Οι δυο φίλοι

Δυο φίλοι περπατούσαν μέσα στην έρημο.

 Στο δρόμο άρχισαν να μαλώνουν κι ο ένας έδωσε ένα χαστούκι στον άλλο.

 Εκείνος πόνεσε, αλλά χωρίς να πει τίποτε έσκυψε και έγραψε πάνω στην άμμο. Σήμερα ο καλύτερος μου φίλος μου έδωσε ένα χαστούκι. Συνέχισαν να περπατούν, βρήκαν μια όαση και αποφάσισαν να κολυμπίσουν.
Εκείνος που είχε φάει το χαστούκι κόντεψε να πνιγεί κι ο φίλος του τον γλίτωσε. 
Μόλις βρήκε μια πέτρα χάραξε επάνω. 
Σήμερα ο καλύτερος μου φίλος μου έσωσε τη ζωή. 
Αυτός που είχε δώσει το χαστούκι ρώτησε περίεργος. 
Όταν σε πλήγωσα έγραψες στην άμμο, τώρα έγραψες στην πέτρα,
ΓΙΑΤΙ ??
Οταν μας πληγώνουν πρέπει να το γραφούμε στην άμμο, ώστε ο άνεμος της συγχώρησης να το σβήσει, όταν όμως μας κάνουν καλό πρέπει να το γραφούμε στην πέτρα, έτσι που κανένας άνεμος να μην μπορεί να το σβήσει.
Αντιγραφή απο: Νεφέλη Λυκοπάντη