Πρόσεξε τον εχθρό

Β' Βασιλέων 1:1-18

Ο προφήτης Ηλίας ήταν ένας άνθρωπος που έζησε πάντα στο επίκεντρο της προσοχής. Μετά το μήνυμα για την ξηρασία έγινε γνωστός αλλά όχι δημοφιλής. Πολλοί, και ιδιαίτερα ο βασιλιάς ήθελε να θανατώσει αυτόν τον περίεργο προφήτη που ξεφύτρωσε από το πουθενά και αναστάτωσε τη ζωή τους.

Η δε ηρωϊκή του παρουσία στο όρος Κάρμηλος που αντιτάχθηκε στους 850 προφήτες των ψεύτικων θεών, είχε ως αποτέλεσμα να τον μισήσουν ακόμη περισσότερο οι εχθροί του. Ιδιαίτερα καθώς ο λαός μετανόησε και επέστρεψε στον αληθινό Θεό.

Ποιος ξέρει πόσες φορές ο Θεός μπορεί να είχε επέμβει για να τον γλυτώσει. Όπως ξέρουμε βέβαια, πριν, ο Αχαάβ και η Ιεζάβελ το παρατράβηξαν το σχοινί και τελικά ο Θεός επενέβη και τιμωρήθηκαν. Όπως είχε προφητεύσει ο Ηλίας, ο Αχαάβ πέθανε:

Και ο βασιλιάς πέθανε, και μεταφέρθηκε στη Σαμάρεια· και έθαψαν τον βασιλιά στη Σαμάρεια. Και έπλυναν την άμαξα στο υδροστάσιο στη Σαμάρεια· έπλυναν ακόμα και τα όπλα του· και οι σκύλοι έγλειψαν το αίμα του, σύμφωνα με τον λόγο τού Κυρίου, που είχε μιλήσει… (Α΄ Βασιλέων 22:37-38).

Το ότι πέθανε βέβαια ο Αχαάβ δεν σήμαινε τίποτα για τον Ισραήλ. Ο Οχοζίας, πιθανώς ο μεγαλύτερος σε ηλικία γιος του βασίλευσε. και αντ' αυτού βασίλευσε ο Οχοζίας, ο γιος του… επάνω στον Ισραήλ στη Σαμάρεια τον 17ο χρόνο τού Ιωσαφάτ, του βασιλιά τού Ιούδα· και βασίλευσε δύο χρόνια επάνω στον Ισραήλ (Α΄ Βασιλέων 22:40)

Και όπως φαντάζεστε ίσως, ακολούθησε το παράδειγμα του πατέρα του. Και έπραξε πονηρά μπροστά στον Κύριο, και περπάτησε στον δρόμο τού πατέρα του, και στον δρόμο τής μητέρας του, και στον δρόμο τού Ιεροβοάμ, του γιου τού Ναβάτ, που έκανε τον Ισραήλ να αμαρτήσει· επειδή, λάτρευσε τον Βάαλ, και τον προσκύνησε, και παρόργισε τον Κύριο τον Θεό του Ισραήλ, σε όλα όσα έπραξε ο πατέρας του (Α΄ Βασιλέων 22: 51-53).

Δυστυχώς το μήλο έπεσε κάτω από τη μηλιά. Μιμήθηκε τον πατέρα του και τους ειδωλολάτρες προγόνους και έκανε το αντίθετο από αυτό που ήθελε ο Θεός. Δεν ξέρουμε πολλά για τη ζωή του. Μαθαίνουμε όμως, πως είχε ένα ατύχημα από το οποίο ποτέ δεν συνήλθε: Και ο Οχοζίας έπεσε από τον δρύινο φράχτη τού υπερώου του, που υπήρχε στη Σαμάρεια, και αρρώστησε· και έστειλε μηνυτές, λέγοντάς τους: Πηγαίνετε, ρωτήστε τον Βέελ-ζεβούλ, τον θεό τής Ακκαρών, αν έχω ελπίδες να αναλάβω απ' αυτή την αρρώστια (Β΄ Βασιλέων 1:2) . Δεν μας λέει τις λεπτομέρειες για το ατύχημα αυτό. Ίσως έσπασε το πόδι του, ή τραυμάτισε τη μέση του ή κάποιο εσωτερικό όργανό κατά την πτώση. Ίσως αυτή η πτώση να προκάλεσε κάποια παράλυση. Δεν μας λέει. Ούτε μας λέει το πώς έπεσε. Ξέρουμε μόνο ότι το πέσιμο αυτό προκάλεσε μια ενδιαφέρουσα αλυσίδα γεγονότων. Αυτά τα γεγονότα επηρέασαν τον Ηλία, που συνέχιζε να είναι ο στόχος των εχθρών του.

Μόνο που αυτή τη φορά ο εχθρός ήταν ο Βεελ-ζεβούλ, ο Θεός της Ακκαρών.

Όταν διαπίστωσε πως δεν συνέρχονταν ο βασιλιάς, φοβήθηκε. Η παιδεία που είχε πάρει από τους γονείς του, τον οδήγησε να ζητήσει τη συμβουλή των θεοτήτων των ειδωλολατρών, έτσι ζήτησε βοήθεια από τον θεό της Ακκαρών τον Βεελ-ζεβούλ. Έλπιζε πως αυτός θα τον βοηθούσε να γιατρευτεί. Η Ακκαρών ήταν μια από τις 5 κύριες πόλεις των Φιλισταίων, μια πόλη που ιδιαίτερα ασχολούνταν με τον πνευματισμό και την μαγεία (Α΄ Σαμουήλ 5:10).

Το όνομα αυτής της θεότητας προέρχεται από το όνομα «Βάαλ» που σημαίνει «κύριος» και από τη λέξη «ζεβούβ» που σημαίνει μύγα. Δηλαδή η σημασία είναι «βασιλιάς των μυγών». Υπάρχουν διάφορες θεωρίες για τη σημασία του ονόματος. Κάποιοι λένε πως το άγαλμα του θεού ήταν σαν μια μύγα. Άλλοι πάλι λένε πως ήταν ένας θεός για τον οποίο πίστευαν πως γιάτρευε τσιμπήματα από μύγες που υπήρχαν στα μέρη εκείνα. Αυτό που σίγουρα γνωρίζουμε είναι πως ο θεός αυτός, ο «βασιλιάς των μυγών» λατρεύονταν στην Ακκαρών και μέσω των ιερέων του εκτός άλλων πραγμάτων, σαν θεός που ήταν, πρόλεγε και το μέλλον. Για αυτό και ο Οχοζίας ζήτησε τη συμβουλή του. Οι Φιλισταίοι γενικότερα ήταν μάντεις και προγνώστες των καιρών (Ησαΐας 2:6).

Στην Παλαιά Διαθήκη μόνο στο κεφάλαιο αυτό αναφέρεται ο θεός αυτό, ο Βεελ-ζεβούλ. Εμφανίζεται όμως το όνομα αυτό στην Καινή Διαθήκη όταν κατηγορούν το Χριστό πως με τη δύναμη του σατανά θεραπεύει: Τότε, έφεραν σ' αυτόν έναν δαιμονιζόμενο, τυφλό και κουφό· και τον θεράπευσε, ώστε ο κουφός και ο τυφλός και μιλούσε και έβλεπε. Και εκπλήττονταν όλα τα πλήθη, και έλεγαν: Μήπως αυτός είναι ο γιος τού Δαβίδ; Οι Φαρισαίοι, όμως, όταν το άκουσαν, είπαν: Αυτός δεν βγάζει τα δαιμόνια, παρά μονάχα διαμέσου τού Βεελζεβούλ, του άρχοντα των δαιμονίων (Ματθαίος 12:22-24) .

Είχε προφητευθεί πως όταν θα έρθει ο Μεσσίας, θα έχει υπερφυσική δύναμη ώστε να ελευθερώνει το λαό από την εξουσία του σατανά. Τα πλήθη λοιπόν, εκστασιασμένα βλέπουν το Χριστό να ελευθερώνει και ρωτάνε « Μήπως αυτός είναι ο Μεσσίας;» «Θα μπορούσε να είναι αυτός ο γιος του Δαβίδ»; Οι Φαρισαίοι όμως, απέρριψαν αυτή την πιθανότητα λέγοντας πως βγάζει τα δαιμόνια με τη δύναμη του σατανά. Μια απάντηση παράλογη, γιατί όπως εξήγησε ο Χριστός, όταν η μια βασιλεία πολεμάει τον εαυτό της, δεν μπορεί να σταθεί. Επομένως δεν είναι δυνατόν ο σατανάς να βγάζει το σατανά, να διαιρεί τη βασιλεία του και να μπορεί να σταθεί.

Το όνομα Βεελζεβούλ λοιπόν, δεν αναφέρεται στον ίδιο το σατανά, αλλά μάλλον σε κάποιο δαιμόνιο με εξουσία. Αντιπροσωπεύει μια πηγή δαιμονικής δύναμης. Αυτός η θεότητα, λοιπόν, που λατρεύουν οι Φιλισταίοι στην πόλη Ακκαρών έχει άμεση σχέση με το σατανικό κόσμο των δαιμονίων.

Φυσικά ο Οχοζίας ενδιαφέρονταν μόνο να μάθει τι θα συμβεί στον ίδιο. Ούτε που τον ένοιαζε σε ποιες δυνάμεις καταφεύγει. Όπως οι γονείς του, ήταν πολύ μακριά από το Θεό. Πολλοί, βέβαια, έλεγαν και τότε και σήμερα «Και τι έγινε; Κακό είναι; Αυτός ο θεός δεν είναι παρά ένα κομμάτι ξύλο. Δεν έχει ζωή, δεν είναι αληθινό, δεν είναι πραγματικό». Αυτό μπορεί να είναι αλήθεια όσον αφορά το αντικείμενο. Το πρόβλημα όμως, έχει να κάνει με αυτό που το αντικείμενο αντιπροσωπεύει και κυρίως με την επιρροή που έχει σε αυτόν που το χρησιμοποιεί ως μέσο λατρείας και ως αντικείμενο λατρείας. Σίγουρα, το είδωλο αυτό, το άγαλμα αυτό είναι σκέτη ύλη. Μέσω της λατρείας όμως, γίνεται κατοικητήριο για τον δαιμονικό κόσμο. Το άγαλμα αυτό που λατρεύεται, από το ζητούν οι άνθρωποι συμβουλές και λύσεις, στο οποίο γίνονται θυσίες, μπορεί ως ύλη να είναι νεκρό, γίνεται όμως, το μέρος που βασιλεύουν οι δυνάμεις του σατανά.

Αιώνες αργότερα ο απόστολος Παύλος γράφει στους Κορίνθιους και επιβεβαιώνει αυτή την αλήθεια: Τι λέω, λοιπόν; Ότι το είδωλο είναι κάτι; Ή, ότι το ειδωλόθυτο είναι κάτι; Όχι· αλλά, εκείνα που θυσιάζουν τα έθνη, τα θυσιάζουν στα δαιμόνια, και όχι στον Θεό· και δεν θέλω, εσείς να γίνεστε κοινωνοί των δαιμονίων (Α' Κορινθίους 10:19-20) . Στην επιφάνεια ο Βεελ-ζεβούλ δεν ήταν κάτι περισσότερο από ένα κομμάτι ξύλο, στο οποίο είχαν δώσει κάποια μορφή, όποια κι αν ήταν αυτή. Μέσα από αυτό το κομμάτι ξύλο όμως, ξεπηδούσαν κάθε είδους δαιμονικές δυνάμεις, μια από τις οποίες μπορούσε να προλέγει το μέλλον. Για αυτό και ο Θεός παρενέβη αποφασιστικά όταν ο Οχοζίας έστειλε τους μηνυτές του, για να συμβουλευτούν τον Βεελ-ζεβούλ στην Ακκαρών.

Ο Θεός, λοιπόν, επενέβη μέσω του υπηρέτη Του, του Ηλία. Καθώς έχουν φύγει οι απεσταλμένοι του Οχοζία να πάνε στην Ακκαρών διαβάζουμε, Αλλά ο άγγελος του Κυρίου είπε στον Ηλία τον Θεσβίτη: Σήκω, ανέβα σε συνάντηση των μηνυτών τού βασιλιά τής Σαμάρειας, και πες τους: Επειδή δεν υπάρχει Θεός στον Ισραήλ, γι' αυτό πηγαίνετε να ρωτήσετε τον Βέελ-ζεβούλ, τον θεό τής Ακκαρών; Τώρα, λοιπόν, έτσι λέει ο Κύριος: Δεν θα κατέβεις από το κρεβάτι σου, στο οποίο ανέβηκες, αλλά οπωσδήποτε θα πεθάνεις. Και ο Ηλίας αναχώρησε (Β΄ Βασιλέων 1:3-4) .

Ο Θεός γρήγορα έστειλε τον προφήτη του για να εμποδίσει τους ανθρώπους του Οχοζία. Δεν ήθελε ο Θεός να έχουν επαφή με το δαιμονικό κόσμο στην Ακκαρών. «Μην τους αφήσεις να κάνουν το ταξίδι αυτό » πρέπει να είπε στον Ηλία. «Σταμάτησέ τους. Πες τους, Δεν υπάρχει Θεός για να τον ρωτήσετε. Πρέπει να πάτε σε αυτόν τον θεό;» Κινείται γρήγορα ο Κύριος. Ο Οχοζίας είναι στο κρεβάτι του, δεν μπορεί να πάει πουθενά, θέλει να γίνει καλά, θέλει να ξέρει τι θα συμβεί. Στέλνει λοιπόν, ο Θεός το μήνυμα που λέει, ουσιαστικά πως η απόφασή του να πάει σε ψεύτικο θεό, θα έχει αποτέλεσμα να μη γίνει ποτέ καλά, αλλά να πεθάνει.

Οι άνθρωποι γύρισαν πίσω, είπαν τα νέα τον Οχοζία και αυτός έγινε ο εξής διάλογος Και οι μηνυτές γύρισαν σ' αυτόν· κι εκείνος είπε: Γιατί γυρίσατε; Και του είπαν: Κάποιος άνθρωπος ανέβηκε σε συνάντησή μας, και μας είπε: Πηγαίνετε, επιστρέψτε στον βασιλιά, που σας έστειλε, και πείτε του: Έτσι λέει ο Κύριος: Επειδή δεν είναι Θεός στον Ισραήλ, γι' αυτό στέλνεις να ρωτήσεις τον Βέελ-ζεβούλ, τον θεό τής Ακκαρών; Δεν θα κατέβεις, λοιπόν, από το κρεβάτι σου, στο οποίο ανέβηκες, αλλά οπωσδήποτε θα πεθάνεις. Και είπε σ' αυτούς: Τι είδους ήταν η μορφή τού ανθρώπου, που ανέβηκε σε συνάντησή σας, και μίλησε σε σας αυτά τα λόγια; Και του απάντησαν: Ένας δασύτριχος άνθρωπος, και περιζωσμένος την οσφύ του με μια δερμάτινη ζώνη. Και είπε: Ο Ηλίας είναι, ο Θεσβίτης (Β΄ Βασιλέων 1:5-8) .

Ο Οχοζίας ήξερε πολύ καλά ποιος ήταν ο Ηλίας. Ήξερε πολύ καλά για αυτόν τον δημιουργούσε προβλήματα στον πατέρα του και τη μητέρα του. Ο Ηλίας ήταν αυτός που περιόριζε τη διεφθαρμένη βασιλεία τους, που δεν μπορούσαν να τον ελέγξουν και τώρα πάλι κυνηγούσε το γιο τους.

Τότε ο Οχοζίας αποφάσισε κι ενέργησε σύμφωνα με τους τρόπους της μητέρας του. Προσπάθησε να εκφοβίσει τον Ηλία. Βλέπετε, οι άνθρωποι του κόσμου, έτσι καταλαβαίνουν. Αυτός είναι ο τρόπος τους, αυτή είναι η νοοτροπία τους. Τότε, ο βασιλιάς έστειλε σ' αυτόν έναν πεντηκόνταρχο, μαζί με τους 50 άνδρες του. Κι ανέβηκε σ' αυτόν· και να, καθόταν επάνω στην κορυφή τού βουνού. Και του είπε: Άνθρωπε του Θεού, ο βασιλιάς είπε, κατέβα (Β΄ Βασιλέων 1:9) . «Για έλα μαζί μας… Σε θέλει ο βασιλιάς να πείτε δυο κουβεντούλες». Και προσέξτε ε, τον εντυπωσιασμό. Στέλνει 50 ανθρώπους να συλλάβουν έναν που ζει μόνος του.

Η απάντηση βέβαια ήταν καταπέλτης: Και απαντώντας ο Ηλίας, είπε στον πεντηκόνταρχο: Αν εγώ είμαι άνθρωπος του Θεού, ας κατέβει φωτιά από τον ουρανό, και ας καταφάει εσένα και τους 50 άνδρες σου. Και κατέβηκε φωτιά από τον ουρανό, και κατέφαγε αυτόν και τους 50 άνδρες του (Β΄ Βασιλέων 1:10) . Δεν επέτρεψε στον εχθρό ούτε βήμα να κάνει. Και ο Θεός τίμησε βέβαια την άρνηση του υπηρέτη του, να υποκύψει τον εκφοβισμό και να αρχίσει να συζητάει μαζί τους.

Και ξανάστειλε σ' αυτόν έναν άλλον πεντηκόνταρχο, μαζί με τους 50 άνδρες του. Και μίλησε, και του είπε: Άνθρωπε του Θεού, έτσι λέει ο βασιλιάς: Κατέβα γρήγορα. Και απαντώντας ο Ηλίας τούς είπε: Αν εγώ είμαι άνθρωπος του Θεού, ας κατέβει φωτιά από τον ουρανό, και ας καταφάει εσένα και τους 50 άνδρες σου. Και κατέβηκε φωτιά Θεού από τον ουρανό, και κατέφαγε αυτόν και τους 50 άνδρες του (Β' Βασιλέων 1:11-12). Αυτή η δεύτερη ομάδα πήγε και του είπε, «κατέβα γρήγορα». Και πάλι η κρίση του Θεού ξέσπασε πάνω τους. Γιατί; Επειδή με το Θεό δεν παίζεις. Και όταν κάποιος σε μια τέτοια περίπτωση απειλεί τον υπηρέτη του Θεού, τότε απειλεί τον Θεό τον ίδιο. Ο Ηλίας στέκεται και αντιπροσωπεύει αυτό που ο Θεός είναι, απέναντι σε όλους τους ψεύτικους θεούς και στα δαιμόνια.

Ο τρίτος πεντηκόνταρχος που έστειλαν δεν ήταν ανόητος. Προσέξτε τι έκανε: Και καθώς ο τρίτος πεντηκόνταρχος ανέβηκε, ήρθε και γονάτισε μπροστά στον Ηλία, και τον παρακάλεσε, και του είπε: Άνθρωπε του Θεού, παρακαλώ, ας σταθεί πολύτιμη στα μάτια σου η ζωή μου, και η ζωή αυτών των δούλων σου των 50 ανδρών· να, κατέβηκε φωτιά από τον ουρανό, και κατέκαψε τους δύο πρώτους πεντηκόνταρχους, μαζί με τους 50 άνδρες τους· ας σταθεί, λοιπόν, πολύτιμη η ζωή μου στα μάτια σου (Β΄ Βασιλέων 1:13-14). Στο σημείο αυτό, ο Κύριος μίλησε με τον άγγελό του και έδωσε πολύ ξεκάθαρες οδηγίες.

Και ο άγγελος του Κυρίου είπε στον Ηλία: Κατέβα μαζί του· μη φοβηθείς απ' αυτόν. Και σηκώθηκε, και κατέβηκε μαζί του προς τον βασιλιά. Και του είπε: Έτσι λέει ο Κύριος: Επειδή έστειλες μηνυτές να ρωτήσουν τον Βέελ-ζεβούλ, τον θεό της Ακκαρών, σαν να μη υπήρχε Θεός στον Ισραήλ, για να ζητήσεις τον λόγο του, γι' αυτό δεν θα κατέβεις από το κρεβάτι σου, στο οποίο ανέβηκες, αλλά οπωσδήποτε θα πεθάνεις (Β΄ Βασιλέων 1:15-16) . Πηγαίνει στο βασιλιά, και πρόσωπο με πρόσωπο του λέει την αλήθεια. Όπως είχε κάνει με τον πατέρα του, όταν ο Θεός το ζήτησε, έτσι και τώρα. Δεν μπορεί παρά να θαυμάσει κάποιος την υπακοή του Ηλία, καθώς πηγαίνει στο νέο αυτό βασιλιά, περιστοιχισμένο από στρατιώτες, πιστούς στον Οχοζία. Σε ένα σκηνικό που θα μπορούσε να δώσει την εντολή να τον θανατώσουν επιτόπου. Δεν δείλιασε όμως ο Ηλίας, γιατί ο Θεός του είπε, «κατέβα μαζί του, μη φοβηθείς». Ό, τι και να του συνέβαινε, θα ήταν στα χέρια του Θεού. Το μη φοβηθείς, δε σημαίνει πως δεν θα σε θανατώσουν. Σημαίνει απλά μη φοβάσαι.

Έτσι λοιπόν, μετέδωσε τα δυσάρεστα νέα στο βασιλιά: Πας και βρίσκεις τον Βεελ-ζεβούλ το θεό της Ακκαρών, σαν να μην υπάρχει Θεός στον Ισραήλ; Του το είπε ενώ ήξερε πως λατρεύει τα είδωλα. Για αυτό η απόφαση του Θεού είναι πως δεν θα γίνεις καλά, αλλά σίγουρα θα πεθάνεις: Και πέθανε, σύμφωνα με τον λόγο τού Κυρίου, που μίλησε ο Ηλίας (Β΄ Βασιλέων 1:17^α).

Ο ηρωισμός της πίστης των ευσεβών ανθρώπων, φαίνεται όταν αντιμετωπίζουν δύσκολες καταστάσεις, που μπορεί να έχουν πολύ δυσάρεστο αποτέλεσμα για τους ίδιους. Δεν ξέρουν τι θα τους συμβεί, κάνουν όμως, αυτό που πρέπει, λένε αυτό που πρέπει, μένουν πιστοί στο Θεό. Και είναι και ήρεμοι. Τρία παραδείγματα αρκούν.

Θυμηθείτε τα λόγια των τριών παιδιών στον βασιλιά Ναβουχοδονόσορα: Ο Σεδράχ, ο Μισάχ, και ο Αβδέ-νεγώ απάντησαν, και είπαν στον βασιλιά Ναβουχοδονόσορα: Εμείς δεν έχουμε ανάγκη να σου απαντήσουμε για το πράγμα αυτό. Αν είναι έτσι, ο Θεός μας, που εμείς λατρεύουμε, είναι δυνατός να μας ελευθερώσει από το καμίνι της φωτιάς που καίει· και από το χέρι σου, βασιλιά, θα μας ελευθερώσει. Αλλά, και αν όχι, ας είναι σε σένα γνωστό, βασιλιά, ότι τους θεούς σου δεν τους λατρεύουμε, και τη χρυσή εικόνα, που έχεις στήσει, δεν την προσκυνούμε (Δανιήλ 3:16-18) . Και που κατέληξαν; Μέσα στο καμίνι. Δεν έγιναν ήρωες, ούτε νικητές όταν βγήκαν, αλλά όταν μπήκαν. Όταν εμπιστεύθηκαν στο Θεό την ψυχή τους κι ήταν έτοιμοι και να πεθάνουν για αυτό που πίστευαν.

Θυμηθείτε τα λόγια του Πολύκαρπου Σμύρνης, όταν μαρτύρησε. Ο Πολύκαρπος ήταν μαθητής του απόστολου Ιωάννη. Σε πολύ μεγάλη ηλικία αντιμετώπισε το δικό του μαρτύριο. Ένας αξιωματούχος που τον έλεγαν Ηρώδη τον συμβούλευε στο δρόμο: "Δεν είναι δά και τίποτα σπουδαίο να πής "Κύριος είναι ο Καίσαρας" και να θυσιάσης. Και ό,τι άλλο να σού πούν να το κάνης για να σωθής" .

Ο Πολύκαρπος χωρίς περιστροφές τους απαντά:

"Όχι, αυτό ποτέ δεν θα το κάνω!"

Μπαίνει στο στάδιο. Το δικαστήριο είναι έτοιμο, όπως έτοιμη είναι και η απόφαση. Ετοιμος είναι και ο συρφετός των Ιουδαίων και τεχνικών που μαίνονται και ουρλιάζουν με βρισιές σε βάρος του Πολυκάρπου.

"Αίρε τον Πολύκαρπον. Ούτός εστιν καθαιρέτης των ημετέρων θεών, ο πολλούς διδάσκων μη θύειν, μη προσκυνείν αυτούς...."

Πλησιάζει τον Πολύκαρπο ο Ανθύπατος. Κάνει μια τελευταία προσπάθεια να τον πείση ν' αλλαξοπιστήση. Τον πιέζει, τον φοβερίζει και αρχίζει μεταξύ τους ο ιστορικός εκείνος διάλογος:

Άνθύπατος: "Όμωσον και απολύσω σε. Λοιδόρησον τον Χριστόν!"

Πολύκαρπος: "Ογδοήκοντα και έξ έτη δουλεύω αυτώ και ουδέν με ηδίκησεν και πώς δύναμαι βλασφημήσαι τον Βασιλέα μου, τον σώσαντά με;

Ανθύπατος: "Θα σε ρίξω στα θηρία, αν δεν αλλάξης γνώμη! Ετοιμα τα έχω!"

Πολύκαρπος: "Φέρε τα, εγώ μένω αμετάθετος στην πίστη μου!"

Ανθύπατος: "Θα σε ρίξω στη φωτιά!"

Πολύκαρπος: "Με φοβερίζεις με τη φωτιά, που ανάβει για μια στιγμή και σβήνει. Δεν ξέρεις τη φωτιά της μέλλουσας κρίσης και της αιώνιας κόλασης, που περιμένει τους ασεβείς! Κάνε αυτό που θέλεις! Μην αργείς!" Αυτός δεν γλίτωσε από τη φωτιά. Έμεινε όμως πιστός.

Θυμηθείτε και τον Λούθηρο ο οποίος όταν θα δικαζόταν στη Βόρμς, οι φίλοι του τον απέτρεπαν. Η σκέψη όμως και μόνο να μην πάει του προξενούσε αποστροφή. Σε κάποιο σημείο των ρώτησαν αν φοβάται. Κι απάντησε «Να φοβάμαι; Περισσότερο από όλους τους Πάπες και τους καρδινάλιους φοβάμαι τον εαυτό μου».

Αυτοί οι άνθρωποι, ο Ηλίας, ο Δανιήλ, οι τρεις παίδες, ο Πολύκαρπος, οι χιλιάδες μάρτυρες τους πρώτους αιώνες, αλλά και τους σημερινούς, όλοι στάθηκαν με πιστότητα στο Θεό και έκαναν αυτό που ήθελε ο Θεός, είπαν αυτό που ήθελε ο Θεός κι άφησαν στο Θεό τις περιστάσεις τους, και τις συνέπειες που θα είχε η υπακοή τους. Αυτό είναι το πρώτο μάθημα από το περιστατικό αυτό στη ζωή του Ηλία.

Όταν θα έρθει η ώρα και ο Θεός μας πει, να πούμε σε κάποιον αυτό που πρέπει, να κάνουμε αυτό που πρέπει κι αυτός έχει εξουσία, πως θα σταθούμε; Ποιον θα φοβηθούμε; Τον άνθρωπο, ή τον Θεό; Ο Χριστός είχε πει, Και μη φοβηθείτε από εκείνους που θανατώνουν το σώμα, οι οποίοι όμως δεν μπορούν να θανατώσουν την ψυχή· αλλά, φοβηθείτε μάλλον αυτόν που μπορεί να απολέσει και την ψυχή και το σώμα μέσα στη γέεννα (Ματθαίος 10:28) . Φτάνει να ξέρουμε πως είμαστε σε κοινωνία με τον Κύριο, και ζούμε με την οδηγία του Πνεύματός Του.

Το δεύτερο που πρέπει να κρατήσουμε από τη σημερινό περιστατικό είναι πως δεν πρέπει να παίζουμε με το διάβολο. Αμέτρητος κόσμος και σήμερα θέλει να γνωρίζει το μέλλον. Στα περιοδικά διαβάζουμε για το ωροσκόπιο και κάθε μορφής μαντεία: χειρομαντεία, νεκρομαντεία, όλα έχει ο μπαξές. Κάποια από αυτά τα έχουμε συνηθίσει, κάποια φαίνονται κιόλας αθώα. Και σίγουρα κάποια είναι απάτες.

Στον περισσότερο κόσμο, φαίνονται ανώδυνα, ίσως σαν ένα παιχνίδι. Τι κακό μπορεί να κάνει να διαβάζεις το ωροσκόπιο σου στην εφημερίδα; Είναι περιοχή του εχθρού. Δεν είναι ακίνδυνο, δεν είναι αθώο. Σαν το άγαλμα του θεού της Ακκαρών είναι και γίνεται σιγά-σιγά υποκατάστατο της εμπιστοσύνης στο ζωντανό Θεό. Ο Λόγος του Θεού είναι σαφής: Ο Θεός δυσαρεστείται με οποιαδήποτε ανάμιξη έχουν τα παιδιά του με τη μαγεία. Καθετί τέτοιο, ανοίγει ένα παράθυρο στον πνευματικό κόσμο των δαιμονίων.

Από το Λευιτικό ακόμη ο Θεός είπε, Δεν θα ακολουθείτε αυτούς που έχουν πνεύμα μαντείας ούτε θα προσκολληθείτε σε επαοιδούς, ώστε διαμέσου αυτών να μολύνεστε. Εγώ είμαι ο Κύριος ο Θεός σας (Λευιτικό 19:31) . Όταν ψάχνω να δω τι θα κάνω με τη ζωή μου και μέσα στην αγωνία μου, αναζητώ οδηγία οπουδήποτε και σε τέτοια μέρη, αυτό με μολύνει πνευματικά. Μπορεί να μην είναι η πρόθεσή μας αυτή, αλλά αυτό συμβαίνει. Οι δυνάμεις του εχθρού εκμεταλλεύονται την περιέργειά μας και τους ανοίγουμε εμείς το δρόμο. Και τότε δεν μπορώ να περιμένω τη βοήθεια του Θεού, όταν πηγαίνω στο σατανά.

Τότε, εγώ θα στήσω το πρόσωπό μου ενάντια στον άνθρωπο εκείνον, και ενάντια στη συγγένειά του· και θα εξολοθρεύσω από μέσα από τον λαό του αυτόν, και όλους εκείνους που τον ακολουθούν στην πορνεία, για να πορνεύουν πίσω από τον Μολόχ (Λευιτικό 20:6) . Αυτές είναι σκληρές κουβέντες, αλλά φανερώνουν πόσο σοβαρά βλέπει ο Θεός αυτά τα πράγματα, αλλά και την αλήθεια για το τι στην πραγματικότητα συμβαίνει. Δεν μπορώ να αγνοώ την πνευματική πραγματικότητα μέσα στην οποία ζω, τον πνευματικό πόλεμο που διεξάγεται και να προσποιούμαι πως δεν πειράζει, είμαι ασφαλής.

Λίγο πιο κάτω στο Δευτερονόμιο πάλι προειδοποίησε ο Θεός: Αφού μπεις μέσα στη γη, που ο Κύριος ο Θεός σου δίνει σε σένα, δεν θα μάθεις να κάνεις σύμφωνα με τα βδελύγματα εκείνων των εθνών. Δεν θα βρεθεί σε σένα κανένας, που να διαπερνάει τον γιο του ή τη θυγατέρα του μέσα από τη φωτιά ή που να ασκεί μαντεία ή να είναι προγνώστης των καιρών ή οιωνοσκόπος ή μάγος ή γόης ή ανταποκριτής δαιμονίων ή τερατοσκόπος ή νεκρομάντης. Επειδή, καθένας που τα κάνει αυτά είναι βδέλυγμα στον Κύριο· και εξαιτίας αυτών των βδελυγμάτων, ο Κύριος ο Θεός σου τούς διώχνει από μπροστά σου (Δευτερονόμιο 18:9-12) . Αυτές οι αλήθειες βέβαια γίνονται κατανοητές μόνο όταν τις δει κάποιος υπό το πρίσμα της πίστης. Μόνο όταν ανοιχτούν τα μάτια, με την αναγέννηση που χαρίζει το Άγιο Πνεύμα στον αόρατο πνευματικό κόσμο που υπάρχει.

Οι Ισραηλίτες δεν έκαναν αυτά που ο Θεός τους είπε. Συνέχισαν να υπάρχουν πολλοί μάντεις και μάγοι. Χρόνια μετά ο βασιλιάς Σαούλ πήγε και συμβουλεύτηκε μια μάγισσα. Η ειδωλολατρεία πάντα είχε χώρο.

Αντίθετα διαβάζουμε στις Πράξεις τι έγινε στην Έφεσο, όπου όταν ο Παύλος ήταν εκεί, κάποιοι εξορκιστές επιχείρησαν να βγάλουν δαιμόνια, χρησιμοποιώντας το Όνομα του Χριστού. Προσπάθησαν και οι επτά γιοι του αρχιερέα Σκευά. Και ο άνθρωπος που είχε μέσα του το πονηρό πνεύμα όρμηξε και τους έδειρε και τους επτά. Και οι άνθρωποι άρχισαν να φοβούνται. Πολλοί άνθρωποι πίστευαν και γράφει τώρα πως Πολλοί, μάλιστα, και από εκείνους που έκαναν μαγείες, φέρνοντας τα βιβλία τους, τα κατέκαιγαν μπροστά σε όλους· και απαριθμώντας την αξία τους, βρήκαν ότι ήταν ίση με 50.000 ασημένια νομίσματα (Πράξεις 19:19) .

Ζούμε σε ένα πνευματικό πόλεμο. Ο οποίος όπως κάθε πόλεμος δεν είναι καθόλου αστείος. Αν θέλω να ξέρω τι να κάνω στη ζωή μου, μπορώ να ρωτήσω τον Κύριο. Δεν χρειάζεται να πηγαίνω από εδώ κι από εκεί και να ανοίγω την πόρτα της ζωής μου σε αυτόν που με μισεί. Ο Θεός μας προσκαλεί και μας λέει: Έτσι λέει ο Κύριος, ο Άγιος του Ισραήλ, και ο Πλάστης του: Ρωτάτε με για τα μέλλοντα, για τους γιους μου, και προστάξτε με για το έργο των χεριών μου (Ησαΐας 45:11). Θέλετε να μάθετε τι θα κάνω; Ρωτήστε με λέει ο Θεός. Δεν παίζει ο Θεός κρυφτό. Αν κάτι πρέπει να το ξέρουμε θα μας το πει. Δεν έχουμε ανάγκη να πηγαίνουμε αλλού. Και πιο πριν έχει πει πάλι ο προφήτης Ησαΐας: Και όταν σας πουν: Ρωτήστε εκείνους που έχουν πνεύμα μαντείας, και τους νεκρομάντεις, αυτούς που μουρμουρίζουν και ψιθυρίζουν, να αποκριθείτε: Ο λαός δεν θα ρωτήσει τον Θεό του; Θα προστρέξει στους νεκρούς για τους ζωντανούς; (Ησαΐας 8:19) .

Ο Θεός είναι ζωντανός. Αυτός είναι η δύναμή μας. Σε Αυτόν μπορούμε να πάμε και να ρωτήσουμε ότι έχουμε ανάγκη, και ανάλογα με αυτό που χρειαζόμαστε ο Θεός θα απαντήσει. Ο Θεός στην Καινή Διαθήκη μας διδάσκει, Μη δίνετε τόπο στον διάβολο (Εφεσίους 4:27). Και πιο κάτω, Μη συγκοινωνείτε στα άκαρπα έργα τού σκότους, μάλλον δε και να ελέγχετε (Εφεσίους 5:11) . Δεν έχουμε ανάγκη τον εχθρό για να μάθουμε τι να κάνουμε στη ζωή μας. Έχουμε το Χριστό. Εγώ θα σε συνετίσω, και θα σε διδάξω τον δρόμο, στον οποίο πρέπει να περπατάς· θα σε συμβουλεύω· επάνω σου θα είναι το μάτι μου (Ψαλμός 32:8) . Στον Χριστό είναι κρυμμένοι όλοι οι θησαυροί της σοφίας και τη γνώσης. Αυτός φανερώνει τα μυστικά του στα παιδιά του. Το απόρρητο του Θεού δίνεται στους δίκαιους, σε αυτούς που Τον φοβούνται. (Ψαλμός 25:14, Παροιμίες 3:32).

Έλα στον Χριστό. Πήγαινε στην προσευχή. Ο Θεός δεν παίζει κρυφτούλι με το θέλημά Του. Ο Θεός περισσότερο από ότι εμείς θέλει να γνωρίζουμε τα σχέδιά Του. Αλλά δεν μπορούμε να παίζουμε και μαζί του. Είναι πρόσωπο, πρέπει η ζωή μας να είναι καθαρή, η καρδιά μας καθαρή. Δεν μπορώ να παίζω ούτε με το Θεό, ούτε με το διάβολο. Με το διάβολο αν παίξω, όπως ο Οχοζίας, θα βγω χαμένος. Ότι και να κάνω με το διάβολο θα βγω χαμένος, γιατί με μισεί. Είναι ανθρωποκτόνος είπε ο Χριστός, είναι ο πατέρας του ψεύδους. Με το Θεό, όμως, αν σοβαρευτώ μαζί Του, τότε αιώνια ζωή με περιμένει, χαρά, ειρήνη, δύναμη, σοφία, στη δική Του παρουσία από τώρα. Αμήν.

πηγη. beee.gec