ΕΙΣΕΡΧΟΜΕΝΟΙ ΣΤΗ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΖΩΗ (βαπτισμα)

Ένας αντιπρόσωπος των βιβλικών μαθημάτων μας στην Αφρική μας έστειλε την ακόλουθη αναφορά:

«Πέντε χρόνια πριν, μου ζητήθηκε να επισκεφθώ ένα φυλακισμένο που παρακολουθούσε τα βιβλικά μαθήματα με αλληλογραφία. Οι αρχές της φυλακής μου έδωσαν την άδεια επισκέψεων. Επειδή ο σπουδαστής επιθυμούσε να εμβαθύνει στη μελέτη της Γραφής, τον επισκεπτόμουν τακτικά.

Περίπου έξι μήνες μετά την πρώτη μου επίσκεψη ο φυλακισμένος ζήτησε να βαπτισθεί και να ενωθεί με την εκκλησία. Οι αρχές διευκόλυναν να γίνει το βάπτισμα μέσα στη φυλακή. Οι φύλακες και άλλοι φυλακισμένοι παρευρέθηκαν στο πιο συγκινητικό βάπτισμα που έκανα ποτέ.

Λίγο μετά από αυτό το γεγονός ο αδελφός μας αποφυλακίσθηκε, αν και δεν είχε εκτίσει όλη την ποινή του. Όταν ρώτησα γιατί, μου απάντησαν ότι η ζωή του άλλαξε τόσο ριζικά που ήταν ένας μάρτυρας για το Χριστό και για την εκκλησία του.

Δεν μπορούσε πια να θεωρηθεί φυλακισμένος και ούτε να του φερθούν σαν σε φυλακισμένο. Αυτός ο άνθρωπος ενώθηκε με την οικογένειά του και σήμερα είναι ηγετικό στέλεχος σε μια μεγάλη εκκλησία.

ΓΙΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΒΑΠΤΙΣΘΩ;

Η σωτηρία μας επικεντρώνεται σε τρεις μεγάλες πράξεις του Χριστού:

«Ο Χριστός απέθανε διά τας αμαρτίας ημών κατά τας γραφάς. και ότι ετάφη, και ότι ανέστη την τρίτην ημέραν, κατά τα γραφάς.» Α΄ Κορινθίους [ιε΄] 15:3,4.

Ο Χριστός έκανε εφικτή τη σωτηρία με το θάνατο, την ταφή και την ανάστασή Του. Πέθανε για τις αμαρτίες μας, θάφτηκε και αναστήθηκε για να μας δώσει μια νέα ζωή δικαιοσύνης.

«Αγνοείτε ότι όσοι εβαπτίσθημεν εις Χριστόν Ιησούν, εις τον θάνατον αυτού εβαπτίσθημεν; Συνετάφημεν λοιπόν μετ’ αυτού διά του βαπτίσματος εις τον θάνατον, ίνα καθώς ο Χριστός ανέστη εκ νεκρών διά της δόξης του Πατρός, ούτω και ημείς περιπατήσωμεν εις νέαν ζωήν.» Ρωμαίους [ς΄] 6:3,4.

Η πράξη του βαπτίσματος δείχνει ότι, κατά έναν υπερφυσικό τρόπο, μπορούμε να συμμετέχουμε στο θάνατον, στην ταφή και στην ανάσταση του Ιησού. Βάπτισμα σημαίνει θάνατος κατά την αμαρτία με το Χριστό, ταφή της παλιάς αμαρτωλής ζωής με το Χριστό, και ανάσταση με το Χριστό «ίνα. . . περιπατήσωμεν εις νέαν ζωήν». Μπορούμε να ωφεληθούμε από αυτές τις σωτήριες πράξεις σαν να ήμασταν στο Γολγοθά και στον τάφο του Χριστού.

Ο θάνατος και η ανάσταση του Χριστού γίνεται ο θάνατος και η ανάστασή μας. Αυτό αληθεύει κατά πρώτον με την έννοια της σχέσης μας με το Θεό. Ο Θεός μας θεωρεί ότι είμαστε με το Χριστό και το αίμα Του καλύπτει τις αμαρτίες μας. Η τέλεια ζωή Του καλύπτει την ανεπάρκειά μας. Κατά δεύτερον, αληθεύει με την έννοια της εμπειρίας μας. Ο Θεός μπορεί να μας κάνει νεκρούς κατά την αμαρτία σαν να είχαμε σταυρωθεί. Να μας κάνει ζώντες στα πράγματα του Πνεύματος σαν να είχαμε αναστηθεί.

Η φυσική πράξη του βαπτίσματος παραστατικά απεικονίζει τα βήματα της μετάνοιας. Πρώτα κατεβαίνουμε στο νερό μέχρι που αυτό μας σκεπάζει, όπως οι άνθρωποι που πεθαίνουν και ενταφιάζονται. Αυτό σημαίνει ότι θέλουμε να πεθάνουμε με το Χριστό και να θάψουμε τον παλαιό τρόπο ζωής μας.

Το βάπτισμα είναι μια ταφή, ένας αποχαιρετισμός σε μια ζωή όπου δέσποζε η αμαρτία. Έπειτα σηκωνόμαστε από το νερό, όπως ένα άτομο που ανασταίνεται. Αυτό σημαίνει ότι είμαστε νέα κτίση, δοσμένοι σε μια νέα ζωή την οποία ο Χριστός περιμένει από μας.

Μόνον η κατάδυση απεικονίζει σωστά την αληθινή έννοια του βαπτίσματος - θάνατος, ταφή, ανάσταση. Ακόμη και η λέξη «βαπτίζω» σημαίνει «βυθίζω στο νερό». Το δια ραντίσματος βάπτισμα δε συμβολίζει σωστά το βάπτισμα.

Τι σημαίνει πραγματικά να πεθάνουμε με το Χριστό;

«Τούτο γινώσκοντες, ότι ο παλαιός ημών άνθρωπος συνεσταυρώθη, διά να καταργηθή το σώμα της αμαρτίας, ώστε να μη ήμεθα πλέον δούλοι της αμαρτίας.» Ρωμαίους [ς΄] 6:6.

Το βάπτισμα απεικονίζει εξωτερικά τι πρέπει να κάνει ο άνθρωπος εσωτερικά: να παραδώσει τα πάντα στο Χριστό. Είναι μια καλή σκέψη, καθώς ετοιμάζεσαι για το βάπτισμα, να κάνεις μια προσωπική απογραφή και να πεις στο Θεό πως είσαι έτοιμος να αλλάξεις. Η μεταμόρφωσή μας δεν επέρχεται μονομιάς. Αλλά πρέπει να είμαστε πρόθυμοι να παραδοθούμε στα χέρια Του. Όταν υποταχθούμε στο Χριστό, οι αμαρτωλές επιθυμίες μας θα αποδυναμωθούν.

«Μετά του Χριστού συνεσταυρώθην. ζω δε ουχί πλέον εγώ, άλλ’ ο Χριστός ζη εν εμοί . καθ’ ό δε ζω εν σαρκί, ζω εν τη πίστει του Υιού του Θεού, όστις με ηγάπησε, και παρέδωκεν εαυτόν υπέρ εμού.» Γαλάτας [β΄] 2:20.

Όταν ταυτίζομαι με τη σταύρωση του Χριστού δια του βαπτίσματος, προσκαλώ την ισχυρή δύναμη στη ζωή μου - «ο Χριστός ζη εν εμοί». Ο σταυρός και ο κενός τάφος είναι υπερφυσικά γεγονότα τα οποία ακόμη ενεργούν.

Για να κεντρίσεις τη θέλησή σου να τοποθετήσεις τη ζωή σου στα χέρια του Χριστού, πρώτα ατένισε το Χριστό θνήσκοντα στο σταυρό. Μη βλέπεις στην αμαρτία, αλλά εξασκήσου να δυναμώσεις τη θέλησή σου. Μη βλέπεις στο παρελθόν σου και ό,τι σε καταθλίβει. Ατένισε στον Ιησού και πές. «Με τη δύναμη του σταυρού δηλώνω ότι είμαι νεκρός ως προς αυτές τις συνήθειες και δέχομαι το κάλεσμα του Θεού. Παίρνω θέση με το Χριστό. Από τώρα και στο εξής θα ‘ζω εν τη πίστει του Υιού του Θεού, όστις με ηγάπησε, και παρέδωκεν εαυτόν υπέρ εμού’.»

Καθώς αντλούμε δύναμη από το θάνατο και την ανάσταση του Χριστού, θα δούμε όλο και περισσότερο οι αρετές Του να αντικαθιστούν τις κακές συνήθειές μας:

«Όθεν εάν τις ήναι εν Χριστώ, είναι νέον κτίσμα. τα αρχαία παρήλθον, ιδού τα πάντα έγειναν νέα. Τα δε πάντα είναι εκ του Θεού, όστις διήλλαξεν ημάς προς εαυτόν διά του Ιησού Χριστού.» Β΄ Κορινθίους [ε΄] 5:17,18.

Το βάπτισμα είναι το πρώτο επίσημο βήμα σε αυτή τη διαδικασία. Με το βάπτισμα εκφράζουμε την επιθυμία μας να πιάσουμε σφιχτά το χέρι του Ιησού και να ζήσουμε μια νέα και καλύτερη ζωή μαζί Του. Αυτός κάνει μέσα μας και μέσα από μας ό,τι δε θα μπορούσαμε να κάνουμε ποτέ οι ίδιοι. Βγαίνουμε από το νερό «νέον κτίσμα», και Αυτός μας δίνει τη δύναμη να ζούμε ένα νέο είδος ζωής.

«Δεν είναι τώρα λοιπόν ουδεμία κατάκρισις εις τους εν Χριστώ Ιησού, τους μη περιπατούντας κατά την σάρκα, αλλά κατά το Πνεύμα. Διότι ο νόμος του Πνεύματος της ζωής εν Χριστώ Ιησού με ηλευθέρωσεν από του νόμου της αμαρτίας και του θανάτου,» Ρωμαίους [η΄] 8:1,2.

ΓΙΑΤΙ ΒΑΠΤΙΣΘΗΚΕ Ο ΙΗΣΟΥΣ;

Να θυμάσαι ότι το βάπτισμα δε συμβολίζει μόνο το θάνατο της παλιάς αμαρτωλής ζωής, αλλά απεικονίζει και τον καθαρισμό των αμαρτιών μας με το αίμα του Ιησού. Στην Πεντηκοστή ο Πέτρος είπε σε εκείνους που αναζητούσαν να ελευθερωθούν από την ενοχή:

«Μετανοήσατε, και ας βαπτισθή έκαστος υμών εις το όνομα του Ιησού Χριστού, εις άφεσιν αμαρτιών.» Πράξεις [β΄] 2:38.

Αυτό δημιουργεί μια ερώτηση: Αφού ο Ιησούς δεν έκανε ούτε μία αμαρτία (Β΄ Κορινθίους [ε΄] 5:21), γιατί θέλησε ο Ίδιος να βαπτισθεί;

«Τότε έρχεται ο Ιησούς από της Γαλιλαίας εις τον Ιορδάνην προς τον Ιωάννην, διά να βαπτισθή υπ’ αυτού. Ο δε Ιωάννης εκώλυεν αυτόν, λέγων, Εγώ χρείαν έχω να βαπτισθώ υπό σου, και συ έρχεσαι προς εμέ; Αποκριθείς δε ο Ιησούς είπε προς αυτόν, Άφες τώρα. διότι είναι πρέπον εις ημάς να εκπληρώσωμεν πάσαν δικαιοσύνην. Τότε αφίνει αυτόν. Και βαπτισθείς ο Ιησούς ανέβη ευθύς από του ύδατος. και ιδού, ηνοίχθησαν εις αυτόν οι ουρανοί, και είδε το Πνεύμα του Θεού καταβαίνον ως περιστεράν, και ερχόμενον επί αυτόν. Και ιδού φωνή εκ των ουρανών, λέγουσα, Ούτος είναι ο Υιός μου ο αγαπητός, εις τον οποίον ευηρεστήθην.» Ματθαίον [γ΄] 3:13-17.

Ο Ιησούς ήταν αναμάρτητος. Δεν είχε ανάγκη μετάνοιας για κανένα σφάλμα ή να καθαρισθεί από κάποια ενοχή. Ο Χριστός βαπτίσθηκε για άλλο λόγο: για να εκπληρώσει «πάσαν δικαιοσύνην». Επιτρέποντας στον Ιωάννη να Τον βυθίσει στα νερά του Ιορδάνη, ο Ιησούς έδωσε παράδειγμα σε μας. Ταυτίσθηκε με τους αδύνατους και αμαρτωλούς ανθρώπους. πρόθυμα έκανε τα βήματα που αυτοί έπρεπε να κάνουν. Ο Σωτήρας μας Χριστός ποτέ δε ζήτησε από τους δικούς του να πάνε όπου Αυτός δεν πήγε. Πάντοτε οδηγεί. ποτέ δεν σπρώχνει. Έτσι, όταν οι δικοί Του άνθρωποι εισέρχονται στα νερά του βαπτίσματος, απλώς ακολουθούν τα βήματα του Κυρίου τους.

«Τον μη γνωρίσαντα αμαρτίαν έκαμεν (ο Θεός) υπέρ ημών αμαρτίαν, διά να γείνωμεν ημείς δικαιοσύνη του Θεού δι’ αυτού.» Β΄ Κορινθίους [ε΄] 5:21.

Με το θάνατο και την ανάστασή Του ο Χριστός μας δίνει τη δικαιοσύνη Του. Μεταμορφωμένοι στα μάτια του Θεού από αμαρτωλοί σε αγίους, αυξανόμαστε στη δικαιοσύνη η οποία ήδη μας έχει δωριθεί, και έτσι ζούμε μια νέα ζωή κατά Χριστόν. Το βάπτισμα ήταν το πρώτο βήμα του Χριστού να καλέσει την ανθρωπότητα στη ζωή Του. Ο θάνατος και η ανάσταση του Σωτήρα ήταν τα τελευταία βήματά Του.

ΓΙΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΒΥΘΙΣΘΩ ΣΤΟ ΝΕΡΟ;

Όλα συγκλίνουν στο γεγονός ότι ο Χριστός βυθίσθηκε στο νερό κατά το βάπτισμά Του. Δεν Του έγινε ραντισμός και ούτε χύθηκε απλώς νερό στο κεφάλι Του. Ο Ιωάννης βάπτιζε στον Ιορδάνη σε μέρος όπου «ήσαν εκεί ύδατα πολλά» (Ιωάννην [γ΄] 3:23). Όταν ο Ιησούς ήρθε στον Ιωάννη για να βαπτισθεί, κατέβηκε μέσα στο νερό «και βαπτισθείς ο Ιησούς ανέβη ευθύς από του ύδατος» (Ματθαίον [γ΄] 3:16).

Όταν κατανοήσουμε την πραγματική σημασία του βαπτίσματος, δε δυσκολευόμαστε να αναγνωρίσουμε τον αυθεντικό τύπο του βαπτίσματος.

Μετά την Πεντηκοστή, όταν οι απόστολοι ανέλαβαν τη διάδοση του ευαγγελίου, βάπτιζαν τους προσερχόμενους στο Χριστό, όπως ο ίδιος ο Χριστός βαπτίσθηκε από τον Ιωάννη το Βαπτιστή. Τον ίδιο τρόπο του βαπτίσματος συνέχισαν και οι άμεσοι διάδοχοι των αποστόλων. Με την πάροδο του χρόνου όμως επήλθαν μεταβολές. Ας δούμε τις μεταβολές όπως είναι καταχωρημένες στο Λεξικό ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΔΑΚΗ, τόμος 2, σελίδα 918:

«Κατά τους πρώτους της Εκκλησίας χρόνoυς ο μέλλων να βαπτισθή κατηχείτο πρότερον εν τη χριστιανική διδασκαλία, εβαπτίζετο δ’ ευθύς ως παρείχεν εγγυήσεις ότι εδραιώθη εν τη πίστει. Αλλ’ επεκταθέντος του Χριστιανισμού εισήχθη ενωρίς υπό της Εκκλησίας της Καρχηδόνος το πρώτον ο βαπτισμός των νηπίων, επικρατήσας οριστικώς από του Ε΄ αιώνος, κυρωθείς δε υπό της πολιτείας (ρις΄ Ιουστιν, Νεαρ.)»

Πέρα από το γεγονός ότι οι άνθρωποι μετέβαλαν το θείο θέσπισμα του τρόπου του βαπτίσματος, το επικύρωσαν και με κοσμική εξουσία. Οφείλουμε, επιτέλους, να κατανοήσουμε ότι ο νόμος του Θεού και κάθε θείο θέσπισμα δεν έχει καμιά σχέση με την κοσμική εξουσία.

Εφόσον στους πρώτους χριστιανικούς αιώνες η βάπτιση γινόταν μόνο σε ενήλικες, κατά συνέπεια υπήρχαν και τα ανάλογα βαπτιστήρια.

«Εις τους αρχαίους χριστιανικούς ναούς υπήρχε πάντοτε ίδιον διαμέρισμα διά την τελετήν του βαπτίσματος των κατηχουμένων (των δεχομένων εν μεγάλη ηλικία την νέαν πίστιν, διότι μόλις από των χρόνων του Ιουστινιανού ήρχισε να γενικεύεται ο νηπιοβαπτισμός) καλούμενον βαπτιστήριον. . . Βαπτιστήρια ως ίδια κτίσματα διεσώθησαν εν Ρώμη, Ραβέννη, Συρία και Αιγύπτω, ως ίδια δε διαμερίσματα εν Εφέσω, Εκατονταπυλιανή Πάρου, Ν. Αγχιάλω και αλλαχού.» Αυτόθι σελίδα 919.

Για την Εκατονταπυλιανή διαβάζουμε:

«Περίφημος παλαιός χριστιανικός ναός, κείμενος εν Παροικία, πρωτευούση της νήσου Πάρου, κτίσμα των χρόνων του Ιουστινιανού. . . Ο ναός αποτελείται εκ τριών συνεχομένων κτισμάτων: του μεγάλου ναού της Παναγίας. . ., του προσηρτημένου κατά την βορείαν αυτού πλευράν ναού του Αγ. Νικολάου. . . , και του βαπτιστηρίου.» Λεξικό ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΔΑΚΗ, τόμος 5, σελίδα 112.

Επίσης στην Κύπρο υπάρχουν βαπτιστήρια στη Σαλαμίνα, στη Μονή Ηρακλείδιου και στο Κούριο.

Υπήρχαν τα βαπτιστήρια, επειδή το βάπτισμα γινόταν με κατάδυση σε ενήλικες.

Μόνον μετά τη Σύνοδο της Ραβέννας στις αρχές του 15ου αιώνα η Καθολική Εκκλησία δέχθηκε το ραντισμό ισότιμο με την κατάδυση. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εφαρμόζει το νηπιοβάπτισμα, αλλά με κατάδυση. Σε εκκλησιαστικά θέματα δεν πρέπει να ακολουθούμε ό,τι διδάσκει ο καθένας, αλλά να ακολουθούμε το παράδειγμα του Χριστού (Κολοσσαείς [β΄] 2:8).

Γιατί το νηπιοβάπτισμα; Πολλοί <<Χριστιανοί>> δέχονται το νηπιοβάπτισμα.

Αυτό ξεκίνησε από τη συνήθεια να αφιερώνουν τα παιδιά τους στο Χριστό. Αυτή η αφιέρωση των παιδιών από την αρχή της ζωής τους είναι μια φενομενική καλή πράξη, αλλά δεν έχει σχέση με το βάπτισμα.

Η Γραφή κάνει ξεκάθαρο ότι ένα πρόσωπο πρέπει να διδαχθεί την οδό της σωτηρίας πριν από το βάπτισμα (Ματθαίον [κη΄] 28:19), ότι πρέπει να πιστέψει στον Ιησού πριν βαπτισθεί (Πράξεις [η΄] 8:37) και ότι πρέπει να μετανοήσει από τις αμαρτίες του και να συγχωρηθεί πριν βαπτισθεί (Πράξεις [β΄] 2:38).

Ένα νήπιο δεν είναι ικανό να πιστέψει, να μετανοήσει και να ομολογήσει - αυτά που προηγούνται του βαπτίσματος.

Το βάπτισμα των νηπίων δεν τους εξασφαλίζει την είσοδο στη βασιλεία του Θεού, αλλά και ούτε και το νήπιο που πεθαίνει αβάπτιστο στερείται της βασιλείας. Γνωρίζουμε ότι τα παιδιά θα σωθούν στη βασιλεία (Ησαΐας [ια΄] 11:6). Οπωσδήποτε μπορούμε να εμπιστευθούμε την τύχη των αποθανόντων παιδιών στο Σωτήρα ο οποίος είπε:

«Αφήσατε τα παιδία, και μη εμποδίζετε αυτά να έλθωσι προς εμέ. διότι των τοιούτων είναι η βασιλεία των ουρανών.» Ματθαίον [ιθ΄] 19:14.

Επίσης λέει ότι τα παιδιά αγιάζονται από τούς γονείς....

1Κορ. 7:14
Διότι ο ανήρ ο άπιστος ηγιάσθη διά της γυναικός, και η γυνή η άπιστος ηγιάσθη διά του ανδρός· επειδή άλλως τα τέκνα σας ήθελον είσθαι ακάθαρτα, αλλά τώρα είναι άγια.

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΒΑΠΤΙΣΘΩ ΓΙΑ ΝΑ ΣΩΘΩ;

Ο Ιησούς ο Ίδιος έκανε τη σοβαρή προειδοποίηση:

« Όστις πιστεύση και βαπτισθή, θέλει σωθή. όστις όμως απιστήση, θέλει κατακριθή.» Μάρκον [ις’] 16:16.

Ο Ιησούς πεθαίνοντας στο Γολγοθά στη θέση μας, έδειξε δημόσια την αγάπη Του για μας. Και μεις δημόσια οφείλουμε να ανταποκριθούμε με τη δική μας αγάπη, ομολογώντας θαρραλέα την αφιέρωσή μας στο Χριστό με το βάπτισμα. Έχεις ξεκινήσει μια νέα ζωή με το Χριστό; Έχεις βαπτισθεί; Αν όχι, γιατί δεν ετοιμάζεσαι για το βάπτισμα στο εγγύς μέλλον;

ΒΑΠΤΙΣΜΑ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΤΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ

Η τελετή του βαπτίσματος, όπως και μια γαμήλια τελετή, σημαίνει το ξεκίνημα μιας όμορφης και αναπτυσσόμενης σχέσης. Αλλά ενώ η τελετή του βαπτίσματος μπορεί να έχει μια ισχυρή επιρροή στη χριστιανική πείρα μας, ας προσέξουμε να μη φαντασθούμε ότι δε θα αμαρτήσουμε πια. Η υποταγή μας κατά το βάπτισμα δε διαρκεί αυτόματα και ισόβια.

Όταν ένα παιδί γεννιέται, είναι καιρός γιορτής. Όμως, αφού περάσει η πρώτη ημέρα της γέννησης και η συγκίνηση υποχωρήσει, το βρέφος απαιτεί καθημερινή διατροφή, καθημερινό μπάνιο και καθημερινή φροντίδα γενικά.

Στο βάπτισμα συμβαίνει κάτι περισσότερο από αυτό. Ο Παύλος μίλησε για την εμπειρία του: «Καθ’ ημέραν αποθνήσκω» (Α΄ Κορινθίους [ιε΄] 15:31). Κάθε μέρα αποστρεφόμενοι την ιδιοτέλεια, ανταποκρινόμαστε περισσότερο στο Χριστό. Για να αυξανόμαστε συνεχώς, πρέπει κάθε μέρα να παραχωρούμε τον εαυτό μας στο Χριστό, κάθε μέρα να είμαστε δέκτες νέας ζωής μέσα από την προσευχή και τη μελέτη της Γραφής.

Ποιες οδηγίες έδωσε ο Ιησούς σχετικά με εκείνους που βαπτίζονται;

«Πορευθέντες λοιπόν μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, διδάσκοντες αυτούς να φυλάττωσι πάντα όσα παρήγγειλα εις εσάς . και ιδού, εγώ είμαι μεθ’ υμών πάσας τας ημέρας, έως της συντελείας του αιώνος.» Ματθαίον [κη΄] 28:19,20.

Ο Ιησούς επισήμανε τη σπουδαιότητα της διδασκαλίας στους βαπτιζόμενους «να φυλάττωσι πάντα όσα» Αυτός παρήγγειλε. Το βάπτισμα απεικονίζει τη δέσμευσή μας σε ένα χριστιανικό τρόπο ζωής.

OΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΥΠΑΚΟΥΣΑΝ ΚΑΙ ΕΚΤΕΛΕΣΑΝ ΤΗΝ ΕΝΤΟΛΗ ΑΥΤΗ

Πράξ. 2:38
Και ο Πέτρος είπε προς αυτούς· Μετανοήσατε, και ας βαπτισθή έκαστος υμών εις το όνομα του Ιησού Χριστού εις άφεσιν αμαρτιών, και θέλετε λάβει την δωρεάν του Αγίου Πνεύματος.


Πράξ. 10:47
Μήπως δύναταί τις να εμποδίση το ύδωρ, ώστε να μη βαπτισθώσιν ούτοι, οίτινες έλαβον το Πνεύμα το Άγιον καθώς και ημείς;
Πράξ. 10:48
Και προσέταξεν αυτούς να βαπτισθώσιν εις το όνομα του Κυρίου. Τότε παρεκάλεσαν αυτόν να διαμείνη ημέρας τινάς.


Πράξ. 19:5
Ακούσαντες δε εβαπτίσθησαν εις το όνομα του Κυρίου Ιησού.

ΜΙΑ ΑΙΤΙΑ ΓΙΑ ΧΑΡΑ

Ο Φίλιππος, ένας διάκονος της πρώτης χριστιανικής Εκκλησίας, κάποτε οδηγήθηκε από το Άγιο Πνεύμα να πάει και να μιλήσει σε έναν ευνούχο από την Αιθιοπία. Ο Φίλιππος βρήκε τον άνθρωπο να ταξιδεύει με την άμαξά του και να διαβάζει μια προφητεία για το Μεσσία από το βιβλίο του προφήτη Ησαΐα. Όταν ο ευνούχος ρώτησε τον Φίλιππο για ποιον μιλάει ο προφήτης, ο Φίλιππος «ευηγγελίσατο εις αυτόν τον Ιησούν» (Πράξεις [η΄] 8:26-35).

«Και καθώς εξηκολούθουν την οδόν, ήλθον εις τι ύδωρ. και λέγει ο ευνούχος, Ιδού ύδωρ. τί με εμποδίζει να βαπτισθώ; Και ο Φίλιππος είπεν, Εάν πιστεύης εξ όλης της καρδίας, δύνασαι. Και αποκριθείς είπε, Πιστεύω ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο Υιός του Θεού. Και προσέταξε να σταθή η άμαξα. και κατέβησαν αμφότεροι εις το ύδωρ, ο Φίλιππος και ο ευνούχος. και εβάπτισεν αυτόν. Ότε δε ανέβησαν εκ του ύδατος, Πνεύμα Κυρίου ήρπασε τον Φίλιππον, και δεν είδεν αυτόν πλέον ο ευνούχος, άλλ’ επορεύετο εις την οδόν αυτού χαίρων.» Πράξεις [η΄] 8:36-39.

Τι προκάλεσε τη χαρά στον ευνούχο; Δεν ήταν απλώς το γεγονός ότι βυθίσθηκε στο νερό. Ήταν η συγκίνηση για την ένωση με το Χριστό. Ο ευνούχος είχε βεβαιώσει την πίστη του στη δύναμη του Χριστού να έρθει στην καρδιά του και να τον σώσει. Ο Φίλιππος τον κατέβασε στο νερό ως μια δήλωση της νέας πίστης που έκαιγε στην καρδιά του ανθρώπου. Τον ενταφίασε στο νερό ως σύμβολο της ταφής της παλιάς αμαρτωλής ζωής του. Στη συνέχεια τον έβγαλε από το νερό ως σημείο ότι ο Αιθίοπας είχε γεννηθεί σε μια νέα ζωή με το Χριστό. Υπάρχει μεγάλη χαρά στο βάπτισμα μόνον επειδή δίνουμε τη ζωή μας στο Σωτήρα.

Το βάπτισμα δημιουργεί μεγάλη χαρά, επειδή όσοι τοποθετούν την πίστη τους στο Χριστό, έχουν τη βεβαιότητα της αιώνιας ζωής. «Όστις πιστεύση και βαπτισθή, θέλει σωθή» (Μάρκον [ις΄] 16:16). Όταν βαπτιζόμαστε, βρισκόμαστε σε ένα ανοδικό μονοπάτι που οδηγεί στην αιώνια χαρά με το Θεό.

Το βάπτισμα επίσης αποτελεί το ξεκίνημα μιας επίγειας ευτυχίας με το Χριστό. Αυτός υπόσχεται το ανεκτίμητο δώρο του Αγίου Πνεύματος στους βαπτιζόμενους (Πράξεις [β΄] 2:38), και με το Άγιο Πνεύμα έρχεται «ο καρπός του Πνεύματος» - η «αγάπη», η οποία γεμίζει τη ζωή με χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότητα, αγαθοσύνη, πίστη, πραότητα, εγκράτεια (Γαλάτας [ε΄] 5:22).

Η παρουσία του Αγίου Πνεύματος μέσα μας μάς δίνει το αίσθημα της ασφάλειας και βεβαιότητας:

«Διότι δεν ελάβετε πνεύμα δουλείας διά να φοβήσθε πάλιν, αλλ’ ελάβετε πνεύμα υιοθεσίας, διά του οποίου κράζομεν, Αββά, ο Πατήρ. Αυτό το Πνεύμα συμμαρτυρεί με το πνεύμα ημών ότι είμεθα τέκνα Θεού.» Ρωμαίους [η΄] 8:15,16.

Με την πίστη σου μπορείς να ακούσεις τον ουράνιο Πατέρα σου να απευθύνεται σε σένα όπως έκανε και στον Ιησού: «Ούτος είναι ο Υιός μου ο αγαπητός εις τον οποίον ευηρεστήθην» (Ματθαίον [γ΄] 3:17).

Αυτή η σίγουρη σχέση με το Θεό μας φέρνει πολλά οφέλη, αλλά δε μας εξασφαλίζει μια ζωή χωρίς προβλήματα. Πράγματι, ο εχθρός συχνά προσπαθεί να παρουσιάσει τις μεγαλύτερες δυσκολίες σε εκείνους που μόλις παραχώρησαν τον εαυτό τους στο Χριστό. Οπωσδήποτε η ζωή με το Χριστό μάς δίνει πολύτιμη προοπτική σε σκληρές στιγμές. Όταν είμαστε στα χέρια του Θεού, ξέρουμε πως Αυτός θα χρησιμοποιήσει ό,τι και αν μας συμβεί - καλό ή κακό, για να μας διδάξει και να μας βοηθήσει στην αύξηση (Ρωμαίους [η΄] 8:28).

Μια νεαρή γυναίκα αποφάσισε να παραχωρήσει τη ζωή της στο Χριστό παρά τις απειλές του άνδρα της για διαζύγιο. Αυτός δεν ήθελε να συμμετέχει στη νέα πίστη της, αλλά εκείνη έμεινε πιστή στον Ιησού και προσπάθησε να γίνει πιο αξιαγάπητη σύζυγος όσο ποτέ άλλοτε. Για ένα διάστημα ο σύζυγός της δυσκόλευε τα πράγματα στο σπίτι. Τελικά κερδίσθηκε από ένα επιχείρημα στο οποίο δεν μπορούσε να απαντήσει - η αλλαγή στη ζωή της. Αυτός ο άνθρωπος επίσης παραχώρησε τη ζωή του στο Χριστό και βαπτίσθηκε.

Μένοντας κοντά στο Χριστό θα γίνουμε ισχυρά όργανα στα χέρια Του. Ανακάλυψε τη χαρά αυτής της υπέρτατης παραχώρησης. Μπορούμε να Του παραχωρήσουμε τη ζωή μας ανεπιφύλακτα, επειδή Εκείνος ήδη έκανε για μας την υπέρτατη παραχώρηση στο σταυρό. Ο Ιησούς πλήρωσε την υπέρτατη τιμή για να γίνει Σωτήρας μας. Τι ύψιστο προνόμιο είναι δημόσια να δώσουμε την αγάπη και υποταγή μας σε Αυτόν! Αν δεν το έκανες ακόμη, γιατί δεν παραχωρείς τη ζωή σου τώρα ακριβώς με την προσευχή:

Αγαπητέ ουράνιε Πατέρα, Σε ευχαριστώ που ο Ιησούς πέθανε για τις αμαρτίες μου, πέθανε και αναστήθηκε ο αιώνιος Ζωοδότης. Καθώς παραχωρώ τη ζωή μου θανατώνοντας το εγώ, έλα στη ζωή μου και γέμισέ την με την παρουσία Σου. Σε παρακαλώ έλα με το Άγιο σου Πνεύμα στη ζωή μου και γέμισε την με ειρήνη και χαρά καθώς θα Σε ακολουθώ. Στο όνομα του Ιησού. Αμήν