Ας κάμωμεν άνθρωπον κατ’ εικόνα ημών, καθ’ ομοίωσιν ημών

Παρακάτω θα ασχοληθούμε με δύο εδάφεια, πού επάνω σ`αυτά έχουν γίνει κάποιες ερμηνείες, οι οποίες δεν στέκουν με το λόγο Του Θεού.

Αλλά σήμερα θα δούμε, το τί ο Κύριος θέλει να πεί σε όλους μας, μέσα από αυτά τα εδάφεια.

Κεφ.α26- Και είπεν ο Θεός, Ας κάμωμεν
άνθρωπον κατ’ εικόνα ημών, καθ’ ομοίωσιν ημών και ας εξουσιάζη επί των ιχθύων της θαλάσσης, και επί των πετεινών του ουρανού, και επί των κτηνών, και επί πάσης της γης, και επί παντός ερπετού, έρποντος επί της γης.

Κεφ.α27- Και εποίησεν ο Θεός τον άνθρωπον κατ’ εικόνα εαυτού κατ’ εικόνα Θεού εποίησεν αυτόν άρσεν και θύλη εποίησεν αυτούς.

- Είμαστε ακόμα στην 6^η ημέρα.

Βλέπουμε ότι ο άνθρωπος δημιουργήθηκε τελευταίος στη σειρά.

Πρώτα ο Θεός έκανε όλα αυτά που έκανε και μετά έκαμε τον άνθρωπο.

Αυτό μας δείχνει ότι ο Θεός τα δημιούργησε όλα για τον άνθρωπο. Του έφτιαξε ένα όμορφο περιβάλλον μέσα στο οποίο να κατοικεί. Με την ευρύτερη έννοια, του έφτιαξε ένα σπίτι, θα λέγαμε. Έναν χώρο μέσα στον οποίο να νοιώθει άνετα και ευχάριστα.

Ο άνθρωπος είναι η κορωνίδα του έργου του Θεού. Είναι ο σκοπός του Θεού. Ο σκοπός της Δημιουργίας.

Η λέξη άνθρωπος στα εβραϊκά είναι Αδάμ. Προέρχεται από μια ρίζα που θα πει κοκκινίζω στο πρόσωπο με αίμα. Είναι ένας γενικός όρος που αναφέρεται στο ανθρώπινο γένος, γενικά.

Όταν ο Θεός λέει Αδάμ, εννοεί τον άνθρωπο, γενικά.

- Ο Θεός γνώριζε ότι ο άνθρωπος θα έπεφτε στην αμαρτία, πριν ακόμα δημιουργηθεί. Α’Πετ.α20- όστις ήτο μεν προωρισμένος προ καταβολής κόσμου, εφανερώθη δε εν τοις εσχάτοις καιροίς δια σας,

Ο Θεός προγνώριζε τον Αμνό, που σημαίνει ότι προγνώριζε την πτώση του ανθρώπου, γι’ αυτό και προμήθευσε τον Αμνό.

Και η πτώση ήταν προεγνωσμένη.

Ησα.μς9- Ενθυμήθητε τα πρότερα, τα απ’ αρχής διότι εγώ είμαι ο Θεός, και δεν υπάρχει άλλος εγώ είμαι ο Θεός, και ουδείς όμοιος μου 10- όστις απ’ αρχής αναγγέλω το τέλος, και από πρότερον τα μη γεγονότα, λέγων, Η βουλή μου θέλει σταθή, και θέλω εκτελέσει άπαν το θέλημα μου.

Απ’ αρχής ήξερε το τέλος, ήξερε ακριβώς τι θα γίνει. Και βάσει αυτού μας προόρισε.

- Θα μπορούσε να αναρωτηθεί κάποιος ότι, αφού ο Θεός ήξερε την πτώση του ανθρώπου, τότε γιατί τον δημιούργησε, γιατί τα έφτιαξε όλα αυτά;

Το έκανε για την δόξα της κοινωνίας που ο Θεός ήθελε να έχει με τον άνθρωπο. Από αγάπη. Το έκανε γνωρίζοντας ότι θα εξαγοράσει τον άνθρωπο, ότι θα τον ελκύσει με την αγάπη Του, θα τον βοηθήσει με το Πνεύμα Του να γίνει όμοιος με Εκείνον, ώστε να μπορέσει να έχει κοινωνία μαζί με όλους εμάς, τα πλάσματα Του. Τέλεια και όμορφη κοινωνία, δια μέσου του Ιησού Χριστού. Γι’ αυτό και τα έκανε όλα!

Άρα ο Θεός είδε το τελικό προϊόν. Είδε την εκκλησία Του. Μας είδε τελειωμένους. Γι’ αυτό και έκανε τα πάντα, όσα έκανε. Κι απλά εμείς βρισκόμαστε μέσα σ’ αυτό το όμορφο σχέδιο, την εξέλιξη του σχεδίου του Θεού.

Ευχαριστούμε τον Κύριο, επειδή μας άνοιξε τη διάνοια και καταλάβαμε ότι μας κάλεσε. Καμιά φορά παίρνει καιρό να καταλάβει ο άνθρωπος την κλήση του Θεού. Παίρνει καιρό να πειστεί μέσα η ψυχή και να πει «Θεέ μου, σ’ ευχαριστώ που με κάλεσες γιο Σου, ή θυγατέρα Σου. Με κάλεσες σ’ αυτό τον καιρό, σ’ αυτή τη γενιά, να κάνω το θέλημα Σου, συγκεκριμένα, τώρα». Είναι σαν να βρίσκεται σ’ έναν λήθαργο, σ’ έναν τάφο και ξαφνικά βγαίνει και καταλαβαίνει τι γίνεται γύρω του. Και δοξάζει και ευχαριστεί τον Κύριο γι’ αυτό.

Αυτό έκανε ο Κύριος και Τον ευχαριστούμε!

Ο Θεός θέλοντας να δείξει το σχέδιο Του για τον άνθρωπο, λέει στο 26^ο εδάφιο «aς κάμωμεν». Γιατί ο Θεός χρησιμοποιεί πληθυντικό; Γιατί να μην πει «ας κάμω»;

Υπάρχει λόγος που χρησιμοποιεί τον πληθυντικό!

- Φυσικά δεν είναι τρία άτομα που κάθονται και συμβουλεύονται μεταξύ τους για το τι θα κάνουν και ένα από αυτά μιλάει!

Αυτή η θεωρία αναιρείται από το επόμενο εδάφιο που λέει: «και έκαμεν ο Θεός». Το ρήμα είναι στον ενικό και συντάσσεται με ενικού αριθμού ρήματα και προσωπικές αντωνυμίες.

Εδώ όμως ο Θεός χρησιμοποιεί τον πληθυντικό και έχει λόγο που τον έβαλε εκεί.

- Άλλοι λένε ότι επειδή χρησιμοποιεί το ΕΛΟΧΙΜ το οποίο είναι στον πληθυντικό μεγαλειότητας και σημαίνει ΘΕΟΙ, ότι δεν ήταν μόνος Του. Αν όμως ήταν πολλοί μαζί που μιλούσαν μεταξύ τους, το ρήμα «και είπεν» έπρεπε να μπει στον πληθυντικό: «και είπαν». Όμως εκεί μιλάει ένας, ο οποίος είναι ο Θεός.

Δεν είναι πληθυντικός μεγαλειότητας, επειδή βλέπουμε σε άλλα σημεία της Γραφής, ότι όπου ο Θεός τον χρησιμοποιεί, είναι ξεκάθαρο.

Για παράδειγμα στην Α’Βασ.κβ19, δείχνει στον Μιχαΐα τον Θεό με όλη την στρατιά Του. Ο Θεός εκεί αντιπροσωπεύει όλο τον ουρανό και όλους αυτούς που είναι εκεί.

Α’Βασ.κβ19- Και ο Μιχαίας είπεν, Άκουσον λοιπόν τον λόγον του Κυρίου. Είδον τον Κύριον καθήμενον επί του θρόνου αυτού, και πάσαν την στρατιάν του ουρανού παρισταμένην περί αυτόν, εκ δεξιών αυτού και εξ αριστερών αυτού.

Μια άλλη περίπτωση είναι στη Γενεση, όταν χτίζουν την Βαβέλ και οι άνθρωποι λένε μεταξύ τους «ας συναχθώμεν, ας οικοδομήσομεν, ας κάμωμεν,» και ο Θεός με τη σειρά του λέει: «ας καταβώμεν.»

Κάθε περίπτωση δεν είναι η ίδια.

«Και είπεν ο Θεός, Ας κάμωμεν άνθρωπον κατ’ εικόνα ημών, καθ’ ομοίωσιν ημών».

- Πού αναφέρεται;

Είναι ο Θεός (με το οριστικό άρθρο) που θα κάνει και μαζί Του κάποιος άλλος.

- Όταν λέμε ο Θεός, αυτό αναφέρεται σε ένα μέρος του Θεού;

Αν υποθέσουμε ότι ο Θεός είναι τρία πρόσωπα (Πατέρας, Υιός και Άγιο Πνεύμα), θέλοντας να αναφερθούμε στην Τριάδα σαν σύνολο, θα πούμε ο Θεός, για να μιλήσουμε και για τα τρία μαζί;

Αυτοί που υποστηρίζουν την Τριαδικότητα, όταν θέλουν να μιλήσουν για ένα από τα πρόσωπα ξεχωριστά, δεν χρησιμοποιούν το οριστικό άρθρο μπροστά. Λένε Θεός Πατέρας, Θεός Υιός, Θεός Πνεύμα Άγιο.

Ενώ εδώ λέει: «Και είπεν ο Θεός, Ας κάμωμεν άνθρωπον κατ’ εικόνα ημών, καθ’ ομοίωσιν ημών».

Αν θέλουμε μπορούμε να πάρουμε και το ΕΛΟΧΙΜ, το οποίο είναι στον πληθυντικό αριθμό και δείχνει ότι όλα τα πρόσωπα είναι εκεί πέρα.

Επομένως μιλάει ο Θεός, ο Οποίος έχει να κάνει κάτι, μαζί με κάποιον άλλο.

Επομένως έχουμε τρία πρόσωπα που είναι ο Θεός (Τριάδα) συν το ένα με το οποίο μιλάει, σύνολο τέσσερα πρόσωπα.

Το ίδιο επιχείρημα προβάλλουν και στην Καινή Διαθήκη.

Στο κατά Ιωάννη λέει: «Εν αρχή ήτο ο Λόγος, και ο Λόγος ήτο παρά τω Θεώ, και Θεός ήτο ο Λόγος».

Αφού εδώ έχουμε τον Θεό, έχουμε όλη τη θεότητα, δεν αφήνει τίποτα έξω, έχουμε όλα τα πρόσωπα. Άρα έχουμε την θεότητα και τον Λόγο, τον Θεό Λόγο.

Πόσους Θεούς έχουμε;

Βλέπουμε λοιπόν ότι η διδασκαλία αυτή είναι στείρα. Δεν τελεσφορεί στον Λόγο του Θεού. Έχουμε τον Θεό και τον Λόγο που ανήκει στον Θεό και είναι από τη φύση Του Θεός. Μιλάμε για Τον Ένα και Μόνο Θεό.

Άρα ο Θεός και αυτός ο κάποιος άλλος, όποιος και αν είναι (θα δούμε παρακάτω), πρέπει να έχουν ακριβώς την ίδια εικόνα, ώστε και οι δυο μαζί να δουλέψουν για να γίνει ο άνθρωπος κατά την εικόνα του Θεού.

- Υπάρχουν πολλές ερμηνείες όσο αφορά το εδάφιο αυτό. Όμως γίνεται φανερό ότι κάπου χάνουν. Βλέπουμε ότι αντικρούονται μέσα από τον Λόγο του Θεού.

Όπως για παράδειγμα, λένε ότι το εδάφιο αυτό μιλάει για τον Θεό και τους αγγέλους. Όμως οι άγγελοι δεν είναι πλασμένοι κατά την εικόνα του Θεού, ούτε κι εμείς κατά την εικόνα των αγγέλων. Οι άγγελοι δεν λαμβάνουν ενεργό μέρος στο να γίνει ο άνθρωπος κατ’ εικόνα Θεού. Μας υπηρετούν μεν, αλλά δεν μπορούν ενεργά να μπουν μέσα στη φύση μας και να μας αλλάξουν τον χαρακτήρα, να μας φτιάξουν όπως είναι ο Θεός. Δεν τους έχει δοθεί αυτό το δικαίωμα.

Μέσα στον Λόγο του Θεού δεν λέει πουθενά ότι οι άγγελοι είναι πλασμένοι κατ’ εικόνα Θεού. Είναι άλλη κτίση, άλλη πλάση. Λέει: «ο ποιών τους αγγέλους αυτού πνεύματα, τους λειτουργούς αυτού πυρός φλόγα…» Άλλη είναι η κατασκευή τους και άλλη η δική μας. Εμείς δεν έχουμε στόχο να μοιάσουμε στους αγγέλους αλλά στο Θεό, στην εικόνα Εκείνου. Αυτό δείχνει ότι εμείς έχουμε κάτι που οι άγγελοι δεν έχουν. Γι’ αυτό και ο Θεός, παίρνει το χρόνο, κάνει τον κόπο, την θυσία, ετοιμάζει όλα αυτά τα πράγματα, για να μοιάσουμε εμείς μ’ Εκείνον.

- Η ωραιότερη όμως ερμηνεία στην οποία στέκει και ικανοποιείται όλος ο Λόγος, είναι ότι εδώ ο Θεός εδραιώνει την πρώτη προφητεία μέσα στον Λόγο Του.

Βέβαια υπάρχουν και άλλες προφητείες, όπως το «γεννηθήτω φως…». Είναι προφητεία για το πνευματικό φως, όπως λέει και ο Παύλος: «ο ειπών να λάμψει φως εκ του σκότους… Είναι ο Χριστός, όστις έλαμψε εν ταις καρδίαις ημών…». Αυτό προφητικά αναφέρεται στον Ιησού.

Ακριβώς μέσα στα σκοτάδια και την αμορφία της ζωής μας, σ’ αυτή τη διάχυτη κατάσταση, μέσα σ’ αυτό το σκοτάδι που δεν υπήρχε τίποτα, ξαφνικά ήρθε το φως. Μέσα από αυτό, μπορούμε να πάρουμε όλες τις παραλλήλους και να τις φέρουμε μέσα στην πνευματική ζωή.

- Αλλά εδώ υπάρχει επίσημα, η πρώτη προφητεία που μιλάει για το έργο του Κυρίου Ιησού Χριστού.

Μέσα στον Λόγο του Θεού, κατά κοινή ομολογία, ο Μόνος που αναφέρεται να έχει εικόνα που να είναι ίδια με του Θεού, είναι ο Υιός.

Κολ.α15- όστις είναι εικών του Θεού του αοράτου, πρωτότοκος πάσης κτίσεως

Ο Λόγος του Θεού εδώ δείχνει, ότι ο Θεός προκειμένου να κάμει τον άνθρωπο κατ’ εικόνα και ομοίωση Του, δεν θα το έκανε αυτό μόνος Του. Είχε ανάγκη από την συνεργασία με τον Υιό. Ο οποίος Υιός φανερώθηκε και ήρθε στη γη…

Εβρ.α1- Ο Θεός αφού ελάλησε το πάλαι προς τους πατέρας ημών δια των προφητών πολλάκις και πολυτρόπως, εν ταις εσχάταις ταύταις ημέραις ελάλησε προς ημάς δια του Υιού,

Ο Θεός προείδε την πτώση του Αδάμ. Προκειμένου τώρα ο Αδάμ να έρθει πίσω στον Θεό και να γίνει αποδεκτός για να μπορέσει ο Θεός να εργαστεί πάνω του, ήταν απαραίτητο να γίνει θυσία. Γι’ αυτό και την 1^η θυσία την έκανε ο Θεός, που φαίνεται στο σημείο εκείνο που λέει ότι τους κάλυψε με δέρματα ζώων. Έχουμε και τον Άβελ που προσφέρει θυσία.

Βλέπουμε λοιπόν ότι μεταξύ του ανθρώπου και του Θεού, υπάρχει η θυσία.

Εκεί λοιπόν ο Χριστός, σαν τύπος, από την αυγή την ανθρώπινης ιστορίας, αρχίζει να εργάζεται σαν Μεσίτης, μέσω των θυσιών των τράγων και των μόσχων, τα οποία όλα απέβλεπαν και συμβόλιζαν την μοναδική Θυσία, η οποία θα γινόταν στους ορισμένους καιρούς. Όμως όλο αυτό τον καιρό της Παλαιάς Διαθήκης, γίνονταν μέτοχοι της βασιλείας του Θεού, μέτοχοι του χαρακτήρα του Θεού, έμπαιναν στα πράγματα του Θεού και απολάμβαναν τη χάρη του Θεού, μέσω των θυσιών. Αν δεν υπήρχε η θυσία, ο άνθρωπος ήταν ξένος προς τον Θεό. Έπρεπε να υπάρχει η θυσία!

Στην Παλαιά Διαθήκη, ο Θεός με τον Αμνό σαν τύπο, που είναι ο Υιός του Θεού, εργάζεται να φέρει την άνθρωπο κατ’ εικόνα και ομοίωση Του και όταν ήρθε το πλήρωμα των καιρών, ο Θεός «εξαπέστειλε τον Υιό αυτού, όστις εγεννήθη εκ γυναικός».

Ήρθε ο Χριστός, έζησε τέλεια, έκανε το θέλημα του Θεού, πήρε το βάρος της ανθρώπινης αμαρτίας, αναστήθηκε, αναλήφθηκε και τώρα είναι εδώ και εργάζεται. Όπως λέει και ο Ίδιος, «Ο Πατήρ μου μέχρι τώρα εργάζεται και εγώ εργάζομαι». Εργάζεται για να φέρει τον άνθρωπο και να τον κάμει κατ’ εικόνα και ομοίωση Θεού.

Λέει ότι είναι εις Θεός και εις Μεσίτης, και Αυτός ο Μεσίτης είναι η εικόνα του Θεού του αοράτου, ο Θεός που φανερώθηκε εν σαρκί, ο Ιησούς Χριστός.

Έτσι ο Θεός, στην Παλαιά Διαθήκη σαν τύπος και στην Καινή σαν πρόσωπο υπαρκτό, ήρθε. Και μέσω Εκείνου είναι που καλεί ο Θεός τον άνθρωπο να έρθει σε μετάνοια και να γνωρίσει τη χάρη, το έλεος και την αιώνια ζωή.

Αυτό θα πει το «ας κάμωμεν». Είναι η συνεργασία του Πατέρα με τον Υιό.

Όταν λέει «ας κάμωμεν» θέλει να μας δείξει ότι το κάμωμα, δεν είναι απλά και μόνο έργο του ίδιου του Πατέρα, αλλά ότι συμπεριλαμβάνεται εκεί και το πρόσωπο του Υιού και μιλάει προφητικά γι’ Αυτόν. Ότι μόνο μέσω του Υιού θα μπορέσει να γίνει ο άνθρωπος κατ’ εικόνα και ομοίωση του Θεού!

Αν πούμε ότι είναι ο Θεός και ο άνθρωπος και τίποτ’ άλλο, τότε χάνουμε τον Μεσίτη και χωρίς Αυτόν δεν υπάρχει συγκερασμός. Δεν υπάρχει καμία κοινωνία και καμία σχέση μεταξύ Θεού και ανθρώπου. Αλλά είπαμε ότι ο Μεσίτης είναι ο άνθρωπος Χριστός Ιησούς, ο Αμνός. Γι’ Αυτόν μιλάει και από εδώ ο Θεός μας δίνει τον προορισμό του έργου του Ιησού Χριστού.

- Πιο κάτω στο 3^ο κεφάλαιο μιλάει πάλι για τον Ιησού, στο σημείο που λέει ότι το σπέρμα της γυναικός θα συντρίψει την κεφαλή του όφεως.

Βλέπουμε ότι όλη η Παλαιά Διαθήκη είναι μια προφητεία για τον Ιησού Χριστό και το έργο Του. Ο Θεός το αρχίζει από εδώ, για να κάνει ξεκάθαρο ότι το κάμωμα του χαρακτήρα μας έχει να κάνει με τον Πατέρα αλλά έχει να κάνει και με το έργο του Κυρίου μας Ιησού Χριστού.

- Στο σημείο που λέει «εν Υιώ», αν κοιτάξουμε στο λεξικό, θα δούμε ότι αυτό το εν σημαίνει μέσα και δια μέσου. Έτσι έχουμε μια ολοκληρωμένη έννοια.

- Στις παροιμίες, στο 8^ο κεφάλαιο, μιλάει η σοφία, και δείχνει την θέση του Υιού σαν σοφία και σαν σύνεση του Θεού που δημιουργεί. Σαν καλλιτέχνιδα, η οποία εναρμονίζει και τακτοποιεί όλο το έργο του Θεού.

- Ο Θεός, τη θέση και το έργο του Υιού, τα έχει περάσει μέσα σ’ όλη τη Δημιουργία για να φαίνονται και να είναι απτά και αντιληπτά από τον άνθρωπο.

Παρ.η22- Ο Κύριος με είχεν εν τη αρχή των οδών αυτού, προ των έργων αυτού, απ’ αιώνος.

Ο Βάμβας, φοβούμενος ίσως τον Αρειανισμό, έχει αλλάξει λίγο αυτό το εδάφιο. Στο Εβραϊκό και στους Εβδομήκοντα, λέει: Ο Κύριος με έκτισεν αρχήν των οδών αυτού, προ των έργων αυτού, απ’ αιώνος.

Παρ.η23- Προ του αιώνος με έχρισεν, απ’ αρχής, πριν υπάρξει η γη.

- Θεμελίωσε την αρχή της μεσιτείας, του έργου και της σωτηρίας του Ιησού Χριστού, από το ξεκίνημα της ανθρωπότητας. Όλα όσα έκανε ο Θεός, το έργο και όλα αυτά που ο Υιός είναι να κάνει, είναι διαπερασμένα μέσα από την θυσία, γι’ αυτό και λέει: «Εν αρχή ήν ο Λόγος». Για να μας δείξει τη θέση του Ιησού Χριστού. Όποιος δεν περάσει μέσα από τη θυσία, μέσα από τον Υιό, είναι ξένος για τον Θεό.

Λέει όμως «ας κάμωμεν», που σημαίνει ότι είναι ο Θεός και κάποιος άλλος που θα εργαστούν στο να κάμουν τον άνθρωπο και είναι ο Ιησούς Χριστός, ως ο Λόγος του Θεού.

Το 26^ο εδάφιο, δεν αναφέρεται απλά στην δημιουργία του ανθρώπου. Αυτή αναφέρεται στο 27^ο εδάφιο, που λέει «και εποίησεν ο Θεός».

Στο εδάφιο αυτό συμπεριλαμβάνονται δύο τελείως διαφορετικά ρήματα.

Το ασά το οποίο θα πει κάμω κάτι και εργάζομαι σε κάποιο υλικό που ήδη υπάρχει και του δίνω σχήμα και για να δοθεί αυτό το σχήμα, χρειάζεται κόπος, μόχθος και ενέργεια.

Στο 27^ο εδάφιο, ο Θεός χρησιμοποιεί ένα άλλο ρήμα το μπαρά, που θα πει κατασκευή από το μηδέν. Είπε και έγινε. Δηλαδή εκεί που δεν υπήρχε ο Αδάμ, άρχισε να υπάρχει.

Αυτό είναι το μπαρά, κατασκευή εκ του μηδενός. Το ασά όμως σημαίνει ότι αυτόν τον άνθρωπο που πλάστηκε, πρέπει «να τον κάμωμεν». Πρέπει να ασκηθεί πάνω του κόπος, μόχθος, κούραση, πίεση. Όπως ένας τεχνίτης παίρνει ένα κούτσουρο και αρχίζει και το μορφώνει και το κάνει ένα ωραίο μπιμπελό.

Τι δείχνει ο Θεός στο 26^ο εδάφιο;

Δείχνει, τι προτίθεται να κάνει με τον άνθρωπο που θα ποιήσει από το μηδέν. Δείχνει τον πνευματικό προορισμό του ανθρώπου, σε σχέση με το 27^ο εδάφιο, που δείχνει την δημιουργία του, εκ του μηδενός.

Ή θα λέγαμε, το 26^ο εδάφιο δείχνει την πνευματική δημιουργία του ανθρώπου, την κατασκευή του, την τελειοποίηση του, ενώ το 27^ο εδάφιο δείχνει την ύλη, το πώς ο Θεός έφτιαξε τον άνθρωπο από το μηδέν.

Στο 27^ο εδάφιο αποδεικνύεται ότι δεν υπήρχαν δύο ή τρεις, την στιγμή που ο Θεός έπλαθε τον Αδάμ.

Λέει: Και εποίησεν ο Θεός τον άνθρωπον κατ’ εικόνα εαυτού.

Δεν λέει: «Και εποίησαν οι Ελοχίμ τον άνθρωπον κατ’ εικόνα εαυτών».

Και όλα τα υπόλοιπα ρήματα σ’ αυτό το εδάφιο, είναι στον ενικό αριθμό. Είναι ενικού αριθμού, επειδή όταν ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο δεν υπήρχε άλλος εκεί.

Ησα.μγ10- Σεις είσθε μάρτυρες μου, λέγει Κύριος, και ο δούλος μου, τον οποίον έκλεξα, δια να μάθητε και να πιστεύσητε εις εμέ, και να εννοήσητε ότι εγώ αυτός είμαι προ εμού άλλος Θεός δεν υπήρξεν, ουδέ θέλει υπάρχει μετ’ εμέ. 11- Εγώ, εγώ είμαι ο Κύριος και εκτός εμού σωτήρ δεν υπάρχει. 12- Εγώ ανήγγειλα, και έσωσα, και έδειξα και δεν εστάθη εις εσάς ξένος θεός.

Στα εβραϊκά λέει: «και δεν θα υπάρχει άλλος θεός μαζί μου».

Ησα.μα4- Τις ενήργησε και έκαμε τούτο, καλών τας γενεάς απ’ αρχής; Εγώ ο Κύριος, ο πρώτος, και μετά των εσχάτων εγώ αυτός.

Μας λέει καθαρά ότι μαζί Του δεν υπήρχε άλλος, δεν είχε παρέα ποτέ, ούτε και πρόκειται να έχει άλλους θεούς. Έτσι κι αλλιώς, δεν χρειαζόμαστε πολλούς. Ο Ένας είναι Ένας και Μόνος και αρκεί εις υμάς.

Τελικά ο Θεός πότε απόλαυσε τον πρώτο του Υιό;

- Ενώ κάθε φορά που μιλούσε ο Θεός για τον Ιησού, έλεγε ότι ευαρεστήθηκε σ’ Αυτόν, όταν έγινε η Ανάληψη και μπήκε μέσα στους ουρανούς, τότε είναι που είπε: Υιός μου είσαι Συ, εγώ σήμερον σε εγέννησα. Είναι ο πρώτος Υιός που ο Θεός γέννησε.

- Τι εννοεί όταν λέει ότι είναι ο πρώτος Υιός, σε σχέση με όλους εμάς;

Εννοεί ότι είναι ο πρώτος Υιός που είναι κατ’ εικόνα και ομοίωση Θεού!

Μέχρι τότε, θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε ότι κάποιος άλλος είχε γίνει ήδη κατ’ εικόνα και ομοίωση Θεού; Όχι!

Αυτή είναι η έννοια του Ας κάμωμεν. Έπρεπε ο Υιός να γίνει κατ’ εικόνα και ομοίωση, και να παραχωρήσει μετά το δικαίωμα αυτό, την εξουσία και τη δύναμη σ’ όλους τους υπόλοιπους υιούς. Δια πίστεως, σε όλη την εκκλησία της Παλαιάς Διαθήκης, η οποία έμεινε πιστή στο Λόγο Του και στις θυσίες. Σ’ εμάς δίνει αυτό το δικαίωμα της εισόδου μέσα στα Αγια του Θεού, για να γίνουμε εικόνα και ομοίωση Του.

- Ο Αδάμ, πριν την πτώση, άρχισε να γίνεται κατά την ομοίωση του Θεού. Την εικόνα την είχε. Ίσως καθώς αυξανόταν κατά την ομοίωση, να αυξανόταν και κατά την εικόνα σε κάποια σημεία. Όταν όμως ο Αδάμ αμάρτησε, έχασε την ομοίωση και μέρος της εικόνας. Έτσι έπρεπε ο Θεός να αρχίσει να τον ελκύει πάλι κοντά Του, μέσω της μετάνοιας, της θυσίας και του αίματος.

- Η Καινή Διαθήκη έχει ταυτίσει τους όρους ομοίωση και εικόνα.

Λέει: «Μας προόρισε να γίνουμε σύμμορφοι με την εικόνα του Υιού αυτού». Δεν λέει «με την ομοίωση». Εννοεί να μοιάσουμε πνευματικά, που στην ουσία είναι η ομοίωση. Γι’ αυτό και ο Ιωάννης λέει ότι όταν ο Κύριος θα φανερωθεί, θα είμαστε όμοιοι μ’ Αυτόν. Θα Του μοιάζουμε μέσα μας, εσωτερικά.

- Τώρα είναι τελείως διαφορετικά τα πράγματα. Η εικόνα του Θεού, αναφέρεται:

1) Στην ορατή αντιπροσώπευση του Θεού στη γη, που είναι ο άνθρωπος.

2) Στην θέση του Αδάμ, που είναι να είναι κεφαλή και πηγή του ανθρώπινου γένους, όπως ο Θεός είναι κεφαλή και πηγή όλης της ζωής.

3) Στο ότι ο άνθρωπος έχει εξουσία πάνω στη γη. Είναι πλασμένος να εξουσιάζει.

4) Στην ικανότητα που έχει ο άνθρωπος να σκέπτεται. Έχει διάνοια η οποία είναι πάρα-πάρα πολύ διαφορετική από όλων των υπόλοιπων ζώων. Τρομερό εργαλείο. Μας έδωσε ελεύθερη θέληση.

5) Στην ικανότητα του ανθρώπου να στέκεται όρθιος. Δείχνει αξιοπρέπεια, εξύψωση πάνω από την υπόλοιπη Δημιουργία. Όπως είναι ο Θεός.

6) Στην ικανότητα του ανθρώπου να μιλάει. Έχει καθαρή επικοινωνία και έκφραση στα συναισθήματα και τις ιδέες του.

- Η ομοίωση στα Εβραϊκά αναφέρεται με τον όρο Ντεμούθ από το ρήμα Νταμάθ που σημαίνει ομοιάζω, γίνομαι όμοιος.

Η ομοίωση αναφέρεται περισσότερο στον εσωτερικό άνθρωπο. Αναφέρεται στην ομοιότητα με τον χαρακτήρα. Την εσωτερική κοινωνία με τον χαρακτήρα της αγιοσύνης του Θεού. Είναι η τελική ενότητα της καρδιάς και του θέλω μας, μ’ Εκείνον.

Πρότυπο, είναι το Πνεύμα του Χριστού και μόνο αυτό είναι όμοιο με τον Θεό. Γι’ αυτό λέει ο Λόγος, ότι όποιος δεν έχει το Πνεύμα του Χριστού, αυτός δεν είναι Αυτού.

- Στο παρακάτω κεφάλαιο βλέπουμε τον Θεό να φτιάχνει την εικόνα Του στους ανθρώπους. Δεν μιλάει όμως για την ομοίωση, επειδή δεν γίνεται η ομοίωση από το μηδέν. Μόνο η εικόνα μπορεί να δοθεί. Είδαμε ότι η εικόνα φέρει μέσα της τα στοιχεία αυτά τα οποία χαρακτηρίζουν τον άνθρωπο (ψυχή, πνεύμα, σώμα, λογική, στέκεται, άρχει, δημιουργεί, φτιάχνει, επικοινωνεί). Μας τα δίνει ο Θεός και είναι απαραίτητα ώστε, χρησιμοποιώντας τα να έρθει η ομοίωση μέσα μας. Για παράδειγμα, χρειάζεται η ακοή, να ακούσουμε τον Λόγο να διεγείρει την κρίση και το θέλω μας, για να έρθει μέσα μας η ομοίωση.

- Η ομοίωση χρειάζεται το ασά, το να κάμει. Και καθώς γίνεται καθ’ ομοίωση του Θεού, η εικόνα λαμπρύνεται και δοξάζεται.

Ενώ η εικόνα χρειάζεται το μπαρά και το μεγαλύτερο μέρος της το παίρνουμε όταν γεννιόμαστε.

Κεφ.α27- Και εποίησεν ο Θεός τον άνθρωπον κατ’ εικόνα εαυτού κατ’ εικόνα Θεού εποίησεν αυτόν άρσεν και θύλη εποίησεν αυτούς

- Ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο κατά την εικόνα Του και άρχισε να τον κάνει κατά την ομοίωση Του, σιγά-σιγά. Καθώς είχαν επικοινωνία, μιλούσαν μεταξύ τους, άρχισε ο Αδάμ να γίνεται κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση του Θεού. Ξέρουμε ότι γινόταν αυτό, επειδή πιστεύεται ότι ο Αδάμ και η Εύα έζησαν αρκετό καιρό μέσα στον παράδεισο, υπακούοντας στον Θεό. Σίγουρα πέρασε αρκετός καιρός από τότε που ο Θεός τους έδωσε την εντολή να μην φάγουν τον καρπό. Όλος αυτός ο καιρός ήταν υπέρ του Αδάμ και της Εύας, στο να γίνουν κατά την ομοίωση του Θεού. Επειδή στην ομοίωση είναι αναγκαία η κοινωνία του ανθρώπου με τον Θεό και η υπακοή του.

- Η πτώση του Αδάμ, τον έκανε να χάσει μέρος της εικόνας που είχε τότε και ό,τι κατόρθωσε να αποκτήσει από την ομοίωση.

Αν είχε ήδη φτάσει στην ομοίωση του Θεού, δεν θα αμάρτανε, που σημαίνει ότι δεν είχε φτάσει ακόμα.

- Η εικόνα δεν είναι τελείως χαμένη, αλλά ο άνθρωπος κινείται και ζει σε πολύ χαμηλότερο επίπεδο από αυτό που είχε ο Αδάμ, πριν πέσει.

- Έχει μόνο επιμέρους κυριαρχία και εξουσία πάνω στη γη. Αυτό θα αποκατασταθεί στη Χιλιετή Βασιλεία, όπου τα πάντα θα είναι υποταγμένα. Αν ο Θεός τα υπότασσε όλα σε μας τώρα, θα καταστρέφονταν τα πάντα, επειδή ο άνθρωπος είναι ο ίδιος θηρίο λόγω της αμαρτίας και δεν μπορεί να καταλάβει την ισορροπία και την τάξη που υπάρχει μέσα στη Δημιουργία του Θεού.

Ενώ ο άνθρωπος ο φωτισμένος καθ’ ομοίωση του Θεού, ξέρει το κάθε τι πώς να το χειριστεί.

- Ο Θεός εργάζεται εν Χριστώ, μέσα από ένα έργο λύτρωσης, για να μας επαναφέρει κατά την εικόνα και να μας κάνει κατά την ομοίωση Του, παρόλο που στην Καινή Διαθήκη, έχει συγχωνευθεί αυτό, στο «κατ’ εικόνα».

Α’Κορ.ιε45- Ούτως είναι και γεγραμμένον, Ο πρώτος άνθρωπος Αδάμ «έγεινεν εις ψυχήν ζώσαν» ο έσχατος Αδάμ εις πνεύμα ζωοποιούν. 46- πλην ουχί πρώτον ο πνευματικόν, αλλά το ζωικόν, έπειτα το πνευματικόν. 47- Ο πρώτος άνθρωπος είναι εκ της γης, χοϊκός ο δεύτερος άνθρωπος, ο Κύριος εξ ουρανού. 48- Οποίος ο χοϊκός, τοιούτοι και οι χοϊκοί και οποίος ο επουράνιος, τοιούτοι και οι επουράνιοι. 49- Και καθώς εφορέσαμεν την εικόνα του χοϊκού, θέλομεν φορέσει και την εικόνα του επουρανίου.

Τελικά, το σχέδιο αυτό που ο Θεός ξεκίνησε στην Εδέμ, θα το πετύχει δια μέσου του Ιησού Χριστού.

Μρκ.ις20- Εκείνοι δε εξελθόντες εκήρυξαν πανταχού, συνεργούντος του Κυρίου, και βεβαιούντος το κήρυγμα δια των επακολουθούντων θαυμάτων. Αμήν.

Ο Κύριος συνεργούσε. Τελικά ο άνθρωπος είναι σε θέση συνεργασίας με τον Θεό. Είναι θαυμαστό όλο αυτό που έκανε ο Κύριος για να φέρει σε τέτοια κατάσταση την καρδιά μας ώστε να συνεργαστούμε μαζί Του. Κάθε μάθημα, κήρυγμα, κολεγιακό, συνάθροιση κλπ. είναι μια αποκατάσταση της εικόνας και της ομοίωσης.

Εφε.β10- μόνον μας παρήγγειλαν να ενθυμώμεθα τους πτωχούς, το οποίον και εσπούδασα αυτό τούτο να κάμω.

Εφε.δ24- Τα οποία είναι κατά αλληγορίαν· διότι αύται είναι αι δύο διαθήκαι, μία μεν από του όρους Σινά, η γεννώσα προς δουλείαν, ήτις είναι η Άγαρ.

Κολ.γ9- μη ψεύδεσθε εις αλλήλους, αφού απεξεδύθητε τον παλαιόν άνθρωπον μετά των πράξεων αυτού 10- και ενεδύθητε τον νέον, τον ανακαινιζόμενον εις επίγνωσιν κατά την εικόνα του κτίσαντος αυτόν,

Β’Κορ.ε17- Όθεν εάν τις ήναι εν Χριστώ είναι νέον κτίσμα· τα αρχαία παρήλθον, ιδού, τα πάντα έγειναν νέα.

Ρωμ.η29- διότι όσους προεγνώρισε, τούτους και προώρισε συμμόρφους της εικόνος του Υιού αυτού, διά να ήναι αυτός πρωτότοκος μεταξύ πολλών αδελφών·

Με

Κολ.α15- όστις είναι εικών του Θεού του αοράτου, πρωτότοκος πάσης κτίσεως,

Β’Κορ.γ18- Ημείς δε πάντες βλέποντες ως εν κατόπτρω την δόξαν του Κυρίου με ανακεκαλυμμένον πρόσωπον, μεταμορφούμεθα εις την αυτήν εικόνα από δόξης εις δόξαν, καθώς από του Πνεύματος του Κυρίου.

Α’Ιωά.γ1- Ίδετε οποίαν αγάπην έδωκεν εις ημάς ο Πατήρ, ώστε να ονομασθώμεν τέκνα Θεού. Διά τούτο ο κόσμος δεν γνωρίζει ημάς, διότι δεν εγνώρισεν αυτόν. 2- Αγαπητοί, τώρα είμεθα τέκνα Θεού, και έτι δεν εφανερώθη τι θέλομεν είσθαι· εξεύρομεν όμως ότι όταν φανερωθή, θέλομεν είσθαι όμοιοι με αυτόν, διότι θέλομεν ιδεί αυτόν καθώς είναι. 3- Και πας όστις έχει την ελπίδα ταύτην επ' αυτόν καθαρίζει εαυτόν, καθώς εκείνος είναι καθαρός.

Ρωμ.ιβ1- Σας παρακαλώ λοιπόν, αδελφοί, διά των οικτιρμών του Θεού, να παραστήσητε τα σώματά σας θυσίαν ζώσαν, αγίαν, ευάρεστον εις τον Θεόν, ήτις είναι η λογική σας λατρεία, 2- και μη συμμορφόνεσθε με τον αιώνα τούτον, αλλά μεταμορφόνεσθε διά της ανακαινίσεως του νοός σας, ώστε να δοκιμάζητε τι είναι το θέλημα του Θεού, το αγαθόν και ευάρεστον και τέλειον.

Ο Χριστός είναι το πρωτότυπο:

* Ο Πρώτος Νέος Αδάμ. Γεννήθηκε κατ’ εικόνα, αλλά όχι καθ’ ομοίωση. Αυτή την απόκτησε δια μέσου δοκιμασιών, θλίψεων και υπακοής. Ο Χριστός τελείωσε το έργο που ο Θεός είχε αναθέσει στον Αδάμ. Τήρησε το Νόμο, έκανε το θέλημα του Θεού και πήρε την εξουσία, πήρε όλη την δόξα που ο Θεός είχε δώσει αρχικά στον Αδάμ. Αυτός με τη σειρά Του τη δίνει σ’ εμάς.

* Ο Αδάμ δημιουργήθηκε αθώος και ο Χριστός γεννήθηκε αθώος. Αλλά ενώ ήταν και οι δύο αθώοι, μόνο ο Χριστός έγινε τέλειος, επειδή μόνο Αυτός πέρασε τις δοκιμασίες και βρέθηκε τέλειος. Ο Αδάμ πέρασε τις δοκιμασίες αλλά έπεσε και χρειαζόταν κάλυψη.

Όλοι εμείς περνάμε δοκιμασίες, μεταμορφωνόμαστε με το Πνεύμα του Θεού για να ταυτιστούμε με τον Πρώτο Τέλειο Άνθρωπο που είναι ο Ιησούς Χριστός. Έτσι εκπληρώνουμε το Γεν.α26, το οποίο επιτυγχάνεται μέσω της εργασίας του Πατρός με τον Υιό, μέσα μας. Μας κάλυψε με τη θυσία Του και το Πνεύμα του Θεού ήρθε μέσα μας κι εργάζεται για να μας φτιάξει.

- Συνεργαζόμαστε με τον Θεό, για να παράγουμε το ίδιο αποτέλεσμα (την ομοίωση) και σε άλλους. Είμαστε κι εμείς επιστολή. Κάνουμε τη δουλειά που κάνει ο Λόγος, αλλά με τη ζωή, τα λόγια, τις πράξεις μας. Μια επιστολή γραμμένη από τον Θεό, το μόνο που μπορεί να κάνει στον άνθρωπο είναι να τον σοφίσει, να του δώσει γνώση και παράδειγμα ζωής. Ο Θεός μας λέει ότι αυτό το κάνουμε εμείς και συνεργούμε στο να γίνουν και άλλοι κατ’ εικόνα και ομοίωση Θεού.

- Ο πληθυντικός λοιπόν «Ας κάμωμεν», αναφέρεται στον Πατέρα Θεό, στον Χριστό Μεσίτη και στους αγίους. Επειδή τώρα κι εμείς συντελούμε στο να γίνουν άνθρωποι κατ’ εικόνα και ομοίωση Θεού.

Ερώτηση:

Στο εδάφιο αυτό, ο Χριστός υπάρχει σαν Λόγος, Σοφία και Σύνεση του Θεού. Ο Χριστός όμως σαν πρόσωπο, γεννήθηκε από την παρθένο Μαρία και το Πνεύμα του Θεού, στην Βηθλεέμ. Πώς ο Θεός Του μιλάει σαν να είναι εκεί εκείνη την ώρα; Σαν να υπάρχει ενώ δεν είχε ακόμα γεννηθεί;

- Ο Κύριος έκανε το ίδιο πράγμα και αλλού. Μίλησε σε ανθρώπους πριν ακόμα υπάρξουν.

Ησα.με1- Ούτω λέγει Κύριος προς τον κεχρισμένον αυτού, τον Κύρον, του οποίου την δεξιάν χείρα εκράτησα, διά να υποτάξω τα έθνη έμπροσθεν αυτού· και θέλω λύσει την οσφύν των βασιλέων, διά να ανοίξω τα δίθυρα έμπροθεν αυτού· και αι πύλαι δεν θέλουσι κλεισθή…

Ο Κύριος μιλάει εδώ στον Κύρο. Ο Κύρος τα έκανε όλα αυτά το 536 π.Χ. ενώ ο Ησαΐας το προφήτευσε γύρω στα 800 π.Χ. Πολλά χρόνια πριν καν υπάρξει ο Κύρος, ο Θεός όμως το είπε. Είναι ο προφητικός μέλλοντας, τον οποίο χρησιμοποιεί ο Κύριος και μιλάει σε πρόσωπα σαν να είναι παρόντα.

Ψλμ.β7- Εγώ θέλω αναγγείλει το πρόσταγμα ο Κύριος είπε προς εμέ, «υιός μου είσαι συ εγώ σήμερον σε εγέννησα»

Αυτό το είπε στον Υιό, κατά την ανάληψη Του. Όμως εδώ Του μιλάει πολύ καιρό πριν, τον καιρό του Δαβίδ. Έχει ειπωθεί μέσα στο προφητικό σχέδιο του Θεού. Τα έργα του Θεού «είναι τετελειωμένα». Μπορεί λοιπόν με τον τρόπο αυτό, να απευθύνεται προφητικά.

Ιωα.ς47- Αληθώς αληθώς, σας λέγω, «Ο πιστεύων εις εμέ έχει ζωήν αιώνιον».

Εβρ.α8- Περί δε του Υιού, «Ο θρόνος σου, ω Θεέ, είναι εις τον αιώνα του αιώνος σκήπτρον ευθύτητος είναι το σκήπτρο της βασιλείας σου.

Είναι και αυτό:

Ψλμ.με6- Ο θρόνος σου, Θεέ, είναι εις τον αιώνα του αιώνος· σκήπτρον ευθύτητος είναι το σκήπτρον της βασιλείας σου. 7- Ηγάπησας δικαιοσύνην και εμίσησας αδικίαν· διά τούτο έχρισέ σε ο Θεός, ο Θεός σου, έλαιον αγαλλιάσεως υπέρ τους μετόχους σου.

Μιλάει ο Θεός στον Υιό, και Τον βλέπει ως τον Θεό εν σαρκί, να εξουσιάζει τα πάντα.