Πιθανόν υπάρχουν ελάχιστοι στους οποίους αρέσει να έχουν εχθρούς. Παρόλα αυτά η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων θα συμφωνήσει ότι όταν όντως υπάρχουν εχθροί τότε το χειρότερο που μπορεί να κάνει κανείς είναι να τους αγνοεί. Αντ’ αυτού το καλύτερο είναι να γνωρίζει κανείς τον εχθρό του και τις πρακτικές του έτσι ώστε να μπορεί να αμυνθεί.
Αν και όλα τα παραπάνω φαίνονται πολύ λογικά, πολλοί είναι αυτοί οι οποίοι προτιμούν να αγνοούν τον εχθρό για τον οποίον ο Λόγος του Θεού μιλάει αντί να κερδίσουν γνώση σχετικά με αυτόν. Δυστυχώς, αυτή η τακτική μπορεί να έχει καταστροφικά αποτελέσματα, αφού ακόμη και ο ασθενέστερος εχθρός γίνεται πολύ δυνατός και αποτελεσματικός αν δει ότι ο αντίπαλος του δεν έχει γνώση της ύπαρξης του και είναι έτσι χωρίς θωράκιση.
Ο εχθρός που η Βίβλος μιλάει είναι ο διάβολος ή Σατανάς. Το γεγονός ότι ο Θεός δεν μας θέλει να είμαστε αμαθής σχετικά μ’ αυτόν τον εχθρό φαίνεται από την προς Κορινθίους Β 2/β/11 όπου διαβάζουμε:
Προς Κορινθίους Β 2/β/10-11
"διά να μην υπερισχύση καθ’ ημών ο Σατανάς, διότι δεν αγνοούμεν τα διανοήματα αυτού"
Ο σκοπός αυτού του άρθρου είναι να κάνει γνωστά μερικά απ’ αυτά τα οποία ο Λόγος του Θεού λέει γι’ αυτόν τον εχθρό έτσι ώστε να μην έχουμε πλέον άγνοια των διανοημάτων του.
1. Μια σύντομη παρουσίαση του εχθρού, του χαρακτήρα του, των επιδιώξεων του καθώς και του τι πρέπει να κάνουμε.
Μια σύντομη, αλλά παρόλα αυτά περιεκτικότατη παρουσίαση του εχθρού, των σκοπών του και του τι πρέπει να κάνουμε, δίνεται στην Πέτρου Α 5/ε/8. Εκεί διαβάζουμε:
Πέτρου Α 5/ε/8
"Εγκρατευθήτε [αρχαίο κείμενο: "νήψατε" από το "νήφω" που σημαίνει "σωφρονώ", είμαι φρόνιμος, μυαλωμένος], αγρυπνήσατε, διοτι ο αντίδικος σας διάβολος, ως λέων ωρυόμενος, περιέρχεται, ζητών τίνα να καταπιεί."
Σύμφωνα μ’ αυτόν το στίχο, ο διάβολος είναι αντίδικος μας. Αυτό με την σειρά του σημαίνει ότι ο διάβολος δεν είναι κάποιος που βρίσκεται σε συμμαχία μαζί μας. Σε αντίθεση είναι κάποιος ο οποίος μάχεται εναντίον μας. Είναι ένας εχθρός μας. Η πρώτη λοιπόν πληροφορία είναι ότι ο διάβολος είναι σίγουρα ένας εχθρός.
Ο Λόγος επίσης λέει ότι περιέρχεται, στριφογυρίζει, σαν "λέων ωρυόμενος". Μ’ άλλα λόγια δεν είναι ένας εχθρός ο οποίος κοιμάται. Επίσης μας λέει ότι ο σκοπός της δραστηριότητας του είναι πολύ κακός αφού αυτό το οποίο ψάχνει είναι να βρει κάποιον για να τον καταπιεί. Είναι εξαιτίας αυτής ακριβώς της μεγάλης κακίας που ο Λόγος του Θεού μας λέει να είμαστε σώφρονες και να αγρυπνούμε.
Δυστυχώς, παρά το γεγονός ότι ο Λόγος του Θεού ορίζει τον διάβολο σαν ένα εχθρό με πολύ κακές προθέσεις, και μας λέει να είμαστε σώφρονες, να αγρυπνούμε και να μην αγνοούμε τα διανοήματα του, πολλοί άνθρωποι συνεχίζουν να έχουν άγνοια ή να είναι λάθος σε ότι πιστεύουν γι’ αυτόν. Πράγματι, μια μεγάλη μερίδα ανθρώπων πιστεύει ότι ο διάβολος είναι ανύπαρκτος ή ότι είναι ένας μύθος ενώ μια άλλη επίσης μεγάλη μερίδα πιστεύει ότι αν και υπάρχει "δεν μπορεί να βλάψει γιατί ο Θεός είναι υπεράνω όλων".
Είναι ακριβώς εξαιτίας αυτής της άγνοιας σχετικά με το τι ο Λόγος του Θεού λέει για τον διάβολο, που οι άνθρωποι έχουν πρόβλημα στο να αναγνωρίσουν ποιος προξενεί δυσκολίες στις ζωές τους. Μερικοί μάλιστα πηγαίνουν ακόμη παραπέρα θεωρώντας τον Θεό σαν τον υπεύθυνο για το κακό το οποίο υπάρχει στον κόσμο. Πράγματι κατά την διάρκεια των αιώνων, ο Θεός έχει κατηγορηθεί σαν υπεύθυνος για τους πειρασμούς, τους φόνους, τις καταστροφές και αλλά όμοια πολύ αρνητικά πράγματα. Είναι τόσο κοινό, παρόλα αυτά τόσο αντιβιβλικό, να ακούμε ανθρώπους να χαρακτηρίζουν σαν "θεόσταλτους" ή σαν πράξεις ΘΕΟμηνίας τους σεισμούς, τις πείνες, τις πλημμύρες και τις όποιες άλλες συμφορές. Εντούτοις, η Βίβλος λέει ότι "ο Θεός είναι φως και σκοτία εν αυτώ δεν υπάρχει ουδεμία" (Ιωάννου Α 1/α/5). Θα μπορούσε ποτέ ο Θεός να ήταν φως αν προκαλούσε, αυτοκινητιστικά δυστυχήματα, πειρασμούς με κακό, πείνες, σεισμούς κτλ? Και αν δεν είναι ο Θεός αυτός που προκαλεί όλες αυτές τις συμφορές, ποιος επιτέλους είναι; Για να βρούμε την απάντηση, θα πρέπει να πάμε στην Βίβλο για να λάβουμε την καθαρή διδασκαλία της, ξεφορτώνοντας από πάνω μας όλες τις διαστρεβλώσεις που ο διάβολος έχει παράγει, και σύμφωνα με τις όποιες αυτός δεν υπάρχει και επομένως ο Θεός είναι υπεύθυνος για κάθε τι κακό.
2. Ποιος είναι ο άρχοντας του κόσμου αυτού;
Ένα από τα ονόματα και τα χαρακτηριστικά τα οποία ο Λόγος του Θεού αποδίδει στον διάβολο μπορεί να βρεθεί στην προς Κορινθίους Β 4/δ/3-4:
Κορινθίους Β 4/δ/3-4
"Εάν δε και ήναι το ευαγγέλιον ημών κεκαλυμμένον, εις τους απολλυμένους είναι κεκαλυμμένον· των οποίων, άπιστων όντων, ο θεός του κόσμου τούτου ετύφλωσεν τον νουν, διά να μην επιλάμψη εις αυτούς ο φωτισμός του ευαγγελίου της δόξης του Χριστού, όστις είναι εικών του Θεού."
Σ’ αυτό το απόσπασμα, ο διάβολος αποκαλείται "ο θεός του κόσμου τούτου". Το γεγονός ότι ο διάβολος και όχι ο Θεός είναι το αφεντικό αυτού του κόσμου και των συστημάτων και πρακτικών που τον ορίζουν, είναι καθαρό και από άλλα αποσπάσματα όπως το κατά Ιωάννη 14/ιδ/30 ο Ιησούς Χριστός μιλώντας στους μαθητές του είπε:
Κατά Ιωάννη 14/ιδ/30
"Δεν θέλω πλέον λαλήσει πολλά μεθ’ υμών, διότι έρχεται ο άρχων του κόσμου τούτου, και δεν έχει ουδέν εν εμοί"
Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι ο Θεός είναι ο άρχοντας αυτού του κόσμου και των συστημάτων του. Ε λοιπόν η Βίβλος δεν λέει αυτό. Επίσης δείτε τι ο διάβολος είπε όταν πείραζε τον Ιησού Χριστό:
Κατά Λουκά 4/δ/5-7
"Και αναβιβάσας αυτόν ο διάβολος εις όρος υψηλόν, έδειξεν εις αυτόν πάντα τα βασίλεια της οικουμένης εν μια στιγμή χρόνου, και είπεν προς αυτόν ο διάβολος, "Εις σε θέλω δώσει άπασαν την εξουσίαν ταύτην και την δόξαν αυτών, διότι εις εμέ είναι παραδεδομένη, και εις όντινα θέλω δίδω αυτήν, συ λοιπόν εάν προσκυνήσης ενώπιον μου, σου θέλουσιν είσθαι πάντα."
Σ’ αυτό το απόσπασμα ο διάβολος ισχυρίζεται ότι έχει εξουσία σε όλα τα βασίλεια της οικουμένης. Με άλλα λόγια, ισχυρίζεται ότι είναι ο άρχοντας του κόσμου τούτου. Είναι αυτός ο ισχυρισμός του ψεύτικος; Σύμφωνα με όλα τα αποσπάσματα που έχουμε διαβάσει, όχι. Άλλωστε αν ήταν, ο Ιησούς Χριστός θα αντέκρουε αυτόν τον ισχυρισμό λέγοντας του ότι είναι ψεύτικος. Δεν το έκανε όμως. Αντίθετα αυτό που έκανε είναι να τον αντικρούσει με το απόσπασμα της γραφής που λέει: "Θέλεις προσκυνήσει Κύριον τον Θεόν σου, και αυτόν μόνον θέλεις λατρεύσει" (κατά Ματθαίο 4/δ/8). Αλλά ποιος άραγε ήταν αυτός που έδωσε στον διάβολο αυτήν την εξουσία πάνω στον κόσμο; Αυτός δεν ήταν άλλος από τον Αδάμ που την έλαβε από τον Θεό στην Γένεση 1/α/26-28 και την πέρασε στον διάβολο με την πτώση του. Από κείνη την ημέρα και έπειτα, ο διάβολος είναι ο άρχοντας του κόσμου αυτού.
Η γνώση του ποιος είναι ο άρχοντας του κόσμου αυτού μπορεί να μας βοηθήσει πολύ στο να καταλάβουμε ποιος είναι αυτός που προκαλεί τέτοια πράγματα όπως πείνες, σεισμοί, πλημμύρες και άλλες καταστροφές που συμβαίνουν στον κόσμο. Αν και οι άνθρωποι πολύ συχνά κατηγορούν τον Θεό γι’ αυτές τις καταστροφές, εκείνος ο οποίος είναι ο πραγματικός υπεύθυνος δεν είναι άλλος από το αφεντικό, τον άρχοντα αυτού του κόσμου, τον διάβολο. Είναι εξαιτίας της καταδυνάστευσης του που "πάσα η κτίσις συστενάζει και συναγωνιά έως του νυν" (προς Ρωμαίους 8/η/22). Δεν ήταν αρχικά έτσι, αφού την έκτη ημέρα διαβάζουμε ότι "είδεν ο Θεός πάντα όσα εποίησε· και ιδού ήσαν ΚΑΛΑ ΛΙΑΝ" (Γένεση 1/α/31). Εντούτοις, επειδή ο Αδάμ παράδωσε την εξουσία του πάνω στην κτίση στον διάβολο, η κτίση δεν είναι πλέον "καλά λίαν" αλλά "συστενάζει και συναγωνιά" και είναι υποταγμένη στην ματαιότητα (προς Ρωμαίους 8/η/20). Στην "παροιμία κατά του βασιλέως της Βαβυλώνος" που δίνεται στον Ησαΐα 14/ιδ και η οποία, όπως οι στίχοι 12-15 του ίδιου κεφαλαίου δείχνουν, αναφέρεται στον διάβολο, αυτός περιγράφεται σαν "ο ποιών την γην να τρέμη, ο σείων τα βασίλεια, ο ερημόνων την οικουμένη και καταστρέφων τας πόλεις αυτής" (Ησαΐας 14/ιδ/16-17). Παρόλα αυτά, για εκατοντάδες χρόνια πολλοί άνθρωποι έχουν κατηγορήσει τον Θεό για τέτοια πράγματα όπως τα παραπάνω. Πιθανόν ο χαρακτηρισμός των διαφόρων καταστροφών ως "θεόσταλτες" δεν θα ήταν εντελώς λάθος αν κάναμε ξεκάθαρο ότι εννοούμε τον θεό με το μικρό "θ" και όχι τον ένα αληθινό Θεό και πατέρα του Ιησού Χριστού.
3. Ποιος έχει την δύναμη του θανάτου;
Πέρα από τις συμφορές που αναφέραμε παραπάνω και για τις οποίες οι άνθρωποι έχουν κατηγορήσει τον γεμάτο αγάπη επουράνιο Πατέρα μας, αυτός έχει επίσης κατηγορηθεί σαν ο αρχιτέκτονας του θανάτου. Όντως, πόσες φορές δεν έχουμε ακούσει ανθρώπους να λένε "ο Θεός τον πήρε" όταν κάποιος πεθαίνει; Πόσες φορές αλήθεια διάφοροι άνθρωποι έχουν προσπαθήσει να παρηγορήσουν τους συνάνθρωπους τους με την ιδέα ότι τους νεκρούς τους έχει πάρει ο Θεός για να είναι μαζί του στον ουρανό, και επομένως ο θάνατος είναι φίλος!!! Ο Ιησούς Χριστός είπε ότι ήρθε "διά να έχωσι ζωήν, και να έχωσιν αυτήν εν αφθονία." (κατά Ιωάννη 10/ι/10). Αλλά αλήθεια για ποια άφθονη ζωή θα μπορούσαμε να μιλάμε αν ο Θεός είναι ο αίτιος του θανάτου; Μπορεί αλήθεια ο Θεός, ο δημιουργός της ζωής, να είναι ο αρχιτέκτονας του ακριβώς αντίθετου; Είναι αλήθεια ο θάνατος μια χαρούμενη ελπίδα, ένας φίλος που μας φέρνει κοντύτερα στον Θεό; Η Βίβλος σε όλες αυτές τις ερωτήσεις λέει ΟΧΙ. Αρχίζοντας από την ερώτηση σχετικά με το ποιος είναι ο αίτιος του θανάτου, ας πάμε στην προς Εβραίους 2/β/14:
Εβραίους 2/β/14
"Επειδή λοιπόν τα παιδία εμέθεξαν από σαρκός και αίματος και αυτός [αναφέρεται στον Ιησού Χριστό] παρομοίως μετέλαβεν από των αυτών, διά να καταργήση διά του θανάτου τον έχοντα το κράτος του θανάτου, τουτέστι τον διάβολον"
Ποιος έχει το κράτος, την δύναμη, του θανάτου; Ποιος είναι αυτός που σκοτώνει ανθρώπους σε "ατυχήματα"; Ο Θεός ο οποίος έδωσε τον Γιο του για τον καθένα απ’ αυτούς τους ανθρώπους ή ο εχθρός της ζωής, ο διάβολος; Η Βίβλος λέει ο διάβολος. Ο Ιησούς Χριστός είπε στο κατά Ιωάννη 8/η/44 σχετικά με τον διάβολο:
Κατά Ιωάννη 8/η/44
"Εκείνος [ο διάβολος] ήτο απ’ αρχής ανθρωποκτόνος"
Πιθανόν δεν θα μπορούσε να γίνει πιο ξεκάθαρο ποιος είναι εκείνος που προκαλεί τον θάνατο. Αυτός δεν είναι άλλος από τον διάβολο που έχει το κράτος του θανάτου και που ήταν από την αρχή ανθρωποκτόνος, φονιάς. Αν ο Θεός ήταν αυτός που προκαλούσε τον θάνατο, θα τον κρατούσε και στην νέα γη και ουρανό που περιγράφονται στο βιβλίο της Αποκάλυψης. Αλλά δεν θα τα κρατήσει. Όπως η Αποκάλυψη 20/κ/14 μας λέει:
Αποκάλυψη 20/κ/14
"Και ο θάνατος και ο άδης ερρίφθησαν εις την λίμνην του πυρός"
Στην νέα γη και τον νέο ουρανό δεν θα υπάρχει θάνατος αφού δεν θα υπάρχει πλέον ο αρχιτέκτονας του θανάτου, ο διάβολος ο οποίος και αυτός θα καταλήξει στην ίδια "λίμνην του πυρός" (Αποκάλυψη 20/κ/10)
Έχοντας δει ότι ο αρχιτέκτονας του θανάτου δεν είναι άλλος από τον διάβολο, δεν θα πρέπει να έχουμε καμία δυσκολία στο να κατανοήσουμε ότι ο θάνατος δεν μπορεί να είναι φίλος. Παρόλα αυτά, η ιδέα ότι ο θάνατος είναι ακριβώς αυτό, δηλαδή ένας φίλος που σε φέρνει κοντύτερα στον Θεό, φαίνεται να κυριαρχεί σ’ ένα μεγάλο μέρος των Χριστιανών. Για πολλούς Χριστιανούς, η δοξασμένη ελπίδα της επιστροφής του Κυρίου Ιησού Χριστού και της επισυναγωγής σ’ αυτόν (Θεσσαλονικείς Α 4/δ/13-18) έχει αντικατασταθεί από την λυπηρή προσδοκία του θανάτου και του τάφου. Εντούτοις, ο Λόγος δεν συμφωνεί μ’ αυτήν την ιδέα. Η προς Κορινθίους Α 15/ιε/26 μας λέει:
Προς Κορινθίους Α 15/ιε/26
"έσχατος ΕΧΘΡΟΣ καταργείται ο θάνατος."
Ο θάνατος είναι ένας εχθρός όπως ο αρχιτέκτονας του είναι ένας εχθρός. Και οι δυο θα καταστραφούν στο τέλος. Δεν ζούμε περιμένοντας την μέρα που θα πεθάνουμε αλλά την ημέρα της επιστροφής του Κυρίου όταν θα απαντήσουμε τον Κύριον "εις τον αέρα και ούτω θέλομεν είσθαι πάντοτε μετά του Κυρίου" (Θεσσαλονικείς Α 4/δ/17). Αν όταν πεθαίνει κάποιος, είναι αμέσως με τον Κύριο τότε γιατί το κείμενο λέει "ΘΕΛΟΜΕΝ είσθαι" δηλαδή "ΘΑ είμαστε"; Αν όταν κάποιος πεθάνει συναντά αμέσως τον Κύριο τότε γιατί χρειάζεται την ανάσταση για τον συναντήσει; Όπως είναι καθαρό λοιπόν, όταν κάποιος πεθάνει δεν συναντά τον Κύριο. Απλά "κοιμάται" μέχρι την ημέρα που "αυτός ο Κύριος θέλει καταβή απ’ ουρανού με κέλευσμα, με φωνήν αρχαγγέλου και με σάλπιγγα Θεού". Τότε, και μόνο τότε, "οι αποθανόντες εν Χριστώ θέλουσιν αναστηθή" (Θεσσαλονικείς Α 4/δ/16). Δεν έχουμε κανένα λόγος να λυπόμαστε "καθώς και οι λοιποί οι μη έχοντες ελπίδα" (Θεσσαλονικείς Α 4/δ/13), αφού εμείς όντως έχουμε ελπίδα: την ελπίδα της επιστροφής του Κυρίου. Πραγματικά τι υπέροχη ελπίδα!
4. "Είναι ψεύτης και ο πατήρ αυτού του ψεύδους"
Περισσότερη πληροφόρηση σχετικά με τον διάβολο δίνεται στο κατά Ιωάννη 8/η όπου ο Ιησούς Χριστός μιλώντας γι’ αυτόν είπε:
Κατά Ιωάννη 8/η/44
"Εκείνος ήτο απ’ αρχής ανθρωποκτόνος, και δεν μένει εν τη αλήθεια, διότι αλήθεια δεν υπάρχει εν αυτώ. Όταν λαλή το ψεύδος εκ των ιδίων λαλεί, διότι είναι ψεύστης και ο πατήρ αυτού του ψεύδους."
Πέρα από ανθρωποκτόνος, αυτό το απόσπασμα μας λέει ότι ο διάβολος είναι ψεύτης και μάλιστα ο πατέρας αυτού του ψεύδους. Μπορούμε λοιπόν να απαντήσουμε στην ερώτηση ποιος έχει παράγει όλα αυτά τα ψέματα που παρουσιάζουν τον Θεό σαν το αρχιτέκτονα του θανάτου και των πάσης φύσεως συμφορών; Ναι μπορούμε: αυτός που τα έχει παράγει είναι ο διάβολος ο οποίος είναι ψεύτης και ο πατέρας, η πηγή, του ίδιου του ψεύδους. Μπορούμε να απαντήσουμε στην ερώτηση ποιος παράγει όλες αυτές τις φιλοσοφίες, θεωρίες, θρησκείες οι οποίες πηγαίνουν αντίθετα στον Λόγο του Θεού, και επομένως είναι ψεύδη; Ναι μπορούμε: αυτός που τα παράγει είναι ο διάβολος που είναι ψεύτης και ο πατέρας, η πηγή, του ψεύδους. Μπορούμε να απαντήσουμε στη ερώτηση, γιατί οι άνθρωποι απατούν και ψεύδονται ο ένας προς τον άλλον; Ναι μπορούμε: επηρεάζονται από τον διάβολο ο οποίος είναι ψεύτης και ο πατέρας του ψεύδους.
5. "Δεν είναι η πάλη ημών εναντίον εις αίμα και σάρκα"
Ακόμη περισσότερη πληροφόρηση σχετικά με το διάβολο και την μάχη εναντίον του, δίνεται στην προς Εφεσίους 6/ς/:
Προς Εφεσίους 6/ς/10-11
"το λοιπόν, αδελφοί μου, ενδυναμούσθε εν Κυρίω, και εν τω κράτει της ισχύος αυτού. Ενδυθήτε την πανοπλίαν του Θεού, διά να δυνηθήτε να σταθήτε εναντίον εις τας μεθοδείας του διαβόλου."
Όπως το παραπάνω απόσπασμα μας λέει, ο διάβολος είναι κάποιος ο οποίος κατεργάζεται μεθοδείες, δηλαδή πανούργα πλάνα που μοναδικό σκοπό έχουν να μας παγιδεύσουν και να μας αιχμαλωτίσουν. Μερικές φορές φαίνεται δύσκολο να πιστέψουμε πόσο μακριά μπορεί να πάει για να πραγματοποιήσει τους σκοπούς του. Μπορεί να χρησιμοποιήσει τον καθένα που θα του δώσει πρόσβαση, ακόμα και τον καλύτερο μας φίλο ή ακόμη και τους γονείς μας. Κάθε ένας που δεν έχει το μυαλό του σε αρμονία με τον Λόγο του Θεού είναι χρήσιμος για τις επιδιώξεις του. Εντούτοις, αν και πολλές φορές είναι άνθρωποι εκείνοι οι οποίοι χρησιμοποιούνται για τους σκοπούς του διαβόλου, ο Λόγος μας προειδοποιεί ότι η μάχη δεν είναι ενάντια σε ανθρώπους:
Προς Εφεσίους 6/ς/12-13
"διότι δεν είναι η πάλη ημών εναντίον εις αίμα και σάρκα, αλλ’ εναντίον εις τας αρχάς, εναντίον εις τας εξουσίας, εναντίον εις τους κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου, εναντίον εις τα πνεύματα της πονηρίας εν τοις επουρανίοις. Διά τούτο αναλάβετε την πανοπλίαν του Θεού, διά να δυνηθήτε να αντισταθήτε εν τη ημέρα την πονηρά, και αφού καταπολεμήσητε τα πάντα, να σταθήτε."
Η μάχη ενάντια στον διάβολο είναι μια πνευματική μάχη και για να είμαστε επιτυχής σ’ αυτήν την μάχη θα πρέπει να φορέσουμε την πανοπλία του Θεού.
6. Η πανοπλία του Θεού
Τα μέρη τα οποία αποτελούν την πανοπλία του Θεού περιγράφονται στην προς Εφεσίους 6/ς/14-17:
Προς Εφεσίους 6/ς/14-17
"Σταθήτε λοιπόν περιεζωσμένοι την οσφύν σας με αλήθειαν, και ενδεδυμένοι τον θώρακα της δικαιοσύνης, και έχοντες υποδεδημένους τους πόδας με την ετοιμασίαν του ευαγγελίου της ειρήνης. Επί πάσι δε, αναλάβετε την ασπίδα της πίστεως, διά της οποίας θέλετε δυνηθή να σβέσητε πάντα τα βέλη του πονηρού τα πεπυρωμένα. Και λάβετε την περικεφαλαίαν της σωτηρίας, και την μάχαιραν του Πνεύματος, ήτις είναι ο λόγος του Θεού"
Όπως μπορούμε να δούμε δεν υπάρχει τίποτα που να λείπει απ’ αυτήν την πανοπλία. Είναι πραγματικά μια πλήρη πανοπλία. Επίσης η δουλειά του κάθε κομματιού αυτής της πανοπλίας δεν είναι τυχαία αλλά αντίθετα έχει την δική της σημαντικότητα. Ας εξετάσουμε λοιπόν μερικά από τα μέρη αυτής την πανοπλίας σε μεγαλύτερο βάθος.
6.1 "περιεζωσμένοι την οσφύν σας με αλήθειαν"
Η πρώτη οδηγία η οποία μας δίνεται σχετικά με την πανοπλία του Θεού είναι να περιζωστούμε την οσφύ μας με αλήθεια. Η κατανόηση του ρόλου της ζώνης σε μια φυσική πανοπλία θα μας βοηθήσει να κατανοήσουμε τον ρόλο της ζώνης της αλήθειας στην πανοπλία του Θεού. Ο ρόλος της στρατιωτικής ζώνης στις πανοπλίες εκείνης της εποχής εξηγείται από τον J.M. Freeman ως εξής:
"Η στρατιωτική ζώνη.....ήταν μια ισχυρή ζώνη σχεδιασμένη για να κρατάει το σώμα, και την ίδια στιγμή να καλύπτει το μέρος εκείνο της κοιλιάς το οποίο μπορεί να έμενε απροστάτευτο από τον θώρακα. Μερικές ζώνες, όντως, φαίνεται ότι αποτελούσαν ένα συστατικό μέρος του θώρακα, σχεδιασμένο να τον κρατάει περισσότερο σταθερό. Η σημαντικότητα της ζώνης σαν μέρος της πανοπλίας φαίνεται από το γεγονός ότι η προσεκτική προετοιμασία για την μάχη αποκαλούνταν "ανασκούμπωμα" ("girding on")
Δες: J.M. Freeman: "Manners and Costumes of the Bible", Reprinted in 1972 by Logos International, σελ. 164
Από τα παραπάνω είναι εμφανές ότι η δουλειά της ζώνης ήταν να κρατάει το σώμα σταθερό κατά την μάχη. Πραγματικά το σφίξιμο της ζώνης ήταν αναγκαίο για την μάχη που θα ακολουθούσε. Περνώντας τώρα από την φυσική πανοπλία στην πανοπλία του Θεού, το παραπάνω απόσπασμα μας λέει να σφίξουμε την οσφύ μας με αλήθεια. Αυτή η οσφύ δεν είναι η φυσική οσφύ ή μέση αλλά οι "οσφύες της διάνοιας" μας (Πέτρου Α 1/α/13), του μυαλού μας. Η ζώνη η οποία μπορεί να κρατήσει σφιχτό το κέντρο, την "μέση" του μυαλού μας είναι η αλήθεια, που με την σειρά της δεν είναι άλλη από τον Λόγο του Θεού (κατά Ιωάννη 17/ιζ/17). Μ’ άλλα λόγια, δεν θα είμαστε έτοιμοι για την μάχη, με την ζώνη μας σφιγμένη, όσο δεν έχουμε "σφιχτό" το μυαλό μας με την αλήθεια, τον Λόγο του Θεού.
6.2 "ενδεδυμένοι τον θώρακα της δικαιοσύνης[3]"
Το δεύτερο μέρος της πανοπλίας είναι ο θώρακας της δικαιοσύνης. Όπως έχουμε ήδη πει στο άρθρο «το μεγαλείο της χάρης του Θεού», αυτή δεν είναι η δική μας "δικαιοσύνη" των καλών έργων. Ο Λόγος του Θεού λέει ότι τα καλά έργα δεν μπορούν να μας κάνουν δίκαιους ενώπιον του Θεού (προς Ρωμαίους 3/γ/28). Η δικαιοσύνη για την οποία ο Λόγος του Θεού μας μιλάει εδώ είναι η δικαιοσύνη την οποία λάβαμε την ημέρα που πιστέψαμε στον Κύριο Ιησού και στην ανάσταση του από τους νεκρούς (προς Ρωμαίους 10/ι/9-10). Είναι αυτή η δικαιοσύνη, που δίνει ο Θεός δωρεάν, η οποία αποτελεί τον θώρακα στην πανοπλία του Θεού. Αφού η δουλειά του θώρακα είναι να προστατεύει το στήθος και ειδικά την καρδιά, όσο έχει κανείς στην θέση του αυτόν τον θώρακα - δηλαδή όσο έχουμε βάλει βαθιά στο μυαλό μας ότι είμαστε δίκαιοι ενώπιον του Θεού τώρα και για πάντα, χωρίς έργα - θα έχει την καρδιά του (το βαθύτερο μέρος του νου του) προστατευμένη, από διάφορες ασθένειες (βλέπε κατάκριση κτλ.) που πηγάζουν από την ιδέα ότι η σχέση μας με τον Θεό βασίζεται στην δική μας "δικαιοσύνη", των έργων.
6.3 "έχοντες υποδεδημένους τους πόδας με την ετοιμασίαν του ευαγγελίου της ειρήνης"
Το τρίτο μέρος της πανοπλίας είναι τα υποδήματα. Όπως γνωρίζουμε τα υποδήματα χρειάζονται για να κάνουν εύκολη την κίνηση. Στην περίπτωση της πανοπλίας του Θεού, τα υποδήματα τα οποία πρέπει να φορέσουμε είναι τα υποδήματα της ετοιμασίας "του ευαγγελίου της ειρήνης". Η υπόδηση μ’ αυτά τα υποδήματα σημαίνει ότι είμαστε έτοιμοι, να κινηθούμε (αυτό κάνει κανείς με τα υποδήματα) για την ετοιμασία του ευαγγελίου της ειρήνης, δηλαδή του Λόγου του Θεού, οποτεδήποτε ο προμηθευτής της πανοπλίας (ο Θεός) μας καλεί, χωρίς αναστολές.
6.4 "επί πάσι δε, αναλάβετε την ασπίδα της πίστεως"
Το τέταρτο κομμάτι της πανοπλίας είναι η ασπίδα της πίστεως. Πίστη σημαίνει να αποδέχεσαι, να πιστεύεις, ότι ο Θεός έχει πει στον γραπτό Του Λόγο ή μέσω εκείνων των φανερώσεων του αγίου πνεύματος που αναφέρονται στην ακοή μηνυμάτων από τον Θεό (γλωσσολαλιά με διερμηνεία, προφητεία, λόγος γνώσης, λόγος σοφίας, διακρίσεις πνευμάτων). "Αναλαμβάνω την ασπίδα της πίστεως" απλά σημαίνει ότι πιστεύω αυτά που ο Θεός έχει πει. Μόνο πιστεύοντας όλα όσα ο Θεός λέει, μέσω της Βίβλου και του πνεύματος, θα έχουμε τόση προστασία όση προστασία δίνει η ασπίδα σ’ έναν πολεμιστή.
6.5 "και την μάχαιραν του Πνεύματος, ήτις είναι ο λόγος του Θεού"
Το τελευταίο μέρος της πανοπλίας του Θεού είναι επιθετικό και είναι η "μάχαιρα του Πνεύματος", δηλαδή η μάχαιρα που δίνεται από τον Θεό που είναι το Πνεύμα. Αυτό το μαχαίρι είναι ο Λόγος του Θεού. Όσο περισσότερο Λόγο έχει βάλει κανείς στην καρδιά του, τόσο πιο αποτελεσματικά μπορεί να χρησιμοποιήσει το μαχαίρι αυτό. Και όπως η προς Εβραίους 4/δ/12 μας λέει: "ο λόγος του Θεού είναι ζων και ενεργός, και κοπτερώτερος υπέρ πάσαν δίστομον μάχαιραν". Ο Λόγος του Θεού είναι το καλύτερο και αποτελεσματικότερο όπλο το οποίο θα μπορούσαμε ποτέ να έχουμε, για τον πνευματικό μας αγώνα.
7. "μεγαλύτερος είναι εκείνος όστις είναι εν υμίν, παρά όστις είναι εν τω κόσμω"
Πιστεύω ότι μέχρι τώρα έχουμε κερδίσει πολλές πληροφορίες σχετικά με τον εχθρό, τις πρακτικές του και τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να τον αντιμετωπίσουμε. Πιθανόν οι πληροφορίες αυτές να ήταν κάπως σοκαριστικές, ειδικά για όσους από μας μεγάλωσαν με την ιδέα ότι ο διάβολος είναι ένας μύθος ή ότι στην ουσία είναι ακίνδυνος. Απ’ όσα είδαμε είναι ξεκάθαρο ότι ο Λόγος του Θεού δεν υποστηρίζει αυτές τις αντιλήψεις. Ο διάβολος είναι και θα συνεχίσει να είναι δραστήριος. Θα εξαφανιστεί τελειωτικά μόνο όταν θα ριχτεί στην λίμνη του πυρός (Αποκάλυψη 20/κ/10).
Εντούτοις, αυτό δεν σημαίνει ότι στο μεσοδιάστημα είμαστε απροστάτευτοι. Ο Θεός μας έχει δώσει την πανοπλία του έτσι ώστε να είμαστε ικανοί να σταθούμε νικητές απέναντι στον διάβολο. Ο Θεός είναι πολύ μεγαλύτερος από τον διάβολο και παρά την μάχη η οποία μπορεί να υπάρχει, το μυαλό μας πρέπει να είναι επικεντρωμένο στον Θεό και την δύναμη του και όχι στον διάβολο και τον απαίσιο χαρακτήρα του. Η Βίβλος δεν μας έδωσε την πληροφόρηση που είδαμε για να μας φέρει φόβο αλλά για να μας κάνει γνώστες της πραγματικότητας.
Όπως η Ιωάννου Α μας βεβαιώνει, αυτός ο οποίος είναι μέσα μας, δηλαδή ο Θεός μέσα στον Χριστό, μέσα σε μας, είναι μεγαλύτερος απ’ αυτόν που είναι στον κόσμο δηλαδή τον διάβολο:
Ιωάννου Α 4/δ/4
"Σεις εκ του Θεού είσθε, τεκνία, και ενικήσατε αυτούς. ΔΙΟΤΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙΝΟΣ ΟΣΤΙΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝ ΥΜΙΝ, ΠΑΡΑ ΟΣΤΙΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝ ΤΩ ΚΟΣΜΩ."
Ο Θεός είναι μεγαλύτερος από τον διάβολο. Αυτός είναι και ο λόγος που υπόσχεται στον Λόγο του μια νικηφόρα ζωή σε ένα κόσμο ο οποίος δεν κυβερνάτε απ’ Αυτόν. Αν και ο Θεός δεν είναι ο άρχοντας του κόσμου, είναι κατά πολύ μεγαλύτερος απ’ αυτόν τον άρχοντα. Η Ρωμαίους 8/η/ μας λέει:
Προς Ρωμαίους 8/η/35
"Τις θέλει μας χωρίσει από της αγάπης του Χριστού; Θλίψις, ή στεναχώρια, ή διωγμός, ή πείνα, ή γυμνότης, ή κίνδυνος, ή μάχαιρα;"
Θλίψη, πείνα, διωγμός κτλ. Πραγματικά πολλά αρνητικά! Όμως το απόσπασμα έχει και συνέχεια:
Προς Ρωμαίους 8/η/37-39
"ΑΛΛ’ ΕΙΣ ΠΑΝΤΑ ΤΑΥΤΑ ΥΠΕΡΝΙΚΩΜΕΝ ΔΙΑ ΤΟΥ ΑΓΑΠΗΣΑΝΤΟΣ ΗΜΑΣ. Επειδή είμαι πεπεισμένος ότι ούτε θάνατος ούτε ζωή, ούτε άγγελοι ούτε αρχαί ούτε δυνάμεις, ούτε παρόντα ούτε μέλλοντα, ούτε ύψωμα ούτε βάθος, ούτε άλλη τις κτίσις, θέλει δυνηθή να χωρίσει ημάς από της αγάπης του Θεού, της εν Χριστώ Ιησού τω Κυρίω ημών."
Ο Θεός δεν έχει ποτέ υποσχεθεί ότι δεν θα συμβεί ποτέ μια πείνα στην περιοχή μας. Αυτό που έχει υποσχεθεί είναι ότι κατά την διάρκεια της πείνας ή του οποιοδήποτε άλλου αρνητικού πράγματος που ο άρχοντας του κόσμου τούτου μπορεί να μηχανευτεί, ο Θεός όχι μόνο θα μας συντηρήσει αλλά θα μας βγάλει ΥΠΕΡΝΙΚΗΤΕΣ. Η ζωή που ο Θεός έχει για μας δεν είναι μια ζωή αιχμαλώτου από τον διάβολο. Αυτή ήταν η ζωή που είχαμε πριν να πιστέψουμε. Η ζωή την οποία ο Θεός έχει για μας είναι μια ζωή περίσσια. Όπως η προς Κορινθίους Β μας λέει:
Προς Κορινθίους Β 2/β/14
"Πλην, χάρις εις τον Θεόν όστις πάντοτε κάμνει ημάς να θριαμβεύωμεν διά του Χριστού, και φανερώνει εν παντί τόπω δι’ ημών την οσμήν της γνώσεως αυτού."
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου