ΕΞΕΛΙΞΗ Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ; μέρος 3

Νέο Δαρβινισμός: οι μεταλλάξεις πηγή νέων ειδών ; (μέρος1ο)

“Και είπεν ο Θεός, ας γεννήση η γη ζώα έμψυχα κατά το είδος αυτών, κτήνη και ερπετά, και ζώα της γης κατά το είδος αυτών” (Γένεσις 1:24). Πράγματι σήμερα με τις γνώσεις που έχουμε επάνω στα θέματα της γενετικής και της μοριακής βιολογίας γνωρίζουμε ότι όλη η “πληροφορία” για την ανάπτυξη ενός οργανισμού βρίσκεται ήδη “κωδικοποιημένη” μέσα στο DNA των γονέων του. Βλέπουμε δηλαδή πόσο θαυμαστά συμφωνεί η καθαρή επιστημονική γνώση με τον Λόγο του Θεού.

Στα προηγούμενα αφιερώματά μας αναφερθήκαμε για λίγο στην διπλή αυτή έλικα, το DNA, που περιέχει όλη την πληροφορία ενός οργανισμού. Μέσα σε κάθε φυλετικό κύτταρο (σπερματοζωάριο για το αρσενικό και ωάριο για το θήλυ) υπάρχει ένας τεράστιος αριθμός γονιδίων (μόρια DNA), τα οποία μπορούν να αναδιαταχθούν με διάφορους τρόπους ώστε να δώσουν τις διάφορες ποικιλίες των ειδών, πάντοτε όμως μέσα στο ίδιο βασικό είδος. Το γενετικό σύστημα επιτρέπει την δημιουργία μίας μεγάλης ποικιλίας χαρακτηριστικών (π.χ. χρώμα ματιών, ύψος, είδος πτερώματος, κλπ) αλλά πάντα μέσα στα όρια ενός συγκεκριμένου είδους. Αυτά τα χαρακτηριστικά ποικίλουν ανάλογα με τους νόμους κληρονομικότητας που ανακάλυψε ο Mendel

Παραδείγματος χάριν οι διάφορες ποικιλίες των σκύλων είναι ποικιλίες και αλλαγές μέσα στα γενετικά όρια του είδους που λέγεται σκύλος. Ποτέ δεν έχουν γίνει αλλαγές από ένα είδος σε ένα άλλο είδος, π.χ. ένας σκύλος να γίνει μία γάτα! Τέτοιες αλλαγές δεν είναι δυνατές διότι ένας σκύλος δεν έχει την πληροφορία για να γίνει μία γάτα.

Αυτές βέβαια οι πληροφορίες δεν ήταν γνωστές στον Δαρβίνο όταν το 1859 πρότεινε την θεωρία του για την καταγωγή των ειδών. Μέχρι τότε οι περισσότεροι βιολόγοι πίστευαν (και σωστά) ότι τα διάφορα είδη ήταν αποτέλεσμα Θείας Δημιουργίας. Ο Δαρβίνος προσπάθησε ακριβώς να διαλύσει αυτήν την θέση.

Σύμφωνα λοιπόν με την θεωρία του ό,τι βλέπουμε σήμερα στο ζωικό βασίλειο προήλθε από την εξέλιξη ενός μονοκύτταρου οργανισμού που και αυτός έγινε από μόνος του!

Ήδη στα προηγούμενα αφιερώματά μας αποδείξαμε γιατί σήμερα η επιστήμη δεν δέχεται ότι είναι δυνατόν ένας μονοκύτταρος οργανισμός να έγινε από μόνος του! Υπενθυμίζουμε ότι ο απλούστερος μονοκύτταρος οργανισμός, το προκαρυωτικό κύτταρο, είναι ένα θαύμα πολυπλοκότητας μπροστά στον οποίο και το πιο σύγχρονο διαστημόπλοιο μοιάζει αρχέγονο!

Ο Δαρβίνος λοιπόν πρότεινε ότι τα κληρονομούμενα χαρακτηριστικά ενός οργανισμού είναι “μεταλλάξιμα”. Με αυτό εννοούσε ότι τα χαρακτηριστικά αυτά μπορούσαν να αλλάξουν προς το καλύτερο η προς το χειρότερο. Όταν η αλλαγή ήταν προς το καλύτερο αυτό είχε σαν αποτέλεσμα η ποικιλία αυτή να μπορεί να επιβιώσει καλύτερα στο περιβάλλον. Υπενθυμίζουμε το παράδειγμα με τις άσπρες και μαύρες πεταλούδες στην εξοχή της Αγγλίας πριν και μετά την βιομηχανική επανάσταση (Χριστιανισμός τεύχος 2/1999). Τα ευνοϊκά αυτά χαρακτηριστικά μπορούσαν να μεταδοθούν στους απογόνους. Με το πέρασμα του χρόνου, κατά τον Δαρβίνο, αυτές οι αλλαγές τελικά προκαλούσαν την δημιουργία νέων ειδών με όλο και πιο πολύπλοκα συστήματα, όπως καρδιά, εγκέφαλο, νεφρούς κλπ. Βέβαια στο ανωτέρω παράδειγμα και οι άσπρες και οι μαύρες παρέμειναν πεταλούδες και δεν έγιναν άλλο είδος.

Όταν το 1951 ανακαλύφθηκε η δομή του μορίου του DNA και η μέθοδος καταχώρησης της πληροφορίας μέσα στα κύτταρα, έγινε φανερή και η μέθοδος με την οποία γίνονται οι μεταλλάξεις στο γενετικό υλικό.

Όπως έχουμε αναφέρει (Χριστιανισμός τεύχος 1/2000) η πληροφορία για την δομή όλων των έμβιων μορφών επί της γης είναι αποταμιευμένη σε μακρές αλυσίδες νουκλεοτιδίων. Δύο από αυτές τις αλυσίδες ενώνονται μεταξύ τους και σχηματίζουν το μόριο του DNA. Από καιρού εις καιρόν μπορεί να γίνει ένα λάθος στην τοποθέτηση των νουκλεοτιδίων και να προκαλέσει την δημιουργία ενός ελαφρά διαφορετικού θυγατρικού μορίου. Αυτά τα λάθη στην αντιγραφή του γενετικού υλικού ονομάζονται “μεταλλάξεις”.

Με την νέα αυτή κατανόηση του μηχανισμού της μοριακής βάσης της κληρονομικότητας η θεωρία του Δαρβίνου επαναδιατυπώθηκε σαν “Νέο-Δαρβινική σύνθεση”. Σύμφωνα με αυτήν οι “ωφέλιμες” μεταλλάξεις αυξάνουν την πιθανότητα ο οργανισμός που τις παρουσιάζει να επιβιώσει μέχρι την ηλικία αναπαραγωγής και να κληρονομήσει αυτές τις μεταλλάξεις στους απογόνους του. Με το πέρασμα του χρόνου η φυσική επιλογή μαζί με εκατομμύρια “ωφέλιμων” μεταλλάξεων θα δημιουργήσουν νέα είδη! Να λοιπόν πώς από ένα μονοκύτταρο οργανισμό έγινε ο άνθρωπος! Είναι όμως πράγματι έτσι ;

Ο απλούστερος μονοκύτταρος οργανισμός περιέχει περίπου δύο εκατομμύρια βάσεις νουκλεοτιδίων, ενώ στα σαράντα έξη χρωματοσώματα του ανθρώπου περιέχονται περίπου έξη δισεκατομμύρια τέτοιων βάσεων. Εάν προτείνουμε ότι ένας μονοκύτταρος οργανισμός εξελίχθηκε σε άνθρωπο τότε στην ουσία προτείνουμε ότι δημιουργήθηκε από μόνη της μία τεράστια ποσότητα πληροφορίας. Αυτή η επιπλέον πληροφορία είναι απαραίτητη για να οδηγήσει στην παραγωγή και λειτουργία όλων των πολύπλοκων συστημάτων που έχουμε εμείς οι άνθρωποι (κυκλοφορικό, νευρικό, πεπτικό σύστημα κλπ) και που δεν έχουν τα βακτηρίδια..

Σύμφωνα με την Νέο-Δαρβινική θεωρία όλη αυτή η απαιτούμενη πληροφορία δημιουργήθηκε από τις τυχαίες μεταλλάξεις ενός υπάρχοντος γενετικού προγράμματος, αυτού που ήταν απαραίτητος κατ’ αρχάς για να φτιάξει και τον μονοκύτταρο οργανισμό.

Όπως όμως θα δούμε, Θεού θέλοντος στο επόμενο τεύχος, τα τελευταία χρόνια η επιστήμη δεν δέχεται πλέον κάτι τέτοιο.

Νέο Δαρβινισμός: οι μεταλλάξεις πηγή νέων ειδών; (μέρος 2)

Όπως έχουμε ήδη αναφέρει (Χριστιανισμός 1/2000) το 1951 ανακαλύφθηκε από τους ερευνητές Watson και Crick η δομή του μορίου του DNA και άρχισε να ερευνάται ο θαυμαστός τρόπος με τον οποίο η γενετική πληροφορία διαφυλάσεται μέσα στα κύτταρα.

Ολα τα χαρακτηριστικά ένος ζωντανού οργανισμού είναι καταχωρημένα μέσα στο μόριο του DNA. Δηλαδή η πληροφορία για ένα μικρόβιο, ένα ελέφαντα, ένα ψάρι η ένα άνθρωπο περιέχεται μέσα στην αλληλουχία των νουκλεοτιδίων κάθε οργανισμού. Βέβαια όπως έχουμε περιγράψει (Χριστιανισμός 3/2000) ένας μονοκύτταρος οργανισμός περιέχει περίπου δύο εκατομμύρια βάσεις νουκλεοτιδίων, ενώ στον άνθρωπο υπάρχουν έξη δισεκατομμύρια τέτοιων βάσεων. Αυτό το γεγονός από μόνο του φθάνει για να σιωπήσει κάθε υποστηρικτή της θεωρίας της εξέλιξης, διότι είναι αδύνατον αυτή η διαφορά πληροφορίας να δημιουργήθηκε από μόνη της.

Στην προσπάθειά τους να υπερπηδήσουν το ανωτέρω εμπόδιο, οι υποστηρικτές της θεωρίας της εξέλιξης, πρότειναν ότι η διαφορά αυτή προήλθε από τυχαίες αλλαγές στο γενετικό κώδικα, που είναι γνωστές σαν μεταλλάξεις. Αυτή η υπόθεση καλείται

Νέο Δαρβινισμός. Είναι όμως αυτό σωστό, μπορούν οι μεταλλάξεις μαζί με την φυσική επιλογή να προκαλέσουν πραγματικές “εξελικτικές αλλαγές” και τι υποστηρίζει σήμερα η επιστήμη;

Οι μεταλλάξεις είναι τυχαίες αλλαγές στην αλληλουχία των νουκλεοτιδίων μέσα στο μόριο του DNA. Στον άνθρωπο είναι υπεύθυνες για περισσότερες από 1500 γενετικές ανωμαλίες περιλαμβανομένης της αιμορροφιλίας (δεν πήζει το αίμα), τον αλφισμό (απουσία μελαχρωστικής από το δέρμα και τα μάτια) αλλά και για ωρισμένα είδη καρκίνου και διαταραχών του μεταβολισμού. Υπάρχουν άφθονα επιστημονικά στοιχεία για το ότι διάφορα είδη ακτινοβολίας και ωρισμένες χημικές ουσίες προκαλούν μεταλλάξεις. Μάλιστα οι μεταλλάξεις που συμβαίνουν στα αναπαραγωγικά κύτταρα μεταδίδονται και στις επόμενες γενεές. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο αυτοί που επιβίωσαν από πυρηνική έκρηξη (Χιροσίμα, Ναγκασάκι, Τσέρνομπιλ..) παρουσιάζουν αυξημένο ποσοστό καρκίνων και τα παιδία τους αυξημένο ποσοστό γενετικών ανωμαλιών. Οι μεταλλάξεις λοιπόν πράγματι συμβαίνουν αλλά για τρείς κύριους λόγους δεν είναι δυνατόν να υποστηρίξουν την θεωρία της εξέλιξης

1.Απλά Μαθηματικά. Οι μεταλλάξεις, ευτυχώς για εμάς, είναι σχετικά σπάνιες. Συμβαίνουν περίπου μία σε κάθε δέκα εκατομμύρια αναδιπλασιασμούς του μορίου του DNA (10⁷, δηλαδή μονάδα ακολουθούμενη από επτά μηδενικά). Η πιθανότητα του να συμβούν δύο σχετιζόμενες μεταξύ τους μεταλλάξεις στην σειρά είναι το γινόμενο των επί μέρους πιθανοτήτων : 10⁷ X 10⁷ = 10¹⁴. Δηλαδή μονάδα ακολουθούμενη από 14 μηδενικά, δηλαδή εκατό τρισεκατομμύρια. Δύο μεταλλάξεις σε μία μύγα δεν θα προκαλούσαν τίποτε περισσότερο από μία αλλαγή, ίσως, στο ζάρωμα των φτερών της Η πιθανότητα να έχουμε τρείς στην σειρά σχετιζόμενες μεταλλάξεις είναι ένα δισεκατομμύριο τρισεκατομμύρια (10²¹)! Ξαφνικά ούτε ο ωκεανός δεν φθάνει για να χωρέσει τόσες μύγες! Τι γίνεται με τέσσερεις μεταλλάξεις; 10²⁸!. Ούτε όλη η γη δεν φθάνει για να χωρέσει τόσους μικροοργανισμούς! Και μιλάμε μόνο για τέσσερεις μεταλλάξεις. Χρειάζονται πολύ περισσότερες για να μετατρέψουν ένα ψάρι σε ένα φιλόσοφο! Για να “αλλάξει” το γενετικό υλικό από ένα είδος σε ένα άλλο είδος χρειάζονται αρκετά εκατομμύρια μεταλλάξεις στην σειρά!!

Σε αυτό το σημείο οι νέο-Δαρβινιστές είπαν ότι ναι μεν οι πιθανότητες είναι ελάχιστες αλλά έχουμε (κατ’αυτούς) όλο τον απαιτούμενο χρόνο, 5 δισεκατομμύρια χρόνια Αλλά 5 δισεκατομμύρια χρόνια είναι 10¹⁷ δευτερόλεπτα και όλο το σύμπαν περιέχει 10⁸⁰ άτομα! Ετσι λοιπόν όλο το σύμπαν δεν είναι τόσο μεγάλο η τόσο παλαιό για να χωρέσει την πιθανότητα της “εξέλιξης” ενός αλόγου, την οποία ο Huxley, υποστηρικτής της θεωρίας της εξέλιξης υπολόγησε σε 10 ^3.000.000 !!!

Βλέπουμε λοιπόν ότι η επιστήμη των μαθηματικών αποκλείει κάθε πιθανότητα οι μεταλλάξεις να δημιούργησαν “εξελικτικές αλλαγές”.

Με κάθε τρόπο ο Κύριος προσπαθεί να βοηθήσει τον άνθρωπο να συνειδητοποιήσει ότι η μοναδική και απόλυτη αλήθεια είναι ο Λόγος του Θεού!. Το κάλυμμα όμως στον νου και την καρδιά των ανθρώπων “καταργείται διά του Χριστού” (Β Κορινθίους 3:14). Ο Κύριος είχε αποστείλει τον απόστολο Παύλο να “κηρύττει το ευαγγέλιο ουχί εν σοφία λόγου, διά να μη ματαιωθεί ο σταυρός του Χριστού. Διότι ο λόγος του σταυρού εις μεν τους απολλυμένους είναι μωρία, εις ημάς δε τους σωζομένους είναι δύναμις Θεού. Επειδή είναι γεγραμμένον, “Θέλω απολέσει την σοφίαν των σοφών, και θέλω αθετήσει την σύνεσιν των συνετών. Που ο σοφός; που ο γραμματεύς; που ο συζητητής του αιώνος τούτου; Δεν εμώρανεν ο Θεός την σοφίαν του κόσμου τούτου; Διότι επειδή εν τη σοφία του Θεού ο κόσμος δεν εγνώρισε τον Θεό διά της σοφίας, ηυδόκησεν ο Θεός διά της μωρίας του κηρύγματος να σώσει τους πιστεύοντας” (Α Κορινθίους α:21).

Νέο Δαρβινισμός: οι μεταλλάξεις πηγή νέων ειδών ; (μέρος 3)

Στο προηγούμενο αφιέρωμά μας είδαμε ότι η μαθηματική επιστήμη αποκλείει εντελώς την πιθανότητα οι μεταλλάξεις στο γενετικό υλικό των ζωντανών οργανισμών να προκαλέσουν εξελικτικές αλλαγές. Δηλαδή, με απλά λόγια τα μαθηματικά αποκλείουν την πιθανότητα ενός κυττάρου να μετατραπεί εξελικτικά σε ένα έντομο ή ενός πίθηκου σε ένα φιλόσοφο!

Σήμερα βιώνουμε αυτό το θαυμαστό γεγονός, (είναι η χάρις του Θεού) ότι όλο και περισσότεροι επιστήμονες από όλους τους χώρους της γνώσης έρχονται να σκύψουν με σεβασμό μπροστά στην μόνη αλήθεια που είναι ο Λόγος του Θεού. “Αφού δε εγεννήθη ο Ιησούς….μάγοι από ανατολών ήλθον εις Ιεροσόλυμα λέγοντες, που είναι ο γεννηθείς βασιλεύς των Ιουδαίων; διότι είδομεν τον αστέρα αυτού εν τη ανατολή, και ήλθομεν διά να προσκυνήσωμεν αυτόν” (Ματθαίος β:1-3).

Υπάρχουν όμως και άλλοι δύο (τουλάχιστον) λόγοι για τους οποίους οι μεταλλάξεις δεν είναι δυνατόν να υποστηρίξουν την θεωρία της εξέλιξης

2.Πορεία προς την λάθος κατεύθυνση

Οι μεταλλάξεις είναι μικρές και τυχαίες αλλαγές στο μόριο του DNA και σχεδόν κάθε μία είναι γνωστή από την ασθένεια που προκαλεί. “Οι μεταλλάξεις δεν δημιουργούν αλλά καταστρέφουν”. Έχει υπολογισθεί ότι οι μεταλλάξεις είναι καταστροφικές 10.000 φορές συχνότερα από ότι είναι ωφέλιμες η ουδέτερες για τον οργανισμό που την υφίσταται. Κανένας επιστήμονας δεν πιστεύει ότι το να στεκόμαστε μπροστά σε συσκευές που εκπέμπουν ακτίνες Χ θα οδηγήσει στη βελτίωση του ανθρώπινου είδους, αντιθέτως αυτό προκαλεί ασθένειες. Επίσης κανένας δεν υποστηρίζει ότι η ελάττωση του στρώματος του όζοντος στη στρατόσφαιρα, θα φέρει καλά αποτελέσματα. Γνωρίζουμε ότι αυτή η ελάττωση του όζοντος αυξάνει την ιονίζουσα ακτινοβολία που πέφτει στη γη και αυτή με τη σειρά της αυξάνει τον αριθμό των μεταλλάξεων. Αυτό έχει σαν συνέπεια την αύξηση των κρουσμάτων καρκίνου του δέρματος και άλλων ασθενειών.

Κάθε τυχαία αλλαγή που γίνεται σε έναν πολύ εξειδικευμένο οργανισμό δεν φέρνει βελτίωση αλλά σύγχυση και καταστροφή. Αν στο μηχανισμό ενός ρολογιού κάνουμε μία τυχαία αλλαγή αυτό δεν θα φέρει βελτίωση αλλά βλάβη.

Πράγματι σήμερα οι άνθρωποι υπόκεινται σε περισσότερες από 1500 μεταλλάξεις. Ευτυχώς όμως αυτές δεν γίνονται κλινικά αντιληπτές και ο λόγος είναι ότι έχουμε μία σειρά χρωματοσωμάτων από τον πατέρα μας και ένα από τη μητέρα μας. Τα ελαττωματικά γονίδια που πιθανόν να κληρονομήσαμε από τον πατέρα μας καλύπτονται από τα υγιή που έχουμε από την μητέρα μας, και αντιστρόφως.

Οι μεταλλάξεις λοιπόν δεν προκαλούν την εξέλιξη προς τα εμπρός αλλά αντιθέτως την γενετική υποβάθμιση του οργανισμού. “Ενας σεισμός δεν οικοδομεί μία πόλη, αλλά την καταστρέφει”.

Δεν θα μπορούσε εξάλλου να είναι διαφορετικά τα πράγματα διότι θα έρχονταν σε αντίθεση με το δεύτερο θερμοδυναμικό αξίωμα. Οι Νέο Δαρβινιστές προσπάθησαν να πουν ότι από μόνοι τους οι έμβιοι οργανισμοί, μέσω των μεταλλάξεων, εξελίχθηκαν σε όλα τα είδη που βλέπουμε σήμερα. Σύμφωνα με το δεύτερο θερμοδυναμικό αξίωμα όμως, σε ένα σύστημα αν αυτό αφεθεί μόνο του, αυξάνει η “εντροπία”, δηλαδή η ακαταστασία και η αποδιοργάνωση. Οι μεταλλάξεις λοιπόν δε δημιουργούν, αλλά αποδιοργανώνουν και καταστρέφουν.

3.Οι μεταλλάξεις μιλάνε για τη Δημιουργία

Μετά από όλα αυτά που αναφέραμε για τα μαθηματικά και τα χρωματοσώματα, υπάρχει ακόμα ένας λόγος, πολύ απλός αλλά και πολύ σοβαρός, για τον οποίο οι μεταλλάξεις δε δείχνουν προς την πλευρά της εξέλιξης, αλλά προς την πλευρά της Δημιουργίας. Οι περισσότερες μεταλλάξεις προέρχονται από την επίδραση της ιονίζουσας ακτινοβολίας. Προφανώς όμως το γονίδιο πρέπει να είναι ήδη έτοιμο προτού το κτυπήσει η ακτινοβολία και γίνει η μετάλλαξη. Το μόνο λοιπόν που μας δίνει η μετάλλαξη είναι μία ποικιλία (αλλήλιο) ενός ήδη υπάρχοντος γονιδίου.

Σήμερα όσο ποτέ άλλοτε στην ιστορία της ανθρωπότητας, όπως ήταν προφητευμένο, η γνώση έχει πληθυνθή. (Δανιήλ ιβ:4). “H γνώσις όμως φυσιοί, η δε αγάπη οικοδομεί”. (Α Κορινθίους η:2). Ο Δαβίδ, 1000 χρόνια προ Χριστού, χωρίς να έχει στην διάθεσή του όλη αυτή την εγκύκλιο γνώση, έψαλλε διά Πνεύματος Αγίου: “Αι χείρες σου με έκαμαν, και με έπλασαν. συνέτισόν με, και θέλω μάθει τα προστάγματά σου”. (Ψαλμός ριθ:73).

πηγη. φρουρος