Στο βιβλίο της Ντέμπορα Χέιλινγκμαν «Charles and Emma» η Χεϊλνγκμαν προχωράει βαθιά στον ψυχισμό του Δαρβίνου. Ηταν ένας άνδρας με αυτοπεποίθηση, ειδικά για τα πιστεύω του, αλλά δεν του άρεσε καθόλου η... μύτη του, την οποία έβρισκε πολύ μεγάλη και χοντρή αναλογικά μετά υπόλοιπα χαρακτηριστικά του.
Με αυτή τη περιγραφή στο βιβλίο της Χέιλινγκμαν σκιαγράφεται ο Δαρβίνος ως ένας άνθρωπος με αυτοπεποίθηση που μάλλον ξεπερνούσε το μέτρο, τούτο υπονοείται απο την φράση "ειδικά για τα πιστεύω του" .
Ξέρουμε επίσης ότι δεν ήταν ο πρώτος που είχε αυτές τις ιδέες περι της εξέλιξης και της μεθοδευμένης αφαίρεσης του Θεού δημιουργού ... ο παππούς του Έρασμος είχε εκδώσει το 1796 το έργο Ζωονομία μέσα απο το οποίο απέρριπτε την βιβλική εκδοχή περί της Δημιουργίας του κόσμου.
Με αυτό το δεδομένο , γίνεται αντιληπτό ότι μέσα του είχε γαλουχηθεί η ιδέα της αντίθεης στάσης απο τον παππού και τον πατέρα του, οι οποίοι ήταν ιατροί και θεωρούντο υπέρμαχοι της ελεύθερης σκέψης και έχαιραν εκτιμήσεως στις επιστημονικές κοινότητες. Μη ξεχνάμε ότι ο Δαρβίνος είχε χάσει την μητέρα του σε ηλικία 8 ετών και μοιραία η διαπεδαγώγηση ήταν πατριαρχική και μέσα σε ένα ιδιαιτέρως προοδευτικό οικογενιακό περιβάλλον που του καλλιέργησε την πίστη στα επιτεύγματα της επιστήμης.
Το 1828 ο πατέρας του απογοητευμένος απο την απροθυμία του Καρόλου να ακολουθήει την ιατρική τον γράφει στο Christ's College του Κέιμπριτζ για να σπουδάσει θεολογία. Θεωρούσε ότι ο μισθός του Αγγλικανού ιερέα θα του εξασφάλιζε τα προς το ζην επαρκώς. Αποτυχία και εδώ, το πέρασμά του απο την Θεολογία δεν έκτισε μέσα του τίποτα το ουσιαστικό, το θεικό ,το αληθινό και στέρεο ,προφανώς γιατί δεν ήταν αυτό που αναζητούσε, αφού το ότι στάλθηκε εκεί ήταν για βιοποριστικούς λόγους μιάς και δεν ήθελε την ιατρική..
Διαβάζουμε ότι είχε μεγάλο πάθος για τη δουλειά του και τη φύση , αλλά συγχρόνως αναζητούσε στην οικογένεια και στα παιδιά την τέλεια ισορροπία. Όλα δείχνουν έναν καλό οικογενειάρχη όπως και πραγματικά ήταν. Η περιγραφή του όμως υποκρύπτει έναν δυστυχισμένο άνθρωπο που είχε επιλέξει εκ των προτέρων ποιά είναι η ευτυχία Ένας άνθρωπος που είχε στοχεύσει σ'αυτά τα δύο για να βρεί την ευτυχία της ζωής . Καλά είχε βάλει μέχρι στιγμής τα πράγματα στο μυαλό του αλλά κάποια στιγμή αρχίζει να βλέπει ότι δεν είναι τα πράγματα όπως τα ονειρεύετε . Ο Δαρβίνος φοβόταν το γάμο, αναλογιζόμενος τον πόνο που θα του προκαλούσε ο θάνατος κάποιου παιδιού ή της ίδιας της συζύγου του, από επιπλοκές του τοκετού (κάτι όχι και τόσο σπάνιο στη βικτωριανή Αγγλία). Η βρεφική-παιδική θνησιμότητα και όχι μόνο ήταν σε μεγάλη έξαρση και αυτό του προκαλούσε φόβο. Παρ'ολο τον φόβο σχετικά με τον γάμο κα.ι τους κινδύνους, προχωράει στο γάμο και αποκτά 10 παιδιά, εκ των οποίων πέθαναν τα τρία.Η κόρη του Μαίρη πέθανε λίγο μετά τον τοκετό στις 16 Οκτωβρίου του '42 και ο Δαρβίνος κατέφυγε οτα συγγράμματα του (για τη γεωλογία των ηφαιστείων) αμέσως μετά την κηδεία
Το χειρότερο χτύπημα στη ζωή του ήρθε όταν η δεύτερη κόρη του, Αννα, πέθανε σε ηλικία 10 ετών σε ένα μοναστηριακό νοσηλευτήριο, ταλαιπωρούμενη από πυρετό αγνώστου αιτιολογίας. Η μικρή Αννα υπέφερε πάρα πολύ πριν καταλήξει και οι γιατροί δεν μπορούσα ννα κάνουν τίποτα.
Ο Τιμ Μπέρα, επίτιμος καθηγητής Βιολογίας του Πανεπιστημίου του Οχάιο και συγγραφέας του καινούργιου βιβλίου «Κάρολος Δαρβίνος - Η επίτομη ιστορία ενός ξεχωριστού ανθρώπου» {«Charles Darwin, the Concise history of an extraordinary man») αναφέρει ότι " ο θάνατος της κόρης του Αννας «εξαφάνισε κάθε ίχνος χριστιανικής πίστης στην ψυχή του». Δεν μπορούσε να καταλάβει τη λογική σύμφωνα με την οποία ένα τόσο αθώο πλάσμα θα υπέφερε επί τόσο πολύ καιρό κι ότι αυτό θα ήταν θέλημα του Θεού."
Η ασθενής ψυχοσύνθεσή του δεν μπορεί να δεχθεί την ιδέα του θανάτου και είναι αυτό το σημείο που εναντιώνεται στο Θεό, απορρίπτοντας τον Θεό απο τη ζωή του. Θεωρεί τον Θεό υπαίτιο της κακοδαιμονίας που βιώνει. Είναι σαν να ζει σε έναν δικό του κόσμο φτιαγμένο όπως εκείνος θα ήθελε,και δεν θα επέτρεπε σε κανέναν να χαλάσει οτιδήποτε. Θεωρεί ότι σ'αυτόν δεν μπορεί να συμβεί το αδιανόητο. Βλέπουμε εδώ την αφορμή έναντίωσης με τον Θεό , αποκηρύσσει τον Θεό και δηλώνει απο κει και μετά αγνωστικιστής.
Δεν μπόρεσε να καταλάβει ότι κάθε κακό που συμβαίνει πάνω στη γη ,ο θάνατος οι αρρώστιες,η φθορά είναι αποτέλεσμα της αποστασίας του ανθρώπου απο τον Θεό. Εξαπατήθηκε ο Δαρβίνος, όπως δυστυχώς πάρα πολλοί, πρώτα απο τον Διάβολο που πλανά όλη την οικουμένη, και μετά απο τον υπερήφανο εαυτό του.
Αν πίστευε και άκουγε τον Χριστό θα καταλάβαινε την αλήθεια, γιατί συμβαίνει όλο αυτό το κακό, και ότι είναι ο Διάβολος εκείνος που σκοτώνει τον άνθρωπο:"Εκείνος ήταν απο την αρχή ανθρωποκτόνος και δεν μένει στην αληθεία, διότι αλήθεια δεν υπάρχει σ'αυτόν· όταν λαλή το ψεμα, εκ των ιδίων λαλεί, διότι είναι ψεύτης και ο πατέρας του ψέματος. " Ιωάν.8:44. Θα άκουγε ακόμα ότι ο Χριστός ήλθε για να καταργήσει τον Διάβολο που σκοτώνει " τον έχοντα το κράτος του θανάτου, τουτέστι τον διάβολο, και ελευθερώση εκείνους, όσοι διά τον φόβον του θανάτου ήσαν διά παντός του βίου υποκείμενοι εις την δουλεία" Εβρ.2:14,15
Στις Πράξεις κεφ 10:38 αναφέρεται καθαρά ποιός είναι ο υπαίτιος καθε κακού που συμβαίνει στους ανθρώπους σημειώνοντας το " πάντας τους καταδυναστευομένους υπό του διαβόλου,"
Το ερώτημα είναι γιατί κατηγόρησε τον Θεό για το θάνατο των παιδιών του αφού πολύ καλά ήξερε τι συνέβαινε την εποχή εκείνη κατα τη διάρκεια των τοκετών. Πως φόρτωσε στον Θεό όλο το κακό που συνέβαινε;
Γίνεται σαφές ότι η ενάντια στο Θεό στάση ζωής του Δαρβίνου προέκυψε απο την σύνθεση της υπερβολικής του αυτοπεποίθησης απο τη μιά μεριά και την οργισμένη ,εκδικητική και απατηλή θεώρηση και ερμηνεία των τραγικών συμβάντων της ζωής του απο την άλλη. Φόρτωσε στον Θεό όλα τα άσχημα της ζωής και αποφάσισε να ανακυρήξει θεό τον εαυτό του, την επιστήμη του, την εφευρετικότητα του. Δεν κατάλαβε ότι η ευτυχία της ζωής δεν είναι η δημιουργία οικογένειας ,δεν είναι η δουλειά , δεν είναι οι γνώσεις και η επιστήμη μας, αλλά ευτυχία είναι να γνωρίζει κάποιος την αλήθεια ,να τη ζει και να την απολαμβάνει ,κι αυτό μπορεί να συμβεί μόνο αν έχει σχέση αγάπης με τον Δημιουργό του.
Αν δεν πιστεύει και παραδέχεται την πρώτη και στοιχειώδη αλήθεια ότι υπάρχει Θεός Δημιουργός , τότε είναι χειρότερος και απο αυτά τα ζώα , αφου αυτά γνωρίζουν το αφεντικό τους και το σπίτι του κυρίου τους. "Ο βους γνωρίζει τον κτήτορα αυτού και ο όνος την φάτνην του κυρίου του" Ησαίας 1:3
Άκουσε τη φωνή του εαυτού-θεού του και ακολούθησε μία απατηλή κατεύθυνση αποπροσανατολίζοντας και μετατρέποντας τους αν(ω)-θρώπους σε κατω-θρώπους. Ο άνθρωπος πλάσθηκε απο τον Θεό , και είναι φυσιολογικό να κοιτάζει ψηλά (άνω θρώσκω) γιατί έτσι φτιάχθηκε καθ εικόνα και ομοίωση, ο Δαρβίνος όμως δεν θέλησε να αντιληφθεί το αυτονόητο αλλά ματαιώθηκε στους υπερήφανους διαλογισμούς του ακολουθόντας το δρόμο της διαστρέβλωσης που ήδη είχε σερβιρισθεί απο τους οικείους του. O απ. Παύλος στην προς Ρωμαίους επιστολή 1:18-23 αναφέρει ότι είναι ανόητος, ασύνετος και θα είναι αναπολόγητος, εκείνος που δεν βλέπει τον Θεό στη φύση που τον αγκαλιάζει γύρω του : "Επειδή ό,τι δύναται να γνωρισθή περί Θεού είναι φανερό εiς αυτούς, διότι ο Θεός εφανέρωσε τούτο προς αυτούς. Επειδή τα αόρατα αυτού βλέπονται φανερώς από κτίσεως κόσμου νοούμενα διά των ποιημάτων, η τε αΐδιος αυτού δύναμις και η θειότης, ώστε αυτοί είναι αναπολόγητοι. Διότι γνωρίσαντες τον Θεόν, δεν εδόξασαν ως Θεόν ουδέ ευχαρίστησαν, αλλ' εματαιώθησαν εν τοις διαλογισμοίς αυτών, και εσκοτίσθη η ασύνετος αυτών καρδία· λέγοντες ότι είναι σοφοί εμωράνθησαν, και ήλλαξαν την δόξαν του αφθάρτου Θεού εις ομοίωμα εικόνος φθαρτού ανθρώπου και πετεινών και τετραπόδων και ερπετών."
Τι κρίμα και άδικο, ο Δαρβίνος αγάπησε με πάθος τη φύση, αλλά δεν αγάπησε εκείνον που έφτιαξε τη φύση και μετάλλαξε την αλήθεια του Θεού σε ψέμα και σεβάσθηκε και λάτρευσε την κτίση περισσότερο παράν τον κτίσαντα, που είναι ευλογητός στους αιώνες.("Οίτινες μετήλλαξαν την αλήθειαν του Θεού εις το ψεύδος, και εσεβάσθησαν και ελάτρευσαν την κτίσιν μάλλον παρά τον κτίσαντα, όστις είναι ευλογητός εις τους αιώνας·)." Ρωμ 1:25
Με τον Δαρβίνο ξεκίνησε μιά μεγάλη απάτη, μιά μεθοδευμένη πλάνη με πανουργία κατασκευασμένη που εξαπάτησε όλους αυτούς που δεν θέλησαν το φως αλλά τους άρεσε το σκοτάδι και αυτό είναι γραμμένο "Και αυτή είναι η κρίση, ότι το φως ήλθε στον κόσμο, και οι άνθρωποι αγάπησαν το σκοτάδι μάλλον παρά το φώς· γιατί ήσαν πονηρά τα έργα τους" Ιωάν.3:19. Είναι φανερό ότι ο κόσμος αγαπάει το δικό του , αυτό που προέρχεται απο τον εαυτό του, δεν αγαπάει αυτό που έρχεται απο τον Θεό. Γι'αυτό άλλωστε δεν εκπλήσσει ότι έχει τέτοια πέραση η θεωρία του Δαρβίνου που τεχνηέντως την επιβάλλουν ως επιστημονική. Έφθασαν σε σημείο, για να χαίρεις εκτιμήσεως απο την επιστημονική κοινότητα πρέπει να δέχεσαι την εξελικτική θεωρία!
Δεν υπάρχει κάτι άλλο που μπορεί να μας ελευθερώσει, παρα μόνο η αλήθεια του Χριστού που ελευθερώνει τους δεσμίους , "Εάν σεις μείνητε στον λόγο τον δικό μου, είσθε αληθώς μαθητές μου και θέλετε γνωρίσει την αλήθεια, και η αλήθεια θέλει σας ελευθερώσει." Ιωάν 8:31-32
Τελικά ευτυχία είναι να βλέπεις, να ακούς ,να ζεις την αλήθεια του Θεού.
Φιλήμων Σωτηρόπουλος
πηγη. μαραν-αθα
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου