: “...και επίλαμψον το πρόσωπον σου “, “...και επίλαμψον το πρόσωπον σου.” ξέρετε, νομίζω ότι μία από τις πιο φοβερές τραγωδίες των ημερών μας είναι αυτή: Ο λαός Ισραήλ δεν μπορούσε να ζήσει αν ο Θεός απέστρεφε το πρόσωπό Του μακριά απ’ αυτούς και φαίνεται τώρα ότι εμείς δεν μπορούμε να ζήσουμε αν ο Θεός στρέψει το πρόσωπό Του επάνω μας!
Το δέος της παρουσίας του Θεού... Το δέος της μεγαλοπρέπειας του Θεού...
Είχαμε συναθροίσεις ιδιαίτερα τον τελευταίο μήνα, όπου καθόμουν στο τέλος της συνάθροισης. Δεν ήξερα τι να κάνω μ’ αυτήν και ο ποιμένας έλεγε, “Λοιπόν, δεν μπορώ να κρατήσω συνάθροιση έτσι. Τι να κάνω;” Η εισβολή της δύναμης του Θεού ήταν τόσο επιβλητική που δεν υπήρχε τρόπος να μπορούσες να το χειριστείς, έτσι άφηνες τη συνάθροιση να τραβήξει μόνη της. Είχαμε συναθροίσεις 5 ωρών, που άρχιζαν στις 7 το βράδυ και τελείωναν μεσάνυχτα. Έρχονταν φοιτητές κολλεγίων, Αναζωπύρωση (Διάλεξη 1η)πανεπιστημιακοί και επιχειρηματίες Όταν ο Θεός έρχεται, οι κοινωνικές διακρίσεις δεν μας πειράζουν, οι διανοητικές διακρίσεις δεν μας πειράζουν. Υπάρχει μία κυριαρχική αίσθηση ότι ο Θεός ασχολείται, όχι με τη διάνοιά μου, όχι με το σώμα μου, όχι με τα συναισθήματά μου τόσο πολύ, όσο με τον εσωτερικό άνθρωπο... το εσωτερικό ον... τον εσωτερικό ναό, στον οποίο θέλει να κατοικήσει.
Δεν είναι εκπληκτικό ότι μαζί με όλα όσα έκανε ο Αγιατολάχ Χομεϊνί, έκανε και μερικά καλά πράγματα. Πέταξε τα οινοπνευματώδη από τη χώρα. Οι πρόεδροί μας δεν τολμούν να το κάνουν αυτό. Την προηγούμενη βδομάδα κάλεσε ολόκληρο το έθνος του για 5 μέρες προσευχής και νηστείας. Νομίζετε ότι έχουμε κάποιον στην Ουάσινγκτον που να έχει αρκετή διορατικότητα για να το κάνει αυτό; Με όλη αυτή τη συζήτηση για την πνευματικότητα δεν έχουν αρκετή αίσθηση για να κάνουν κάτι τέτοιο.
Ο Ιωήλ μιλάει για τςου ιερείς, τους εργάτες του Θεού. Κοιτάξτε στον Ιωήλ 1:13: “και θρηνείτε, ιερείς· ολολύζετε, λειτουργοί του θυσιαστηρίου· έλθετε, διανυκτερεύσατε εν σάκκω, λειτουργοί του Θεού μου.” Πηγαίνετε στα εδάφια 12-13 του 2ου κεφαλαίου: “Και τώρα διά τούτο, λέγει Κύριος, επιστρέψατε προς εμέ εξ όλης της καρδίας υμών και εν νηστεία και εν κλαυθμώ και εν πένθει. Και διαρρήξατε την καρδίαν σας και μη τα ιμάτιά σας...” Προχωρείστε στο εδάφιο 17: “Ας κλαύσωσιν οι ιερείς, οι λειτουργοί του Κυρίου, μεταξύ της στοάς και του θυσιαστηρίου, και ας είπωσι, Φείσαι, Κύριε, του λαού σου και μη δώσης την κληρονομίαν σου εις όνειδος...” Τώρα... Πώς φτάνεις σ’ αυτή την κατάσταση; Δεν υπάρχει τρόπος να μπορείς να πηδήσεις σ’ εκείνο το επίπεδο σε δέκα λεπτά.
Είναι ένα εγχείρημα.
Είναι μία διαδικασία.
Είναι μία προετοιμασία.
| Αναζωπύρωση (Διάλεξη 1η) - Μέρος Β' |
| |
 Πρέπει να υπάρξει μία ατομική διάλυση της “αγρανάπαυσης του εδάφους” μέσα μου. Τι υπάρχει μέσα στην ατομική μου ζωή που εμποδίζει τη ροή του Πνεύματος;Αν πρόκειται να σπάσεις την αγρανάπαυση στο έδαφός σου, πρέπει να βάλεις τη ζωή σου σε κατάσταση πειθαρχίας και είμαστε η πιο απείθαρχη γενιά πιστών που υπήρξε ποτέ. Δεν υπάρχει τρόπος να μπεις σε αναζωπύρωση, αν προηγουμένως δεν έρθει συντριβή. Αυτό που ο Θεός θέλει, δεν είναι να γεμίσει άδεια καθίσματα. Δεν τον ενδιαφέρει να γεμίσει άδειες εκκλησίες. Τον ενδιαφέρει να γεμίσει άδειες καρδιές και άδειες ζωές και άδεια μάτια που δεν έχουν καθόλου όραση. Άδειες καρδιές που δεν έχουν καθόλου πάθος. Και άδεια θέλω που δεν έχουν καθόλου σκοπό. Έχετε ποτέ σκεφτεί το τεράστιο μέγεθος του Ιουδαϊκού συστήματος; Ένας μεγάλος μονόλιθος ιερέων και Λευϊτών, και προσφορές και θυσίες, και νεομηνίες και Σάββατα και Ουρίμ και Θουμμίμ. Ξαφνικά ο Θεός βάζει έναν άνθρωποι μόνο του εκεί και έχει μια αποστολή: “Πήγαινε και ετοίμασε την οδό του Κυρίου.” Όλα όμως είναι εναντίον του: Τουλάχιστον 2000 ιερείς, ένας αρχιερέας και ένας περίτεχνος ναός. Ένα σύστημα αγοραπωλησίας βοοειδών και άλλων πραγμάτων για θυσία. Μία εξωτερική αυλή, όπου μπορούσες να έρθεις στον ιερέα και να του πεις την αμαρτία σου και την ενοχή σου κι εκείνος θα έκανε μια προσφορά για σένα. Κι αυτός ο άνθρωπος έρχεται και λέει: Το θρησκευτικό σύστημα είναι ξεπερασμένο. Εκείνος ο Θεός θα φανερωθεί ανεξάρτητα απ’ όλα αυτά Και υπάρχει και Κάποιος Άλλος! Λένε: “Εσύ πρέπει να είσαι αυτός ο άνθρωπος.” Αυτός λέει: “Όχι, όχι,όχι, όχι! Δεν είμαι εγώ Εκείνος. Έρχομαι απλά να προετοιμάσω την οδό του Κυρίου.” Τώρα σκέψου τη λύπη του Θεού μετά που ο Αδάμ απέτυχε. Σκέψου τη λύπη του Θεού μετά που ολόκληρο το σύστημα που είχε εισάγει, απέτυχε. Σκέψου κάτι που ίσως είναι ακόμα πιο φοβερό: Σκέψου το γεγονός ότι 2000 χρόνια κύλησαν από τότε που ο Ιησούς ήρθε και έκανε ένα πλήρες έργο λύτρωσης... και η εκκλησία ακόμα σέρνεται στα πόδια της σήμερα! Το ανθρώπινο δίλημμα στο οποίο βρισκόμαστε αυτή τη στιγμή είναι ότι ποτέ δεν είχαμε βρεθεί σε χαμηλότερο σημείο. Οι άνθρωποι λένε μερικές φορές: ‘Μην ανησυχείτε, έχουμε βγει και από δυσκολότερες καταστάσεις απ’ αυτήν.” Ω όχι! Δεν έχουμε. Μην ανοητεύεις. Ποτέ δεν βγήκαμε από κατάσταση σαν κι αυτή. Ξέρετε γιατί; Γιατί ποτέ δεν ήμασταν σε κατάσταση σαν κι αυτή. Γι’ αυτό! Ποτέ δεν είχαμε δυσκολίες σαν κι αυτήν. Ποτέ δεν είχαμε την πληγή των διαζυγίων. Ποτέ δεν είχαμε  εκατομμύρια κορίτσια κάτω των 16 να μένουν έγκυες, όπως τον προηγούμενο χρόνο. Τι είπανε προχθές το βράδυ στις ειδήσεις: “Σήμερα 20.000 κορίτσια σ’ ολόκληρη τη χώρα θα μείνουν έγκυες.” Το σεξ είναι σπορ. Η ανηθικότητα είναι ένας αποδεκτός τρόπος ζωής.Οι άνθρωποι λένε ότι υπάρχουν λιγότερα διαζύγια από πέρυσι. Λοιπόν, πώς περιμένετε περισσότερα, όταν δεν παντρεύονται; Παντρεύτηκαν μια φορά και χώρισαν. Δεν μπαίνουν καν στον κόπο να παντρευτούν τώρα, απλά ζουν μαζί. Έχουν μωρό, ε και; “Συμφωνούμε να χωρίσουμε”. Αυτό είναι. Έτσι είμαστε ένα διαλυμένο έθνος. Ποτέ, ποτέ στην ιστορία μας δεν χρειαζόμασταν την αναζωπύρωση περισσότερο απ΄’ ότι σήμερα. τη μέρα στην οποία ζούμε. Δεν εύχεσαι όμως την αναζωπύρωση... δεν υπάρχει τέτοιο πράμγα. Άνθρωποι απ’ όλη τη χώρα μου λένε: “Ενδιαφέρομαι για την αναζωπύρωση.” Εγώ λέω: “Ναι, έτσι κάνουν ένα εκατομμύριο άλλοι Αμερικανοί.” Ανακαλύπτω ότι όλα τα είδη των ανθρώπων ενδιαφέρονται γι’ αυτήν. Δεν βρίσκω πολλούς ανθρώπους να έχουν βάρος γι’ αυτήν. Οι άνθρωποι ενδιαφέρονται πολύ για την αναζωπύρωση, δεν αρχίζουμε όμως να σπάμε το ξερό έδαφος. Δεν ετοιμάζουμε την οδό του Κυρίου. Θυμάμαι όταν ήμουν μικρός, συνήθιζα να πηγαίνω στο κρεβάτι τη νύχτα με ένα κερί... Ποτέ δεν είχες αυτή τη χαρά, την είχες; Θυμάμαι που σκεφτόμουν πόσα άλλα κεριά μπορούσες να φέρεις και να τα ανάψεις μ’ εκείνο το κερί; Αναρωτιέμαι ξανά και ξανά. Ποτέ δεν βρήκα μία απάντηση, αλλά συχνά αναρωτιόμουν. Ήταν ο Τσαρλς Ουέσλεϊ που έγραψε τον ύμνο: “Δες πόσο μεγάλη φλόγα καίει από τη σπίθα της χάρης πυροδοτημένη. Η αγάπη του Ιησού βάζει φωτιά στα έθνη, όλα τα βασίλεια φουντώνει. Ήρθε στη γη φωτιά να φέρει, σε μερικές καρδιές ήδη αναμμένη. Ω, πυρκαγιά να έπιαναν όλοι, στην ένδοξη ευδαιμονία να γίνουν μέτοχοι.”  Ο Ιησούς είπε: “Πυρ ήλθον να βάλω εις την γην.” Ακούσατε κάποιον να κηρύττει πάνω σ’ αυτό το εδάφιο; Τι είδους φωτιά; Λοιπόν, σίγουρα όχι της κόλασης. Τη φωτιά του Αγίου Πνεύματος!Η πιο καταστρεπτική φωτιά απ’ όλες δεν είναι η φωτιά που καίει ένα κτίριο. Δεν είναι ούτε η φωτιά της κόλασης. Η μεγαλύτερη και πιο ολέθρια φωτιά από όλες είναι η φωτιά του Θεού. Λέμε, “Ο Θεός είναι αγάπη. Ο Θεός είναι αγάπη. Ο Θεός είναι αγάπη...” Ματθ. γ’/3:11, “Αυτός θέλει σας βαπτίσει εν Πνεύματι Αγίω και πυρί.” Βλέπετε όμως δεν έχει δοθεί έμφαση σ’ αυτή την άποψη τις μέρες που ζούμε. Όλοι μιλούν για το βάπτισμα. Τι εννοείτε λοιπόν με το βάπτισμα; Υπάρχει βάπτισμα με το Άγιο Πνεύμα και τη Φωτιά. Όχι μόνο με το Άγιο Πνεύμα, αλλά με τη Φωτιά. Όταν Εκείνος έρθει θα “καθαρίσει πολύ καλά το αλώνι Του και τα άχρηστα θα τα κατακάψει με ακατάσβεστη φωτιά”, όπου μπορεί και πάλι, να συμβεί ατομικά ή να συμβεί σε μια εκκλησία ή να έρθει και να εργαστεί σε μια ολόκληρη κοινωνία ή να εργαστεί σ’ ένα ολόκληρο έθνος. Θα υπάρξουν χίλιοι άνθρωποι που, αν έχετε μία καρδιά και μία όραση, θα πουν: “Ω έχετε περιορισμένη όραση.” Χμ!! Λοιπόν, νομίζω ότι ο ένας λόγος που ο Απόστολος Παύλος νίκησε... και θριάμβευσε... και φάνηκε πιο έξυπνος από μας... επειδή αρκέστηκε σε ένα πράγμα: “Τούτο το εν πράττω.” Πρέπει να έχεις μία όραση, Πρέπει να έχεις μία καρδιά, Πρέπει να έχεις ένα σκοπό. “Τούτο το εν πράττω.” Παραδίδομαι στο θέλημα του Θεού ολοκληρωτικά. Λοιπόν, τι θα γίνει αυτό; Λοιπόν, πιστεύω ότι αυτό το  πράγμα θα γίνει μία έμμονη ιδέα, όπως έλεγα σ’ έναν αδερφό σήμερα το πρωί. Για πενήντα χρόνια έκλαψα και προσευχήθηκα και στέναξα και μελέτησα και νήστεψα και συναντήθηκα με άτομα για ολονύκτιες προσευχές και ολοήμερες προσευχές και μέρες και μέρες προσευχών για αναζωπύρωση. Δεν υπάρχει μεγάλο σημάδι απ’ αυτή. Λοιπόν, είσαι σίγουρο; Βλέπεις, οι προσευχές ποτέ δεν πεθαίνουν.“Τι είναι αυτά κάτω από το θυσιαστήριο; Οι προσευχές των αγίων.” Ποτέ δεν κάνεις μια προσευχή που γεννιέται από τον Θεό χωρίς να καταχωρείται από τον Θεό. Ο Θεός ποτέ δεν πετάει τίποτε. Νομίζεις ότι εσύ κι εγώ έχουμε προσευχές γεννημένες από πόνο, γεννημένες από αγωνία, γεννημένες από την επιθυμία να δούμε την ανατροπή της ανομίας, (εξάλλου αυτό είναι η αναζωπύρωση) και ο Θεός θα αφήσει να πεθάνουν; Και τώρα πάλι, η σκιά του σκότους και του θανάτου είναι πάνω απ’ αυτή τη γενιά, όπως δεν είχαμε ποτέ πριν. Κι ακόμα, η μεγαλύτερη τραγωδία απ’ όλα αυτά είναι η εξής: μία άρρωστη εκκλησία σε έναν κόσμο που πεθαίνει. Δεν έχουμε ούτε την όραση, ούτε το πάθος, ούτε αυτή τη στιγμή την πρόθεση να βάλουμε το σπίτι μας σε τάξη, “να σπάσουμε το ξερό έδαφος”, να προετοιμάσουμε την οδό του Κυρίου. Η ελπίδα μου ότι καθώς προχωράμε σ’ αυτ΄οτο θέμα, δεν θα συλλέξουμε μόνο πληροφορίες και στατιστικές για την αναζωπύρωση, αλλά ατομικά θα εκζητήσουμε προσωπική αναζωπύρωση.  Ο Λέοναρντ Ράβενχιλ (Leonard Ravenhill) γεννήθηκε το 1907 στην πόλη Λιντς (Leeds), στο Γιόρκσαϊρ (Yorkshire) της Αγγλίας. Μετά τη μεταστροφή του στον Χριστό, εκπαιδεύτηκε για τη διακονία στο Κολέγιο Κλιφ (Cliff College). Σύντομα κατέστη φανερό ότι ο ευαγγελισμός ήταν το δυνατό του σημείο κι ενασχολήθηκε σ'αυτόν με δύναμη κι εξουσία. Τελικά έγινε ένας από τους πρώτους ευαγγελιστές της Αγγλίας που ανέπτυξαν τη διακονία τους σε χώρους έξω από τις εκκλησίες.Οι συγκεντρώσεις του στα χρόνια του πολέμου τραβούσαν πλήθη που μπλόκαραν την κυκλοφορία στους δρόμους στη Βρετανία και πάρα πολλοί από όσους πίστευαν στο κήρυγμά του, όχι μόνο ακολουθούσαν τον Σωτήρα στη Βασιλεία, αλλά και στη Χριστιανική διακονία και στους ιεραποστολικούς αγρούς όλου του κόσμου. Το 1939 παντρεύτηκε μια Ιρλανδή νοσοκόμα και από αυτήν την ένωση έχουν γεννηθεί τρεις γιοι. Ο Πολ (Paul) και ο Ντέιβιντ (David) είναι και οι ίδιοι διάκονοι του ευαγγελίου και ο Φίλιπ (Philip) είναι δάσκαλος. Ο Λέοναρντ έφυγε για να είναι με τον Κύριο, τον Νοέμβριο του 1994. Η σύζυγός του, Μάρθα, διαμένει κοντά στο Λίντεϊλ (Lindale) του Τέξας, στις Η.Π.Α. |
Ευχαριστούμε
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου