ΟΤΑΝ Η ΔΟΞΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΠΕΣΕΙ ...

πηγη. e-jesus

ΟΤΑΝ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΠΕΣΕΙ ΠΑΝΩ ΣΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΜΕΓΑΛΕΙΑ. ΒΛΕΠΕΙΣ ΤΟ ΘΕΟ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΟΥΤΕ Ο ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΣ ΝΟΥΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΦΑΝΤΑΣΤΕΙ. ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΘΕΟΣ ΜΑΣ, ΑΛΛΗΛΟΥΙΑ!!!! ΑΣ ΔΟΥΜΕ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΙ Ο ΘΕΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ......... Ως εν ουρανώ και επί γης Ποιμένες απ' όλη τη χώρα με καλούσαν να "κηρύξω αναζωπύρωση" στις τοπικές εκκλησίες τους, με τη ελπίδα να τους βοηθήσω να ανεβάσουν τα επίπεδα ενθουσιασμού και ίσως να κερδίσουν και μερικούς ανθρώπους για τον Κύριο. Όλα αυτά τελείωσαν τη μέρα που η καριέρα μου σαν κήρυκας καταστράφηκε μετά από μία συνάντηση που είχα με το Θεό, όπως ο Ιακώβ στο Ιαβόκ, μία συνάντηση που ήρθε, χτύπησε κι έφυγε. Ο άλλοτε σεβαστός ευαγγελιστής που γνώριζαν, άλλαξε σε ένα συντριμμένο "κυνηγό" του Θεού που έκλαιγε και είχε ένα μηρό που κούτσαινε και μία ακατάπαυστη πείνα για περισσότερα. Ακόμα ποθώ να βλέπω τους χαμένους να έρχονται στον Ιησού, αλλά δεν ενδιαφέρομαι πλέον για το είδος της αναζωπύρωσης, όπου οι άνθρωποι έρχονται να ακούσουν έναν άνθρωπο να κηρύττει. Βρίσκομαι σε εκζήτηση του "Αναζωπυρωτή". Όταν Εκείνος έρθει στην πόλη, η αναζωπύρωση θα έρθει μαζί Του! Ο Θεός σε μία συνάντηση μαζί Του άλλαξε το "όνομά" μου, εξαρθρώνοντας τα δογματικά μου διαπιστευτήρια και σβήνοντας τελείως την εμπιστοσύνη μου στο χάρισμα του κηρύγματος που είχα, τόσο που, για πολλή ώρα το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να στέκομαι μπροστά στο εκκλησίασμα και να κλαίω ζητώντας την παρουσία Του. Είναι δύσκολο να ορίσω τι είμαι σήμερα, έτσι δημιούργησα τον όρο "κυνηγός του Θεού" για να περιγράψω την εκζήτησή μου για Εκείνον. Μπορώ όμως να σας πω τι κυνηγάω. Κυνηγάω την εμπειρία της καιόμενης βάτου, που αποτελεί το έναυσμα για την απελευθέρωση από τη σκλαβιά όλων που βρίσκονται στα όρια της "ζώνης του θρόνου". Ένας φίλος μου επινόησε τον όρο "ζώνη του θρόνου" για να περιγράψει την ατμόσφαιρα λατρείας που περιτριγυρίζει τον Θρόνο του Θεού. Αν μπορούσαμε κάπως να δημιουργήσουμε ξανά τη ζώνη του θρόνου "επί της γης", στις εκκλησίες και στις συναθροίσεις μας, όπως είναι στον ουρανό, αν η λατρεία γίνει τόσο επιτακτική, ώστε η φανερή παρουσία του Θεού να αρχίζει να εμφανίζεται ανάμεσά μας, τότε θα δούμε την δόξα του Θεού να εκχύνεται μέσα στις πόλεις μας. Όταν συμβεί αυτό, οι χαμένοι θα έρθουν στον Χριστό μαζικά, όπως δεν το είχαμε ξαναδεί ποτέ πριν. Εκείνος είπε, "Εγώ αν υψωθώ εκ της γης, θέλω ελκύσει πάντας προς εμαυτόν." (ΙΩΑΝ. 12/ιβ':32) Εμείς έχουμε συγκεντρώσει την προσοχή μας στο "ελκύσει" αντί στο "υψωθώ"! Αυτή η δήλωση είναι κάτι περισσότερο από μία διδασκαλική αλληγορία ή μια αξιομνημόνευτη φράση ενός κηρύγματος. Είναι μια πνευματική πραγματικότητα που αποκαλύπτεται στην όραση του Ιεζεκιήλ χιλιάδες χρόνια πριν. Ο προφήτης είδε ένα ποτάμι (που φανερώνει τη δόξα του Θεού) να εξέρχεται κάτω από τις θύρες του ουράνιου αγιαστηρίου προς τον κόσμο φέρνοντας ζωή, όπου πήγαινε. Ο ποταμός ήταν πολύ ρηχός στη θύρα του οίκου, αλλά καθώς κυλούσε, βάθαινε. (ΙΕΖ. 47/μζ':1-12) Τα φυσικά ποτάμια είναι ρηχά στις πηγές τους και καθώς κυλούν προς τη θάλασσα γίνονται ορμητικότερα, βαθύτερα και πλατύτερα. Αυτή είναι η εικόνα της "κατά Θεό" αναζωπύρωσης. Τι συμβαίνει όταν η Δόξα του Θεού πέσει σε μια πόλη Ο Θεός μπορεί "υπερεκπερισσού να κάμη υπέρ πάντα όσα ζητούμεν ή νοούμεν" (ΕΦΕΣ. 3/γ':20) και θέλει να κάνει κάτι τόσο μεγάλο, κάτι πέρα από το μέγεθος και τις διαστάσεις που μπορούμε να συλλάβουμε. Έχει κινηθεί πάνω σε ανθρώπους στο παρελθόν και έχει κινηθεί πάνω στη γενιά μας σε κάποιο μέτρο. Ευγνωμονώ το Θεό για τον τρόπο που επισκέφτηκε μέρη όπως το Toronto στο Ontario, την Pensacola στη Florida, το Houston στο Texas, τη Baltimore στο Maryland και το Λονδίνο στην Αγγλία. (Υπάρχουν και αμέτρητα άλλα μέρη στη Νότια Αμερική, την Αφρική, την Αυστραλία, την Ευρώπη και την Ασία.) Πρέπει όμως να σας πω ότι, ακόμα δεν έχουμε δει τι συμβαίνει όταν η δόξα του Θεού πέφτει σε μια πόλη. Γνωρίζουμε πως μοιάζει, όταν ο Θεός επισκέπτεται μια εκκλησία, αλλά δεν έχουμε δει ακόμα πως μοιάζει όταν επισκέπτεται μια πόλη! Μια αληθινή αναζωπύρωση πρέπει να επηρεάσει την πόλη, όπως η πλημμύρα της δόξας στην όραση του Ιεζεκιήλ επηρέασε την Ιερουσαλήμ και τα έθνη. Πρέπει να συμβεί πρώτα στην Εκκλησία, διότι εμείς θέτουμε το πρότυπο και κάνουμε το βήμα για ό,τι συμβεί στην πόλη. Παρ' όλ' αυτά, αυτά που βλέπουμε στις συναθροίσεις μας δεν μπορούν να συγκριθούν με την έκδηλη δύναμή Του που αποκαλύπτεται στους δρόμους! Κύριε, ζητούμε ξανά τις Πράξεις 2/β'! Η λανθασμένη αντίληψη για την αναζωπύρωση και το χρίσμα δημιουργεί παρεξήγηση Μερικές φορές έχουμε λανθασμένη ιδέα για την αναζωπύρωση και τους ανθρώπους που ο Θεός χρησιμοποιεί στις αληθινές αναζωπυρώσεις. Αυτή η λάθος αντίληψη της αναζωπύρωσης και του χρίσματος δημιουργεί πολλές παρεξηγήσεις. Κάποιος ρώτησε τον Duncan Campbell να δώσει ένα ορισμό για την αναζωπύρωση και έθιξε αυτό το θέμα ως εξής: "Πρώτον, αφήστε με να σας πω τι εννοώ με τη λέξη αναζωπύρωση. Μία ευαγγελιστική εκστρατεία ή σταυροφορία δεν είναι αναζωπύρωση. Σε μια ευαγγελιστική εκστρατεία ή σταυροφορία θα υπάρξουν εκατοντάδες ή και χιλιάδες άνθρωποι που θα πάρουν απόφαση να ακολουθήσουν τον Ιησού Χριστό, όμως η κοινωνία ίσως παραμείνει ανέπαφη και οι εκκλησίες ίσως συνεχίσουν με τον ίδιο τρόπο που ήταν και πριν την εξόρμηση. Όμως στην αναζωπύρωση ο Θεός κινείται σε μια περιοχή. Ξαφνικά η κοινωνία αρχίζει να νιώθει το Θεό και το Πνεύμα του Θεού αιχμαλωτίζει άνδρες και γυναίκες με τέτοιο τρόπο, που παραιτούν ακόμα και τη δουλειά, καθώς οι άνθρωποι δίνουν τον εαυτό τους στην υπηρεσία του Θεού. Κατά τη διάρκεια της Αφύπνισης στο Lewis (αυτό που αποκαλούμε Αναζωπύρωση στις Εβρίδες Νήσους) ένας εργάτης έγραψε: 'Το Πνεύμα του Θεού αναπαυόταν θαυμαστά πάνω σε διάφορες πόλεις και χωριά στην περιοχή. Η παρουσία Του βρισκόταν στα σπίτια των ανθρώπων, στα λιβάδια, στα υψίπεδα και στους δρόμους.' Αυτή η παρουσία του Θεού είναι το πρωταρχικό χαρακτηριστικό μιας Θεόσταλτης αναζωπύρωσης. Από τους εκατοντάδες που βρήκαν τον Ιησού Χριστό εκείνη την εποχή, το 75 τοις εκατό ήταν ήδη σωσμένοι πριν πλησιάσουν μία συνάθροιση, ή ακούσουν κήρυγμα από μένα ή κάποιον άλλο εργάτη μέσα στην εκκλησία. Η δύναμη του Θεού κινούνταν κάνοντας μια εργασία. Ο φόβος του Θεού αιχμαλώτιζε τις ψυχές των ανθρώπων πριν ακόμα φτάσουν σε συναθροίσεις." (Duncan Campbell) Ποτέ δεν θα είμαι πλήρως ικανοποιημένος βλέποντας τη δόξα του Θεού να εκχύνεται πάνω στους διαδρόμους των εκκλησιών μας, που είναι στρωμένοι με όμορφα χαλιά. Θέλω να τη δω να εκχύνεται στον κεντρικό δρόμο με μια ανεξέλεγκτη και αναπόφευκτη πλημμύρα, που παρασύρει τα πάντα στο πέρασμά της. Θέλω η δόξα Του να εισβάλει μέσα στα εμπορικά κέντρα, στα σούπερ μάρκετ, στα ινστιτούτα ομορφιάς και στα μπαρ σ' όλη την πόλη. Θέλω ν' ακούσω ανθρώπους που δεν πάνε σε εκκλησία να λένε ότι, έπρεπε να φύγουν από την ακριβή δεξίωση στο αγαπημένο τους εστιατόριο και να ακολουθήσουν τα ίχνη της δόξας του Θεού, που θα τους οδηγήσουν σε μια εκκλησία κάπου και θα πουν με απαίτηση: "Ας μου πει κάποιος τι να κάνω!" Αν τα καλά κηρύγματα και τα ωραία τραγούδια θα έσωζαν τον κόσμο, θα είχε ήδη σωθεί. Υπάρχει κάποιο συστατικό που λείπει και αυτό το "Θείο Συστατικό" χτυπάει στην πόρτα. Η αναζωπύρωση στις Εβρίδες μας δίνει να καταλάβουμε τι συμβαίνει όταν η δόξα ξεσπάσει. Ενώ ο Duncan Campbell περιέγραφε τις πρώτες μέρες της αναζωπύρωσης στις Εβρίδες Νήσους, θυμήθηκε ότι κλείνοντας μία συνάθροιση σε μια εκκλησία γεμάτη κόσμο, παρατήρησε ότι το εκκλησίασμα φαινόταν απρόθυμο να φύγει. Πολλοί άνθρωποι στάθηκαν έξω από το κτίριο της εκκλησίας με μια τεταμένη σιωπή. "Ξαφνικά ακούστηκε μια κραυγή από μέσα. Ένας νεαρός έχοντας βάρος για τις ψυχές των συνανθρώπων του εξέχεε την ψυχή του σε μεσιτεία." Ο Campbell είπε ότι ο άντρας αυτός προσευχόταν μέχρι που έπεσε κάτω και παρέμεινε πάνω στο πάτωμα της εκκλησίας μπρούμυτα. Είπε: "Το εκκλησίασμα κινιόταν από μία δύναμη που δεν μπορούσε να της αντισταθεί, επέστρεψε στην εκκλησία ξανά και ένα κύμα ελέγχου σάρωσε όλη τη συνάθροιση κινώντας δυνατούς ανθρώπους να κλαίνε μπροστά στο Θεό για έλεος." "Θεέ, Εσύ υποσχέθηκες!" Ρώτησα κάποιον Άγγλο φίλο γι' αυτό το περιστατικό και έτυχε να έχει ακούσει τον ίδιο τον Duncan Campbell να μιλάει γι' αυτό. Μου είπε: "Οι περισσότεροι άνθρωποι είχαν ήδη φύγει από την εκκλησία σύμφωνα με τον αδ. Campbell, αλλά μου είπε: "Ο ταχυδρόμος σηκώθηκε και προσευχήθηκε και μετά στάθηκε αυτός ο νεαρός άνδρας. Ποτέ δεν θα ξεχάσω τα λόγια που είπε: 'Ω Θεέ, Εσύ υποσχέθηκες!' Εντελώς ξαφνικά ακούστηκαν σαν τροχοί από άρματα να βροντούν πάνω στην οροφή του κτιρίου. Το επόμενο πράγμα που γνωρίζαμε ήταν ότι, η εκκλησία ξαναγέμιζε!" Αργότερα έμαθαν ότι πολλοί από τους ανθρώπους είχαν ήδη ξεκινήσει για το σπίτι τους, όταν ξαφνικά ένιωσαν το κάλεσμα να ξαναγυρίσουν πίσω τον ίδιο δρόμο και να πάνε στην εκκλησία να προσευχηθούν. Κατά τη διάρκεια ορισμένων σημείων στην αναζωπύρωση στις Εβρίδες ο Campbell είπε: "Οι περισσότεροι από εκείνους που επέστρεψαν στο Χριστό ήρθαν στην εκκλησία μόνο για να μας πουν ότι άλλαξαν επειδή ήρθε έλεγχος από το Θεό μέσα τους καθώς ύφαιναν στο αργαλειό ή όργωναν το χωράφι τους. Εμφανίστηκαν μόνο για να πουν: 'Που να πάω και τι να κάνω;'" Έχω κουραστεί από τους χειρισμούς των ανθρώπων που αντικαθιστούν τη δόξα του Θεού, νομίζοντας ότι με τα ανόητα κηρύγματά που κηρύττουν ή τα τραγούδια που ψάλλουν προκαλούν κάτι! Αυτός είναι η αιτία! Αν δεν έχουμε μια αποτελεσματική επίσκεψη του Θεού, έχουμε πρόβλημα. Πρέπει να σταματήσουμε να κοιτάμε σε ανθρώπους. Που είναι οι νεαροί άνδρες (ή οι ηλικιωμένοι, ή οι γυναίκες!) που θα σταθούν ανάμεσά μας και θα πουν: "Θεέ, Εσύ υποσχέθηκες!" Πρέπει να σταματήσουμε να κοιτάμε πάνω στον άμβωνα για να δούμε τη δύναμη του Θεού. Έχουμε βάλει τεράστια πίεση πάνω στους εργάτες του Θεού για να προσπαθήσουν να χειριστούν και να δημιουργήσουν αυτό που μόνο από το Θεό μπορεί να έρθει. Πρέπει να εμμένουμε σ' Αυτόν και να Τον εκζητούμε μέχρι κάτι να σπάσει στους ουρανούς! Η φωνή της προσευχής αναμείχθηκε με τους στεναγμούς των μετανοημένων Σύμφωνα με τον Duncan Campbell, αυτή η θεία επίσκεψη απλά συνεχίστηκε. Γεύθηκαν ένα μέτρο της θείας κατοίκησης που έσεισε την περιοχή. "Ένα βράδυ καθώς οι άνθρωποι έφευγαν από την εκκλησία και καθώς μετακινούνταν προς τον κεντρικό δρόμο, το Πνεύμα του Θεού έπεσε πάνω στους ανθρώπους με μία δύναμη Πεντηκοστής. Καμία άλλη λέξη δεν μπορεί να το περιγράψει. Σε λίγα λεπτά η συναίσθηση της παρουσίας του Ύψιστου έγινε τόσο θαυμαστή και καθηλωτική, που το μόνο που μπορούσε να πει κανείς ήταν αυτό που είπε και ο Ιακώβ: "Βεβαίως ο Κύριος είναι σ' αυτό το μέρος." Και εκεί κάτω απ' τον ανοιχτό ουρανό και στην άκρη του δρόμου η φωνή της προσευχής αναμείχθηκε με τους στεναγμούς των μετανοημένων καθώς η δωρεάν χάρη αφύπνισε τους ανθρώπους με φως από άνωθεν. "Σύντομα όλο το νησί είχε αιχμαλωτιστεί από μία ισχυρή κίνηση του Πνεύματος, φέρνοντας μια βαθιά συναίσθηση της αμαρτίας και πείνα για το Θεό. Αυτή η κίνηση ήταν διαφορετική από τα άλλα νησιά γιατί ενώ στο Lewis (νησί) υπήρχαν και φυσικές φανερώσεις και πεσίματα από το Πνεύμα του Θεού, εδώ δεν είχαμε τέτοια, αλλά η εργασία ήταν το ίδιο βαθιά και το αποτέλεσμα ήταν μόνιμο." (Duncan Campbell) Αυτή είναι μία εικόνα, μία πρόγευση του θελήματος του Θεού για την Εκκλησία σήμερα. Εξαρτάται από την Εκκλησία αν θα φέρει σε γέννα τους σκοπούς του Θεού σ' αυτή τη γενιά. Όταν ήμουν ποιμένας σε μία εκκλησία, συνήθιζα να λέω στα ζευγάρια που περίμεναν το πρώτο τους παιδί: "Πρέπει να σας πω ότι, όταν γεννηθεί το μωρό σας, ολόκληρη η ζωή σας θ' αλλάξει." Η τυπική τους απάντηση ήταν ένα κούνημα του κεφαλιού και ένα χαμόγελο: "Ναι, ναι, καταλαβαίνουμε." Τότε ήθελα να σηκωθώ να τους πιάσω από τους ώμους, να τους κοιτάξω στα μάτια και να τους πω ακόμα μια φορά: "Όχι, όχι, δεν καταλαβαίνετε! Στην πραγματικότητα δεν έχετε την παραμικρή ιδέα. Νομίζετε ότι καταλαβαίνετε, αλλά πραγματικά δεν καταλαβαίνετε." Δεν έχουμε την παραμικρή ιδέα Πάρα πολλοί από μας καθόμαστε μαζί στις συναθροίσεις "αναζωπύρωσης" που κάνουμε και κουνάμε το κεφάλι και χαμογελάμε και λέμε: "Ναι, ξέρουμε τι είναι αναζωπύρωση και είμαστε έτοιμοι γι' αυτήν." Η αλήθεια είναι ότι δεν έχουμε την παραμικρή ιδέα. Ο αρχικός σκοπός της Εκκλησίας ήταν να είναι ένα τόπος συνάντησης μεταξύ Θεού και ανθρώπου, όχι ένα κλαμπ του στυλ "ευλόγησέ με", ούτε ένα μέρος που ο άνθρωπος έρχεται μόνο και μόνο για να λάβει από το Θεό. Η Εκκλησία δεν δημιουργήθηκε να είναι μια πνευματική "ποτίστρα", που μπορούμε να κυλιστούμε μέσα στο χρίσμα και να ξαναγυρίσουμε σαν τους χοίρους μέσα στη βρώμα μας. Η Εκκλησία δημιουργήθηκε για να δώσεις εσύ κάτι από τον εαυτό σου σ' Εκείνον. Αν θέλουμε να επαναφέρουμε την Εκκλησία στην αρχική της δύναμη, πρέπει να επιστρέψουμε στην αρχική συνταγή του Θεού για την αναζωπύρωση στη Β' ΧΡΟΝ. 7/ζ':14: "και ο λαός μου, επί τον οποίον εκλήθη το όνομά μου, ταπεινώσωσιν εαυτούς, και προσευχηθώσι..." Η επόμενη φράση αποκαλύπτει το βήμα που πάει πιο πέρα από την προσευχή. Ο Θεός λέει: "και εκζητήσωσι το πρόσωπόν Μου". Νομίζουμε ότι ξέρουμε τα πάντα που πρέπει να ξέρουμε για την προσευχή. Λέμε ότι αντιλαμβανόμαστε την προσευχή και απαγγέλλουμε προσευχές, ακόμα και ότι νικάμε με την προσευχή. Αναρωτιέμαι όμως ακόμα, πόσοι από μας καταλαβαίνουν πλήρως την εντολή του Θεού στη Β' Χρονικών, να εκζητήσουμε το πρόσωπό Του. Πρέπει να εκζητήσουμε το πρόσωπο του Θεού, όχι το χέρι Του. Η προσευχή είναι να παρακαλάς, η εκζήτηση του προσώπου Του είναι να παίρνεις θέση. Πρέπει να παρατήσουμε τη λατρεία εκείνη που βασίζεται στην ψυχαγωγία, η οποία γαργαλάει τ' αυτιά μας και ενθαρρύνει τις σαρκικές επιθυμίες μας, εκείνες που θέλουμε διαρκώς να ακούμε κάτι, να νιώθουμε κάτι, ή να κάνουμε κάτι, που μας κάνει να νιώθουμε ωραία. Δεν πεινάτε για κάτι περισσότερο; Κάπου, κάποτε θα έρθουμε να εκζητήσουμε το πρόσωπό Του και η δόξα του Θεού θα αναπαυθεί ανάμεσά μας. Όταν αυτό συμβεί, δεν θα φύγουμε από το μέρος εκείνο με ένα παροδικό άγγιγμα του χρίσματος του Θεού. Όλοι εκείνοι που θα δουν τη δόξα Του, θα φύγουν ριζικά διαφορετικοί απ' ότι πριν έρθει Εκείνος. Φανταστείτε τη Δόξα του Θεού να καθηλώνει ολόκληρες κοινωνίες Έχουμε ανάγκη από μαζικές εμπειρίες τύπου "Δρόμος προς τη Δαμασκό", όπου η δόξα του Θεού θα αποκαλύπτεται σε ολόκληρη σύναξη ανθρώπων μεμιάς. Σ' ένα λεπτό της ώρας η έκδηλη παρουσία του Θεού μεταμόρφωσε το Σαούλ από την Ταρσό από ένα διώκτη σε έναν άνθρωπο που διέδωσε το Ευαγγέλιο. Φανταστείτε τώρα τη δόξα του Θεού να καθηλώνει με έλεγχο ολόκληρες κοινωνίες, αφού τους έχει βυθίσει μέσα στο φως της δόξας Του! Αυτός είναι ο τρόπος για να κερδίσουμε τους χαμένους. Αν η λατρεία γίνεται σωστά, τότε δεν χρειάζεται να πεις πολλά λόγια για να κερδίσεις ψυχές. Θα πεις απλά: "Ελάτε" και θα έρχονται. Γιατί; Η λατρεία φέρνει την παρουσία του Θεού και η παρουσία Του απομακρύνει κάθε τι άλλο. Αυτό σημαίνει ότι ίσως δίδεται στους ανθρώπους, που είναι μέσα στη ζώνη του θρόνου για πρώτη φορά, η ευκαιρία μιας ελεύθερης επιλογής, όταν η παρουσία Του έρθει. Η επερχόμενη αναζωπύρωση δεν θα έχει να κάνει με κηρύγματα και διδασκαλίες. Θα έχει να κάνει με λατρεία και αποκάλυψη. Το κήρυγμα του Λόγου δεν θα σταματήσει, αλλά τα κηρύγματα που θα βγαίνουν, θα εξυπηρετούν τον ίδιο σκοπό με το αυτοσχέδιο κήρυγμα του Πέτρου την ημέρα της Πεντηκοστής. Δεν θα προκαλεί αναγκαστικά ενέργειες που επιθυμούν οι άνθρωποι. Θα γίνουν μετά το συμβάν για να εξηγήσουν τι συνέβη μετά που "ο Θεός ήρθε κάτω". (Τώρα κηρύττουμε δια πίστεως πριν γίνει το γεγονός και ελπίζουμε ότι θα γίνει.) Η λατρεία τραβάει κάτω την παρουσία του Θεού. Το "ξαφνικά του Θεού" απαιτεί την "προσμονή του ανθρώπου" "Εξαίφνης" ήρθε μια εμπειρία στο ανώγειο, όπου άνοιξε διάπλατα τα παράθυρα του Ουρανού και όρμησε κάτω. Αυτό θέλουμε. Την ορμή του Θεού, εκείνο το εξαίφνης του Θεού. Δεν μπορείς όμως να έχεις το "ξαφνικά του Θεού" χωρίς την "προσμονή του ανθρώπου". Πρέπει να εκζητήσουμε το πρόσωπο του Θεού. Δεν μπορούμε να είμαστε πλέον ικανοποιημένοι μόνο με το χέρι του Θεού που ξεγλιστράει κάτω από το καταπέτασμα για να μας μοιράσει "καραμελίτσες" του Ευαγγελίου. Θέλουμε ν' ανοίξει το καταπέτασμα και θέλουμε να περάσουμε μέσα στα Άγια των Αγίων και να έχουμε μια συνάντηση μαζί Του που θα αλλάξει τη ζωή μας. Μετά πρέπει να κρατήσουμε ανοικτό το καταπέτασμα με τον πόθο και τη λατρεία του Δαβίδ, έτσι ώστε η δόξα του Θεού να φανερωθεί στους δρόμους της πόλης. Η Εκκλησία εγκυμονεί τους σκοπούς του Θεού. Το σώμα μας αισθάνεται πρησμένο. Η κοιλιά μας είναι φουσκωμένη. Δεν ξέρουμε πότε ή που θα γεννηθεί το μωρό, όμως γνωρίζουμε ότι θα γεννηθεί ένα μωρό και είμαστε απελπιστικά αναστατωμένοι. Να είμαι ειλικρινής, ελπίζω να ζήσεις μια πολύ "άγια απογοήτευση" που θα σε κάνει να μην μπορείς να κοιμηθείς απόψε. Προσεύχομαι να υψωθεί μέσα στην καρδιά σου μια βασανιστική πείνα για την παρουσία του Θεού με συντριπτικά αποτελέσματα. Θέλω να "συντριφθείτε" για όλα εκτός από τους σκοπούς Του. Τη μέρα που η Εκκλησία θα σηκωθεί για να κτίσει ένα ιλαστήριο σύμφωνα με τις προδιαγραφές του Ουρανού, ο Θεός θα γνέψει αντίο στο Μιχαήλ και το Γαβριήλ και θα εγκαθιδρύσει ουσιαστικά μία "ζώνη του θρόνου" ανάμεσά μας! Σας επιβεβαιώνω ότι όταν η δόξα του Θεού εμφανιστεί κατ' αυτό τον τρόπο, δεν θα χρειαστεί να διαφημίσουμε ή να προωθήσουμε τίποτε. Όταν ο Άρτος του Ουρανού πάρει τη θέση Του ανάμεσά μας, οι πεινασμένοι θα έρθουν. "Πατέρα, ρίχνουμε λάδι στη φωτιά της πείνας. Ας μην είμαστε πλέον οι ίδιοι. Βάλε φωτιά στις καρδιές μας." Υπάρχει μόνο ένας τρόπος που εσύ κι εγώ μπορούμε να πληρώσουμε το τίμημα της υπακοής μας για να δημιουργηθεί μια ζώνη του θρόνου στη γη. Πρέπει να αφήσουμε τις καρδιές μας να συντριφθούν ενώπιόν Του τόσο, ώστε εκείνα που συντρίβουν την καρδιά Του, να συντρίβουν και τις δικές μας καρδιές. Βάλε το χέρι στην καρδιά σου και, αν τολμάς, προσευχήσου αυτή την προσευχή: "Σύντριψε την καρδιά μου, Κύριε. Δεν θέλω να είμαι ο ίδιος. Μαλάκωσε την καρδιά μου, Κύριε Ιησού, και φέρε με να κατοικήσω μέσα στην παρουσία Σου." Ο ασφαλής δρόμος της συντριβής ανοίγει τις πύλες του Ουρανού Υπάρχει ένας ασφαλής δρόμος συντριβής που ανοίγει τις πύλες του Ουρανού και κλείνει τις πύλες της κόλασης στις αρχές, τις εξουσίες και τις δυνάμεις του σκότους πάνω απ' την περιοχή σου. Προσευχήσου, μετανόησε, μεσίτευσε και λάτρευσε το Θεό μέχρι να κάνεις μία τρύπα στον Ουρανό και να ανάψει ο Θεός το διακόπτη της δόξας Του. Οι σατανικές δυνάμεις θα φύγουν προς κάθε κατεύθυνση! Ακόμα και η καλύτερή μας "πνευματική πολεμική προσευχή" και οι πιο δυνατές κραυγές μας ενάντια στις δαιμονικές δυνάμεις δεν μπορούν να συγκριθούν με τη δύναμη που απελευθερώνεται όταν ο Θεός ανάψει το φως της δόξας Του. Η υπάρχουσα κατάσταση δεν λειτουργεί. Δεν μπορούμε να φέρουμε τον κόσμο μέσα στις αίθουσες των εκκλησιών μας. Ο τρόπος ζωής μας έχει πείσει τους ανθρώπους ότι δεν έχουμε τίποτα να τους προσφέρουμε. Πρέπει να φέρουμε το "Θεό της Εκκλησίας" σ' αυτούς. Εξαρτάται από μας. Μπορούμε να παραμείνουμε ικανοποιημένοι με την ανούσια τροφή των αδύναμων συναθροίσεων μας αναμιγμένη με μερικές "καλές" συναθροίσεις κάθε χρόνο, ή μπορούμε να εκζητήσουμε το Θεό με κάθε κόστος. Οι περισσότεροι από μας δεν νιώθουμε άνετα με τις αλλαγές, αλλά η αλλαγή είναι ένα μέρος απ' αυτά που ο Θεός ετοιμάζεται να κάνει. Καθορίζει ξανά την Εκκλησία και κάνει τις θρησκευτικές ταμπέλες μας ολοκληρωτικά άχρηστες. Μπορώ να σας πω το εξής: Η έκδηλη παρουσία Του πρόκειται να γίνει ο ύψιστος στόχος. Αυτό σημαίνει ότι δεν θα μας νοιάζει πραγματικά ποιος μιλάει, ποιος ψάλλει, ποιος προσεύχεται ή ποιος κάνει οτιδήποτε σ' αυτές τις συναθροίσεις, εφόσον Αυτός θα είναι εκεί. Αιχμάλωτοι μιας εκδήλωσης της παρουσίας Του Οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν τι σημαίνει να είσαι αιχμάλωτος μιας εκδήλωσης της φανερωμένης παρουσίας του Θεού. Ο Duncan Campbell περιέγραψε ένα περιστατικό στις Εβρίδες που ήταν έντονο στη μνήμη του. "Έπειτα από αίτησή μου ορισμένοι εργάτες από την κύρια εκκλησία επισκέφτηκαν το νησί, φέρνοντας μαζί τους κι ένα νεαρό παλικάρι που είχε έρθει στη γνώση της σωτηρίας πρόσφατα. Αφού δώσαμε χρόνο στην προσευχή μέσα στην καλύβα, πήγαμε στην εκκλησία, όπου τη βρήκαμε τώρα γεμάτη κόσμο. Σπάνια όμως έχω νιώσει τέτοια δεσμά στο πνεύμα και το κήρυγμα ήταν ό,τι πιο δύσκολο, τόσο που στα μισά σταμάτησα να κηρύττω. Μόλις τότε έπεσε το μάτι μου πάνω σ' αυτό το νεαρό παλικάρι που φαινόταν καθαρά ότι είχε συγκινηθεί και είχε έρθει βάρος βαθιά μέσα του. Σκύβοντας μπροστά από τον άμβωνα είπα: 'Donald, θα μας οδηγήσεις στην προσευχή;' Υπήρχε άμεση ανταπόκριση και εκείνη τη στιγμή οι πύλες της πλημμύρας του ουρανού άνοιξαν και το εκκλησίασμα, σαν να το είχε χτυπήσει τυφώνας, άρχισε να κλαίει και να ζητά έλεος. Το πιο αξιοσημείωτο χαρακτηριστικό όμως αυτή της επίσκεψης δεν ήταν αυτό που συνέβη εκεί μέσα στην εκκλησία, αλλά η πνευματική επιρροή που είχε πάνω στο νησί. Άνθρωποι, που μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν έκαναν καμία σκέψη για εκζήτηση του Θεού, ξαφνικά συνελήφθηκαν εκεί που στέκονταν, κάθονταν ή ήταν ξαπλωμένοι και άρχισαν να ενδιαφέρονται για την ψυχή τους σε βάθος, μέχρι που είπαν: Αυτό το κάνει ο Κύριος." (Duncan Campbell) Θέλω οι Ουρανοί να εκδηλωθούν πάνω σε ολόκληρες πόλεις Παθαίνω όταν διαβάζω το μενού μιας προγραμματισμένης αναζωπύρωσης. Θέλω οι Ουρανοί να εκδηλωθούν πάνω σε ολόκληρες πόλεις, αλλά η Εκκλησία γνωρίζει ελάχιστα απ' αυτού του είδους τον ευαγγελισμό. Η ειδικότητά μας φαίνεται να είναι ο "προγραμματισμένος ευαγγελισμός". Γνωρίζουμε πώς να κάνουμε τηλεφωνήματα, να στέλνουμε επιστολές και να χτυπάμε τις πόρτες με ένα οργανωμένο τρόπο για να κερδίσουμε ψυχές στο Χριστό και είμαι ευγνώμων για κάθε ψυχή που έχει έρθει στο Χριστό μέσα απ' αυτές τις μεθόδους. Γνωρίζουμε επίσης το "δυναμικό ευαγγελισμό", τη μέθοδο εκείνη να κερδίζουμε ψυχές που δημιουργήθηκε στις αμερικανικές εκκλησίες σχεδόν 20 χρόνια πριν με τον πρόσφατο John Wimber. Είναι κι αυτό ένα πρόγραμμα, που συνδυάζει το χρίσμα θεραπείας με τις εξορμήσεις του οργανωμένου ευαγγελισμού. Πρέπει να μάθουμε πώς να ελκύουμε το Θεό στην Εκκλησία με τέτοιο τρόπο που να μπορεί να φανερώνει τη δόξα Του ελεύθερα. Όταν αυτό συμβεί, δεν θα μας απασχολεί να ελκύουμε ανθρώπους. Αυτό θα το κάνει ο Θεός ο Ίδιος. Ο ευαγγελισμός της "παρουσίας" λαμβάνει χώρα όταν ο Ιησούς υψωθεί σε όλη Του τη δόξα, επειδή υποσχέθηκε ότι Αυτός θα ελκύσει τους πάντες προς τον Εαυτό Του. (ΙΩΑΝ. 12/ιβ':32) Όταν εμείς παίρνουμε την υπευθυνότητα να ελκύσουμε ανθρώπους στην εκκλησία, το μόνο που παίρνουμε είναι ένα πλήθος. Προσπαθούμε να προσελκύσουμε ανθρώπους νομίζοντας ότι αυτή είναι η δουλειά μας. Πότε επιτέλους θα μάθουμε; Ο πρωταρχικός στόχος της Εκκλησίας είναι να ελκύσει Εκείνον! Η τελευταία γραμμή είναι απλά αυτή: Χρειαζόμαστε περισσότερο από το Θεό και λιγότερο από τον άνθρωπο. Χρειαζόμαστε ανθρώπους που θα προσεύχονται μέχρι να έρθει εδώ κάτω ο Ουρανός, κράζοντας: "Θεέ, Εσύ υποσχέθηκες!" Ίσως βρίσκεσαι ακριβώς μπροστά στην πόρτα του Θρόνου αυτή τη στιγμή. Μπορείς να φύγεις απ' αυτό το ραντεβού για συνάντηση με το Θεό, που μπορεί να φέρει αναζωπύρωση στην εκκλησία σου και την πόλη σου και να φέρει τους άσωτους υιούς πίσω στο σπίτι, μέσα στην οικογένειά σου. Κανένας όμως δεν μπορεί να το κάνει αυτό για σένα. Πρέπει εσύ προσωπικά να περάσεις μέσα απ' αυτή την πόρτα του θανάτου που ονομάζεται μετάνοια. Η δόξα του Θεού περιμένει στην άλλη μεριά απλά, αλλά μόνο οι νεκροί μπορούν να δουν το πρόσωπό Του. Μόνο συντριμμένοι λάτρεις μπορούν να κτίσουν ένα ιλαστήριο μέσα από τη συντριμμένη, καθαρή και μετανοημένη λατρεία τους. Ίσως είναι πιθανόν, εσύ να είσαι αυτός "ο κάποιος" που θα αλλάξει τον προορισμό ενός έθνους. Όταν οι άνθρωποι ρώτησαν τον John Wesley πώς προσέλκυε τέτοια μεγάλα πλήθη και οδηγούσε τόσους πολλούς ανθρώπους στο Χριστό, εκείνος τους είπε: "Το μόνο που κάνω είναι να βάζω φωτιά στον εαυτό μου για το Θεό και οι άνθρωποι έρχονται να με δουν να καίγομαι." Κάποιος πρέπει να βάλει τη φωτιά. Αν όχι εσύ, τότε ποιος; Αν όχι εδώ και τώρα, τότε που και πότε; Να θυμάσαι μόνο πως δεν έχεις δικαίωμα να προσεύχεσαι για τη φωτιά του Θεού, αν δεν είσαι πρόθυμος να γίνεις το καύσιμο του Θεού! Δεν μπορούσα να ξεφύγω πια! Θαυματουργικά πράγματα συμβαίνουν όταν οι η δόξα του Θεού αρχίζει να κάθεται σε ένα τόπο. Ξέρω μια εκκλησία στη Georgia, όπου μια εκδήλωση της παρουσίας του Θεού άρχισε να εισβάλλει στην κοινωνία έξω από το κτίριο της εκκλησίας. Η ομολογία μιας γυναίκας περιγράφει με λίγα λόγια αυτό που προσεύχομαι με πολύ πόθο. Μου είπε: "Τρεις Κυριακές πριν, καθόμουν στο καθιστικό μου περίπου 500 μέτρα από την εκκλησία. Δεν ήξερα τι ήταν αυτό, αλλά ένα Πνεύμα, μία παρουσία του Θεού μπήκε στο καθιστικό μου. Καθόμουν εκεί καπνίζοντας ένα τσιγάρο Marlboro, πίνοντας μια μπύρα Bud Light και έκανα ζάπινγκ στην τηλεόραση όταν η παρουσία του Θεού απλά ήρθε μέσα στο καθιστικό μου. Στην αρχή προσπάθησα να ξεφύγω. Στην πραγματικότητα, σηκώθηκα και πήγα στην κουζίνα. Την πρώτη βδομάδα μπορούσα να πάω από την κουζίνα στο καθιστικό. Η παρουσία βρισκόταν μόνο στο καθιστικό, όχι στην κουζίνα. Την προηγούμενη βδομάδα, δεν ήρθε μόνο στο καθιστικό, αλλά εισέβαλε στην κουζίνα. Έτσι πήγα στο υπνοδωμάτιό μου. Σήμερα το πρωί που ξύπνησα, είχε γεμίσει το υπνοδωμάτιό μου και δεν μπορούσα να ξεφύγω πια! Ήξερα ότι αυτό ερχόταν από εδώ (από την εκκλησία) και απλά έπρεπε να έρθω." Η γυναίκα αυτή σώθηκε εκείνο το βράδυ και η ομολογία της περιγράφει τέλεια τον τρόπο που "ο ευαγγελισμός της παρουσίας" εισβάλλει σε μία πόλη. Αν πάρεις την ομολογία της και την πολλαπλασιάσεις επί εκατοντάδες, χιλιάδες και εκατομμύρια ζωές, ίσως πάρεις μια μικρή ιδέα αυτού που ο Θεός έχει μελλοντικά γι' αυτή τη γενιά, αν μπορέσουμε να δημιουργήσουμε τη "ζώνη του θρόνου" της παρουσίας Του, που θα συνεχίσει απλά να βοηθάει να περάσει στην πόλη. Όταν συμβεί αυτό, οι άνθρωποι δεν θα μπορούν πια να ξεφύγουν, διότι το έλεος και η χάρη θα κυλούν μέσα στους δρόμους της πόλης. Το ποτάμι της δόξας θα γίνεται μόνο βαθύτερο και πλατύτερο, όσο προχωράει. Κύριε, κάν' το! "Πατέρα, δώσε μας μια συντριμμένη καρδιά, όπως τη δική Σου καρδιά που έσπασε και κάνε αυτοί που Σε λατρεύουν συντριμμένοι και με πόνο μέσα τους να χτίσουν ένα τόπο κατοίκησης. Γυρίζουμε την πλάτη μας σε ό,τι είναι καλό και ζητάμε αυτό που είναι καλύτερο. Θέλουμε τη "χαβώθ" Σου, τη δόξα Σου, ω Θεέ. Πατέρα, Σ' ευχαριστούμε για το χρίσμα και για ό,τι Αυτό κάνει. Όμως μυρίζει ακόμα ο άνθρωπος. Προσευχόμαστε να πεθάνει ο άνθρωπος και να έρθει η δόξα Σου." Κάποιος πρέπει να προσευχηθεί την προσευχή του Μωυσή: "Δείξε μου τη δόξα Σου!" Έχουμε ανάγκη τη δόξα του Θεού μέσα στις εκκλησίες μας, τα σπίτια μας και τα σχολεία μας. Περιμένω αυτή τη μέρα που κάποιο νεαρό άτομο θα σκύψει το κεφάλι του ή της και θα προσευχηθεί μέσα στην τραπεζαρία του σχολείου και η δόξα του Θεού ξαφνικά θα πέσει πάνω σ' ολόκληρο το σχολείο! Έχουμε δει αίμα μαθητών να χύνεται μέσα στις αίθουσες των σχολείων. Είναι ώρα να δούμε το αίμα του Ιησού να κυλά μέσα στα σχολεία! Θα περάσει μόνο μέσα από τα κομμάτια της συντριβής μας Έχουμε ανάγκη το Θεό ανάμεσά μας. Αν φτιάξουμε το ιλαστήριο, Εκείνος θα έρθει. Αν θέλουμε ο Θεός να φανερωθεί στις εκκλησίες μας, θα περάσει μόνο μέσα από τα κομμάτια της συντριβής μας, όχι μέσα από την πληρότητα της υπεροψίας μας. Μόνο συντριμμένα πήλινα αγγεία μπορούν να κρατήσουν την ουράνια δόξα. Δεν το καταλαβαίνουμε αυτό, αλλά είναι αλήθεια. Δεν μπορώ να κάνω καμιά προσευχή για σας, εκτός από την πείνα μου. Έχω πείνα για το Θεό και μας έχει υποσχεθεί ότι θα πληρώσει αυτή την ανάγκη: "Μακάριοι οι πεινώντες και διψώντες την δικαιοσύνην, διότι αυτοί θέλουσι χορτασθή." (ΜΑΤ. 5/ε':6) Η δόξα δεν μπορεί να έρθει σε ένα γεμάτο αγγείο. Πρέπει να κράξουμε για περισσότερο από Εκείνον και λιγότερο από εμάς. Πρέπει να αδειάσουμε τα αγγεία του "εαυτού" μας πριν Εκείνο τα γεμίσει με τον Εαυτό Του. Είναι ο μόνος τρόπος ν' ανοίξει ο Ουρανός και να απελευθερωθεί η δόξα του Θεού πάνω στις πόλεις μας. Μπορείς να φανταστείς τι θα συμβεί αν αδειάσουμε από τον εαυτό μας και έρθει η έκδηλη παρουσία Του; Τι θα συμβεί αν αυτή η φανερωμένη παρουσία του Θεού καθίσει πάνω σε μια εκκλησία μέσα στην πόλη; Πρέπει να δημιουργήσουμε μία "ζώνη του θρόνου" και να εξαπλώσουμε τις παραμέτρους της έκδηλης παρουσίας του Θεού, όπου η δόξα Του θα είναι διαθέσιμη σε όλους χωρίς καταπέτασμα, τείχος ή πύλη. Όταν δεν υπάρχει κανένα εμπόδιo ανάμεσα στο Θεό και τον άνθρωπο, θα Τον ακούσεις όταν σου ψιθυρίσει. Δεν θα χρειαστεί ένας δυνατός άνεμος σαν τυφώνας για να σε κουνήσει. Αντίθετα θα είναι όπως η πιο απαλή αύρα, το πιο λεπτό αεράκι, ο πιο ελαφρύς ψίθυρος από την καρδιά Του. Αν μπορέσουμε να δημιουργήσουμε ένα τέτοιο μέρος μέσα από τη μετανοημένη και συντριμμένη λατρεία μας, ο Θεός θα έρθει. Η Σκηνή του Δαβίδ ήταν "ο αγαπημένος οίκος" Του, λόγω της λατρείας της οικειότητας που υπήρχε χωρίς καταπέτασμα. Είναι αυτή η ατμόσφαιρα της οικειότητας που δημιουργεί ένα τόπο θείας κατοίκησης, μία "ζώνη του θρόνου" επί γης όπως στον ουρανό, που δημιουργεί τον αγαπημένο οίκο του Θεού. Ιησού, κάνε τη δόξα Σου να ρεύσει, κάν' την να ρεύσει. Ζητάμε το πρόσωπό Σου!